| dbo:abstract
|
- Svatost křesťanská a obecně náboženská je pojem, který se nachází již ve Starém zákoně i Novém zákoně ve významu čistoty neboli života bez hříchu. Obrazně vyjádřeno citátem: Svatí jsou ti, kdo neříkají ne lásce, jež se pokouší do nich proniknout. Ke svatosti vybízejí věřící jak texty Bible , tak také církevní představitelé. Obecně je svaté, co je obecně, kolektivně nebo individuálně uznané za trvale dobré, pravé, důvěryhodné, blahodárné, následování hodné, například muž, slova, hora, vztah, odkaz nebo příkaz mohou být pro dotyčné osoby svaté. (cs)
- Sagrat és un terme religiós i antropològic que indica una categoria de la realitat i els atributs que enriqueixen el sentit més enllà del real percebut i normalment, què es coneix com a . L'experiència d'allò "sagrat" és al cor de totes les religions. Mircea Eliade subratlla que la religió no ha d'interpretar només com "creença en deïtats", sinó com "l'experiència del sagrat". S'analitza la dialèctica del sagrat. El sagrat es presenta en relació als profans. La relació entre el sagrat i el profà no és d'oposició, sinó de complementarietat, ja que el profà és vist com a hierofania. (ca)
- Heilig ist ein religiöser Ausdruck, der eine Person, einen Gegenstand oder einen Begriff einer Sphäre des Göttlichen, Vollkommenen oder Absoluten zuordnet: So etwa bei dem Heiligen Geist, heiligen Schriften, den Heiligen, heiligen Orten – zum Beispiel Bergen, Hainen oder Flüssen – oder heiligen Gegenständen, Tieren, Pflanzen – beispielsweise heilige Bäume – bis hin zu Begriffen wie Mantras oder heiligen Zahlen. Heilig geht auf althochdeutsch heilag zurück, was möglicherweise einen Ursprung im altnordischen hei lagr mit der Ausgangsbedeutung „eigen“, „Eigentum“ hat oder von althochdeutsch Heil „Zauber“, „Günstiges Vorzeichen“, „Glück“ oder heil „gesund“, „unversehrt“, „gerettet“ kommt. Teilweise gleichbedeutend wird, unter anderem in wissenschaftlicher Literatur und im Duden, das Fremdwort sakral (von lateinisch sacer „heilig“, „göttlich“, „geweiht“) gebraucht, auch als Gegensatz zu profan (weltlich). (de)
- القداسة أو الحرمة، هي حالة عامة لكون الشيء مشرفًا (ويتلقاها الأفراد المتدينون بوصفها كل ما يصحب الإله) أو مقدس (تعتبر أمرًا يستحق الاحترام الروحي أو التفاني؛ أو الرهبة الملهمة أو الخشوع في أوساط المؤمنين بمجموعة ما من الأفكار الروحانية). وفي بعض السياقات الأخرى، «غالبًا ما تعتبر الأشياء» شريفة«أو» مقدسة«إذا استخدمت من أجل أغراض روحانية»، مثل التعبد أو خدمة الإله. كما يمكن أن تستخدم تلك المصطلحات في سياقات غير روحانية أو شبه روحانية («الحقائق المقدسة» في الدستور). وأحيانًا تنسب إلى الأشخاص («رجل شريف» له مهنة دينية، «رسول كريم» يبجله متبعوه)، أو الأشياء («القطع الأثرية المقدسة» والمبجلة والمباركة)، أو للأوقات («أيام مباركة» لها استبطان روحاني، كما في عطلات الشتاء)، أو للأماكن («الأرض المقدسة»، «المكان المبارك»). (ar)
- Sankteco rilatas al multaj signifoj kaj funkcioj kaj statoj pri eco de io aŭ iu sankta. (eo)
- Sagrado (del latín sacrātus) es lo que se considera digno de veneración u objeto de culto por atribuírsele un carácter divino o una relación con la divinidad o las fuerzas sobrenaturales. Por extensión, también se denomina "sagrado" a cualquier cosa digna de veneración y respeto o de una importancia tal que se considera irrenunciable. Homo sacra res homini ("el hombre es para el hombre cosa sagrada") Séneca El sociólogo francés Émile Durkheim consideraba la dicotomía entre lo sagrado y lo como la característica central de la religión: "la religión es un sistema de creencias y prácticas relativas a las "cosas sagradas", es decir, las cosas apartadas y prohibidas". En la teoría de Durkheim, lo sagrado representa los intereses del grupo, especialmente la unidad, que se plasman en símbolos grupales sagrados, o utilizando el trabajo en equipo para ayudar a salir de un apuro. Lo profano, por otro lado, implica preocupaciones individuales mundanas. (es)
- Sakratua edo santua jainkotasunezkoa den zerbaiti edo norbaiti ematen zaion izenondoa da, eta beraz erljiozko balio gorena duena. Adiera moral batean ere erabiltzen da, moralki perfektoa dena adierazteko. (eu)
- Le sacré est une notion d'anthropologie culturelle permettant à une société humaine de créer une séparation ou une opposition axiologique entre les différents éléments qui composent, définissent ou représentent son monde : objets, actes, espaces, parties du corps, valeurs, etc. Le sacré comprend ce qui est situé en dehors des choses ordinaires, banales, communes ; il s'oppose essentiellement au profane, mais aussi à l'utilitaire.Les Français ont tendance à se référer au sacre d'un roi, tandis que les Anglais parlent en général de son couronnement (coronation), à la manière des Allemands (die Krônung), quoique les Allemands mentionnent plus volontiers die Weihe (la consécration) que les Anglais the consecration ou the sacring)1. Il est d'usage de considérer que l'acte de sacraliser est spécifique des tribus primitives, des peuples isolés et des civilisations anciennes. Certains penseurs, tels C. G. Jung, Roger Caillois ou Jacques Ellul, estiment toutefois que la sacralisation reste un phénomène constant dans les sociétés modernes mais qu'il opère de façon totalement inconsciente. (fr)
- Sacred describes something that is dedicated or set apart for the service or worship of a deity; is considered worthy of spiritual respect or devotion; or inspires awe or reverence among believers. The property is often ascribed to objects (a "sacred artifact" that is venerated and blessed), or places ("sacred ground"). French sociologist Émile Durkheim considered the dichotomy between the sacred and the profane to be the central characteristic of religion: "religion is a unified system of beliefs and practices relative to sacred things, that is to say, things set apart and forbidden." In Durkheim's theory, the sacred represents the interests of the group, especially unity, which are embodied in sacred group symbols, or using team work to help get out of trouble. The profane, on the other hand, involve mundane individual concerns. (en)
- Suatu hal yang dianggap keramat didediasikan atau dihubung-hubungkan dengan pemujaan atau penyembahan dewa atau dianggap berharga bagi penghormatan atau pencurahan spiritual; atau mendatangkan kesadaran atau wahyu bagi para penganutnya. Hal-hal yang sering dianggap keramat dapat berupa barang ("artefak keramat" yang dimuliakan dan diberkati) atau tempat ("tanah keramat"). (in)
- 聖性（英語：holiness）は、イエス・キリストと似た者となること、聖人（日本語では聖者ともいう）となることであり、キリスト者の最終目標とされる。 聖人になるとは、考え・思い・言葉・行いなど、すべてにおいてキリストに似ることである。その聖性は、愛徳に最もよく表われ、すべてに勝って神を愛し、自分のように隣人を愛する。そして、愛徳は、謙遜・正義・勤勉・純潔・従順・喜び･･･など、すべての徳に影響する。聖性はすべてのキリスト者が目指すべき目標で、神の助けを頼りに一生かけて戦った後に天国で完成される。 聖座の事実上の声であるバチカン市国で発行される日刊紙『ロッセルバトーレ・ロマーノ（L'Osservatore Romano）』で発表された、列聖省前長官のアンジェロ・アマート枢機卿の記事によれば、聖性は教会の目的であり、地上における人生の最終目標でもある。 教皇フランシスコによれば： 聖性とは神に心を開き、神の愛によって変容されるにお任せすることです。また、聖性とは、自己から抜け出し、イエスがわたしたちをお待ちになっている他の人々に出会うために出かけ、その人々に励ましの言葉、助けの手、優しさと慰めのまなざしを届けることです。 (ja)
- Het begrip 'heilig' heeft te maken met heel(heid) en wordt gebruikt als aanduiding van iets waaraan een verheven waarde wordt toegekend. In theïstische religies heeft het betrekking op de bijzondere relatie die iemand of iets heeft met God, die geacht wordt zelf heilig te zijn. Vanwege die relatie kan iets of iemand dan (ge)heilig(d) zijn en tot voorbeeld en/of voorwerp van verering worden, en met bijzonder respect worden behandeld. Binnen de verschillende religies heeft het begrip heilige verschillende specifieke betekenissen. Er bestaan diverse manieren om te bepalen of iemand heilig is. Er zijn echter ook pogingen gedaan om een algemene definitie te geven. Een rooms-katholiek onderzoeker stelde in 1987 dat heiligen in verschillende culturen en religies de volgende overeenkomsten vertonen:
* Voorbeeldfunctie
* Bijzondere leraar
* Wonderdoener of bron van goedaardige macht
* Middelaar tussen de godheid en de mens
* Openbaringsrelatie tot het heilige. (nl)
- ( 신성(神性)에 대해서는 신격 문서를 참고하십시오.)( 거룩은 여기로 연결됩니다. 책에 대해서는 거룩 (책) 문서를 참고하십시오.)
신성(神聖)은 보통, 신과 같이 성스러움을 뜻한다. 다음의 두 가지 뜻을 가지고 있다.
* 근본적으로 종교에 관련되며, 종교적으로 깊이 존경받는 정신적인 순수함을 뜻한다. (holy)
* 계율이나 단체 따위에 의해 종교적인 의미가 주어진 성스러운 것으로 신에게 바쳐지는 것이란 뜻이 있다. (sacred)
* 신성,신에대적할,필적할 성품.ex)신성시 하다~ 신과에 유일한 연결고리 및 다리 (ko)
- Sacro è un termine storico-religioso, fenomenologico-religioso e antropologico che indica una categoria di attributi e realtà che si aggiungono o significano ulteriormente il reale ordinariamente percepito e indicato come profano. L'esperienza del "sacro" è al cuore di tutte le religioni. (it)
- Sagrado tem dois sentidos, o primeiro de adjetivo: algo que é sagrado por estar associado ao segundo sentido, de substantivo (do termo latino sacratu) que se refere a algo que merece veneração ou respeito religioso por ter uma associação com uma divindade ou com objetos considerados divinos. (pt)
- Свя́тость (праслав. svętъ, svętъjь) — одно из наиболее фундаментальных понятий авраамических религий, а также буддизма и индуизма. Святое — являющееся Богом или Божественным, происходящее от Него, отмеченное Его присутствием или действием Божественной Благодати, посвящённое Ему в служение и отделённое от всего сотворённого и мирского. Понятие «святость» используется также в других религиях, в частности, для выражения высокой степени духовного совершенства аскетов и монахов. (ru)
- Świętość (hebr. קֹדֶשׁ (qodesz) – od hebr. קדוש (qadosz – święty), gr. ἅγιος (hágios) – stan konsekracji (łac. sacrum), w sensie oddzielenia od łac. profanum, czyli od powszedniego świata. Świętość oznacza oddzielenie od (kogoś lub czegoś) dla (kogoś lub czegoś). Jest także rozumiana jako czystość – moralna bądź duchowa nieskazitelność. Świętość w sensie moralnym jest pochodną pierwotnego znaczenia ontologicznego i kultycznego. Pojęcie świętości występuje w wielu religiach. W chrześcijaństwie ma silne powiązanie z doskonałą miłością (por. 1 Kor 13). (pl)
- Helig är ett ord från fornsvenskan, helagher, heligher, hälig, med betydelsen 'okränkbar', 'fridlyst, 'som ej får skadas', i modern betydelse 'som anses stå i nära förbindelse med det gudomliga och därför behandlas med religiös vördnad', både om konkreta och abstrakta företeelser (okränkbar). Ett motsvarande begrepp för "helig" förekommer i de flesta, för att inte säga alla, religioner. Vad som betecknas eller uppfattas som heligt kan variera. Det polynesiska ordet tabu avser föremål och platser som deras religion håller för heliga och som därför bara får beröras på ett särskilt sätt. Kristendomen övertog begreppet från judendomen, och det förekommer flera omnämnanden av "helig" i Gamla Testamentet. Det har varit en tvistefråga huruvuda "det heliga" som nämns i GT (hebreiska: qadosh - 'annorlunda', 'satt utanför', 'avskild ifrån ngn tillhörighet') skall uppfattas som en makt eller som en synonym till "gudomlig"; för judar och kristna är det oavsett vilket ett epitet för Gud. Det som hör till Gud, helgedomar som Jerusalems tempel, och som har kommit från Gud, som till exempel Mose lag, har del av det heliga och är därför okränkbara. Det heliga får därför inte beröras av människor utan att de först renat sig rituellt, vigt sig, eller på annat sätt som angivits "helgat sig", vilket för de abrahamitiska religionerna handlar om en moralisk integritet förr än en konkret tvagning. Det betraktas som en stor synd och ett svårt brott att vanhelga vad som är heligt, genom att orena det eller på annat sätt göra intrång på dess integritet. Heligheten hos Jahve är hans främsta kännetecken. Därför ligger det i själva namnet att den Helige anden är en manifestation och en uppenbarelse av Gud. Änglar har samma roll som den Helige anden: eftersom Gud är så helig och inte kan komma i närheten av det orena, fungerar änglarna som mellanled mellan Gud och människan (se Sanctus), som inte är helig utan ohelig, vardaglig (hebreiska: chol). Graden av ohelighet kan variera, från ickegudomlig (chol), till tillspillogiven (cheræm). Men om cheræm är tillräckligt stegrad kan det i sig vara ett slag av helighet, såsom mörk, främmande och bannlyst, vilken kräver utrotning och är tabu. Såsom Guds tjänare får präster del av Guds helighet, varför Aron, till exempel, kallas "Guds helige" (Psaltaren 106:16). Ordet kom så småningom att även innefatta dem som närvarade i gudstjänsterna, och sedan hela Guds folk, Israels folk. Guds folk kom därför att betraktas som religiöst "rena" i motsats till hedningar, icke-israeler, som betraktas som orena, oheliga, eftersom de inte tjänar Gud. Fastän Gud är upphöjd över sin skapelse, ställer han som krav på människan att hon skall vara helig som han: ”Ni skall vara heliga, ty jag är helig” (Tredje Mosebok 19:2). I Nya Testamentet används det grekiska ordet hagiosynæ för helig. Det föreligger ingen skillnad i den lexikala betydelsen. I Nya Testementet används det dock oftare om vad som tillkommer Gud än om Gud själv. Helighet utmärker dem som kallats att tjäna Gud, som uppfylls av helig ande genom att Kristus offrade sig själv för människan och genom apostlarnas omsorg. Helighet betecknar ett slag av livsföring, men är dock inte en rent moralisk egenskap; människan kan inte bli helige uteslutande genom att vara moralisk. I olika ställen i Nya Testementet används ordet för Kristus och Kristi församling, men i Uppenbarelseboken (14:12, 17:6) åsyftas bara helgonen och martyrerna, och i Första Thessalonikerbrevet (3:13) avses bara änglarna. För kristendomens del har specifika kristna riter, platser och människor förklarats vara heliga, så till exempel sakramenten. (sv)
- 在宗教中，神聖（英語：sanctity）是指某個人或某個事物，具備某些超越凡俗的特質，特別是具備與神有關的特質。這種特質會使信徒產生尊敬、敬畏的感受，或是使信徒得到特別啟示。 被認為具有神聖特質的人，通常被稱為聖人；擁有神聖特質的物體，則稱聖物。 (zh)
- Святість — одне з найбільш фундаментальних понять основних світових релігій. Святе — є Божественним, що походить від Бога, зазначене Його присутністю або дією Божої благодаті, присвячене Йому в служіння і відокремлене від усього створеного і мирського. Поняття «святість» використовується також в інших релігіях, зокрема, для вираження високого ступеня духовної досконалості аскетів і ченців. У розширювальному сенсі святе може означати також вищу ступінь шляхетності і моральної чистоти в людських діях або думках, як-то: свята мета, свята правда, свята справа, святе братство, святий обов'язок. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Svatost křesťanská a obecně náboženská je pojem, který se nachází již ve Starém zákoně i Novém zákoně ve významu čistoty neboli života bez hříchu. Obrazně vyjádřeno citátem: Svatí jsou ti, kdo neříkají ne lásce, jež se pokouší do nich proniknout. Ke svatosti vybízejí věřící jak texty Bible , tak také církevní představitelé. Obecně je svaté, co je obecně, kolektivně nebo individuálně uznané za trvale dobré, pravé, důvěryhodné, blahodárné, následování hodné, například muž, slova, hora, vztah, odkaz nebo příkaz mohou být pro dotyčné osoby svaté. (cs)
- Sagrat és un terme religiós i antropològic que indica una categoria de la realitat i els atributs que enriqueixen el sentit més enllà del real percebut i normalment, què es coneix com a . L'experiència d'allò "sagrat" és al cor de totes les religions. Mircea Eliade subratlla que la religió no ha d'interpretar només com "creença en deïtats", sinó com "l'experiència del sagrat". S'analitza la dialèctica del sagrat. El sagrat es presenta en relació als profans. La relació entre el sagrat i el profà no és d'oposició, sinó de complementarietat, ja que el profà és vist com a hierofania. (ca)
- القداسة أو الحرمة، هي حالة عامة لكون الشيء مشرفًا (ويتلقاها الأفراد المتدينون بوصفها كل ما يصحب الإله) أو مقدس (تعتبر أمرًا يستحق الاحترام الروحي أو التفاني؛ أو الرهبة الملهمة أو الخشوع في أوساط المؤمنين بمجموعة ما من الأفكار الروحانية). وفي بعض السياقات الأخرى، «غالبًا ما تعتبر الأشياء» شريفة«أو» مقدسة«إذا استخدمت من أجل أغراض روحانية»، مثل التعبد أو خدمة الإله. كما يمكن أن تستخدم تلك المصطلحات في سياقات غير روحانية أو شبه روحانية («الحقائق المقدسة» في الدستور). وأحيانًا تنسب إلى الأشخاص («رجل شريف» له مهنة دينية، «رسول كريم» يبجله متبعوه)، أو الأشياء («القطع الأثرية المقدسة» والمبجلة والمباركة)، أو للأوقات («أيام مباركة» لها استبطان روحاني، كما في عطلات الشتاء)، أو للأماكن («الأرض المقدسة»، «المكان المبارك»). (ar)
- Sankteco rilatas al multaj signifoj kaj funkcioj kaj statoj pri eco de io aŭ iu sankta. (eo)
- Sakratua edo santua jainkotasunezkoa den zerbaiti edo norbaiti ematen zaion izenondoa da, eta beraz erljiozko balio gorena duena. Adiera moral batean ere erabiltzen da, moralki perfektoa dena adierazteko. (eu)
- Suatu hal yang dianggap keramat didediasikan atau dihubung-hubungkan dengan pemujaan atau penyembahan dewa atau dianggap berharga bagi penghormatan atau pencurahan spiritual; atau mendatangkan kesadaran atau wahyu bagi para penganutnya. Hal-hal yang sering dianggap keramat dapat berupa barang ("artefak keramat" yang dimuliakan dan diberkati) atau tempat ("tanah keramat"). (in)
- 聖性（英語：holiness）は、イエス・キリストと似た者となること、聖人（日本語では聖者ともいう）となることであり、キリスト者の最終目標とされる。 聖人になるとは、考え・思い・言葉・行いなど、すべてにおいてキリストに似ることである。その聖性は、愛徳に最もよく表われ、すべてに勝って神を愛し、自分のように隣人を愛する。そして、愛徳は、謙遜・正義・勤勉・純潔・従順・喜び･･･など、すべての徳に影響する。聖性はすべてのキリスト者が目指すべき目標で、神の助けを頼りに一生かけて戦った後に天国で完成される。 聖座の事実上の声であるバチカン市国で発行される日刊紙『ロッセルバトーレ・ロマーノ（L'Osservatore Romano）』で発表された、列聖省前長官のアンジェロ・アマート枢機卿の記事によれば、聖性は教会の目的であり、地上における人生の最終目標でもある。 教皇フランシスコによれば： 聖性とは神に心を開き、神の愛によって変容されるにお任せすることです。また、聖性とは、自己から抜け出し、イエスがわたしたちをお待ちになっている他の人々に出会うために出かけ、その人々に励ましの言葉、助けの手、優しさと慰めのまなざしを届けることです。 (ja)
- ( 신성(神性)에 대해서는 신격 문서를 참고하십시오.)( 거룩은 여기로 연결됩니다. 책에 대해서는 거룩 (책) 문서를 참고하십시오.)
신성(神聖)은 보통, 신과 같이 성스러움을 뜻한다. 다음의 두 가지 뜻을 가지고 있다.
* 근본적으로 종교에 관련되며, 종교적으로 깊이 존경받는 정신적인 순수함을 뜻한다. (holy)
* 계율이나 단체 따위에 의해 종교적인 의미가 주어진 성스러운 것으로 신에게 바쳐지는 것이란 뜻이 있다. (sacred)
* 신성,신에대적할,필적할 성품.ex)신성시 하다~ 신과에 유일한 연결고리 및 다리 (ko)
- Sacro è un termine storico-religioso, fenomenologico-religioso e antropologico che indica una categoria di attributi e realtà che si aggiungono o significano ulteriormente il reale ordinariamente percepito e indicato come profano. L'esperienza del "sacro" è al cuore di tutte le religioni. (it)
- Sagrado tem dois sentidos, o primeiro de adjetivo: algo que é sagrado por estar associado ao segundo sentido, de substantivo (do termo latino sacratu) que se refere a algo que merece veneração ou respeito religioso por ter uma associação com uma divindade ou com objetos considerados divinos. (pt)
- Свя́тость (праслав. svętъ, svętъjь) — одно из наиболее фундаментальных понятий авраамических религий, а также буддизма и индуизма. Святое — являющееся Богом или Божественным, происходящее от Него, отмеченное Его присутствием или действием Божественной Благодати, посвящённое Ему в служение и отделённое от всего сотворённого и мирского. Понятие «святость» используется также в других религиях, в частности, для выражения высокой степени духовного совершенства аскетов и монахов. (ru)
- Świętość (hebr. קֹדֶשׁ (qodesz) – od hebr. קדוש (qadosz – święty), gr. ἅγιος (hágios) – stan konsekracji (łac. sacrum), w sensie oddzielenia od łac. profanum, czyli od powszedniego świata. Świętość oznacza oddzielenie od (kogoś lub czegoś) dla (kogoś lub czegoś). Jest także rozumiana jako czystość – moralna bądź duchowa nieskazitelność. Świętość w sensie moralnym jest pochodną pierwotnego znaczenia ontologicznego i kultycznego. Pojęcie świętości występuje w wielu religiach. W chrześcijaństwie ma silne powiązanie z doskonałą miłością (por. 1 Kor 13). (pl)
- 在宗教中，神聖（英語：sanctity）是指某個人或某個事物，具備某些超越凡俗的特質，特別是具備與神有關的特質。這種特質會使信徒產生尊敬、敬畏的感受，或是使信徒得到特別啟示。 被認為具有神聖特質的人，通常被稱為聖人；擁有神聖特質的物體，則稱聖物。 (zh)
- Святість — одне з найбільш фундаментальних понять основних світових релігій. Святе — є Божественним, що походить від Бога, зазначене Його присутністю або дією Божої благодаті, присвячене Йому в служіння і відокремлене від усього створеного і мирського. Поняття «святість» використовується також в інших релігіях, зокрема, для вираження високого ступеня духовної досконалості аскетів і ченців. У розширювальному сенсі святе може означати також вищу ступінь шляхетності і моральної чистоти в людських діях або думках, як-то: свята мета, свята правда, свята справа, святе братство, святий обов'язок. (uk)
- Heilig ist ein religiöser Ausdruck, der eine Person, einen Gegenstand oder einen Begriff einer Sphäre des Göttlichen, Vollkommenen oder Absoluten zuordnet: So etwa bei dem Heiligen Geist, heiligen Schriften, den Heiligen, heiligen Orten – zum Beispiel Bergen, Hainen oder Flüssen – oder heiligen Gegenständen, Tieren, Pflanzen – beispielsweise heilige Bäume – bis hin zu Begriffen wie Mantras oder heiligen Zahlen. (de)
- Sagrado (del latín sacrātus) es lo que se considera digno de veneración u objeto de culto por atribuírsele un carácter divino o una relación con la divinidad o las fuerzas sobrenaturales. Por extensión, también se denomina "sagrado" a cualquier cosa digna de veneración y respeto o de una importancia tal que se considera irrenunciable. Homo sacra res homini ("el hombre es para el hombre cosa sagrada") Séneca (es)
- Sacred describes something that is dedicated or set apart for the service or worship of a deity; is considered worthy of spiritual respect or devotion; or inspires awe or reverence among believers. The property is often ascribed to objects (a "sacred artifact" that is venerated and blessed), or places ("sacred ground"). (en)
- Le sacré est une notion d'anthropologie culturelle permettant à une société humaine de créer une séparation ou une opposition axiologique entre les différents éléments qui composent, définissent ou représentent son monde : objets, actes, espaces, parties du corps, valeurs, etc. Le sacré comprend ce qui est situé en dehors des choses ordinaires, banales, communes ; il s'oppose essentiellement au profane, mais aussi à l'utilitaire.Les Français ont tendance à se référer au sacre d'un roi, tandis que les Anglais parlent en général de son couronnement (coronation), à la manière des Allemands (die Krônung), quoique les Allemands mentionnent plus volontiers die Weihe (la consécration) que les Anglais the consecration ou the sacring)1. (fr)
- Het begrip 'heilig' heeft te maken met heel(heid) en wordt gebruikt als aanduiding van iets waaraan een verheven waarde wordt toegekend. In theïstische religies heeft het betrekking op de bijzondere relatie die iemand of iets heeft met God, die geacht wordt zelf heilig te zijn. Vanwege die relatie kan iets of iemand dan (ge)heilig(d) zijn en tot voorbeeld en/of voorwerp van verering worden, en met bijzonder respect worden behandeld. (nl)
- Helig är ett ord från fornsvenskan, helagher, heligher, hälig, med betydelsen 'okränkbar', 'fridlyst, 'som ej får skadas', i modern betydelse 'som anses stå i nära förbindelse med det gudomliga och därför behandlas med religiös vördnad', både om konkreta och abstrakta företeelser (okränkbar). Ett motsvarande begrepp för "helig" förekommer i de flesta, för att inte säga alla, religioner. Vad som betecknas eller uppfattas som heligt kan variera. Det polynesiska ordet tabu avser föremål och platser som deras religion håller för heliga och som därför bara får beröras på ett särskilt sätt. (sv)
|
