| dbo:abstract
|
- L'arc de ferradura o arc ultrapassat és el que té una obertura que ultrapassa la mitja circumferència amb el centre situat per sobre de la línia d'arrencada. És més obert que l'islàmic i amb l'extradós vertical sobre la línia d'arrencada, sostingut per columnes amb grans àbacs i capitells d'imitació coríntia. És probable que es tracti d'una creació dels antics indígenes preromans de la península Ibèrica. Més tard, va passar, a través dels romans, a l'art visigòtic (segle vii), els quals li van donar el seu primer impuls important. Dels visigots, va passar a l' i, d'aquí, va passar a l'art mossàrab i al mudèjar. És característic de l'art preromànic català i en podem veure un bell exemple a l'església consagrada el 974 de Sant Miquel de Cuixà. (ca)
- قوس حدوة الحصان، ويسمى أيضًا القوس المغربي وقوس ثقب المفتاح، هو القوس الرمزي للعمارة المغاربية. يمكن أن تتخذ أقواس حدوة الحصان شكل دائري أو مدبب أو مفصص. (ar)
- Hufofera arko aŭ pli simple hufa arko aŭ hufarko, estas arko pluduoncirkla aŭ plupasata (kies kurbo estas pli ampleksa ol duoncirklo) kaj kiu havas formon de hufofero. Estas probable ke temas pri kreado de la praloĝantoj antaŭromiaj de Iberio, de tie pasis, tra la romianoj, al la arto de visigotoj (7a jarcento), kiuj ĉefe disvastigis ĝin. De la visigotoj pasis al la arto hispanislama kaj, de tie, al arto de mozaraboj kaj al la mudeĥara. La arko de visigotoj estas malpli fermita ol la islama. (eo)
- Un arco de herradura es un arco ultrasemicircular o ultrapasado (cuya curva es más amplia que un semicírculo), lo que le da una forma que recuerda a una herradura. Es probable que se trate de una creación de los antiguos habitantes prerromanos de la península ibérica, de ahí pasó, a través de los romanos, al arte visigodo (siglo VII), los cuales fueron quienes le dieron su primer impulso importante. De los visigodos pasó al arte hispanomusulmán y al prerrománico y, de ahí, pasó al arte mozárabe y al románico. El arco visigodo es menos cerrado que el musulmán, que, además, tiene muchas veces la rosca excéntrica. En el arte musulmán hay numerosas variantes de arcos, casi todos derivados del arco de herradura, arcos de herradura apuntados (o túmidos), arcos lobulados (del siglo X en adelante), arcos entrelazados, arcos mixtilíneos, arcos cortina (que aparecen en el siglo XI) y angrelados-acampanados (desde el siglo XIV). En todo caso, estos arcos se enmarcan con un alfiz y sus dovelas suelen turnar los motivos decorativos (esta alternancia en el dovelaje también se toma del arte hispanovisigodo o, incluso, del arte hispanorromano). (es)
- The horseshoe arch (Arabic: قوس حدوة الحصان; Spanish: "arco de herradura"), also called the Moorish arch and the keyhole arch, is an emblematic arch of Islamic architecture, especially Moorish architecture. Horseshoe arches can take rounded, pointed or lobed form. (en)
- Ferra arkua erdi puntuko arkuari zirkunferentziaren 1/3a gehitzean sortzen da eta ferra forma hartzen du. Inpostaren plano bera jarraitzen du. Nahiz eta arte bisigotikoan izan zuen bultzadarik handiena; II. mendeko hilarri batean topatua izan da, beraz, penintsulako erromatarrek erabiltzen zutela esan daiteke. Geroago arte mozarabiar eta arte mudejarrera pasatu zen. Musulmanek era ezberdinetako ferra arkuak egingo zituzten. (eu)
- L'arc outrepassé ou arc en fer à cheval est un arc qui dessine un arc de cercle plus grand que le demi-cercle. Dans ce type d'arc, le diamètre de l'arc est plus large que l'espace entre les piliers qui le soutiennent. La partie la plus large de l'arc se trouve donc plus haut que les montants. Dans certains cas, les joints et les claveaux ne convergent pas vers le centre du cercle mais vers un point situé plus bas. Cette variante de l'arc en plein cintre est apparue au Ve siècle dans le Bas-Empire romain et fut abondamment utilisée dans l'architecture wisigothique, hispano-mauresque et préromane. (fr)
- L'arco a ferro di cavallo (in spagnolo arco de herradura /ˈarko de eraˈduɾa/), anche chiamato arco moresco e arco a buco della serratura, è l'arco più rappresentativo dello stile moresco. Esso può essere smussato, acuto o a forma di lobo. Gli archi a ferro di cavallo sono noti sin dai tempi della Siria preislamica, dove furono adoperati, nel IV secolo d.C., nel Battistero di Mar Ya'qub (San Giacomo) a Nisibis. Ciononostante fu in Spagna e nell'Africa settentrionale (dove si diffuse dalla Spagna) che questo tipo di arco sviluppò le sue peculiarità. Precedentemente alla conquista islamica della penisola iberica, i Visigoti lo utilizzarono come uno dei loro elementi principali, derivandolo perlomeno dal periodo romano. Alcune lapidi di quell'epoca sono state trovate nella Spagna settentrionale con degli archi di questo tipo scolpiti sulla superficie, con una ricerca sulle tradizioni locali celtiche preromane. In aggiunta gli archi della , parte di un precedente tempio romano, a Lugo puntano in quella direzione. La forma visigota fu adottata e migliorata dagli Omayyadi, che accentuarono la curvatura dell'arco e aggiunsero colori alternati per rimarcare l'effetto dato della forma. Ciò può essere facilmente notato nella loro opera più importante, la Grande moschea di Cordova. Questo tipo di arco a ferro di cavallo in seguito si diffuse in tutto il Califfato e nelle aree adiacenti, e fu impiegato dai successivi emirati della penisola, i taifa, nonché dagli Almoravidi, dagli Almohadi e dai Nasridi del sultanato di Granada, nonostante fossero usati anche archi a forma di lobo, smussati e acuti fossero usati all'epoca. Anche i Mozarabi adottarono questo stile di arco nella loro architettura e nei loro manoscritti miniati. Gli archi a ferro di cavallo furono adoperati anche nella Grande moschea di Qayrawan, ad Al-Qayrawan e, in una forma leggermente appuntita, nella , in Tunisia, nella moschea Università al-Qarawiyyin in Marocco. Lo stile mudéjar, sviluppatosi tra il XII e il XVII secolo, continuò la tradizione degli archi a ferro di cavallo nella penisola iberica, cominciata nel VII secolo con i Visigoti. Oltre al suo utilizzo nel mondo islamico, l'arco a ferro di cavallo diventò popolare nei Paesi occidentali al tempo della . Esso fu ampiamente usato nelle sinagoghe risalenti a questo periodo. Questi archi sono anche una tipicità dell'architettura indo-saracena, uno stile associato all'impero anglo-indiano. (it)
- De hoefijzerboog (Spaans: arco de herradura), ook sleutelgatboog of Moorse boog genoemd, is de meest kenmerkende boog uit de . De boog wordt hierbij van bovenaf ter hoogte van het kapiteel of de impost versmald naar binnen. Hoefijzerbogen kunnen zowel een afgeronde, een puntige als een gelobde vorm hebben. (nl)
- Łuk podkowiasty, łuk mauretański – łęk, architektoniczny element konstrukcyjny lub dekoracyjny, łuk w którym ramiona mają kształt wycinka obwodu jednego koła, większego od łuku pełnego. W łuku podkowiastym rozpiętość ramion jest większa niż odległość w punktach oparcia (impostach). Kształt półkola zwężającego się u podstawy, tworzy formę podkowy, skąd nazwa łuku. W typie ostrołukowym (łuk ostry podkowiasty) ramiona w szczycie wyznaczone są przez przecinające się odcinki koła, tworząc kształt ostrołuku. Stosowany głównie w architekturze islamskiej wieńczył wszelkiego typu otwory. Pojawiał się sporadycznie w czasach rzymskich, ale na szerszą skalę łuk podkowiasty zastosowano w meczecie Umajjadów w Damaszku (706–715), być może motyw ten wywodzi się z przekonania (do dziś istniejącego wśród mieszkańców Afryki Północnej), że podkowa stanowi ochronę przed „złym okiem”. Dalszy rozwój tego typu łuków w architekturze nastąpił w VIII wieku, kiedy muzułmanie użyli takich konstrukcji w pałacu Al-Uchajdir. Następnie rozpowszechnił się w wielu meczetach w całym świecie muzułmańskim. Łuki podkowiaste są również powszechne w wielu budynkach w Europie, głównie w Hiszpanii w sztuce islamskiej i mozarabskiej (np. Wielki Meczet w Kordobie, klasztor San Miguel de Escalada, kościół w San Cebrián de Mazote), w Indiach i wielu częściach świata. Łuk podkowiasty miał większą wysokość niż łuk pełny (półkolisty), a więc większe walory dekoracyjne.
* Łuki podkowiaste w kościele mozarabskim Santiago de Peñalba
* Łuk ostry podkowiasty w Palacio de la Aljafería (pl)
- Arco ultrasemicircular ou ultrapassado (cuja curva é mais ampliada que um semicírculo) e que tem forma de ferradura. É provável que se trate de uma criação dos antigos indígenas pré-romanos da Península Ibérica, que por ali passaram antes dos Romanos, à arte visigoda (século VII), os quais foram quem lhe deram seu primeiro impulso importante. Dos visigodos passou à arte hispano-muçulmana e, dali, passou à arte moçárabe e à mudéjar. O arco visigodo é menos fechado que o muçulmano. Na arte muçulmana há numerosas variantes de arcos, quase todas derivadas do arco de ferradura, arcos de ferradura apontados (ou túmidos), arcos lobulados (do século X em diante), arcos entrelaçados, arcos mistilíneos, arcos cortina (que aparecem no século XI) e angrelados-acampados (desde o século XIV). O arco mourisco em ferradura, uma forma especial própria da época de Carlos Magno, apresenta concavidades em ângulo. (pt)
- Подковообразная, или мавританская, арка — типичный элемент исламской архитектуры. Арка — остроумное изобретение ближневосточных строителей. Арку выкладывают снизу вверх из трапециевидных клинчатых камней или кирпичей и «запирают» сверху центральным замкóвым камнем. Арки, как и своды, обладают особенной прочностью и позволяют за неимением строительного леса перекрывать значительные пространства. В доисламский период похожие стрельчатые арки применяли в архитектуре вестготов, на территории современных Испании и Франции. Подковообразные арки с сужением книзу боковых сторон известны в доисламской Сирии, где в IV веке эта форма была использована в баптистерии церкви Мар-Якуб, в Нусайбине. Такая форма арочного перекрытия возникала в тех случаях, когда центр арки находился выше уровня пят (оснований клинчатой кладки). Последовательное усложнение этой конструкции привело к появлению оригинальных форм трёхлопастной и многолопастной арки в арабской архитектуре времени правления Омейядов (661—750) и Кордовского халифата на территории Испании (929—1031). О. Шуази в «Истории архитектуры», прослеживая эволюцию формы подковообразной арки, подчёркивал, что её зарождение следует искать в Ктесифоне, имперском дворце сасанидского Ирана. Выбрав «неудачный центр кривизны», — продолжал Шуази, — персидские зодчие вынуждены были внизу, у пят арки делать небольшие уступы для установки деревянных кружал. «По окончании работ каменщиков внутренняя поверхность арки покрывалась штукатуркой для обработки уступа в виде ската, составляющего продолжение внутренней поверхности арки. Эта форма перехода и породила очертание арки в виде подковы, причём у арабов это очертание пережило самый строительный приём». Подобным же образом строители создавали трёхлопастные килевидные арки — с напуском рядов каменной кладки. Как всегда бывает в подобных случаях, технические новшества постепенно создавали новые художественно-образные приёмы. К ним, без сомнения, относятся «многоярусные и переплетающиеся арки». Так в знаменитой мечети в Кордове (784—987) на один ярус колонн с подковообразными арками поставили второй с такими же арками, но для прочности всей конструкции арки соединили попарно. Всё вместе создаёт эффект «переплетающихся арок» в бесконечной зрительной перспективе. Для облегчения столь сложной конструкции антрвольты прорезали ажурным орнаментом. Близость к арабской культуре мосарабов обусловило принятие ими подковобразной арки в архитектуре и оформлении манускриптов. Постепенно такая форма распространилась по всем халифатам Пиренейского полуострова, а также в Северной Африке. В XVIII—XIX веках подковообразную арку, как функционально, так и декоративно, стали использовать архитекторы и художники-декораторы стиля пикчуреск и неомавританского стиля. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- قوس حدوة الحصان، ويسمى أيضًا القوس المغربي وقوس ثقب المفتاح، هو القوس الرمزي للعمارة المغاربية. يمكن أن تتخذ أقواس حدوة الحصان شكل دائري أو مدبب أو مفصص. (ar)
- Hufofera arko aŭ pli simple hufa arko aŭ hufarko, estas arko pluduoncirkla aŭ plupasata (kies kurbo estas pli ampleksa ol duoncirklo) kaj kiu havas formon de hufofero. Estas probable ke temas pri kreado de la praloĝantoj antaŭromiaj de Iberio, de tie pasis, tra la romianoj, al la arto de visigotoj (7a jarcento), kiuj ĉefe disvastigis ĝin. De la visigotoj pasis al la arto hispanislama kaj, de tie, al arto de mozaraboj kaj al la mudeĥara. La arko de visigotoj estas malpli fermita ol la islama. (eo)
- The horseshoe arch (Arabic: قوس حدوة الحصان; Spanish: "arco de herradura"), also called the Moorish arch and the keyhole arch, is an emblematic arch of Islamic architecture, especially Moorish architecture. Horseshoe arches can take rounded, pointed or lobed form. (en)
- Ferra arkua erdi puntuko arkuari zirkunferentziaren 1/3a gehitzean sortzen da eta ferra forma hartzen du. Inpostaren plano bera jarraitzen du. Nahiz eta arte bisigotikoan izan zuen bultzadarik handiena; II. mendeko hilarri batean topatua izan da, beraz, penintsulako erromatarrek erabiltzen zutela esan daiteke. Geroago arte mozarabiar eta arte mudejarrera pasatu zen. Musulmanek era ezberdinetako ferra arkuak egingo zituzten. (eu)
- De hoefijzerboog (Spaans: arco de herradura), ook sleutelgatboog of Moorse boog genoemd, is de meest kenmerkende boog uit de . De boog wordt hierbij van bovenaf ter hoogte van het kapiteel of de impost versmald naar binnen. Hoefijzerbogen kunnen zowel een afgeronde, een puntige als een gelobde vorm hebben. (nl)
- L'arc de ferradura o arc ultrapassat és el que té una obertura que ultrapassa la mitja circumferència amb el centre situat per sobre de la línia d'arrencada. És més obert que l'islàmic i amb l'extradós vertical sobre la línia d'arrencada, sostingut per columnes amb grans àbacs i capitells d'imitació coríntia. És característic de l'art preromànic català i en podem veure un bell exemple a l'església consagrada el 974 de Sant Miquel de Cuixà. (ca)
- Un arco de herradura es un arco ultrasemicircular o ultrapasado (cuya curva es más amplia que un semicírculo), lo que le da una forma que recuerda a una herradura. Es probable que se trate de una creación de los antiguos habitantes prerromanos de la península ibérica, de ahí pasó, a través de los romanos, al arte visigodo (siglo VII), los cuales fueron quienes le dieron su primer impulso importante. De los visigodos pasó al arte hispanomusulmán y al prerrománico y, de ahí, pasó al arte mozárabe y al románico. (es)
- L'arc outrepassé ou arc en fer à cheval est un arc qui dessine un arc de cercle plus grand que le demi-cercle. Dans ce type d'arc, le diamètre de l'arc est plus large que l'espace entre les piliers qui le soutiennent. La partie la plus large de l'arc se trouve donc plus haut que les montants. Dans certains cas, les joints et les claveaux ne convergent pas vers le centre du cercle mais vers un point situé plus bas. (fr)
- L'arco a ferro di cavallo (in spagnolo arco de herradura /ˈarko de eraˈduɾa/), anche chiamato arco moresco e arco a buco della serratura, è l'arco più rappresentativo dello stile moresco. Esso può essere smussato, acuto o a forma di lobo. Oltre al suo utilizzo nel mondo islamico, l'arco a ferro di cavallo diventò popolare nei Paesi occidentali al tempo della . Esso fu ampiamente usato nelle sinagoghe risalenti a questo periodo. Questi archi sono anche una tipicità dell'architettura indo-saracena, uno stile associato all'impero anglo-indiano. (it)
- Arco ultrasemicircular ou ultrapassado (cuja curva é mais ampliada que um semicírculo) e que tem forma de ferradura. É provável que se trate de uma criação dos antigos indígenas pré-romanos da Península Ibérica, que por ali passaram antes dos Romanos, à arte visigoda (século VII), os quais foram quem lhe deram seu primeiro impulso importante. Dos visigodos passou à arte hispano-muçulmana e, dali, passou à arte moçárabe e à mudéjar. O arco mourisco em ferradura, uma forma especial própria da época de Carlos Magno, apresenta concavidades em ângulo. (pt)
- Łuk podkowiasty, łuk mauretański – łęk, architektoniczny element konstrukcyjny lub dekoracyjny, łuk w którym ramiona mają kształt wycinka obwodu jednego koła, większego od łuku pełnego. W łuku podkowiastym rozpiętość ramion jest większa niż odległość w punktach oparcia (impostach). Kształt półkola zwężającego się u podstawy, tworzy formę podkowy, skąd nazwa łuku. W typie ostrołukowym (łuk ostry podkowiasty) ramiona w szczycie wyznaczone są przez przecinające się odcinki koła, tworząc kształt ostrołuku.
* Łuki podkowiaste w kościele mozarabskim Santiago de Peñalba
* (pl)
- Подковообразная, или мавританская, арка — типичный элемент исламской архитектуры. Арка — остроумное изобретение ближневосточных строителей. Арку выкладывают снизу вверх из трапециевидных клинчатых камней или кирпичей и «запирают» сверху центральным замкóвым камнем. Арки, как и своды, обладают особенной прочностью и позволяют за неимением строительного леса перекрывать значительные пространства. В XVIII—XIX веках подковообразную арку, как функционально, так и декоративно, стали использовать архитекторы и художники-декораторы стиля пикчуреск и неомавританского стиля. (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_(3076447169).jpg){kind=link}
._Interior.jpg){kind=link}
