| dbo:abstract
|
- قديم فنلندا (بالفنلندية Vanha Suomi، بالسويدية Gamla Finland) اسم أُطلق على المناطق التي استولت عليها روسيا من السويد في حرب الشمال العظمى و في الحرب الروسية السويدية (1741-1743). ضمت فنلندا القديمة إلى دوقية فنلندا الكبرى ذاتية الحكم كحال في عام 1812.
* معاهدة سلام في 1721 انهت حرب الشمال العظمى ، باضطرار السويد للتخلي للتنازل عن و (إنغريا المتنازل عنها و الناطق أهلها بالفنلندية حول سان بطرسبورغ لم تكن ضمن فنلندا القديمة).
* في معاهدة صلح 1743 تنازلت السويد عن مناطق في جنوب كاريليا شرقي نهر و حول سافونلينا. تطابق المنطقة إلى حد كبير تلك المقاطعة القروسطية الخاضعة إلى . (ar)
- Als Altfinnland bzw. Altes Finnland, schwedisch Gamla Finland, finnisch Vanha Suomi, wurden die vormals schwedischen Gebiete der Landschaft Karelien bezeichnet, die nach dem Großen Nordischen Krieg im Frieden von Nystad (1721) und im Vertrag von Åbo (1743) an das Russische Kaiserreich fielen. Im Frieden von Nystad trat Schweden 1721 die Provinz Kexholms län (finn. Käkisalmen lääni) und einen Gutteil von Viborgs och Nyslotts län (Viipurin ja Savonlinnan lääni) an das Zarenreich ab, im Vertrag von Åbo 1743 einige weitere Gebiete in Südfinnland, darunter die Städte Nyslott (Savonlinna), Villmanstrand (Lappeenranta) und Fredrikshamn (Hamina). Der russische Kaiser garantierte den Bewohnern Altfinnlands gewisse Privilegien wie die Religionsfreiheit und den Fortbestand schwedischer Gesetze. Die schwedische Landrechtsreform von 1734 trat nur in den noch bis 1743 schwedischen Gebieten in Kraft, in den bereits russischen Gebieten galt weiter das alte Recht; so gab es innerhalb Altfinnlands bis 1812 zwei unterschiedliche Rechtsräume. Im Russischen Kaiserreich wurde Altfinnland ähnlich den baltischen Provinzen verwaltet, und so konnten sich die Gebiete einer gewissen Autonomie erfreuen. 1809 fiel ganz Finnland an Russland und wurde in den Rang eines Großherzogtums mit weitreichender Autonomie erhoben. Als Zeichen seines guten Willens legte der russische Kaiser Alexander I. 1812 Altfinnland als Provinz Viipuri zum Großfürstentum Finnland. (de)
- L’ancienne Finlande (en finnois : Vanha Suomi) est une partie de la région de Viipuri qui fut cédée par la Suède à la Russie en 1721 et en 1743. En 1812, l’ancienne Finlande est incorporée au Grand-duché de Finlande.À partir de 1803, le gouvernement de Viipuri était connu sous le nom de Gouvernement de Finlande. L’appellation d’Ancienne Finlande est d’un point de vue finlandais un peu inconvenante. Elle correspond plus à la vision de certains Russes selon laquelle les territoires de la Vieille Finlande furent incorporés à l’Empire environ cent ans avant la Nouvelle Finlande. (fr)
- Old Finland (Finnish: Vanha Suomi; Russian: Ста́рая Финля́ндия, tr. Staraya Finlyandiya; Swedish: Gamla Finland) is a name used for the areas that Russia gained from Sweden in the Great Northern War (1700–1721) and in the Russo-Swedish War (1741–1743). Old Finland was joined to the autonomous Grand Duchy of Finland as Viipuri Province in 1812. (en)
- Finlandia Lama (bahasa Finlandia: Vanha Suomi; bahasa Rusia: Ста́рая Финля́ндия, tr. Staraya Finlyandiya; bahasa Swedia: Gamla Finland) merupakan nama dari wilayah yang dimenangkan oleh Rusia dari Swedia pada Perang Utara Raya (1700–1721) dan Perang Rusia-Swedia. Finlandia Lama digabungkan dengan Provinsi Viipuri yang di Keharyapatihan Finlandia, pada tahun 1812. (in)
- Als Oud-Finland (Fins: Vanha Suomi, Zweeds: Gamla Finland, Russisch: Старая Финляндия) worden de voormalige gebieden van het koninkrijk Zweden in de regio Karelië genoemd, die na de Grote Noordse Oorlog in de Vrede van Nystad (1721) en het Verdrag van Åbo (1743) aan het Keizerrijk Rusland vielen. In de Vrede van Nystad stond Zweden de en een groot deel van de af aan Rusland, in 1743 enkele andere gebieden in Zuid-Finland, waaronder de steden Nyslott (Savonlinna), Villmanstrand (Lappeenranta) en Fredrikshamn (Hamina). De tsaar garandeerde de inwoners van Oud-Finland bepaalde privileges zoals vrijheid van godsdienst en de voortzetting van de Zweedse wetten. De Zweedse landwethervorming van 1734 werd echter slechts in de tot 1743 Zweedse gebieden van kracht, in de toen al Russische gebieden bleef de oude wet van toepassing. Dit betekende dat er tot 1812 twee verschillende rechtsgebieden in Oud-Finland bestonden. Het keizerrijk bestuurde Oud-Finland op vergelijkbare wijze als de Baltische provincies, en dus konden de gebieden een zekere autonomie genieten. Na de Finse Oorlog (1808-1809) viel heel Finland aan Rusland en werd verheven tot de rang van groothertogdom met uitgebreide autonomie. Als teken van goede wil herenigde tsaar Alexander I Oud-Finland als de provincie Viipuri met het Groothertogdom Finland in 1812. (nl)
- Gamla Finland, Ryska Finland, kallades den östligaste delen (Viborgs län) av storfurstendömet Finland, vilken avträddes till Ryssland genom freden i Nystad 1721 och freden i Åbo 1743 och vilken 1812 återförenades med det övriga Finland, det så kallade Nya Finland eller Svenska Finland. Området var 1721–1811 administrerat som Viborgska guvernementet. Trots att fredsslutet i Nystad inte innehöll någon av ryssarna given försäkran om upprätthållande av svensk lag i det av dem då vunna området, föreskrevs dock sedermera, att i alla de fall, där annorlunda inte uttryckligen stadgats, domstolarna skulle följa de i landet dittills bestående lagarna. Genom freden i Åbo tryggades däremot den då erövrade så kallade Villmanstrandska provinsen vid sina då gällande lagar och författningar. Men dessa landsdelars offentliga förhållanden blev så småningom en amalgamering av svenska och ryska lagar och institutioner. Till 1784 förblev de judiciella auktoriteterna i lägre instans desamma som under svenska tiden. 1784–1797 var i Gamla Finland gällande den av kejsarinnan Katarina II för hela ryska riket införda så kallade ståthållarskapsförfattningen, men 1797–1811 ägde delvis en återgång rum till de äldre förhållandena. Under tiden hade befolkningen i dessa trakter uppblandats med ryska element genom de flesta tjänsters besättande med ryssar, genom inflyttningar från Ryssland, särskilt till städerna, samt genom bortförläning av en stor del av jorden till ryssar. På samma gång hade befolkningen gått tillbaka i andlig och materiell odling. Sedan det övriga Finland 1809 såsom särskild stat blivit förenat med Ryssland, lyckades det 1811 Gustaf Mauritz Armfelt, som då var Alexander I:s främste rådgivare för Finland, att genomdriva en återförening av dessa bägge landsdelar. Genom manifestet 11 (23) december 1811 skildes Viborgs län från kejsardömet Ryssland samt "införlivades med storfurstendömet Finland", och genom en förordning 31 december samma år tillförsäkrades länets inbyggare bland annat samma rättigheter, som övriga finska medborgare "enligt storfurstendömets konstitution" åtnjöt. En "organisationskommitté" tillsattes, under ordförandeskap av den kraftfulle landshövdingen Carl Stjernvall, vilken kommitté avgav ett omfattande förslag till nyordnande av Gamla Finlands offentliga förhållanden. Det dröjde emellertid länge, innan de sociala olikheterna mellan Gamla och Nya Finland kunde utjämnas, och därtill bidrog i främsta rummet donationsförhållandena, vilka genom förordning av den 25 november 1826 yttermera försvårades. År 1826 väckte statssekreteraren friherre Robert Henrik Rehbinder förslag om att till Ryssland åter avträda den sydöstligaste, mest förryskade delen av Viborgs län, men detta förslag stötte på motstånd hos Finlands senat och förföll. Genom skolväsendets utveckling, inrättandet av Viborgs hovrätt 1839 samt framför allt genom donationsgodsens inlösen kom allt större överensstämmelse till stånd mellan förhållandena i Gamla Finland och det övriga Finland. (sv)
- Старая Финляндия (фин. Vanha Suomi, швед. Gamla Finland) — шведское и финское название части территорий западной Карелии, вошедших в состав России после Северной войны по Ништадтскому мирному договору 1721 года, а также после русско-шведской войны 1741—1743 по Абоскому миру, а в 1812 году вошедших в состав Великого княжества Финляндского. В финских исторических исследованиях термин «Старая Финляндия» используется с 1830 года. Согласно Ништадскому мирному договору Швеция отдавала России часть Кексгольмского лена, а также большую долю Выборгско-Нейшлотского лена, объединённых в Выборгскую провинцию. В 1743 году она по Абоскому мирному договору уступила некоторые территории на юге Финляндии, в том числе города Нейшлот, Вильманстранд и Фридрихсгам. В административном отношении все эти территории составили Выборгскую губернию (в 1783—1796 годах именоваласьВыборгским наместничеством, в 1802 — 1812 годах — Финляндской губернией). Российский император гарантировал жителям присоединённых земель привилегии, в том числе свободу вероисповедания и сохранение шведских законов. Императрицей Елизаветой Петровной 27 октября 1742 года была подписана «Жалованная грамота городу Выборгу. О подтверждении всех прав и привилегий, сему городу данных» — первая конфирмация прав и привилегий Выборга за время его нахождения в составе Российской империи. На территории, которые вошли в состав России в 1743 году, распространялось действие свода законов Шведского государства («Sveriges rikes lag»). Таким образом, в рамках одной губернии сохранялись два разных правовых пространства. На протяжении XVIII века Российская империя управляла Финляндией так же, как и остзейскими провинциями, сохраняя определённую автономию. В частности, особым центральным административно-судебным органом для этих земель была Юстиц-коллегия Лифляндских, Эстляндских и Финляндских дел. Многочисленные государственные посты занимали прибалтийские немцы, и немецкий язык заменил шведский в официальном делопроизводстве и преподавании. Вместе с тем, правительством императрицы Екатерины II проводилась политика постепенной унификации управления окраинными землями. Малая Россия, Лифляндия и Финляндия суть провинции, которые правятся конфирмованными им привилегиями, и нарушить оные отрешением всех вдруг весьма непристойно б было; однако ж, и называть их чужестранными и обходиться с ними на таковом же основании есть больше, нежели ошибка, а можно назвать с достоверностью глупостью. Сии провинции, также и Смоленскую, надлежит легчайшими способами привести к тому, чтоб они обрусели и перестали бы глядеть как волки к лесу. К тому приступ весьма легкий, если разумные люди избраны будут начальниками в тех провинциях... Собственноручное наставление Екатерины II князю Вяземскому при вступлении им в должность генерал-прокурора в феврале 1764 года. Введённые на основании «Учреждений для управления губерний» и Городового положения в Выборгском наместничестве с 1784 года общероссийские губернские, городские и судебные учреждения сближали устройство Финляндии и других административно-территориальных единиц Российской империи. Но при Павле I наместничество было упразднено, и в Финляндской губернии, как и в Остзейских, старые учреждения были частично восстановлены. Учебные заведения Финляндской губернии входили в Дерптский учебный округ. В 1809 году в состав Российской империи вошла вся Финляндия, получив статус Великого княжества. Неофициально вновь присоединённые шведские провинции именовались «Новой Финляндией», а Финляндская губерния — «Старой Финляндией». В качестве жеста доброй воли император Александр I в 1812 году присоединил к «Новой Финляндии» Финляндскую губернию, снова переименованную в Выборгскую. Одним из результатов стало сокращение доли русскоязычного населения губернии вследствие массовой миграции вглубь России. (ru)
- 旧芬兰（芬蘭語：Vanha Suomi，瑞典語：Gamla Finland，俄語：Старая Финляндия），是指瑞典帝國在1721年据尼斯塔德和約及1743年据奥布和约割让给俄罗斯帝国的芬兰地区。奥布和约之后，维堡、凯基萨尔米和屈明卡尔塔诺（Kyminkartano）三个省份组成为单一的维堡省。1784至1796年间此地区组成为维堡指挥所（Viipurin käskynhaltijakunta）。1803年起该省份改名为芬兰省。1812年初起俄国沙皇把芬兰省合并至芬兰大公国（即新芬兰）。 从芬兰人角度来看，旧芬兰这个概念有点逻辑不清。当然从俄国人角度来看就更顺当：旧芬兰比芬兰其它地区（新芬兰）在近百年前就划入俄罗斯帝国。旧芬兰这个名词在1809年瑞典把芬兰其它部分割让给俄国之后开始使用的。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- قديم فنلندا (بالفنلندية Vanha Suomi، بالسويدية Gamla Finland) اسم أُطلق على المناطق التي استولت عليها روسيا من السويد في حرب الشمال العظمى و في الحرب الروسية السويدية (1741-1743). ضمت فنلندا القديمة إلى دوقية فنلندا الكبرى ذاتية الحكم كحال في عام 1812.
* معاهدة سلام في 1721 انهت حرب الشمال العظمى ، باضطرار السويد للتخلي للتنازل عن و (إنغريا المتنازل عنها و الناطق أهلها بالفنلندية حول سان بطرسبورغ لم تكن ضمن فنلندا القديمة).
* في معاهدة صلح 1743 تنازلت السويد عن مناطق في جنوب كاريليا شرقي نهر و حول سافونلينا. تطابق المنطقة إلى حد كبير تلك المقاطعة القروسطية الخاضعة إلى . (ar)
- L’ancienne Finlande (en finnois : Vanha Suomi) est une partie de la région de Viipuri qui fut cédée par la Suède à la Russie en 1721 et en 1743. En 1812, l’ancienne Finlande est incorporée au Grand-duché de Finlande.À partir de 1803, le gouvernement de Viipuri était connu sous le nom de Gouvernement de Finlande. L’appellation d’Ancienne Finlande est d’un point de vue finlandais un peu inconvenante. Elle correspond plus à la vision de certains Russes selon laquelle les territoires de la Vieille Finlande furent incorporés à l’Empire environ cent ans avant la Nouvelle Finlande. (fr)
- Old Finland (Finnish: Vanha Suomi; Russian: Ста́рая Финля́ндия, tr. Staraya Finlyandiya; Swedish: Gamla Finland) is a name used for the areas that Russia gained from Sweden in the Great Northern War (1700–1721) and in the Russo-Swedish War (1741–1743). Old Finland was joined to the autonomous Grand Duchy of Finland as Viipuri Province in 1812. (en)
- Finlandia Lama (bahasa Finlandia: Vanha Suomi; bahasa Rusia: Ста́рая Финля́ндия, tr. Staraya Finlyandiya; bahasa Swedia: Gamla Finland) merupakan nama dari wilayah yang dimenangkan oleh Rusia dari Swedia pada Perang Utara Raya (1700–1721) dan Perang Rusia-Swedia. Finlandia Lama digabungkan dengan Provinsi Viipuri yang di Keharyapatihan Finlandia, pada tahun 1812. (in)
- 旧芬兰（芬蘭語：Vanha Suomi，瑞典語：Gamla Finland，俄語：Старая Финляндия），是指瑞典帝國在1721年据尼斯塔德和約及1743年据奥布和约割让给俄罗斯帝国的芬兰地区。奥布和约之后，维堡、凯基萨尔米和屈明卡尔塔诺（Kyminkartano）三个省份组成为单一的维堡省。1784至1796年间此地区组成为维堡指挥所（Viipurin käskynhaltijakunta）。1803年起该省份改名为芬兰省。1812年初起俄国沙皇把芬兰省合并至芬兰大公国（即新芬兰）。 从芬兰人角度来看，旧芬兰这个概念有点逻辑不清。当然从俄国人角度来看就更顺当：旧芬兰比芬兰其它地区（新芬兰）在近百年前就划入俄罗斯帝国。旧芬兰这个名词在1809年瑞典把芬兰其它部分割让给俄国之后开始使用的。 (zh)
- Als Altfinnland bzw. Altes Finnland, schwedisch Gamla Finland, finnisch Vanha Suomi, wurden die vormals schwedischen Gebiete der Landschaft Karelien bezeichnet, die nach dem Großen Nordischen Krieg im Frieden von Nystad (1721) und im Vertrag von Åbo (1743) an das Russische Kaiserreich fielen. 1809 fiel ganz Finnland an Russland und wurde in den Rang eines Großherzogtums mit weitreichender Autonomie erhoben. Als Zeichen seines guten Willens legte der russische Kaiser Alexander I. 1812 Altfinnland als Provinz Viipuri zum Großfürstentum Finnland. (de)
- Als Oud-Finland (Fins: Vanha Suomi, Zweeds: Gamla Finland, Russisch: Старая Финляндия) worden de voormalige gebieden van het koninkrijk Zweden in de regio Karelië genoemd, die na de Grote Noordse Oorlog in de Vrede van Nystad (1721) en het Verdrag van Åbo (1743) aan het Keizerrijk Rusland vielen. In de Vrede van Nystad stond Zweden de en een groot deel van de af aan Rusland, in 1743 enkele andere gebieden in Zuid-Finland, waaronder de steden Nyslott (Savonlinna), Villmanstrand (Lappeenranta) en Fredrikshamn (Hamina). (nl)
- Gamla Finland, Ryska Finland, kallades den östligaste delen (Viborgs län) av storfurstendömet Finland, vilken avträddes till Ryssland genom freden i Nystad 1721 och freden i Åbo 1743 och vilken 1812 återförenades med det övriga Finland, det så kallade Nya Finland eller Svenska Finland. Området var 1721–1811 administrerat som Viborgska guvernementet. (sv)
- Старая Финляндия (фин. Vanha Suomi, швед. Gamla Finland) — шведское и финское название части территорий западной Карелии, вошедших в состав России после Северной войны по Ништадтскому мирному договору 1721 года, а также после русско-шведской войны 1741—1743 по Абоскому миру, а в 1812 году вошедших в состав Великого княжества Финляндского. В финских исторических исследованиях термин «Старая Финляндия» используется с 1830 года. (ru)
|
