| dbo:abstract
|
- Obilné zákony (v originále Corn Laws) byla celní nařízení omezující či zcela znemožňující dovoz obilí do Spojeného království, uplatňovaná v letech 1815–1846; měla ochraňovat domácí trh před přebytky a importem laciného obilí ze zahraničí. Zákony se vztahovaly na veškeré obilí, ovšem největší dopad měly na ceny pšenice, která tehdy byla jednou z nejdůležitějších zemědělských produktů, zejména kvůli výrobě chleba, který byl tehdy základní potravinou většiny populace. (cs)
- La grenleĝo (angle Corn Law) estas reguliga dispozicio pri importo kaj eksporto de la greno, en la brita historio. La unuaj notoj pri grenleĝo aperas en la 12-a jarcento, ĝi iĝis grava el politika vidpunkto en turnopunkto de la 18-19-a jarcentoj, kiam pro la blokado de Napoleono kaj plimultiĝo de la loĝantaro, ne sufiĉis la greno por Britio. La grenleĝoj iĝis eksvalidaj en 1846 kaj tio signifis malgraviĝon de la bienegulaj interesoj kaj venkon de la grenindustrio. La grenleĝoj kaj milito multekostigis la grenon ekde 1791 kaj la malforta rikolto en 1795 kondukis al malsat-ribeloj, inter 1799 kaj 1801 elvolviĝis daŭra krizo, inter 1805 kaj 1813 denove malmultis la rikolto kaj la prezoj altiĝis. Oni provis leĝe fiksi la prezojn en 1815, sed tiuj ofte ŝanĝiĝis en la sekvaj sep jaroj. En 1839 fondiĝis en Manchester la Ligo kontraŭ la grenleĝo (Anti-Corn Law League), kiu instigis la industrian mezklason kontraŭ la bieneguloj. La gvidanto de la Ligo estis Richard Cobden, kiu atingis ĉe la ĉefministro Siro Robert Peel pripensi la postulojn. La katastrofa terpoma rikolto de 1845 en Irlando konvinkis Peel, ke la grenleĝoj pli damaĝas ol utilas kaj oni senvalidigis ĉiujn en 1846. Similaj dispozicioj okazos poste dufoje: oni enkondukis en 1902 malgrandan doganon je la greno kaj faruno kaj en 1932 por pli memstarigi la landon (malpliigi la dependecon je importo). (eo)
- The Corn Laws were tariffs and other trade restrictions on imported food and corn enforced in the United Kingdom between 1815 and 1846. The word corn in British English denotes all cereal grains, including wheat, oats and barley. They were designed to keep corn prices high to favour domestic producers, and represented British mercantilism. The Corn Laws blocked the import of cheap corn, initially by simply forbidding importation below a set price, and later by imposing steep import duties, making it too expensive to import it from abroad, even when food supplies were short. The House of Commons passed the corn law bill on March 10, 1815, the House of Lords on March 20 and the bill received Royal assent on March 23, 1815. The Corn Laws enhanced the profits and political power associated with land ownership. The laws raised food prices and the costs of living for the British public, and hampered the growth of other British economic sectors, such as manufacturing, by reducing the disposable income of the British public. The laws became the focus of opposition from urban groups who had far less political power than rural areas. The first two years of the Great Famine in Ireland of 1845–1852 forced a resolution because of the urgent need for new food supplies. The Prime Minister, Sir Robert Peel, a Conservative, achieved repeal in 1846 with the support of the Whigs in Parliament, overcoming the opposition of most of his own party. Economic historians see the repeal of the Corn Laws as a decisive shift toward free trade in Britain. The repeal of the Corn Laws benefitted the bottom 90% of income earners in the United Kingdom economically, while causing income losses for the top 10% of income earners. (en)
- Die Corn Laws (deutsch Korngesetze) waren Gesetze im Großbritannien des 19. Jahrhunderts, mit denen durch hohe Einfuhrzölle und Einfuhrverbote auf Getreide die einheimische Landwirtschaft protegiert wurde. Die Gesetze wurden eingeführt, nachdem durch das Ende der Napoleonischen Kriege 1815 die Getreidepreise auf dem Weltmarkt sanken. Durch die Getreidegesetze sollte einerseits verhindert werden, dass der einheimische Getreideanbau zurückging, was bei gleichzeitig steigender Bevölkerungszahl zu immer stärkerer Importabhängigkeit geführt hätte, andererseits waren sie Ausdruck der Patronage der Tory-Partei gegenüber ihrer Stammwählerschaft, dem landbesitzenden Adel.
* Das Getreidegesetz von 1815 wurde unter der Tory-Regierung von Lord Liverpool verabschiedet. Die Getreideeinfuhr wurde bei britischen Getreidepreisen unter 80 Shilling pro Quarter (Weizen) verboten. Bei höheren Preisen war die Getreideeinfuhr zollfrei.
* Das Getreidegesetz von 1822 verbot die Einfuhr von Getreide bei einem Absinken des einheimischen Getreidepreises unter 70 Shilling und erlaubte sie wieder bei einem Anstieg über 80 Shilling.
* Das Getreidegesetz von 1828, verabschiedete unter der Regierung des Herzogs von Wellington, führte einen Zoll ein, der bei Preisen unter 73 Shilling einsetzte und bei niedrigeren Preisen progressiv anstieg. Bei einer Demonstration gegen die Getreidegesetze in Manchester 1819 kam es zum Peterloo-Massaker. 1831 gründeten Gegner der Korngesetze die Anti-Corn Law League. Durch den Reform Act 1832 wurde das Wahlrecht zugunsten der städtischen Mittelschicht abgeändert, die tendenziell anti-protektionistisch eingestellt war und den Freihandel unterstützte. Unter der Regierung Peel wurden die Getreidegesetze 1846 mit einer dreijährigen Auslaufphase abgeschafft. Peel musste im selben Jahr als Resultat einer Niederlage betreffs seiner Irlandpolitik zurücktreten. Als Ergebnis spalteten sich die von der Konservativen Partei ab und schlossen sich später den Liberalen an. Die geänderten Zollbestimmungen verhinderten nicht, dass zwischen 1845 und 1849 alleine in Irland mehr als 1 Million Menschen verhungerten (Große Hungersnot in Irland). (de)
- Las Leyes de cereales (o Corn Laws en inglés) fueron aranceles a la importación de cereales en Gran Bretaña, vigentes entre 1815 y 1846, establecido para proteger los precios del grano británico doméstico contra la competencia del exterior. En este uso y a lo largo de este artículo, corn tiene el significado original de cualquier grano, particularmente al trigo. Los aranceles fueron establecidos por la Importation Act 1815 (55 Geo. 3 c. 26) y revocados por la Importation Act 1846 (9 & 10 Vict. c. 22). Estas leyes son a menudo vistas como ejemplos de mercantilismo británico, debido ya que "fueron concebidas para proteger a los terratenientes ingleses al promover la exportación y limitar la importación de grano, cuando los precios cayeron por debajo del punto fijado". Fueron finalmente abolidos debido a la agitación militante de la Liga Anti-Corn Law, formada en Mánchester en 1839, bajo el fuerte patrocinio del empresario liberal inglés Richard Cobden, que sostenían que las leyes que significaban un subsidio incrementaban los costos industriales. Tras una prolongada campaña, los opositores del arancel obtuvieron lo que querían en 1846, un triunfo significativo que era indicativo del nuevo poder político de la clase media inglesa. Así, su abolición marcó un avance significativo hacia el libre comercio. Las Corn Laws aumentaron las ganancias y el poder político asociado de los terratenientes. Según el economista Charles Kindleberger, la abrogación de estas leyes fue motivada por un “imperialismo librecambista” destinado a “detener el avance de la industrialización del continente a través de una ampliación del mercado de productos agrícolas y de materias primas”. Ese fue por otra parte el argumento que desplegaron los principales voceros de la Anti-Corn Law League. Según el economista Friedrich List, "la prédica británica a favor del librecambio recuerda la actitud de quien, una vez en lo alto, arroja al piso (al suelo) la escalera para evitar que otros suban". (es)
- Les Corn Laws étaient une série de textes réglementaires adoptés au Royaume-Uni entre 1773 et 1815 pour encadrer le commerce des céréales avec l'étranger. On désigne cependant le plus souvent par ce terme le dernier de ces textes, le Corn Law Act de 1815, qui interdisait toute importation de céréales lorsque les cours passaient en dessous d'un certain seuil. Le caractère protectionniste de cette législation en fit une cible de choix pour les libéraux britanniques qui souhaitaient orienter le pays vers le libre-échange pour qu'il développe un avantage comparatif dans l'industrie. Réunis dans une Ligue pour l'abolition des lois sur le blé (Anti-Corn Law League), ils lancèrent dès 1838, en utilisant des techniques de diffusion novatrices, une vaste campagne pour faire pression sur le pouvoir politique. Ils obtinrent finalement gain de cause en 1846 par l'intermédiaire du Premier ministre Robert Peel. (fr)
- Undang-undang Jagung adalah tarif dan pembatasan perdagangan lainnya untuk makanan dan biji-bijian impor ("jagung") yang diberlakukan di Inggris antara tahun 1815 dan 1846. Kata "jagung" dalam bahasa Inggris menunjukkan semua biji-bijian sereal, termasuk gandum. Mereka dirancang untuk menjaga harga biji-bijian tetap tinggi agar disukai dan menguntungkan produsen dalam negeri, dan mewakili merkantilisme Inggris. Undang-undang Jagung memblokir impor biji-bijian murah, awalnya hanya dengan melarang impor di bawah harga yang ditentukan, dan kemudian dengan mengenakan bea impor yang curam, membuat terlalu mahal untuk mengimpor biji-bijian dari luar negeri, bahkan ketika persediaan makanan terbatas. Hukum Jagung meningkatkan keuntungan dan kekuatan politik yang terkait dengan kepemilikan tanah. Undang-undang menaikkan harga makanan dan biaya hidup bagi publik Inggris, dan menghambat pertumbuhan sektor ekonomi Inggris lainnya, seperti manufaktur, dengan mengurangi pendapatan yang bisa dibuang dari publik Inggris. Undang-undang menjadi fokus oposisi dari kelompok-kelompok perkotaan yang memiliki kekuatan politik jauh lebih sedikit daripada daerah pedesaan. Dua tahun pertama Wabah Kelaparan Irlandia yang terjadi pada tahun 1845–1849 memaksakan sebuah resolusi karena adanya kebutuhan mendesak akan persediaan makanan baru. Perdana Menteri Britania, Sir Robert Peel, seorang Konservatif, mencapai pencabutan dengan dukungan Whig di Parlemen, mengatasi oposisi dari sebagian besar partainya sendiri. Pencabutan Hukum Jagung ini juga berkaitan saat terjadinya wabah kelaparan Eropa yang terjadi pada tahun 1845 hingga 1852 Wabah Kelaparan Besar khususnya Wabah Kelaparan Irlandia. Sejarawan ekonomi melihat pencabutan Hukum Jagung sebagai pergeseran menuju perdagangan bebas di Inggris. (in)
- 곡물법(穀物法, Corn Laws)은 1815년부터 1846년 사이에 대영 제국이 수입 음식과 곡물에 대한 관세와 제한을 강제한 법을 말한다. 국내 생산자와 영국 지주 귀족층의 이익을 보호하기 위해 곡물가를 높게 유지시키도록 계획되었는데, 이는 국가의 유일한 중상주의자의 법이었기 때문이다. 곡물법은 터무니없는 관세를 부과하였고 이로 인해 공급량이 적을 때에도 해외의 곡물을 수입하기에 가격을 과도하게 상승시키는 문제가 발생하였다. 곡물법은 토지 소유권과 관련된 이윤 및 정치권력을 강화시켰다. 이 법은 식품 가격과 영국 대중들의 생활 비용을 상승시켰고 영국 국민의 소득을 감소시켜 제조업과 같은 다른 영국 경제 분야들의 성장에 위해를 주었다. 이 법은 시골쪽보다 정치력이 훨씬 더 약했던 도시계층들로부터 반대를 받았다. 이 법은 보수당의 지주들에 의해 지지를 받았으며 휘그당의 산업가들과 노동자들에게는 반대를 받았다. 1845~1852년 아일랜드 대기근의 처음 2년은 새로운 식품 공급이 절실했기 때문에 해결책이 강제되었다. 보수당의 로버트 필 경 수상은 자신의 당의 대부분의 반대를 무릅쓰고 휘그당의 지지를 얻어 폐지를 수행하였다. 경제역사가들은 곡물법의 철회를 영국의 자유 무역을 향한 결정적 움직임으로 본다. (ko)
- 穀物法（こくもつほう、英語: Corn Laws）とは、イギリスの穀物取引に関する法律である。特に、1815年から1846年にかけて施行されていた法が知られている。穀物価格の高値維持を目的としており地主貴族層の利益を保護していたが、安価な穀物の供給による労働者賃金の引き下げを期図した産業資本家を中心とする反穀物法同盟などの反対運動の結果、撤廃され自由貿易体制が確立した。このときはヨーロッパ全体が不作であり、撤廃は結果としてフランスでのスタグフレーションを促し大規模なものにした。ひいては1848年革命の遠因ともなった。 (ja)
- Le Corn Laws furono una serie di provvedimenti, in vigore dal 1815 al 1846 nel Regno Unito, che imponevano dazi sull'importazione di cereali (“corn” in inglese britannico indica vari tipi di cereali). (it)
- De Graanwetten (Engels:Corn Laws) was een serie van importheffingen in het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland die actief waren tussen 1815 en 1846. Hiermee werden vooral de (grote) Engelse landeigenaren beschermd tegen goedkope buitenlandse graanimporten. De Graanwetten worden vaak gezien als voorbeelden van Brits mercantilisme. (nl)
- Ustawy zbożowe (ang. corn laws) – seria ustaw regulujących międzynarodowy handel produktami rolnymi, które obowiązywały w Wielkiej Brytanii w latach 1815–1849. Ich celem była ochrona brytyjskich producentów rolnych, którzy w znakomitej większości stanowili klasę arystokratów i właścicieli ziemskich. Ustawy zbożowe uważa się za kulminację angielskiego merkantylizmu i protekcjonizmu. Tworzyły one ułatwienia eksportowe dla brytyjskich producentów rolnych, a jednocześnie przewidywały nakładanie wysokich ceł na zboża importowane, gdy ich cena spadała poniżej określonego poziomu. W ten sposób chroniły rodzimych producentów poprzez obniżenie poziomu konkurencji z zewnątrz. Choć regulacje prawne dotyczące importu zboża istniały w Anglii już w XVII i XVIII wieku, to XIX-wieczne ustawy zbożowe były szczególnie dotkliwe dla konsumentów. Wcześniejsze regulacje dążyły wprawdzie do ochrony producentów przed niskimi cenami, ale chroniły także konsumentów przed zbyt wysokimi. Natomiast celem ustawy z 1815 roku było utrzymanie wysokich cen zbóż, które utrwaliły się w czasie wojen napoleońskich. Po zakończeniu działań zbrojnych i blokady kontynentalnej ceny spadły, a brytyjski rząd postanowił ratować producentów rolnych przed kłopotami. Ustawy uderzały natomiast w rozwijający się w Wielkiej Brytanii przemysł, ponieważ ograniczenie konkurencji na rynku płodów rolnych powodowało utrzymywanie się wysokich cen zboża na rynku wewnętrznym. To z kolei nie pozwalało na obniżenie kosztów utrzymania pracowników najemnych, dla których koszty wyżywienia stanowiły dominującą część wydatków. Ich praca była niezbędna w dynamicznie rozwijającym się przemyśle, dlatego niskie koszty utrzymania robotników pozwoliłyby przedsiębiorcom obniżyć koszty pracy. Z tego względu ustawy zbożowe były przedmiotem sporu między stronnictwami wigów a konserwatywnymi torysami w brytyjskiej Izbie Gmin. Wigowie, reprezentujący interesy rodzącej się klasy przemysłowców, dążyli do zniesienia ustaw, co obniżyłoby ceny zboża w Wielkiej Brytanii i tym samym koszty utrzymania pracowników najemnych. Ustawy uderzały również w brytyjskie kolonie, które będąc na niższym poziomie rozwoju przemysłowego produkowały przede wszystkim produkty rolne. Wiele krajów europejskich, jak np. Francja, odpowiedziały na ustawy zbożowe wprowadzeniem ceł retorsyjnych na produkty rolne sprowadzane z Wielkiej Brytanii. W 1846 r. ustawy zostały zniesione, przy czym z powodu 3-letniego okresu przejściowego przestały obowiązywać w 1849 roku. Zniesienie ustaw nie tylko ograniczyło dochody producentów rolnych, ale także znacząco obniżyło polityczne wpływy właścicieli ziemskich i arystokracji. Istotnie umocniło natomiast pozycję burżuazji i tym samym było kamieniem milowym w przekształceniach tradycyjnego, feudalnego społeczeństwa brytyjskiego w nowoczesne społeczeństwo przemysłowe. (pl)
- As Corn Laws (Leis dos Cereais) foram tarifas à importação para apoiar os preços dos cereais britânicos contra a concorrência de importações estrangeiras mais baratas, que estiveram vigentes entre 1815 e 1846. As tarifas foram estabelecidas pela Importation Act 1815 (55 Geo. 3 c. 26) e revogadas pela Importation Act 1846 (9 & 10 Vict. c. 22). Estas leis são frequentemente vistas como exemplos de mercantilismo britânico, pois ... foram concebidas para proteger aos produtores rurais ingleses ao promover a exportação e limitar a importação de grãos, quando os preços caíram abaixo do ponto fixado. Foram finalmente abolidos devido às agitações dos militantes da Liga Anti-Corn Law, formada em Manchester em 1839, que sustentava que as leis que significavam um subsídio incrementavam os custos industriais. Depois de uma prolongada campanha, os opositores da tarifa finalmente obtiveram o que queriam em 1846, um triunfo significativo que era indicativo do novo poder político da classe média inglesa. Assim, sua abolição marcou um avanço significativo até o livre comércio. As Corn Laws aumentaram os ganhos e o poder político associado dos donos de terras. (pt)
- Spannmålstullar var i äldre tid den ekonomiskt viktigaste delen av tullskydd. Spannmålstullarnas upphävande i England 1846 innebar frihandelns genombrott, först i England och inom kort därefter i större delen av Europa. Detta inträffade ungefär samtidigt med den stora omvälvningen inom transporttekniken, vilken gjorde det möjligt att för minskade kostnader frakta stora varumängder runt världen. Följden blev ett stort uppsving i den internationella handelsomsättningen. De västeuropeiska länderna översvämmades av det växande skördeöverskottet från Ryssland och Amerika till priser, som för det europeiska jordbruket med dess dyrare och ofta tungt skuldbelastade jord hotade att bli ruinerande. Den övermäktiga konkurrensen framkallade en kris, som födde krav på ett effektivt tullskydd. Signalen till en systemförändring i detta avseende gavs av Tyskland (på initiativ av Bismarck) där det 1879 infördes, inte utan hårt motstånd, en moderat spannmålstull, som senare i flera omgångar, fram till 1902, avsevärt stegrades. Andra länder följde efter och i Sverige återinfördes tullarna 1888 som en följd av det stora utbudet av spannmål från USA och Australien. Efter en tillfällig sänkning 1892 höjdes tullsatserna 1895 åter avsevärt för flertalet spannmålsslag såsom råg, vete, korn, majs, ris, ärter och bönor. På grund av prisfallet under 1920-talet kompletterades spannmålstullarna 1926 med utförselbevis: den som exporterade råg och vete slapp att erlägga tull när han importerade motsvarande mängd. I längden gagnade dock tullen inte jordägarna, utan skadade honom snarare genom att försvåra exporten av spannmål p.g.a. stigande prisnivåer. Verklig fördel kunde man endast dra av fritt stigande marknadspriser. Jordbrukskrisen 1929-35 medförde inmalningstvång. Vid förmalning av brödsäd skulle en viss del vara svensk, samtidigt som staten fastställde ett lägsta pris och gjorde stödköp av överskott för att hålla jordbrukets intäkter uppe. En metod, varmed man försökte göra spannmålstullarnas verkan mindre betungande och bidra till mera stabila priser, var den glidande tullskalan, som innebar att tullens belopp höjdes och sänktes i omvänt förhållande till spannmålspriset. Detta system hade tidigare prövats i flera länder, men togs ur bruk, sedan det visat sig, att det dels varit svårt att tillämpa, dels inte kunnat uppfylla sitt syfte, utan snarast hade framkallat en konstlad spekulation i prisförändringar. Under andra världskriget infördes prisreglering i syfte att hejda prisstegringar. Dessa avlöstes 1947 av garantipriser för att säkra jordbrukarna en viss inkomstnivå. (sv)
- 谷物法（英語：Corn Laws）是一个古老的法律，中世纪就已存在，但1815年以后成为重大政治问题。谷物法於1815年至1846年強制實施的進口關稅，藉以“保護”英國農夫及地主免受來自從生產成本較低廉的外國所進口的穀物的競爭。要注意的是，在英式英语裡，“corn”這個詞語泛指所有穀物，與美式英语專指玉米的意思有所不同。谷物法管辖范围保护任何需要磨製的穀物，特别是小麦。 谷物法直接影响着英国人的主食价格，工人需要花多大比例的薪水用于吃饭。因此谷物法长期是工业企业家集团激烈对抗的焦点。 根據David Cody教授的说法： “穀物法是用來保護英國地主之利益；其手段為，當穀物價格下降到一定程度時，即鼓勵出口並限制進口。穀物法最終在「反穀物法聯盟」的軍事動亂中被廢除了；此聯盟在一八三八年時於曼徹斯特成立，宣稱穀物法增加了工業生產成本。經過一連串的競爭之後，反穀物法者終於在一八四六年得以遂其心願，這也象徵了英國中產階級在政治權力中一項重要的勝利。” （中譯本） 谷物法使穀米的價格跌至低於某一固定水平之時，透過鼓勵出口及限制進口，從而保護英國的地主的利益。 1813年英国下议院一个委员会建议当英国谷物低于80先令/夸特（约相当于2015年的240英镑/13kg）时，停止进口谷物。1815年立法后，受印尼坦博拉火山喷发導致無夏之年影响，全世界陷入了持续数年的饥馑，直至1820年英国国内才开始有反《谷物法》的声音。 1845年爱尔兰马铃薯灾荒，几百万爱尔兰人饿死，更多的人流落他乡。解救灾荒让外国粮食自由进入英国成为势在必行。第二年谷物法废除。 (zh)
- «Хлебные законы» (англ. Corn Laws) — законы о пошлине на ввозимое зерно, действовавшие в Великобритании в период между 1815 и 1846 годами. Являлись торговым барьером, который защищал английских фермеров и землевладельцев от конкуренции с дешёвым иностранным зерном. Барьеры были введены законом об импорте 1815 года (Importation Act 1815, 55 Geo. 3 c. 26) и отменены законом об импорте 1846 года (Importation Act 1846, 9 & 10 Vict. c. 22). Эти законы часто рассматриваются как пример британского меркантилизма и их отмена отмечается как значительный шаг на пути к свободной торговле. Хлебные законы увеличивали прибыль крупных землевладельцев-аристократов, обеспечивали занятость населения в сельском хозяйстве, но ограничивали рост прибыли крупных торговых компаний и уровень жизни городских жителей. (ru)
- «Зернові закони» (англ. Corn Laws) були чинними у період між 1815 і 1846 роками, були , який захищав англійських фермерів та землевласників від конкуренції з дешевим закордонним зерном. Бар'єр 1233 було введено законом про імпорт 1815 року (Importation Act 1815, 55 Geo. 3 c. 26) і скасовано законом про імпорт 1846 року (Importation Act 1846, 9 & 10 Vict. c. 22). Ці закони часто розглядаються як приклад британського меркантилізму і їх скасування відзначається як значний крок на шляху до вільної торгівлі. Хлібні закони збільшували прибуток великих землевласників-аристократів, забезпечували зайнятість населення у сільському господарстві, але обмежували зростання прибутку великих торгових компаній. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Obilné zákony (v originále Corn Laws) byla celní nařízení omezující či zcela znemožňující dovoz obilí do Spojeného království, uplatňovaná v letech 1815–1846; měla ochraňovat domácí trh před přebytky a importem laciného obilí ze zahraničí. Zákony se vztahovaly na veškeré obilí, ovšem největší dopad měly na ceny pšenice, která tehdy byla jednou z nejdůležitějších zemědělských produktů, zejména kvůli výrobě chleba, který byl tehdy základní potravinou většiny populace. (cs)
- 穀物法（こくもつほう、英語: Corn Laws）とは、イギリスの穀物取引に関する法律である。特に、1815年から1846年にかけて施行されていた法が知られている。穀物価格の高値維持を目的としており地主貴族層の利益を保護していたが、安価な穀物の供給による労働者賃金の引き下げを期図した産業資本家を中心とする反穀物法同盟などの反対運動の結果、撤廃され自由貿易体制が確立した。このときはヨーロッパ全体が不作であり、撤廃は結果としてフランスでのスタグフレーションを促し大規模なものにした。ひいては1848年革命の遠因ともなった。 (ja)
- Le Corn Laws furono una serie di provvedimenti, in vigore dal 1815 al 1846 nel Regno Unito, che imponevano dazi sull'importazione di cereali (“corn” in inglese britannico indica vari tipi di cereali). (it)
- De Graanwetten (Engels:Corn Laws) was een serie van importheffingen in het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland die actief waren tussen 1815 en 1846. Hiermee werden vooral de (grote) Engelse landeigenaren beschermd tegen goedkope buitenlandse graanimporten. De Graanwetten worden vaak gezien als voorbeelden van Brits mercantilisme. (nl)
- «Зернові закони» (англ. Corn Laws) були чинними у період між 1815 і 1846 роками, були , який захищав англійських фермерів та землевласників від конкуренції з дешевим закордонним зерном. Бар'єр 1233 було введено законом про імпорт 1815 року (Importation Act 1815, 55 Geo. 3 c. 26) і скасовано законом про імпорт 1846 року (Importation Act 1846, 9 & 10 Vict. c. 22). Ці закони часто розглядаються як приклад британського меркантилізму і їх скасування відзначається як значний крок на шляху до вільної торгівлі. Хлібні закони збільшували прибуток великих землевласників-аристократів, забезпечували зайнятість населення у сільському господарстві, але обмежували зростання прибутку великих торгових компаній. (uk)
- La grenleĝo (angle Corn Law) estas reguliga dispozicio pri importo kaj eksporto de la greno, en la brita historio. La unuaj notoj pri grenleĝo aperas en la 12-a jarcento, ĝi iĝis grava el politika vidpunkto en turnopunkto de la 18-19-a jarcentoj, kiam pro la blokado de Napoleono kaj plimultiĝo de la loĝantaro, ne sufiĉis la greno por Britio. La grenleĝoj iĝis eksvalidaj en 1846 kaj tio signifis malgraviĝon de la bienegulaj interesoj kaj venkon de la grenindustrio. (eo)
- The Corn Laws were tariffs and other trade restrictions on imported food and corn enforced in the United Kingdom between 1815 and 1846. The word corn in British English denotes all cereal grains, including wheat, oats and barley. They were designed to keep corn prices high to favour domestic producers, and represented British mercantilism. The Corn Laws blocked the import of cheap corn, initially by simply forbidding importation below a set price, and later by imposing steep import duties, making it too expensive to import it from abroad, even when food supplies were short. The House of Commons passed the corn law bill on March 10, 1815, the House of Lords on March 20 and the bill received Royal assent on March 23, 1815. (en)
- Die Corn Laws (deutsch Korngesetze) waren Gesetze im Großbritannien des 19. Jahrhunderts, mit denen durch hohe Einfuhrzölle und Einfuhrverbote auf Getreide die einheimische Landwirtschaft protegiert wurde. Bei einer Demonstration gegen die Getreidegesetze in Manchester 1819 kam es zum Peterloo-Massaker. 1831 gründeten Gegner der Korngesetze die Anti-Corn Law League. Durch den Reform Act 1832 wurde das Wahlrecht zugunsten der städtischen Mittelschicht abgeändert, die tendenziell anti-protektionistisch eingestellt war und den Freihandel unterstützte. (de)
- Las Leyes de cereales (o Corn Laws en inglés) fueron aranceles a la importación de cereales en Gran Bretaña, vigentes entre 1815 y 1846, establecido para proteger los precios del grano británico doméstico contra la competencia del exterior. En este uso y a lo largo de este artículo, corn tiene el significado original de cualquier grano, particularmente al trigo. Los aranceles fueron establecidos por la Importation Act 1815 (55 Geo. 3 c. 26) y revocados por la Importation Act 1846 (9 & 10 Vict. c. 22). (es)
- Undang-undang Jagung adalah tarif dan pembatasan perdagangan lainnya untuk makanan dan biji-bijian impor ("jagung") yang diberlakukan di Inggris antara tahun 1815 dan 1846. Kata "jagung" dalam bahasa Inggris menunjukkan semua biji-bijian sereal, termasuk gandum. Mereka dirancang untuk menjaga harga biji-bijian tetap tinggi agar disukai dan menguntungkan produsen dalam negeri, dan mewakili merkantilisme Inggris. Undang-undang Jagung memblokir impor biji-bijian murah, awalnya hanya dengan melarang impor di bawah harga yang ditentukan, dan kemudian dengan mengenakan bea impor yang curam, membuat terlalu mahal untuk mengimpor biji-bijian dari luar negeri, bahkan ketika persediaan makanan terbatas. (in)
- Les Corn Laws étaient une série de textes réglementaires adoptés au Royaume-Uni entre 1773 et 1815 pour encadrer le commerce des céréales avec l'étranger. On désigne cependant le plus souvent par ce terme le dernier de ces textes, le Corn Law Act de 1815, qui interdisait toute importation de céréales lorsque les cours passaient en dessous d'un certain seuil. (fr)
- 곡물법(穀物法, Corn Laws)은 1815년부터 1846년 사이에 대영 제국이 수입 음식과 곡물에 대한 관세와 제한을 강제한 법을 말한다. 국내 생산자와 영국 지주 귀족층의 이익을 보호하기 위해 곡물가를 높게 유지시키도록 계획되었는데, 이는 국가의 유일한 중상주의자의 법이었기 때문이다. 곡물법은 터무니없는 관세를 부과하였고 이로 인해 공급량이 적을 때에도 해외의 곡물을 수입하기에 가격을 과도하게 상승시키는 문제가 발생하였다. 곡물법은 토지 소유권과 관련된 이윤 및 정치권력을 강화시켰다. 이 법은 식품 가격과 영국 대중들의 생활 비용을 상승시켰고 영국 국민의 소득을 감소시켜 제조업과 같은 다른 영국 경제 분야들의 성장에 위해를 주었다. 이 법은 시골쪽보다 정치력이 훨씬 더 약했던 도시계층들로부터 반대를 받았다. 이 법은 보수당의 지주들에 의해 지지를 받았으며 휘그당의 산업가들과 노동자들에게는 반대를 받았다. 1845~1852년 아일랜드 대기근의 처음 2년은 새로운 식품 공급이 절실했기 때문에 해결책이 강제되었다. 보수당의 로버트 필 경 수상은 자신의 당의 대부분의 반대를 무릅쓰고 휘그당의 지지를 얻어 폐지를 수행하였다. (ko)
- Ustawy zbożowe (ang. corn laws) – seria ustaw regulujących międzynarodowy handel produktami rolnymi, które obowiązywały w Wielkiej Brytanii w latach 1815–1849. Ich celem była ochrona brytyjskich producentów rolnych, którzy w znakomitej większości stanowili klasę arystokratów i właścicieli ziemskich. (pl)
- As Corn Laws (Leis dos Cereais) foram tarifas à importação para apoiar os preços dos cereais britânicos contra a concorrência de importações estrangeiras mais baratas, que estiveram vigentes entre 1815 e 1846. As tarifas foram estabelecidas pela Importation Act 1815 (55 Geo. 3 c. 26) e revogadas pela Importation Act 1846 (9 & 10 Vict. c. 22). Estas leis são frequentemente vistas como exemplos de mercantilismo britânico, pois Assim, sua abolição marcou um avanço significativo até o livre comércio. As Corn Laws aumentaram os ganhos e o poder político associado dos donos de terras. (pt)
- «Хлебные законы» (англ. Corn Laws) — законы о пошлине на ввозимое зерно, действовавшие в Великобритании в период между 1815 и 1846 годами. Являлись торговым барьером, который защищал английских фермеров и землевладельцев от конкуренции с дешёвым иностранным зерном. Барьеры были введены законом об импорте 1815 года (Importation Act 1815, 55 Geo. 3 c. 26) и отменены законом об импорте 1846 года (Importation Act 1846, 9 & 10 Vict. c. 22). Эти законы часто рассматриваются как пример британского меркантилизма и их отмена отмечается как значительный шаг на пути к свободной торговле. Хлебные законы увеличивали прибыль крупных землевладельцев-аристократов, обеспечивали занятость населения в сельском хозяйстве, но ограничивали рост прибыли крупных торговых компаний и уровень жизни городских жителей (ru)
- Spannmålstullar var i äldre tid den ekonomiskt viktigaste delen av tullskydd. Spannmålstullarnas upphävande i England 1846 innebar frihandelns genombrott, först i England och inom kort därefter i större delen av Europa. Andra länder följde efter och i Sverige återinfördes tullarna 1888 som en följd av det stora utbudet av spannmål från USA och Australien. Efter en tillfällig sänkning 1892 höjdes tullsatserna 1895 åter avsevärt för flertalet spannmålsslag såsom råg, vete, korn, majs, ris, ärter och bönor. (sv)
- 谷物法（英語：Corn Laws）是一个古老的法律，中世纪就已存在，但1815年以后成为重大政治问题。谷物法於1815年至1846年強制實施的進口關稅，藉以“保護”英國農夫及地主免受來自從生產成本較低廉的外國所進口的穀物的競爭。要注意的是，在英式英语裡，“corn”這個詞語泛指所有穀物，與美式英语專指玉米的意思有所不同。谷物法管辖范围保护任何需要磨製的穀物，特别是小麦。 谷物法直接影响着英国人的主食价格，工人需要花多大比例的薪水用于吃饭。因此谷物法长期是工业企业家集团激烈对抗的焦点。 根據David Cody教授的说法： “穀物法是用來保護英國地主之利益；其手段為，當穀物價格下降到一定程度時，即鼓勵出口並限制進口。穀物法最終在「反穀物法聯盟」的軍事動亂中被廢除了；此聯盟在一八三八年時於曼徹斯特成立，宣稱穀物法增加了工業生產成本。經過一連串的競爭之後，反穀物法者終於在一八四六年得以遂其心願，這也象徵了英國中產階級在政治權力中一項重要的勝利。” （中譯本） 谷物法使穀米的價格跌至低於某一固定水平之時，透過鼓勵出口及限制進口，從而保護英國的地主的利益。 1845年爱尔兰马铃薯灾荒，几百万爱尔兰人饿死，更多的人流落他乡。解救灾荒让外国粮食自由进入英国成为势在必行。第二年谷物法废除。 (zh)
|
