| dbo:abstract
|
- Μία σημαντική πηγή εσόδων για την πόλη και μία μορφή έμμεσης φορολογίας αποτελούσαν οι λειτουργίες, ένας ενδιαφέρων θεσμός που, σύμφωνα με μία άποψη, μπορούσε να εμπνεύσει περηφάνια στο φορολογούμενο Αθηναίο, καθώς πρόσφερε ένα μέρος της περιουσίας του σε όφελος της πόλης. Στη θεωρία, αλλά σε μεγάλο ποσοστό και στην πράξη, οι πλουσιότεροι άντρες της Αθήνας ήταν πρόθυμοι να εκτελέσουν όσο το δυνατόν καλύτερα διάφορες υπηρεσίες, που όριζε η πόλη τους, με ανταμοιβή, σε πρώτη φάση, τη λαμπρότητα και τη φιλοτιμία. Οι λειτουργίες διακρίνονταν σε τακτικές και έκτακτες και ήταν είτε στρατιωτικής είτε πολιτειακής φύσεως. Έκτακτες ήταν η τριηραρχία και η εισφορά, οι οποίες μάλιστα είχαν και άμεση σχέση με περιόδους πολέμου. Στις τακτικές συγκαταλέγονταν η χορηγία, η γυμνασιαρχία, η εστίασις, η προστατεία ή αρχιθεωρία και η ιπποτροφία. Η τελευταία επιβαλλόταν μόνο στους πεντακοσιομέδιμνους και στους τριακοσιομέδιμνους. Η επιλογή των λειτουργών δεν ήταν πάντα σωστή. Ένας Αθηναίος μπορούσε να αποδειχτεί ότι δεν ήταν τόσο εύπορος, όσο είχε θεωρηθεί, όταν του ανατέθηκε η λειτουργία. Η απαλλαγή του από αυτήν την υποχρέωση γινόταν είτε με την απόφαση δικαστηρίου ενόρκων είτε μέσα από τη διαδικασία της αντίδοσης. Όταν ένας πολίτης, στον οποίο είχε ανατεθεί μια λειτουργία, θεωρούσε ότι κάποιος άλλος βρισκόταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από τον ίδιο, μπορούσε να ζητήσει την απαλλαγή του από αυτήν την υποχρέωση. Για την ακρίβεια, είχε το δικαίωμα να προκαλέσει το συμπολίτη του είτε να αναλάβει εκείνος τη λειτουργία είτε με την αντίδοση να ανταλλάξουν τις περιουσίες τους. Εάν, ωστόσο, ο δεύτερος πολίτης δεν ανταποκρινόταν θετικά στην παραπάνω πρόκληση, η υπόθεση εκδικαζόταν. Τους πλούσιους πολίτες που προσέφεραν μεγάλα ποσά για τις λειτουργίες η Πολιτεία τους τιμούσε, δίνοντάς τους την άδεια να στήσουν αναμνηστικό μνημείο σε περίπτωση νίκης της ομάδας τους σε δραματικούς ή γυμνικούς αγώνες. (el)
- La liturgia (del griego antiguo λειτουργία/leitourgía, de λαός/laós, «el pueblo» y de la raíz ἐργο ergo, «hacer, cumplir») en la Antigua Grecia era un servicio público obligatorio para los ciudadanos o metecos más ricos. Consistía en gestionar y financiar con recursos propios algunos cargos públicos: el de gimnasiarca (intendente del gimnasio), el de corego (pago a los miembros del coro del teatro) o el del trierarca (construcción y mantenimiento de un trirreme). Había dos clases litúrgicas oficiales: «los Mil Doscientos» y el grupo restringido de «los Trescientos». El arconte epónimo designaba entre ellos al que sería obligado a una liturgia. Una liturgia representaba una carga financiera importante. Por esta razón, era frecuente que los ricos intentaran escapar de ella. La antídosis (en griego antiguo ἁντίδοσις, «intercambio») era uno de los medios. El liturgo tenía la posibilidad de denunciar a otro ciudadano que juzgara más rico que él, quien tenía la opción de aceptar la liturgia o poner en marcha un proceso. Al término de este último, el perdedor debía o bien asumir la liturgia o bien aceptar un intercambio de fortunas. Demóstenes describe una antídosis en el Contra Fenipo, mientras que el célebre discurso Sobre el intercambio de Isócrates fue compuesto con ocasión de uno de ellos. La liturgia estaba legitimada por la idea de que «la riqueza personal no se poseía más que por delegación de la ciudad». Véase a Sócrates con el rico en el Económico de Jenofonte: Además, veo que la ciudad te ha impuesto ya grandes contribuciones: el mantenimiento de un caballo, la coregía, la gimnasiarquía y la aceptación de presidencias: en caso de declararse una guerra, estoy seguro de que te impondrían los gastos de una trierarquía y unos gravámenes tan grandes que no podrías soportarlos fácilmente. Y en caso de que parezca que has quedado por debajo de las expectativas de los atenienses no te impondrían un castigo menor que si te hubieran sorprendido robándoles su dinero Jenofonte, op. cit. ii.6 El sistema litúrgico se remonta a los primeros tiempos de la democracia ateniense y cayó progresivamente en desuso a finales del siglo IV a. C. y en la época helenística frente al desarrollo del evergetismo. (es)
- Leiturgie oder Leiturgia (von griechisch ἡ λειτουργία) bezeichnete in der griechischen Antike ursprünglich jede Art von Dienstleistungen wohlhabender Bürger für die Gemeinschaft, im engeren Sinne die Finanzierung „öffentlicher“ Aufgaben und Vorhaben durch wohlhabende Bürger oder Metöken in Athen. Dabei konnte es sich um allerlei Projekte handeln, wie etwa die Finanzierung eines Bauwerks oder das Ausrichten eines Fests. Wer ein Vermögen von mehr als drei Talenten besaß, konnte im klassischen Athen zu einer Leiturgie verpflichtet werden, dies jedoch nicht in zwei aufeinander folgenden Jahren. Die leitenden Beamten der Stadt (die Archonten), reiche minderjährige Waisen, Kleruchen und Epheben waren von der Leiturgie befreit. Eine bekannte Form der Leiturgie ist die so genannte Choregie, bei welcher ein reicher Bürger die Ausstattung und den Unterhalt eines Chores (z. B. anlässlich der Panathenäen) besorgte. Eine militärische Sonderform der Leiturgie ist die Trierarchie, mit welcher sich Bürger (insbesondere in Athen) dazu verpflichteten – oder dazu verpflichtet wurden –, für den Bau und die Ausrüstung eines Kriegsschiffes (einer Triere) aufzukommen. In der Regel waren die Financiers dann auch formell Kommandanten des entsprechenden Schiffes. Diese Form der Finanzierung größerer öffentlicher Ausgaben war notwendig, da es keine regelmäßig erhobenen Steuern gab, um die Staatsausgaben zu finanzieren. Indem die Übernahme einer solchen finanziellen Verpflichtung durch einzelne Bürger jedoch mit größtem Prestige verbunden war, dürfte es zumindest in der Frühzeit der attischen Demokratie nicht problematisch gewesen sein, willige Geldgeber unter den wohlhabenden Bürgern ausfindig zu machen. Sie ist auch eine von islamischen Herrschern bei großen Bauvorhaben angewendete Maßnahme der Arbeitsdienstverpflichtung. Leiturgie ist eine andere Transkription desselben griechischen Wortes wie Liturgie. (de)
- The liturgy (Greek: λειτουργία or λῃτουργία, leitourgia, from λαός / Laos, "the people" and the root ἔργο / ergon, "work" ) was in ancient Greece a public service established by the city-state whereby its richest members (whether citizens or resident aliens), more or less voluntarily, financed the State with their personal wealth. It took its legitimacy from the idea that "personal wealth is possessed only through delegation from the city". The liturgical system dates back to the early days of Athenian democracy, but gradually fell into disuse by the end of the 4th century BC, eclipsed by the development of euergetism in the Hellenistic period. However, a similar system was in force during the Roman empire. (en)
- La liturgie (du grec λειτουργία ou λῃτουργία / leitourgía, de λαός / laós, « le peuple » et de la racine ἐργο / ergo, « faire, accomplir ») est, en Grèce antique, un service public mis en place par la cité et que les plus riches (citoyens ou métèques), avec plus ou moins de bonne volonté, financent et gèrent avec leur fortune personnelle. Elle trouve sa légitimité dans l'idée que « la richesse personnelle n'est possédée que par délégation de la cité » : « Que tu paraisses être en deçà de ces obligations et, je le sais, les Athéniens te châtieront comme s'ils te prenaient à voler leurs propres biens. » Le système liturgique remonte aux premiers temps de la démocratie athénienne et tombe progressivement en désuétude à la fin du IVe siècle av. J.-C. et à l'époque hellénistique face au développement de l'évergétisme. (fr)
- La liturgia (in greco antico: λειτουργία o λῃτουργία, leitourghía o letourghía, da λαός/laós, "popolo" ed ἔργον/érgon, "lavoro"), indicava nell'Antica Grecia, un servizio pubblico istituito dalla Polis e finanziato, in forma solitamente volontaria, dai membri più eminenti della comunità (cittadini o meteci) in base al principio secondo cui la ricchezza personale è posseduta solamente per tramite della città. Va, inoltre, detto che, sebbene il sistema liturgico fosse presente in numerose poleis, esso risale, tuttavia, ai primordi della Democrazia ateniese e ne seguì le vicende fino al suo declino, quando, in età ellenistica, fu eclissato dal fenomeno dell'Evergetismo, tipico dei sistemi di governo assolutistici. (it)
- Литурги́я (др.-греч. λειτ-ουργία, λῃτουργία — буквально: «общественная работа»; «государственная служба», от др.-греч. λήῐτον — «общество, государство» + др.-греч. ἐργᾰσία, ἐργασίη — «работа, труд») — общественная повинность в Афинах для всех граждан с имущественным цензом не ниже трёх талантов. Эти граждане должны были, в порядке известной очереди, выполнять литургии за свой счёт. Литургии делились на две категории: регулярные и чрезвычайные. Регулярные литургии: хорегия, гимнасиархия, эстиасис, архитеория (др.-греч. χορηγία, γυμνασιαρχία, ἑστίᾱσις, ἀρχιθεωρία). Чрезвычайные литургии: триерархия, происфора (др.-греч. τριηραρχία, προεισφορά). Литургии удовлетворяли некоторым государственным нуждам или содействовали великолепию известных религиозных празднеств. Эти литургии требовали тем больших расходов, чем более отдельные личности из честолюбия или из желания снискать себе расположение народа старались перещеголять друг друга блеском и пышностью, Литургии составляли, таким образом, как бы часть доходов государственных (др.-греч. πρόσοδοι), так как они избавляли государство от многих расходов. Как личные услуги делу общественному (др.-греч. λήϊτον, λει̃τον), они совершенно отличны от налогов имущественных (др.-греч. ει̉σφορά), которые разве только в переносном смысле можно относить к литургии. Освобождены были от литургии только архонты, дочери-наследницы всего имущества (разумеется, до выхода своего замуж), несовершеннолетние (которые ещё после наступления совершеннолетия освобождались на один год). К литургии были привлекаемы также и метэки. (ru)
- Літургія — у давньогрецьких полісах державна повинність, яку виконували заможні громадяни та метеки. Наприклад, утримання учасників гімнастичних змагань чи навіть спорядження кораблів афінського флоту. Надзвичайно обтяжливою серед усіх літургій вважалася триєрархія — спорядження триєри. Була поширена також в елліністичному Єгипті, Стародавньому Римі, Візантії. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- The liturgy (Greek: λειτουργία or λῃτουργία, leitourgia, from λαός / Laos, "the people" and the root ἔργο / ergon, "work" ) was in ancient Greece a public service established by the city-state whereby its richest members (whether citizens or resident aliens), more or less voluntarily, financed the State with their personal wealth. It took its legitimacy from the idea that "personal wealth is possessed only through delegation from the city". The liturgical system dates back to the early days of Athenian democracy, but gradually fell into disuse by the end of the 4th century BC, eclipsed by the development of euergetism in the Hellenistic period. However, a similar system was in force during the Roman empire. (en)
- Літургія — у давньогрецьких полісах державна повинність, яку виконували заможні громадяни та метеки. Наприклад, утримання учасників гімнастичних змагань чи навіть спорядження кораблів афінського флоту. Надзвичайно обтяжливою серед усіх літургій вважалася триєрархія — спорядження триєри. Була поширена також в елліністичному Єгипті, Стародавньому Римі, Візантії. (uk)
- Leiturgie oder Leiturgia (von griechisch ἡ λειτουργία) bezeichnete in der griechischen Antike ursprünglich jede Art von Dienstleistungen wohlhabender Bürger für die Gemeinschaft, im engeren Sinne die Finanzierung „öffentlicher“ Aufgaben und Vorhaben durch wohlhabende Bürger oder Metöken in Athen. Dabei konnte es sich um allerlei Projekte handeln, wie etwa die Finanzierung eines Bauwerks oder das Ausrichten eines Fests. Wer ein Vermögen von mehr als drei Talenten besaß, konnte im klassischen Athen zu einer Leiturgie verpflichtet werden, dies jedoch nicht in zwei aufeinander folgenden Jahren. Die leitenden Beamten der Stadt (die Archonten), reiche minderjährige Waisen, Kleruchen und Epheben waren von der Leiturgie befreit. (de)
- Μία σημαντική πηγή εσόδων για την πόλη και μία μορφή έμμεσης φορολογίας αποτελούσαν οι λειτουργίες, ένας ενδιαφέρων θεσμός που, σύμφωνα με μία άποψη, μπορούσε να εμπνεύσει περηφάνια στο φορολογούμενο Αθηναίο, καθώς πρόσφερε ένα μέρος της περιουσίας του σε όφελος της πόλης. Στη θεωρία, αλλά σε μεγάλο ποσοστό και στην πράξη, οι πλουσιότεροι άντρες της Αθήνας ήταν πρόθυμοι να εκτελέσουν όσο το δυνατόν καλύτερα διάφορες υπηρεσίες, που όριζε η πόλη τους, με ανταμοιβή, σε πρώτη φάση, τη λαμπρότητα και τη φιλοτιμία. (el)
- La liturgia (del griego antiguo λειτουργία/leitourgía, de λαός/laós, «el pueblo» y de la raíz ἐργο ergo, «hacer, cumplir») en la Antigua Grecia era un servicio público obligatorio para los ciudadanos o metecos más ricos. Consistía en gestionar y financiar con recursos propios algunos cargos públicos: el de gimnasiarca (intendente del gimnasio), el de corego (pago a los miembros del coro del teatro) o el del trierarca (construcción y mantenimiento de un trirreme). Había dos clases litúrgicas oficiales: «los Mil Doscientos» y el grupo restringido de «los Trescientos». El arconte epónimo designaba entre ellos al que sería obligado a una liturgia. (es)
- La liturgie (du grec λειτουργία ou λῃτουργία / leitourgía, de λαός / laós, « le peuple » et de la racine ἐργο / ergo, « faire, accomplir ») est, en Grèce antique, un service public mis en place par la cité et que les plus riches (citoyens ou métèques), avec plus ou moins de bonne volonté, financent et gèrent avec leur fortune personnelle. Elle trouve sa légitimité dans l'idée que « la richesse personnelle n'est possédée que par délégation de la cité » : « Que tu paraisses être en deçà de ces obligations et, je le sais, les Athéniens te châtieront comme s'ils te prenaient à voler leurs propres biens. » Le système liturgique remonte aux premiers temps de la démocratie athénienne et tombe progressivement en désuétude à la fin du IVe siècle av. J.-C. et à l'époque hellénistique face au dévelop (fr)
- La liturgia (in greco antico: λειτουργία o λῃτουργία, leitourghía o letourghía, da λαός/laós, "popolo" ed ἔργον/érgon, "lavoro"), indicava nell'Antica Grecia, un servizio pubblico istituito dalla Polis e finanziato, in forma solitamente volontaria, dai membri più eminenti della comunità (cittadini o meteci) in base al principio secondo cui la ricchezza personale è posseduta solamente per tramite della città. (it)
- Литурги́я (др.-греч. λειτ-ουργία, λῃτουργία — буквально: «общественная работа»; «государственная служба», от др.-греч. λήῐτον — «общество, государство» + др.-греч. ἐργᾰσία, ἐργασίη — «работа, труд») — общественная повинность в Афинах для всех граждан с имущественным цензом не ниже трёх талантов. Эти граждане должны были, в порядке известной очереди, выполнять литургии за свой счёт. Литургии делились на две категории: регулярные и чрезвычайные. Регулярные литургии: хорегия, гимнасиархия, эстиасис, архитеория (др.-греч. χορηγία, γυμνασιαρχία, ἑστίᾱσις, ἀρχιθεωρία). (ru)
|
218-219-Halai_honorific_decree-2.jpg?width=300)
218-219-Halai_honorific_decree-2.JPG){kind=link}
218-219-Halai_honorific_decree-2.jpg){kind=link}
