| dbo:abstract
|
- مارغريت والمعروفة أكثر بـ مارغريت من القسطنطينية (2 يونيو 1202 - 10 فبراير 1280) أصبحت كونتيسة فلاندرز منذ عام 1244 حتى 1278، وأيضا كونتيسة هينو منذ 1244 حتى 1253 ثم من 1257 حتى 1280، هي ابنة بالدوين التاسع (بالدوين الأول من القسطنطينية) وماري من شامبانيا. لُقبت بـ السوداء (la Noire) بسبب حياتها الزوجية الفاضحة، تنازع أولادها على الميراث مما ولاد صراع . (ar)
- Margarida II de Flandes (vers 1202 † 1280) o Margarida d'Hainaut o Margarida de Constantinoble, dita la Negra, fou comtessa de Flandes i d'Hainaut de 1244 a 1280, i senyora de Beaumont. Era la filla petita del comte Bauduí IX de Flandes, VI d'Hainaut, comte de Flandes i d'Hainaut, i després Emperador llatí de Constantinople i de Maria de Xampanya (1174 † 1204). Margarida era la germana de la comtessa Joana I de Flandes (1188 † 1244) El 1202, Balduí IX va participar en la quarta croada, i Maria se li va unir dos anys més tard, confiant a Margarida encara una nena i a la seva germana Joana, a la custòdia i protecció del seu oncle Felip I de Namur, bisbe de Lieja. La mare de Joana, Maria, va morir el 1205, i el seu pare, Balduí, l'any següent. Felip de Namur que assegurava la regència en el seu benefici, va confia les dues noies al rei de França, Delip August. Aquest al seu torn va concedir la seva guarda i custòdia a . Vers el 1212, quan no tenia més que uns deu anys, Margarida fou confiada a un parent, el quadragénaire , batlle d'Hainaut i sots-diaca de l'església de Laon, que es va afanyar a casar-se amb ella. En relació amb la part de successió de Margarida, les dues germanes es van enfrontar, intentant Joana dissoldre el matrimoni, al·legant que era inadmissible. Sense molta instrucció dels fets, el papa Innocenci III s'acontenta de condemnar el matrimoni, però sense anul·lar-lo formalment. Bucard i Margarida continuaren portant la seva vida familiar, tenint dos fills, Joan i Balduí. Però els conflictes amb Joana van continuar. Bucard fou capturat i empresonat el 1219. Fou alliberat el 1221, a la condició de la separació de la parella i que Bucard obtingués l'absolució del papa. Mentre que era a Roma, Joana va convèncer a Margarida de casar-se de nou, aquesta vegada amb Guillem II de Dampierre, un noble de Xampanya. Aquesta situació va ser la causa d'un verdader escàndol, perquè Margarida fou de fet probablement bígama, i es va casar en violació de les regles de l'Església. Els conflictes en relació amb la validesa dels dos matrimonis i la legitimitat dels fills pertorbaren la política del Sacre Imperi Romanogermànic durant decennis. À la mort de Joana I de Flandes, el 1244, Margarida va succeir a la seva germana i va esdevenir comtessa de Flandes i d'Hainaut. El 1246 el rei Lluís IX de França va arbitrar els drets de successió, donant Flandes als fills de Dampierre, i l'Hainaut als fills de Bucard d'Avesnes. Això semblaria haver arreglat la qüestió, però el 1253 van sorgir nous problemes. Joan d'Avesnes, el fill més gran de Bucard d'Avesnes, no estant satisfet de la seva sort, va convèncer a Guillem II, comte d'Holanda i emperador, que era el seu cunyat, d'apoderar-se d'Hainaut i de les regions de Flandes que es trobaven dins els límits de l'imperi. Una guerra civil va seguir, i va acabar quan les forces de Joan d'Avesnes foren desfets a la batalla de i Dampierre fou empresonat. El 1260 va fundar l'abadia de Sainte-Élisabeth du Quesnoy. (ca)
- Markéta II. Flanderská, často zvaná Markéta z Konstantinopole (2. června 1202 – 10. února 1280), vládla v letech 1244–1278 jako flanderská hraběnka a v letech 1244–1253 a 1257–1280 jako hraběnka henegavská. Narodila se jako mladší dcera Balduina IX., hraběte z Flander a Henegavska, a Marie ze Champagne. Kvůli jejímu skandálnímu životu se jí říkalo Černá (la Noire), děti ze dvou jejích manželství bojovaly o její dědictví ve válce o dědictví ve Flandrech a Henegavsku. (cs)
- Η Μαργαρίτα Β΄ της Φλάνδρας (Margaretha II van Vlaanderen, 2 Ιουνίου 1202 – 10 Φεβρουαρίου 1280) από τον Οίκο της Φλάνδρας, ήταν Κόμισσα της Φλάνδρας (1244 - 1278) και, ως Μαργαρίτα Α΄ Κόμισσα του Αινώ (1244 - 1280). Ήταν η μικρότερη κόρη του Βαλδουίνου Α΄ Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης και της Μαρίας της Καμπανίας. Η Μαργαρίτα λεγόταν και Μαύρη, λόγω της σκανδαλώδους ζωής της που είχε, σαν αποτέλεσμα δύο γάμων της, με δύο συζύγους, των δυο αντίπαλων ευγενών Οίκων του Νταμπιέρ και της Αβέν. Τα παιδιά της από τους δυο γάμους της βρισκόταν σε συνεχή πόλεμο μεταξύ τους για τη διαδοχή των κομητειών της Φλάνδρας και του Αινώ. (el)
- Margarete II. genannt von Konstantinopel oder die Schwarze (* 1202; † 1280) war von 1244 bis 1278 Gräfin von Flandern und von 1244 bis 1246 Gräfin von Hennegau. Mit ihrem Tod erlosch das Haus Flandern. (de)
- Margarita de Constantinopla (circa 1202-1280), también conocida como Margarita II de Flandes o Margarita de Henao, llamada la Negra, fue condesa de Flandes y de Henao de 1244 a 1278. Hija del conde Balduino IX de Flandes y VI de Henao, más tarde emperador latino de Constantinopla y de María de Champaña, heredó el condado a la muerte de su hermana mayor, Juana de Constantinopla. (es)
- Marguerite II de Flandre, ou Marguerite Ire de Hainaut ou Marguerite de Constantinople, dite la Noire, née vers 1202 et morte en 1280, est comtesse de Flandre et de Hainaut de 1244 à 1280, ainsi que dame de Beaumont (Hainaut). (fr)
- Margaret, often called Margaret of Constantinople (1202 – 10 February 1280), ruled as Countess of Flanders during 1244–1278 and Countess of Hainaut during 1244–1253 and 1257–1280. She was the younger daughter of Baldwin IX, Count of Flanders and Hainaut, and Marie of Champagne. Called the Black (la Noire) due to her scandalous life, the children of both her marriages disputed the inheritance of her counties in the War of the Succession of Flanders and Hainault. (en)
- Margherita delle Fiandre, o di Hainaut o di Costantinopoli (Valenciennes, 2 giugno 1202 – Gand, 10 febbraio 1280), fu contessa delle Fiandre dal 1244 al 1278 e contessa di Hainaut (Margherita I) dal 1244 al 1253 e di nuovo dal 1257 alla morte. (it)
- Margaretha II van Vlaanderen, ook wel Margaretha van Constantinopel (Constantinopel , 2 juni 1202 — Gent, 10 februari 1280), was gravin van Vlaanderen van 1244 tot 1278 en als Margaretha I gravin van Henegouwen van 1244 tot 1280. Zij was de tweede dochter van graaf Boudewijn IX van Vlaanderen en Henegouwen (VI), en Maria van Champagne. Haar vader werd in mei 1204 ook keizer van Constantinopel. Na het overlijden van haar moeder in 1204 en het verdwijnen van haar vader in april 1205 liet de Franse koning Filips II haar met haar zuster Johanna in 1208 op 6-jarige leeftijd naar het hof in Parijs overbrengen om haar te onttrekken aan anti-Franse invloeden in Vlaanderen. Gedurende haar tijd in Parijs maakte ze samen met haar zuster kennis met de Cisterciënzerorde, mogelijk mede door de invloed van Blanca van Castilië, de echtgenote van de Franse kroonprins. (nl)
- マルグリット2世（Marguerite II, 1202年6月2日 - 1280年2月10日）は、フランドル女伯（在位：1244年 - 1247年、1251年 - 1278年）、エノー女伯（1世、在位：1244年 - 1246年、1257年 - 1280年）。父はラテン皇帝にも即位したボードゥアン1世、母はシャンパーニュ伯アンリ1世の娘マリー。姉にフランドル女伯兼エノー女伯ジャンヌがいる。 (ja)
- Małgorzata II, zwana Małgorzatą z Konstantynopola (ur. 1202, zm. 10 lutego 1280) – hrabina Flandrii i Hainaut, młodsza córka Baldwina I, cesarza łacińskiego, hrabiego Flandrii i Hainaut, oraz Marii, córki Henryka I, hrabiego Szampanii. W 1202 r. ojciec Małgorzaty wyruszył na IV wyprawę krzyżową i został łacińskim cesarzem Konstantynopola. Podczas jego nieobecności opiekę nad Małgorzatą i jej starszą siostrą Joanną sprawowała matka. W 1204 r. ona również wyruszyła na Wschód, gdzie zmarła w wyniku zarazy. Opiekę nad dziewczynkami przejął ich stryj . W 1205 r. cesarz Baldwin zmarł w bułgarskiej niewoli i Joanna została hrabiną Flandrii i Hainaut. W 1208 r. Filip z Namur przekazał kuratelę nad Joanną i Małgorzatą królowi Francji Filipowi II Augustowi. W 1212 r. Małgorzata poślubiła swojego opiekuna i wpływowego rycerza z Hainaut (1182 – 1244), syna i Małgorzaty córki Tybalda V Dobrego, hrabiego Blois. Bouchard i Małgorzata mieli razem trzech synów:
* Baldwina (zm. ok. 1219)
* (1 maja 1218 – 24 grudnia 1257), pana Avesnes
* (ok. 1219 – 1289), pana Beaumont, którego córka Beatrycze poślubiła Henryka VI Luksemburskiego Małżeństwo to zostało zawarte z miłości i początkowo zyskało aprobatę Joanny. Wkrótce jednak doszło do sporu między siostrami na temat uposażenia młodszej. Joanna podjęła więc starania o unieważnienie małżeństwa Małgorzaty. Zwróciła się w tej sprawie do papieża Innocentego III, który 19 stycznia 1216 r. ekskomunikował Boucharda i Małgorzatę, ale nie unieważnił małżeństwa. Małgorzata wraz z mężem schroniła się w Luksemburgu, ale Bouchard został w 1219 r. pojmany. Wolność odzyskał w 1221 r. za cenę rozwiązania małżeństwa z Małgorzatą. Kiedy Bouchard udał się do Rzymu, by uzyskać rozwód od papieża, Małgorzata - za radą Joanny - w 1223 r. wyszła za mąż za szampańskiego rycerza Wilhelma II z Dampierre (1196 – 3 września 1231), syna i . Wilhelm i Małgorzata mieli razem trzech synów i córkę:
* Wilhelma III (1224 – 6 czerwca 1251), hrabiego Flandrii i pana Dampierre
* Gwidona z Dampierre (ok. 1226 – 7 marca 1304), hrabiego Flandrii i margrabiego Namur
* (zm. 1258), pana Dampierre, wicehrabiego Troys, konetabla Szampanii
* Joannę, żonę i Sytuacja, jaka powstała po tym małżeństwie, wywarła wpływ na dzieje Flandrii i Hainaut. Pojawiły się głosy, że drugie małżeństwo Małgorzaty jest nieważne (bigamia), a dzieci z tego małżeństwa nie mają praw do tronu wyżej wymienionych hrabstw. Konflikt zaostrzył się w 1244 r., kiedy po śmierci Joanny Małgorzata została hrabiną Flandrii i Hainaut. Od razu rozpoczęła się wojna (tzw. I wojna sukcesyjna o Flandrię i Hainaut) pomiędzy synami Małgorzaty z pierwszego i drugiego małżeństwa – Janem z Avesnes i Wilhelmem de Dampierre. W 1246 r. w konflikt wmieszał się król Francji Ludwik IX Święty, który doprowadził do zawarcia pokoju. Na jego mocy Hainaut miało przypaść potomkom Małgorzaty z domu Avesnes, a Flandria tym z domu Dampierre. Jan z Avesnes ogłosił się hrabią Hainaut, ale zmarł w 1257 r. Jego syn Jan został hrabią Hainaut po śmierci babki w 1280 r. We Flandrii w 1247 r. Małgorzata dopuściła do współrządów Wilhelma, ale ten zmarł w 1251 r. Ludwik IX wyruszył w 1248 r. na VI wyprawę krzyżową i przebywał na Wschodzie do 1254 r. W tym czasie Małgorzata i jej młodszy syn Gwidon chcieli zlikwidować podział dokonany przez francuskiego króla. W odpowiedzi Jan z Avesnes zawarł sojusz w hrabią Holandii i królem Niemiec Wilhelmem w obronie status quo. Wojna została rozstrzygnięta 4 lipca 1253 r. pod , gdzie Jan pokonał wojska Gwidona. Podział ziem został utrzymany. Małgorzata nie poddała się jednak i zawarła sojusz z młodszym bratem króla Francji Karolem Andegaweńskim. Karol poparł jej sprawę, ale nie udało mu się pokonać Jana, a sam ledwo uniknął śmierci. W 1254 r. powrócił król Ludwik i zmusił obie strony do respektowania swojego wyroku sprzed 8 lat. W 1278 r. Małgorzata przekazała rządy we Flandrii Gwidonowi z Dampierre. Hrabiną Hainaut pozostała do swojej śmierci w 1280 r. (pl)
- Margarida II da Flandres ou Margarida de Constantinopla (em francês: Marguerite; Valenciennes, 2 de junho de 1202 - Gante, 10 de novembro de 1280) foi condessa da Flandres e condessa de Hainaut. Era a filha mais nova de Balduíno I de Constantinopla, também Conde de Hainault e da Flandres, e sucedeu à sua irmã em 1244. (pt)
- Margareta II av Flandern, född 1202, död 1280, var monark, med titeln grevinna, i Flandern 1244-1278 och i Hainaut 1244-1280. Hon var dotter till Balduin I av Konstantinopel och Maria av Champagne. Hennes far lämnade Flandern före hennes födelse, och hennes mor följde honom till Konstantinopel två år senare. Då modern dog 1204 och fadern året därpå blev Margareta sin syster Johanna I:s tronarvinge. Hon blev liksom sin syster Johanna överlämnad till sin farbror, Filip I av Namur, som blev deras förmyndare och statens regent. Farbrodern överlämnade år 1208 systrarna till Filip II August av Frankrike. År 1212 gifte sig Margareta med adelsmannen Bouchard d'Avesnes från Hainaut. Äktenskapet var inte ett arrangerat politiskt parti utan ett kärleksförhållande, som hade ingåtts med tillstånd av hennes syster Johanna I. Margareta och Johanna kom så småningom i konflikt över en arvstvist, och Johanna försökte då få Margaretas äktenskap annullerat. Påven Innocentius III utfärdade ett formellt fördömande av Margaretas äktenskap, men upplöste det inte formellt, och paret fortsatte att leva tillsammans. År 1219 lät Johanna fängsla d'Avesnes, och frigav honom först år 1221 på villkor att han vallfärdade till Rom för att få påvens absolution och att paret separerade. Under hans resa till Rom övertalade Johanna Margareta att gifta sig med Vilhem II av Dampierre. Margaretas andra äktenskap orsakade skandal, och diskussionerna om vilket av hennes äktenskap som var legalt fortsatte i decennier. När Margareta tillträdde tronen år 1244 förorsakade turerna kring vilket av hennes äktenskap som skulle räknas som lagligt tronföljdskriget mellan Flandern och Hainaut, då barnen från hennes olika äktenskap båda hävdade att de var legitima och därmed hade arvsrätt. År 1246 förklarade Ludvig IX av Frankrike att Flandern skulle ärvas av Margaretas barn med Dampierre och Hainaut av hennes barn med Avesnes. År 1253 övertalade dock Margaretas äldste son Johan den tyske kungen att ockupera landet i egenskap av överhuvud för områdets vasaller. Margareta tvingades då lämna ifrån sig makten i Hainaut till Johan. Inbördeskriget slutade med Avesnes seger över Dampierre i Slaget vid Walcheren 1254. År 1257 kunde Margareta dock återta kontrollen i Hainaut efter sin äldste son Johans död. År 1278 abdikerade Margareta i Flandern för sin son i andra äktenskapet, Guy de Dampierre. Hon fortsatte dock att regera i Hainaut till sin död 1280, där hon efterträddes av sin sonson. (sv)
- Маргарита II Фландрская (фр. Marguerite II de Flandre; 2 июня 1202 — 10 февраля 1280), также известная как Маргарита де Эно (фр. Marguerite de Hainaut) и Маргарита Константинопольская (фр. Marguerite de Constantinople) — графиня Фландрии и Эно (Геннегау) с 1244 года до отречения 29 декабря 1278 года. Вторая дочь императора Латинской империи, графа Фландрии, Эно (Геннегау) и Намюра Балдуина (Бодуэна) I, и Марии Шампанской, дочери графа Шампани и Бри Генриха I. (ru)
- 君士坦丁堡的瑪格麗特（法語：Marguerite de Constantinople，1202年－1280年2月10日），佛蘭德女伯爵（稱瑪格麗特二世）、（稱瑪格麗特一世），拉丁帝國皇帝鮑德溫一世的女兒。 (zh)
- Маргарита II Фландрська (2 червня 1202 — 10 лютого 1280), також відома як Маргарита I Ено (фр. Marguerite de Hainaut) і Маргарита Константинопольська (фр. Marguerite de Constantinople) — графиня Фландрії та Ено з 1244. Друга дочка імператора Константинополя, графа Фландрії та Ено Балдуїна I та його дружини , дочки Генріха I. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- مارغريت والمعروفة أكثر بـ مارغريت من القسطنطينية (2 يونيو 1202 - 10 فبراير 1280) أصبحت كونتيسة فلاندرز منذ عام 1244 حتى 1278، وأيضا كونتيسة هينو منذ 1244 حتى 1253 ثم من 1257 حتى 1280، هي ابنة بالدوين التاسع (بالدوين الأول من القسطنطينية) وماري من شامبانيا. لُقبت بـ السوداء (la Noire) بسبب حياتها الزوجية الفاضحة، تنازع أولادها على الميراث مما ولاد صراع . (ar)
- Markéta II. Flanderská, často zvaná Markéta z Konstantinopole (2. června 1202 – 10. února 1280), vládla v letech 1244–1278 jako flanderská hraběnka a v letech 1244–1253 a 1257–1280 jako hraběnka henegavská. Narodila se jako mladší dcera Balduina IX., hraběte z Flander a Henegavska, a Marie ze Champagne. Kvůli jejímu skandálnímu životu se jí říkalo Černá (la Noire), děti ze dvou jejích manželství bojovaly o její dědictví ve válce o dědictví ve Flandrech a Henegavsku. (cs)
- Η Μαργαρίτα Β΄ της Φλάνδρας (Margaretha II van Vlaanderen, 2 Ιουνίου 1202 – 10 Φεβρουαρίου 1280) από τον Οίκο της Φλάνδρας, ήταν Κόμισσα της Φλάνδρας (1244 - 1278) και, ως Μαργαρίτα Α΄ Κόμισσα του Αινώ (1244 - 1280). Ήταν η μικρότερη κόρη του Βαλδουίνου Α΄ Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης και της Μαρίας της Καμπανίας. Η Μαργαρίτα λεγόταν και Μαύρη, λόγω της σκανδαλώδους ζωής της που είχε, σαν αποτέλεσμα δύο γάμων της, με δύο συζύγους, των δυο αντίπαλων ευγενών Οίκων του Νταμπιέρ και της Αβέν. Τα παιδιά της από τους δυο γάμους της βρισκόταν σε συνεχή πόλεμο μεταξύ τους για τη διαδοχή των κομητειών της Φλάνδρας και του Αινώ. (el)
- Margarete II. genannt von Konstantinopel oder die Schwarze (* 1202; † 1280) war von 1244 bis 1278 Gräfin von Flandern und von 1244 bis 1246 Gräfin von Hennegau. Mit ihrem Tod erlosch das Haus Flandern. (de)
- Margarita de Constantinopla (circa 1202-1280), también conocida como Margarita II de Flandes o Margarita de Henao, llamada la Negra, fue condesa de Flandes y de Henao de 1244 a 1278. Hija del conde Balduino IX de Flandes y VI de Henao, más tarde emperador latino de Constantinopla y de María de Champaña, heredó el condado a la muerte de su hermana mayor, Juana de Constantinopla. (es)
- Marguerite II de Flandre, ou Marguerite Ire de Hainaut ou Marguerite de Constantinople, dite la Noire, née vers 1202 et morte en 1280, est comtesse de Flandre et de Hainaut de 1244 à 1280, ainsi que dame de Beaumont (Hainaut). (fr)
- Margaret, often called Margaret of Constantinople (1202 – 10 February 1280), ruled as Countess of Flanders during 1244–1278 and Countess of Hainaut during 1244–1253 and 1257–1280. She was the younger daughter of Baldwin IX, Count of Flanders and Hainaut, and Marie of Champagne. Called the Black (la Noire) due to her scandalous life, the children of both her marriages disputed the inheritance of her counties in the War of the Succession of Flanders and Hainault. (en)
- Margherita delle Fiandre, o di Hainaut o di Costantinopoli (Valenciennes, 2 giugno 1202 – Gand, 10 febbraio 1280), fu contessa delle Fiandre dal 1244 al 1278 e contessa di Hainaut (Margherita I) dal 1244 al 1253 e di nuovo dal 1257 alla morte. (it)
- マルグリット2世（Marguerite II, 1202年6月2日 - 1280年2月10日）は、フランドル女伯（在位：1244年 - 1247年、1251年 - 1278年）、エノー女伯（1世、在位：1244年 - 1246年、1257年 - 1280年）。父はラテン皇帝にも即位したボードゥアン1世、母はシャンパーニュ伯アンリ1世の娘マリー。姉にフランドル女伯兼エノー女伯ジャンヌがいる。 (ja)
- Margarida II da Flandres ou Margarida de Constantinopla (em francês: Marguerite; Valenciennes, 2 de junho de 1202 - Gante, 10 de novembro de 1280) foi condessa da Flandres e condessa de Hainaut. Era a filha mais nova de Balduíno I de Constantinopla, também Conde de Hainault e da Flandres, e sucedeu à sua irmã em 1244. (pt)
- Маргарита II Фландрская (фр. Marguerite II de Flandre; 2 июня 1202 — 10 февраля 1280), также известная как Маргарита де Эно (фр. Marguerite de Hainaut) и Маргарита Константинопольская (фр. Marguerite de Constantinople) — графиня Фландрии и Эно (Геннегау) с 1244 года до отречения 29 декабря 1278 года. Вторая дочь императора Латинской империи, графа Фландрии, Эно (Геннегау) и Намюра Балдуина (Бодуэна) I, и Марии Шампанской, дочери графа Шампани и Бри Генриха I. (ru)
- 君士坦丁堡的瑪格麗特（法語：Marguerite de Constantinople，1202年－1280年2月10日），佛蘭德女伯爵（稱瑪格麗特二世）、（稱瑪格麗特一世），拉丁帝國皇帝鮑德溫一世的女兒。 (zh)
- Маргарита II Фландрська (2 червня 1202 — 10 лютого 1280), також відома як Маргарита I Ено (фр. Marguerite de Hainaut) і Маргарита Константинопольська (фр. Marguerite de Constantinople) — графиня Фландрії та Ено з 1244. Друга дочка імператора Константинополя, графа Фландрії та Ено Балдуїна I та його дружини , дочки Генріха I. (uk)
- Margarida II de Flandes (vers 1202 † 1280) o Margarida d'Hainaut o Margarida de Constantinoble, dita la Negra, fou comtessa de Flandes i d'Hainaut de 1244 a 1280, i senyora de Beaumont. Era la filla petita del comte Bauduí IX de Flandes, VI d'Hainaut, comte de Flandes i d'Hainaut, i després Emperador llatí de Constantinople i de Maria de Xampanya (1174 † 1204). Margarida era la germana de la comtessa Joana I de Flandes (1188 † 1244) À la mort de Joana I de Flandes, el 1244, Margarida va succeir a la seva germana i va esdevenir comtessa de Flandes i d'Hainaut. (ca)
- Małgorzata II, zwana Małgorzatą z Konstantynopola (ur. 1202, zm. 10 lutego 1280) – hrabina Flandrii i Hainaut, młodsza córka Baldwina I, cesarza łacińskiego, hrabiego Flandrii i Hainaut, oraz Marii, córki Henryka I, hrabiego Szampanii. W 1212 r. Małgorzata poślubiła swojego opiekuna i wpływowego rycerza z Hainaut (1182 – 1244), syna i Małgorzaty córki Tybalda V Dobrego, hrabiego Blois. Bouchard i Małgorzata mieli razem trzech synów: W 1278 r. Małgorzata przekazała rządy we Flandrii Gwidonowi z Dampierre. Hrabiną Hainaut pozostała do swojej śmierci w 1280 r. (pl)
- Margaretha II van Vlaanderen, ook wel Margaretha van Constantinopel (Constantinopel , 2 juni 1202 — Gent, 10 februari 1280), was gravin van Vlaanderen van 1244 tot 1278 en als Margaretha I gravin van Henegouwen van 1244 tot 1280. Zij was de tweede dochter van graaf Boudewijn IX van Vlaanderen en Henegouwen (VI), en Maria van Champagne. Haar vader werd in mei 1204 ook keizer van Constantinopel. (nl)
- Margareta II av Flandern, född 1202, död 1280, var monark, med titeln grevinna, i Flandern 1244-1278 och i Hainaut 1244-1280. Hon var dotter till Balduin I av Konstantinopel och Maria av Champagne. Hennes far lämnade Flandern före hennes födelse, och hennes mor följde honom till Konstantinopel två år senare. Då modern dog 1204 och fadern året därpå blev Margareta sin syster Johanna I:s tronarvinge. Hon blev liksom sin syster Johanna överlämnad till sin farbror, Filip I av Namur, som blev deras förmyndare och statens regent. Farbrodern överlämnade år 1208 systrarna till Filip II August av Frankrike. År 1212 gifte sig Margareta med adelsmannen Bouchard d'Avesnes från Hainaut. Äktenskapet var inte ett arrangerat politiskt parti utan ett kärleksförhållande, som hade ingåtts med tillstånd av he (sv)
|
