| dbo:abstract
|
- Allerchristlichster König (frz. roi très chrétien, lat. Rex Christianissimus; Sa majesté très chrétienne, abgekürzt S.M.T.C.) war ein Ehrentitel, der seit Mitte des 15. Jahrhunderts von den Königen von Frankreich geführt wurde. Eine vereinzelte Verwendung des Begriffs „christianissimus“ lässt sich bis in die Merowingerzeit nachweisen; der Begriff wurde aber nicht nur bei fränkischen Königen, sondern bei verschiedenen christlichen Herrschern genutzt. Regelmäßig verwendet wurde der Titel erstmals von Karl VII. (König seit 1422), der ihn sich auch von Papst und Kaiser als erblich bestätigen ließ. Sein Sohn und Nachfolger Ludwig XI. (König seit 1461) führte den Titel dann als erster Herrscher mit Zustimmung der Päpste Pius II. und Paul II. als Teil seiner offiziellen Titulatur. Der Titel blieb bis Ende des Ancien Régime (sowie während der Restauration) Teil des französischen Königstitels. Die Titulierung als „allerchristlichst“ bezieht sich auf Chlodwig I., den Begründer des Frankenreiches, da dieser sich als erster germanischer Fürst zum Katholizismus bekannte. Frankreich, damit nach dem Römischen Reich der erste katholische Staat, trägt daher auch traditionell den Ehrentitel „älteste Tochter der katholischen Kirche“. Vergleichbare Titel sind Katholischer König (Spanien seit 1494; später weitere Reiche), Apostolischer König (Ungarn) sowie Allergläubigster König (Portugal) oder Fidei defensor (England). Ziel solcher vom Papst vergebenen Ehrentitel war die formale Rangerhöhung des eigenen Königtums. (de)
- Su Majestad Cristianísima, Rex Christianissimus o Roi Très-chrétien (en latín y francés respectivamente -Sa Majesté Très Chrétienne, con abreviatura S. M. T. C.-), era el apelativo o tratamiento protocolario reservado al rey de Francia, utilizado como , al igual que otros similares en otras monarquías cristianas (Su Majestad Apostólica -Hungría-, Su Majestad Católica -España-, Defensor Fidei -Inglaterra-, Su Majestad Fidelísima -Portugal-, etc.) Con ello se espiritualmente (cosa que también se hacía con otras ceremonias vinculadas a su coronación -toque real-). El título se usaba tanto en diplomacia como en el lenguaje común. La particular relación de los francos con el papado desde los merovingios y los carolingios atribuyó a Francia la consideración de "hija mayor de la Iglesia". Desde Clodoveo I los reyes francos eran reconocidos por Roma como protectores de sus intereses, lo que se procuraba remarcar con denominaciones encomiásticas de su piedad. El tratamiento concreto de "Rey Cristianísimo" pasó a ser utilizado regularmente durante el reinado de Carlos VI de Francia, aunque con anterioridad había sido empleado con otros reyes, tanto de Francia como de otros reinos. En 1422, al heredar el trono su hijo Carlos VII de Francia, se estableció la costumbre de considerar tal título como hereditario y exclusivo de los reyes de Francia. El papa Julio II, que se alió entre 1510 y 1513 con Enrique VIII de Inglaterra contra Luis XII de Francia, llegó a considerar transferir este título al monarca inglés, e incluso se elaboró un decreto papal para ese efecto que, no obstante, nunca llegó a ser publicado. En el siglo XIX, con la división de los en distintas tendencias, cada uno de los pretendientes al trono se distinguía por el título protocolario con el que se presentaba, siendo únicamente los legitimistas los que reivindicaban el de "cristianísimo" (Très haut, très puissant et très excellent prince X, par la grâce de Dieu roi de France et de Navarre, roi très-chrétien), mientras que los orleanistas y los bonapartistas procuraban legitimarse tanto en Dios como en la Constitución (par la grâce de Dieu et par la loi constitutionnelle de l'État, roi des français, o bien par la grâce de Dieu et les constitutions de la République, empereur des français). (es)
- Le paralexème « très chrétien » est une locution adjectivale utilisée pour traduire le latin christianissimus, superlatif de l'adjectif christianus, chrétien, dérivé de Christus, le Christ, de christus, oint. Les papes utilisèrent d'abord le superlatif christianissimus comme marque d'honneur, pour qualifier les souverains de leur choix. Mais, à partir de Charles V, le superlatif servit à désigner le seul roi de France et son royaume. Sous l'Ancien Régime puis pendant la Restauration, le prédicat « Sa Majesté Très Chrétienne » (en abrégé, par siglaison : S.M.T.C.) et le titre « roi très chrétien » désignent ainsi le roi de France, de même que « le Très-Chrétien ». Le paralexème « très chrétien » peut être comparé à celui de Fils aîné de l'Église, propre aux rois de France. Comme ce dernier paralexème, il fut appliqué indifféremment au roi, au peuple ou au territoire français et devint peu à peu un objet de gloire, une justification d'être, apportant aux Français la certitude d'être un élément important du plan de Dieu dans l'ordre du monde au cours des temps. Le paralexème « très chrétien » peut être rapproché de « très catholique », qualificatif réservé aux rois et reines d'Espagne, ainsi que de « très fidèle », qualificatif réservé aux rois et reines du Portugal, et de « très gracieux », qualificatif réservé aux souverains britanniques. (fr)
- The precise style of French sovereigns varied over the years. Currently, there is no French sovereign; three distinct traditions (the Legitimist, the Orleanist, and the Bonapartist) exist, each claiming different forms of title. The three styles laid claim to by pretenders to the French throne are:
* Legitimist: "Most high, most potent and most excellent Prince, X, by the Grace of God, King of France and of Navarre, Most Christian Majesty." (Très haut, très puissant et très excellent Prince, X, par la grâce de Dieu, Roi de France et de Navarre, Roi Très-chrétien)
* Orleanist: "X, by the Grace of God and by the constitutional law of the State, King of the French." (X, par la grâce de Dieu et par la loi constitutionnelle de l'État, Roi des Français)
* Bonapartist: "X, By the Grace of God and the Constitutions of the Republic, Emperor of the French." (X, par la grâce de Dieu et les Constitutions de la République, Empereur des Français.) (en)
- L'appellativo di sua maestà cristianissima (in francese: sa Majesté très-chrétienne, SMTC) era il titolo tradizionalmente spettante ai re di Francia. (it)
- Król arcychrześcijański (łac. rex christanissimus, fr. roi très chrétien) – honorowy tytuł królów francuskich. Legendy mówią, że tytuł króla arcychrześcijańskiego nadał papież już Merowingom w V w. - miał on odróżniać władców katolickich od innych, wyznających arianizm władców galijskich. W rzeczywistości jednak papieże nadawali go królom francuskim dopiero od drugiej połowy XII wieku - był on dowodem wdzięczności za poparcie, jakie królowie francuscy okazali papiestwu w walce z cesarstwem. Od XV wieku tytuł króla arcychrześcijańskiego stał się tytułem dziedzicznym i zastrzeżonym dla królów francuskich. Od XV do XVIII wieku był stosowany bardzo szeroko, pojawiając się w wielu dokumentach francuskich i obcych. Z tytułem króla arcychrześcijańskiego nie wiązały się żadne honorowe obowiązki i przywileje. (pl)
- Sua Majestade Cristianíssima (abreviado como S.M.C), foi um tratamento usado pelos soberanos legitimistas da França (reis da dinastia Bourbon). Este tratamento por conter um adjetivo que não se refere a qualquer patamar de nobreza. (pt)
- Allra kristligaste konung (eller allra kristligaste majestät), lat., Rex christianissimus, fr. Sa majesté très chrétienne, en hederstitel för Frankrikes kungar, vilken redan den för arianismens övervinnande verksamme kung Klodvig I ska ha burit. Officiellt tilldelade påven Paul II år 1469 denna titel åt Ludvig XI av Frankrike, och den bars sedan av de franska kungarna av den äldre bourbonska linjen (till och med Karl X). Se uppsats av jesuiten Daniel i "Journal des savants" (1720). (sv)
- Архихристианский король (лат. rex christanissimus, фр. roi très chrétien) – почётный титул короля Франции. В русском языке нет устойчивого перевода для такого именования короля Франции. Используется также и «архихристианское величество», «христианнейший» и «самый христианский король». Вначале римские папы использовали превосходную степень christianissimus в качестве почётного знака, которым они именовали суверенов по своему выбору, но, начиная с Карла V, эта степень закрепилась единственно за королём Франции и его королевством. При старом режиме, а затем во время реставрации предикат «sa majesté très chrétienne» (его архихристианское величество, и, в сокращённом виде, S.M.T.C.), так же, как титул «roi très chrétien» (архихристианский король) обозначал короля Франции, наравне с «le Très-Chrétien» («архихристианнейшество», перевод этого титулования требует уточнения). Обращение «très chrétien» можно сравнить с обращением «Старший сын Церкви», также соответствующим королям Франции. Как и последнее упомянутое обращение, его можно было применять равно к королю, к народу или к французской территории, и оно постепенно стало само по себе объектом славы, оправданием существования, несущее французам уверенность, что они составляют важный элемент божественного замысла в мировом порядке в течение времени. Обращение «très chrétien» можно также сравнить с «très catholique» (самый католический), титулованием, закреплённым за королями и королевами Испании, как и «très fidèle» (самый верный), применяемый к монархам Португалии, и «très gracieux» (самый милостивый), зарезервированный за суверенами Британии. (ru)
- Ваша Християнська Величність (лат. Rex Christianissimus, фр. Roi Très-chrétien)' — почесний титул французьких королів. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- L'appellativo di sua maestà cristianissima (in francese: sa Majesté très-chrétienne, SMTC) era il titolo tradizionalmente spettante ai re di Francia. (it)
- Sua Majestade Cristianíssima (abreviado como S.M.C), foi um tratamento usado pelos soberanos legitimistas da França (reis da dinastia Bourbon). Este tratamento por conter um adjetivo que não se refere a qualquer patamar de nobreza. (pt)
- Allra kristligaste konung (eller allra kristligaste majestät), lat., Rex christianissimus, fr. Sa majesté très chrétienne, en hederstitel för Frankrikes kungar, vilken redan den för arianismens övervinnande verksamme kung Klodvig I ska ha burit. Officiellt tilldelade påven Paul II år 1469 denna titel åt Ludvig XI av Frankrike, och den bars sedan av de franska kungarna av den äldre bourbonska linjen (till och med Karl X). Se uppsats av jesuiten Daniel i "Journal des savants" (1720). (sv)
- Ваша Християнська Величність (лат. Rex Christianissimus, фр. Roi Très-chrétien)' — почесний титул французьких королів. (uk)
- Allerchristlichster König (frz. roi très chrétien, lat. Rex Christianissimus; Sa majesté très chrétienne, abgekürzt S.M.T.C.) war ein Ehrentitel, der seit Mitte des 15. Jahrhunderts von den Königen von Frankreich geführt wurde. Eine vereinzelte Verwendung des Begriffs „christianissimus“ lässt sich bis in die Merowingerzeit nachweisen; der Begriff wurde aber nicht nur bei fränkischen Königen, sondern bei verschiedenen christlichen Herrschern genutzt. (de)
- Su Majestad Cristianísima, Rex Christianissimus o Roi Très-chrétien (en latín y francés respectivamente -Sa Majesté Très Chrétienne, con abreviatura S. M. T. C.-), era el apelativo o tratamiento protocolario reservado al rey de Francia, utilizado como , al igual que otros similares en otras monarquías cristianas (Su Majestad Apostólica -Hungría-, Su Majestad Católica -España-, Defensor Fidei -Inglaterra-, Su Majestad Fidelísima -Portugal-, etc.) Con ello se espiritualmente (cosa que también se hacía con otras ceremonias vinculadas a su coronación -toque real-). El título se usaba tanto en diplomacia como en el lenguaje común. (es)
- Le paralexème « très chrétien » est une locution adjectivale utilisée pour traduire le latin christianissimus, superlatif de l'adjectif christianus, chrétien, dérivé de Christus, le Christ, de christus, oint. Les papes utilisèrent d'abord le superlatif christianissimus comme marque d'honneur, pour qualifier les souverains de leur choix. Mais, à partir de Charles V, le superlatif servit à désigner le seul roi de France et son royaume. Le paralexème « très chrétien » peut être comparé à celui de Fils aîné de l'Église, propre aux rois de France. (fr)
- The precise style of French sovereigns varied over the years. Currently, there is no French sovereign; three distinct traditions (the Legitimist, the Orleanist, and the Bonapartist) exist, each claiming different forms of title. The three styles laid claim to by pretenders to the French throne are: (en)
- Król arcychrześcijański (łac. rex christanissimus, fr. roi très chrétien) – honorowy tytuł królów francuskich. Legendy mówią, że tytuł króla arcychrześcijańskiego nadał papież już Merowingom w V w. - miał on odróżniać władców katolickich od innych, wyznających arianizm władców galijskich. W rzeczywistości jednak papieże nadawali go królom francuskim dopiero od drugiej połowy XII wieku - był on dowodem wdzięczności za poparcie, jakie królowie francuscy okazali papiestwu w walce z cesarstwem. Z tytułem króla arcychrześcijańskiego nie wiązały się żadne honorowe obowiązki i przywileje. (pl)
- Архихристианский король (лат. rex christanissimus, фр. roi très chrétien) – почётный титул короля Франции. В русском языке нет устойчивого перевода для такого именования короля Франции. Используется также и «архихристианское величество», «христианнейший» и «самый христианский король». Вначале римские папы использовали превосходную степень christianissimus в качестве почётного знака, которым они именовали суверенов по своему выбору, но, начиная с Карла V, эта степень закрепилась единственно за королём Франции и его королевством. (ru)
|
