| dbo:abstract
|
- El pecíol, dit popularment capoll, galet o polzim en botànica és la cueta que uneix la làmina o limbe d'una fulla amb la tija. És absent a les fulles sèssils. Els pecíols poden tenir un apèndix laminar, que apareix a banda i banda del punt d'inserció de la fulla, anomenat cadascun d'ells estípula. Les fulles que contenen pecíol se les anomena peciolades. La paraula prové del llatí vulgar pecciolus, diminutiu de pes, pedis (peu), tronc d'una planta. Els pecíols poden ser acanalats o no i de diferents gruixos, colors i formes i poden servir per caracteritzar una espècie o una varietat. Generalment és mes o menys cilíndric, però hi ha fulles que el tenen comprimit, de manera que perd la rigidesa com als trèmols i certs pollancres. La base acostuma a estar una mica dilatada. En cítrics és alat. La morfogènesi del pecíol prové del anomenat hipocòtil que un cop allargat sorgeix el cotilèdon i el meristema apical. Les cèl·lules externes es converteixen en una capa epidèrmica i algunes de les cèl·lules interiors es converteixen en col·lènquimes que sostenen el recent format pecíol. Les funcions bàsiques del pecíol són: el manteniment estructural, l'engruiximent i elongació i el transport de fluids entre la tija i el limbe de la fulla.
* Fulla de Rosa canina, s'aprecia el pecíol i dues estípules
* El pecíol curt de les fulles d'olivera
* Fulla i pecíol alat de Citrus hystrix
* Fulles i pecíols de trèmol (ca)
- في علم النبات، عنق الورقة هو الجزء الذي يربط الورقة بالفرع، وقادرة على تحريك الورقة لمواجهة الشمس. هذا يعطي ترتيب أوراق الشجر المميزة للنبات. تسمى الثمار التي تظهر على كل جانب من السويقات في بعض الأنواع بأذونات، وتسمى أوراق تفتقر إلى سويقات لاطئة. (ar)
- Řapík (petiolus) je stopkovitá část listu s charakteristickým tvarem a vnitřní stavbou, která spojuje čepel listu se stonkem rostliny. List s řapíkem se označuje se jako řapíkatý, list bez řapíku je přisedlý. Řapík obsahuje mechanická pletiva, která se podílejí na udržení polohy listu a jeho odpružení v době zvýšeného mechanického namáhání a jeho nastavení do výhodnější polohy vůči slunečnímu svitu. V řapíku jsou vodivá pletiva pro transport živin a metabolických produktů. U spodních listů jsou řapíky většinou delší než u horních, takže všechny listy mohou lépe využívat světelnou energii. Řapík nesoucí listovou čepel, hlavní transpirační a asimilující listový orgán, vzniká již ve fázi klíčení semenáčků v tkáních hypokotylu. Dále se vyvíjí prodlužováním listového meristému. U některých rodů, např. akácie, je řapík listovitě rozšířen a přebírá asimilační funkce po redukovaných listových čepelích. Někdy je rostlina pěstována výhradně pro řapíky které se konzumují, např. reveň kadeřavá. U krytosemenných rostlin někdy vzniká tzv. ouškatý řapík, kdy vybíhá báze řapíku do párovitých výrůstků nazývaných ouška. V místě přisedání listu je občas u vyšších dvouděložných rostlin báze řapíku silně rozšířena a objímá stonek, vzniklý útvar se nazývá pochva a řapík je pochvatý. Mimo základních tvarů řapíku, jako jsou oblý, hranatý a žlábkovaný, mohou být řapíky i znatelně zploštělé, buď ve svislé nebo vodorovné rovině. Někdy jsou tzv. křídlaté, mají podélně plochá tenká křídla (lemy) a řapík pak může být: úzce křídlatý - křídla jsou užší než průměr řapíkuširoce křídlatý - křídla jsou širší než průměr řapíkutrojkřídlý - křídla jsou po obou stranách i na spodní straně řapíkuzvlněné křídlatý - křídla jsou zvlněné zprohýbaná Některé vodní rostliny, např. kotvice plovoucí, mají řapíky nafouklé a pomáhají rostlině udržovat listy nad hladinou. U popínavých rostlin, např. plaménku, slouží řapíky i jako úponky, kterými se rostlina přichycuje k opoře. Jsou rostliny mající řapíky extrémně dlouhé, např. z rodů rafie nebo banánovník, kdy bývají delší než 5 m. Řapíček (petiolulus) je stopkovitá část lístku v dlanitě složeném nebo zpeřeném listu. Řapíček spojuje čepel lístku s vřetenem (osou) složeného listu, tj. s prodlouženým řapíkem. Funkce i vzhled řapíčků jsou obdobné jako u řapíků.
* List drmku Vitex altissima s výrazně křídlatým řapíkem (cs)
- Folitigo (aŭ petiolo el la latina petiolus, piedeto) estas speciala tigeto portanta folion. Ĝi havas simila interna strukturo al tigo. Ĝi povas esti longa, mallonga; cilindra, sulketa, plata, triangula. Se ĝi mankas oni parolas pri sentiga aŭ sidanta folio (sidfolio). Ĝi ligiĝas al la foliplato (folilameno) plej ofte ĉerande. Se la folitigo kaj la foliplato konektiĝas ne limborande, oni parolas pri ŝilda folio. Folitigoj povas esti karnaj kaj manĝeblaj kiel ĉe la rabarbo. Platfolitigo (aŭ filodio ) estas modifita plata folitigo, kiu anstataŭas la foliplato. Ĉe kelkaj plantoj la folitigoj fariĝas (pli) plataj kaj larĝaj, kaj la foliplato povas fariĝi reduktitaj aŭ malaperas entute. Filodoj estas komunaj en la genro Acacia, speciale la Aŭstraliaja specioj, iutempe metita en Acacia subgenron Phyllodineae. Kelkfoje, speciale ĉe pli junaj plantoj, parte formitaj platfolitigoj portantaj reduktitajn foliojn povas esti vidataj. Ĉe la platfolitigoj estas ledecaj kaj dikaj, permesante al la arbo survivi streĉajn ĉirkaŭaĵojn. La folitigoj permesas al parte submerĝintaj havi foliojn naĝantajn je malsamaj profundecoj; la folitigoj estantaj inter la nodo kaj la tigo. (eo)
- El pecíolo o peciolo (del latín petiolus, forma diminutiva de pes, pedis, pie, tronco de una planta) es el rabillo que une la lámina de una hoja a su base foliar o al tallo. Falta en las hojas llamadas sésiles o sentadas. El pecíolo puede ser una característica determinante para la identificación de la planta. El pecíolo se desarrolla en la fase germinativa de la plántula, en el tejido embrionario llamada hipocótilo. Del alargamiento del hipocótilo surge el cotiledón o plúmula (tejido precursor de la hoja) y el terminal o meristemo apical. Las células externas se diferencian y maduran convirtiéndose en una capa epidérmica. Algunas de las células interiores se convierten en colénquimas, proporcionando el sostén al joven pecíolo. Los grupos de células alargadas forman las . El resto del pecíolo está compuesto por células parenquimáticas situadas entre la epidermis y las hebras provasculares formando el córtex, junto con las situadas dentro de estas hebras, que forman la médula. El parénquima que irradia entre los precursores de los manojos vasculares forma los llamados rayos de médula. En algunas plantas, los pecíolos se aplanan y se abren, y las hojas verdaderas pueden llegar a ser reducidas o desaparecer por completo. Estos son conocidos como filodio, filoides, phyllodia, o cladophylla. Así, el filodio viene para servir al propósito de la hoja. Los filodios son comunes en el género Acacia, especialmente en las especies australianas, a la vez en Acacia sect. Phyllodineae. A veces, especialmente en las plantas más jóvenes, los filodios parcialmente formados también llevan hojas reducidas. (es)
- Pezioloa (latinez "petiolus", ointxoa) hosto baten bere oinarrira edo zurtoinera lotzen duen txorten txikia da. Peziolorik ez duten landareak sesilak direla esaten da. Pezioloa funtsezko ezaugarria izaten da landare bat identifikatzeko. Pezioloa plantularen ernetze fasean garatzen da, hipokotilo deritzon enbrioi ehunean. Hipokotiloaren luzapenetik kotiledoia sortzen da (hostoaren ehun aitzindaria), baita ere. Kanpoaldeko zelulak ezberdindu eta heldu egiten dira, geruza bihurtuz. Barnealdeko zeluletako batzuk kolenkima bihurtzen dira, peziolo gazteari euskarria emanez. Zelula luzanga taldeek sortzen dituzte. Pezioloaren gainontzekoa epidermisa eta hari probaskularren artean dauden zelula parenkimatikoek osatzen dute, osatuz, hari hauen barnean daudenekin batera, bihotza eratzen dutenak. Talde baskularren aitzindarien artean barreiatzen duen parenkimak bihotz izpiak deritzenak eratzen ditu. Ehun hauek peziolo ehun helduaren aitzindariak dira, eta pezioloaren oinarrizko funtzioak definitzen dituzte:
* Sendotzea eta luzatzea
* Fluidoen garraioa zurtoina eta lamina edo hosto linboaren artean. (eu)
- En botanique, un pétiole (prononcé [pe.sjɔl] du latin petiolus, « petit pied », issu de pes, pedis « pied », l'agronome romain Columelle adoptant ce terme au Ier siècle pour désigner la « queue des fruits ou des feuilles », d'où il a été repris par les botanistes) désigne la pièce foliaire, reliant le limbe à la tige. Le pétiole qui a la même structure interne qu'une tige, est composé d'un faisceau de vaisseaux conducteurs. Équivalent du pédoncule pour le fruit, il distribue la sève brute dans les feuilles, usines photosynthétiques qui produisent la sève élaborée (acides aminés, sucres, glycogène stabilisateur) qui est redistribuée dans les autres parties de la plante par ce même conduit. (fr)
- In botany, the petiole (/ˈpiːti.oʊl/) is the stalk that attaches the leaf blade to the stem, and is able to twist the leaf to face the sun. This gives a characteristic foliage arrangement to the plant. Outgrowths appearing on each side of the petiole in some species are called stipules. Leaves with a petiole are said to be petiolate, while leaves lacking a petiole are called sessile or apetiolate. (en)
- Picciolo, o picciuolo, è un termine relativo alla botanica, derivante dal latino petiŏlus. Costituisce la struttura che sostiene la foglia. La sua funzione è duplice: meccanica, in quanto permette il movimento della foglia che viene mossa dal soffiare del vento; e da collegamento, perché unisce la foglia al fusto permettendo la connessione dei fasci vascolari che, diramandosi, formano la sua nervatura. Il picciuolo ha forma più o meno cilindrica che si allarga alla base e può essere più o meno lungo a seconda del tipo di pianta; a volte è di diversa lunghezza anche nella stessa pianta: in tal caso si presenta più lungo nella parte inferiore - in modo da dare più luminosità al tessuto fogliare - e più corto nella sua parte superiore. Sezione di picciolo fogliare di Eichhornia crassipes che mostra il parenchima responsabile del galleggiamento della pianta L'anatomia del picciolo è piuttosto semplice, dall'esterno si trovano i seguenti tessuti:
* epidermide
* parenchima
* fasci cribro-vascolari (uno o pochi, di tipo collaterale chiuso o aperto nel caso in cui si verifichi un debole accrescimento secondario. Il picciolo presenta inoltre elementi di tessuto meccanico, principalmente collenchima. In alcuni tipi di piante il picciuolo subisce delle trasformazioni, ad esempio:
* in alcune piante acquatiche (es. Eichhornia crassipes) può arricchirsi di parenchimi aeriferi funzionando da organo di galleggiamento
* in altre ha alla base un cuscinetto (rigonfiamento basale parenchimatico detto "pulvino") che consente alla foglia quei movimenti caratteristici (nastie)
* in altri casi ancora (p.es. in alcune specie del genere Acacia), il picciuolo può assumere aspetto di foglia e viene perciò detto fillodio. (it)
- 葉柄（ようへい、英語: petiole, leaf stalk）は、植物において葉身と茎を接続している小さな柄状の部分で、葉を構成する器官の一つである。葉は基本的に葉身、葉柄、托葉の3器官からなり、葉柄は葉身を支え、茎と葉身の間で水、栄養物質、同化物質が移動するための通路として機能している。葉柄はしばしば托葉をもつが、双子葉植物の葉でよく発達し、木本の40%、草本の20%の種が持つとされる。 マメ科など向位運動を起こして葉身を日光の方向へ向けたり、葉柄の長さの小さな変化により葉身の向きを変える種もいる。 複葉では小葉を付ける葉の中心軸は葉軸（ようじく、rachis, rhachis）といい、複葉における小葉の柄は小葉柄（しょうようへい、petiolule）と呼ばれる。 (ja)
- De bladsteel of petiool is de steel waarmee het blad aan de stengel bevestigd is. (nl)
- В ботанике черешок — это стебелёк, который прикрепляет листовую пластинку к стеблю и способен поворачивать поверхность листа лицом к солнцу. Это придает растениям характерное расположение листвы. Выросты, появляющиеся с каждой стороны черешка у некоторых видов, называются прилистниками. Листья с черешком называются черешковыми, а листья без черешка называются сидячими. Сидячее прикрепление в свою очередь подразделяется на влагалищное, низбегающее и стеблеобъемлющее. (ru)
- Ogonek liściowy – część liścia znajdująca się między blaszką liściową a łodygą. Występuje w liściach ogonkowych, natomiast brak go w liściach siedzących, u których blaszka osadzona jest bezpośrednio swą nasadą na łodydze. Ogonek wyróżniany jest w przypadku liści pojedynczych; w przypadku liści złożonych jego odpowiednikiem jest osadka. W specyficznych przypadkach ogonki ulegają modyfikacji i mogą zastępować blaszkę liściową – takie organy nazywane są liściakami. Mięsiste ogonki liściowe niektórych roślin są wykorzystywane jako warzywa np. rabarbaru ogrodowego, selera naciowego i pietruszki naciowej. Czasem stosowane jest określenie pseudoogonka liściowego w odniesieniu do ogonków niektórych jednoliściennych (zwłaszcza bambusowych), ogonka lub poduszeczki zrośniętej z przylistkami oraz zwężenia blaszki liściowej przy jej nasadzie występującej czasem w przypadku liści siedzących. (pl)
- Черешок (лат. peciolus) — невелика стеблина, звужена частина листка, яка з'єднує листкову пластинку зі стеблом, виконує переважно механічну та провідну функції. Черешок зазвичай має ту ж внутрішню структуру, що й стебло. Відростки, що з'являються по боках черешка, називають прилистками. Листки з черешками називають черешковими, без черешків — безчерешковими (сидячими).Якщо нижня частина листка розростається, а краї охоплюють стебло — листок називають піхвовим. У збіжних листків приросла до стебла нижня частина листка утворює крилоподібні виступи. Черешок дає змогу частково зануреним у воду макрофітам мати листки, занурені на різних глибинах (див. гетерофілія, листкова мозаїка). Це створює умови для найефективнішого використання фотосинтезу. Липа має почергове листкорозміщення. (uk)
- 葉柄（Petiole；/ˈpiːtioʊl/）是一個植物學的名詞，指连接葉片与的部分。這部分通常都與莖有着相同的内部構造。在葉柄兩側的延伸部分叫作托葉，如果這些托葉呈鞘狀捲曲起來，會叫作托葉鞘。欠缺葉柄的葉片會形容為無柄（sessile或epetiolate），而如果葉柄將部分的莖捲起來，會稱呼為抱莖。禾本科的抱莖具有被稱為小舌的外部構造。 半夏的位於葉鞘處。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- في علم النبات، عنق الورقة هو الجزء الذي يربط الورقة بالفرع، وقادرة على تحريك الورقة لمواجهة الشمس. هذا يعطي ترتيب أوراق الشجر المميزة للنبات. تسمى الثمار التي تظهر على كل جانب من السويقات في بعض الأنواع بأذونات، وتسمى أوراق تفتقر إلى سويقات لاطئة. (ar)
- En botanique, un pétiole (prononcé [pe.sjɔl] du latin petiolus, « petit pied », issu de pes, pedis « pied », l'agronome romain Columelle adoptant ce terme au Ier siècle pour désigner la « queue des fruits ou des feuilles », d'où il a été repris par les botanistes) désigne la pièce foliaire, reliant le limbe à la tige. Le pétiole qui a la même structure interne qu'une tige, est composé d'un faisceau de vaisseaux conducteurs. Équivalent du pédoncule pour le fruit, il distribue la sève brute dans les feuilles, usines photosynthétiques qui produisent la sève élaborée (acides aminés, sucres, glycogène stabilisateur) qui est redistribuée dans les autres parties de la plante par ce même conduit. (fr)
- In botany, the petiole (/ˈpiːti.oʊl/) is the stalk that attaches the leaf blade to the stem, and is able to twist the leaf to face the sun. This gives a characteristic foliage arrangement to the plant. Outgrowths appearing on each side of the petiole in some species are called stipules. Leaves with a petiole are said to be petiolate, while leaves lacking a petiole are called sessile or apetiolate. (en)
- 葉柄（ようへい、英語: petiole, leaf stalk）は、植物において葉身と茎を接続している小さな柄状の部分で、葉を構成する器官の一つである。葉は基本的に葉身、葉柄、托葉の3器官からなり、葉柄は葉身を支え、茎と葉身の間で水、栄養物質、同化物質が移動するための通路として機能している。葉柄はしばしば托葉をもつが、双子葉植物の葉でよく発達し、木本の40%、草本の20%の種が持つとされる。 マメ科など向位運動を起こして葉身を日光の方向へ向けたり、葉柄の長さの小さな変化により葉身の向きを変える種もいる。 複葉では小葉を付ける葉の中心軸は葉軸（ようじく、rachis, rhachis）といい、複葉における小葉の柄は小葉柄（しょうようへい、petiolule）と呼ばれる。 (ja)
- De bladsteel of petiool is de steel waarmee het blad aan de stengel bevestigd is. (nl)
- В ботанике черешок — это стебелёк, который прикрепляет листовую пластинку к стеблю и способен поворачивать поверхность листа лицом к солнцу. Это придает растениям характерное расположение листвы. Выросты, появляющиеся с каждой стороны черешка у некоторых видов, называются прилистниками. Листья с черешком называются черешковыми, а листья без черешка называются сидячими. Сидячее прикрепление в свою очередь подразделяется на влагалищное, низбегающее и стеблеобъемлющее. (ru)
- 葉柄（Petiole；/ˈpiːtioʊl/）是一個植物學的名詞，指连接葉片与的部分。這部分通常都與莖有着相同的内部構造。在葉柄兩側的延伸部分叫作托葉，如果這些托葉呈鞘狀捲曲起來，會叫作托葉鞘。欠缺葉柄的葉片會形容為無柄（sessile或epetiolate），而如果葉柄將部分的莖捲起來，會稱呼為抱莖。禾本科的抱莖具有被稱為小舌的外部構造。 半夏的位於葉鞘處。 (zh)
- El pecíol, dit popularment capoll, galet o polzim en botànica és la cueta que uneix la làmina o limbe d'una fulla amb la tija. És absent a les fulles sèssils. Els pecíols poden tenir un apèndix laminar, que apareix a banda i banda del punt d'inserció de la fulla, anomenat cadascun d'ells estípula. Les fulles que contenen pecíol se les anomena peciolades. La paraula prové del llatí vulgar pecciolus, diminutiu de pes, pedis (peu), tronc d'una planta.
* Fulla de Rosa canina, s'aprecia el pecíol i dues estípules
* El pecíol curt de les fulles d'olivera
* Fulla i pecíol alat de Citrus hystrix
* (ca)
- Řapík (petiolus) je stopkovitá část listu s charakteristickým tvarem a vnitřní stavbou, která spojuje čepel listu se stonkem rostliny. List s řapíkem se označuje se jako řapíkatý, list bez řapíku je přisedlý. Řapík obsahuje mechanická pletiva, která se podílejí na udržení polohy listu a jeho odpružení v době zvýšeného mechanického namáhání a jeho nastavení do výhodnější polohy vůči slunečnímu svitu.
* List drmku Vitex altissima s výrazně křídlatým řapíkem (cs)
- Folitigo (aŭ petiolo el la latina petiolus, piedeto) estas speciala tigeto portanta folion. Ĝi havas simila interna strukturo al tigo. Ĝi povas esti longa, mallonga; cilindra, sulketa, plata, triangula. Se ĝi mankas oni parolas pri sentiga aŭ sidanta folio (sidfolio). Ĝi ligiĝas al la foliplato (folilameno) plej ofte ĉerande. Se la folitigo kaj la foliplato konektiĝas ne limborande, oni parolas pri ŝilda folio. Folitigoj povas esti karnaj kaj manĝeblaj kiel ĉe la rabarbo. (eo)
- El pecíolo o peciolo (del latín petiolus, forma diminutiva de pes, pedis, pie, tronco de una planta) es el rabillo que une la lámina de una hoja a su base foliar o al tallo. Falta en las hojas llamadas sésiles o sentadas. El pecíolo puede ser una característica determinante para la identificación de la planta. El parénquima que irradia entre los precursores de los manojos vasculares forma los llamados rayos de médula. (es)
- Pezioloa (latinez "petiolus", ointxoa) hosto baten bere oinarrira edo zurtoinera lotzen duen txorten txikia da. Peziolorik ez duten landareak sesilak direla esaten da. Pezioloa funtsezko ezaugarria izaten da landare bat identifikatzeko. Talde baskularren aitzindarien artean barreiatzen duen parenkimak bihotz izpiak deritzenak eratzen ditu. Ehun hauek peziolo ehun helduaren aitzindariak dira, eta pezioloaren oinarrizko funtzioak definitzen dituzte:
* Sendotzea eta luzatzea
* Fluidoen garraioa zurtoina eta lamina edo hosto linboaren artean. (eu)
- Picciolo, o picciuolo, è un termine relativo alla botanica, derivante dal latino petiŏlus. Costituisce la struttura che sostiene la foglia. La sua funzione è duplice: meccanica, in quanto permette il movimento della foglia che viene mossa dal soffiare del vento; e da collegamento, perché unisce la foglia al fusto permettendo la connessione dei fasci vascolari che, diramandosi, formano la sua nervatura. Sezione di picciolo fogliare di Eichhornia crassipes che mostra il parenchima responsabile del galleggiamento della pianta (it)
- Ogonek liściowy – część liścia znajdująca się między blaszką liściową a łodygą. Występuje w liściach ogonkowych, natomiast brak go w liściach siedzących, u których blaszka osadzona jest bezpośrednio swą nasadą na łodydze. Ogonek wyróżniany jest w przypadku liści pojedynczych; w przypadku liści złożonych jego odpowiednikiem jest osadka. W specyficznych przypadkach ogonki ulegają modyfikacji i mogą zastępować blaszkę liściową – takie organy nazywane są liściakami. Mięsiste ogonki liściowe niektórych roślin są wykorzystywane jako warzywa np. rabarbaru ogrodowego, selera naciowego i pietruszki naciowej. (pl)
- Черешок (лат. peciolus) — невелика стеблина, звужена частина листка, яка з'єднує листкову пластинку зі стеблом, виконує переважно механічну та провідну функції. Черешок зазвичай має ту ж внутрішню структуру, що й стебло. Відростки, що з'являються по боках черешка, називають прилистками. Листки з черешками називають черешковими, без черешків — безчерешковими (сидячими).Якщо нижня частина листка розростається, а краї охоплюють стебло — листок називають піхвовим. У збіжних листків приросла до стебла нижня частина листка утворює крилоподібні виступи. (uk)
|
