| dbo:abstract
|
- Ghazi eren aquells guerrers musulmans que participaven en una incursió contra els infidels. Més tard el seu prestigi va convertir el nom ghazi en un títol especialment emprat entre els otomans. Aparegueren a Transoxiana i Khorasan al segle viii, i els ghazis llavors combatien per la fe i vivien del botí de guerra. Formaven corporacions i eren contractats per fer la guerra als estats veïns no musulmans, i als heretges dins i fora d'un estat. En temps de pau esdevenien un problema pels govern, ja que fàcilment passaven a ser bandits. Una revolta de ghazis es va produir al Khorasan el 821 i van participar en la revolta de Bukharà contra l'emir samànida el 930. Molts van servir als samànides. Mahmud de Gazni se'n va emportar 20.000 a l'Índia. La majoria eren turcs però no hi havia un element nacional en la seva formació i les corporacions atreien a descontents polítics o religiosos i aventurers de tota mena sense distinció d'ètnia. A la frontera bizantina els ghazis existien a partir de vers el 840, i l'element turc no hi era pas menys present; els bizantins sovint utilitzaven també mercenaris turcs. La corporació dels ghazis fou reorganitzada vers el 1200 pel califa an-Nàssir, i van esdevenir una mena de confraria religiosa i cavalleresca. No obstant a l'Àsia Menor on l'element turc era més present, els ghazis van conservar un caràcter més popular i nòmada, i foren aquests els que després de 1071 havien conquerit Anatòlia; entre aquests ghazis van destacar Foad Ghazi. L'enfonsament de l'estat seljúcida va fer aparèixer nous ghazis que van formar els principats turcmans vers el 1300. Fou llavors quan es va introduir la gorra blanca entre els ghazis que els caracteritzà en endavant. Els primers sultans otomans van portar el títol de ghazi. Quan el poder otomà es va consolidar les corporacions de ghazis foren primer controlades i finalment dissoltes. (ca)
- غازي أو غزاة هم الأفراد الذين شاركوا في غزوة، وتعني الحملات العسكرية أو المداهمة. تم استخدام المصطلح في النصوص الأدبية الإسلامية الأولى للإشارة إلى الحملات التي قادها النبي محمد، ثم استخدمها القادة العسكريون الأتراك لوصف حروب الفتح. في سياق الحروب بين روسيا والشعوب المسلمة في القوقاز، بدءًا من مقاومة الشيخ منصور في أواخر القرن الثامن عشر للتوسع الروسي، تظهر الكلمة عادةً في شكل (غازافات) газават. في أدب اللغة الإنجليزية، غالبًا ما تترجم الكلمة ال razzia، وهي استعارة فرنسية من العربية المغاربية. في اللغة التركية الحديثة، يتم استخدامه للإشارة إلى قدامى المحاربين، وأيضًا كلقب للأبطال الأتراك مثل أرطغرل وعثمان الأول ومصطفى كمال أتاتورك. (ar)
- Ο γαζής (αραβικά: غازي) ήταν μια ονομασία που έδιναν σε ήρωες πολεμιστές στην ανατολή. Μετά την άνοδο του Ισλάμ έγινε τίτλος τιμής, τον οποίο είχαν πάρει και πολλοί Οθωμανοί Σουλτάνοι. (el)
- Ghāzī, türkische Schreibweise Gazi, manchmal auch Ghasi (arabisch غازي, DMG ġāzī ‚wer einen Kriegszug unternimmt, Angreifer, Eroberer‘) ist die Bezeichnung für einen muslimischen Krieger, der an dem Ghazw teilnimmt und damit zum „Kämpfer für die Sache Gottes“ (al-ġāzī fī sabīli ʾllāh) wird. Es gilt im Islam als besonders verdienstvoll, als Ghāzī an Feldzügen gegen die Ungläubigen teilzunehmen; der Begriff wird in diesem Sinne allerdings nicht im Koran, sondern erst im Hadith, die in den kanonischen Traditionssammlungen vor allem in den Kapiteln über die Vorzüge des Dschihad erhalten sind, verwendet. An den Grenzmarken zum byzantinischen Reich entstanden im späten 8. Jahrhundert die militärischen Festungen der Muslime: der Aufenthalt dort als Murābiṭ galt unter Gelehrten als eine tugendhafte Tat. Sie selbst werden im islamischen Schrifttum auch als Ghāzī bezeichnet: Al-Auzāʿī, sein Schüler Abū Ishāq al-Fazārī, die sich mit der Rechtthematik des Dschihad und der Siyar auseinandersetzten, waren nicht nur Theoretiker, sondern auch Kämpfer. Der Historiker Muhammad ibn Saʿd widmete in seinem Klassenbuch einen besonderen Abschnitt für diejenigen Gelehrten, die als Kämpfer an den Grenzmarken des islamischen Reiches (thaġr / thuġūr / ribāṭ) gewirkt haben. An der anatolischen Grenzlinie zwischen der christlichen und muslimischen Welt (al-ʿAwāsim und später Uc) war Gazi ein Gegenbegriff zum byzantinischen Akritai. Der Historiker Paul Wittek geht in seiner, inzwischen kontrovers diskutierten, Ghazi-These davon aus, dass die frühen osmanischen Fürsten in Anatolien von dem religiösen Eifer beseelt waren, gegen ihre nicht-muslimischen Nachbarn Krieg zu führen. (de)
- A ghazi (Arabic: غازي, Arabic pronunciation: [ɣaːziː], plural ġuzāt) is an individual who participated in ghazw (غزو, ġazw), meaning military expeditions or raiding. The latter term was applied in early Islamic literature to expeditions led by the Islamic prophet Muhammad, and later taken up by Turkic military leaders to describe their wars of conquest. In the context of the wars between Russia and the Muslim peoples of the Caucasus, starting as early as the late 18th century's Sheikh Mansur's resistance to Russian expansion, the word usually appears in the form gazavat (газават). In English-language literature, the ghazw often appears as razzia, a borrowing through French from Maghrebi Arabic. In modern Turkish, gazi is used to refer to veterans, and also as a title for Turkic Muslim champions such as Ertuğrul and Osman I. (en)
- Un gazi (árabe: غازي, ghāzī; pronunciación árabe: ɣaːziː}}, plural ġuzāt) es un apelativo que deriva de la raíz árabe y designa a quienes participaban en las ghazw (árabe: غزو), es decir, expediciones militares, incursiones, razias o saqueos en territorio hostil. Este término se aplicó en la literatura islámica temprana a las expediciones dirigidas por el profeta islámico Mahoma, y más tarde fue retomado por los líderes militares túrquicos para describir sus guerras de conquista. En el contexto de las guerras entre Rusia y los pueblos musulmanes del Cáucaso, a partir de la resistencia del jeque Mansur a finales del siglo XVIII a la expansión rusa, la palabra suele aparecer en la forma gazavat (ruso: газават). En la literatura en español, ghazw a menudo aparece como "razia", un préstamo a través del francés del árabe magrebí. En turco moderno, se usa para referirse a los veteranos y también como un título para los más relevantes musulmanes túrquicos como Ertuğrul, Osmán I o Mustafa Kemal Atatürk. Dado que la actividad bélica es un deber islámico, ser un gazī expresa el mismo concepto implícito que el término jurídico-religioso de muyahid, es decir, 'luchador de la yihad'. Esta es la razón por la cual, desde su organización en sultanato, los turcos otomanos asignaron enfáticamente el título honorífico de 'gazi' a sus sultanes, que de esta manera podían arrogarse implícitamente para ellos y sus descendientes, uno de los requisitos fundamentales previstos para cualquier legítimo califa, consistente en realizar obligatoriamente cada año, personalmente o por persona interpuesta, la yihad contra los infieles. Este hecho traza una precisa línea divisoria entre los suníes y los chiitas, ya que para estos últimos, la falta del imán (ingresado en ghayba, es decir en 'ocultamiento' a los ojos del mundo) implica la imposibilidad de proclamar una yihad legítima hasta la parusía final del redentor 'imán oculto', que volverá a manifestarse y que tiene la capacidad y el derecho para restaurar la justicia en la Tierra. (es)
- Le terme ghazi (ḡāzi, غازٍ, conquérant) désigne les soldats participants à la ġazā, guerre sainte musulmane en turc. On retrouve ce terme pour désigner des soldats et des souverains ottomans, notamment dans l'İskendernâme de Ahmedi. Cela a amené l'historien autrichien Paul Wittek à théoriser la guerre sainte comme caractéristique principale et fondatrice de l'Empire ottoman (voir: Théorie de Ghazi). La théorie de ghazi ayant été sérieusement revue, des débats existent aujourd'hui pour définir réellement le sens du mot ghazi tel que l'entendaient les turcs ottomans. Pour l'historien Heath W. Lowry, la ġazā était probablement une guerre de pillage, proche de la razzia arabe que les intellectuels et religieux ottomans tentent de faire correspondre au concept de guerre sainte. (fr)
- Ghazi (غازي, ġāzī) adalah istilah Arab yang digunakan untuk merujuk kepada orang-orang yang terlibat dalam Ghazw عزو, ġazw), yang berarti ekspedisi militer atau serangan; setelah bangkitnya Islam, konotasinya dalam peperangan religius berubah. Istilah yang terkait, yaitu Ghazwa (غزوة ġazwah), adalah bentuk yang berarti pertempuran atau ekspedisi militer, yang sering kali dipimpin oleh nabi Islam Muhammad. Dalam sastra bahasa Inggris, kata ini sering muncul dalam bentuk razzia, yang berasal dari bahasa Prancis, walaupun kata tersebut mungkin berasal dari Portugis kuno. Dalam konteks peperangan antara Rusia melawan Muslim di Kaukasus, semenjak perlawanan terhadap Rusia pada akhir abad ke-18, kata ini biasanya muncul dalam bentuk gazavat (газават). (in)
- Ghazi (in arabo: ﻏﺎﺯﻱ, ghāzī) è un appellativo che deriva dalla radice araba , che significa "compiere incursioni", "compiere razzie", "saccheggiare in territorio ostile". Nella letteratura inglese la parola appare spesso come razzia, derivante dal francese, anche se probabilmente deriva dal portoghese arcaico. Nel contesto delle guerre tra la Russia e i popoli musulmani del Caucaso, a partire già dalla fine del XVIII secolo, della resistenza all'espansione russa per opera dello sceicco Mansur Ushurma, la parola di solito appare nella forma gazavat (in lingua russa газават). Essendo l'attività bellica un dovere islamico, essere un "ghāzī" esprime il medesimo concetto implicito nel termine giuridico-religioso di mujāhid, ossia di "combattente del jihād". Questo è il motivo per cui, fin dal loro organizzarsi in Sultanato, i Turchi ottomani assegnarono enfaticamente il titolo onorifico di "ghāzī" ai loro Sultani, che in tal modo potevano arrogare implicitamente per sé e i propri discendenti uno dei fondamentali requisiti previsti per ogni legittimo Califfo, consistente nel condurre obbligatoriamente ogni anno, in prima persona o per interposta persona, il jihād contro gli infedeli. Persa la sua caratterizzazione istituzionale-religiosa, il termine è stato frequentemente attribuito a comandanti militari di particolare rinomanza. (it)
- Gazi (غازي, ġāzī) is een Arabische term die oorspronkelijk verwijst naar een krijger die deelneemt aan de Gaza (Arabisch: عزو, ġazw), wat een militaire expeditie of raid in vijandig grondgebied betekent. Na de invallen van de kruistochten in de elfde eeuw en van de Mongolen in de twaalfde eeuw, kreeg het concept gaza een religieuze connotatie in de zin van strijd om de moslimlanden te beschermen. Vanaf de veertiende eeuw profileerden vele moslimvorsten zich met de prestigieus en legitimerend titel van gazi. De term Gazi dateert al sinds de Samanidische periode, waar het gebruikt werd door Turkse krijgers in Khorasan en Transoxanië. De term gaza verwees in de originele betekenis naar een ‘inval in vijandelijk gebied’; in deze betekenis werd de term trouwens in Westerse talen overgenomen als razzia. Het begrip had een offensieve connotatie in de zin van het uitbreiden van politieke macht. De islamitische vorsten begonnen gazi (een persoon die degaza onderneemt) daarom als een eretitel te gebruiken. Gaza werd beschouwd als farz-i kifaye: een strijd die gevoerd werd door een groep krijgers ten behoeve van de hele samenleving. Maar in geval van groot gevaar kon gaza ook gelden als farz-i ayn: een algemene plicht voor elke man in de gemeenschap. Het gaza-concept bestond in de moslimwereld al vóór de opkomst van het Osmaanse Rijk. De gazi’s leefden in de grensgebieden van Khorasan tijdens de Samaniden in de negende en tiende eeuw en maakten deel uit van de legers van het Seltsjoekenrijk. Zo voerde Selçuk, de oprichter van de Seltsjoeken-dynastie, na zijn bekering tot de islam gaza-raids uit tegen de andere Oghuz-Turken in Khorasan. In het westen, veroverden de Turkse gāzī's gebieden aan het grens van het Byzantijnse rijk in Anatolië. Na de Slag bij Manzikert in 1071 breidden ze hun controle verder uit over de regio. Onder druk van de Mongoolse invallen in de vroeg dertiende eeuw vertrokken vele Turkse nomaden vanuit Perzië en Turkistan naar Anatolië. De oorsprong van de gaza ligt in de vroeg-Islamitische -beweging. De term gaza won daarin aan belang tijdens de elfde eeuw, en dat vooral onder impuls van al-Nasir. Deze Abbasidische kalief wendde het concept aan in de strijd om de moslimwereld te verdedigen toen deze werd aangevallen door de kruisvaarders in 1096 en tijdens de dertiende eeuw door de Mongolen. Gaza-idee werd toen een onderdeel van de futuvva-beweging, een canon aan ethische regels om spirituele perfectie en heldenmoed na te streven. Kalief al-Nasir wilde de verzwakte politieke macht van de Abbasiedische kalifaat in Bagdad herstellen en de moslimlanden organiseren tegen de aanvallen van de kruisvaarders. Het futuvva-idee herleefde in dertiende eeuw in de Anatolisch-Turkse samenleving in de vorm van de ahi-organisaties. Ook de gazi’s opereerden als een onderdeel van de overkoepelende futuvva-beweging. Verschillende moslimcorporaties zoals de 's en de gazi's sloten zich aan onder deze overkoepelende futuwwa-beweging. De gaza werd gedurende deze periode de belangrijkste bron van legaliteit onder meer voor het Seltsjoekse Sultanaat van Rûm, de mammelukken in Egypte, de Osmanen en de Mogols in India. Toen Hülegü, de kleinzoon van Cengiz Khan, Bagdad innam in 1258 beëindigde hij niet alleen het Abbasidische kalifaat maar ook de inspanningen van de kalief om de futuwwa te reorganiseren. Het futuwwa-idee zou een half eeuw later in de Anatolisch Turkse samenleving aan de marges van het Byzantijnse rijk opnieuw heropleven en zich ontwikkelen in de vorm van -organisaties. De gazi-eigenschappen van de Osmaanse staat waren geworteld in deze historische proces. In Risalet’ül Islam, een Turks theoretisch handboek van de islam uit de veertiende eeuw, is er een hoofdstuk over ‘de wegen van de gazi’s, waarin het concept gaza gebruikt werd in de betekenis van strijd met de vijand in naam van God. Deze didactische werken verschenen in deze periode in Anatolië om tegemoet te komen aan een publieke behoefte en om de Turkse nomaden en de gazi’s in de grensgebieden te onderrichten in de principes van de islam, het soefisme en de gaza-regels. Volgens de islamitische principes werd gaza gezien als ‘farz-i kifaye’, i.e. een religieuze plicht die uitgevoerd kon worden door een kleine groep ten behoeve van de hele samenleving. Maar in geval van groot gevaar voor een moslimland kon de gaza ook gelden als ‘farz-i ayn’, i.e. een plicht voor elke man in de gemeenschap. De Osmaanse kroniekschrijvers vermelden dat Sultan Murad II de algemene mobilisatie had afgekondigd toen in 1444 een West-Europees kruisvaarders-leger het Osmaanse grondgebied was binnengevallen. Nadat hij de christelijke coalitie had verslagen in de slag bij Varna, nam Murad Khan de titel van Sultan ul-Mujahiddin aan. De Risalet’ül Islam geeft verder een overzicht van de criteria waaraan de gazi’s moeten voldoen opdat de opbrengsten van hun raid als ‘halal’ toegestaan kan worden. Om een gazi te worden waren er negen religieuze regels: toestemming van de ouders; geen schulden hebben; iets van een levensonderhoud kunnen achterlaten voor de familie; gedurende de gaza voor zijn eigen levensonderhoud kunnen zorgen (om plundergedrag te voorkomen); de gaza moest aangevoerd worden door een moslimprins en moest de permissie genieten van de kalief als een rechtvaardige oorlog ten behoeve van de moslimgemeenschap; zijn kameraden helpen (om solidariteit en samenhang te stimuleren); verbood geweld tegen de lokale bevolking onderweg (soms werd het zelfs gestraft met executie om plunderen en verwonden van de bevolking te voorkomen), etc. De nadruk op de ‘helal’-aard van de gaza en de opbrengsten tonen aan dat het geenszins kan begrepen worden als ‘heilige oorlog’ waarin onbelemmerd doden en plunderen in naam van God gerechtvaardigd zijn. Oorlog wordt niet gezien als heilig, maar als een noodzakelijk politiek geweld dat best aan strikte regels onderworpen is zodat de sociale, culturele en economische bronnen geen grote schade oplopen. De gaza was ook niet beschouwd als een bezigheid waarvoor men uitsluitend moslim moest zijn. Het stond ‘de ongelovigen die hun hoofdbelastingen hadden betaald’ toe ook hun deel van de opbrengst te nemen, indien ze samen met de moslims op gaza waren gegaan en geholpen hadden. Gaza had een wereldlijk aspect en een religieus ideaal die elkaar niet bepaald uitsloten. De Osmaanse staat was in de veertiende en vijftiende eeuw heel succesvol in de integratie van de autochtone christelijke elite in de Osmaanse heersende klasse. Een deel van de christelijke dynastieën en feodale heren waren geïntegreerd in het Osmaanse bestuur als vazalstaten die in tijden van oorlog optraden als hulptroepen. Bijvoorbeeld de aanwezigheid van Servische contingenten aan de zijde van sultan Bayezid I zowel in de Slag bij Nicopolis (1396) als bij Ankara (1402). Het gaza-concept had ook wortels in de Turks nomadische tradities. De aantrekkelijke vooruitzicht op ganimet (buit) bracht een vitaliteit aan deze veroveringen. De alp-traditie van de Turkse nomaden vond een uiting in de gaza-beweging wanneer de Turken zich tot de islam hadden bekeerd. De gaza was een voortzetting van de alp-traditie en een resultaat van het islamitische concept van verovering, de feth. Vanaf de veertiende eeuw werd de prestigieuze titel van gazi aangenomen door moslimvorsten die succesvol waren in het uitbreiden van het Islamitisch grondgebied. De Osmanen zetten deze traditie verder en bouwden hun staat uit in belangrijke mate via dit gazi-instituut. (nl)
- Ghazi (från arabiskans ghāzi, "stridande", "kämpe"), eller gazi, var en medeltida, främst turkisk och kurdisk titel på en furste som utmärkt sig som militär ledare i kampen mot icke-muslimer, framför allt mot bysantinarna i 1100-1300-talets Anatolien. Det hände dock att ghazierna samarbetade med de bysantinska gränsprinsarna, , och utförde plundring på lokalbefolkningen oavsett religion. Ghazi användes senare som hederstitel i Osmanska riket med flera muslimska riken. Ghazi återfinns även som namn i bland annat städerna Ghaziabad, Ghazipur och Gaziantep. I vissa fall kommer sig ortnamnen av Ghaznaviderna, den härskardynasti från nuvarande Afghanistan som behärskade norra Indien under den tidiga delen av Delhisultanatet. Det är inte belagt att dynastins hemort Ghazni i språklig mening fått sitt namn av det arabiska ordet Ghazi. Ghazi finns också som namn på en irakisk kung, Ghazi av Irak. (sv)
- Гази (араб. غازي) — название вольных воинов, почётный титул мусульман, воевавших против неверных. Понятие встречается в мусульманских источниках c X—XI веков. (ru)
- Gazi (em árabe: غازي; romaniz.: G(h)āzī; "aquele que empreende uma expedição militar", "conquistador") é originalmente a designação de um guerreiro muçulmano que participa na ghazw (em árabe: عزو; romaniz.: ġazw; "expedições militares", "raides" ou "razias"). Após o surgimento do islão, a ghazw passou a ser uma designação para a guerra religiosa, pelo que gazi passou a significar "combatente da causa de Deus" (al-ġāzī; ). A palavra relacionada ghazwa (غزوة; ġazwah) significa batalha ou expedição militar, sendo frequentemente usada para designar especificamente as lideradas por Maomé. (pt)
- 加齊（阿拉伯語：غازي, ġāzī，英語：Ghazi）在阿拉伯語中的原意爲“軍事入侵或擴張”，伊斯蘭教興起後，又帶有聖戰含義。如今它是伊斯蘭世界中一個頭銜，可以解作信仰武士與發動聖戰的人。“غزوة”（ġazwah，英語：Ghazwa）及其複數形式“غزو”（ġazw，英語：Ghazw）則以爲“戰役”或“遠征”，又常特指伊斯蘭先知穆罕默德所帶領的遠征。 他們最初是志願軍，為了戰利品出征。後來鄂圖曼土耳其人接受這個概念並用在他們领袖身上。 這個頭銜也是鄂圖曼蘇丹其中一個官方頭銜。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Ο γαζής (αραβικά: غازي) ήταν μια ονομασία που έδιναν σε ήρωες πολεμιστές στην ανατολή. Μετά την άνοδο του Ισλάμ έγινε τίτλος τιμής, τον οποίο είχαν πάρει και πολλοί Οθωμανοί Σουλτάνοι. (el)
- Гази (араб. غازي) — название вольных воинов, почётный титул мусульман, воевавших против неверных. Понятие встречается в мусульманских источниках c X—XI веков. (ru)
- Gazi (em árabe: غازي; romaniz.: G(h)āzī; "aquele que empreende uma expedição militar", "conquistador") é originalmente a designação de um guerreiro muçulmano que participa na ghazw (em árabe: عزو; romaniz.: ġazw; "expedições militares", "raides" ou "razias"). Após o surgimento do islão, a ghazw passou a ser uma designação para a guerra religiosa, pelo que gazi passou a significar "combatente da causa de Deus" (al-ġāzī; ). A palavra relacionada ghazwa (غزوة; ġazwah) significa batalha ou expedição militar, sendo frequentemente usada para designar especificamente as lideradas por Maomé. (pt)
- 加齊（阿拉伯語：غازي, ġāzī，英語：Ghazi）在阿拉伯語中的原意爲“軍事入侵或擴張”，伊斯蘭教興起後，又帶有聖戰含義。如今它是伊斯蘭世界中一個頭銜，可以解作信仰武士與發動聖戰的人。“غزوة”（ġazwah，英語：Ghazwa）及其複數形式“غزو”（ġazw，英語：Ghazw）則以爲“戰役”或“遠征”，又常特指伊斯蘭先知穆罕默德所帶領的遠征。 他們最初是志願軍，為了戰利品出征。後來鄂圖曼土耳其人接受這個概念並用在他們领袖身上。 這個頭銜也是鄂圖曼蘇丹其中一個官方頭銜。 (zh)
- غازي أو غزاة هم الأفراد الذين شاركوا في غزوة، وتعني الحملات العسكرية أو المداهمة. تم استخدام المصطلح في النصوص الأدبية الإسلامية الأولى للإشارة إلى الحملات التي قادها النبي محمد، ثم استخدمها القادة العسكريون الأتراك لوصف حروب الفتح. في سياق الحروب بين روسيا والشعوب المسلمة في القوقاز، بدءًا من مقاومة الشيخ منصور في أواخر القرن الثامن عشر للتوسع الروسي، تظهر الكلمة عادةً في شكل (غازافات) газават. (ar)
- Ghazi eren aquells guerrers musulmans que participaven en una incursió contra els infidels. Més tard el seu prestigi va convertir el nom ghazi en un títol especialment emprat entre els otomans. Aparegueren a Transoxiana i Khorasan al segle viii, i els ghazis llavors combatien per la fe i vivien del botí de guerra. Formaven corporacions i eren contractats per fer la guerra als estats veïns no musulmans, i als heretges dins i fora d'un estat. En temps de pau esdevenien un problema pels govern, ja que fàcilment passaven a ser bandits. Una revolta de ghazis es va produir al Khorasan el 821 i van participar en la revolta de Bukharà contra l'emir samànida el 930. Molts van servir als samànides. Mahmud de Gazni se'n va emportar 20.000 a l'Índia. La majoria eren turcs però no hi havia un element n (ca)
- Ghāzī, türkische Schreibweise Gazi, manchmal auch Ghasi (arabisch غازي, DMG ġāzī ‚wer einen Kriegszug unternimmt, Angreifer, Eroberer‘) ist die Bezeichnung für einen muslimischen Krieger, der an dem Ghazw teilnimmt und damit zum „Kämpfer für die Sache Gottes“ (al-ġāzī fī sabīli ʾllāh) wird. (de)
- Un gazi (árabe: غازي, ghāzī; pronunciación árabe: ɣaːziː}}, plural ġuzāt) es un apelativo que deriva de la raíz árabe y designa a quienes participaban en las ghazw (árabe: غزو), es decir, expediciones militares, incursiones, razias o saqueos en territorio hostil. Este término se aplicó en la literatura islámica temprana a las expediciones dirigidas por el profeta islámico Mahoma, y más tarde fue retomado por los líderes militares túrquicos para describir sus guerras de conquista. (es)
- A ghazi (Arabic: غازي, Arabic pronunciation: [ɣaːziː], plural ġuzāt) is an individual who participated in ghazw (غزو, ġazw), meaning military expeditions or raiding. The latter term was applied in early Islamic literature to expeditions led by the Islamic prophet Muhammad, and later taken up by Turkic military leaders to describe their wars of conquest. In the context of the wars between Russia and the Muslim peoples of the Caucasus, starting as early as the late 18th century's Sheikh Mansur's resistance to Russian expansion, the word usually appears in the form gazavat (газават). (en)
- Ghazi (غازي, ġāzī) adalah istilah Arab yang digunakan untuk merujuk kepada orang-orang yang terlibat dalam Ghazw عزو, ġazw), yang berarti ekspedisi militer atau serangan; setelah bangkitnya Islam, konotasinya dalam peperangan religius berubah. Istilah yang terkait, yaitu Ghazwa (غزوة ġazwah), adalah bentuk yang berarti pertempuran atau ekspedisi militer, yang sering kali dipimpin oleh nabi Islam Muhammad. Dalam sastra bahasa Inggris, kata ini sering muncul dalam bentuk razzia, yang berasal dari bahasa Prancis, walaupun kata tersebut mungkin berasal dari Portugis kuno. (in)
- Le terme ghazi (ḡāzi, غازٍ, conquérant) désigne les soldats participants à la ġazā, guerre sainte musulmane en turc. On retrouve ce terme pour désigner des soldats et des souverains ottomans, notamment dans l'İskendernâme de Ahmedi. Cela a amené l'historien autrichien Paul Wittek à théoriser la guerre sainte comme caractéristique principale et fondatrice de l'Empire ottoman (voir: Théorie de Ghazi). (fr)
- Ghazi (in arabo: ﻏﺎﺯﻱ, ghāzī) è un appellativo che deriva dalla radice araba , che significa "compiere incursioni", "compiere razzie", "saccheggiare in territorio ostile". Nella letteratura inglese la parola appare spesso come razzia, derivante dal francese, anche se probabilmente deriva dal portoghese arcaico. Nel contesto delle guerre tra la Russia e i popoli musulmani del Caucaso, a partire già dalla fine del XVIII secolo, della resistenza all'espansione russa per opera dello sceicco Mansur Ushurma, la parola di solito appare nella forma gazavat (in lingua russa газават). (it)
- Gazi (غازي, ġāzī) is een Arabische term die oorspronkelijk verwijst naar een krijger die deelneemt aan de Gaza (Arabisch: عزو, ġazw), wat een militaire expeditie of raid in vijandig grondgebied betekent. Na de invallen van de kruistochten in de elfde eeuw en van de Mongolen in de twaalfde eeuw, kreeg het concept gaza een religieuze connotatie in de zin van strijd om de moslimlanden te beschermen. Vanaf de veertiende eeuw profileerden vele moslimvorsten zich met de prestigieus en legitimerend titel van gazi. De term Gazi dateert al sinds de Samanidische periode, waar het gebruikt werd door Turkse krijgers in Khorasan en Transoxanië. (nl)
- Ghazi (från arabiskans ghāzi, "stridande", "kämpe"), eller gazi, var en medeltida, främst turkisk och kurdisk titel på en furste som utmärkt sig som militär ledare i kampen mot icke-muslimer, framför allt mot bysantinarna i 1100-1300-talets Anatolien. Det hände dock att ghazierna samarbetade med de bysantinska gränsprinsarna, , och utförde plundring på lokalbefolkningen oavsett religion. Ghazi användes senare som hederstitel i Osmanska riket med flera muslimska riken. Ghazi finns också som namn på en irakisk kung, Ghazi av Irak. (sv)
|
