An Entity of Type: Divertimento107042586, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org:8891

The Serenade No. 12 for winds in C minor, K. 388/384a, was written by Wolfgang Amadeus Mozart in 1782 or 1783. The work is sometimes called "Nachtmusik". In 1787, Mozart transcribed the work for string quintet. This transcription survives as String Quintet, K. 406/516b.

Property Value
dbo:abstract
  • La Serenata núm. 12 per a instruments de vent en do menor K. 388/384a, fou composta per Wolfgang Amadeus Mozart el 1782 o 1783. El treball s'anomena a vegades «Nachtmusik». El 1787, Mozart va transcriure el treball per a un quintet de corda. Aquesta transcripció ens ha arribat com el Quintet de corda núm. 2, K. 406/516b. La serenata s'instrumenta per a 2 oboès, 2 clarinets, 2 trompes, i 2 fagots. Per als compositors clàssics com Mozart el gènere musical anomenat serenata no era una cosa realment seriosa. Es tractava de música composta per a una celebració social generalment duta a terme fora de recintes tancats. Més que música per ser escoltada era música de fons molt apropiada per a una escena en una terrassa o jardí en un palau cortesà amb membres de la noblesa menjant o conversant. Després de 1781, Mozart va compondre obres titulades serenates amb un abast més proper al d'una serenata lleugera. Fruit d'aquesta idea és la Serenata núm. 12, una obra única de la qual sabem molt poc. No es conserven documents que revelin la raó per la qual Mozart va escollir un gènere trivial per naturalesa per compondre una obra de gran elaboració. En quatre moviments, introdueix gestos atípics com la tonalitat menor en el primer moviment i procediments complexos, entre ells el contrapunt en el tercer moviment. (ca)
  • La Serenata n.º 12 para instrumentos de viento en do menor, K. 388/384a, conocida como «Nachtmusik»,​ fue compuesta por Wolfgang Amadeus Mozart en 1782 o 1783. En 1787, Mozart transcribió esta composición para su Quinteto de cuerda n.º 2 (KV 406/516b). Para los compositores clásicos como Mozart, el género musical serenata no era algo realmente serio. Se trataba de música compuesta para una celebración social generalmente llevada a cabo fuera de recintos cerrados. Más que música para ser escuchada era música de fondo muy apropiada para una escena en una terraza o jardín en un palacio cortesano con miembros de la nobleza comiendo o conversando. Después de 1781, Mozart compuso obras tituladas "serenatas" con un carácter más próximo al de una serenata ligera. Fruto de esta idea es la Serenata n.º 12, una obra única de la cual se tiene muy poca información. No se conservan documentos que revelen la razón por la cual Mozart escogió un género trivial por naturaleza para componer una obra de gran elaboración. En cuatro movimientos, introduce gestos atípicos como la tonalidad menor en el primer movimiento y procedimientos complejos, entre ellos el contrapunto en el tercer movimiento. (es)
  • The Serenade No. 12 for winds in C minor, K. 388/384a, was written by Wolfgang Amadeus Mozart in 1782 or 1783. The work is sometimes called "Nachtmusik". In 1787, Mozart transcribed the work for string quintet. This transcription survives as String Quintet, K. 406/516b. (en)
  • La Sérénade no 12 en do mineur pour vents KV 388/384a, est une œuvre de Wolfgang Amadeus Mozart qui a été composée en 1782 ou 1783. Elle est parfois connue sous le nom de « Nachtmusik ». En 1787, Mozart a transcrit cette œuvre pour quintette à cordes (quintette à cordes no 2 K. 406/516b). La partition autographe se trouve à la Bibliothèque d'État de Berlin. (fr)
  • La Serenata n. 12 per fiati in Do minore K 388 (K6 384a), è stata scritta da Wolfgang Amadeus Mozart fra il 1782 e il 1783 ed è l'unica composta dal musicista in questa tonalità; fu trascritta nel 1787 dallo stesso Mozart per quintetto d'archi; questo fatto dimostra che il compositore era consapevole del carattere "concettuale" che l'opera rappresentava. Lo studio delle fughe di Bach e di Händel che impegnavano intensamente Mozart nel periodo influenzerà pesantemente e positivamente la serenata K 388 che stava prendendo corpo. Infatti quest'opera prende le distanze dal modo in cui era concepita fino ad allora la musica di intrattenimento. Nella musica galante di Mozart erano sempre convissuti la complessità compositiva e strutturale e la leggerezza formale e melodica; nella K 388 si accentua la complessità e non si concede nulla alla leggerezza racchiudendo il tutto in un Do minore distante dalle usuali tonalità di intrattenimento. Anche i movimenti paiono condurre la composizione più verso la sinfonia viennese che la classica serenata. Non vi troviamo infatti né il secondo minuetto, né un secondo movimento lento, né un'introduzione moderata e un finale moderato (o una marcia) come inizio e termine della composizione. in definitiva Mozart rinuncia ai tratti tipici della serenata a favore di un contenuto musicale che ondeggia tra unisoni aggressivi e passaggi lirici come avrà modo di scrivere il musicologo Hermann Abert. La serenata si apre su un forte di tutti gli strumenti all'unisono, una risposta contrastante, un lungo tema. Si procede poi con andamenti sincopati, inusuali intervalli di settima, passaggi armonici stridenti per concludere in un calando solo leggermente più accomodante.L''andante viene svolto nella tonalità relativa maggiore (Mi bemolle maggiore) alla tonalità di impianto. I temi sono dolci e gli strumenti dialogano fra di loro con un continuo scambio di idee. Nel minuetto prendono corpo la sapienza contrappuntistica di Mozart ma anche la capacità di usare questo virtuosismo costruttivo per ottenere da questo tempo un risultato nuovo e distante dal tono proprio della danza nobiliare. In altri termini Mozart è l'artefice, in questa composizione come nelle sinfonie n 25 K 183 e n. 40 K 550, di un minuetto serio quando non drammatico.Un tema con variazioni caratterizza l'allegro con cui termina la serenata. Il compositore mantiene la tonalità di impianto in tutte le variazioni tranne nella quinta dove, corni e fagotti espongono un motivo, in Mi bemolle maggiore, che sarebbe poi stato ripreso nel Don Giovanni. Ai clarinetti il compito di riportare il movimento sull'usuale tenebroso sentiero del do minore che continuerà sino alla settima variazione. Qui il tema si snatura sino a perdersi e ad arrestarsi su di una corona. Ma il brano non termina e dal silenzio ricompare il tema questa volta nella tonalità luminosa di Do maggiore. Questo non deve tuttavia essere interpretato come un ritorno alla speranza, ma piuttosto come un travestimento che appare radioso, ma cela al proprio interno quel percorso accidentato e cupo che fino ad allora ci era stato mostrato. (it)
dbo:wikiPageID
  • 22756451 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 1864 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1016377459 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:cname
  • Serenade, K.388 (en)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbp:work
  • Serenade in C minor, K.388/384a %28Mozart, Wolfgang Amadeus%29 (en)
dcterms:subject
rdf:type
rdfs:comment
  • The Serenade No. 12 for winds in C minor, K. 388/384a, was written by Wolfgang Amadeus Mozart in 1782 or 1783. The work is sometimes called "Nachtmusik". In 1787, Mozart transcribed the work for string quintet. This transcription survives as String Quintet, K. 406/516b. (en)
  • La Sérénade no 12 en do mineur pour vents KV 388/384a, est une œuvre de Wolfgang Amadeus Mozart qui a été composée en 1782 ou 1783. Elle est parfois connue sous le nom de « Nachtmusik ». En 1787, Mozart a transcrit cette œuvre pour quintette à cordes (quintette à cordes no 2 K. 406/516b). La partition autographe se trouve à la Bibliothèque d'État de Berlin. (fr)
  • La Serenata núm. 12 per a instruments de vent en do menor K. 388/384a, fou composta per Wolfgang Amadeus Mozart el 1782 o 1783. El treball s'anomena a vegades «Nachtmusik». El 1787, Mozart va transcriure el treball per a un quintet de corda. Aquesta transcripció ens ha arribat com el Quintet de corda núm. 2, K. 406/516b. La serenata s'instrumenta per a 2 oboès, 2 clarinets, 2 trompes, i 2 fagots. (ca)
  • La Serenata n.º 12 para instrumentos de viento en do menor, K. 388/384a, conocida como «Nachtmusik»,​ fue compuesta por Wolfgang Amadeus Mozart en 1782 o 1783. En 1787, Mozart transcribió esta composición para su Quinteto de cuerda n.º 2 (KV 406/516b). (es)
  • La Serenata n. 12 per fiati in Do minore K 388 (K6 384a), è stata scritta da Wolfgang Amadeus Mozart fra il 1782 e il 1783 ed è l'unica composta dal musicista in questa tonalità; fu trascritta nel 1787 dallo stesso Mozart per quintetto d'archi; questo fatto dimostra che il compositore era consapevole del carattere "concettuale" che l'opera rappresentava. (it)
rdfs:label
  • Serenata núm. 12 (Mozart) (ca)
  • Serenata n.º 12 (Mozart) (es)
  • Sérénade KV 388/384a (fr)
  • Serenata n. 12 per fiati (Mozart) (it)
  • Serenade No. 12 (Mozart) (en)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License