| dbo:abstract
|
- الفرنسية في بروكسل يشير إلى التطور، على مدى القرنين الماضيين، لهذه المدينة الناطقة تاريخًا بالهولندية لتصبح واحدة من اللغات التي أصبحت فيها الفرنسية لغة الأغلبية واللغة المشتركة. السبب الرئيسي لهذا الانتقال كان الاستيعاب السريع الإلزامي للسكان الفلمنديين، تضخيمه بالهجرة من فرنسا ووالونيا. بدأ نهوض الفرنسيين في الحياة العامة تدريجياً بحلول نهاية القرن الثامن عشر، تسارع سريعًا حيث شهدت العاصمة الجديدة زيادة كبيرة في عدد السكان بعد الاستقلال البلجيكي. الهولندية - التي ما زال توحيدها في بلجيكا ضعيفًا جدًا - لم تستطع التنافس مع الفرنسية، التي كانت هي اللغة الحصرية للجهاز القضائي والإدارة والجيش والتعليم والثقافة الرفيعة والإعلام. تم الاعتراف عالميا بقيمة ومكانة اللغة الفرنسية أنه بعد عام 1880، وبشكل خاص بعد انتهاء هذا القرن، زادت الكفاءة في اللغة الفرنسية بين الناطقين باللغة الهولندية بشكل مذهل. على الرغم من أن غالبية السكان ظلوا يتحدثون بلغتين حتى النصف الثاني من القرن العشرين، لم تعد الأصلية تنتقل من جيل إلى آخر، مما أدى إلى زيادة الناطقين باللغة الفرنسية أحادين اللغة من عام 1910 وما بعده. أضعف هذا التحول اللغوي بعد الستينيات، حيث تم إصلاح ، وتم تأكيد وضع اللغة الهولندية كلغة رسمية، وانتقل مركز الثقل الاقتصادي شمالًا إلى فلاندرز. ومع ذلك، مع استمرار وصول المهاجرين وظهور بروكسل بعد الحرب كمركز للسياسة الدولية، استمر الموقف النسبي لهولنديين في الانخفاض. في نفس الوقت، مع توسيع منطقة بروكسل الحضرية، أصبح عدد آخر من البلديات الناطقة بالهولندية في أيضًا ناطقة بالفرنسية. هذه الظاهرة الإمبريالية الثقافية المتمثلة في توسيع الفرنسة، والتي غالبًا ما تكون مشبعة بموقف متناغم من بعض المجتمعات الناطقة بالفرنسية الناطقة باللغة الهولندية تجاه الهولنديين - يطلق عليها خصومها - مع مستقبل بروكسل، واحدة من أكثر الموضوعات إثارة للجدل في السياسة البلجيكية. (ar)
- Die Französisierung Brüssels (niederländisch Verfransing van Brussel, französisch Francisation de Bruxelles) bezeichnet die in Brüssel erfolgte Umwandlung von einer ursprünglich fast rein niederländischsprachigen in eine zweisprachige oder sogar mehrsprachige Stadt mit dominierender französischer Verkehrssprache. Obwohl in Brüssel ursprünglich hauptsächlich brabantische Dialekte gesprochen wurden, hat sich die sprachliche Situation im Verlaufe der letzten zwei Jahrhunderte drastisch verändert. Einer der wichtigsten Gründe für den Aufstieg des Französischen war – neben der Einwanderung aus Frankreich und Wallonien – die Sprachassimilation der flämischen Bevölkerung. In der damaligen belgischen Gesellschaft galt Niederländisch als sozial minderwertig und hatte eine schwache Position gegenüber der Weltsprache Französisch, das auch die Sprache der bürgerlichen Elite war. Die Bevorzugung der französischen Sprache bestand schon zur Zeit der Spanischen Niederlande im 16. und 17. Jahrhundert und setzte sich in den Österreichischen Niederlanden im 18. Jahrhundert fort. Schon zu dieser Zeit war Französisch die ausschließliche Amtssprache und die niederländische Sprache hatte zudem den Nachteil, dass sie bei der katholischen Obrigkeit und den katholischen Eliten als Sprache der nördlichen protestantischen Niederlande galt. Die Sprachverschiebung begann allmählich im 18. Jahrhundert und beschleunigte sich während der Ausdehnung der Stadt nach der Belgischen Revolution von 1830. Der eigentliche Übergang zum Französischen begann in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts: Ab 1880 gab es eine Entwicklung hin zu einer partiellen Zweisprachigkeit zum Nachteil der niederländischen Einsprachigkeit. Niederländisch wurde nicht mehr auf künftige Generationen übertragen, wodurch der Anteil ausschließlich Französischsprechender seit 1910 stark gestiegen ist. Seit den 1960er Jahren hat infolge der Festlegung der Sprachgrenze und derwirtschaftlichen Entwicklung Flanderns die Französisierung zumindest auf dem Papier ein Ende genommen. Während der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts kamen viele Immigranten sowie viele Mitarbeiter internationaler Organisationen (z. B. der Europäischen Union und der NATO) und Firmen nach Brüssel, die in den meisten Fällen Französisch als Verkehrssprache bevorzugten, zum Nachteil des Niederländischen. Gleichzeitig wurden als Folge der Urbanisierung immer mehr niederländischsprachige Gemeinden im Brüsseler Randgebiet überwiegend französischsprachig. In Flandern spricht man in diesem Zusammenhang auch vom „Brüsseler Ölfleck“ (Brusselse olievlek), der neben der politischen Zukunft Brüssels eine der wichtigsten Ursachen der Spannungen zwischen dem Norden und Süden des Landes ist. In neuerer Zeit sind jedoch auch Gegenbewegungen zu beobachten. Die Tatsache, dass die meisten Migranten aus nicht-europäischen Ländern das Französische als erste Umgangssprache bevorzugen, hat dazu geführt, dass viele französischsprachige Schulen in Brüssel einen sehr hohen Migrantenanteil aufweisen. Da viele Migrantenfamilien aus einem bildungsfernen Hintergrund kommen, ist das Niveau der französischsprachigen Schulen abgesunken. Außerdem verfügen niederländischsprachige Schulen häufig über kleinere Klassen, neuere Schulen, Kinderkrippen und Kindertagesstätten. Infolge der wirtschaftlichen Blüte des früher agrarisch-orientierten Flandern im Vergleich zu Wallonien hat das Prestige der niederländischen Sprache zugenommen. Mittlerweile entscheiden sich daher nicht wenige französischsprachige Familien in Brüssel auch für niederländischsprachige Schulen für ihre Kinder. (de)
- The Francization of Brussels refers to the evolution, over the past two centuries, of this historically Dutch-speaking city into one where French has become the majority language and lingua franca. The main cause of this transition was the rapid, yet compulsory assimilation of the Flemish population, amplified by immigration from France and Wallonia. The rise of French in public life gradually began by the end of the 18th century, quickly accelerating as the new capital saw a major increase in population following Belgian independence. Dutch — of which standardization in Belgium was still very weak — could not compete with French, which was the exclusive language of the judiciary, the administration, the army, education, high culture and the media. The value and prestige of the French language was so universally acknowledged that after 1880, and more particularly after the turn of the century, proficiency in French among Dutch-speakers increased spectacularly. Although the majority of the population remained bilingual until the second half of the 20th century, the original Brabantian dialect was often no longer passed on from one generation to another, leading to an increase of monolingual French-speakers from 1910 onwards. This language shift weakened after the 1960s, as the language border was fixed, the status of Dutch as an official language was confirmed, and the economic center of gravity shifted northward to Flanders. However, with the continuing arrival of immigrants and the post-war emergence of Brussels as a center of international politics, the relative position of Dutch continued to decline. Simultaneously, as Brussels' urban area expanded, a further number of Dutch-speaking municipalities in the Brussels periphery also became predominantly French-speaking. This cultural imperialism phenomenon of expanding Francization (dubbed the "oil slick" by its opponents), often imbued with a condescending attitude of some monolingual French-speaking communities towards Dutch — remains, together with the future of Brussels, one of the most controversial topics in Belgian politics and public discourse. (en)
- El afrancesamiento de Bruselas hace referencia a la transformación, a lo largo de los dos últimos siglos, de esta ciudad históricamente neerlandófona en una que tiene como lengua mayoritaria y lengua franca el francés. La mayor razón de este fenómeno fue la rápida asimilación forzosa de la población flamenca, reforzada por una inmigración procedente de Francia y Valonia. La predominancia del francés en la vida pública empezó en el siglo XVIIIy adquirió fuerza después de la independencia de Bélgica, cuando la población de la nueva capital experimentó un crecimiento masivo. El neerlandés —aún fue poco estandarizado en Bélgica— no podía competir con el francés, que era el idioma exclusivo de la justicia, la administración, el ejército, la enseñanza, la alta cultura y la prensa. El prestigio del francés gozaba de un reconocimiento tan amplio que a partir de 1880, y más particularmente a finales de siglo, la competencia lingüística en francés de los neerlandófonos se incrementó en forma espectacular. A pesar de que la mayoría de la población continuó siendo bilingüe hasta la segunda mitad del siglo XX, el dialecto brabanzón original dejó de transmitirse de una generación a otra, ocasionando un aumento del monolingüismo francés a partir de 1910. Dicho proceso de asimilación perdió impulso en los años 1960, a medida que se estableció la frontera lingüística, se confirmó al neerlandés como lengua oficial y el centro de gravitación económica del país se desplazó hacia Flandes. Sin embargo, debido la permanente llegada de inmigrantes extranjeros y al surgimiento de Bruselas como centro de la política internacional en la posguerra, la posición relativa del neerlandés en la capital continuó su declive. Al mismo tiempo, en los últimos decenios el constante crecimiento de la aglomeración urbana de Bruselas fue acompañado por la formación de mayorías francófonas en algunos municipios flamencos en la periferia. Esta tendencia progresiva al afrancesamiento — apodado "la mancha de aceite" por sus oponentes — forma, junto con el futuro de Bruselas, uno de los temas más controvertidos en la política belga. (es)
- La francisation de Bruxelles correspond à la transition qu'a effectuée Bruxelles au cours des deux derniers siècles d'une ville quasiment entièrement néerlandophone en une ville avec le français pour langue majoritaire et lingua franca. À côté d'une immigration française et wallonne, cette progression du français s'explique avant tout par la conversion linguistique de la population flamande au cours des générations. La francisation démarra graduellement au XVIIIe siècle, mais elle ne prit toute son ampleur que lorsque la Belgique devint indépendante et que le nombre d'habitants de la nouvelle capitale s'accrut rapidement. Le recul massif du dialecte brabançon, communément appelé dialecte flamand, ne commença que dans la seconde moitié du XIXe siècle. Le français — seule langue officielle en dépit de la majorité flamande — était la langue des tribunaux, de l'administration, de l'armée, de la culture, des médias et de l'enseignement. En tant que langue du pouvoir économique et politique, et des échanges internationaux à l'époque, adopter le français était considéré comme absolument nécessaire pour progresser socialement. À partir de 1880, on constate une véritable explosion de la connaissance du français parmi les néerlandophones. Le néerlandais ne se transmettait plus à la génération suivante, ce qui a eu pour effet une augmentation considérable du nombre des francophones unilingues après 1910. À partir des années 1960, alors que l'anglais s'est substitué au français comme langue des échanges et diplomatique internationale, la fixation de la frontière linguistique en Belgique et l'essor économique de la Région flamande ont eu pour effet de ralentir, puis d'arrêter la francisation des néerlandophones. Durant la seconde partie du XXe siècle, Bruxelles devint progressivement une ville d'échanges internationaux, ce qui contribua à un afflux d'immigrants qui favorisèrent l'émergence du français ainsi que d'autres langues étrangères, aux dépens du néerlandais. Simultanément, à la suite de l'urbanisation, un nombre supplémentaire de communes précédemment néerlandophones de la périphérie bruxelloise devinrent majoritairement francophones. Ce phénomène, connu en Flandre comme la « tache d'huile » (« olievlek »), constitue, en même temps que la question du statut de Bruxelles, un des principaux sujets de contentieux de la politique belge. (fr)
- Prancisasi Brussel (bahasa Prancis: Francisation de Bruxelles, bahasa Belanda: Verfransing van Brussel) adalah istilah yang mengacu pada transformasi kota Brussel di Belgia dari kota yang mayoritas berbahasa Belanda menjadi kota yang bilingual atau bahkan multilingual dengan bahasa Prancis sebagai bahasa mayoritas dan lingua franca. Pada awalnya, aspek dominan dalam transisi ini adalah pergeseran dari bahasa Belanda ke bahasa Prancis di antara orang-orang Flandria lokal di Brussel. Pergeseran ini berlangsung dalam satu atau beberapa generasi, yang berlangsung bersamaan dengan di tempat lain sebagai bahasa yang bergengsi; dominasi bahasa Prancis di Brussel kemudian diperkuat melalui migrasi orang-orang yang berbahasa Prancis ke Brussel dan imigrasi orang asing yang sudah berbahasa Prancis atau yang mempelajarinya saat tiba di Brussel. Transisi ini berlangsung sangat lambat pada abad ke-18, tetapi mengalami percepatan setelah Revolusi Belgia begitu Brussel dijadikan ibu kota negara Belgia yang baru merdeka. Meskipun terdapat mayoritas yang berbahasa Belanda, Prancis dijadikan satu-satunya bahasa resmi, dan Prancis merupakan bahasa pemerintahan, istana, budaya, media, dan pendidikan. Bahasa Belanda memiliki martabat yang rendah di Belgia pada masa itu, dan penguasaan bahasa Prancis dianggap penting untuk menaikkan status sosial. Penutur bahasa Belanda sendiri mengalami diskriminasi. Pergeseran besar-besaran dari bahasa Belanda ke Prancis berlangsung pada akhir abad ke-19. Pada awalnya terdapat peningkatan jumlah warga yang bilingual, kebanyakan penutur asli bahasa Belanda yang telah mempelajari bahasa Prancis. Karena bahasa Belanda sering kali tidak diturunkan ke generasi berikutnya, jumlah penutur bahasa Prancis yang monolingual di Brussel tumbuh pesat. Menjelang pertengahan abad ke-20, jumlah penutur bahasa Prancis yang monolingual melebihi jumlah penutur Prancis/Belanda yang bilingual. Pada tahun 1960-an, batas bahasa Belgia telah ditetapkan dan secara resmi membatasi bilingualisme di 19 munisipalitas di Brussel. Karena Flandria menjadi lebih kaya dan bahasa Belanda kembali memperoleh martabatnya, Prancisasi penutur Belanda telah berakhir. Meskipun begitu, selama pertengahan akhir abad ke-20, Brussel menjadi kota internasional, dan internasionalisasi ini mengundang banyak imigran asing yang lebih memilih bahasa Prancis atau bahasa asing daripada bahasa Belanda. Pada saat yang sama, dengan meluasnya wilayah urban Brussel, beberapa munisipalitas di sekitar Brussel yang sebelumnya berbahasa Belanda menjadi berbahasa Prancis. Fenomena ini bersamaan dengan masa depan Brussel merupakan salah satu topik paling kontroversial dalam . (in)
- La francesizzazione di Bruxelles (in olandese: Verfransing van Brussel, in francese: Francisation de Bruxelles) è il luogo nella conversione di Bruxelles di origine quasi esclusivamente di lingua olandese in una città bilingue o addirittura multilingue con dominante il francese come lingua franca. Sebbene si parlassero principalmente dialetti del Brabante a Bruxelles, la situazione linguistica è cambiata radicalmente negli ultimi due secoli. Uno dei motivi principali per l'ascesa del francese era - oltre all'immigrazione dalla Francia e dalla Vallonia - l'assimilazione linguistica della popolazione fiamminga. Nell'allora società belga, l'olandese era considerato socialmente inferiore e aveva ancora una posizione debole come lingua standard concorrente, rafforzata dall'attrattiva del francese come lingua globale Cartello stradale bilingue francese e olandese a Bruxelles.Aree linguistiche in Belgio: Bruxelles è diventata un'enclave ufficialmente bilingue all'interno dell'area linguistica olandese Area di lingua olandese Area di lingua francese Area di lingua tedesca Lo spostamento linguistico cominciava nel XVIII secolo ed è accelerato man mano che la città si espandeva dopo la Rivoluzione belga del 1830. Dal 1880 ci fu uno spostamento verso il bilinguismo parziale a scapito del monolinguismo olandese. L'olandese non è stato trasferito alle generazioni successive, che ha aumentato la proporzione di parlanti esclusivamente francesi dal 1910. A partire dagli anni '60 il francese è giunto al termine a seguito della definizione del confine linguistico e dello sviluppo economico delle Fiandre. Durante la seconda metà del XX secolo, molti immigrati, così come molti membri dello staff di organizzazioni internazionali (ad esempio l'Unione europea e la NATO) e alcune compagnie vennero a Bruxelles dove preferivano il francese come lingua franca, a danno dell'olandese. Allo stesso tempo, come conseguenza dell'urbanizzazione, sempre più comunità di lingua olandese nella zona periferica di Bruxelles sono diventate prevalentemente francofoni. In questo contesto, i fiamminghi parlano anche di "Macchia d'olio di Bruxelles" (Brusselse olievlek) di lingua francese, che, oltre al futuro politico di Bruxelles, è una delle principali cause di tensione tra nord e sud del paese. (it)
- De verfransing van Brussel is de ontwikkeling waarbij de aanvankelijk bijna uitsluitend Nederlandstalige stad tijdens de voorbije twee eeuwen tweetalig werd met het Frans als meerderheidstaal en lingua franca. De assimilatie van de Nederlandstalige inwoners in de loop van enkele generaties was hiervoor doorslaggevend, hoewel ook instroom uit Wallonië en later ook het buitenland een rol speelde. De opmars van het Frans in het openbare leven begon geleidelijk aan tegen het einde van de 18e eeuw, en bestendigde zich na de Belgische onafhankelijkheid. Het Nederlands — waarvan de standaardisering in België nog erg zwak was — kon niet wedijveren met het Frans, de exclusieve taal van het gerecht, de administratie, het leger, de cultuur, het onderwijs en de media. Het prestige van het Frans werd zodanig breed gedragen dat na 1880, en vooral rond de eeuwwisseling, de kennis van het Frans onder de Nederlandssprekenden explodeerde. Hoewel tot na het midden van de 20e eeuw de meerderheid van de Brusselse bevolking tweetalig bleef, werd het Brabants dialect steeds minder doorgegeven aan de volgende generatie, waardoor vanaf 1910 de groep eentalige Franstaligen steeds groter werd. Dit assimilatieproces verloor aan kracht na de jaren 1960, toen de taalgrens werd vastgelegd en het economisch zwaartepunt van het land naar Vlaanderen was verschoven. Door de aanhoudende toestroom van immigranten en de opkomst van Brussel als centrum van de naoorlogse internationale politiek bleef de relatieve positie van het Nederlands in de stad evenwel achteruitgaan. De toenemende verstedelijking deed, ondanks de vastlegging van de taalgrens, in een bijkomend aantal gemeenten in de Vlaamse Rand Franstalige meerderheden ontstaan. Dit fenomeen van uitdijende verfransing — gekend als de "olievlek" — vormt samen met het statuut van Brussel een van de belangrijkste twistpunten in de Belgische politiek. (nl)
- O Afrancesamento de Bruxelas refere-se à evolução, ao longo dos últimos dois séculos, desta cidade historicamente de fala neerlandesa em uma cidade maioritariamente francófona. A principal causa dessa transição foi a rápida assimilação da população flamenga, e a imigração procedente da França e da Valônia. A ascensão dos francês na vida pública começou gradualmente depois de independência belga no final do século XVIII, e aumentou à medida que a população de nova capital crescia. O holandês que na Bélgica não era estandarlizado não podiam competir com o francês, que era a linguagem do judiciário, da administração, do exército, da educação, da alta cultura e da mídia. O valor e o prestígio da língua francesa eram tão universalmente reconhecidos que depois de 1880, mais particularmente após a virada de o século, proficiência em francês entre os falantes de holandês aumentou espetacularmente. Embora a maioria da população permanecesse bilíngue até a segunda metade do século XX, o original [26] não era mais transmitido de geração em geração, levando a partir de 1910 a um aumento de falantes monolingues de francês. Essa mudança de idioma enfraqueceu depois dos anos 1960, quando a fronteira da língua foi fixada, o status do holandês como idioma oficial foi confirmado, e o centro econômico do país mudou se para o norte.No entanto, com a chegada de imigrantes e a emergência de Bruxelas no período pós-guerra como um centro de política internacional, o uso do holandês continuou a declinar. Simultaneamente, à medida que a área urbana de Bruxelas se expandia, as cidades de língua holandesa na periferia de Bruxelas também se tornavam predominantemente de língua francesa. Essa tendência de Afrancesamento progressivo, apelidada de "mancha de óleo" por seus opositores, juntamente com o futuro de Bruxelas, são uma das questões mais polêmicas da política belga. (pt)
- Галлиза́ция Брюссе́ля, или офранцуживание (фр. Francisation de Bruxelles, нидерл. Verfransing van Brussel) — ряд демолингвистических изменений, приведших к тому что в 1830—1947 годах столица Бельгии Брюссель превратился из преимущественно нидерландоязычного поселения в крупный номинально двуязычный, а фактически почти полностью франкоязычный мегаполис. В условиях наложения законодательного запрета на вопросы о языке в ходе проведения переписей населения, о продолжающемся процессе галлизации Брюсселя и его периферии позволяют косвенно судить данные о том на каком языке граждане заполняют заявки на получение номеров машин или же ведутся карточки в больницах. (ru)
- 布魯塞爾法語化 （法語：Francisation de Bruxelles；荷蘭語：Verfransing van Brussel）是指比利時首都布鲁塞尔（连同其）由僅使用荷蘭語單一語言，變成雙語城市，甚至多語城市，並以法語為通用語言的情況。整個進程的主要情況是本地的弗拉芒人，數代之內以荷兰语變成主要使用法語，而法語和其他國家的移民也是法語化的重要因素。 整個進程早在18世紀已經漸漸開始，但比利時獨立加速了整個變化，特別是布魯塞爾成為了新獨立比利時的首都。雖然布魯塞爾本來是個荷蘭語佔多數的城市，但新成立的比利時將法語列為唯一官方語言，無論在政府、法庭、文化和教育都突然佔了主導地位。荷蘭語更被視為「社會地位低下」的語言，連其使用者都備受歧視，因此法語成為了社會階梯爬升的必備工具。19世紀时情况出現了更大規模的變化，一大群本來講荷兰语的市民學會了法文，之后由於荷蘭文社會地位低落，很多都不能傳到下一代，布魯塞爾單講法語人口由此激增。20世紀中葉時，只講法語人口已經超越法荷雙語人口。 自從20世紀60年代語言分界定好後，布魯塞爾都會區19市鎮被列為官方的「雙語區」，而弗拉芒地方的經濟起飛，導致荷蘭文人士學習法文的意欲大減。但隨著20世紀下半葉開始，布魯塞爾愈來愈國際化，外來移民不單單帶來法文或者其他語言。而布魯塞爾城區擴張，令郊區本來有些是弗拉芒的荷兰语社群，但法文已經成為當地的眾數。這個問題，連同布魯塞爾的未來建制，一直是比利時政治最敏感議題。 (zh)
- Франкіза́ція Брюссе́ля (нід. Verfransing van Brussel, фр. Francisation de Bruxelles) — процес проникнення, поширення та зайняття французькою (і також валонською) мовою панівного статусу на споконвічній етнічній території фламандців — у місті Брюсселі і його найближчих околицях — 18 комунах, розвиток і існування яких тісно пов'язані з Брюсселем, і які тепер разом з ним утворюють Брюссельський столичний регіон. До початку франкізації населення Брюсселя було переважно нідерландськомовне (фламандськомовне). Процес інтенсивної франкізації Брюсселя розпочався наприкінці 18 — початку 19 століть, відбувався протягом всього 19 століття і вже у першій половині 20 століття призвів до домінування французької мови у Брюсселі і його околицях. Чинниками, що сприяли франкізації були: переселення валлонів у місто, несприятливі умови розвитку нідерландської мови як в усій країні загалом, так і у місті зокрема, перехід фламандців, що переселялися до Брюсселя, на французьку мову, часто вже в другому поколінні. У 20 столітті французька мова стала помітно поширеною також у фламандських комунах, що межують з Брюссельським столичним регіоном за рахунок еміграції у ці позаміські райони франкомовного населення зі столиці. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Галлиза́ция Брюссе́ля, или офранцуживание (фр. Francisation de Bruxelles, нидерл. Verfransing van Brussel) — ряд демолингвистических изменений, приведших к тому что в 1830—1947 годах столица Бельгии Брюссель превратился из преимущественно нидерландоязычного поселения в крупный номинально двуязычный, а фактически почти полностью франкоязычный мегаполис. В условиях наложения законодательного запрета на вопросы о языке в ходе проведения переписей населения, о продолжающемся процессе галлизации Брюсселя и его периферии позволяют косвенно судить данные о том на каком языке граждане заполняют заявки на получение номеров машин или же ведутся карточки в больницах. (ru)
- الفرنسية في بروكسل يشير إلى التطور، على مدى القرنين الماضيين، لهذه المدينة الناطقة تاريخًا بالهولندية لتصبح واحدة من اللغات التي أصبحت فيها الفرنسية لغة الأغلبية واللغة المشتركة. السبب الرئيسي لهذا الانتقال كان الاستيعاب السريع الإلزامي للسكان الفلمنديين، تضخيمه بالهجرة من فرنسا ووالونيا. (ar)
- El afrancesamiento de Bruselas hace referencia a la transformación, a lo largo de los dos últimos siglos, de esta ciudad históricamente neerlandófona en una que tiene como lengua mayoritaria y lengua franca el francés. La mayor razón de este fenómeno fue la rápida asimilación forzosa de la población flamenca, reforzada por una inmigración procedente de Francia y Valonia. (es)
- The Francization of Brussels refers to the evolution, over the past two centuries, of this historically Dutch-speaking city into one where French has become the majority language and lingua franca. The main cause of this transition was the rapid, yet compulsory assimilation of the Flemish population, amplified by immigration from France and Wallonia. (en)
- Die Französisierung Brüssels (niederländisch Verfransing van Brussel, französisch Francisation de Bruxelles) bezeichnet die in Brüssel erfolgte Umwandlung von einer ursprünglich fast rein niederländischsprachigen in eine zweisprachige oder sogar mehrsprachige Stadt mit dominierender französischer Verkehrssprache. Obwohl in Brüssel ursprünglich hauptsächlich brabantische Dialekte gesprochen wurden, hat sich die sprachliche Situation im Verlaufe der letzten zwei Jahrhunderte drastisch verändert. Einer der wichtigsten Gründe für den Aufstieg des Französischen war – neben der Einwanderung aus Frankreich und Wallonien – die Sprachassimilation der flämischen Bevölkerung. In der damaligen belgischen Gesellschaft galt Niederländisch als sozial minderwertig und hatte eine schwache Position gegenübe (de)
- La francisation de Bruxelles correspond à la transition qu'a effectuée Bruxelles au cours des deux derniers siècles d'une ville quasiment entièrement néerlandophone en une ville avec le français pour langue majoritaire et lingua franca. À côté d'une immigration française et wallonne, cette progression du français s'explique avant tout par la conversion linguistique de la population flamande au cours des générations. (fr)
- Prancisasi Brussel (bahasa Prancis: Francisation de Bruxelles, bahasa Belanda: Verfransing van Brussel) adalah istilah yang mengacu pada transformasi kota Brussel di Belgia dari kota yang mayoritas berbahasa Belanda menjadi kota yang bilingual atau bahkan multilingual dengan bahasa Prancis sebagai bahasa mayoritas dan lingua franca. Pada awalnya, aspek dominan dalam transisi ini adalah pergeseran dari bahasa Belanda ke bahasa Prancis di antara orang-orang Flandria lokal di Brussel. Pergeseran ini berlangsung dalam satu atau beberapa generasi, yang berlangsung bersamaan dengan di tempat lain sebagai bahasa yang bergengsi; dominasi bahasa Prancis di Brussel kemudian diperkuat melalui migrasi orang-orang yang berbahasa Prancis ke Brussel dan imigrasi orang asing yang sudah berbahasa Prancis (in)
- La francesizzazione di Bruxelles (in olandese: Verfransing van Brussel, in francese: Francisation de Bruxelles) è il luogo nella conversione di Bruxelles di origine quasi esclusivamente di lingua olandese in una città bilingue o addirittura multilingue con dominante il francese come lingua franca. Sebbene si parlassero principalmente dialetti del Brabante a Bruxelles, la situazione linguistica è cambiata radicalmente negli ultimi due secoli. Uno dei motivi principali per l'ascesa del francese era - oltre all'immigrazione dalla Francia e dalla Vallonia - l'assimilazione linguistica della popolazione fiamminga. Nell'allora società belga, l'olandese era considerato socialmente inferiore e aveva ancora una posizione debole come lingua standard concorrente, rafforzata dall'attrattiva del france (it)
- De verfransing van Brussel is de ontwikkeling waarbij de aanvankelijk bijna uitsluitend Nederlandstalige stad tijdens de voorbije twee eeuwen tweetalig werd met het Frans als meerderheidstaal en lingua franca. De assimilatie van de Nederlandstalige inwoners in de loop van enkele generaties was hiervoor doorslaggevend, hoewel ook instroom uit Wallonië en later ook het buitenland een rol speelde. De opmars van het Frans in het openbare leven begon geleidelijk aan tegen het einde van de 18e eeuw, en bestendigde zich na de Belgische onafhankelijkheid. Het Nederlands — waarvan de standaardisering in België nog erg zwak was — kon niet wedijveren met het Frans, de exclusieve taal van het gerecht, de administratie, het leger, de cultuur, het onderwijs en de media. Het prestige van het Frans werd z (nl)
- O Afrancesamento de Bruxelas refere-se à evolução, ao longo dos últimos dois séculos, desta cidade historicamente de fala neerlandesa em uma cidade maioritariamente francófona. A principal causa dessa transição foi a rápida assimilação da população flamenga, e a imigração procedente da França e da Valônia. Essa tendência de Afrancesamento progressivo, apelidada de "mancha de óleo" por seus opositores, juntamente com o futuro de Bruxelas, são uma das questões mais polêmicas da política belga. (pt)
- 布魯塞爾法語化 （法語：Francisation de Bruxelles；荷蘭語：Verfransing van Brussel）是指比利時首都布鲁塞尔（连同其）由僅使用荷蘭語單一語言，變成雙語城市，甚至多語城市，並以法語為通用語言的情況。整個進程的主要情況是本地的弗拉芒人，數代之內以荷兰语變成主要使用法語，而法語和其他國家的移民也是法語化的重要因素。 整個進程早在18世紀已經漸漸開始，但比利時獨立加速了整個變化，特別是布魯塞爾成為了新獨立比利時的首都。雖然布魯塞爾本來是個荷蘭語佔多數的城市，但新成立的比利時將法語列為唯一官方語言，無論在政府、法庭、文化和教育都突然佔了主導地位。荷蘭語更被視為「社會地位低下」的語言，連其使用者都備受歧視，因此法語成為了社會階梯爬升的必備工具。19世紀时情况出現了更大規模的變化，一大群本來講荷兰语的市民學會了法文，之后由於荷蘭文社會地位低落，很多都不能傳到下一代，布魯塞爾單講法語人口由此激增。20世紀中葉時，只講法語人口已經超越法荷雙語人口。 (zh)
- Франкіза́ція Брюссе́ля (нід. Verfransing van Brussel, фр. Francisation de Bruxelles) — процес проникнення, поширення та зайняття французькою (і також валонською) мовою панівного статусу на споконвічній етнічній території фламандців — у місті Брюсселі і його найближчих околицях — 18 комунах, розвиток і існування яких тісно пов'язані з Брюсселем, і які тепер разом з ним утворюють Брюссельський столичний регіон. До початку франкізації населення Брюсселя було переважно нідерландськомовне (фламандськомовне). Процес інтенсивної франкізації Брюсселя розпочався наприкінці 18 — початку 19 століть, відбувався протягом всього 19 століття і вже у першій половині 20 століття призвів до домінування французької мови у Брюсселі і його околицях. (uk)
|
.PNG){kind=link}
.svg){kind=link}
.png){kind=link}
.svg){kind=link}