| dbo:abstract
|
- La història de l'arquitectura és una subdivisió de la història de l'art encarregada de l'estudi de l'evolució històrica de l'arquitectura, els seus principis, idees i realitzacions. Aquesta disciplina, així com qualsevol altra forma de coneixement històric, està subjecta a les limitacions i les potencialitats de la història com a ciència: existeixen diverses perspectives en relació al seu estudi. En la majoria dels casos -encara que no sempre- els períodes estudiats corren paral·lels als de la història de l'art i existeixen moments en què les estètiques se sobreposen o es confonen. No és d'estranyar que una estètica avantguardista en les arts plàstiques encara no hagi trobat la seva representació en l'arquitectura i viceversa. (ca)
- L'arquitectura religiosa s'ocupa del disseny i la construcció dels sagrats o espais de pregària, com ara , mesquites, stupes, sinagogues, i temples. Moltes cultures han dedicat grans quantitats de recursos a la seva arquitectura religiosa, i els seus llocs de culte i espais sagrats es troben entre les edificacions més impressionants i perdurables que ha creat la humanitat. Per aquesta raó, la disciplina occidental d'Història de l'Arquitectura segueix en bona part la història de l'arquitectura religiosa des de les èpoques més remotes fins a almenys el . La , la iconografia i l'ús de sofisticades com ara signes, símbols i motius religiosos són endèmics en l'arquitectura religiosa. Les estructures religioses sovint evolucionen durant períodes de diversos segles i eren les majors construccions del món, abans de l'existència dels moderns gratacels. Mentre que els diversos estils emprats en l'arquitectura religiosa de vegades reflecteixen tendències d'altres construccions, aquests estils també es mantenien diferenciats de l'arquitectura contemporània utilitzada en altres estructures. Amb l'ascens de les religions monoteistes, els edificis religiosos es van anar convertint en major mesura en centres d'oració i meditació. (ca)
- العمارة الدينية (والمعروفة أيضا باسم العمارة المقدسة) هي ممارسة معمارية دينية تتعلق بتصميم وبناء أماكن العبادة، مثل الكنائس والمساجد والستوبا والمعابد. فقد كرست العديد من الثقافات موارد كبيرة لبناء الأماكن المقدسة وأماكن العبادة. المساحات أو المباني الدينية والمقدسة هي من بين المباني المألوفة الأكثر إثارة للإعجاب والدائمة التي أنشأتها الإنسانية. وعلى العكس من ذلك، قد تكون العمارة المقدسة كموقع للحميمة الفوقية أيضا غير المتجانسة أو سريعة الزوال وشخصية بشكل خاص أو شخصية وغير عامة تطورت المباني والمساحات المقدسة والدينية على مر القرون وكانت أكبر المباني في العالم، قبل ناطحات السحاب الحديثة. في حين أن الأساليب المختلفة المستخدمة في العمارة المقدسة تعكس أحيانا الاتجاهات بالمباني المعاصرة الأخرى، بقيت هذه الاساليب فريدة من نوعها ولها شخصيتها المستقلة. مع انتشار التوحيد الإبراهيمي (وخاصة المسيحية والاسلام)، أصبحت المباني الدينية مراكز للعبادة والصلاة والتأمل. الانضباط العلمي الغربي لتاريخ العمارة نفسه يتابع عن كثب تاريخ العمارة الدينية من العصور القديمة حتى فترة الباروك. فالهندسة المقدسة وصناعة التماثيل والسيميائية المتطورة مثل العلامات والرموز والزخارف الدينية هي متوطنة في العمارة المقدسة (ar)
- Sakrální stavba (z latinského Sacer – „svatý“) (svatostánek) je stavba sloužící pro náboženské nebo rituální úkony. Existuje mnoho různých druhů náboženských staveb; např. v křesťanství sakrální stavba slouží k uctívání a chvále Boha – může se jednat o katedrálu, kostel, kapli, boží muka i kříž u cesty. Nejstarší dřevěnou sakrální stavbou v České republice je kostelík Panny Marie u města Broumov. Tato stavba vznikla už v roce 1177 a je jednou z nejstarších dřevěných staveb v Evropě. (cs)
- تاريخ الهندسة المعمارية تُشير إلى اثار تغيرات العمارة في مختلف البلدان والعصور. عبر التاريخ تتكون حضارات وأمم تسعى لايجاد هوية وطابع مميز لها وإن لم تكن تسعى لهذا فإنه يصل إلينا عبر الزمن ما نطلق عليه التراث الحضاري لهذه الأمم، فنستطيع عن طريق ما وصلنا من مختلف الحضارات المقارنة بينهم واستخلاص الطابع المميز لهم ويستفاد بهذه الدراسات في أوجه كثيرة من الحياة.و من الدراسات التي تفيدنا، دراسة الطابع المعماري لفترات التاريخ المختلفة منذ بدء الخليقة وحتى الآن وربط التغير الحادث بالأحداث المعاصرة لهذه الفترة ومنها الأحداث السياسية المتعلقة بالإنسان.و من العوامل المؤثرة في العمارة والتي لا دخل للإنسان بها العوامل الطبيعية مثل المناخ والجغرافيا والاراضة (الجيولوجيا) للمكان، وتأتي بعد ذلك العوامل البشرية مثل الحالة الاقتصادية والاجتماعية والسياسية للبلد. فنجد أنه بالضرورة يتغير الطابع المعماري للبلد بتغير أيا من العوامل السابقة. تاريخ العمارة كشكل من أشكال دراسة التاريخ عرضة لكثير من الاحتمالات والمحددات التي تحده كمنهج للدراسة والمقارنة ولذلك فقد نشأت وجهات نظر كثيرة لدراسة العمارة عبر تاريخها، ومعظم الدراسات التي أجريت والناهج التي تطبق، غربية المنشأ. تم فهم ودراسة العمارة مثلا في القرن التاسع العشر من الوجهة الشكلية بالتأكيد على الخصائص الشكلية والمواد المستخدمة بالإضافة إلى الإسلوب المتبع في البناء. شهدت هذه الفترة أيضا بدء وجود المعماري بذاتيته بدلا من فرض الشكل عليه وانطلاقه نحو حركة فنية جديدة. ولذلك نجد أن التاريخ المعماري يعتبر جزأ من ، يهتم بدراسة التطور التاريخي الخاص بتصميم المباني وتخطيط المدن. (ar)
- Dějiny architektury začínají v prehistorickém období, kdy měla většina staveb pouze symbolický účel náboženského charakteru. Později se prosadila pohřební architektura, kdy postupně byly stále honosněji pohřbíváni náčelníci, či jinak významní členové společenství. Koncem prehistorického období lidé běžně stavěli obydlí, která však neměla ambice nést nějaký umělecký názor. Hlavním stavebním materiálem tohoto období byl kámen, dřevo a hlína. (cs)
- Die Architekturgeschichte ist eine geisteswissenschaftliche Disziplin, die Architektur und die gebaute Umwelt in ihrer historischen Dimension analysiert. Sie ist traditionell Gegenstand der Kunstgeschichte und der Architekturfakultäten und überschneidet sich in Teilen mit der Baugeschichte. Die Architekturgeschichte umfasst das breite Spektrum vom Entwurf über Bau und Konstruktion bis zur architektonischen Überlieferung im weitesten Sinn. Architekturgeschichte interessiert sich für materielle und stilistische, mediale und wahrnehmungstheoretische Fragen genauso wie für die soziale, politische und gesellschaftliche Dimension der Architektur. Die (historische) Architekturtheorie und die Geschichte der Denkmalpflege sind ebenfalls Gegenstand der Architekturgeschichte, die ferner zu den Critical Heritage Studies beiträgt. (de)
- Ofte oni markas la komencon de historio kaj de civilizoj kiam oni komencis konstrui grandajn konstruaĵojn ĉu privatajn ĉu pli malpli publikajn. Tamen ankaŭ oni povas paroli pri ia arkitekturo kiam oni rigardas al megalitoj, sed certe kiam oni rigardas al malnovaj urboj de Sumero, Mezopotamio, Ĉinio, Hindio, kaj pli certe al la unuaj muregoj, palacoj kaj temploj. La piramidoj de Egipto estas unu el ankoraŭ ekzistantaj monumentoj de la antikveco kiuj montras tre prilaboritajn konstruteknikojn. (eo)
- La historia de la arquitectura es la rama de la historia del arte que estudia la evolución histórica de la arquitectura, sus principios, ideas y realizaciones. Esta disciplina, así como cualquier otra forma de conocimiento histórico, está sujeta a las limitaciones y fortalezas de la historia como ciencia: existen diversas perspectivas en relación con su estudio, la mayor parte de las cuales son occidentales. En la mayoría de los casos —aunque no siempre— los periodos estudiados corren paralelos a los de la historia del arte y existen momentos en que las ideas estéticas se superponen o se confunden. En la antigüedad, los primeros refugios utilizados por el ser humano (Homo erectus) solían ser temporales y móviles debido al estilo de vida nómada de aquella época. Los campamentos se construían con materiales ligeros y de fácil transporte: huesos, cueros, madera, etc. En Chichibu, Japón, se descubrieron agujeros para postes en una capa de ceniza volcánica que datan de hace 500 000 años. Mientras que en Francia se hallaron líneas de piedra que servían de base para estructuras de palos que datan de hace 400 000 años. El abrigo, como construcción predominante en las sociedades primitivas, será el elemento principal de su organización espacial, varios teóricos de la arquitectura en momentos diversos de la historia (Vitruvio en la antigüedad, Leon Battista Alberti en el Renacimiento, y Joseph Rykwert más recientemente) evocaron el mito de la choza primitiva. Este mito, con variantes según la fuente, postula que el ser humano recibió de los dioses la sabiduría para la construcción de su abrigo, configurado como una construcción de madera compuesta por cuatro paredes y un tejado a dos aguas. (es)
- La arquitectura religiosa se ocupa del diseño y la construcción de los espacios de culto sagrados o espacios de oración, tales como iglesias, mezquitas, estupas, sinagogas y templos. Muchas culturas han dedicado gran cantidad de recursos a su arquitectura religiosa, y sus lugares de culto y espacios sagrados se encuentran entre las edificaciones más impresionantes y perdurables que ha creado la humanidad. Por dicha razón, la disciplina occidental de Historia de la Arquitectura sigue en buena medida la historia de la arquitectura religiosa desde las épocas más remotas hasta por lo menos el período Barroco. La geometría sacra, la iconografía y el uso de sofisticadas semióticas tales como signos, símbolos y motivos religiosos son endémicos en la arquitectura religiosa. Las edificaciones religiosas a menudo evolucionaron durante períodos de varios siglos y eran las mayores construcciones del mundo, antes de la existencia de los modernos rascacielos. Mientras que los diversos estilos empleados en la arquitectura religiosa a veces reflejan tendencias de otras construcciones, estos estilos también se mantenían diferenciados de la arquitectura contemporánea utilizada en otras edificaciones. Con el ascenso de las religiones monoteístas, los edificios religiosos se fueron convirtiendo en mayor medida en centros de oración y meditación. (es)
- Arkitektura sakratua edo Erlijio-arkitektura kultura desberdinetan zentzu sakratua duten eraikinen diseinua burutzen duena da. Erlijio-arkitektura kultu-espazio sakratuen edo otoitz-espazioen diseinuaz eta eraikuntzaz arduratzen da, hala nola elizak, meskitak, estupak, sinagogak eta tenpluak. (eu)
- Arkitekturaren historiak arkitekturaren aldaketa aztertzen du, hainbat garai, tradizio, eskualde eta estiloetan zehar. Uste denez, tradizio guzti hauen jatorria, gizakiek babesteko duten beharra da. "Arkitektura" terminoa, oro har, eraikuntzei buruzkoa da, baina, funtsean, askoz zabalagoa da, eta orain beste praktika bereizitzat jotzen ditugun alorrak barne hartzen ditu, hala nola hirigintza, ingeniaritza zibila, eta paisaiagintza. Kasu gehienetan, aztertutako garaiak eta artearen historiakoak paralelo doaz, eta une batzuetan ideia estetikoak gainjarri edo nahastu egiten dira. Diziplina hau, ezagutza historikoen beste edozein bezala, historiografiaren berezko mugak ditu : ikuspuntu ezberdinak egon daitezke, horietako gehienak mendebaldekoak, beste kultura batzuen alderdi etnografikoarenganaino. (eu)
- The history of architecture traces the changes in architecture through various traditions, regions, overarching stylistic trends, and dates. The beginnings of all these traditions is thought to be humans satisfying the very basic need of shelter and protection. The term "architecture" generally refers to buildings, but in its essence is much broader, including fields we now consider specialized forms of practice, such as urbanism, civil engineering, naval, military, and landscape architecture. Trends in architecture were influenced, among other factors, by technological innovations, particularly in the 19th, 20th and 21st centuries. The improvement and/or use of steel, cast iron, tile, reinforced concrete, and glass helped for example Art Nouveau appear and made Beaux Arts more grandiose. (en)
- L'histoire de l'architecture est une partie de l'histoire de l'art qui étudie l'évolution historique de l'architecture d'une façon différente de l'histoire de la construction, c'est-à-dire qu'elle étudie ses principes d'arrangement, ses idées d'associations symboliques mises en place dans les réalisations concrètes plutôt que pour la construction uniquement l'aspect ornemental des matériaux et leur provenance géographique. Cette discipline, comme toute autre forme de connaissances historiques, est soumise aux limitations et aux forces de l'historiographie : il existe différents points de vue relatifs à son étude, dont la plupart exprimés sont occidentaux, jusqu'à l'aspect ethnographique dans l'étude des autres cultures. Ainsi, l'architecture se constitue parfois sans une personne déclarée par l'organisation sociale « le maître des œuvres » (concernerait l'architecture vernaculaire, en français : architecture courante ou vulgaire). La personne qui exercerait à partir d'éléments matériels et immatériels organisés l'« art de l'architecture » socialement est l'architecte. (fr)
- 건축의 역사(建築의歷史) 또는 건축사는 건축의 한 분야인 동시에 역사학의 한 분야이기도 하다. 또한 건축사는 문화사, 미술사, , 사회사 중의 하나로도 볼 수 있다. 건축사에서 고딕, 르네상스 등 양식의 변천을 다루기는 하나, 건축물만 독자적으로 다루는 것은 아니며, 또한 양식은 어디까지나 개별 건축물의 결과의 총체이기 때문에, 사회적, 경제적, 문화적, 기술적 상황 등의 시대 배경을 종합적으로 고찰할 필요가 있다. 건축의 역사는 다양한 전통, 지역, 중요한 양식의 유행, 시기에 따른 건축의 변화를 추적한다. 건축의 하위 분야는 시민건축, 종교건축, , 군사건축, 조경 등이 있다. (ko)
- La storia dell'architettura studia il succedersi delle vicende che hanno caratterizzato la progettazione architettonica dalla nascita dell'umanità ai giorni nostri. Le opere architettoniche possono essere studiate sia con approccio diacronico, analizzando gli stili succedutisi nei vari periodi storici, o sincronico, studiando le differenze che intercorrono tra le varie aree geografiche nello stesso periodo. (it)
- 建築史（けんちくし、英語：architectural history）とは、建築の歴史のこと。建築学の一分野であると同時に、歴史学の一分野でもある。さらに、建築史は文化史・美術史・技術史・社会史の一つとしても捉えられる。 ゴシック、ルネサンスなど表層としての様式の変遷に目が行きがちであるが、建築様式のみが独自に展開するわけではなく、また様式はあくまでも個々の建築物の結果の総体であるので、社会的・経済的・文化的・技術的状況などの時代背景を総合的に考察する必要があるとされている。 現に残っているの研究が中心になるが、古文書の分析や発掘などの考古学的手法により、失われた建造物の復元的考察も行われる。近代以降は、作り手としての建築家の内面にアプローチする作家研究も盛んである。建築史の専門家を意味する建築史家という呼称が、しばしば用いられる。建築史へのアプローチについては美術史の項目も参照。 (ja)
- De geschiedenis van de bouwkunst is het verhaal over het bouwen door mensen en begint al in de jonge steentijd. Iedere periode en plaats heeft bepaalde stijlkenmerken. Studie van de geschiedenis van de bouwkunst maakt deel uit van de kunstgeschiedenis. Het bouwen voor bewoning was een alternatief voor het bewonen van een natuurlijke grot en het leven in de open lucht. (nl)
- Historia architektury – nauka opisująca estetyczny i techniczny rozwój architektury, a także budownictwa od początków ludzkiej działalności budowlanej do chwili obecnej. Historia architektury zajmuje się także związkami architektury z rozwojem techniki, czynnikami klimatycznymi, ekonomicznymi, socjologicznymi oraz polityczno-ideologicznymi i religijnymi. Najczęstszym ujęciem historii architektury związanej z europejskim, kręgiem kulturowym aż do wieku XIX jest periodyzacja posługująca się podziałem na epoki stylistyczne. Według takiego podziału cała działalność budowlana danego okresu i terytorium może być scharakteryzowana i opisana przy pomocy skodyfikowanych cech stylistycznych. Historykami architektury są zwykle osoby z wykształceniem z dziedziny architektury lub historii sztuki. (pl)
- Храмовая архитектура (а также сакральная архитектура) — архитектура, занимающаяся проектированием и сооружением мест поклонения и священных культовых объектов, таких, как церкви, мечети, ступы, синагоги, и др. Многие цивилизации древности вкладывали большие средства и усилия в сакральную архитектуру, многие древние пирамиды и храмы сохранились до наших дней. Религиозные и священные постройки являются одними из самых впечатляющих, созданных человечеством. До появления современных небоскрёбов культовые и религиозные постройки обычно были самыми крупными и выдающимися из всех строений. Несмотря на то, что стиль сакральной архитектуры менялся со временем, выражая общие тенденции в архитектуре, тем не менее, он был и остаётся неповторимым и отличается от стиля постройки других сооружений. Научная дисциплина история архитектуры занимается тщательным изучением сакральной архитектуры начиная с древности и как минимум до эпохи барокко. Сакральная геометрия, иконопись, сложная символика знаков и орнаментов являются неотъемлемыми чертами сакральной архитектуры. (ru)
- A arquitetura religiosa, assenta essencialmente nos edifícios de funções sagradas, as igrejas. A sua aparência exterior ganhava importância alegórica, equivalendo ou ultrapassando a do interior. Constituindo os templos verdadeiros índices das comunidades que os patrocinam e em que se integram: a nível económico, dada a maior ou menor dimensão e riqueza decorativa do edifício; a nível cultural, em função da erudição dos programas iconográficos; a nível social e político, pela associação explícita de importantes personalidades, régias, nobres ou eclesiásticas, que escolheram o templo para seu panteão; ou mesmo nos planos mental e militar, dado o carácter de alguma da sua escultura marginal. Locais de culto e oração, as igrejas românicas, particularmente em Portugal e Espanha, são também frequentemente os locais de reunião cívica das paróquias, pólos de festejo litúrgicos e profanos. No Brasil, em termos de estilo, pode-se resumir a história da arquitetura religiosa na sucessão dos estilos chão e maneirista (séculos XVI a XVIII), barroco e rococó (meados do século XVIII), neoclassicismo (segunda metade do século XIX), neorrenascentismo (fins do XIX), e outros vários tipos do ecletismo, como o neogótico, neorromânico (fins do século XIX) e neocolonial (meados do século XX). (pt)
- Arkitekturens historia behandlar byggnadskonstens historiska utveckling och syftar till en systematisk beskrivning av dess konstnärliga, sociokulturella, politiska, ekonomiska och teknologiska mångfald. I den av människan konstruerade miljön analyseras förståelsen för materialens och byggelementens konstruktiva och fysiologiska egenskaper. Hur livets vardag och högtider, kollektivet och individen omgivits av mening (estetiska värden, ändamålsenlighet, proportioner, symboler). För att uppnå denna systematik har man, kanske i första hand i väst, av tradition delat upp historien i perioder, världen i geografiska områden och byggnadstyper efter deras funktion och konstruktion. Som i all annan kulturhistorisk forskning ser man dessa grova uppdelningar som hjälpmedel ämnade att tydliggöra generella processer som ofta spänner över lång tid och omfattar flera distinkta kulturer, snarare än som entydigt bestämda skiljelinjer. Liksom inom andra kunskapsområden finns här många möjliga infallsvinklar, ståndpunkter och kategoriseringar. (sv)
- A História da arquitetura é uma subdivisão da História da Arte responsável pelo estudo da evolução histórica da arquitetura, seus princípios, ideias e realizações. Esta disciplina, assim como qualquer outra forma de conhecimento histórico, está sujeita às limitações e potencialidades da história enquanto ciência: existem diversas perspectivas em relação ao estudo da arquitetura, a maior parte das quais ocidentais. Na maioria dos casos (mas nem sempre), os períodos estudados pela História da Arquitetura correm paralelos aos da História da Arte, embora existam momentos em que as estéticas se sobreponham ou se confundam. Não raro, uma estética que é considerada vanguarda nas artes plásticas ainda não ter encontrado sua representação na arquitetura, e vice-versa. Dos tijolos de barro seco ao concreto armado, das casas mais primitivas aos arranha-céus, das primeiras tumbas sagradas às grandiosas catedrais europeias, de pequenos vilarejos pré-históricos às ilhas artificiais, o arquiteto continua contando a história do Planeta Terra, em linhas, texturas e cores. Assim como acontece com quase toda atividade humana, é difícil determinar um período histórico ou uma região e dizer que a arquitetura começou naquele momento. A primeira notícia que se tem dela está ligada às cidades pioneiras que surgiram no Oriente Médio e na Ásia Central no sétimo milênio a.C. quando as primeiras residências foram construídas, usando tijolos de lama secados ao sol, conhecidos como tijolos crus — material que, ainda hoje, é um dos mais utilizados, principalmente em construções mais populares. (pt)
- История архитектуры — наука и академическая дисциплина, исследующая функциональное, конструктивное и эстетическое развитие архитектуры во времени и пространстве в соответствии с социальными потребностями и научно-техническими условиями. История архитектуры охватывает изучение закономерностей развития архитектуры в связи с общими закономерностями исторического процесса культуры и общества. (ru)
- Історія архітектури — наука, що досліджує функціональний, конструктивний та естетичний розвиток архітектури в часі та просторі відповідно до соціальних потреб та науково-технічних умов. Історія архітектури охоплює вивчення закономірностей розвитку архітектури в зв'язку з загальними закономірностями історичного процесу, історією культури та суспільства. Історія архітектури є окремою самостійною наукою, одночасно історичного та теоретичного профілю. Ця її особливість обумовлена специфікою предмета — історії виникнення і розвитку архітектури, теоретичних знань про архітектуру, архітектурної мови, архітектурної композиції, а також спостереження таких спільних рис і ознак архітектури певного часу і місця, які дозволяють виділити архітектурні стилі. (uk)
- Сакра́льна архітекту́ра (від лат. sacer — священний), або релігійна архітектура — вид архітектури, що пов'язана з певною релігією. Основними прикладами сакральних споруд є церкви, костели, собори, мечеті. Термін «сакральний» використовується в основному в історико-культурних матеріалах і в навчальній літературі вищих навчальних закладів. (uk)
- 建筑史（英語：history of architecture）指建筑物的历史或对建筑历史的研究。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La història de l'arquitectura és una subdivisió de la història de l'art encarregada de l'estudi de l'evolució històrica de l'arquitectura, els seus principis, idees i realitzacions. Aquesta disciplina, així com qualsevol altra forma de coneixement històric, està subjecta a les limitacions i les potencialitats de la història com a ciència: existeixen diverses perspectives en relació al seu estudi. En la majoria dels casos -encara que no sempre- els períodes estudiats corren paral·lels als de la història de l'art i existeixen moments en què les estètiques se sobreposen o es confonen. No és d'estranyar que una estètica avantguardista en les arts plàstiques encara no hagi trobat la seva representació en l'arquitectura i viceversa. (ca)
- Sakrální stavba (z latinského Sacer – „svatý“) (svatostánek) je stavba sloužící pro náboženské nebo rituální úkony. Existuje mnoho různých druhů náboženských staveb; např. v křesťanství sakrální stavba slouží k uctívání a chvále Boha – může se jednat o katedrálu, kostel, kapli, boží muka i kříž u cesty. Nejstarší dřevěnou sakrální stavbou v České republice je kostelík Panny Marie u města Broumov. Tato stavba vznikla už v roce 1177 a je jednou z nejstarších dřevěných staveb v Evropě. (cs)
- Dějiny architektury začínají v prehistorickém období, kdy měla většina staveb pouze symbolický účel náboženského charakteru. Později se prosadila pohřební architektura, kdy postupně byly stále honosněji pohřbíváni náčelníci, či jinak významní členové společenství. Koncem prehistorického období lidé běžně stavěli obydlí, která však neměla ambice nést nějaký umělecký názor. Hlavním stavebním materiálem tohoto období byl kámen, dřevo a hlína. (cs)
- Ofte oni markas la komencon de historio kaj de civilizoj kiam oni komencis konstrui grandajn konstruaĵojn ĉu privatajn ĉu pli malpli publikajn. Tamen ankaŭ oni povas paroli pri ia arkitekturo kiam oni rigardas al megalitoj, sed certe kiam oni rigardas al malnovaj urboj de Sumero, Mezopotamio, Ĉinio, Hindio, kaj pli certe al la unuaj muregoj, palacoj kaj temploj. La piramidoj de Egipto estas unu el ankoraŭ ekzistantaj monumentoj de la antikveco kiuj montras tre prilaboritajn konstruteknikojn. (eo)
- Arkitektura sakratua edo Erlijio-arkitektura kultura desberdinetan zentzu sakratua duten eraikinen diseinua burutzen duena da. Erlijio-arkitektura kultu-espazio sakratuen edo otoitz-espazioen diseinuaz eta eraikuntzaz arduratzen da, hala nola elizak, meskitak, estupak, sinagogak eta tenpluak. (eu)
- 건축의 역사(建築의歷史) 또는 건축사는 건축의 한 분야인 동시에 역사학의 한 분야이기도 하다. 또한 건축사는 문화사, 미술사, , 사회사 중의 하나로도 볼 수 있다. 건축사에서 고딕, 르네상스 등 양식의 변천을 다루기는 하나, 건축물만 독자적으로 다루는 것은 아니며, 또한 양식은 어디까지나 개별 건축물의 결과의 총체이기 때문에, 사회적, 경제적, 문화적, 기술적 상황 등의 시대 배경을 종합적으로 고찰할 필요가 있다. 건축의 역사는 다양한 전통, 지역, 중요한 양식의 유행, 시기에 따른 건축의 변화를 추적한다. 건축의 하위 분야는 시민건축, 종교건축, , 군사건축, 조경 등이 있다. (ko)
- La storia dell'architettura studia il succedersi delle vicende che hanno caratterizzato la progettazione architettonica dalla nascita dell'umanità ai giorni nostri. Le opere architettoniche possono essere studiate sia con approccio diacronico, analizzando gli stili succedutisi nei vari periodi storici, o sincronico, studiando le differenze che intercorrono tra le varie aree geografiche nello stesso periodo. (it)
- 建築史（けんちくし、英語：architectural history）とは、建築の歴史のこと。建築学の一分野であると同時に、歴史学の一分野でもある。さらに、建築史は文化史・美術史・技術史・社会史の一つとしても捉えられる。 ゴシック、ルネサンスなど表層としての様式の変遷に目が行きがちであるが、建築様式のみが独自に展開するわけではなく、また様式はあくまでも個々の建築物の結果の総体であるので、社会的・経済的・文化的・技術的状況などの時代背景を総合的に考察する必要があるとされている。 現に残っているの研究が中心になるが、古文書の分析や発掘などの考古学的手法により、失われた建造物の復元的考察も行われる。近代以降は、作り手としての建築家の内面にアプローチする作家研究も盛んである。建築史の専門家を意味する建築史家という呼称が、しばしば用いられる。建築史へのアプローチについては美術史の項目も参照。 (ja)
- De geschiedenis van de bouwkunst is het verhaal over het bouwen door mensen en begint al in de jonge steentijd. Iedere periode en plaats heeft bepaalde stijlkenmerken. Studie van de geschiedenis van de bouwkunst maakt deel uit van de kunstgeschiedenis. Het bouwen voor bewoning was een alternatief voor het bewonen van een natuurlijke grot en het leven in de open lucht. (nl)
- История архитектуры — наука и академическая дисциплина, исследующая функциональное, конструктивное и эстетическое развитие архитектуры во времени и пространстве в соответствии с социальными потребностями и научно-техническими условиями. История архитектуры охватывает изучение закономерностей развития архитектуры в связи с общими закономерностями исторического процесса культуры и общества. (ru)
- Сакра́льна архітекту́ра (від лат. sacer — священний), або релігійна архітектура — вид архітектури, що пов'язана з певною релігією. Основними прикладами сакральних споруд є церкви, костели, собори, мечеті. Термін «сакральний» використовується в основному в історико-культурних матеріалах і в навчальній літературі вищих навчальних закладів. (uk)
- 建筑史（英語：history of architecture）指建筑物的历史或对建筑历史的研究。 (zh)
- العمارة الدينية (والمعروفة أيضا باسم العمارة المقدسة) هي ممارسة معمارية دينية تتعلق بتصميم وبناء أماكن العبادة، مثل الكنائس والمساجد والستوبا والمعابد. فقد كرست العديد من الثقافات موارد كبيرة لبناء الأماكن المقدسة وأماكن العبادة. المساحات أو المباني الدينية والمقدسة هي من بين المباني المألوفة الأكثر إثارة للإعجاب والدائمة التي أنشأتها الإنسانية. وعلى العكس من ذلك، قد تكون العمارة المقدسة كموقع للحميمة الفوقية أيضا غير المتجانسة أو سريعة الزوال وشخصية بشكل خاص أو شخصية وغير عامة (ar)
- تاريخ الهندسة المعمارية تُشير إلى اثار تغيرات العمارة في مختلف البلدان والعصور. عبر التاريخ تتكون حضارات وأمم تسعى لايجاد هوية وطابع مميز لها وإن لم تكن تسعى لهذا فإنه يصل إلينا عبر الزمن ما نطلق عليه التراث الحضاري لهذه الأمم، فنستطيع عن طريق ما وصلنا من مختلف الحضارات المقارنة بينهم واستخلاص الطابع المميز لهم ويستفاد بهذه الدراسات في أوجه كثيرة من الحياة.و من الدراسات التي تفيدنا، دراسة الطابع المعماري لفترات التاريخ المختلفة منذ بدء الخليقة وحتى الآن وربط التغير الحادث بالأحداث المعاصرة لهذه الفترة ومنها الأحداث السياسية المتعلقة بالإنسان.و من العوامل المؤثرة في العمارة والتي لا دخل للإنسان بها العوامل الطبيعية مثل المناخ والجغرافيا والاراضة (الجيولوجيا) للمكان، وتأتي بعد ذلك العوامل البشرية مثل الحالة الاقتصادية والاجتماعية والسياسية للبلد. فنجد أنه بالضرورة يتغير الطابع المعماري للبلد (ar)
- L'arquitectura religiosa s'ocupa del disseny i la construcció dels sagrats o espais de pregària, com ara , mesquites, stupes, sinagogues, i temples. Moltes cultures han dedicat grans quantitats de recursos a la seva arquitectura religiosa, i els seus llocs de culte i espais sagrats es troben entre les edificacions més impressionants i perdurables que ha creat la humanitat. Per aquesta raó, la disciplina occidental d'Història de l'Arquitectura segueix en bona part la història de l'arquitectura religiosa des de les èpoques més remotes fins a almenys el . La , la iconografia i l'ús de sofisticades com ara signes, símbols i motius religiosos són endèmics en l'arquitectura religiosa. (ca)
- Die Architekturgeschichte ist eine geisteswissenschaftliche Disziplin, die Architektur und die gebaute Umwelt in ihrer historischen Dimension analysiert. Sie ist traditionell Gegenstand der Kunstgeschichte und der Architekturfakultäten und überschneidet sich in Teilen mit der Baugeschichte. Die Architekturgeschichte umfasst das breite Spektrum vom Entwurf über Bau und Konstruktion bis zur architektonischen Überlieferung im weitesten Sinn. Architekturgeschichte interessiert sich für materielle und stilistische, mediale und wahrnehmungstheoretische Fragen genauso wie für die soziale, politische und gesellschaftliche Dimension der Architektur. Die (historische) Architekturtheorie und die Geschichte der Denkmalpflege sind ebenfalls Gegenstand der Architekturgeschichte, die ferner zu den Critic (de)
- The history of architecture traces the changes in architecture through various traditions, regions, overarching stylistic trends, and dates. The beginnings of all these traditions is thought to be humans satisfying the very basic need of shelter and protection. The term "architecture" generally refers to buildings, but in its essence is much broader, including fields we now consider specialized forms of practice, such as urbanism, civil engineering, naval, military, and landscape architecture. (en)
- La historia de la arquitectura es la rama de la historia del arte que estudia la evolución histórica de la arquitectura, sus principios, ideas y realizaciones. Esta disciplina, así como cualquier otra forma de conocimiento histórico, está sujeta a las limitaciones y fortalezas de la historia como ciencia: existen diversas perspectivas en relación con su estudio, la mayor parte de las cuales son occidentales. En la mayoría de los casos —aunque no siempre— los periodos estudiados corren paralelos a los de la historia del arte y existen momentos en que las ideas estéticas se superponen o se confunden. (es)
- La arquitectura religiosa se ocupa del diseño y la construcción de los espacios de culto sagrados o espacios de oración, tales como iglesias, mezquitas, estupas, sinagogas y templos. Muchas culturas han dedicado gran cantidad de recursos a su arquitectura religiosa, y sus lugares de culto y espacios sagrados se encuentran entre las edificaciones más impresionantes y perdurables que ha creado la humanidad. Por dicha razón, la disciplina occidental de Historia de la Arquitectura sigue en buena medida la historia de la arquitectura religiosa desde las épocas más remotas hasta por lo menos el período Barroco. La geometría sacra, la iconografía y el uso de sofisticadas semióticas tales como signos, símbolos y motivos religiosos son endémicos en la arquitectura religiosa. (es)
- Arkitekturaren historiak arkitekturaren aldaketa aztertzen du, hainbat garai, tradizio, eskualde eta estiloetan zehar. Uste denez, tradizio guzti hauen jatorria, gizakiek babesteko duten beharra da. "Arkitektura" terminoa, oro har, eraikuntzei buruzkoa da, baina, funtsean, askoz zabalagoa da, eta orain beste praktika bereizitzat jotzen ditugun alorrak barne hartzen ditu, hala nola hirigintza, ingeniaritza zibila, eta paisaiagintza. Kasu gehienetan, aztertutako garaiak eta artearen historiakoak paralelo doaz, eta une batzuetan ideia estetikoak gainjarri edo nahastu egiten dira. (eu)
- L'histoire de l'architecture est une partie de l'histoire de l'art qui étudie l'évolution historique de l'architecture d'une façon différente de l'histoire de la construction, c'est-à-dire qu'elle étudie ses principes d'arrangement, ses idées d'associations symboliques mises en place dans les réalisations concrètes plutôt que pour la construction uniquement l'aspect ornemental des matériaux et leur provenance géographique. La personne qui exercerait à partir d'éléments matériels et immatériels organisés l'« art de l'architecture » socialement est l'architecte. (fr)
- Historia architektury – nauka opisująca estetyczny i techniczny rozwój architektury, a także budownictwa od początków ludzkiej działalności budowlanej do chwili obecnej. Historia architektury zajmuje się także związkami architektury z rozwojem techniki, czynnikami klimatycznymi, ekonomicznymi, socjologicznymi oraz polityczno-ideologicznymi i religijnymi. Historykami architektury są zwykle osoby z wykształceniem z dziedziny architektury lub historii sztuki. (pl)
- A arquitetura religiosa, assenta essencialmente nos edifícios de funções sagradas, as igrejas. A sua aparência exterior ganhava importância alegórica, equivalendo ou ultrapassando a do interior. Constituindo os templos verdadeiros índices das comunidades que os patrocinam e em que se integram: a nível económico, dada a maior ou menor dimensão e riqueza decorativa do edifício; a nível cultural, em função da erudição dos programas iconográficos; a nível social e político, pela associação explícita de importantes personalidades, régias, nobres ou eclesiásticas, que escolheram o templo para seu panteão; ou mesmo nos planos mental e militar, dado o carácter de alguma da sua escultura marginal. (pt)
- A História da arquitetura é uma subdivisão da História da Arte responsável pelo estudo da evolução histórica da arquitetura, seus princípios, ideias e realizações. Esta disciplina, assim como qualquer outra forma de conhecimento histórico, está sujeita às limitações e potencialidades da história enquanto ciência: existem diversas perspectivas em relação ao estudo da arquitetura, a maior parte das quais ocidentais. (pt)
- Храмовая архитектура (а также сакральная архитектура) — архитектура, занимающаяся проектированием и сооружением мест поклонения и священных культовых объектов, таких, как церкви, мечети, ступы, синагоги, и др. Многие цивилизации древности вкладывали большие средства и усилия в сакральную архитектуру, многие древние пирамиды и храмы сохранились до наших дней. Религиозные и священные постройки являются одними из самых впечатляющих, созданных человечеством. (ru)
- Arkitekturens historia behandlar byggnadskonstens historiska utveckling och syftar till en systematisk beskrivning av dess konstnärliga, sociokulturella, politiska, ekonomiska och teknologiska mångfald. I den av människan konstruerade miljön analyseras förståelsen för materialens och byggelementens konstruktiva och fysiologiska egenskaper. Hur livets vardag och högtider, kollektivet och individen omgivits av mening (estetiska värden, ändamålsenlighet, proportioner, symboler). (sv)
- Історія архітектури — наука, що досліджує функціональний, конструктивний та естетичний розвиток архітектури в часі та просторі відповідно до соціальних потреб та науково-технічних умов. Історія архітектури охоплює вивчення закономірностей розвитку архітектури в зв'язку з загальними закономірностями історичного процесу, історією культури та суспільства. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_(51346237676).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_-_WGA09427.jpg){kind=link}
_edited.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_le_symbole_supreme_et_representatif_de_la_chefferie_et_du_peuple_Bandjoun.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpeg){kind=link}
-Temple_Mount-Dome_of_the_Rock_(SE_exposure).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.png){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_Skara_Brae.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_(4807519051).jpg){kind=link}
.jpeg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_(7966479700).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_20151213.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
