| dbo:abstract
|
- اللغات الاشتقاقية Fusional language حيث يُعدل (يُصَرف) الجذر (وهو المصدر (عادة يكون من ثلات أحرف) في حالة اللغة العربية) حسب نماذج (أوزان) معينة لاشتقاق معان قريبة من الجذر والإشارة للاختلافات الصغرى بين الكلمات ذات نفس الحذر أو قد تضاف على الكلمة الأصل بعض السوابق واللواحق، (مثلا : بالنسبة للعربية «ات» للإشارة إلى جمع مؤنت السالم والفرنسية يضاف الثابت post للإشارة إلى كلمة بعد Postmodernité تشير لبعد الحداثة). والصرف هو تحليل الكلمات من ناحية تركيب الكلمة ونوعها، فمثلا تقسم الكلمات إلى أسماء وأفعال، وترجع لجذور وتقاس على أوزان. في هذه اللغات كل أو معظم الكلمات ليست ثابتة (ممنوعة من الصرف)كما هو الحال في (الصينية)التي تمثل كل كلمة فيها فكرة معينة أو اللغات اللاصقة (الهندية الأمريكية) التي يتم تركيب كلمات طويلة تكافئ جمل في اللغات الاشتقاقية. يعتبر الفيلسوف ومؤسس علم اللغويات الحديت اللغات الاشتقاقية أكثر تعبيرا عن الأفكار اللإنسانية لذلك نجد الشعوب الناطقة بها أنجزت الأعمال الكبرى في الفكر الإنساني. بينما تعبر اللغات العازلة عن الوجدان لذلك نجد الأعمال الأدبية الصينية الكلاسيكية أكثر تعبيرا عن الأفكار الخالصة المجردة والروحانية. بعض اللغات الاشتقاقية : كالعربية واسعة الاشتقاق والعبرية ولغات سلافية والفرنسية وإجمالا تعتبر كل اللغات السامية واللغات الهندية الأوروبية. (ar)
- Una llengua fusional és un tipus de llengua flexiva. Es diferencia de les llengües aglutinants perquè empra menys morfemes per a les inflexions o per la tendència a fondre molts morfemes de tal manera que sigui molt difícil diferenciar els uns dels altres. Alguns exemples representatius d'aquest tipus de llengua sintètica són el llatí i l'alemany, amb el neerlandès com una variant similar. La major part de les llengües europees són relativament fusionals. Un bon exemple del procés de fusió d'aquestes llengües és el verb català "estimo": l'última lletra, -o, denota veu activa, primera persona del singular del present d'indicatiu. Per canviar qualsevol d'aquests trets només s'ha de reemplaçar el sufix o per un altre. (ca)
- Flektivní (též flexivní, flexívní) jazyk vyjadřuje gramatické funkce pomocí flexe (ohýbání), tj. skloňování a časování, předpon a přípon. Flektivní jazykový typ je charakteristický dobře vyvinutou diferenciací morfému a slova, slova a věty. Vlivem redukce koncovek dochází k hromadění významů v koncovce, slovo se skládá z kmene a koncovky. Koncovka nese najednou sémantické a syntaktické vlastnosti, díky tomuto jevu je možno nejjasněji rozlišit slovní druhy. V morfologické rovině jazyka je silně rozvinutá shoda, velmi zřetelné vyjádření kategorie slova a kategorie věty. Tvorba slov se vyznačuje přenesením slova do jiné třídy. Syntax se vyznačuje volným slovosledem, který je podmíněn existencí koncovek. Dále je možno pozorovat bohatý repertoár vedlejších vět. Zástupci flektivních jazyků jsou jazyky slovanské (čeština, slovenština, ruština, polština, ukrajinština, běloruština, rusínština), baltské (litevština, lotyština), bantuské, latina, řečtina. (cs)
- Ein fusionaler Sprachbau ist in der Sprachtypologie nach Wilhelm von Humboldt und August Wilhelm Schlegel eine Unterart des synthetischen Sprachbaus. In einer sogenannten fusionalen Sprache wird die grammatische Funktion eines Wortes durch das Anbringen von Affixen, die Affigierung, kenntlich gemacht. Gute Beispiele für fusionale Sprachen sind Latein und Deutsch. Die meisten indogermanischen Sprachen weisen fusionale Elemente auf. – Beispiel: Anhand eines lateinischen Wortes wie clamat ‚er/sie/es ruft‘ kann man die Funktionalität einer fusionalen Sprache illustrieren. clamat lässt sich zerlegen in das Morphem clama- und das Affix -t. Letzteres enthält die Information über die grammatischen Kategorien Person, Numerus und Genus Verbi, in diesem Fall „3. Person Singular (Präsens Indikativ) Aktiv“. Die Änderung einer dieser Kategorien bedingt eine völlige Änderung des Affixes. (de)
- Fusional languages or inflected languages are a type of synthetic language, distinguished from agglutinative languages by their tendency to use a single inflectional morpheme to denote multiple grammatical, syntactic, or semantic features. For example, the Spanish verb comer ("to eat") has the first-person singular preterite tense form comí ("I ate"); the single suffix -í represents both the features of first-person singular agreement and preterite tense, instead of having a separate affix for each feature. Another illustration of fusionality is the Latin word bonus ("good"). The ending -us denotes masculine gender, nominative case, and singular number. Changing any one of these features requires replacing the suffix -us with a different one. In the form bonum, the ending -um denotes masculine accusative singular, neuter accusative singular, or neuter nominative singular. (en)
- Las lenguas fusionantes (antiguamente llamadas lenguas flexivas, término que actualmente incluye también a las lenguas aglutinantes) son un tipo de lengua sintética con flexión morfológica, que además tienen tendencia a fusionar morfemas. Es decir, las lenguas flexivas son aquellas que se caracterizan por tender a incluir mucha información mediante la flexión de las palabras, típicamente añadiendo afijos. Dentro de las lenguas flexivas, las lenguas fusionantes se diferencian de las aglutinantes porque emplean menos morfemas para la flexión, debido a su tendencia a fundirlos, de tal forma que un mismo morfema realiza simultáneamente el papel de varios morfemas teóricos. Las diferencias entre las distintas clases de lenguas según su tipología no son absolutas, sino de grado. A este respecto, se puede decir por ejemplo que el latín clásico era más flexivo que el español, que a su vez es más flexivo que el inglés. En las lenguas fusionantes, un afijo suele reflejar sincréticamente dos o más categorías gramaticales. Por ejemplo, en los verbos del español la terminación -mos indica que se trata de una forma de la 1.ª persona y también que es plural, por lo tanto un solo morfo engloba el morfema de persona y el de número. En latín, el sufijo flexivo de los adjetivos -ōrum indica tanto el caso genitivo, como el número plural, como el género preferentemente masculino o neutro (por tanto un único sufijo refleja hasta tres categorías al mismo tiempo). Las lenguas que carecen de flexiones o que tienden a tener pocas flexiones son las lenguas aislantes (a veces llamadas también lenguas analíticas). Un buen ejemplo del contraste entre estos dos tipos de lenguas son el inglés antiguo, flexivo, y el inglés de hoy en día, mucho más analítico. Otro tipo de lenguas según sus rasgos morfosintácticos son las lenguas polisintéticas, caracterizadas por formar largas palabras con muchos morfemas, y que en general permiten la llamada , es decir, meter palabras dentro de otras palabras al formar una frase; por ejemplo, que un verbo conjugado lleve en su interior el complemento directo. (es)
- En typologie morphologique, on appelle langue flexionnelle une langue dans laquelle de nombreux mots (lemmes) sont variables : ils changent de forme selon le contexte d'usage ou leur rapport grammatical aux autres mots dans une phrase. L'opposé d'une langue flexionnelle est une langue isolante, où les mots sont invariables et les rapports grammaticaux exprimés par l'usage de mots-outils ou l'ordre des mots. On dit des mots d'une telle langue qu'ils subissent le jeu de la flexion, et leurs formes sont dites fléchies. La flexion du nom est souvent nommée déclinaison tandis que celle du verbe est la conjugaison. Les flexions se font par ajout de codes grammaticaux appelés affixes au radical (ou racine) du mot, parfois aussi par modification de ce radical ; les affixes en terminaison du mot sont appelés désinences. L'ensemble des formes fléchies différentes d'un même mot constitue ce qu'on nomme son paradigme. Les différentes formes (et donc les affixes) transmettent les traits grammaticaux : genre, nombre, fonction syntaxique, classe lexicale, temps, mode, etc.. Le fonctionnement des affixes permet de distinguer deux sous-catégories de langues flexionnelles :
* les langues agglutinantes (par exemple : japonais, finnois, turc, arménien...), où chaque affixe porte un seul trait grammatical, et où donc on ajoute autant d'affixes que nécessaire ;
* les langues synthétiques, ou fusionnelles, (par exemple : toutes les langues indo-européennes sauf l'arménien), dans lesquelles les flexions portent plusieurs traits grammaticaux en même temps (par exemple, dans la phrase d'allemand Der Mann ist mein Lehrer -- « L'homme est mon professeur » --, la flexion de l'article der indique à la fois le défini, le singulier, le masculin, et le nominatif) ; Les caractères "flexionnelle", "isolante", "agglutinante" ou "synthétique", sont des catégories idéales d'analyse des langues, auxquelles les langues réelles ne correspondent pas parfaitement. Ainsi, par exemple, une langue classée comme "agglutinante" peut présenter des traits "synthétique". (fr)
- Bahasa inflektif atau bahasa fusional adalah jenis bahasa sintetis yang dibedakan dengan bahasa aglutinatif berdasarkan kecenderungan perubahan morfem sewaktu digabungkan dalam pembentukan kata hingga sulit disegmentasi. Bahasa yang termasuk jenis ini antara lain adalah bahasa-bahasa dari rumpun bahasa Semitik serta beberapa bahasa dari rumpun bahasa Indo-Eropa seperti Sanskerta, Yunani, Latin, Rusia, Jerman, Ceko, dan Polandia. Contoh proses perubahan fonem dalam pembentukan kata terlihat misalnya pada kata bahasa Latin bonus yang bermakna "bagus". Akhiran -us menunjukkan gender maskulin, nominatif, dan tunggal. Jika salah satu fitur tersebut ingin diubah, misalnya menjadi feminin atau jamak, akhiran -us pun harus diubah.
* l
*
* s (in)
- 굴절어(屈折語)는 종합어(綜合語)의 한 유형으로, 문장 속의 문법적 기능에 따라 단어의 형태가 변화하는 언어이다. 한국어가 속해 있는 교착어(膠着語)와는 달리 어근과 접사의 구분이 명확하지 않다. 예를 들면, 라틴어 bonus(영어 의미: good)에서 접사 -us는 남성, 주격, 단수를 의미하며, 이런 특성 중에 하나를 바꾸려면 접사를 다른 접사로 대체해야 하는데, -um로 대체한다면 bonum은 남성 직접목적격 단수나 중성 직접목적격 단수 또는 중성 주격 단수를 나타낸다. 인도유럽어족의 산스크리트, 그리스어, 라틴어와 로망스어군, 러시아어, 벨라루스어, 우크라이나어, 독일어, 아이슬란드어, 폴란드어, 슬로바키아어, 체코어와 셈어파의 아랍어 등이 굴절어이다. (ko)
- Una lingua flessiva (o fusiva) è un tipo morfologico che si caratterizza nel poter esprimere più relazioni grammaticali mediante un solo morfema. L'italiano, come la maggior parte delle lingue indoeuropee appartiene a questo tipo morfologico. Ad esempio, in gatte, la e è un suffisso che indica sia il genere (femminile) che il numero (plurale) dell'entità a cui si riferisce. Le lingue flessive possono anche operare la "flessione interna" (apofonia), cioè indicare le diverse categorie grammaticali variando la vocale della radice della parola (quindi in posizione interna e non finale della parola), come in fare - feci o in drink - drank. Questo è un fenomeno molto diffuso nelle lingue indoeuropee e semitiche, che non opera solo nei verbi ma è molto produttivo, ragione per cui spesso ci si riferisce a quelle lingue in cui è molto comune come "introflessive". Un esempio di introflessività è il cosiddetto "plurale fratto" dell'arabo: ad esempio, la parola "libro" in arabo al singolare è kitāb, al plurale kutub, in cui dalla radice trilittera k-t-b tramite le due vocalizzazioni si ottengono singolare e plurale. Il tipo linguistico delle lingue flessive si divide in due sottocategorie:
* analitico: può anche usare più parole per definire una relazione grammaticale, come l'italiano (e tutte le lingue romanze), l'inglese, l'olandese;
* sintetico: concentra le relazioni grammaticali in una sola parola, come il tedesco, le lingue slave, il greco moderno, il greco antico, il latino e specialmente le lingue ugrofinniche. (it)
- 屈折語（くっせつご、英: fusional language）は、言語学上における形態論上の分類のひとつ。文法的機能を表す形態素が、語の内部に分割できない形で埋め込まれる言語のことをいう。 (ja)
- Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowaną strukturą morfologiczną, w której jednostki językowe służą jako środki wyrażające relacje syntaktyczne. Podstawową właściwością formotwórczą jest fleksja, czyli binarne tworzenie form gramatycznych z podstawy morfologicznej i przypisanego formantu. Języki fleksyjne od aglutynacyjnych odróżnia rozciągłość informacji przekazywanych w pojedynczym wykładniku gramatycznym. W językach aglutynacyjnych pojedynczy wykładnik ma charakter monofunkcyjny, czyli zawiera tylko jedną informację gramatyczną; w językach fleksyjnych zaś powszechna jest polifunkcyjność formantów, tj. kumulowanie różnych informacji w obrębie jednego afiksu. Np. liczbę mnogą węgierskiego wyrazu ház (dom) urabia się za pomocą formantu -ak, dopełniacz jest natomiast – zarówno w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej – wyrażany za pomocą formantu -bol. Kontrastuje to z językiem słowackim (przykładem języka fleksyjnego), w którym końcówka -ov (w formie domov), nierozkładalna morfologicznie, zawiera w sobie dwie funkcje, wyrażając jednocześnie przypadek i liczbę. Dla języków fleksyjnych charakterystyczne są wariacje wewnątrz podstawy lub na poziomie szwu morfologicznego; formant słowotwórczy również wykazuje zmienność: występuje także formant zerowy. Na przykład biernik liczby pojedynczej w języku słowackim może być wyrażany za pomocą różnych morfemów: chlapc – a, žen – u, dom – 0, natomiast w języku węgierskim mamy do czynienia z jednolitą formą: fiú – t, nő – t, ház – at (w tym przypadku zachodzi jedynie wokalizacja). Mogą się także pojawić takie zjawiska, jak homonimia i polisemia formantów gramatycznych. Nie jest znany czysty język fleksyjny. Języki klasyfikowane jako fleksyjne mogą jednocześnie wykazywać cechy izolujące czy też aglutynacyjne. Typowym przykładem języka fleksyjnego jest łacina. Charakter fleksyjny wykazują również takie języki jak: polski, rosyjski, niemiecki czy też rekonstruowany praindoeuropejski. (pl)
- Língua flexiva, flexional ou amalgamente é uma língua composta de e morfemas expressos através de flexão. Sabe-se que tanto as línguas indo-europeias como as línguas semitas são flexivas. (pt)
- Flekterande språk är en lingvistisk term som används inom morfologisk typologi för den grupp av språk som bildar en undertyp av syntetiska språk. De flekterande språken kännetecknas av att enskilda ord ändrar sin morfologiska form genom inre böjning, flektering (från det latinska verbet flecto, vilket betyder böja), för att visa sin relation till andra ord i satsen. Ett exempel från svenskan är att verbet skriv ändrar vokal för att markera tempusförändring skrev, utan att ta användning av ändelser eller prefix. I egyptisk arabiska syns flektering i följande exempel:
* kátab (han skrev)
* yíktib (han skriver) De olika former som ett ord kan anta kallas för ordets paradigm. I ett flekterande språk representerar varje böjningsform i paradigmet ett komplex av grammatiska särdrag. Till exempel, ”amulett” heter på latin ”amuletum”. Genitiv (”amuletts”) är ”amuleti”, där ändelsen ‑i markerar genitiv. Pluralis ”amuletter” är ”amuleta”. Men formen som är både genitiv och pluralis radar inte upp genitiv‐ och pluralisändelserna efter varandra som i amulett‑er‑s, utan ”amuletters” heter på latin ”amuletorum”. Ändelsen ‑orum kombinerar betydelserna ”genitiv” och ”pluralis”. Utmärkande för flekterande språk är att ett affix kan kombinera flera funktioner. Affixet Ändelsen ‑orum står både för grammemet ”genitiv” i den grammatiska kategorin ”kasus i latinska substantiv” och grammemet ”pluralis” i den grammatiska kategorin ”numerus i latinska substantiv. Vilka former som ingår i paradigmet beror till hög grad på ordets typ – dess ordklass. Substantivens paradigm kallas ofta deklination, medan verbparadigm kallas för konjugationer. (sv)
- Флекти́вный строй (от лат. flectivus — гибкий) — устройство языка синтетического типа, при котором доминирует словоизменение при помощи флексий — формантов, сочетающих сразу несколько значений. Флективный строй противоположен агглютинативному, в котором каждый формант несёт только одно значение. Классическими примерами флективных языков являются латинский, русский языки. Можно сказать, что все устойчивые индоевропейские языки являются флективными. Другая большая группа флективных языков — семитские языки с внутренней флексией. Широко употребляются флективные форманты в саамских языках. В качестве примера можно привести слово «хороший», где окончание -ий указывает на именительный падеж, единственное число, мужской род. В различных словоформах окончание -ий заменяется другим. Особенностью флективных языков является присутствие неправильных форм (в агглютинативных языках этого не может быть, поскольку каждый формант может иметь только одно значение). Предполагается, что флективный строй развился из агглютинативного, однако на данный момент отсутствуют доказательства, подтверждающие эту гипотезу. В то же время флективные языки имеют склонность утрачивать флексии по мере развития — некоторые быстрее, некоторые медленнее. Например, русский, литовский, ирландский языки в основном сохранили флективную систему протоиндоевропейского языка, тогда как армянский язык под влиянием кавказского субстрата переформатировался под агглютинативную модель, а английский язык, болгарский язык и африкаанс являются почти аналитическими языками. Другой типичной особенностью флективных языков являются их системы склонений. Например, в немецком языке определённый и неопределённый артикли изменяются по родам, числам и падежам. Система склонения определённого артикля выглядит так: Именительный падеж: der (муж. р.), die (жен. р.), das (ср. р.), die (мн. ч.)Родительный падеж: des (муж. р.), der (жен. р.), des (ср. р.), der (мн. ч.)Дательный падеж: dem (муж. р.), der (жен. р.), dem (ср. р.), den (мн. ч.)Винительный падеж: den (муж. р.), die (жен. р.), das (ср. р.), die (мн. ч.) Прилагательные изменяются, как правило, соответственно существительному, которое оно описывает. В германских языках прилагательное может занимать положение между существительным и определённым артиклем («слабое» склонение), и неопределённым артиклем («смешанное склонение») или без артикля («сильное склонение»). Например: Der Hamster (с нем. — «хомячок» — сущ., муж. р., им. п.)Des Hamsters (с нем. — «хомячка» — сущ., муж. р., род. п.) При введении прилагательного klein — нем. маленький. Ein kleiner Hamster («один маленький хомячок» — смеш. склонение, им. п.) Der kleine Hamster («этот маленький хомячок» — слаб. склонение, им. п.)Ich sehe den kleinen Hamster («я вижу этого маленького хомячка» — слаб. склонение, вин. п.)Mit kleinem Hamster («вместе с маленьким хомячком» — нет артикля; сильн. склонение, дат. п.). Аналитические языки, развившиеся из флективных (напр., английский), сохраняют некоторые рудименты старой системы словоизменения, особенно в области личных местоимений. Напр.: You see me. (вин. п.) — «Ты видишь меня». (ru)
- 屈折語（英語：fusional language，或稱inflectional language）為綜合語（synthetic language）之一種。屈折語和同为综合语的黏著語之間的分別在於屈折语的詞素趨向連在一起，較為難以分割，意即屈折語的一個詞綴經常同時表達多種意思，而黏着語的一個詞綴一般傾向於只表達一種意思。不過黏著語和屈折語之間的界限很多時候並不明顯，因此可將黏著語和屈折語之間的關係視為一個連續體，而很多語言則落於「完全的」黏著語和「高度的」屈折語之間。 屈折語在印歐語系中甚為普遍，像梵語、喀什米爾語、普什圖語、旁遮普語、孟加拉語、希臘語、阿爾巴尼亞語、拉丁語、意大利語、法語、西班牙語、葡萄牙語、羅馬尼亞語、愛爾蘭語、德語、法羅語、冰島語及整個波羅的語族和斯拉夫語族等都是典型的屈折語。然而，屈折語並不只存在於印歐語系的語言，其他語系的語言亦有可能在某程度上算是屈折語，像芬烏語系中的某些薩米語，如斯科爾特薩米語（Skolt Sami）即為其例，而亞非語系的很多語言也算是屈折語。 從歷史上來看古代語言屈折語程度更高，古英語亦為一種屈折語，雖然現代英語保有部份屈折語的詞形變化，如動詞第三人稱現在式單數形結尾加-s的規則，但現代英語簡化後的詞形變化已較以前大量减少。同樣的現象也發生在歐陸其他國家，學者亦認為法語和保加利亞語的變格規則已大大簡化，故法语及保加利亚语的語法基本上朝向分析語的方向發展。 (zh)
- Флективні мови — мови, в яких у вираженні граматичних значень провідну роль відіграє флексія (закінчення). До флективних мов належать індоєвропейські та семіто-хатські. Українська мова належить до синтетичного типу флективних мов. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- 굴절어(屈折語)는 종합어(綜合語)의 한 유형으로, 문장 속의 문법적 기능에 따라 단어의 형태가 변화하는 언어이다. 한국어가 속해 있는 교착어(膠着語)와는 달리 어근과 접사의 구분이 명확하지 않다. 예를 들면, 라틴어 bonus(영어 의미: good)에서 접사 -us는 남성, 주격, 단수를 의미하며, 이런 특성 중에 하나를 바꾸려면 접사를 다른 접사로 대체해야 하는데, -um로 대체한다면 bonum은 남성 직접목적격 단수나 중성 직접목적격 단수 또는 중성 주격 단수를 나타낸다. 인도유럽어족의 산스크리트, 그리스어, 라틴어와 로망스어군, 러시아어, 벨라루스어, 우크라이나어, 독일어, 아이슬란드어, 폴란드어, 슬로바키아어, 체코어와 셈어파의 아랍어 등이 굴절어이다. (ko)
- 屈折語（くっせつご、英: fusional language）は、言語学上における形態論上の分類のひとつ。文法的機能を表す形態素が、語の内部に分割できない形で埋め込まれる言語のことをいう。 (ja)
- Língua flexiva, flexional ou amalgamente é uma língua composta de e morfemas expressos através de flexão. Sabe-se que tanto as línguas indo-europeias como as línguas semitas são flexivas. (pt)
- Флективні мови — мови, в яких у вираженні граматичних значень провідну роль відіграє флексія (закінчення). До флективних мов належать індоєвропейські та семіто-хатські. Українська мова належить до синтетичного типу флективних мов. (uk)
- اللغات الاشتقاقية Fusional language حيث يُعدل (يُصَرف) الجذر (وهو المصدر (عادة يكون من ثلات أحرف) في حالة اللغة العربية) حسب نماذج (أوزان) معينة لاشتقاق معان قريبة من الجذر والإشارة للاختلافات الصغرى بين الكلمات ذات نفس الحذر أو قد تضاف على الكلمة الأصل بعض السوابق واللواحق، (مثلا : بالنسبة للعربية «ات» للإشارة إلى جمع مؤنت السالم والفرنسية يضاف الثابت post للإشارة إلى كلمة بعد Postmodernité تشير لبعد الحداثة). والصرف هو تحليل الكلمات من ناحية تركيب الكلمة ونوعها، فمثلا تقسم الكلمات إلى أسماء وأفعال، وترجع لجذور وتقاس على أوزان. (ar)
- Una llengua fusional és un tipus de llengua flexiva. Es diferencia de les llengües aglutinants perquè empra menys morfemes per a les inflexions o per la tendència a fondre molts morfemes de tal manera que sigui molt difícil diferenciar els uns dels altres. Alguns exemples representatius d'aquest tipus de llengua sintètica són el llatí i l'alemany, amb el neerlandès com una variant similar. La major part de les llengües europees són relativament fusionals. (ca)
- Flektivní (též flexivní, flexívní) jazyk vyjadřuje gramatické funkce pomocí flexe (ohýbání), tj. skloňování a časování, předpon a přípon. Flektivní jazykový typ je charakteristický dobře vyvinutou diferenciací morfému a slova, slova a věty. Vlivem redukce koncovek dochází k hromadění významů v koncovce, slovo se skládá z kmene a koncovky. Koncovka nese najednou sémantické a syntaktické vlastnosti, díky tomuto jevu je možno nejjasněji rozlišit slovní druhy. V morfologické rovině jazyka je silně rozvinutá shoda, velmi zřetelné vyjádření kategorie slova a kategorie věty. Tvorba slov se vyznačuje přenesením slova do jiné třídy. Syntax se vyznačuje volným slovosledem, který je podmíněn existencí koncovek. Dále je možno pozorovat bohatý repertoár vedlejších vět. (cs)
- Ein fusionaler Sprachbau ist in der Sprachtypologie nach Wilhelm von Humboldt und August Wilhelm Schlegel eine Unterart des synthetischen Sprachbaus. In einer sogenannten fusionalen Sprache wird die grammatische Funktion eines Wortes durch das Anbringen von Affixen, die Affigierung, kenntlich gemacht. Gute Beispiele für fusionale Sprachen sind Latein und Deutsch. Die meisten indogermanischen Sprachen weisen fusionale Elemente auf. – Beispiel: (de)
- Las lenguas fusionantes (antiguamente llamadas lenguas flexivas, término que actualmente incluye también a las lenguas aglutinantes) son un tipo de lengua sintética con flexión morfológica, que además tienen tendencia a fusionar morfemas. Es decir, las lenguas flexivas son aquellas que se caracterizan por tender a incluir mucha información mediante la flexión de las palabras, típicamente añadiendo afijos. Dentro de las lenguas flexivas, las lenguas fusionantes se diferencian de las aglutinantes porque emplean menos morfemas para la flexión, debido a su tendencia a fundirlos, de tal forma que un mismo morfema realiza simultáneamente el papel de varios morfemas teóricos. (es)
- Fusional languages or inflected languages are a type of synthetic language, distinguished from agglutinative languages by their tendency to use a single inflectional morpheme to denote multiple grammatical, syntactic, or semantic features. For example, the Spanish verb comer ("to eat") has the first-person singular preterite tense form comí ("I ate"); the single suffix -í represents both the features of first-person singular agreement and preterite tense, instead of having a separate affix for each feature. (en)
- Bahasa inflektif atau bahasa fusional adalah jenis bahasa sintetis yang dibedakan dengan bahasa aglutinatif berdasarkan kecenderungan perubahan morfem sewaktu digabungkan dalam pembentukan kata hingga sulit disegmentasi. Bahasa yang termasuk jenis ini antara lain adalah bahasa-bahasa dari rumpun bahasa Semitik serta beberapa bahasa dari rumpun bahasa Indo-Eropa seperti Sanskerta, Yunani, Latin, Rusia, Jerman, Ceko, dan Polandia.
* l
*
* s (in)
- En typologie morphologique, on appelle langue flexionnelle une langue dans laquelle de nombreux mots (lemmes) sont variables : ils changent de forme selon le contexte d'usage ou leur rapport grammatical aux autres mots dans une phrase. L'opposé d'une langue flexionnelle est une langue isolante, où les mots sont invariables et les rapports grammaticaux exprimés par l'usage de mots-outils ou l'ordre des mots. (fr)
- Una lingua flessiva (o fusiva) è un tipo morfologico che si caratterizza nel poter esprimere più relazioni grammaticali mediante un solo morfema. L'italiano, come la maggior parte delle lingue indoeuropee appartiene a questo tipo morfologico. Ad esempio, in gatte, la e è un suffisso che indica sia il genere (femminile) che il numero (plurale) dell'entità a cui si riferisce. Il tipo linguistico delle lingue flessive si divide in due sottocategorie: (it)
- Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowaną strukturą morfologiczną, w której jednostki językowe służą jako środki wyrażające relacje syntaktyczne. Podstawową właściwością formotwórczą jest fleksja, czyli binarne tworzenie form gramatycznych z podstawy morfologicznej i przypisanego formantu. Nie jest znany czysty język fleksyjny. Języki klasyfikowane jako fleksyjne mogą jednocześnie wykazywać cechy izolujące czy też aglutynacyjne. (pl)
- Флекти́вный строй (от лат. flectivus — гибкий) — устройство языка синтетического типа, при котором доминирует словоизменение при помощи флексий — формантов, сочетающих сразу несколько значений. Флективный строй противоположен агглютинативному, в котором каждый формант несёт только одно значение. Классическими примерами флективных языков являются латинский, русский языки. Можно сказать, что все устойчивые индоевропейские языки являются флективными. Другая большая группа флективных языков — семитские языки с внутренней флексией. Широко употребляются флективные форманты в саамских языках. (ru)
- Flekterande språk är en lingvistisk term som används inom morfologisk typologi för den grupp av språk som bildar en undertyp av syntetiska språk. De flekterande språken kännetecknas av att enskilda ord ändrar sin morfologiska form genom inre böjning, flektering (från det latinska verbet flecto, vilket betyder böja), för att visa sin relation till andra ord i satsen. Ett exempel från svenskan är att verbet skriv ändrar vokal för att markera tempusförändring skrev, utan att ta användning av ändelser eller prefix. I egyptisk arabiska syns flektering i följande exempel: (sv)
- 屈折語（英語：fusional language，或稱inflectional language）為綜合語（synthetic language）之一種。屈折語和同为综合语的黏著語之間的分別在於屈折语的詞素趨向連在一起，較為難以分割，意即屈折語的一個詞綴經常同時表達多種意思，而黏着語的一個詞綴一般傾向於只表達一種意思。不過黏著語和屈折語之間的界限很多時候並不明顯，因此可將黏著語和屈折語之間的關係視為一個連續體，而很多語言則落於「完全的」黏著語和「高度的」屈折語之間。 屈折語在印歐語系中甚為普遍，像梵語、喀什米爾語、普什圖語、旁遮普語、孟加拉語、希臘語、阿爾巴尼亞語、拉丁語、意大利語、法語、西班牙語、葡萄牙語、羅馬尼亞語、愛爾蘭語、德語、法羅語、冰島語及整個波羅的語族和斯拉夫語族等都是典型的屈折語。然而，屈折語並不只存在於印歐語系的語言，其他語系的語言亦有可能在某程度上算是屈折語，像芬烏語系中的某些薩米語，如斯科爾特薩米語（Skolt Sami）即為其例，而亞非語系的很多語言也算是屈折語。 (zh)
|
