| dbo:abstract
|
- La filosofia antiga és la filosofia desenvolupada durant l'edat antiga pels grecs i els romans. Suposa el naixement de la filosofia com a tal a Occident, a l'antiga Grècia, partint dels mites. Dintre d'aquest període es troben grans filòsofs com Parmènides, Sòcrates, Plató o Aristòtil. La filosofia immediatament posterior és la filosofia medieval. Encara que els romans també van dedicar-se a la filosofia, la filosofia romana és més aviat una imitació de la grega, fins al punt que es pot considerar que filosofia antiga i filosofia grega són sinònims. La filosofia romana ha estat important com a intermediària entre la filosofia grega i la cultura europea. (ca)
- Starověká filozofie (její západní část se označuje jako antická filozofie) je rané období rozvoje filozofie, na které na západě navazuje středověká filozofie. Trvalo přibližně 1100 let, přibližně od roku 600 př. n. l. (jako nejstarší představitel bývá uváděn Thalés z Milétu narozený kolem roku 624 př. n. l.) až do 6. století, kdy působili poslední novoplatonisté. Rozhraní mezi filozofickým starověkem a středověkem není ovšem jasné. Někteří autoři do středověké filozofie řadí již pozdně antickou patristiku pro její křesťanský charakter; často se jako přelomová postava antické a středověké filozofie uvádí Boëthius, který zemřel roku 525. Antická filozofie na Západě začíná starořeckou filozofií (presókratici, Platón, Xenofón, Aristotelés aj.), na niž navazují pozdější římští (např. Cicero, Lucretius, Marcus Aurelius), židovští (Filón), raně křesťanští (Augustinus) a islámští (Avicenna) myslitelé. Antická filozofie byla zaměřena na postavení rozumu a hledání poznání. V mnoha směrech inspiruje dnešní vědy a filozofii. Cíle řecké filozofie však nepřinesli Řekové, nýbrž starší civilizace jako Egypťané a Babyloňané, kteří rozum a poznání studovali ještě dlouho před nimi.Někteří dobře známí filozofové starověkého Řecka byli Platón, Sokrates a mnoho dalších. Přispěli předáváním informací o starověké řecké společnosti přes spisy. Mnozí z dnešních filozofů připouští, že řecká kultura již od svých počátků ovlivňovala myšlení západních civilizací. Jasné, neporušené linie vlivu vedou od starověkých řeckých a helénistických filozofů k brzké islámské filozofii, evropské renesanci a osvícenství. Východní myšlení se nejvýznamněji rozvinulo v Indii (védy, jóga, buddhismus aj.) a v Číně (konfucianismus, taoismus). (cs)
- الفلسفة القديمة في أوروبا، تشير لانتشار المسيحية عبر العالم الروماني ايذانا بنهايه الفلسفة الهيلينيه، وبشرت ببدايات الفلسفه في القرون الوسطى. (ar)
- This page lists some links to ancient philosophy, namely philosophical thought extending as far as early post-classical history (c. 600 CE). (en)
- Die Philosophie der Antike war eine philosophiegeschichtliche Epoche. Sie dauerte mehr als 1100 Jahre, von etwa 600 v. Chr. (als ältester Vertreter wurde Thales um 624 v. Chr. geboren) bis ins 6. Jahrhundert n. Chr., als die letzten Neuplatoniker wirkten. Ihre Hauptschauplätze waren das antike Griechenland und das Römische Reich. Die Philosophie der Antike war geographisch auf den Mittelmeerraum beschränkt. Andere wichtige philosophische Traditionen des Altertums waren die Chinesische Philosophie (seit 1000 v. Chr.) und die Indische Philosophie (seit 1000 v. Chr.), einflussreich waren die Kultur des Judentums, des alten Ägyptens, des Perserreichs und Mesopotamiens. In Europa folgte auf die Philosophie der Antike die Philosophie des Mittelalters. Die Philosophen der Antike lassen sich grob in verschiedene Gruppen einteilen. Diejenigen, die vor Sokrates gewirkt haben, bezeichnet man als die Vorsokratiker (etwa 600 bis 400 v. Chr.). Sie haben das damalige von Mythen und Göttern geprägte Weltbild durch ansatzweise philosophische und naturwissenschaftliche Erklärungsversuche ersetzt. Mit Sokrates beginnt die griechische Klassik (etwa 500 bis 300 v. Chr.). Zu dieser Zeit war Athen das geistige Zentrum Griechenlands. Sokrates’ Schüler Platon und dessen Schüler Aristoteles wurden zu zwei der wichtigsten und bis heute einflussreichsten Philosophen. Zur Klassik kann man auch die Sophisten, die Kyniker, die Epikureer, die Kyrenaiker und die Stoiker rechnen. Auf die Klassik folgte die Philosophie der hellenistischen und römischen Zeit, auf diese die Philosophie der Spätantike. (de)
- La filosofía antigua es el período de la historia de la filosofía occidental que corresponde a la Edad Antigua. Comprende la filosofía griega (presocrática y helenística) y la filosofía romana. Duró más de 1100 años, desde alrededor del año 600 a. C. (con Tales de Mileto) hasta el siglo VI d.C., cuando los últimos neoplatónicos estaban activos. Sus principales ubicaciones fueron la antigua Grecia y el Imperio Romano. La filosofía de la antigüedad fue limitada geográficamente en el Mediterráneo. Los filósofos de la antigüedad pueden dividirse a grandes rasgos en diferentes grupos. Primero, los filósofos anteriores a Sócrates, llamados «presocráticos» (alrededor del 600 - 400 a. C.) y conocidos por dar «el paso del mito al logos». Luego, el período clásico griego, que comienza con Sócrates (alrededor del 500 - 300 a. C.). Platón, alumno de Sócrates, y Aristóteles, alumno de Platón, se convirtieron en dos de los filósofos más importantes e influyentes, conocidos como los «socráticos mayores». Otros contemporáneos fueron los sofistas y los «socráticos menores» (megáricos, cínicos y cirenaicos). Finalmente, la filosofía del período helenístico siguió al período clásico, seguida por la filosofía de la antigüedad tardía, que incluyen a los epicúreos, los estoicos, los escépticos y los neoplatónicos. Otras tradiciones filosóficas importantes de la antigüedad fueron la filosofía china y la filosofía india, influyentes fueron las culturas del judaísmo, el antiguo Egipto, el Imperio Persa y Mesopotamia. En las regiones del Creciente Fértil, Irán y Arabia surgió la literatura filosófica de los libros sapienciales y que hoy domina la cultura islámica. La literatura sapiencial temprana del Creciente Fértil era un género que buscaba instruir a las personas sobre la acción ética, la vida práctica y la virtud a través de historias y proverbios. En el Antiguo Egipto, estos textos eran conocidos como sebayt («enseñanzas») y son fundamentales para nuestra comprensión de la filosofía del Antiguo Egipto. La astronomía babilónica también incluyó muchas especulaciones filosóficas sobre la cosmología que pudieron haber influido en los antiguos griegos. La filosofía judía y la filosofía cristiana son tradiciones religio-filosóficas que se desarrollaron tanto en Oriente Medio como en Europa, que comparten ciertos textos judaicos primitivos (principalmente el Tanaj) y creencias monoteístas. Los pensadores judíos como los Geonim de las Academias Talmúdicas en Babilonia y el filósofo Maimónides estudiaban la filosofía griega e islámica. Más tarde, la filosofía judía estuvo bajo fuertes influencias intelectuales occidentales e incluye las obras de Moisés Mendelssohn, quien marcó el comienzo de la Haskalá (también conocida como la ilustración judía), el y el judaísmo reformista. La filosofía persa preislámica comienza con el trabajo de Zoroastro, uno de los primeros promotores del monoteísmo y del dualismo entre el bien y el mal. Esta cosmogonía dualista influyó en los desarrollos iraníes posteriores, como el maniqueísmo, el mazdakismo y el zurvanismo. (es)
- Antzinaroan zeuden pentsamoldeei deritze. (eu)
- Le terme de philosophie antique désigne en général la philosophie qui naît au VIIe siècle av. J.-C., et qui se développe avec Socrate et Platon, ainsi que la philosophie hellénistique, et ses successeurs dans l'Empire romain. Il s'applique ainsi à une philosophie dite « occidentale », qui correspond grosso modo à l'Antiquité gréco-romaine — les sagesses ou philosophies d'autres civilisations (Chine, Inde, etc.) ne sont en général pas comprises sous ce terme. On inclut aussi sous ce terme ce qu'une partie importante de l'histoire de la philosophie considère comme les origines de la philosophie, à savoir les penseurs présocratiques, dont les premiers datent du milieu du VIIe siècle avant notre ère. Comprise en ce sens, les berceaux de la philosophie antique se situent en Ionie (la Grèce d'Asie) au niveau de la côte méditerranéenne de l'actuelle Turquie, et dans ce que l'on nomme la Grande-Grèce, le sud de l'Italie. Le Dictionnaire des philosophes antiques, dirigé en particulier par Richard Goulet, compte 2 491 philosophes antiques, sur une période s'étendant du VIIe siècle avant notre ère au VIe siècle après, s'exprimant en grec, latin, arabe, hébreu, syriaque, arménien, géorgien, etc., et nés dans des cités allant du Péloponnèse à l'Asie mineure ou de Rome à l'Égypte. Mais il ne subsiste en général que très peu de traces de ces philosophes. La philosophie antique est aussi caractérisée par l'existence d'écoles, ou de courants, dont les principaux sont le néo-platonisme, le cynisme ou scepticisme, l'épicurisme et le stoïcisme. 529 marque par exemple la fermeture de l'école néoplatonicienne d'Athènes par l'empereur byzantin Justinien qui interdit, par édit, d'« enseigner la philosophie ». En Europe, la diffusion du christianisme au travers de la Rome antique marque la fin de la période dite hellénistique, et nous amène au commencement de la philosophie médiévale — laquelle est marquée de façon majeure par une re-découverte, et conséquemment une ré-interprétation, de la philosophie antique, notamment à travers ce qu'on a appelé la translatio studiorum. (fr)
- Artikel ini berisi beberapa pranala ke filsafat kuno. Dalam filsafat Barat, penyebaran Kekristenan di Kekaisaran Romawi menandai akhir dari filsafat Helenistik dan awal dari filsafat abad pertengahan, sementara dalam filsafat Timur, penyebaran Islam melalui Kekhalifahan Arab menandai akhir dari dan awal dari filsafat Islam awal. (in)
- 이 문서는 고대철학에 링크 중 일부를 담고 있다. 서양 철학에서는 로마제국을 통한 기독교의 확장이 헬레니즘 철학의 시대가 끝나고 중세 철학의 시작을 이끌었다. (ko)
- Filozofia starożytna – dyscyplina ukształtowana w starożytnej Grecji pod koniec VII w. p.n.e., zajmująca się najbardziej fundamentalnymi pytaniami dotyczącymi rzeczywistości, człowieka i myślenia. Racjonalna forma rozważań odróżniała ją od myśli religijnej, mitologicznej i poezji. Z niej rozwinęły się późniejsze formy filozofii, np. filozofia zachodniego średniowiecza, filozofia świata islamu czy filozofia żydowska. (pl)
- Questa pagina contiene un elenco di collegamenti relativi alla filosofia antica. (it)
- 本項では「古代哲学」を列挙する。西洋哲学では、ローマ帝国におけるキリスト教の普及がヘレニズム哲学の終わりを告げ、中世哲学の開始を導く。一方東洋哲学では、アラブ帝国を通じてのイスラームの普及が古代ペルシア哲学の終わりを告げ初期イスラーム哲学の開始を導く。本稿において述べられる時代・地域はちょうどカール・ヤスパースが述べる枢軸時代に当たる。当該項目も参照。 (ja)
- Antieke filosofie ofwel klassieke filosofie is meestal de aanduiding voor de filosofie van de klassieke Griekse en enkele Romeinse filosofen. Deze begint in de zesde eeuw v.Chr. en loopt door tot de vijfde eeuw n.Chr. en kan, enigszins schematisch, worden verdeeld in drie periodes: de presocratische of wordingsperiode (zesde eeuw - vijfde eeuw v.Chr.), de bloeitijd (vijfde - vierde eeuw v.Chr.) en een post-klassieke periode (derde eeuw voor - vijfde eeuw na Chr.). In de oudheid omvatte filosofie ook onderwerpen die later zijn afgesplitst als aparte wetenschappen, zoals natuurkunde, psychologie, biologie, kosmogonie, etc.Aanvankelijk hielden de Griekse filosofen zich vooral bezig met de vraag naar het ontstaan en bestaan van de wereld, waarbij de grote stap was dat men afstand nam van de traditionele mythen die dit onderwerp ook behandelden. Met de Sofisten en Socrates krijgt de filosofie een sociaal aspect, en komen vragen over menselijk gedrag in de belangstelling.Met Plato neemt de metafysica een hoge vlucht, maar hij incorporeert in zekere zin al het voorafgaande, en bereidt voor hetgeen na hem komt. Zijn filosofie is één reusachtig bouwwerk waarbinnen alles met elkaar samenhangt, al houdt hij zich bezig met natuurfilosofie, met de vraag wat kennis is, wat liefde is, en hoe een samenleving eruit moet zien. Bij Aristoteles scheiden verschillende disciplines zich af, omdat voor hem niet alles met alles samenhangt. Hij is ook de uitvinder van de logica. De hellenistische filosofie houdt zich vervolgens bezig met taalfilosofie en logica (de Stoïcijnen), en grijpt voor haar natuurverklaringen deels terug op de filosofen van vóór Socrates' tijd, maar meer en meer komt de vraag op de voorgrond naar het menselijk geluk, hoe innerlijke rust te bereiken is.Met het neoplatonisme doet een mystiek element zijn intrede. (nl)
- Анти́чная филосо́фия — раздел философии, охватывающий античное время. Подразделяется на древнегреческую и древнеримскую (конец VII в. до н. э. — VI в. н. э.), от раннеклассической философии до 529 года, когда указом императора Юстиниана была закрыта последняя философская школа в Афинах. Традиционно первым античным философом считается Фалес, а последним — Боэций. Античная философия сформировалась на основе древнегреческой традиции мудрствования и мистерий, под влиянием воззрений мудрецов и жречества Египта, Месопотамии, других древневосточных стран. Пребывая изначально в круге мифологических представлений, древнегреческая мысль впервые сформулировала само понятие о философии как об особой деятельности, имеющей свой собственный предмет и метод, оказала большое влияние на становление и развитие христианства, а также стала источником рационального дискурса, развитие которого считается характерным для Западной цивилизации в широком смысле и легло в основу науки как особой формы общественного сознания. (ru)
- Filosofia antiga é o período da história da filosofia que compreende o surgimento da filosofia na Jônia, no século VI a.C., até o fim da antiguidade, no momento posterior à queda do Império Romano do Ocidente. Originalmente, todas as áreas que hoje denominamos ciências faziam parte da Filosofia: expressão, no mundo grego, de um conjunto de saber nascido em decorrência de uma atitude. E, de fato, tanto Platão, no Fédon, quanto Aristóteles, na Metafísica, puseram na atitude admirativa, no admirar tò thaumázein, e também no páthos ("um tipo de afetação, que pode ser definido como um estranhamento"), a archê da Filosofia. "No Teeteto, Sócrates diz a Teodoro que o filósofo tem um páthos, ou seja, uma paixão ou sensibilidade que lhe é própria: a capacidade de admirar ou de se deixar afetar por coisas ou acontecimentos que se dão à sua volta". O thaumázein, assim como o páthos, têm a ver com "um bom ânimo ou boa disposição (...) que levou certos indivíduos a deixar ocupações do cotidiano para se dedicar a algo extraordinário, a produção do saber: uma atividade incomum, em geral pouco lucrativa, e que nem sequer os tornava moralmente melhores que os outros.". (pt)
- Антична філософія — філософія античності. Умовно може бути поділена на давньогрецьку філософію та давньоримську філософію. Першим філософом античності є Фалес, останнім — Боецій. Усі основні ідеї та інституції, які складають сучасну західну цивілізацію, виникли протягом декількох століть в результаті зусиль давньогрецького народу. Право, демократія, мистецтво, наука, філософія — в тому значенні, як ми їх розуміємо сьогодні, з'явились саме в Давній Греції. Перші філософські вчення виникли близько 2 500 років тому в Індії, Китаї і Стародавній Греції. Однак тільки давньогрецька філософія являє собою цілком оригінальне, завершене явище, яке корінним чином вплинуло на західну цивілізацію. Індійська філософія мала епізодичний вплив на європейське мислення: в давнину — вірогідно, на Піфагора, в новий час — на Шопенгауера. У Стародавньому Римі були значні філософи-письменники на зразок Цицерона, Сенеки, Лукреція Кара, але вони не являють руху думки вперед, всі вони повторюють греків. Нарівні з римлянами до римської філософії відносяться також греки — представники римських шкіл. (uk)
- 在西方哲學中，古典哲學（英語：Ancient philosophy），又稱古代哲学，為古希臘至古羅馬時期的哲學，一般包括从前苏格拉底哲学到基督教兴起之前的时期。智者学派兴起之后出现了古希腊甚至整个哲学史上最重要的三位哲学家：苏格拉底、柏拉图、亚里士多德。其中柏拉图和亚里士多德的作品比较完整地保留了下来，他们系统性的论述给后代哲学家造成了巨大影响。 亚里士多德之后由于社会和政治上的变化，代表文明的古希腊被马其顿的亚历山大大帝所灭，这一时期出现了另外四大学派：犬儒学派、、伊壁鸠鲁派和斯多葛派。他们追问：
* 在一个罪恶的世界里，人怎样才能够有德？
* 在一个受苦受难的世界里，人怎样才能够幸福？ 这一时期还包括古罗马时代的哲学家，例如西塞罗的折中主义，他们渗透于同时期的不同学派间。
* 苏格拉底Socrates (469-399 BC)
* 柏拉图Plato (429-347 BC)
* 亚里士多德Aristotle (384-322 BC)
* 犬儒学派
* 安提西尼Antisthenes (445-360 BC)
* 狄奥根尼Diogenes of Sinope (400-325 BC)
* 伊壁鸠鲁派
* 伊壁鸠鲁Epicurus (341-270 BC)
* 卢克莱修Lucretius
* 斯多葛派
* 季蒂昂的芝诺Zeno of Citium (365-263 BC)
* 克雷安德Cleanthes (331-232 BC)
* 塞内卡Seneca(4 BC-65 AD)
* 马可·奥勒留Marcus Aurelius(121-280 AD)
* 爱比克泰德Epictetus(55-135)
*
* 皮浪Pyrrho (365-275 BC)
* 阿尔克西拉乌斯Arcesilaus (316-232 BC)
* 西塞罗Cicero (106-43 BC)
* 新柏拉图主义
* 阿摩尼阿斯·萨卡斯Ammonius Saccas(175-242 AD)
* 普罗提诺Plotinus(204-269 AD)
* 尤利安Flavius Claudius Iulianus(331-369 AD)
* 希帕提娅Hypatia(370-415 AD) (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الفلسفة القديمة في أوروبا، تشير لانتشار المسيحية عبر العالم الروماني ايذانا بنهايه الفلسفة الهيلينيه، وبشرت ببدايات الفلسفه في القرون الوسطى. (ar)
- This page lists some links to ancient philosophy, namely philosophical thought extending as far as early post-classical history (c. 600 CE). (en)
- Antzinaroan zeuden pentsamoldeei deritze. (eu)
- Artikel ini berisi beberapa pranala ke filsafat kuno. Dalam filsafat Barat, penyebaran Kekristenan di Kekaisaran Romawi menandai akhir dari filsafat Helenistik dan awal dari filsafat abad pertengahan, sementara dalam filsafat Timur, penyebaran Islam melalui Kekhalifahan Arab menandai akhir dari dan awal dari filsafat Islam awal. (in)
- 이 문서는 고대철학에 링크 중 일부를 담고 있다. 서양 철학에서는 로마제국을 통한 기독교의 확장이 헬레니즘 철학의 시대가 끝나고 중세 철학의 시작을 이끌었다. (ko)
- Filozofia starożytna – dyscyplina ukształtowana w starożytnej Grecji pod koniec VII w. p.n.e., zajmująca się najbardziej fundamentalnymi pytaniami dotyczącymi rzeczywistości, człowieka i myślenia. Racjonalna forma rozważań odróżniała ją od myśli religijnej, mitologicznej i poezji. Z niej rozwinęły się późniejsze formy filozofii, np. filozofia zachodniego średniowiecza, filozofia świata islamu czy filozofia żydowska. (pl)
- Questa pagina contiene un elenco di collegamenti relativi alla filosofia antica. (it)
- 本項では「古代哲学」を列挙する。西洋哲学では、ローマ帝国におけるキリスト教の普及がヘレニズム哲学の終わりを告げ、中世哲学の開始を導く。一方東洋哲学では、アラブ帝国を通じてのイスラームの普及が古代ペルシア哲学の終わりを告げ初期イスラーム哲学の開始を導く。本稿において述べられる時代・地域はちょうどカール・ヤスパースが述べる枢軸時代に当たる。当該項目も参照。 (ja)
- La filosofia antiga és la filosofia desenvolupada durant l'edat antiga pels grecs i els romans. Suposa el naixement de la filosofia com a tal a Occident, a l'antiga Grècia, partint dels mites. Dintre d'aquest període es troben grans filòsofs com Parmènides, Sòcrates, Plató o Aristòtil. La filosofia immediatament posterior és la filosofia medieval. (ca)
- Starověká filozofie (její západní část se označuje jako antická filozofie) je rané období rozvoje filozofie, na které na západě navazuje středověká filozofie. Trvalo přibližně 1100 let, přibližně od roku 600 př. n. l. (jako nejstarší představitel bývá uváděn Thalés z Milétu narozený kolem roku 624 př. n. l.) až do 6. století, kdy působili poslední novoplatonisté. Antická filozofie byla zaměřena na postavení rozumu a hledání poznání. V mnoha směrech inspiruje dnešní vědy a filozofii. (cs)
- Die Philosophie der Antike war eine philosophiegeschichtliche Epoche. Sie dauerte mehr als 1100 Jahre, von etwa 600 v. Chr. (als ältester Vertreter wurde Thales um 624 v. Chr. geboren) bis ins 6. Jahrhundert n. Chr., als die letzten Neuplatoniker wirkten. Ihre Hauptschauplätze waren das antike Griechenland und das Römische Reich. (de)
- La filosofía antigua es el período de la historia de la filosofía occidental que corresponde a la Edad Antigua. Comprende la filosofía griega (presocrática y helenística) y la filosofía romana. Duró más de 1100 años, desde alrededor del año 600 a. C. (con Tales de Mileto) hasta el siglo VI d.C., cuando los últimos neoplatónicos estaban activos. Sus principales ubicaciones fueron la antigua Grecia y el Imperio Romano. (es)
- Le terme de philosophie antique désigne en général la philosophie qui naît au VIIe siècle av. J.-C., et qui se développe avec Socrate et Platon, ainsi que la philosophie hellénistique, et ses successeurs dans l'Empire romain. Il s'applique ainsi à une philosophie dite « occidentale », qui correspond grosso modo à l'Antiquité gréco-romaine — les sagesses ou philosophies d'autres civilisations (Chine, Inde, etc.) ne sont en général pas comprises sous ce terme. On inclut aussi sous ce terme ce qu'une partie importante de l'histoire de la philosophie considère comme les origines de la philosophie, à savoir les penseurs présocratiques, dont les premiers datent du milieu du VIIe siècle avant notre ère. (fr)
- Antieke filosofie ofwel klassieke filosofie is meestal de aanduiding voor de filosofie van de klassieke Griekse en enkele Romeinse filosofen. Deze begint in de zesde eeuw v.Chr. en loopt door tot de vijfde eeuw n.Chr. en kan, enigszins schematisch, worden verdeeld in drie periodes: de presocratische of wordingsperiode (zesde eeuw - vijfde eeuw v.Chr.), de bloeitijd (vijfde - vierde eeuw v.Chr.) en een post-klassieke periode (derde eeuw voor - vijfde eeuw na Chr.). (nl)
- Filosofia antiga é o período da história da filosofia que compreende o surgimento da filosofia na Jônia, no século VI a.C., até o fim da antiguidade, no momento posterior à queda do Império Romano do Ocidente. (pt)
- Анти́чная филосо́фия — раздел философии, охватывающий античное время. Подразделяется на древнегреческую и древнеримскую (конец VII в. до н. э. — VI в. н. э.), от раннеклассической философии до 529 года, когда указом императора Юстиниана была закрыта последняя философская школа в Афинах. Традиционно первым античным философом считается Фалес, а последним — Боэций. (ru)
- Антична філософія — філософія античності. Умовно може бути поділена на давньогрецьку філософію та давньоримську філософію. Першим філософом античності є Фалес, останнім — Боецій. Усі основні ідеї та інституції, які складають сучасну західну цивілізацію, виникли протягом декількох століть в результаті зусиль давньогрецького народу. Право, демократія, мистецтво, наука, філософія — в тому значенні, як ми їх розуміємо сьогодні, з'явились саме в Давній Греції. Перші філософські вчення виникли близько 2 500 років тому в Індії, Китаї і Стародавній Греції. Однак тільки давньогрецька філософія являє собою цілком оригінальне, завершене явище, яке корінним чином вплинуло на західну цивілізацію. Індійська філософія мала епізодичний вплив на європейське мислення: в давнину — вірогідно, на Піфагора, в н (uk)
- 在西方哲學中，古典哲學（英語：Ancient philosophy），又稱古代哲学，為古希臘至古羅馬時期的哲學，一般包括从前苏格拉底哲学到基督教兴起之前的时期。智者学派兴起之后出现了古希腊甚至整个哲学史上最重要的三位哲学家：苏格拉底、柏拉图、亚里士多德。其中柏拉图和亚里士多德的作品比较完整地保留了下来，他们系统性的论述给后代哲学家造成了巨大影响。 亚里士多德之后由于社会和政治上的变化，代表文明的古希腊被马其顿的亚历山大大帝所灭，这一时期出现了另外四大学派：犬儒学派、、伊壁鸠鲁派和斯多葛派。他们追问：
* 在一个罪恶的世界里，人怎样才能够有德？
* 在一个受苦受难的世界里，人怎样才能够幸福？ 这一时期还包括古罗马时代的哲学家，例如西塞罗的折中主义，他们渗透于同时期的不同学派间。 (zh)
|
