| dbo:abstract
|
- يومينس الثاني وهو ابن وكان ملك بيرغاموم بين أعوام 197 – 159 قبل الميلاد وخلال الجزء الأكبر من حكمه كان حليفا وفيا للرومان والذين أعطوه عدة مزايا. وكان قد انتصر على في عام 190 ق م وكجائزة أعطي ملكا من خيرسونيس في تراقيا إلى جبال طوروس وما فيها من محميات من المدن اليونانية والتي لم تعلن حرة. تدخل الرومان في نزاعاته مع جيرانه وزار روما ليتناقش على أعمال بيرسيوس المقدوني وكان يستقبل بالترحاب. وفي طريق عودته هرب من محاولة اغتيال من قبل مبعوثين من بيرسيوس، ورغم انه ناصر الرومان في الحرب المقدونية الثالثة لم يظهر الاهتمام أو الحماس المطلوب (حتى أنه أعاد قواته الإضافية) فأصبح موضع شك بأنه يعاون الأعداء. وفقا بوليبيوس فقد كان للشك أسس لكن يومينس قال انه تم التفاوض من أجل تبادل الأسرى فحسب، ولكن لم يأت شيء من هذه المفاوضات (مهما كان الهدف الحقيق من هذه المفاوضات) لكي يدرأ يومينس الشبهات أرسل تهانيه إلى روما عن طريق أخيه أتالوس (الذي أصبح لاحقا ) بعد أن هزيمة بيرسيوس عام 168 ق م في معركة بيدنا. استقبل أتالوس بلطف ولكن ببرود فقام يومينس كإجراء احترازي بزيارة روما بنفسه ولكن عند وصوله إلى بروندوسيوم (برينديزي) أمر بأن يترك إيطاليا فورا، ولم يتحصل بعدها على مباركات من روما أبدا، والذين أظهروا تفضيلا لأتالوس في زيارته الثانية ويشك أن الهدف كان تنصيبه بدل يومينس، ولكن أتالوس لم يقبل العرض. أمضى يومينس السنوات الثلاث الأخيرة من حكمه في نزاعات مع ملك بيثينيا والكلتيين في غلاطية، ثم مات عام 159 ق م وكان موته على الأغلب هو ما منع حربا مع روما. كان يومينيس ضعيف البنية ولكنه كان حاكما وسياسيا داهية ونشيطا ولذي رفع دولته من منطقة مجهولة إلى قوة مسيطرة في الأناضول، وخلال حكمه أصبحت بيرغاموم مدينة مزدهرة كان يسقبل فيها العلماء ومنهم كان مؤسس مدرسة النقد البيرغامومية، ذلك زينها بالبنايات الرائعة ومنها المذبح الكبير لزيوس مع إفريز يمثل معركة العمالقة، لكن أعظم بناء كان مكتبة المدينة والتي تأتي ثانية بعد مكتبة الإسكندرية. (ar)
- Èumenes II de Pèrgam (grec antic: Εὐμένης, Euménēs, llatí: Eumenes) (197 aC–158 aC) fou fill d'Àtal I de Pèrgam al que va succeir a la seva mort el 197 aC. Va continuar la política filoromana del seu antecessor, que encara va reforçar. (ca)
- Ο Ευμένης Β΄ ο Σωτήρ (βασ. 197 π.Χ. - 158 π.Χ.) ήταν ηγεμών του ελληνιστικού βασιλείου της Περγάμου στη Μικρά Ασία, μέλος της Δυναστείας των Ατταλιδών. Ήταν γιος του Αττάλου Α΄ του Σωτήρος και της Απολλωνίδος. Νυμφεύτηκε τη Στρατονίκη, κόρη του Αριαράθη Δ΄, βασιλιά της Καππαδοκίας και της Αντιοχίδος. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ασκώντας έντονα φιλορωμαϊκή πολιτική κατάφερε να εξελιχθεί σε ελάχιστο χρόνο από βασιλιάς ενός σχετικά ασήμαντου βασιλείου σε ηγεμόνα μιας ισχυρότατης μοναρχίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Πολύβιο, ο Ευμένης ήταν άνδρας με ασθενή κράση, αλλά με μεγάλη ενεργητικότητα και δύναμη μυαλού, όπως αποδεικνύεται από τη θητεία του στον θρόνο της Περγάμου. Είναι, επίσης, γνωστός για το σημαντικό πολιτιστικό του έργο, με επιφανέστερα επιτεύγματά του την ανάδειξη της Περγάμου σε περίλαμπρη πόλη και την επέκταση της Βιβλιοθήκης της Περγάμου, μιας από τις μεγάλες βιβλιοθήκες του αρχαίου κόσμου, δεύτερη σε σπουδαιότητα μετά από την αντίστοιχη της Αλεξάνδρειας. (el)
- Eumenes II. (altgriechisch Εὐμένης Euménēs; * vor 221 v. Chr.; † 158 v. Chr.) war von 197 v. Chr. bis zu seinem Tod König von Pergamon aus dem Geschlecht der Attaliden. Als Bundesgenosse unterstützte er das Römische Reich im Krieg gegen den Seleukidenkönig Antiochos III. und erhielt im Frieden von Apameia 188 v. Chr. fast das gesamte seleukidische Kleinasien bis zum Taurus. Dies bedeutete eine starke territoriale Erweiterung des Pergamenischen Reichs. Im Krieg gegen die Galater und König Prusias I. von Bithynien (188–183 v. Chr.) konnte Eumenes II. seine Machtstellung mit römischer Hilfe behaupten. Auch im Dritten Römisch-Makedonischen Krieg (171–168 v. Chr.) kämpfte er auf römischer Seite gegen den Makedonenkönig Perseus. Dennoch entzweite er sich mit den Römern, die ihn gegen seine Brüder auszuspielen versuchten, was an deren innerfamiliärer Loyalität scheiterte. Unter Eumenes II. erlebte das Pergamenische Reich eine Blütezeit. Pergamon entwickelte sich zu einem Kulturzentrum der hellenistischen Welt und war Sitz einer bedeutenden Bibliothek; Eumenes II. ordnete den Bau des monumentalen Pergamonaltars an, stiftete das Siegesfest der Nikephoria und trat als Förderer der griechischen Kultur durch Stiftungen an Athen, Delphi und Rhodos auf. (de)
- Eumenes II Soter (/juːˈmɛniːz/; Greek: Εὐμένης Σωτήρ; ruled 197–159 BC) was a ruler of Pergamon, and a son of Attalus I Soter and queen Apollonis and a member of the Attalid dynasty of Pergamon. (en)
- Eumenes II (en griego antiguo, Εὐμένης Βʹ), (reinado: 197 a. C.-159 a. C.) fue rey de Pérgamo y miembro de la dinastía atálida. Era hijo de Atalo I y de una cierta Apolonis, originaria de Cízico, a quien Polibio rinde homenaje en su Historia general (es)
- Eumenes II.a (antzinako grezieraz: Εὐμένης Βʹ; K.a. 197tik K.a. 160arte errege izan zena), Pergamoko erregea eta atalidar dinastiako partaidea izan zen. Erromatarrekin aliatu zen seleukotarrak Egeo itsasorantz hedatzea eragozteko, eta, azkenik, Antioko III.a Handia seleukotar erregea garaitu zuen K.a. 190ean. K.a. 188an Apameako Bakea sinatu ondoren, bere erromatar aliatuengandik Frigia, Lidia eta Panfilia probintziak jaso zituen, erromatarrek, ez baitzuten lurralde gehiago domeinatzerik nahi, etorkizunean, seleukotar hedapen saiakuntza oro geldiarazi zezakeen estatu indartsu bat baizik Asia Txikian.
* Datuak: Q270678
* Multimedia: Eumenes II (eu)
- Eumène II Sôter, « le Sauveur » (grec ancien : Εὐμένης), né en 221 av. J.-C. et mort en 159/158 av. J.-C., est un roi de Pergame de la dynastie des Attalides. Son règne s'étend de 197 à 159/158 av. J.-C. Il est l'allié des Romains durant la guerre antiochique et la troisième Guerre macédonienne. C’est sous le règne d’Eumène II que le royaume de Pergame atteint son apogée territorial et culturel. Son règne donne lieu à la construction de la bibliothèque de Pergame, deuxième plus grande bibliothèque du monde hellénistique derrière celle d’Alexandrie. On suppose aussi que le Grand autel de Pergame est construit au début du règne d’Eumène II. (fr)
- Eumenes II (Yunani: Εὐμένης Βʹ; memerintah 197-159 SM) bergelar Soter yang berarti "Penyelamat" adalah raja Pergamum, putra Attalus I Soter dan ratu Apollonis dan anggota dinasti Attalid dari Pergamum. (in)
- エウメネス2世（古代ギリシア語: Εὐμένης Β' τῆς Περγάμου, Eumenes II, ? - 紀元前159年）は、アッタロス朝の君主である（在位：紀元前197年 - 紀元前159年）。 (ja)
- Eumene Sotere (in greco antico: Εὐμένης Σωτήρ, Euménēs Sōtḕr; 221 a.C. – 160 a.C.), chiamato nella storiografia moderna Eumene II, è stato un sovrano pergameno, re di Pergamo dal 197 a.C. fino alla sua morte. Il suo nome è legato a numerosi celebri monumenti dell'antichità, tra cui l'altare di Pergamo, oggi custodito al Pergamonmuseum di Berlino, la biblioteca di Pergamo, con i quali arricchì la sua capitale, e la stoà sull'acropoli ateniese. (it)
- Eumenes II (overleden in 159 v.Chr.), uit het huis der Attaliden, was koning van Pergamon van 197 v.Chr. tot aan zijn dood. Hij was de oudste zoon en opvolger van Attalus I en zette na de dood van zijn vader uit zelfbehoud diens beleid van collaboratie met de Romeinen verder. Zo was hij in grote mate verantwoordelijk voor de aanvaring tussen de Romeinen en Antiochus III de Grote (196 tot 192 v.Chr.), zoals zijn vader ook al had gedaan met Philippus V van Macedonië. Hij stichtte in 190 v.Chr. . In de zogenaamde Syrische oorlog tegen Antiochus steunde hij de Romeinen met zijn vloot, en hij onderscheidde zich in de Slag bij Magnesia (189). Dit optreden werd, door de , beloond met aanzienlijke gebiedsuitbreiding voor Pergamon, dat er de Thracische Chersonesus en een groot deel van Klein-Azië bij kreeg. Hij genoot sindsdien ook het volle vertrouwen van de Romeinse Senaat, en zijn oorlogen met Prusias I van Bithynië (186 tot 183 v.Chr.) en met Pharnaces van Pontus (183 tot 179 v.Chr.) werden door de Romeinen in zijn voordeel beëindigd. Op die manier werd Pergamon onder Eumenes' regering een regionale grootmacht, ook al bleek het uiteindelijk niet meer dan een pion in het politieke schaakbord waarin Rome het spel leidde. Eumenes II was de verdediger van de status quo in het Oosten, en dat maakte hem onpopulair bij allen die zich benadeeld voelden. Er vormden zich in de Griekse wereld twee partijen: een rond hem, en een rond Perseus van Macedonië. Hij wist de Romeinen opnieuw te bewegen tot een militair optreden tegen Macedonië: daarvoor was hij in 172 persoonlijk naar Rome gereisd, om de Senaat voor Perseus te waarschuwen. Op de terugreis werd hij in buurt van Delphi overvallen - naar verluidt door sluipmoordenaars van Perseus - en ernstig gewond. Wanneer de oorlog (de zogenaamde Derde Macedonische Oorlog) langer aansleepte dan verwacht, beweerden boze tongen dat hij stiekem ook met Perseus ging onderhandelen. Het lijkt echter weinig waarschijnlijk dat hij bereid zou zijn geweest de principes van een dertigjarig beleid zomaar ineens om te gooien. Hoe dan ook, hij raakte er alleszins het vertrouwen van de Romeinen mee kwijt. De Senaat toonde voortaan een duidelijke sympathie voor Eumenes' broer Attalus. Eumenes toonde zich een waardige opvolger van zijn vader. Ondanks zijn lichamelijke zwakheid, bezat hij een grote intelligentie en een scherp politiek inzicht. Zijn successen bezorgden hem echter veel vijanden, bij wie hij doorging als een verrader van de Griekse vrijheid. Naast zijn politieke successen maakte hij zijn hoofdstad Pergamon tot een monumentale stad, en schonk haar een vermaarde bibliotheek die mocht concurreren met die van Alexandrië. Ook aan de verfraaiing van andere steden droeg hij bij: aan de voet van de Akropolis van Athene bijvoorbeeld liet hij de naar hem genoemde Stoa van Eumenes aanleggen (als foyer voor de bezoekers van het Dionysus-theater), en te Delphi liet hij op zijn kosten het theater herstellen. (nl)
- Eumenes II, död 158 f.Kr., var kung av Pergamon åren 197 f.Kr.–158 f.Kr.. I likhet med sin fader, Attalos I, var Eumenes bundsförvant åt romarna, vilka han aktivt bistod i kriget mot Antiochos III den store i Syrien. Det var Eumenes II som kom att fälla avgörandet i slaget vid Magnesia år 190 f.Kr. med en välriktad kavallerichock. Av romarna belönades han därför, dels genom en för honom gynnsam bemedling i stridigheterna med konung i Bithynien och i Pontos, dels genom högst betydliga utvidgningar av riket, som därigenom kom att sträcka sig över större delen av Mindre Asien, ända till Taurosbergen, och på europeiska sidan omfattade det thrakiska Chersonesos. Med tiden uppkom dock ett spänt förhållande mellan Eumenes och romarna, vilka fruktade hans alltför stora makt och därför motverkade honom i hans stridigheter med invånarna på ön Rhodos. Vid hans besök i Rom 172 f.Kr. återställdes för en tid det goda förhållandet, och i kriget mot Perseus i Makedonien stod Eumenes åter på romarnas sida, men han beskylldes av dem för att ha varit en opålitlig bundsförvant och fick vidkännas varjehanda kränkningar. Eumenes avled emellertid år 159 f.Kr., innan det hann komma till öppen brytning. Det av hans fader grundade pergamenska biblioteket utvidgade han betydligt och visade sig även för övrigt såsom en vän av konst och vetenskap. (sv)
- Eumenes II Filadelfos Soter (ur. ?, zm. 159 p.n.e.) – król (basileus) Pergamonu panujący od 197 p.n.e., z dynastii Attalidów, syn Attalosa I Sotera, brat Attalosa II Filadelfosa, ojciec Attalosa III Filometora i Aristonikosa. (pl)
- Eumenes II (Εὐμένης Β' τῆς Περγάμου; 221 a.C. — 160 a.C.) foi um rei de Pérgamo que governou entre 197 e 159 a.C., sendo membro da dinastia atálida. Era filho de Átalo I e da rainha Apolonis. Casou-se com , filha de Ariarates IV, rei da Capadócia, tendo um filho, que se tornou rei como Átalo III. Seguindo o exemplo paterno, Eumenes colaborou com os romanos para conter os macedônios e os selêucidas, que levou à derrota de Antíoco III na Batalha de Magnésia em 190 a.C. Como resultado do Tratado de Apameia em 188 a.C. ele recebeu as regiões da Frígia, Lídia, Pisídia, Panfília e partes da Lícia de seus aliados romanos. Mais tarde caiu em desgraça junto aos romanos por ter se tornado suspeito de se aliar com Perseu da Macedônia. Então os romanos tentaram, sem sucesso, colocar no trono seu irmão, Átalo II. Em seu reinado se expandiu a Biblioteca de Pérgamo, uma das maiores bibliotecas do mundo antigo, e se construiu o célebre Altar de Pérgamo, uma das maiores realizações da escultura do Helenismo. (pt)
- 歐邁尼斯二世「救主」（古希臘語：Εὐμένης Β' τῆς Περγάμου；约？－前159年）是小亞細亞的帕加馬王國阿塔羅斯王朝統治者（前197年—前159年在位）。阿塔羅斯一世和王后阿波羅妮絲之子。歐邁尼斯二世成為國王後延續其父親的國策，繼續與羅馬共和國合作對抗馬其頓王國。當羅馬-塞琉古戰爭爆發時，歐邁尼斯二世帶領帕加馬王國與羅馬聯盟一同對抗安條克三世，並在前190年決定性戰役馬格尼西亞戰役有優異表現。 (zh)
- Евмен II Сотер (дав.-гр. Εὐμένης Β' Σωτήρ, 221 — 159 р. до н. е.) — володар Пергама у 197 — 159 р. до н. е., син Аттала I Сотера. (uk)
- Эвмен II (др.-греч. Εὐμένης Β'; 221 до н. э. — 159 до н. э.) — пергамский царь, правивший в 197—159 годах до н. э., при котором Пергамское царство достигло зенита своего могущества, а Пергам стал соперничать с Александрией за статус главного центра эллинистической культуры. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Èumenes II de Pèrgam (grec antic: Εὐμένης, Euménēs, llatí: Eumenes) (197 aC–158 aC) fou fill d'Àtal I de Pèrgam al que va succeir a la seva mort el 197 aC. Va continuar la política filoromana del seu antecessor, que encara va reforçar. (ca)
- Eumenes II Soter (/juːˈmɛniːz/; Greek: Εὐμένης Σωτήρ; ruled 197–159 BC) was a ruler of Pergamon, and a son of Attalus I Soter and queen Apollonis and a member of the Attalid dynasty of Pergamon. (en)
- Eumenes II (en griego antiguo, Εὐμένης Βʹ), (reinado: 197 a. C.-159 a. C.) fue rey de Pérgamo y miembro de la dinastía atálida. Era hijo de Atalo I y de una cierta Apolonis, originaria de Cízico, a quien Polibio rinde homenaje en su Historia general (es)
- Eumène II Sôter, « le Sauveur » (grec ancien : Εὐμένης), né en 221 av. J.-C. et mort en 159/158 av. J.-C., est un roi de Pergame de la dynastie des Attalides. Son règne s'étend de 197 à 159/158 av. J.-C. Il est l'allié des Romains durant la guerre antiochique et la troisième Guerre macédonienne. C’est sous le règne d’Eumène II que le royaume de Pergame atteint son apogée territorial et culturel. Son règne donne lieu à la construction de la bibliothèque de Pergame, deuxième plus grande bibliothèque du monde hellénistique derrière celle d’Alexandrie. On suppose aussi que le Grand autel de Pergame est construit au début du règne d’Eumène II. (fr)
- Eumenes II (Yunani: Εὐμένης Βʹ; memerintah 197-159 SM) bergelar Soter yang berarti "Penyelamat" adalah raja Pergamum, putra Attalus I Soter dan ratu Apollonis dan anggota dinasti Attalid dari Pergamum. (in)
- エウメネス2世（古代ギリシア語: Εὐμένης Β' τῆς Περγάμου, Eumenes II, ? - 紀元前159年）は、アッタロス朝の君主である（在位：紀元前197年 - 紀元前159年）。 (ja)
- Eumene Sotere (in greco antico: Εὐμένης Σωτήρ, Euménēs Sōtḕr; 221 a.C. – 160 a.C.), chiamato nella storiografia moderna Eumene II, è stato un sovrano pergameno, re di Pergamo dal 197 a.C. fino alla sua morte. Il suo nome è legato a numerosi celebri monumenti dell'antichità, tra cui l'altare di Pergamo, oggi custodito al Pergamonmuseum di Berlino, la biblioteca di Pergamo, con i quali arricchì la sua capitale, e la stoà sull'acropoli ateniese. (it)
- Eumenes II Filadelfos Soter (ur. ?, zm. 159 p.n.e.) – król (basileus) Pergamonu panujący od 197 p.n.e., z dynastii Attalidów, syn Attalosa I Sotera, brat Attalosa II Filadelfosa, ojciec Attalosa III Filometora i Aristonikosa. (pl)
- 歐邁尼斯二世「救主」（古希臘語：Εὐμένης Β' τῆς Περγάμου；约？－前159年）是小亞細亞的帕加馬王國阿塔羅斯王朝統治者（前197年—前159年在位）。阿塔羅斯一世和王后阿波羅妮絲之子。歐邁尼斯二世成為國王後延續其父親的國策，繼續與羅馬共和國合作對抗馬其頓王國。當羅馬-塞琉古戰爭爆發時，歐邁尼斯二世帶領帕加馬王國與羅馬聯盟一同對抗安條克三世，並在前190年決定性戰役馬格尼西亞戰役有優異表現。 (zh)
- Евмен II Сотер (дав.-гр. Εὐμένης Β' Σωτήρ, 221 — 159 р. до н. е.) — володар Пергама у 197 — 159 р. до н. е., син Аттала I Сотера. (uk)
- Эвмен II (др.-греч. Εὐμένης Β'; 221 до н. э. — 159 до н. э.) — пергамский царь, правивший в 197—159 годах до н. э., при котором Пергамское царство достигло зенита своего могущества, а Пергам стал соперничать с Александрией за статус главного центра эллинистической культуры. (ru)
- يومينس الثاني وهو ابن وكان ملك بيرغاموم بين أعوام 197 – 159 قبل الميلاد وخلال الجزء الأكبر من حكمه كان حليفا وفيا للرومان والذين أعطوه عدة مزايا. وكان قد انتصر على في عام 190 ق م وكجائزة أعطي ملكا من خيرسونيس في تراقيا إلى جبال طوروس وما فيها من محميات من المدن اليونانية والتي لم تعلن حرة. وفقا بوليبيوس فقد كان للشك أسس لكن يومينس قال انه تم التفاوض من أجل تبادل الأسرى فحسب، ولكن لم يأت شيء من هذه المفاوضات (مهما كان الهدف الحقيق من هذه المفاوضات) لكي يدرأ يومينس الشبهات أرسل تهانيه إلى روما عن طريق أخيه أتالوس (الذي أصبح لاحقا ) بعد أن هزيمة بيرسيوس عام 168 ق م في معركة بيدنا. (ar)
- Eumenes II. (altgriechisch Εὐμένης Euménēs; * vor 221 v. Chr.; † 158 v. Chr.) war von 197 v. Chr. bis zu seinem Tod König von Pergamon aus dem Geschlecht der Attaliden. Als Bundesgenosse unterstützte er das Römische Reich im Krieg gegen den Seleukidenkönig Antiochos III. und erhielt im Frieden von Apameia 188 v. Chr. fast das gesamte seleukidische Kleinasien bis zum Taurus. Dies bedeutete eine starke territoriale Erweiterung des Pergamenischen Reichs. Im Krieg gegen die Galater und König Prusias I. von Bithynien (188–183 v. Chr.) konnte Eumenes II. seine Machtstellung mit römischer Hilfe behaupten. Auch im Dritten Römisch-Makedonischen Krieg (171–168 v. Chr.) kämpfte er auf römischer Seite gegen den Makedonenkönig Perseus. Dennoch entzweite er sich mit den Römern, die ihn gegen seine Brüde (de)
- Ο Ευμένης Β΄ ο Σωτήρ (βασ. 197 π.Χ. - 158 π.Χ.) ήταν ηγεμών του ελληνιστικού βασιλείου της Περγάμου στη Μικρά Ασία, μέλος της Δυναστείας των Ατταλιδών. Ήταν γιος του Αττάλου Α΄ του Σωτήρος και της Απολλωνίδος. Νυμφεύτηκε τη Στρατονίκη, κόρη του Αριαράθη Δ΄, βασιλιά της Καππαδοκίας και της Αντιοχίδος. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ασκώντας έντονα φιλορωμαϊκή πολιτική κατάφερε να εξελιχθεί σε ελάχιστο χρόνο από βασιλιάς ενός σχετικά ασήμαντου βασιλείου σε ηγεμόνα μιας ισχυρότατης μοναρχίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Πολύβιο, ο Ευμένης ήταν άνδρας με ασθενή κράση, αλλά με μεγάλη ενεργητικότητα και δύναμη μυαλού, όπως αποδεικνύεται από τη θητεία του στον θρόνο της Περγάμου. Είναι, επίσης, γνωστός για το σημαντικό πολιτιστικό του έργο, με επιφανέστερα επιτεύγματά του την ανάδειξη της Περγάμ (el)
- Eumenes II.a (antzinako grezieraz: Εὐμένης Βʹ; K.a. 197tik K.a. 160arte errege izan zena), Pergamoko erregea eta atalidar dinastiako partaidea izan zen. Erromatarrekin aliatu zen seleukotarrak Egeo itsasorantz hedatzea eragozteko, eta, azkenik, Antioko III.a Handia seleukotar erregea garaitu zuen K.a. 190ean. K.a. 188an Apameako Bakea sinatu ondoren, bere erromatar aliatuengandik Frigia, Lidia eta Panfilia probintziak jaso zituen, erromatarrek, ez baitzuten lurralde gehiago domeinatzerik nahi, etorkizunean, seleukotar hedapen saiakuntza oro geldiarazi zezakeen estatu indartsu bat baizik Asia Txikian. (eu)
- Eumenes II (overleden in 159 v.Chr.), uit het huis der Attaliden, was koning van Pergamon van 197 v.Chr. tot aan zijn dood. Hij was de oudste zoon en opvolger van Attalus I en zette na de dood van zijn vader uit zelfbehoud diens beleid van collaboratie met de Romeinen verder. Zo was hij in grote mate verantwoordelijk voor de aanvaring tussen de Romeinen en Antiochus III de Grote (196 tot 192 v.Chr.), zoals zijn vader ook al had gedaan met Philippus V van Macedonië. Hij stichtte in 190 v.Chr. . In de zogenaamde Syrische oorlog tegen Antiochus steunde hij de Romeinen met zijn vloot, en hij onderscheidde zich in de Slag bij Magnesia (189). Dit optreden werd, door de , beloond met aanzienlijke gebiedsuitbreiding voor Pergamon, dat er de Thracische Chersonesus en een groot deel van Klein-Azië b (nl)
- Eumenes II (Εὐμένης Β' τῆς Περγάμου; 221 a.C. — 160 a.C.) foi um rei de Pérgamo que governou entre 197 e 159 a.C., sendo membro da dinastia atálida. Era filho de Átalo I e da rainha Apolonis. Casou-se com , filha de Ariarates IV, rei da Capadócia, tendo um filho, que se tornou rei como Átalo III. Seguindo o exemplo paterno, Eumenes colaborou com os romanos para conter os macedônios e os selêucidas, que levou à derrota de Antíoco III na Batalha de Magnésia em 190 a.C. Como resultado do Tratado de Apameia em 188 a.C. ele recebeu as regiões da Frígia, Lídia, Pisídia, Panfília e partes da Lícia de seus aliados romanos. Mais tarde caiu em desgraça junto aos romanos por ter se tornado suspeito de se aliar com Perseu da Macedônia. Então os romanos tentaram, sem sucesso, colocar no trono seu irmão (pt)
- Eumenes II, död 158 f.Kr., var kung av Pergamon åren 197 f.Kr.–158 f.Kr.. I likhet med sin fader, Attalos I, var Eumenes bundsförvant åt romarna, vilka han aktivt bistod i kriget mot Antiochos III den store i Syrien. Det var Eumenes II som kom att fälla avgörandet i slaget vid Magnesia år 190 f.Kr. med en välriktad kavallerichock. Av romarna belönades han därför, dels genom en för honom gynnsam bemedling i stridigheterna med konung i Bithynien och i Pontos, dels genom högst betydliga utvidgningar av riket, som därigenom kom att sträcka sig över större delen av Mindre Asien, ända till Taurosbergen, och på europeiska sidan omfattade det thrakiska Chersonesos. (sv)
|
