| dbo:abstract
|
- L'astrolatria és l'adoració de les estrelles i altres entitats de l'univers o l'equiparació d'aquests astres amb déus. Com a forma de religió politeista va sorgir a l'edat del ferro a Mesopotàmia. Posteriorment es va expandir per Egipte, Llevant i d'aquí va passar al món grecollatí. Va ser condemnada pel judaisme com una forma comuna d'idolatria i les altres religions monoteistes van perpetuar la seva prohibició entre els fidels. Els principals objectes de culte eren el sol, la lluna, els planetes coneguts aleshores i algunes estrelles fixes, que posteriorment van constituir les constel·lacions. No s'ha de confondre amb la divinització del cel, és a dir, amb l'assumpció que una divinitat suprema, única o progenitora de la resta, resideix i s'identifica amb el cel. (ca)
- Ein Astralkult ist die Verehrung von Himmelskörpern in Form von Gottheiten. In fast allen antiken Hochkulturen sind solche Elemente enthalten, wie auch heute noch die Benennung der Planeten nach römischen Gottheiten zeigt. Die frühen Astralkulte entwickelten sich in vielen Kulturen zur Astrologie weiter, die babylonischen Himmelsbeobachtungen lieferten die Grundlage für die griechische Astronomie in der Antike. Dem Astralkult liegt die Reflexion über Phänomene der Gestirne, ihre Bewegung und Konstellationen zugrunde, die als göttliche Macht interpretiert werden, insbesondere aufgrund deren vorhersagbar-zyklischer Natur. Elemente bekannter Astralkulte sind etwa die heliakischen Auf- und Untergänge der Plejaden und des Sirius, die Zyklen der Venus als Morgen- und Abendstern, wie auch Sonne und Mond. Mitunter spielt auch das Geschlecht eine Rolle, wie die Weiblichkeit bei Venus, (Ištar, Astarte, Aphrodite). Auch der Mond wird in Astralkulten häufig als weiblich verehrt. Die weltweit verbreitete Anbetung der Sonne, z. B. durch Echnaton in Ägypten oder indianische Hochkulturen, ist ebenfalls ein Astralkult. Spuren und Auswirkungen antiker Astralkulte sind auch heute noch vorhanden, z. B. die Planetennamen in den Wochentagen oder die Orientierung von Sakralbauten, beispielsweise als Ostung. (de)
- Astrotheology, astral mysticism, astral religion, astral or stellar theology (also referred to as astral or star worship) is the worship of the stars (individually or together as the night sky), the planets, and other heavenly bodies as deities, or the association of deities with heavenly bodies. In anthropological literature these systems of practice may be referred to as astral cults. The most common instances of this are sun gods and moon gods in polytheistic systems worldwide. Also notable is the association of the planets with deities in Babylonian, and hence in Greco-Roman religion, viz. Mercury, Venus, Mars, Jupiter and Saturn. Gods, goddesses, and demons may also be considered personifications of astronomical phenomena such as lunar eclipses, planetary alignments, and apparent interactions of planetary bodies with stars. The Sabians of Harran, a poorly understood pagan religion that existed in Harran during the early Islamic period (7th–10th century), were known for their astrotheology ('the astral cult'). The term astro-theology was first used in the context of 18th- to 19th-century scholarship aiming at the discovery of the original religion, particularly primitive monotheism. Astro-theology is any "religious system founded upon the observation of the heavens," and in particular may be monotheistic. More recently, the term astrotheology is used by Jan Irvin, Jordan Maxwell and Andrew Rutajit (2006) in reference to "the earliest known forms of religion and nature worship,"[[[Wikipedia:Citing_sources|page needed]]]_2-0" class="reference"> advocating the entheogen theory of the origin of religion. The related term astrolatry usually implies polytheism. Some Abrahamic religions prohibit astrolatry as idolatrous. Pole star worship was also banned by imperial decree in Heian period Japan. (en)
- L’astrolâtrie (ou astrolatrie, littéralement « adoration des astres ») est le culte des astres (étoiles et autres corps célestes) qui sont considérés comme des divinités anthropomorphiques et comme les archétypes de comportements humains. (fr)
- L'astrolatria (o culto astrale) è il culto degli astri. Numerose religioni, soprattutto nell'antichità, vedevano delle divinità nel sole, nella luna e negli altri corpi celesti, che quindi erano oggetto di un culto divino. Un relitto di queste credenze è visibile ancora al giorno d'oggi per il fatto che quasi tutti i pianeti del sistema solare portano il nome di divinità del pantheon greco-romano: Mercurio, Venere, Marte, Giove, Saturno, Urano, Nettuno, Plutone. (it)
- Kult astralny (także astrolatria) – kult ciał niebieskich m.in.: Słońca, Księżyca, gwiazd, planet, które zostały podniesione do rangi obiektów czci religijnej. Kult ten jest obecny w większości systemów politeistycznych. W szczególnie rozbudowanej formie pojawił się w rozwiniętych kulturach Azji (Indie, Chiny, Mezopotamia), w basenie Morza Śródziemnego (Egipt, Grecja, Rzym) oraz w wysoko rozwiniętych cywilizacjach obu Ameryk (Aztekowie, Majowie, Inkowie). Astrolatria wiązała się z reguły z uprawianiem astrologii, a wynikała z przekonania, iż pewne zjawiska przychodzące m.in. wraz ze zmianą pór roku i odbierane przez człowieka jako pozytywne lub negatywne, związane są z określonymi ciałami niebieskimi. Astrolatria przybiera różne formy:
* ciała niebieskie zostają utożsamione z bóstwami – przykładem tego może być związek Atona ze Słońcem
* ciała niebieskie traktowane są jak symbole, za którymi kryją się niepostrzegalni bogowie – na przykład: tarcza słoneczna jako przejaw boga Re
* ciała niebieskie odczytywane są jako tajemne pismo bogów – obserwowane w wierzeniach Babilonu, co znalazło odzwierciedlenie w rozwiniętych studiach astrologicznych. (pl)
- Астролатрія (грец. αστρον — зірка, latreia — служіння) — культ небесних світил, зорепоклонство. Астрологія в сучасному вигляді є продуктом розпаду давньої зоряної «науки світла», яка включала крім методів прогнозування також астролатрію і астрономію. У цілісному, автентичному вигляді сьогодні вона збережена як джйотіша. (uk)
- Астролатрия (от др.-греч. ἄστρον, astron — звезда и λατρεία, latreia — поклонение) — в культуре народов древности поклонение небесным светилам (звёздам, и прежде всего Солнцу, планетам и Луне, кометам и пр.). Предтеча астрологии и синоним звездопоклонства — религиозного культа звёзд. Одним из выражений астролатрии являлся сабеизм, чьё название принято наукой, как основанное на смешении религии сабеев с религией сабиев. Астролатрия была особенно распространена в Ассирии и Вавилоне, где главным предметом поклонения и обоготворения являлись планеты. Эти холодные астры почитали за существа одухотворенные, обладавшие как волей и разумом, так и могущественным, аналогичным воздействию Солнца и Луны, влиянием на земную жизнь. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- L'astrolatria és l'adoració de les estrelles i altres entitats de l'univers o l'equiparació d'aquests astres amb déus. Com a forma de religió politeista va sorgir a l'edat del ferro a Mesopotàmia. Posteriorment es va expandir per Egipte, Llevant i d'aquí va passar al món grecollatí. Va ser condemnada pel judaisme com una forma comuna d'idolatria i les altres religions monoteistes van perpetuar la seva prohibició entre els fidels. Els principals objectes de culte eren el sol, la lluna, els planetes coneguts aleshores i algunes estrelles fixes, que posteriorment van constituir les constel·lacions. No s'ha de confondre amb la divinització del cel, és a dir, amb l'assumpció que una divinitat suprema, única o progenitora de la resta, resideix i s'identifica amb el cel. (ca)
- L’astrolâtrie (ou astrolatrie, littéralement « adoration des astres ») est le culte des astres (étoiles et autres corps célestes) qui sont considérés comme des divinités anthropomorphiques et comme les archétypes de comportements humains. (fr)
- L'astrolatria (o culto astrale) è il culto degli astri. Numerose religioni, soprattutto nell'antichità, vedevano delle divinità nel sole, nella luna e negli altri corpi celesti, che quindi erano oggetto di un culto divino. Un relitto di queste credenze è visibile ancora al giorno d'oggi per il fatto che quasi tutti i pianeti del sistema solare portano il nome di divinità del pantheon greco-romano: Mercurio, Venere, Marte, Giove, Saturno, Urano, Nettuno, Plutone. (it)
- Астролатрія (грец. αστρον — зірка, latreia — служіння) — культ небесних світил, зорепоклонство. Астрологія в сучасному вигляді є продуктом розпаду давньої зоряної «науки світла», яка включала крім методів прогнозування також астролатрію і астрономію. У цілісному, автентичному вигляді сьогодні вона збережена як джйотіша. (uk)
- Ein Astralkult ist die Verehrung von Himmelskörpern in Form von Gottheiten. In fast allen antiken Hochkulturen sind solche Elemente enthalten, wie auch heute noch die Benennung der Planeten nach römischen Gottheiten zeigt. Die frühen Astralkulte entwickelten sich in vielen Kulturen zur Astrologie weiter, die babylonischen Himmelsbeobachtungen lieferten die Grundlage für die griechische Astronomie in der Antike. Spuren und Auswirkungen antiker Astralkulte sind auch heute noch vorhanden, z. B. die Planetennamen in den Wochentagen oder die Orientierung von Sakralbauten, beispielsweise als Ostung. (de)
- Astrotheology, astral mysticism, astral religion, astral or stellar theology (also referred to as astral or star worship) is the worship of the stars (individually or together as the night sky), the planets, and other heavenly bodies as deities, or the association of deities with heavenly bodies. In anthropological literature these systems of practice may be referred to as astral cults. The related term astrolatry usually implies polytheism. Some Abrahamic religions prohibit astrolatry as idolatrous. Pole star worship was also banned by imperial decree in Heian period Japan. (en)
- Kult astralny (także astrolatria) – kult ciał niebieskich m.in.: Słońca, Księżyca, gwiazd, planet, które zostały podniesione do rangi obiektów czci religijnej. Kult ten jest obecny w większości systemów politeistycznych. W szczególnie rozbudowanej formie pojawił się w rozwiniętych kulturach Azji (Indie, Chiny, Mezopotamia), w basenie Morza Śródziemnego (Egipt, Grecja, Rzym) oraz w wysoko rozwiniętych cywilizacjach obu Ameryk (Aztekowie, Majowie, Inkowie). Astrolatria wiązała się z reguły z uprawianiem astrologii, a wynikała z przekonania, iż pewne zjawiska przychodzące m.in. wraz ze zmianą pór roku i odbierane przez człowieka jako pozytywne lub negatywne, związane są z określonymi ciałami niebieskimi. (pl)
- Астролатрия (от др.-греч. ἄστρον, astron — звезда и λατρεία, latreia — поклонение) — в культуре народов древности поклонение небесным светилам (звёздам, и прежде всего Солнцу, планетам и Луне, кометам и пр.). Предтеча астрологии и синоним звездопоклонства — религиозного культа звёзд. Одним из выражений астролатрии являлся сабеизм, чьё название принято наукой, как основанное на смешении религии сабеев с религией сабиев. (ru)
|
