| dbo:abstract
|
- La música carnàtica (en sànscrit: karnāṭaka saṃgīta (IAST)) és la música clàssica de l'Índia del Sud, en comparació amb la música clàssica de l'Índia del Nord anomenada hindustànica. Sobretot és interpretada pels tàmils. (ca)
- موسيقى كارناتيك أو كارناتاكا سامغيتا أو كارناتاكا سانغيتام هو نوع موسيقي يوجد في جنوب الهند، بما في ذلك الولايات الهندية الحديثة من ولاية أندرا برديش، تيلانغانا وكارناتاكا وكيرلا وتاميل نادو، وكذلك سريلانكا. يعد واحد من فرعي الرئيسيين التي تطورت من التقاليد الهندوسية القديمة، أما الفئة الفرعية الأخرى فهي موسيقى كلاسيكية هندوستانية، والتي ظهرت كشكل متميز بسبب التأثيرات الفارسية والإسلامية من شمال الهند. يكون التركيز الرئيس في الموسيقى الكارناتيكية على الموسيقى الصوتية؛ إذ تكتب معظم المؤلفات لتُغنّى، وحتى عندما تُعزف على الآلات، فمن المفترض أن تُؤدّى بأسلوب الغاياكي (الغناء). على الرغم من الاختلافات في الأسلوب، فإن العناصر الأساسية لشروتي (النغمة الموسيقية النسبية) وسوارا (الصوت الموسيقي لنغمة واحدة) وراغا (النمط أو æ الصيغة اللحنية) وتالا (الدورات الإيقاعية) تشكل الأساس الذي يقوم عليه الارتجال والتأليف في كل من الموسيقى الكارناتيكية والهندوستانية. على الرغم من أن الارتجال يلعب دورًا مهمًا، فإن الموسيقى الكارناتيكية تُغنى بشكل أساسي بمؤلفات موسيقية، خصوصًا الكريتي (أو الكيرتانام)، وهو شكل طوّره ملحنون بين القرنين الرابع عشر والعشرين مثل بوراندارا داسا وثالوث الموسيقى الكارناتيكية. تُعلَّم الموسيقى الكارناتيكية من خلال المؤلفات. عادة ما تؤدي الموسيقى الكارناتيكية مجموعة صغيرة من الموسيقيين، تتألف من مؤدٍ رئيس (عادة ما يكون مغنيًا)، ومرافقة لحنية (عادة آلة الكمان)، ومرافقة الإيقاع (عادة المريدانجام)، وتمبورا الذي يكون مثل اللحن الرتيب طوال الأداء. تتضمن الأدوات النموذجية الأخرى التي تستخدم في العروض، الغاتام والكانجيرا والمورسينغ وفلوت الفينو والفيينا والشيترافيينا. يوجد أكبر حشد للموسيقيين الكرناتيكيين في مدينة تشيناي. تقام مهرجانات مختلفة للموسيقى الكارناتيكية في جميع أنحاء الهند وخارجها، بما في ذلك موسم مادراس الموسيقي، الذي يعتبر من أكبر الأحداث الثقافية في العالم. (ar)
- Die Karnatische Musik ist süd-indischer Herkunft und wird der klassischen Musik zugerechnet. Sie hat sich aus alten Hindu-Traditionen heraus entwickelt, mit Arrangements, denen viele melodiöse und rhythmische Variationen zugrunde liegen. Karnatische Musik wird für gewöhnlich gesanglich vorgetragen. Wie der südindischen Musik im Allgemeinen schon eigen, liegt ihr die menschliche Stimme zugrunde. Sie dient der Vermittlung von Melodie, Melismatik, Rhythmus und Ausdruck. Eine klare Abgrenzung zwischen dem gesanglichen und dem instrumentalen Musizieren kann nur schwer gezogen werden. Auch wenn sie instrumental vorgetragen wird, ist sie ursprünglich stets für eine Gesangsstimme geschrieben. Die Instrumentalisierung in der karnatischen Musik folgt meist aufgebauten prinzipiellen Linien. So stimmt auf den Gesang meist ein melodischer Begleiter (zumeist in Form einer Violine) ein, ein rhythmischer Begleiter (für gewöhnlich eine indische Trommel, die Mridangam) sowie ein unterstützendes Instrument in Form einer Flöte oder Ähnlichem. Die ältesten bekannten Kompositionen mit Notation in Südindien sind Steininschriften aus dem 7. Jahrhundert nach Chr. bei Pudukkottai, Tamil Nadu. Bis heute wird Karnatische Musik grundsätzlich in mündlichen Traditionen (sampradāya) vom Lehrer auf die Schüler weitergegeben. Die Traditionen legen jeweils eigene Schwerpunkte auf ihre Komponisten sowie musikalischen und stilistischen Eigenheiten. Es ist üblich, dass ein Schüler sich heute mit mehreren Traditionen vertraut macht. Früher stand er zumeist in einer einzigen Tradition. Durch diverse Einflussnahmen verschwimmen allerdings auch die Unterschiede zwischen den Traditionen und Regionen zunehmend. Es gibt eine jahrtausend alte Tradition, die in der südindischen Musik kontinuierlich fortlebt. Sie geht auf heilige Schriften wie die Veden und Upanishaden sowie auf anonyme Weise (Rishis) und heilige Musiker wie die Nayanmars, Alvars, Jayadeva, Tiruvalluvar, Kabir, Mira Bai, und ganz besonders (1767–1847) zurück. Bedeutende Wegbereiter in diesem Zusammenhang waren:
* Srīpadaraya (ಶ್ರೀಪಾದ ರಾಯರು) = Lakshminarayana Tīrtha (1404–1502).
* Vyāsatīrtha (ವ್ಯಾಸತೀರ್ಥ) = Vyāsaraya (1460–1539)
* Vadirājatīrtha (ಶ್ರೀ ವಾದಿರಾಜ ತೀರ್ಥರು) (zwischen 1480 und 1600)
* Purandara Dāsa (ಪುರಂದರ ದಾಸ) (1484–1564)
* Kanaka Dāsa (ಕನಕ ದಾಸ) (1509–1609)
* Sri Tallapaka Annamācārya (శ్రీ తాళ్ళపాక అన్నమాచార్య) = Annamayya (1408–1503)
* Pedda Tirumalayyangar, der Sohn Sri Tallapaka Annamācāryas
* Tallapakam Chinayya, Enkel Annamācāryas
* Kancherla Gopanna = Bhadrādri Rāmadāsu = Bhadrācala Rāmadāsu (భద్రాచల రామదాసు) (ca. 1620–1680) Sie alle verkündeten die Einsicht, dass gute Musik der Schlüssel zur Selbstfindung und damit Erlösung des Individuums von seinen inneren und äußeren Konflikten ist. Von diesen Heiligen nimmt Purandara Dāsa eine Sonderstellung ein, da er das heute noch gültige Lehrsystem der südindisch Klassischen Musik eingeführt hat. (de)
- Karnatika muziko (sanskrite karnāṭaka saṃgītaṃ) estas muzika sistemo kutime asociigita kun la suda parto de Barato, kies areo pli-malpli kovras la kvar modernajn ŝtatojn de Barato Andra-Pradeŝo, Karnatako, Keralo kaj Tamilnado. Ĝi estas unu el la du ĉefaj sub-ĝenroj de la barata klasika muziko, kiu evoluis el antikvaj tradicioj de hinduismo; la alia sub-ĝenro nomiĝas hindustana muziko en norda Barato kaj diferencas interalie pri persaj kaj islamaj influoj. Kontraste al la hindustana muziko el norda Barato, la ĉefa emfazo en karnatika muziko estas kantado; la plej multaj komponaĵoj estas verkitaj por esti kantataj, kaj eĉ se ludataj nur per muzikiloj ili estu prezentataj en kanta, gāyaki-stilo. La karnatika muziko kutime prezentiĝas fare de eta ensemblo de muzikistoj, kiu konsistas el gvida prezentisto (kutime kantisto), melodia akompano (kutime violino) kaj specon de liuto, tambura, kiu ludas kontinuan bazan tonon dum la prezentaĵo. Aliaj tipaj instrumentoj dum ensemblaj prezentoj estas gatamo, mridangamo, la tambureto kanĝira kaj fluto. Kvankam improvizo ludas gravan rolon en la barata klasika muziko, la karnatika muziko kutime kantiĝas baze de komponaĵoj. La plej komuna formo de komponaĵo nomiĝas kriti aŭ kirtanam; ĝi evoluis inter la 16-a kaj la 20-a jarcentoj fare de en Barato tre konataj komponistoj. Barata kaj karnatika muzika gamo havas por ĉiu tono elekton da varietaj tonaltoj, nomataj ŝrutoj. Ĉiu tonalo aŭ melakarto havas propran karakterizan ŝrutaron. Kvankam karnatika muziko estas moda ĉefe en suda Barato, ĝi ricevas pli kaj pli da atento kaj publiko en aliaj partoj de la mondo, kien signifaj grupoj da sudbaratanoj elmigris. La urbo Ĉenajo ĉiujare gastiĝas festivalon pri karnatika muziko dum decembro, kiun ĉiujare partoprenas pli ol 2000 muzikistoj. (eo)
- Carnatic music, known as Karnāṭaka saṃgīta or Karnāṭaka saṅgītam in the South Indian languages, is a system of music commonly associated with South India, including the modern Indian states of Karnataka, Andhra Pradesh, Telangana, Kerala and Tamil Nadu, and Sri Lanka. It is one of two main subgenres of Indian classical music that evolved from ancient Hindu Texts and traditions, particularly the Samaveda. The other subgenre being Hindustani music, which emerged as a distinct form because of Persian or Islamic influences from Northern India. The main emphasis in Carnatic music is on vocal music; most compositions are written to be sung, and even when played on instruments, they are meant to be performed in gāyaki (singing) style. Although there are stylistic differences, the basic elements of śruti (the relative musical pitch), swara (the musical sound of a single note), rāga (the mode or melodic formulæ), and tala (the rhythmic cycles) form the foundation of improvisation and composition in both Carnatic and Hindustani music. Although improvisation plays an important role, Carnatic music is mainly sung through compositions, especially the kriti (or kirtanam) – a form developed between the 14th and 20th centuries by composers such as Purandara Dasa and the Trinity of Carnatic music. Carnatic music is also usually taught and learned through compositions. Most compositions are in Kannada and Tamil, with a few in Telugu, Malayalam and Sanskrit. Carnatic music is usually performed by a small ensemble of musicians, consisting of a principal performer (usually a vocalist), a melodic accompaniment (usually a violin), a rhythm accompaniment (usually a mridangam), and a tambura, which acts as a drone throughout the performance. Other typical instruments used in performances may include the ghatam, kanjira, morsing, venu flute, veena, and chitraveena. The greatest concentration of Carnatic musicians is to be found in the city of Chennai. Various Carnatic music festivals are held throughout India and abroad, including the Madras Music Season, which has been considered to be one of the world's largest cultural events. (en)
- La música carnática es la música clásica del sur de la India, en contraposición a la música clásica indostaní, que es la música clásica del norte de la India.
* कर्नाटक संगीत, en letra devánagari.
* karnāṭaka samgītam, en el sistema IAST de transliteración. Literalmente significa ‘música tradicional’ en sánscrito. No está relacionada directamente con el estado indio de Karnataka. Es diferente de la música indostaní en que enfatiza la estructura de la canción, es mucho más teorética y tiene más reglas estrictas. Igual que toda música india, los conceptos claves son el raga (estructura melódica), y el tāḷa (estructura rítmica). (es)
- La musique carnatique (du nom du Carnatic, une ancienne région du Deccan, plus large que l'actuel État du Karnataka) est la tradition de la musique classique indienne issue de l’Inde du Sud (complémentaire de la tradition issue de l’Inde du Nord, la musique hindoustanie). Elle met l'accent sur la structure et l'improvisation, alors que l'hindoustanie développe l'expression et le sentiment. Comme toute la musique classique indienne, elle est construite sur le râga, l'ensemble des notes utilisées, et le tâla, la rythmique utilisée. La tradition musicale de l’Inde du Sud est très ancienne, et découle de la religion et du théâtre. Si de nombreuses compositions sont en sanscrit, les langues dravidiennes (surtout le Telugu et le Tamoul) sont aussi largement utilisées. La musique carnatique, dont les fondations furent écrites entre le IVe siècle av. J.-C. et le IIe siècle av. J.-C. est née tout comme la musique hindoustanie, de la tradition de Sama Véda. Elles se développent en commun jusqu'à la fin du XIIe siècle, quand les Moghols envahirent l'Inde du Nord. Depuis, il y a eu une divergence entre les styles, la musique du nord étant influencée par la musique persane. (fr)
- Musik karnatik, Karnāṭaka saṃgīta atau Karnāṭaka saṅgītam adalah jenis musik tradisional India yang berasal dari daerah-daerah di bagian selatan India: Andhra Pradesh, Karnataka, Kerala, dan Tamil Nadu. Musik tersebut merupakan salah satu dari dua subgenre utama dari yang berasal dari tradisi Hindu kuno, subgenre yang lainnya adalah , yang dikenal sebagai bentuk yang berbeda karena pengaruh Persia dan Islam di utara India. Empasis utama dalam musik karnatik adalah pada musik vokal; kebanyakan komposisi ditulis untuk dinyanyikan, dan ketika dimainkan menggunakan instrumen, sehingga penampilan tersebut disebut sebagai gaya gāyaki (menyanyi). Penampilan paling menarik, dan konsentrasi terbesar dari musisi karnatik, dapat ditemukan di kota Chennai. Berbagai perayaan yang diadakan di seluruh India dan luar negeri biasanya terdiri dari penampilan musik karnatik, seperti , yang dianggap sebagai salah satu acara kebudayaan terbesar di dunia. (in)
- La musica carnatica è lo stile musicale classico usato nell'India meridionale. Il genere è principalmente vocale e saldamente legato alla sfera religiosa, infatti la maggior parte dei testi utilizzati nelle composizioni ha carattere devozionale. Le principali forme vocali del genere sono il e il , nelle quali l'improvvisazione gioca un ruolo di primaria importanza. (it)
- Carnatische muziek is Zuid-Indiase klassieke muziek. Het betreft voornamelijk het gebied Tamil Nadu, Karnataka en Kerala. (nl)
- Muzyka karnatacka (tamil: கருநாடக இசை Karnataka isai; hindi: कर्नाटक संगीत Karnatak sangit; ang.: Carnatic classical music) – południowo-indyjski styl w klasycznej muzyce indyjskiej, dominujący na obszarze obejmującym w przybliżeniu stany: Tamilnadu, Kerala, Karnataka i Andhra Pradesh. Jeden z najstarszych systemów muzycznych na świecie. Wywodzi się w prostej linii z Samawedy, zasadnicze idee zostały spisane pomiędzy IV a II w. p.n.e. Obejmuje szereg gatunków i rodzajów muzycznych. W przeciwieństwie do muzyki hindustańskiej z północy subkontynentu, wpływy perskie są w tradycji karnatackiej znikome. Teksty istnieją zarówno w sanskrycie, jak i w lokalnych językach drawidyjskich. Podstawowe instrumenty obejmują skrzypce, mridangam, i vinę. Podstawowe pojęcia w tym stylu to raga (kompozycja melodyczna), podstawowych rag sklasyfikowano 72, oraz siedem cyklów rytmicznych, zwanych tala. (pl)
- Карнати́ческая му́зыка (музыка Карна́така, Карна́так или Карна́тик, название связывают со штатом Карнатака, находящемся на юго-западе Индии) — индийская классическая музыка, сохранившаяся на юге Индии, преимущественно в штатах Тамилнад, Керала, Карнатака, Андхра-Прадеш и Телингана и др. Включает две составляющие — светская и сакральная музыка. Основу карнатической музыки составляют:
* ритм — талам, который подразделяется на семь групп, имеющих имена собственные и математическую формулу;
* свары, соответствующие ступеням в европейской музыке;
* музыкальные композиции — джатисварамы, гиты, свараджати, варнамы, киртаны, крити, падамы, джавали, тиланы;
* раги — ладово-мелодические построения. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- La música carnàtica (en sànscrit: karnāṭaka saṃgīta (IAST)) és la música clàssica de l'Índia del Sud, en comparació amb la música clàssica de l'Índia del Nord anomenada hindustànica. Sobretot és interpretada pels tàmils. (ca)
- La musica carnatica è lo stile musicale classico usato nell'India meridionale. Il genere è principalmente vocale e saldamente legato alla sfera religiosa, infatti la maggior parte dei testi utilizzati nelle composizioni ha carattere devozionale. Le principali forme vocali del genere sono il e il , nelle quali l'improvvisazione gioca un ruolo di primaria importanza. (it)
- Carnatische muziek is Zuid-Indiase klassieke muziek. Het betreft voornamelijk het gebied Tamil Nadu, Karnataka en Kerala. (nl)
- موسيقى كارناتيك أو كارناتاكا سامغيتا أو كارناتاكا سانغيتام هو نوع موسيقي يوجد في جنوب الهند، بما في ذلك الولايات الهندية الحديثة من ولاية أندرا برديش، تيلانغانا وكارناتاكا وكيرلا وتاميل نادو، وكذلك سريلانكا. يعد واحد من فرعي الرئيسيين التي تطورت من التقاليد الهندوسية القديمة، أما الفئة الفرعية الأخرى فهي موسيقى كلاسيكية هندوستانية، والتي ظهرت كشكل متميز بسبب التأثيرات الفارسية والإسلامية من شمال الهند. يكون التركيز الرئيس في الموسيقى الكارناتيكية على الموسيقى الصوتية؛ إذ تكتب معظم المؤلفات لتُغنّى، وحتى عندما تُعزف على الآلات، فمن المفترض أن تُؤدّى بأسلوب الغاياكي (الغناء). (ar)
- Die Karnatische Musik ist süd-indischer Herkunft und wird der klassischen Musik zugerechnet. Sie hat sich aus alten Hindu-Traditionen heraus entwickelt, mit Arrangements, denen viele melodiöse und rhythmische Variationen zugrunde liegen. Karnatische Musik wird für gewöhnlich gesanglich vorgetragen. Wie der südindischen Musik im Allgemeinen schon eigen, liegt ihr die menschliche Stimme zugrunde. Sie dient der Vermittlung von Melodie, Melismatik, Rhythmus und Ausdruck. (de)
- Karnatika muziko (sanskrite karnāṭaka saṃgītaṃ) estas muzika sistemo kutime asociigita kun la suda parto de Barato, kies areo pli-malpli kovras la kvar modernajn ŝtatojn de Barato Andra-Pradeŝo, Karnatako, Keralo kaj Tamilnado. Ĝi estas unu el la du ĉefaj sub-ĝenroj de la barata klasika muziko, kiu evoluis el antikvaj tradicioj de hinduismo; la alia sub-ĝenro nomiĝas hindustana muziko en norda Barato kaj diferencas interalie pri persaj kaj islamaj influoj. (eo)
- Carnatic music, known as Karnāṭaka saṃgīta or Karnāṭaka saṅgītam in the South Indian languages, is a system of music commonly associated with South India, including the modern Indian states of Karnataka, Andhra Pradesh, Telangana, Kerala and Tamil Nadu, and Sri Lanka. It is one of two main subgenres of Indian classical music that evolved from ancient Hindu Texts and traditions, particularly the Samaveda. The other subgenre being Hindustani music, which emerged as a distinct form because of Persian or Islamic influences from Northern India. The main emphasis in Carnatic music is on vocal music; most compositions are written to be sung, and even when played on instruments, they are meant to be performed in gāyaki (singing) style. (en)
- La música carnática es la música clásica del sur de la India, en contraposición a la música clásica indostaní, que es la música clásica del norte de la India.
* कर्नाटक संगीत, en letra devánagari.
* karnāṭaka samgītam, en el sistema IAST de transliteración. Literalmente significa ‘música tradicional’ en sánscrito. No está relacionada directamente con el estado indio de Karnataka. (es)
- Musik karnatik, Karnāṭaka saṃgīta atau Karnāṭaka saṅgītam adalah jenis musik tradisional India yang berasal dari daerah-daerah di bagian selatan India: Andhra Pradesh, Karnataka, Kerala, dan Tamil Nadu. Musik tersebut merupakan salah satu dari dua subgenre utama dari yang berasal dari tradisi Hindu kuno, subgenre yang lainnya adalah , yang dikenal sebagai bentuk yang berbeda karena pengaruh Persia dan Islam di utara India. Empasis utama dalam musik karnatik adalah pada musik vokal; kebanyakan komposisi ditulis untuk dinyanyikan, dan ketika dimainkan menggunakan instrumen, sehingga penampilan tersebut disebut sebagai gaya gāyaki (menyanyi). (in)
- La musique carnatique (du nom du Carnatic, une ancienne région du Deccan, plus large que l'actuel État du Karnataka) est la tradition de la musique classique indienne issue de l’Inde du Sud (complémentaire de la tradition issue de l’Inde du Nord, la musique hindoustanie). Elle met l'accent sur la structure et l'improvisation, alors que l'hindoustanie développe l'expression et le sentiment. Comme toute la musique classique indienne, elle est construite sur le râga, l'ensemble des notes utilisées, et le tâla, la rythmique utilisée. (fr)
- Muzyka karnatacka (tamil: கருநாடக இசை Karnataka isai; hindi: कर्नाटक संगीत Karnatak sangit; ang.: Carnatic classical music) – południowo-indyjski styl w klasycznej muzyce indyjskiej, dominujący na obszarze obejmującym w przybliżeniu stany: Tamilnadu, Kerala, Karnataka i Andhra Pradesh. Podstawowe instrumenty obejmują skrzypce, mridangam, i vinę. Podstawowe pojęcia w tym stylu to raga (kompozycja melodyczna), podstawowych rag sklasyfikowano 72, oraz siedem cyklów rytmicznych, zwanych tala. (pl)
- Карнати́ческая му́зыка (музыка Карна́така, Карна́так или Карна́тик, название связывают со штатом Карнатака, находящемся на юго-западе Индии) — индийская классическая музыка, сохранившаяся на юге Индии, преимущественно в штатах Тамилнад, Керала, Карнатака, Андхра-Прадеш и Телингана и др. Включает две составляющие — светская и сакральная музыка. Основу карнатической музыки составляют: (ru)
|
