| dbo:abstract
|
- El talp (Talpa europaea) és un mamífer de la família dels tàlpids. Fa aproximadament 11-16 cm de llargada i pesa entre 30 i 130 grams. El mascle és una mica més gran que la femella. Té un pelatge curt i particular, car la disposició dels pèls li permet moure's pels túnels igual de fàcilment cap endavant que cap enrere. En la majoria d'altres mamífers el pèl creix cap enrere, però en el talp creix de tal manera que no s'enganxa amb les parets dels túnels quan l'animal es mou cap enrere. (ca)
- الخلد الأوروبي European mole أو (Talpa europaea) هو أحد الثدييات من رتبة شفويات الأعور Eulipotyphla. ويُعرف أيضا باسم الخلد العام والخلد الشمالي. يعيش هذا الخلد في أنفاق تحت الأرض ممتدة باستمرار. ويستخدم هذه الأنفاق لاصطياد فريسته. في الظروف العادية، يتم دفع ناتج الحفر إلى السطح، مما يؤدي إلى تكون تلال الخلد المعروفة. تتغذى بشكل رئيسي على ديدان الأرض، وأيضًا على الحشرات والحريشة وحتى الفئران والقشر. يحتوي اللعاب على السموم التي تشل ديدان الأرض على وجه الخصوص. (ar)
- Krtek obecný (Talpa europaea, Linné, 1758) je menší černý hmyzožravec, vyskytující se na polích, loukách, v parcích a zahradách. Žije několik decimetrů pod zemí. Buduje chodby – jednak obytné, jednak okružní, ve kterých loví potravu. Při tom tvoří na povrchu typické hromádky zeminy, zvané krtinec či krtina. (cs)
- Der Europäische Maulwurf (Talpa europaea), häufig auch nur Maulwurf genannt, ist eine Säugetierart aus der Familie der Maulwürfe (Talpidae) innerhalb der Ordnung der Insektenfresser (Eulipotyphla). Er kommt als einziger Vertreter der Gruppe in Mitteleuropa vor, ist darüber hinaus aber auch in Westeuropa und in Osteuropa anzutreffen. In seinem großen Verbreitungsgebiet nutzt er zahlreiche verschiedene Lebensräume, von Waldlandschaften über offene Gebiete bis hin zu Weiden und Parks und teilweise auch städtische Areale. Die Anwesenheit des Europäischen Maulwurfs in einer bestimmten Region ist stark von der Menge seiner genutzten Nahrungsressourcen abhängig. Äußerlich ähnelt der Europäische Maulwurf anderen nahe verwandten Arten. Die Tiere besitzen einen zylindrischen Körper mit kurzem Hals, spitz zulaufendem Kopf und kurzem Schwanz. Markant sind die breiten, schaufelartigen Vordergliedmaßen, die kräftige Krallen tragen. Das Fell hat überwiegend einen dunkelgrauen bis schwarzen Farbton, es kommen aber verschiedene Farbvarianten vor. Überwiegend lebt der Europäische Maulwurf unterirdisch in selbst gegrabenen Tunneln und Gängen. Sie bilden ein komplexes Netzwerk aus oberflächennahen Bereichen, die zumeist der Nahrungssuche dienen, und tiefer in den Untergrund reichenden Abschnitten. In letzteren befinden sich auch die Schlafnester. An der Oberfläche werden die Ein- und Ausgänge zu den Tunnelsystemen durch charakteristische Auswurfhügel angezeigt, die sogenannten Maulwurfshügel. In Gebieten mit hohem Grundwasserspiegel baut der Europäische Maulwurf große „Burgen“. Die Hauptnahrung der Tiere besteht aus Regenwürmern, darüber hinaus auch aus anderen Wirbellosen bis hin zu kleinen Wirbeltieren. Dabei gibt es gewisse jahreszeitliche Schwankungen, was die Zusammensetzung der Nahrung betrifft. Für den Winter legen sie Vorräte an. Die einzelnen Individuen leben strikt einzelgängerisch, nutzen Reviere und sind innerhalb eines Tages in mehreren Phasen aktiv. Lediglich zur Paarungszeit finden Männchen und Weibchen zusammen. Dafür unternehmen die Männchen teils längere Wanderungen. Der Nachwuchs kommt nach kurzer Tragzeit im Frühjahr zur Welt und wird rund fünf bis sechs Wochen lang aufgezogen. Jungtiere sind aber zumeist erst im Folgejahr fortpflanzungsfähig. Die wissenschaftliche Einführung des Europäischen Maulwurfs als Art erfolgte im Jahr 1758. Teilweise wurden ihm mehrere weitere Vertreter beigeordnet, die heute als eigenständig angesehen werden. Ungeklärt ist, ob mehrere Unterarten bestehen. Als Fossil ist er seit dem älteren Pleistozän bekannt und tritt, wenn auch in geringer Anzahl, an den verschiedensten Fundstellen auf. Der heutige Gesamtbestand gilt als nicht gefährdet. Lokal steht der Europäische Maulwurf aber teilweise unter Schutz. Durch seine Grabungstätigkeiten übt er einen gewissen Einfluss auf seine unmittelbare Umgebung aus, was Folgen für die Zusammensetzung der Pflanzen- und Tiergemeinschaft haben kann. Er wird dadurch vor allem unter wirtschaftlichen und gärtnerischen Aspekten teilweise als „Schädling“ angesehen. (de)
- Eŭropa talpo (Talpa europaea) estas malgranda mamulo el la familio de talpedoj. Ĝi estas longa proksimume 11–13 cm, pezanta 50-80 g. Ĝi estas nigra kaj ĝiaj antaŭaj piedoj servas bonege por kiel malgrandaj ŝoveliloj. La estas fakte por kaptado de insektoj. Ĉiutage la talpo plurfoje trakuras ĉiujn siajn koridorojn kaj formanĝas enfalintajn insektojn (sekve ĝi estas utila, malgraŭ la malamo de ĝardenistoj). Sub la plej alta talpomonteto troviĝas la talpa kuŝejo (30 – 60 cm profunde) sternita per seka herbo. Ĉiu talpo gardas sian ĉasdistrikton kaj renkontiĝas kun aliaj talpoj nur dum la pariĝada sezono (marto-majo). La gravedeco daŭras 3 semajnojn kaj naskiĝas 4 aŭ 5 senharaj kaj blindaj idoj. Post 3 semajnoj ili malfermas la okulojn kaj post ankoraŭ unu semajno ili atingas duonan grandecon de la patrino kaj komencas nutri sin memstare. La talpo estas mistera besteto, malfacile esplorebla de la , ĉar ĝi vivas 50 centimetrojn subtere en kompleksa labirinto de sennombraj kaj mallarĝaj galerioj. Danke al sia cilindra korpo ĝi rapidege moviĝas antaŭen kaj retroen.La talpo malofte vidiĝas kaj nur kelkaj teramasetoj, kiuj punktas la herbejojn kaj ĝardenojn, indikas la talpejojn - je la granda bedaŭro de ĝardenistoj kaj .La talpo vivas en konstanta mallumo. La etaj okuloj, kiuj troviĝas ĉiuflanke de ĝia muzelo, estas profunde enfositaj en la felo. Oni opinias, ke ĝi tamen povas klare percepti formojn kaj kolorojn. Tiu ĉi palearktisa besteto kun spindetforma kaj cilindra korpo estas plene adaptita por vivi subtere. Danke al sia anatomio ĝi estas elstara teraĵisto, kiu fulmrapide fosas galeriojn.Sciencistoj atente observis junan masklon, kiu fosis 747 metrojn da galerioj en unu horo kaj duono en malkompakta grundo! Por akiri tiel brilajn rezultojn la talpo disponas pri du efikaj iloj: Ĝia longforma muzelo finiĝas per speco de movebla osteto, kiu utilas por trabori kaj levi la teron, kaj ĉefe ĝiaj malantaŭaj, mallongaj kaj fortegaj piedoj kun kvin fingroj kaj longaj ungoj, kies polmoj konstante rigardas eksteren por forĵeti la teron. Plie, per fortega muskola kolo ĝi levas la teron al la surfaco. Oni povas sin demandi, kial la talpo senĉese kaj obstine strebegas por fosi centojn da metroj da galerioj ĉiutage? Tute simple ĉar ĝi estas nekredebla manĝemulo. Ĉiutage ĝi englutas kvanton da nutraĵo ekvivalentan al ĝia propra pezo, t.e. cent gramojn da lumbrikoj, larvoj, koleopteroj, miriapodoj kaj formikoj. Sed ĝia preferata plado estas malmola lumbriko saturita per akvo. Post 12-hora fasto la talpo mortas pro malsato. Tial ĝi abunde provizas sin per tervermoj, kiujn ĝi tranĉas en pecetojn kaj konservas en la loĝgalerioj. Fakte la talpo estas bone organizita besto, ĉar ĝi fosas galeriojn dutipajn: kelkajn por loĝejoj kaj aliajn por ĉasejoj. La loĝgalerioj kondukas al ĝia dormoĉambro, kie ĝi ripozas sur lito el sekigitaj folioj kaj likenoj. Fosinte dum 4 horoj por sin nutri, ĝi siestas dum 3 horoj kaj denove iras por manĝoĉasado. El ĝia dormoĉambro deiras la ĉasgalerioj en pluraj direktoj.Tiel vivas la talpo dum proksimume kvar jaroj, krom se homo, noktuo aŭ mustelo ĝin mortigas. Kontakto 1997/4 (eo)
- The European mole (Talpa europaea) is a mammal of the order Eulipotyphla. It is also known as the common mole and the northern mole. This mole lives in a tunnel system, which it constantly extends. It uses these tunnels to hunt its prey. Under normal conditions the displaced earth is pushed to the surface, resulting in the characteristic molehills. It feeds mainly on earthworms, but also on insects, centipedes and even mice and shrews. Its saliva contains toxins which paralyze earthworms in particular. (en)
- El topo común o europeo (Talpa europaea) es una especie de mamífero soricomorfo de la familia Talpidae. Se distribuye desde Europa occidental hasta los ríos Obi e Irtysh, en Siberia. (es)
- Sator arrunta (Talpa europaea) ugaztuna da, satorren familiakoa. Erdialdeko Europatik bizi da, Siberiako Ob eta Irtish ibaietaraino. Bizkaieraz Lobeko-a izendatuta (eu)
- Talpa europaea • Taupe(
Vous lisez un « article de qualité » labellisé en 2022. )(
Pour les aspects culturels et les significations élargies, voir Taupe. ) Talpa europaea Talpa europaea, la Taupe d'Europe. Espèce Talpa europaeaLinnaeus, 1758 Statut de conservation UICN LC : Préoccupation mineure La Taupe d'Europe (Talpa europaea) est une espèce de petits mammifères fouisseurs de la famille des Talpidés. Cet animal vit sous terre, s'y nourrissant de vers de terre en creusant des tunnels et terriers dans les sols meubles. Sa présence peut être signalée par des taupinières. La Taupe d'Europe est l'espèce type du genre Talpa qui regroupe les taupes d'Eurasie et dont elle est le plus important représentant. Elle est génétiquement très proche de la Taupe d'Aquitaine (T. aquitania), de la Taupe ibérique (T. occidentalis) et de la Taupe aveugle (T. caeca), et s'en distingue essentiellement par l'absence de pli cutané recouvrant les yeux. Le genre Talpa est originaire d'Asie à la fin du Miocène et s'est répandu en Europe au Pliocène. Traditionnellement classée dans l'ancien ordre des Insectivores, sa famille est rangée depuis les années 2000 dans l'ordre des Eulipotyphles aux côtés des hérissons et des musaraignes. L'adulte mesure, sans la queue, de 11 à 16 cm et pèse de 70 à 130 g, la femelle étant un peu plus petite et légère que le mâle. Il s'agit d'un animal au corps cylindrique s'achevant par une queue courte, au cou peu marqué, aux « mains » caractéristiques, développées en forme de pelle et armées de griffes. Le museau allongé est surmonté d'yeux minuscules et peu fonctionnels. Les oreilles sont dépourvues de pavillons. La femelle présente quatre paires de mamelles. Sa fourrure, dense et brillante, de couleur gris foncé à noir sur le dessus du corps, plus claire en dessous, est constituée de poils implantés perpendiculairement à la peau. Strictement carnivore, la taupe a des besoins alimentaires élevés et consomme quasiment son propre poids en nourriture par jour, dont 90 % est constitué de vers de terre. Son ouïe fine, son sens tactile prononcé et son odorat très développé pallient une vue déficiente et facilitent la détection de ses proies à travers les couches de terre. D'une nature solitaire et très peu sociable, voire agressive, elle ne rencontre ses congénères que lors de la reproduction, période durant laquelle la femelle hermaphrodite prend des attributs maternels plus marqués. Elle élève au printemps, durant six semaines, trois à cinq petits qui seront sexuellement matures l'année suivante. Les jeunes à la recherche de nouveaux territoires sont les plus sensibles à la prédation. Une population stable de taupes est constituée à parts égales de jeunes immatures, d'individus matures d'un an, et d'individus de deux ans et plus. La longévité de l'animal est limitée à cinq ans au maximum, à cause de l'usure de sa denture par la terre. Ses activités de fouissement en font une espèce ingénieur qui modifie fortement son environnement en aérant le sol et en remontant à la surface les éléments profonds. Par ses taupinières et ses galeries, elle facilite la vie de nombreuses plantes et favorise le développement de nombreux animaux comme des papillons de jour, d'autres micromammifères et des batraciens, mais également de quelques champignons. Présente dans les climats tempérés d'Europe, jusqu'en Sibérie occidentale, la Taupe d'Europe fréquente des habitats variés. Elle se plaît notamment dans les prairies et les forêts de feuillus à sol meuble et peu acide, et dans une moindre mesure dans les forêts de conifères et les terrains acides ou fortement sablonneux et marécageux. Adaptée à la vie en milieu extrême, elle évolue dans un réseau de galeries souterraines sombre et pauvre en oxygène, d'une longueur de 100 à 200 m, généralement situé à moins de 15 cm de profondeur, mais pouvant s'enfoncer jusqu'à 150 cm. Une partie de ce réseau est quasi permanente et empruntée par des générations successives de taupes. Lorsqu'elle creuse ses galeries de chasse, la taupe évacue les déblais sous forme de taupinières par une cheminée verticale. Ce réseau comprend un gîte garni de feuilles sèches, situé au carrefour de plusieurs galeries, ainsi que des chambres secondaires, garnies de réserves alimentaires en prévision des mois de disette des étés secs ou des hivers froids. Du point de vue agricole, elle diminue la quantité et la qualité du foin et de l'ensilage. La taupe provoque des dégâts aux cultures et au matériel, de même qu'elle détériore l'esthétique des gazons. C'est pourquoi elle est parfois considérée comme un animal nuisible. De nombreuses méthodes mécaniques et chimiques existent pour limiter son impact ; certaines étant aujourd'hui interdites, beaucoup restant inefficaces. L'effarouchement ou le piégeage mécanique avec les taupières sont considérés comme préférables. Par le passé, elle était chassée pour sa fourrure qui faisait l'objet d'un commerce florissant, principalement au début du XXe siècle. Le contact avec l'animal devrait se faire avec précaution car il est le réservoir d'un hantavirus spécifique dont la pathogénicité chez l'humain est inconnue, mais dont certains proches parents sont responsables de graves maladies. Ses populations sont stables et ne sont pas en danger, bien que la concentration d'individus diminue fortement dans les zones de cultures où l'usage des insecticides est en vigueur, ainsi qu'à proximité des zones industrielles et citadines où la pollution aux métaux lourds lui est défavorable. L'utilisation de la taupe dans les pratiques rituelles païennes, comme remède populaire, date au moins de l'Antiquité et a traversé les millénaires, malgré les condamnations de l'administration religieuse. La taupe est alors considérée comme un être des forces du mal, symbolisant la mort ; plus son agonie et sa souffrance duraient, plus la puissance du remède était forte et la délivrance du malade proche. (fr)
- ヨーロッパモグラ（欧羅巴土竜、Talpa europaea）は、真無盲腸目モグラ科の哺乳類である。英語では、Common MoleやNorthern Moleとも呼ばれる。 このモグラは地下のトンネルに住む。トンネルは常に拡張され、餌を狩るのに用いられる。通常は掘られた土は表面に押し出され、特徴的な「モグラ塚」を形成する。主にミミズを食べるが、昆虫やムカデ、時にはネズミやトガリネズミを食べることもある。唾液には毒が含まれ、特にミミズを麻痺させる効果がある。 体は約12ｃｍの円筒形であり、メスは通常オスよりも小さい。目は小さく毛皮の下に隠れ、また耳も小さい。毛皮は暗い灰色である。白色、ライトグレー、黄褐色、茶色、黒色の毛皮のヨーロッパモグラも報告されている。
* モグラ塚
* 顔
* 骨格
* アルビノ (ja)
- 유럽두더지(Talpa europaea)는 두더지과에 속하는 포유류의 일종이다. 북방두더지로도 불린다. (ko)
- Kret europejski (Talpa europaea) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny kretowatych, zaliczanej do rzędu ryjówkokształtnych (Soricomorpha), zwyczajowo nazywany kretem. Masa walcowatego ciała do 120 g, długość ciała do 17–20 cm. Pysk o ryjkowatym kształcie, zaopatrzony w 44 zęby. Oczy uwstecznione (o średnicy ok. 1 mm, prawdopodobnie niewrażliwe na światło). Uszy, cofnięte na tył czaszki, nie posiadają małżowin zewnętrznych, są natomiast zaopatrzone jedynie w fałd skórny i w specjalne włosy zamykające otwory słuchowe. Sierść czarna, charakteryzująca się wyjątkową gęstością włosów dwojakiego rodzaju: puchowych i pokrywowych (200 włosków na 1 mm²), przy dotknięciu dające wrażenie „aksamitnych”. Silne, łopatowate łapy z mocnymi zagiętymi do tyłu pazurami są przystosowane do kopania podziemnych tuneli. Szczególnie silne i duże są łapy przednie o zredukowanych kościach przedramienia. Odżywia się dżdżownicami, larwami owadów i drobnymi kręgowcami, które lokalizuje dzięki czułemu słuchowi oraz włosom czuciowym na pysku i ogonie, czułym na drgania (stąd odstraszanie kretów polega na montowaniu odstraszaczy wibracyjno-akustycznych). Na głębokości 20–50 cm wykopuje system podziemnych tuneli o średnicy 6 cm, rozciągających na długość ok. 100–200 m (czasem do 1 km) i terytorium ok. 2000–6000 m², stanowiący rodzaj pułapki na faunę glebową (preferuje gleby żyzne i wilgotne). Korytarze drąży z prędkością 12–15 m/dobę, wypychając jednorazowo 100–150 g ziemi (tzw. kretowina), które następnie patroluje co kilka godzin. Największe kopce pojawiają się na glebach bagiennych, dochodzą nawet do 90 cm wysokości. Na powierzchni ziemi porusza się niezdarnie i rzadko się na niej pojawia. Buduje podziemne gniazdo z mchu i trawy (czasem uzupełnione pionowym tunelem sięgającym wód gruntowych – rodzajem „studni”), obok którego znajduje się „spiżarnia”, w której gromadzi żywe, unieruchomione dżdżownice (z umiejętnie podciętym zwojem nerwowym). Komora taka, w której znajduje się kilkaset dżdżownic, stanowi zapas pożywienia na zimę. Samica rodzi 2-7 nagich młodych po ciąży trwającej ok. 28 dni (zwykle raz w roku, późną wiosną). Nie zapada w sen zimowy. Zimuje w korytarzach, około 50-60 cm poniżej poziomu zamarzania. Jest zwierzęciem bardzo ruchliwym i aktywnym, żyje ok. 2–4 lat, dojrzałość płciową osiąga po 1 roku życia. Krety żyją samotnie (z wyjątkiem rui przypadającej wiosną), przy spotkaniu są wobec siebie bardzo agresywne. Kret jest aktywny przez ok. 4 godz., po czym mocno śpi przez ok. 3 godz. Jego największa aktywność przypada na godziny poranne i wtedy właśnie powstaje najwięcej kretowisk. (pl)
- La talpa (Talpa europaea Linnaeus, 1758) è un mammifero soricomorfo appartenente alla famiglia dei Talpidi. (it)
- De mol (Talpa europaea) is een hoofdzakelijk antraciet gekleurd ondergronds levend zoogdier uit de familie der mollen (Talpidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. (nl)
- A toupeira-europeia (Talpa europaea) é uma espécie de mamífero da família Talpidae, nativa da região europeia desde França até à Rússia europeia. (pt)
- Европейский крот, или обыкновенный крот (лат. Talpa europaea), — вид млекопитающих из семейства кротовых. (ru)
- Кріт європейський, або кріт звичайний (Talpa europaea) — комахоїдний ссавець роду кротів родини кротових (Talpidae) ряду комахоїдних (Insectivora). (uk)
- Mullvad (Talpa europaea) är ett litet däggdjur som tillhör familjen mullvadsdjur. Den lever till största delen ensam i underjordiska gångar som den gräver ut i lös fuktig jord. (sv)
- 欧洲鼹鼠（學名：Talpa europaea）是一种哺乳动物，属于。这种鼹鼠通常生活在地道中，平时生活里也会不断挖掘，并用地道来捕猎。一般挖出来的土会被欧洲鼹鼠堆到地表，形成。它主要吃蚯蚓，有时也会吃虫子、蜈蚣甚至小鼠和鼩鼱。它的口水有毒，特别擅长麻痹土中的虫子。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El talp (Talpa europaea) és un mamífer de la família dels tàlpids. Fa aproximadament 11-16 cm de llargada i pesa entre 30 i 130 grams. El mascle és una mica més gran que la femella. Té un pelatge curt i particular, car la disposició dels pèls li permet moure's pels túnels igual de fàcilment cap endavant que cap enrere. En la majoria d'altres mamífers el pèl creix cap enrere, però en el talp creix de tal manera que no s'enganxa amb les parets dels túnels quan l'animal es mou cap enrere. (ca)
- الخلد الأوروبي European mole أو (Talpa europaea) هو أحد الثدييات من رتبة شفويات الأعور Eulipotyphla. ويُعرف أيضا باسم الخلد العام والخلد الشمالي. يعيش هذا الخلد في أنفاق تحت الأرض ممتدة باستمرار. ويستخدم هذه الأنفاق لاصطياد فريسته. في الظروف العادية، يتم دفع ناتج الحفر إلى السطح، مما يؤدي إلى تكون تلال الخلد المعروفة. تتغذى بشكل رئيسي على ديدان الأرض، وأيضًا على الحشرات والحريشة وحتى الفئران والقشر. يحتوي اللعاب على السموم التي تشل ديدان الأرض على وجه الخصوص. (ar)
- Krtek obecný (Talpa europaea, Linné, 1758) je menší černý hmyzožravec, vyskytující se na polích, loukách, v parcích a zahradách. Žije několik decimetrů pod zemí. Buduje chodby – jednak obytné, jednak okružní, ve kterých loví potravu. Při tom tvoří na povrchu typické hromádky zeminy, zvané krtinec či krtina. (cs)
- The European mole (Talpa europaea) is a mammal of the order Eulipotyphla. It is also known as the common mole and the northern mole. This mole lives in a tunnel system, which it constantly extends. It uses these tunnels to hunt its prey. Under normal conditions the displaced earth is pushed to the surface, resulting in the characteristic molehills. It feeds mainly on earthworms, but also on insects, centipedes and even mice and shrews. Its saliva contains toxins which paralyze earthworms in particular. (en)
- El topo común o europeo (Talpa europaea) es una especie de mamífero soricomorfo de la familia Talpidae. Se distribuye desde Europa occidental hasta los ríos Obi e Irtysh, en Siberia. (es)
- Sator arrunta (Talpa europaea) ugaztuna da, satorren familiakoa. Erdialdeko Europatik bizi da, Siberiako Ob eta Irtish ibaietaraino. Bizkaieraz Lobeko-a izendatuta (eu)
- ヨーロッパモグラ（欧羅巴土竜、Talpa europaea）は、真無盲腸目モグラ科の哺乳類である。英語では、Common MoleやNorthern Moleとも呼ばれる。 このモグラは地下のトンネルに住む。トンネルは常に拡張され、餌を狩るのに用いられる。通常は掘られた土は表面に押し出され、特徴的な「モグラ塚」を形成する。主にミミズを食べるが、昆虫やムカデ、時にはネズミやトガリネズミを食べることもある。唾液には毒が含まれ、特にミミズを麻痺させる効果がある。 体は約12ｃｍの円筒形であり、メスは通常オスよりも小さい。目は小さく毛皮の下に隠れ、また耳も小さい。毛皮は暗い灰色である。白色、ライトグレー、黄褐色、茶色、黒色の毛皮のヨーロッパモグラも報告されている。
* モグラ塚
* 顔
* 骨格
* アルビノ (ja)
- 유럽두더지(Talpa europaea)는 두더지과에 속하는 포유류의 일종이다. 북방두더지로도 불린다. (ko)
- La talpa (Talpa europaea Linnaeus, 1758) è un mammifero soricomorfo appartenente alla famiglia dei Talpidi. (it)
- De mol (Talpa europaea) is een hoofdzakelijk antraciet gekleurd ondergronds levend zoogdier uit de familie der mollen (Talpidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. (nl)
- A toupeira-europeia (Talpa europaea) é uma espécie de mamífero da família Talpidae, nativa da região europeia desde França até à Rússia europeia. (pt)
- Европейский крот, или обыкновенный крот (лат. Talpa europaea), — вид млекопитающих из семейства кротовых. (ru)
- Кріт європейський, або кріт звичайний (Talpa europaea) — комахоїдний ссавець роду кротів родини кротових (Talpidae) ряду комахоїдних (Insectivora). (uk)
- Mullvad (Talpa europaea) är ett litet däggdjur som tillhör familjen mullvadsdjur. Den lever till största delen ensam i underjordiska gångar som den gräver ut i lös fuktig jord. (sv)
- 欧洲鼹鼠（學名：Talpa europaea）是一种哺乳动物，属于。这种鼹鼠通常生活在地道中，平时生活里也会不断挖掘，并用地道来捕猎。一般挖出来的土会被欧洲鼹鼠堆到地表，形成。它主要吃蚯蚓，有时也会吃虫子、蜈蚣甚至小鼠和鼩鼱。它的口水有毒，特别擅长麻痹土中的虫子。 (zh)
- Eŭropa talpo (Talpa europaea) estas malgranda mamulo el la familio de talpedoj. Ĝi estas longa proksimume 11–13 cm, pezanta 50-80 g. Ĝi estas nigra kaj ĝiaj antaŭaj piedoj servas bonege por kiel malgrandaj ŝoveliloj. La estas fakte por kaptado de insektoj. Ĉiutage la talpo plurfoje trakuras ĉiujn siajn koridorojn kaj formanĝas enfalintajn insektojn (sekve ĝi estas utila, malgraŭ la malamo de ĝardenistoj). Sub la plej alta talpomonteto troviĝas la talpa kuŝejo (30 – 60 cm profunde) sternita per seka herbo. Ĉiu talpo gardas sian ĉasdistrikton kaj renkontiĝas kun aliaj talpoj nur dum la pariĝada sezono (marto-majo). La gravedeco daŭras 3 semajnojn kaj naskiĝas 4 aŭ 5 senharaj kaj blindaj idoj. Post 3 semajnoj ili malfermas la okulojn kaj post ankoraŭ unu semajno ili atingas duonan grandeco (eo)
- Der Europäische Maulwurf (Talpa europaea), häufig auch nur Maulwurf genannt, ist eine Säugetierart aus der Familie der Maulwürfe (Talpidae) innerhalb der Ordnung der Insektenfresser (Eulipotyphla). Er kommt als einziger Vertreter der Gruppe in Mitteleuropa vor, ist darüber hinaus aber auch in Westeuropa und in Osteuropa anzutreffen. In seinem großen Verbreitungsgebiet nutzt er zahlreiche verschiedene Lebensräume, von Waldlandschaften über offene Gebiete bis hin zu Weiden und Parks und teilweise auch städtische Areale. Die Anwesenheit des Europäischen Maulwurfs in einer bestimmten Region ist stark von der Menge seiner genutzten Nahrungsressourcen abhängig. Äußerlich ähnelt der Europäische Maulwurf anderen nahe verwandten Arten. Die Tiere besitzen einen zylindrischen Körper mit kurzem Hals, (de)
- Talpa europaea • Taupe(
Vous lisez un « article de qualité » labellisé en 2022. )(
Pour les aspects culturels et les significations élargies, voir Taupe. ) Talpa europaea Talpa europaea, la Taupe d'Europe. Espèce Talpa europaeaLinnaeus, 1758 Statut de conservation UICN LC : Préoccupation mineure (fr)
- Kret europejski (Talpa europaea) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny kretowatych, zaliczanej do rzędu ryjówkokształtnych (Soricomorpha), zwyczajowo nazywany kretem. Masa walcowatego ciała do 120 g, długość ciała do 17–20 cm. Pysk o ryjkowatym kształcie, zaopatrzony w 44 zęby. Oczy uwstecznione (o średnicy ok. 1 mm, prawdopodobnie niewrażliwe na światło). Uszy, cofnięte na tył czaszki, nie posiadają małżowin zewnętrznych, są natomiast zaopatrzone jedynie w fałd skórny i w specjalne włosy zamykające otwory słuchowe. Sierść czarna, charakteryzująca się wyjątkową gęstością włosów dwojakiego rodzaju: puchowych i pokrywowych (200 włosków na 1 mm²), przy dotknięciu dające wrażenie „aksamitnych”. (pl)
|
.jpg){kind=link}
