| dbo:abstract
|
- Úřednické písmo (čínsky v českém přepisu li-šu, pchin-jinem lìshū, znaky zjednodušené 隶书, tradiční 隸書) je starý styl , který se vyvinul v období válčících států jako zběžné písmo pro každodenní použití v administrativě, v chanském období se stalo oficiálním písmem a bylo používáno i v následujících staletích. Vzhledem k čitelnosti pro moderní čtenáře se stále používá jako umělecké písmo titulků, vývěsních štítů a reklam. Jeho čitelnost vychází ze zavedení rovných tahů, sdílených s moderním vzorovým písmem (kchaj-šu). (cs)
- Die Kanzleischrift (chinesisch 隸書 / 隶书, Pinyin lìshū, Zhuyin ㄌㄧˋ ㄕㄨ, Jyutping dai6syu1) ist eine der fünf Hauptkategorien der chinesischen Kalligrafie. Die chinesische Kanzleischrift wurde entwickelt, um mit einer schneller auszuführenden Schrift die Menge an offiziellen Dokumenten in den Kanzleien zu bewältigen. Der Legende zufolge soll ein Gefängniswärter aus der Qin-Dynastie namens Cheng Miao (程邈) die Kanzleischrift durch Abwandlung der Siegelschrift erfunden haben. Die Zeichen sind geradlinig strukturiert, eher breiter als hoch und weisen oft geschwungen auslaufende Einzelstriche auf. Diese Schrift war angenehmer zu schreiben als die Siegelschrift, und man sparte dadurch viel kostbare Zeit. Wegen ihrer guten Lesbarkeit wird die Kanzleischrift in China bis heute zum Beispiel für Überschriften, auf Plakaten und in der Werbung eingesetzt. Siehe auch: Orakelknochen (de)
- The clerical script (traditional Chinese: 隸書; simplified Chinese: 隶书; pinyin: lìshū; Japanese: 隷書体, reishotai; Korean: 예서 (old spelling 례서); Vietnamese: lệ thư), sometimes also chancery script, is a style of Chinese writing which evolved from the late Warring States period to the Qin dynasty, matured and became dominant in the Han dynasty, and remained in largely active use through the Wei-Jin periods. In its development, it departed significantly from the earlier scripts in terms of graphic structures (a process named libian, or "clerical change"), and was characterized by its rectilinearity, a trait shared with the later regular script. Although it was succeeded by the later scripts, including the regular script, the clerical script is preserved as a calligraphic practice. In Chinese calligraphy, the term clerical often refers to a specific calligraphic style that is typical of a specific subtype of the clerical script, the Han clerical (simplified Chinese: 汉隶; traditional Chinese: 漢隸) or bafen (八分) script. This style of calligraphy is characterized by the squat character shapes, and its "wavy" appearance due to the thick, pronounced and slightly downward tails that are uptilted at the end. (en)
- La escritura clerical (en chino tradicional, 隸書; en chino simplificado, 隶书; pinyin, lìshū) es un estilo arcaico de caligrafía china que se desarrolló entre el período de los Reinos combatientes y la dinastía Qin, fue dominante en la dinastía Han y permaneció en uso durante los períodos Wei y Jin. (es)
- Aksara rohaniwan (Hanzi tradisional: 隸書; Hanzi sederhana: 隶书; Pinyin: lìshū; Jepang: 隷書体, reishotai; Vietnam: lệ thư), adalah gaya tulisan kaligrafi Tiongkok kuno yang berevolusi sejak Periode Negara Berperang hingga Dinasti Qin, paling dominan di masa Dinasti Han dan tetap digunakan selama periode Wei - Jin. Nama asli aksara ini adalah Hanzi tradisional: 隸書; Hanzi sederhana: 隶书; Pinyin: lìshū karakter "lì" memiliki arti yang tidak jelas, pada periode Qin bisa berarti "budak milik negara, tahanan-dalam-perbudakan" atau bisa juga berhubungan dengan bawahan berpangkat rendah, pelayan, pelari, antek, pelayan; pembantu rumah tangga, sipir penjara atau buruh, tetapi juga dapat berarti aksara rohaniwan(lìzì 隸字). Karena masih dibaca sampai sekarang, karakter-karakter ini sering digunakan untuk cita rasa artistik dalam berbagai aplikasi fungsional seperti dalam tulisan untuk tajuk utama, papan nama dan iklan. Struktur karakter umumnya berbentuk bujursangkar, mirip dengan (modern) atau (kaishu,(楷書), namun cenderung berbentuk persegi yang melebar dan sering memiliki pelafalan, dengan guratan besar bergelombang yang terisolasi, terutama guratan diagonal ke kanan atau ke bawah yang dominan. Beberapa struktur juga sudah kuno dan tidak dipakai lagi. (in)
- L'écriture des clercs ou écriture de chancellerie (chinois simplifié : 隶书 ; chinois traditionnel : 隸書 ; pinyin : lìshū ; japonais : 隸書体 (Reishotai)) est un style ancien de calligraphie chinoise, créé par Cheng Miao, qui, grâce à sa lisibilité préservée, est toujours utilisé en Chine à des fins artistiques en diverses circonstances, par exemple des titres, publicités ou enseignes. Extrêmement anguleuse, cette écriture fut développée à partir de l'écriture petit sceau, et est prédécesseur de l'écriture régulière qui est utilisée de nos jours pour écrire les langues chinoises. Elle est un prototype de plusieurs types d'écritures chinoises utilisés depuis l'an 2000 av. J.-C jusqu'à nos jours. L'écriture fut adoptée pour faciliter l'enrôlement des multitudes de prisonniers à cette époque[Quoi ?]. Un caractère écrit en écriture des clercs est généralement plus large que haut. (fr)
- 예서(隸書, 문화어: 례서)는 한자 서체의 종류 중 하나다. 소전을 직선적으로 간략화한 것으로서 하급관리인 도례(徒隷) 사이에서 사용되었기 때문에 예서라 부르고 있다. 이것이 모체가 되어 해행초(楷行草)의 삼체(三體)가 전개된다. (ko)
- 隷書体（れいしょたい）は、漢字の書体のひとつ。八分隷・八分・分書とも呼ばれる。古文に対して今文と呼ばれる。画像は『西嶽華山廟碑』（拓本、部分）。 (ja)
- Kanslistil eller officiell skrift (隶书; 隸書; Lìshū) är en variant av kinesisk kalligrafi och en av de fem grundstilarna. Kanslistilen utvecklades redan under tiden för De stridande staterna (403 f.Kr–221 f.Kr.), alltså innan Qindynastin 221 f.Kr. hade enat Kina. Stilen utvecklades ur stor sigillskrift. I inledningen av Qindynastin (221 f.Kr.–206 f.Kr.) standardiserades skriften till sigillskrift, men den visade sig vara långsam och otymplig vilket ledde till vidareutveckling av kanslistilen under slutet av Qindynastin. Stilen blev etablerad under 200-talet f.kr. tidigt under den efterföljande Handynastin. Under Östra Handynastin (25–220) hade kanslistilen sin storhetstid. Mycket på grund av att papper och pensel blev det etablerade skrivredskapet som gav kalligrafisterna många frihetsgrader. Skrivtecknen i kanslistil är lite avlånga och linjerna har till skillnad från sigillskriften olika skärpa, form och tjocklek. Stilen har mycket horisontella linjer och är kantig, och har ett "modernt" utseende. Den skrift som vanligen används idag, reguljärskrift, är baserad på kanslistil, fast med kursiva element.
* Stentavla med kanslistil från Handynastin.
* Världens äldsta bok på papper, , från år 256. Texten är skriven i en övergång mellan kanslistil och reguljärskrift. (sv)
- Pismo kancelaryjne – rodzaj chińskiego pisma, który osiągnął szczyt popularności u schyłku Zachodniej Dynastii Han i za rządów Wschodniej Dynastii Han, w I i II wieku. Jako urzędowy rodzaj pisma zastąpił pismo małopieczęciowe. Początki stylu kancelaryjnego datuje się na V–III w. p.n.e. Było ono również stosowane za rządów Qin Shi Huanga. Nazywano je początkowo pismem dowolnym （随体字) i było ono popularne w użyciu nieoficjalnym. Z czasem również urzędnicy docenili, że kreślenie znaków pisma kancelaryjnego jest mniej pracochłonne, niż w przypadku znaków pisma małopieczęciowego. Okres wejścia pisma kancelaryjnego do szerokiego użycia nazywa się libian (隶变）– reformą kancelaryjną. Był to jeden z większych kroków w ewolucji chińskich znaków – linie zostały wyprostowane, a wiele piktogramów zyskało bardziej symboliczny charakter. Według legendy pismo kancelaryjne wynalazł Cheng Miao, który za rządów Qin Shi Huanga trafił do więzienia i nowe pismo opracował z nudów. Inna wersja legendy mówi, że Cheng sam był strażnikiem więziennym. Po upadku dynastii Han pismo kancelaryjne straciło na znaczeniu, aż do czasów dynastii Qing, kiedy doceniono jego elegancję. Znaki tego pisma, chociaż mają już 2 tys. lat, nie różnią się bardzo od współczesnych, dlatego są używane do dziś w celu osiągnięcia artystycznego efektu archaizacji m.in. w nagłówkach prasowych, szyldach i reklamach. Od współczesnych znaków odróżnia je nieco większa szerokość. Uwaga: W języku angielskim pismo kancelaryjne jest nazywane semi-cursive. Tłumaczenie pół–kursywa nie oddaje jednak faktycznego znaczenia, bo kursywa oznacza w polskim „pismo pochylone”, a nie „pisane łącznie”, tak jak w angielskim (por. pismo trawiaste). (pl)
- Лишу (кит. трад. 隸書, упр. 隶书, пиньинь lìshū), официальное письмо — стиль китайского письма, отличающийся квадратной конфигурацией иероглифов. Иногда этот стиль называют цзошу — деловое письмо. (ru)
- 隶书為秦書八體之一，是汉字中常见的一种庄重的字体风格，书写效果略微宽扁，横画长而直画短，呈長方形狀，讲究「蚕头雁尾」、「一波三折」。隶书相傳起源于秦朝，相传由程邈整理而成，在东汉时期达到顶峰，书法界有「汉隶唐楷」之称。 隶变，是汉字由小篆演变为隶书的过程，大约发生在秦汉之间，是汉字发展的转折点，对后世的汉字有很大的影响。中國文字在小篆以前仍然遵從「六書」造字原則，漢隸則不再遵守「六書」原則，自行變化造形。现代的楷书和行书写法绝大部份和隶变之后相差不远。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Úřednické písmo (čínsky v českém přepisu li-šu, pchin-jinem lìshū, znaky zjednodušené 隶书, tradiční 隸書) je starý styl , který se vyvinul v období válčících států jako zběžné písmo pro každodenní použití v administrativě, v chanském období se stalo oficiálním písmem a bylo používáno i v následujících staletích. Vzhledem k čitelnosti pro moderní čtenáře se stále používá jako umělecké písmo titulků, vývěsních štítů a reklam. Jeho čitelnost vychází ze zavedení rovných tahů, sdílených s moderním vzorovým písmem (kchaj-šu). (cs)
- La escritura clerical (en chino tradicional, 隸書; en chino simplificado, 隶书; pinyin, lìshū) es un estilo arcaico de caligrafía china que se desarrolló entre el período de los Reinos combatientes y la dinastía Qin, fue dominante en la dinastía Han y permaneció en uso durante los períodos Wei y Jin. (es)
- 예서(隸書, 문화어: 례서)는 한자 서체의 종류 중 하나다. 소전을 직선적으로 간략화한 것으로서 하급관리인 도례(徒隷) 사이에서 사용되었기 때문에 예서라 부르고 있다. 이것이 모체가 되어 해행초(楷行草)의 삼체(三體)가 전개된다. (ko)
- 隷書体（れいしょたい）は、漢字の書体のひとつ。八分隷・八分・分書とも呼ばれる。古文に対して今文と呼ばれる。画像は『西嶽華山廟碑』（拓本、部分）。 (ja)
- Лишу (кит. трад. 隸書, упр. 隶书, пиньинь lìshū), официальное письмо — стиль китайского письма, отличающийся квадратной конфигурацией иероглифов. Иногда этот стиль называют цзошу — деловое письмо. (ru)
- 隶书為秦書八體之一，是汉字中常见的一种庄重的字体风格，书写效果略微宽扁，横画长而直画短，呈長方形狀，讲究「蚕头雁尾」、「一波三折」。隶书相傳起源于秦朝，相传由程邈整理而成，在东汉时期达到顶峰，书法界有「汉隶唐楷」之称。 隶变，是汉字由小篆演变为隶书的过程，大约发生在秦汉之间，是汉字发展的转折点，对后世的汉字有很大的影响。中國文字在小篆以前仍然遵從「六書」造字原則，漢隸則不再遵守「六書」原則，自行變化造形。现代的楷书和行书写法绝大部份和隶变之后相差不远。 (zh)
- Die Kanzleischrift (chinesisch 隸書 / 隶书, Pinyin lìshū, Zhuyin ㄌㄧˋ ㄕㄨ, Jyutping dai6syu1) ist eine der fünf Hauptkategorien der chinesischen Kalligrafie. Die chinesische Kanzleischrift wurde entwickelt, um mit einer schneller auszuführenden Schrift die Menge an offiziellen Dokumenten in den Kanzleien zu bewältigen. Der Legende zufolge soll ein Gefängniswärter aus der Qin-Dynastie namens Cheng Miao (程邈) die Kanzleischrift durch Abwandlung der Siegelschrift erfunden haben. Die Zeichen sind geradlinig strukturiert, eher breiter als hoch und weisen oft geschwungen auslaufende Einzelstriche auf. Diese Schrift war angenehmer zu schreiben als die Siegelschrift, und man sparte dadurch viel kostbare Zeit. (de)
- The clerical script (traditional Chinese: 隸書; simplified Chinese: 隶书; pinyin: lìshū; Japanese: 隷書体, reishotai; Korean: 예서 (old spelling 례서); Vietnamese: lệ thư), sometimes also chancery script, is a style of Chinese writing which evolved from the late Warring States period to the Qin dynasty, matured and became dominant in the Han dynasty, and remained in largely active use through the Wei-Jin periods. In its development, it departed significantly from the earlier scripts in terms of graphic structures (a process named libian, or "clerical change"), and was characterized by its rectilinearity, a trait shared with the later regular script. (en)
- L'écriture des clercs ou écriture de chancellerie (chinois simplifié : 隶书 ; chinois traditionnel : 隸書 ; pinyin : lìshū ; japonais : 隸書体 (Reishotai)) est un style ancien de calligraphie chinoise, créé par Cheng Miao, qui, grâce à sa lisibilité préservée, est toujours utilisé en Chine à des fins artistiques en diverses circonstances, par exemple des titres, publicités ou enseignes. (fr)
- Aksara rohaniwan (Hanzi tradisional: 隸書; Hanzi sederhana: 隶书; Pinyin: lìshū; Jepang: 隷書体, reishotai; Vietnam: lệ thư), adalah gaya tulisan kaligrafi Tiongkok kuno yang berevolusi sejak Periode Negara Berperang hingga Dinasti Qin, paling dominan di masa Dinasti Han dan tetap digunakan selama periode Wei - Jin. (in)
- Pismo kancelaryjne – rodzaj chińskiego pisma, który osiągnął szczyt popularności u schyłku Zachodniej Dynastii Han i za rządów Wschodniej Dynastii Han, w I i II wieku. Jako urzędowy rodzaj pisma zastąpił pismo małopieczęciowe. Początki stylu kancelaryjnego datuje się na V–III w. p.n.e. Było ono również stosowane za rządów Qin Shi Huanga. Nazywano je początkowo pismem dowolnym （随体字) i było ono popularne w użyciu nieoficjalnym. Z czasem również urzędnicy docenili, że kreślenie znaków pisma kancelaryjnego jest mniej pracochłonne, niż w przypadku znaków pisma małopieczęciowego. (pl)
- Kanslistil eller officiell skrift (隶书; 隸書; Lìshū) är en variant av kinesisk kalligrafi och en av de fem grundstilarna. Kanslistilen utvecklades redan under tiden för De stridande staterna (403 f.Kr–221 f.Kr.), alltså innan Qindynastin 221 f.Kr. hade enat Kina. Stilen utvecklades ur stor sigillskrift.
* Stentavla med kanslistil från Handynastin.
* Världens äldsta bok på papper, , från år 256. Texten är skriven i en övergång mellan kanslistil och reguljärskrift. (sv)
|
