| dbo:abstract
|
- حرب زيورخ القديمة Alter Zürichkrieg في الفترة من 1440م حتى 1446م كانت نزاعًا بين كانتون زيورخ والكانتونات السبعة الأخرى في الاتحاد السويسري القديم على خلافة . في العام 1436 توفي الكونت ولم يترك أي وريث ولا وصي. زعم كانتون زيورخ، بقيادة العمدة ، أنه له حقوقًا في أراضي توغنبورغ. قدمت كانتونات شفيتس وغلاروس ادعاءاتًا مضادة مدعومة من الكانتونات الأخرى. في العام 1438، احتلت زيورخ المنطقة المتنازع عليها وقطعت إمدادات الحبوب عن شفيتس وغلاروس. وفي العام 1440، طردت الكانتونات الأخرى زيورخ من الاتحاد وأعلنت الحرب. انتقمت زيورخ عن طريق التحالف مع فريدريك الثالث، الإمبراطور الروماني المقدس من بيت هابسبورغ. هُزمت قوات زيورخ في في 22 يوليو 1443 وحُوصرت زيورخ. ناشد فريدريك شارل السابع ملك فرنسا لمهاجمة الحلفاء حيث أرسل الأخير قوة من حوالي 30,000 من مرتزقة آرماغاناك تحت قيادة دوفين عبر بازل لمساعدة المدينة. وفي بالقرب من بازل في 26 أغسطس 1444، هُزمت قوة مانعة تضم حوالي 1600 من جندي سويسري، لكنها ألحقت خسائر فادحة بالفرنسيين قُدرت ب8000 قتيل، لدرجة أن دوفين قرر التراجع. أبرمت الاتحاد ودوفين اتفاقية السلام في أكتوبر 1444 حيث انسحب جيش مرتزقته من الحرب تمامًا. في مايو 1444، فرض الاتحاد حصارًا على غرايفنسي واستولى على المدينة بعد أربعة أسابيع في 27 مايو، وقد قُطعت رؤوس جميع ال64، باستثناء اثنين، في اليوم التالي، بما في ذلك زعيمهم، وايلدهانس فون برايتنلاندينبيرغ فيما سمي . حتى في هذا الوقت من الحرب، كان هذا الإعدام الجماعي يعتبر عملًا قاسيًا وظالم. بحلول العام 1446، تم استنفاد كلا الجانبين وتم إبرام سلام أولي. لم يتمكن الاتحاد من احتلال أي من مدن زيورخ باستثناء غرايفنسي؛ صمدت مدينتا وزيورخ ضد الهجمات. وفي العام 1450، أبرم الطرفان سلامًا نهائيًا حيث قُبلت زيورخ في الاتحاد مرة أخرى، لكن كان يتعين عليها حل تحالفها مع عائلة هابسبورغ. تكمن أهمية الحرب في أنها أظهرت أن الاتحاد قد تحول إلى تحالف سياسي قريب جدًا لدرجة أنه لم يعد يتسامح مع الميول الانفصالية لأي عضو به. (ar)
- Der Alte Zürichkrieg oder auch Toggenburger Erbschaftskrieg war ein kriegerischer Konflikt zwischen der Reichsstadt Zürich und der restlichen VII-örtigen Eidgenossenschaft zwischen 1440 und 1450. Durch das Bündnis Zürichs mit König Friedrich III. von Habsburg erhielt der Krieg überregionale Dimensionen. Unmittelbarer Kriegsanlass war der Streit zwischen Zürich, Schwyz und Glarus um die Erbschaft der Grafen von Toggenburg. (de)
- La Malnova Zurika Milito, ankaŭ nomita Togenburga Heredaĵomilito estis milita konflikto inter Zuriko kaj la ceteraj tiam 7 membroj de la Svisa Ĵurkomunumo inter 1439 kaj 1450. La milito eksplodis post la morto de la lasta Grafo de Togenburgo, Friederich la 7-a, kiu ne postlasis testamenton. La havaĵon de la togenburganoj unue mastrumis lia vidvino, sed unuflanke Zuriko, kiu en tiu sub sia urbestro multe grandigis sian influon kaj teritorion kaj kiel libera imperia urbo fariĝis la plej potenca urbo en la regiono de orienta Svislando, kaj aliflanke Ŝvico postulis la heredaĵon por si. Ĉar Zuriko alianciĝis kun la Habsburganoj la milito akiris superregionan dimension. La efektivaj militaktivecoj dauris de la 2-a de novembro 1440 ĝis la 12-a de junio 1446. La milito oficiale finiĝis per la arbitra juĝo de Einsiedeln la 13-an de julio 1450. La militon perdis Zuriko, kiu estis tiel bremsita en sia ekspansia politiko. La militperdo samtepe estis unu el la faktoroj kiuj duonan jarcenton poste kondukis la la reformacio kaj religia divido de Svislando. (eo)
- La Antigua Guerra de Zúrich (Alter Zürichkrieg), 1440–1446, fue un conflicto entre el cantón de Zúrich y los otros siete cantones de la Antigua Confederación Suiza por la sucesión del Conde de Toggenburg. En 1436, el conde Federico VII de Toggenburgo murió sin dejar heredero ni testamento. El cantón de Zúrich, liderado por el burgomaestre , reclamó las tierras del condado de Toggenburgo. Los cantones de Schwyz y Glaris los reclamaron a su vez, respaldados por los demás. En 1438 Zúrich ocupó el territorio en disputa e interrumpió el abastecimiento de grano a Schwyz y Glaris. El resto de los cantones expulsaron en 1440 a Zúrich de la Confederación y le declararon la guerra. Zúrich contraatacó haciendo una alianza con Federico III de Habsburgo. Las fuerzas de Zúrich fueron derrotadas en la el 22 de julio de 1443 y Zúrich fue sitiada. Federico apeló a Carlos VII de Francia y le pidió que atacara a los confederados. Este último envió un ejército de 30.000 mercenarios, llamados en Alemania y Suiza armañaques y "Ecorcheurs" en Francia, bajo el mando de Luis XI de Francia, entonces Delfín, vía Basilea para ocupar la ciudad. En la batalla del Birs, cerca de Basilea, del 26 de agosto de 1444, aplastaron a una fuerza enemiga de apenas 1600 suizos, pero sufrieron tantas bajas (2000 muertos) que el Delfín decidió retirarse. En mayo de 1444, la Confederación sitió Greifensee, que capturó tras 4 semanas, el 27 de mayo, y decapitaron a todos los defensores, entre ellos a su caudillo, Wildhans von Breitenlandenberg, excepto a dos. Incluso en tiempos de guerra, la ejecución masiva estaba considerada cruel e injusta. En 1446 ambos bandos estaban agotados y se firmó una paz preliminar. La Confederación no había conseguido conquistar ninguna de las ciudades de Zúrich excepto Greifensee. Rapperswil y Zúrich resistieron los ataques. En 1450, las dos partes firmaron una paz definitiva y Zúrich fue admitida otra vez en la Confederación, a causa de lo cual tuvo que disolver su alianza con los Habsburgo. La importancia de la guerra queda manifiesta en el hecho de que la Confederación había reforzado sus alianzas internas de tal manera que ya no toleraba tendencias separatistas de sus miembros. (es)
- The Old Zurich War (German: Alter Zürichkrieg), 1440–46, was a conflict between the canton of Zurich and the other seven cantons of the Old Swiss Confederacy over the succession to the Count of Toggenburg. In 1436, Count Friedrich VII of Toggenburg died, leaving neither heir nor will. The canton of Zurich, led by burgomaster Rudolf Stüssi, claimed the Toggenburg lands; the cantons of Schwyz and Glarus made counter-claims, backed by the other cantons. In 1438 Zurich occupied the disputed area and cut off grain supplies to Schwyz and Glarus. In 1440, the other cantons expelled Zurich from the confederation and declared war. Zurich retaliated by making an alliance with Frederick III, Holy Roman Emperor of the house of Habsburg. The forces of Zurich were defeated in the Battle of St. Jakob an der Sihl on 22 July 1443 and Zurich was besieged. Frederick appealed to Charles VII of France to attack the confederates and the latter sent a force of about 30,000 Armagnac mercenaries under the command of the Dauphin via Basel to relieve the city. In the Battle of St. Jakob an der Birs near Basel on 26 August 1444 a blocking force of roughly 1,600 Swiss confederates was defeated, but inflicted such heavy losses on the French (2,000 killed) that the Dauphin decided to retreat. The confederacy and the Dauphin concluded a peace in October 1444, and his mercenary army withdrew from the war altogether. In May 1444, the confederacy laid siege to Greifensee, and captured the town after four weeks, on May 27, beheading all but two of the 64 defenders the next day, including their leader, Wildhans von Breitenlandenberg, the so-called Murder of Greifensee. Even in this time of war, such a mass execution was widely considered a cruel and unjust deed. By 1446, both sides were exhausted, and a preliminary peace was concluded. The confederation had not managed to conquer any of the cities of Zurich except Greifensee; Rapperswil and Zurich itself withstood the attacks. In 1450, the parties made a definitive peace and Zurich was admitted into the confederation again, but had to dissolve its alliance with the Habsburgs. The significance of the war is that it showed that the confederation had grown into a political alliance so close that it no longer tolerated separatist tendencies of a single member. (en)
- L´Ancienne guerre de Zurich (Alter Zürichkrieg en allemand) est un conflit qui a opposé le canton de Zurich aux sept autres cantons suisses de la Confédération entre 1440 et 1446. Les causes de la guerre sont liées à la succession du comté de Toggenburg après la mort en 1436 du dernier comte, Friedrich VII von Toggenburg et l'alliance entre Zurich et les Habsbourg. La paix sera rétablie entre 1446 et 1450, date à laquelle la paix d'Einsiedeln mettra officiellement un terme au conflit. (fr)
- 구취리히 전쟁(독일어: Alter Zürichkrieg)은 1440년부터 1446년까지 취리히주와 구스위스 연방의 다른 7개 주 사이에서 토겐부르크 백작의 계승을 놓고 벌인 전쟁이다. (ko)
- La vecchia guerra di Zurigo è stato un conflitto sorto tra la città di Zurigo e i rimanenti sette membri della vecchia Confederazione degli otto cantoni, combattuto tra il 1440 ed il 1450. A seguito dell'alleanza di Zurigo con il re Federico III il conflitto uscì dai confini della confederazione. Casus belli fu la lotta tra Zurigo, Svitto e Glarona per accaparrarsi l'eredità del conte . Dopo la morte senza eredi dell'ultimo conte del Toggenburg (1436), i territori furono lasciati al caso. Fu allora che Svitto, tentando di ottenere nuove terre, invase la maggior parte del territorio della contea, subito prima che l'esercito di Zurigo arrivasse nella zona per occupare gli stessi territori. Zurigo si scontrò così con Svitto cercando di conquistare i territori che aveva già conquistato quest'ultimo. In questo contesto intervenne per la prima volta la giunta dei confederati, dando ragione a Svitto (alleato in quel momento con Glarona). La giunta dei confederati decise di dichiarare guerra a Zurigo. Fu così che i confederati arrivarono fino alla città di Zurigo, obbligandola ad arrendersi e a firmare un trattato di pace. , il borgomastro di Zurigo, come rappresaglia, decise di firmare un'alleanza con la casa d'Austria, la nemica storica dei confederati. Dopo questi avvenimenti Zurigo (i cui soldati, secondo la leggenda, non portavano più in battaglia l'emblema rossocrociato ma l'aquila degli Asburgo) e l'Austria partirono per la guerra coi confederati, ma sfortunatamente per Stüssi i confederati potevano contare sull'esercito più forte e grande d'Europa, capace di mettere insieme più soldati degli stessi Asburgo. Furono così i confederati a vincere la battaglia di San Giacomo sulla Sihl nel 1443. Infine, dopo la pace del 1450, Zurigo venne riammessa nella confederazione a patto che ponesse fine alla sua alleanza con gli Asburgo. In quest'occasione, messi di fronte a quella che è giusto considerare come una guerra di secessione, i confederati reagirono forse per la prima volta come uno stato unitario anche se l'immediato futuro riserverà parecchie insidie e pericolosissime frizioni tra cantoni di campagna e cantoni di città. Paradossalmente questo accade nel periodo di massima espansione territoriale, bellica e di massima influenza sulle decisioni a livello continentale. (it)
- Szwajcarska wojna domowa 1436–1450. W roku 1436 zmarł hrabia Fryderyk VII z dynastii Toggenburgów. Hrabia nie pozostawił po sobie potomka oraz nie spisał testamentu, co stało się powodem zaciekłej walki o pozostawione dziedzictwo pomiędzy kantonami Zurychu i Schwyz. Z oboma kantonami Fryderyk VII zawarł bowiem tuż przed śmiercią sojusze obronne. Burmistrz Zurychu Rudolf Stussi chciał pozyskać głównie hrabstwo Uznach oraz księstwo Gaster. W roku 1438 wojska ze Schwyz zajęły obszar Walensee, co zmusiło Zurych do zastosowania blokady dostaw zboża do tego kantonu. W roku 1440 siły ze Schwyz oraz z kantonu Glarus wyruszyły w kierunku sprzymierzonego z Zurychem kantonu Sargans. Ponieważ Zurych odmówił pośrednictwa kilku zagrożonym kantonom, zdecydowały się one wystąpić po stronie Schwyz. Każdego roku do 1443 r. wojska szwajcarskich miast związkowych pustoszyły rejony Zurychu. W tym czasie zdobyły zuryskie miasta Feusisberg, Freienbach i Wollerau. W roku 1440 Zurych zmuszony został na skutek wyczerpania swoich sił do zawieszenia broni z przeciwnikiem. Gdy w roku 1442 Fryderyk III ukoronowany został na króla Niemiec, władze Zurychu zwróciły mu odebrane w roku 1424 hrabstwo Kyburg i dały mu wolną rękę w kwestii odbicia Aargau w zamian za przyrzeczenie wykupienia utraconego hrabstwa Uznach i obrony Zurychu. Król wysłał swoich rycerzy do miasta na czele doświadczonych dowódców Hansa von Rechberga oraz Thuringa von Hallwil. Na wieść o tych wydarzeniach sprzymierzone kantony szwajcarskie wypowiedziały Zurychowi wojnę i zajęły miejscowości Bremgarten oraz Baden. W bitwie pod St. Jakob nad rzeką Sihl, odniosły one częściowe zwycięstwo zabijając m.in. burmistrza Zurychu, Stussiego. Zurych w dalszym ciągu obstawał przy zwrocie hrabstwa Uznach. Po ośmiu miesiącach zawieszenia broni, działania wojenne rozpoczęły się na nowo. Po zdobyciu Greifensee i mordzie na załodze miasta (masakra w Greifensee) 20-tysięczne siły związkowe 20 czerwca 1444 rozpoczęły oblężenie Zurychu i habsburskiego Rapperswilu. W tej sytuacji Fryderyk III zwrócił się o pomoc do króla francuskiego Karola VII. Ten wysłał 40-tysięczną armię Armaniaków (nazywaną tak od ich dowódcy, hrabiego Bernarda VII Armaniac) do Bazylei. Siły Armaniaków wzmocnione zostały przez wojska zuryskie. 26 sierpnia doszło do bitwy pod Pratteln. Francuzi zajęli wioski leżące nad rzeką Birs. Szwajcarzy przypuścili atak, który zniósł straż przednią Armaniaków, zmusił ich do ucieczki i zaatakowali most na rzece, gdzie natknęli się na siły główne Francuzów, których kawaleria zmusiła ich do odwrotu. 26 sierpnia 1444 w miejscowości St. Jakob nad rzeką Birs Szwajcarzy zostali rozgromieni przez otaczające ich siły francuskie (śmierć poniosło 1500 żołnierzy szwajcarskich). Straty Francuzów były jednak tak wysokie, że ci - zaszokowani niekonwencjonalnymi formami walk Szwajcarów - wycofali się z zajętych terenów. W roku 1446 Fryderyk III ponownie spróbował zaatakować Szwajcarów. Jego 5-tysięczna armia została jednak rozbita w bitwie pod Ragaz (6 marca 1446). Dnia 12 czerwca 1446 r. reńskiemu margrabiemu z Konstancji na kongresie pokojowym udało się nakłonić obie strony do podjęcia rozmów pokojowych. Rozmowy były trudne i przeciągały się i dopiero w roku 1450 zwaśnione strony zawarły pokój. Zurych zmuszony został do rozwiązania swojego sojuszu z Austrią, po czym otrzymał z powrotem utracone na rzecz Schwyz ziemie z wyjątkiem spornych terenów Uznach i Windegg, które dostały się pod panowanie kantonów Schwyz i Glarus. (pl)
- A antiga Guerra de Zurique (Alter Zürichkrieg) foi um conflito que durou de 1440 a 1446 entre o cantão de Zurique e os outros sete da antiga Confederação da Suíça. (pt)
- Старая Цюрихская война (нем. Alter Zürichkrieg) в 1440—1446 годах была конфликтом между кантоном Цюрих и 7 другими кантонами Швейцарии за обладание . В 1436 году граф Фридрих VII Тоггенбургский умер, не оставив наследников. Цюрих под управлением бургомистра Рудольфа Штусси заявил о своих правах на земли Тоггенбургов. Кантоны Швиц и Гларус также заявили о своих правах, поддерживаемые остальными кантонами. В 1438 году Цюрих оккупировал эти земли и перерезал поставки зерна в Швиц и Гларус. В 1440 году другие кантоны исключили Цюрих из конфедерации и объявили ему войну. Цюрих отомстил, заключив союз с императором Священной Римской Империи Фридрихом III из династии Габсбургов. Войска Цюриха потерпели поражение в 22 июля 1443 года и Цюрих был осаждён. Фридрих обратился к французскому королю Карлу VII с просьбой атаковать конфедератов и затем послал войско из 30 000 наёмников живодёров под командованием дофина, будущего короля Людовика XI через Базель для помощи городу. В битве при Санкт-Якобе у Бирса около Базеля 26 августа 1444 года осаждающее войско примерно в 1500 швейцарских конфедератов было уничтожено, но французы понесли такие сильные потери (4000 убитыми), что Людовик XI решил отступить. В мае 1444 года конфедерация осадила Грайфензее и заняла город через четыре недели, 27 мая, обезглавив всех, кроме двоих, из 64 защитников города на следующий день, включая лидера . Даже во времена войны массовая казнь считалась жестоким и несправедливым делом. К 1446 году обе стороны были истощены и заключили перемирие. Конфедерация не смогла подчинить ни одного цюрихского поселения, кроме Грайфензее. Рапперсвиль и Цюрих выдержали атаки. В 1450 году стороны заключили окончательное мирное соглашение и Цюрих опять был принят в конфедерацию, но расторг свой альянс с Габсбургами. Важным итогом войны стало то, что она показала, что конфедерация переросла в политический альянс, который больше не терпел сепаратистских стремлений единичных участников. Основным источником о военном конфликте, помимо архивных материалов, является «Хроника Старой Цюрихской войны» (нем. Chronik des Alten Zürichkriegs), составленная около 1447 года государственным секретарём Швица Гансом Фрюндом. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Der Alte Zürichkrieg oder auch Toggenburger Erbschaftskrieg war ein kriegerischer Konflikt zwischen der Reichsstadt Zürich und der restlichen VII-örtigen Eidgenossenschaft zwischen 1440 und 1450. Durch das Bündnis Zürichs mit König Friedrich III. von Habsburg erhielt der Krieg überregionale Dimensionen. Unmittelbarer Kriegsanlass war der Streit zwischen Zürich, Schwyz und Glarus um die Erbschaft der Grafen von Toggenburg. (de)
- L´Ancienne guerre de Zurich (Alter Zürichkrieg en allemand) est un conflit qui a opposé le canton de Zurich aux sept autres cantons suisses de la Confédération entre 1440 et 1446. Les causes de la guerre sont liées à la succession du comté de Toggenburg après la mort en 1436 du dernier comte, Friedrich VII von Toggenburg et l'alliance entre Zurich et les Habsbourg. La paix sera rétablie entre 1446 et 1450, date à laquelle la paix d'Einsiedeln mettra officiellement un terme au conflit. (fr)
- 구취리히 전쟁(독일어: Alter Zürichkrieg)은 1440년부터 1446년까지 취리히주와 구스위스 연방의 다른 7개 주 사이에서 토겐부르크 백작의 계승을 놓고 벌인 전쟁이다. (ko)
- A antiga Guerra de Zurique (Alter Zürichkrieg) foi um conflito que durou de 1440 a 1446 entre o cantão de Zurique e os outros sete da antiga Confederação da Suíça. (pt)
- حرب زيورخ القديمة Alter Zürichkrieg في الفترة من 1440م حتى 1446م كانت نزاعًا بين كانتون زيورخ والكانتونات السبعة الأخرى في الاتحاد السويسري القديم على خلافة . في العام 1436 توفي الكونت ولم يترك أي وريث ولا وصي. زعم كانتون زيورخ، بقيادة العمدة ، أنه له حقوقًا في أراضي توغنبورغ. قدمت كانتونات شفيتس وغلاروس ادعاءاتًا مضادة مدعومة من الكانتونات الأخرى. في العام 1438، احتلت زيورخ المنطقة المتنازع عليها وقطعت إمدادات الحبوب عن شفيتس وغلاروس. وفي العام 1440، طردت الكانتونات الأخرى زيورخ من الاتحاد وأعلنت الحرب. انتقمت زيورخ عن طريق التحالف مع فريدريك الثالث، الإمبراطور الروماني المقدس من بيت هابسبورغ. (ar)
- La Malnova Zurika Milito, ankaŭ nomita Togenburga Heredaĵomilito estis milita konflikto inter Zuriko kaj la ceteraj tiam 7 membroj de la Svisa Ĵurkomunumo inter 1439 kaj 1450. La milito eksplodis post la morto de la lasta Grafo de Togenburgo, Friederich la 7-a, kiu ne postlasis testamenton. La havaĵon de la togenburganoj unue mastrumis lia vidvino, sed unuflanke Zuriko, kiu en tiu sub sia urbestro multe grandigis sian influon kaj teritorion kaj kiel libera imperia urbo fariĝis la plej potenca urbo en la regiono de orienta Svislando, kaj aliflanke Ŝvico postulis la heredaĵon por si. Ĉar Zuriko alianciĝis kun la Habsburganoj la milito akiris superregionan dimension. La efektivaj militaktivecoj dauris de la 2-a de novembro 1440 ĝis la 12-a de junio 1446. La milito oficiale finiĝis per la arb (eo)
- La Antigua Guerra de Zúrich (Alter Zürichkrieg), 1440–1446, fue un conflicto entre el cantón de Zúrich y los otros siete cantones de la Antigua Confederación Suiza por la sucesión del Conde de Toggenburg. En mayo de 1444, la Confederación sitió Greifensee, que capturó tras 4 semanas, el 27 de mayo, y decapitaron a todos los defensores, entre ellos a su caudillo, Wildhans von Breitenlandenberg, excepto a dos. Incluso en tiempos de guerra, la ejecución masiva estaba considerada cruel e injusta. (es)
- The Old Zurich War (German: Alter Zürichkrieg), 1440–46, was a conflict between the canton of Zurich and the other seven cantons of the Old Swiss Confederacy over the succession to the Count of Toggenburg. In May 1444, the confederacy laid siege to Greifensee, and captured the town after four weeks, on May 27, beheading all but two of the 64 defenders the next day, including their leader, Wildhans von Breitenlandenberg, the so-called Murder of Greifensee. Even in this time of war, such a mass execution was widely considered a cruel and unjust deed. (en)
- La vecchia guerra di Zurigo è stato un conflitto sorto tra la città di Zurigo e i rimanenti sette membri della vecchia Confederazione degli otto cantoni, combattuto tra il 1440 ed il 1450. A seguito dell'alleanza di Zurigo con il re Federico III il conflitto uscì dai confini della confederazione. Casus belli fu la lotta tra Zurigo, Svitto e Glarona per accaparrarsi l'eredità del conte . (it)
- Szwajcarska wojna domowa 1436–1450. W roku 1436 zmarł hrabia Fryderyk VII z dynastii Toggenburgów. Hrabia nie pozostawił po sobie potomka oraz nie spisał testamentu, co stało się powodem zaciekłej walki o pozostawione dziedzictwo pomiędzy kantonami Zurychu i Schwyz. Z oboma kantonami Fryderyk VII zawarł bowiem tuż przed śmiercią sojusze obronne. Burmistrz Zurychu Rudolf Stussi chciał pozyskać głównie hrabstwo Uznach oraz księstwo Gaster. W roku 1438 wojska ze Schwyz zajęły obszar Walensee, co zmusiło Zurych do zastosowania blokady dostaw zboża do tego kantonu. W roku 1440 siły ze Schwyz oraz z kantonu Glarus wyruszyły w kierunku sprzymierzonego z Zurychem kantonu Sargans. Ponieważ Zurych odmówił pośrednictwa kilku zagrożonym kantonom, zdecydowały się one wystąpić po stronie Schwyz. Każdego (pl)
- Старая Цюрихская война (нем. Alter Zürichkrieg) в 1440—1446 годах была конфликтом между кантоном Цюрих и 7 другими кантонами Швейцарии за обладание . В 1436 году граф Фридрих VII Тоггенбургский умер, не оставив наследников. Цюрих под управлением бургомистра Рудольфа Штусси заявил о своих правах на земли Тоггенбургов. Кантоны Швиц и Гларус также заявили о своих правах, поддерживаемые остальными кантонами. В 1438 году Цюрих оккупировал эти земли и перерезал поставки зерна в Швиц и Гларус. В 1440 году другие кантоны исключили Цюрих из конфедерации и объявили ему войну. Цюрих отомстил, заключив союз с императором Священной Римской Империи Фридрихом III из династии Габсбургов. (ru)
|
