| dbo:abstract
|
- Kmenová vévodství (německy Stammesherzogtum) je historický termín pro feudální území Východofranské říše, která vznikla v rozsahu hranic významných germánských etnik v průběhu 9. století a podílela se vzájemně na vzniku Německého království. (cs)
- Els ducats arrels (de l'alemany Stammesherzogtum, literalment "ducat tribal") foren territoris que van constituir el Regne Franc Oriental, o el futur Regne d'Alemanya. Tot i que en el futur es convertirien en ducats, el nom no fa referència a una regió administrativa amb fronteres definides sinó als territoris habitats per les tribus germàniques principals. Els historiadors distingeixen entre dos grups de ducats arrel: els "ducats arrel vells" (segles VI-VII) i els "ducats arrel joves" (segles IX-XII). (ca)
- Un duché ethnique ou duché tribal (allemand : Stammesherzogtum) était un duché constitutif du royaume de Germanie constitué à partir de la Francie orientale au Xe siècle, lors de l'extinction de la dynastie carolingienne et de la période transitoire ayant mené plus tard à la formation du Saint-Empire romain germanique. (fr)
- Los ducados raíz (en alemán: Stammesherzogtum; literalmente, ducado tribal) fueron esencialmente los dominios de las antiguas tribus germánicas del área asociada con el Reino de los francos, especialmente su parte oriental, durante la Alta Edad Media. Finalmente, cuando la Francia Oriental comienza a conformar el Sacro Imperio Romano Germánico, las antiguas áreas tribales asumieron nuevas identidades como subdivisiones del reino, incorporando Lotaringia (propiamente Francia Media). A diferencia de los ducados posteriores, estas entidades no definían límites administrativos precisos, sino el área ocupada por las tribus germánicas principales. Sus duques, por tanto, no eran administradores reales ni señores territoriales. (es)
- Kadipaten suku (bahasa Jerman: Stammesherzogtum, dari kata Stamm, yang berarti "suku", yang mengacu kepada suku-suku Jermanik Franka, , , dan Schwaben) adalah sebuah kadipaten yang menjadi bagian dari Kerajaan Jerman pada masa kepunahan Dinasti Karoling (kematian pada tahun 911) dan periode transisi menuju pembentukan Kekaisaran Romawi Suci pada abad ke-10. Wangsa Karoling sebelumnya telah membubarkan kadipaten-kadipaten suku Kekaisaran Franka pada abad ke-8. Setelah Kekaisaran Karoling mengalami kemunduran pada akhir abad ke-9, wilayah-wilayah suku lama mulai menggunakan identitas baru sebagai satuan daerah kerajaan. Subdivisi-subdivisi tersebut adalah lima kadipaten suku Bayern, Franken, Lotharingia, Sachsen dan Schwaben (Alemannia).Kadipaten-kadipaten suku ini tetap dipertahankan sebagai satuan daerah Jerman pada masa Dinasti Sali, tetapi sistem ini mulai tertinggal zaman pada masa Wangsa Hohenstaufen. Pada akhirnya kadipaten-kadipaten suku dibubarkan pada tahun 1180 oleh Frederick Barbarossa dan digantikan oleh kadipaten-kadipaten teritorial yang lebih banyak jumlahnya. Istilah Stammesherzogtum dalam berasal dari pertengahan abad ke-19 dan dari awal sangat terkait dengan permasalahan penyatuan Jerman. Maka dari itu, penggunaan istilah ini dan ciri kadipaten suku di Jerman abad pertengahan telah menjadi subjek yang sangat diperdebatkan dalam ilmu sejarah. Istilah "stem duchy" dalam bahasa Inggris yang merupakan terjemahan harfiah dicetuskan pada awal abad ke-20. Semenjak itu, istilah "stem duchies" menjadi istilah yang umum digunakan. Maka dari itu, dalam bahasa Indonesia, istilah ini dapat diterjemahkan secara harfiah menjadi "kadipaten suku". (in)
- A stem duchy (German: Stammesherzogtum, from Stamm, meaning "tribe", in reference to the Franks, Saxons, Bavarians and Swabians) was a constituent duchy of the German Empire at the time of the extinction of the Carolingian dynasty (death of Louis the Child in 911) and through the transitional period leading to the Ottonian Empire formation later. The Carolingians had dissolved the original tribal duchies of the Empire in the 8th century. As the Carolingian Empire declined, the old tribal areas assumed new identities. The five stem duchies (sometimes also called "younger stem duchies" in contrast to the pre-Carolingian tribal duchies) were:Bavaria, Franconia, Lotharingia (Lorraine), Saxony and Swabia (Alemannia). The Salian emperors (reigned 1027–1125) retained the stem duchies as the major divisions of Germany, but the stem duchies became increasingly obsolete during the early high-medieval period under the Hohenstaufen, and Frederick Barbarossa finally abolished them in 1180 in favour of more numerous territorial duchies. The term Stammesherzogtum as used in German historiography dates to the mid-19th century, and from the beginning was closely related to the question of national unification. The term's applicability, and the nature of the stem duchies in medieval Germany, consequently have a long history of controversy.The overly literal or etymologizing English translation "stem duchy" was coined in the early 20th century. While later authors tend to clarify the term by using the alternative translation "tribal", use of the term "stem duchies" has become conventional. (en)
- 부족공국(독일어: Stammesherzogtum 슈타메스헤어초크툼[*], 영어: stem duchy)은 10세기 말 카롤루스조가 단절(911년 루도비쿠스 4세 인판스의 죽음) 신성로마제국이 형성되는 전환기에 독일 왕국을 구성하던 5대 공국을 말한다. 바이에른, , 로타링기아, 작센, 슈바벤이 이 5개 공국이다. 이 5개 공국은 8세기에 카롤루스 1세 마그누스가 카롤루스 제국을 세우기 전 존재했던 게르만족 부족들의 근거지에서 유래했다. 각각 바이에른은 , 프랑켄은 프랑크인, 작센은 색슨인, 슈바벤은 알레만니인의 근거지였다. 한편 오늘날의 프랑스 로렌과 저지대 국가에 해당하는 로타링기아는 로타리우스 1세에게서 이름이 유래했다. 이 고대 부족들은 카롤루스 제국의 형성 과정에서 해산되었지만, 9세기 말 왕권이 기울면서 고대 부족들의 근거지가 왕국의 하위 단위로 기능하게 된다. 잘리어조(1027년-1125년)의 신성로마황제들은 이 5대 공국들을 그대로 신성로마제국의 행정단위로 전용하였지만, 중세 성기 호엔슈타우펜조의 프리드리히 1세 바르바로사 황제가 1180년 5대 공국 체제를 폐지하고 여러 개의 작은 제후국들로 대체시킨다. "부족공국"이라는 말은 19세기 중반 독일 역사학계에서 처음 사용하기 시작했고, 그 개념은 독일의 통일과 밀접한 관련이 있었다. (ko)
- I ducati originari (in tedesco Stammesherzogtum e in inglese Stem duchies) erano le principali circoscrizioni del regno dei Franchi Orientali tra il X e il XII secolo. Nel corso dell'VIII secolo, i Carolingi avevano annesso al regno franco gli originali ducati tribali (regna), alcuni dei quali erano già tributari del regno dei merovingi. Questi cinque ducati originari furono: Baviera, Franconia, Lotaringia, Sassonia e Svevia. Alla fine del IX secolo, col declino dell'Impero carolingio, questi ducati/regna vennero governati dalla più alta aristocrazia tedesca, che alla morte di Ludovico il Fanciullo cercò di affermare il proprio diritto a eleggere il monarca tedesco, richiamando in maniera diretta il loro legame con le antiche entità tribali come fondamento della legittimità del loro potere. I ducati originari rimasero i principali attori politici del regno di Germania con le dinastie sassone e salica, sia in veste di alleati che di potenziali rivali del sovrano. La situazione venne mutata nel 1180 da Federico Barbarossa, sovrano della casata sveva degli Hohenstaufen, che decise di frazionare i ducati più potenti per contenere la potenziale minaccia al suo potere che essi continuavano a rappresentare. Per indicare questi ducati gli storiografi tedeschi della alla metà del XIX secolo crearono il vocabolo Stammesherzogtum (Stamm, che significa "tribù", in riferimento alle tribù germaniche), che nel XX secolo portarono alla coniazione in ambito anglosassone del termine Stem duchy, divenuto di uso convenzionale nella storiografia di lingua inglese. Tuttavia, questi appellativi sono stati oggetto di critica, in quanto essi non compaiono mai nelle fonti medievali, ma sono strettamente legati alla storiografia di stampo nazionalista tipica del Romanticismo e della Belle Époque. (it)
- 部族大公（ぶぞくたいこう、英：Stem duke、独：Stammesherzog）とは、10世紀、カロリング朝の断絶および帝国の再興時に中世ドイツに成立した大公。 (ja)
- Een stamhertogdom is een titel van hertog, verkozen of zelfbenoemd, als hoofd van een bepaalde volksstam. Met hertogdom kan niet alleen de titel maar ook het gebied bedoeld worden. Waarschijnlijk gaan de stamhertogdommen terug op pogingen van plaatselijke adellijke machthebbers om zich in hun stamgebied te promoveren tot een soort koning, onderkoning of hertog. Daarmee konden de stamverbanden beter behouden blijven en getoond worden in vooral de tijd van de Grote Volksverhuizing. Men onderscheidde in het bijzonder in Duitsland een vijftal stamhertogdommen, oorspronkelijk uitgaande van de grotere Germaanse stammen die zich in de vroege middeleeuwen blijvend gevestigd hadden in het gebied dat ongeveer met het huidige Duitsland overeenkomt.Karel de Grote probeerde al deze titels op te heffen of in zijn persoon te verenigen. Maar hun macht bleek uiteindelijk zo groot dat de latere Duitse koningen (keizers) deze (weer) moesten erkennen. Dit gebeurde door de bevestiging van de titel en de erkenning van hun waardigheid als hertog. Daardoor was de status redelijk gewaarborgd: van onderuit door de aangesloten edelen, van bovenaf door de koning. Nochtans bleek de territoriale autoriteit nooit volledig, vooral tegenover de macht van sommige graven. Tot in de 11de eeuw waren de stamhertogdommen min of meer afhankelijk van de centrale koninklijke autoriteit en dienden ze voor eventuele concurrerende koningskandidaten als machtsbasis. Stamhertogdommen in het Oost-Frankenrijk of Duitsland:
* hertogdom Franken, het land van de Franken
* hertogdom Saksen, het land van de Saksen
* hertogdom Beieren, het land van de Bajuwaren
* hertogdom Zwaben, het land van de Sueben of de Alemannen Het hertogdom Thüringen, het land van de Thüringers, was voor de komst van Karel de Grote al opgedeeld geraakt tussen Franken en Saksen, en deze titel werd nadien niet meer gevoerd.
* later overgenomen uit het Middenrijk: het hertogdom Lotharingen, het land van Lotharius (II) – deze naam verwijst dus niet meer naar de naam van een volksstam. (nl)
- «Племенные герцогства» (нем. Stammesherzogtum) — традиционное название для группы нескольких крупнейших княжеств, образовавшихся в составе Восточно-Франкского королевства (Германии) в IX—X веках на основе территорий, занимаемых ранее различными племенами германцев. Эти княжества постепенно добились значительного уровня независимости от королей Германии и в течение нескольких веков после падения Каролингов играли роль базовых государственных образований «Священной Римской империи». Развитие феодализма и сепаратистских тенденций в Германии привели в XII веке к распаду герцогств. Тем не менее традиция выделения нескольких крупнейших «племенных» регионов сохранилась и позднее нашла своё отражение в системе курфюршеств и имперских округов. Обычно выделяют следующие пять племенных герцогств:
* Саксония
* Франкония
* Бавария
* Швабия
* Лотарингия (или, по другой традиции, Тюрингия) (ru)
- Ett stamhertigdöme (tyska Stammesherzogtum eller Herzogtum), var en av de territoriella enheter under tidig medeltid i Tysk-romerska riket som motsvarade utbredningen av en germansk stam. De viktigaste var Bayern, Franken, Sachsen, Schwaben och Thüringen som vart och ett styrdes av en stamhertig som ofta utmanade kejsarmakten. (sv)
- Um ducado raiz ou ducado tribal (em alemão: Stammesherzogtum, literalmente ducado raiz) era, essencialmente, os domínios das antigas tribos germânicas na área associada com o Reino dos francos, especialmente a leste, durante o início da idade média. Finalmente, quando a Frância Oriental começa a formar o Sacro Império Romano-Germânico, as áreas tribais antigas assumiram novas identidades como subdivisões do Império, incorporando Lorena (devidamente Media de França). Os ducados mais tarde, não tinham definidos os limites administrativos de forma precisa, mas a área ocupada pelas principais tribos germânicas. Seus duques, portanto não foram os Administradores Reais, nem Senhores Territoriais. (pt)
- 部落公国（德語：Stammesherzogtum，源于“部落”（Stamm），即日耳曼人中的法兰克，萨克森，巴伐利亚和士瓦本等部落）是911年卡洛林王朝绝嗣到十世纪神圣罗马帝国建立之间，德意志王国的组成形式。八世纪时，卡洛林家族的法兰克王国国王曾试图打乱各个日耳曼部落，但是随着其势力在九世纪后期的衰退，这些部落又开始各行其是，按照原来的部落领地形成了五个部落公国：巴伐利亚，弗兰肯（法兰克尼亚），洛塔林吉亚，萨克森和士瓦本（阿勒曼尼亚）。 在萨利安王朝时期，部落公国依然是王国的基本行政区划。但到了中世纪前期的霍亨斯陶芬王朝时期各部落的凝聚力已经显著降低。1180年，部落公国被腓特烈一世废除。随后建立的公国开始以地区而不是以民族划分，数量也远不止五个。 德语中“Stammesherzogtum”一词在19世纪中期才开始为德国史学界采用，而且从一开始就与德意志统一的思潮密切相关。 这一术语的适用性，以及对部落公国的定性因此从很久以前就广有争议。英文中按照字面翻译的Stem Duchy一词要到二十世纪早期才被创造出来。 后世学者为了避免争议，通常避免使用部落公国这一说法。 (zh)
- «Племінні герцогства» (нім. Stammesherzogtum) — традиційна назва для групи декількох найбільших князівств, що утворились у складі Східно-Франкського королівства (Німеччини) у IX—X століттях на основі територій, що раніше займали різноманітні племена германців. Ці князівства поступово досягли значного рівня незалежності від королів Німеччини й упродовж декількох століть після падіння Каролінгів відігравали роль базових державних утворень «Священної Римської імперії». Розвиток феодалізму і сепаратистських тенденцій в Німеччині призвели у XII столітті до розпаду герцогств. Проте традиція виділення декількох найбільших «племінних» регіонів збереглась й пізніше знайшли свій відбиток в системі курфюрств та імперських округів. Зазвичай виділяють наступні п'ять племінних герцогств:
* Саксонія
* Франконія
* Баварія
* Швабія
* Лотарингія (або, за іншою традицією, Тюрингія) (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Kmenová vévodství (německy Stammesherzogtum) je historický termín pro feudální území Východofranské říše, která vznikla v rozsahu hranic významných germánských etnik v průběhu 9. století a podílela se vzájemně na vzniku Německého království. (cs)
- Els ducats arrels (de l'alemany Stammesherzogtum, literalment "ducat tribal") foren territoris que van constituir el Regne Franc Oriental, o el futur Regne d'Alemanya. Tot i que en el futur es convertirien en ducats, el nom no fa referència a una regió administrativa amb fronteres definides sinó als territoris habitats per les tribus germàniques principals. Els historiadors distingeixen entre dos grups de ducats arrel: els "ducats arrel vells" (segles VI-VII) i els "ducats arrel joves" (segles IX-XII). (ca)
- Un duché ethnique ou duché tribal (allemand : Stammesherzogtum) était un duché constitutif du royaume de Germanie constitué à partir de la Francie orientale au Xe siècle, lors de l'extinction de la dynastie carolingienne et de la période transitoire ayant mené plus tard à la formation du Saint-Empire romain germanique. (fr)
- 部族大公（ぶぞくたいこう、英：Stem duke、独：Stammesherzog）とは、10世紀、カロリング朝の断絶および帝国の再興時に中世ドイツに成立した大公。 (ja)
- Ett stamhertigdöme (tyska Stammesherzogtum eller Herzogtum), var en av de territoriella enheter under tidig medeltid i Tysk-romerska riket som motsvarade utbredningen av en germansk stam. De viktigaste var Bayern, Franken, Sachsen, Schwaben och Thüringen som vart och ett styrdes av en stamhertig som ofta utmanade kejsarmakten. (sv)
- Um ducado raiz ou ducado tribal (em alemão: Stammesherzogtum, literalmente ducado raiz) era, essencialmente, os domínios das antigas tribos germânicas na área associada com o Reino dos francos, especialmente a leste, durante o início da idade média. Finalmente, quando a Frância Oriental começa a formar o Sacro Império Romano-Germânico, as áreas tribais antigas assumiram novas identidades como subdivisões do Império, incorporando Lorena (devidamente Media de França). Os ducados mais tarde, não tinham definidos os limites administrativos de forma precisa, mas a área ocupada pelas principais tribos germânicas. Seus duques, portanto não foram os Administradores Reais, nem Senhores Territoriais. (pt)
- 部落公国（德語：Stammesherzogtum，源于“部落”（Stamm），即日耳曼人中的法兰克，萨克森，巴伐利亚和士瓦本等部落）是911年卡洛林王朝绝嗣到十世纪神圣罗马帝国建立之间，德意志王国的组成形式。八世纪时，卡洛林家族的法兰克王国国王曾试图打乱各个日耳曼部落，但是随着其势力在九世纪后期的衰退，这些部落又开始各行其是，按照原来的部落领地形成了五个部落公国：巴伐利亚，弗兰肯（法兰克尼亚），洛塔林吉亚，萨克森和士瓦本（阿勒曼尼亚）。 在萨利安王朝时期，部落公国依然是王国的基本行政区划。但到了中世纪前期的霍亨斯陶芬王朝时期各部落的凝聚力已经显著降低。1180年，部落公国被腓特烈一世废除。随后建立的公国开始以地区而不是以民族划分，数量也远不止五个。 德语中“Stammesherzogtum”一词在19世纪中期才开始为德国史学界采用，而且从一开始就与德意志统一的思潮密切相关。 这一术语的适用性，以及对部落公国的定性因此从很久以前就广有争议。英文中按照字面翻译的Stem Duchy一词要到二十世纪早期才被创造出来。 后世学者为了避免争议，通常避免使用部落公国这一说法。 (zh)
- Los ducados raíz (en alemán: Stammesherzogtum; literalmente, ducado tribal) fueron esencialmente los dominios de las antiguas tribus germánicas del área asociada con el Reino de los francos, especialmente su parte oriental, durante la Alta Edad Media. Finalmente, cuando la Francia Oriental comienza a conformar el Sacro Imperio Romano Germánico, las antiguas áreas tribales asumieron nuevas identidades como subdivisiones del reino, incorporando Lotaringia (propiamente Francia Media). (es)
- Kadipaten suku (bahasa Jerman: Stammesherzogtum, dari kata Stamm, yang berarti "suku", yang mengacu kepada suku-suku Jermanik Franka, , , dan Schwaben) adalah sebuah kadipaten yang menjadi bagian dari Kerajaan Jerman pada masa kepunahan Dinasti Karoling (kematian pada tahun 911) dan periode transisi menuju pembentukan Kekaisaran Romawi Suci pada abad ke-10. Wangsa Karoling sebelumnya telah membubarkan kadipaten-kadipaten suku Kekaisaran Franka pada abad ke-8. Setelah Kekaisaran Karoling mengalami kemunduran pada akhir abad ke-9, wilayah-wilayah suku lama mulai menggunakan identitas baru sebagai satuan daerah kerajaan. Subdivisi-subdivisi tersebut adalah lima kadipaten suku Bayern, Franken, Lotharingia, Sachsen dan Schwaben (Alemannia).Kadipaten-kadipaten suku ini tetap dipertahankan sebag (in)
- A stem duchy (German: Stammesherzogtum, from Stamm, meaning "tribe", in reference to the Franks, Saxons, Bavarians and Swabians) was a constituent duchy of the German Empire at the time of the extinction of the Carolingian dynasty (death of Louis the Child in 911) and through the transitional period leading to the Ottonian Empire formation later. The Carolingians had dissolved the original tribal duchies of the Empire in the 8th century. As the Carolingian Empire declined, the old tribal areas assumed new identities. The five stem duchies (sometimes also called "younger stem duchies" in contrast to the pre-Carolingian tribal duchies) were:Bavaria, Franconia, Lotharingia (Lorraine), Saxony and Swabia (Alemannia). The Salian emperors (reigned 1027–1125) retained the stem duchies as the major (en)
- I ducati originari (in tedesco Stammesherzogtum e in inglese Stem duchies) erano le principali circoscrizioni del regno dei Franchi Orientali tra il X e il XII secolo. Nel corso dell'VIII secolo, i Carolingi avevano annesso al regno franco gli originali ducati tribali (regna), alcuni dei quali erano già tributari del regno dei merovingi. Questi cinque ducati originari furono: Baviera, Franconia, Lotaringia, Sassonia e Svevia. (it)
- 부족공국(독일어: Stammesherzogtum 슈타메스헤어초크툼[*], 영어: stem duchy)은 10세기 말 카롤루스조가 단절(911년 루도비쿠스 4세 인판스의 죽음) 신성로마제국이 형성되는 전환기에 독일 왕국을 구성하던 5대 공국을 말한다. 바이에른, , 로타링기아, 작센, 슈바벤이 이 5개 공국이다. 이 5개 공국은 8세기에 카롤루스 1세 마그누스가 카롤루스 제국을 세우기 전 존재했던 게르만족 부족들의 근거지에서 유래했다. 각각 바이에른은 , 프랑켄은 프랑크인, 작센은 색슨인, 슈바벤은 알레만니인의 근거지였다. 한편 오늘날의 프랑스 로렌과 저지대 국가에 해당하는 로타링기아는 로타리우스 1세에게서 이름이 유래했다. 이 고대 부족들은 카롤루스 제국의 형성 과정에서 해산되었지만, 9세기 말 왕권이 기울면서 고대 부족들의 근거지가 왕국의 하위 단위로 기능하게 된다. 잘리어조(1027년-1125년)의 신성로마황제들은 이 5대 공국들을 그대로 신성로마제국의 행정단위로 전용하였지만, 중세 성기 호엔슈타우펜조의 프리드리히 1세 바르바로사 황제가 1180년 5대 공국 체제를 폐지하고 여러 개의 작은 제후국들로 대체시킨다. (ko)
- Een stamhertogdom is een titel van hertog, verkozen of zelfbenoemd, als hoofd van een bepaalde volksstam. Met hertogdom kan niet alleen de titel maar ook het gebied bedoeld worden. Waarschijnlijk gaan de stamhertogdommen terug op pogingen van plaatselijke adellijke machthebbers om zich in hun stamgebied te promoveren tot een soort koning, onderkoning of hertog. Daarmee konden de stamverbanden beter behouden blijven en getoond worden in vooral de tijd van de Grote Volksverhuizing. Men onderscheidde in het bijzonder in Duitsland een vijftal stamhertogdommen, oorspronkelijk uitgaande van de grotere Germaanse stammen die zich in de vroege middeleeuwen blijvend gevestigd hadden in het gebied dat ongeveer met het huidige Duitsland overeenkomt.Karel de Grote probeerde al deze titels op te heffen (nl)
- «Племенные герцогства» (нем. Stammesherzogtum) — традиционное название для группы нескольких крупнейших княжеств, образовавшихся в составе Восточно-Франкского королевства (Германии) в IX—X веках на основе территорий, занимаемых ранее различными племенами германцев. Обычно выделяют следующие пять племенных герцогств:
* Саксония
* Франкония
* Бавария
* Швабия
* Лотарингия (или, по другой традиции, Тюрингия) (ru)
- «Племінні герцогства» (нім. Stammesherzogtum) — традиційна назва для групи декількох найбільших князівств, що утворились у складі Східно-Франкського королівства (Німеччини) у IX—X століттях на основі територій, що раніше займали різноманітні племена германців. Ці князівства поступово досягли значного рівня незалежності від королів Німеччини й упродовж декількох століть після падіння Каролінгів відігравали роль базових державних утворень «Священної Римської імперії». Розвиток феодалізму і сепаратистських тенденцій в Німеччині призвели у XII столітті до розпаду герцогств. Проте традиція виділення декількох найбільших «племінних» регіонів збереглась й пізніше знайшли свій відбиток в системі курфюрств та імперських округів. (uk)
|
