| dbo:abstract
|
- Alejnu leschabe'ach […] (hebräisch „עָלֵינוּ לְשַׁבֵּחַ“; dt. „[es ist] an uns…“) ist Bestandteil der drei jüdischen Tagesgebete. (de)
- Aleinu (Hebrew: עָלֵינוּ, lit. "upon us", meaning "[it is] our duty") or Aleinu leshabei'ach (Hebrew: עָלֵינוּ לְשַׁבֵּחַ"[it is] our duty to praise [God]"), meaning "it is upon us" or "it is our obligation or duty" to "praise God," is a Jewish prayer found in the siddur, the classical Jewish prayerbook. It is recited in most communities at the end of each of the three daily Jewish services and in the middle of the Rosh Hashanah mussaf. It is also recited in many communities following Kiddush levana and after a circumcision is performed. It is second only to the Kaddish (counting all its forms) as the most frequently recited prayer in current synagogue liturgy. (en)
- El Aleinu o Aleinu leshabeaj (en hebreo: עלינו לשבח) (en español: "Es nuestro deber alabar a Dios"), son las palabras iniciales de una oración judía, recitadas al final de los tres períodos de la plegaria diaria, que viene practicándose desde la Edad Media. La primera parte consiste en un rezo de agradecimiento por ser parte del pueblo de Israel (Am Yisroel) y por haber sido elegido para servir a Dios; la segunda parte es una expresión de esperanza por el advenimiento de la Era mesiánica. Aunque tradicionalmente se le atribuye a Josué esta costumbre, a menudo se le otorga el crédito al Rabino , un académico judío de Babilonia que vivió en el siglo III. (es)
- Aleinu (Ibrani: עָלֵינוּ) atau Aleinu leshabei'ach adalah sebuah yang ditemukan dalam siddur, buku doa Yahudi klasik. Doa tersebut dikutip pada akhir setiap tiga ibadah Yahudi harian. Doa tersebut juga dikutip setelah pemberkatan Bulan Baru dan setelah penyunatan dilakukan. Doa tersebut adalah doa kedua setelah Kaddish sebagai doa yang paling sering dikutip dalam liturgi sinagoge harian. (in)
- Aleinu (ebraico: עָלֵינוּ, "è nostro dovere") o Aleinu leshabei'ach ("[è] nostro dovere lodare Dio"), col significato "tocca a noi o è nostro obbligo o dovere lodare Dio" - è una preghiera ebraica che si trova nel siddur, il tradizionale libro di preghiere degli ebrei. Viene recitata alla fine di ognuno dei tre servizi liturgici quotidiani, detti Tefillot. È inoltre recitata dopo la benedizione della Luna Nuova e dopo la circoncisione. È seconda solo al Kaddish (contando tutte le sue forme) come la preghiera recitata più frequentemente nell'attuale liturgia di sinagoga. (it)
- Alenou ou Aleinou (hébreu: עָלֵינוּ, litt. "sur nous"; peut être rendu par "il nous incombe") est une prière juive présente dans le siddour et récitée traditionnellement pour clore chacun des trois offices religieux quotidiens. D'après la tradition juive, cette prière aurait été créée et récitée par Josué après avoir fait entrer les Enfants d'Israël en Terre d'Israël. Elle a plus probablement été composée par Rav, rabbin babylonien du IIIe siècle. Le Aleinou prie Dieu de permettre au peuple juif de Le servir et exprime l'espoir que le monde va reconnaître Dieu et abandonner l'idolâtrie. (fr)
- Het Aleenoe (Hebreeuws:עלינו) is een afsluitend gebed dat in de synagoge of anders met een minjan gezongen of uitgesproken wordt. Aleenoe betekent letterlijk vertaald: 'Het is onze plicht.' Het gebed is in de siddoer (Joods gebedenboek) terug te vinden. Dit gebed kenmerkt de Joden in de diaspora en hun vurige liefde voor God en voor hun verlangen naar het welzijn van geheel de staat Israël (We'al kol Jisrael). Dit is samen met het Sjema en het kaddiesj een van de belangrijkste gebeden in de Joodse samenleving. Dit gebed is ook een bevestiging, net als in het Sjema-gebed, dat God de enige God is, er is geen andere God.Dit is in het gebed toegevoegd om niet te vergeten de enige echte God te aanbidden en om zich ver weg te houden van afgoderij. (nl)
- Алéну (алéну ле-шабéах) (ивр. עלינו) — заключительная молитва в ежедневной литургии большинства иудейских общин, носящая название по первому слову алену («на нас») или алену ле-шабеах («нам хвалить»). Одна из самых возвышенных молитв еврейской литургии. Неоднократно обвинялась в антихристианстве, вплоть до особого распоряжения (28 августа 1703) короля Пруссии Фридриха I об изъятии некоторых слов и благопристойном произнесении без отплёвывания. Первоначально, как предполагают авторы ЕЭБЕ, молитву произносили коленопреклонённо всей общиной перед выходом из иерусалимского храма или непосредственно после благословения священников. В торжественных выражениях заимствования были из ветхозаветных текстов Второзакония (Втор. 4:39); Исаии (Ис. 30:7; 45:23; 51:13) и Иеремии (Плач. 10:6—16) — молящиеся исповедовали свою веру во Владыку вселенной и высказывали надежду на наступление Его царства, когда все народы-идолопоклонники признают Его. Позднее к молитве были присоединены 3 отдела новогодней литургии: (прославления Бога как Царя), (божественные воспоминания) и шофрот (звуки бараньего рога); молитвы эти, вероятно, первоначально произносили хасиды (ватиким) в дни общественных постов. (ru)
|
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 29611 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:date
| |
| dbp:reason
|
- At the end of all services, i.e. after mincha, or at the end of each service? (en)
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Alejnu leschabe'ach […] (hebräisch „עָלֵינוּ לְשַׁבֵּחַ“; dt. „[es ist] an uns…“) ist Bestandteil der drei jüdischen Tagesgebete. (de)
- Aleinu (Hebrew: עָלֵינוּ, lit. "upon us", meaning "[it is] our duty") or Aleinu leshabei'ach (Hebrew: עָלֵינוּ לְשַׁבֵּחַ"[it is] our duty to praise [God]"), meaning "it is upon us" or "it is our obligation or duty" to "praise God," is a Jewish prayer found in the siddur, the classical Jewish prayerbook. It is recited in most communities at the end of each of the three daily Jewish services and in the middle of the Rosh Hashanah mussaf. It is also recited in many communities following Kiddush levana and after a circumcision is performed. It is second only to the Kaddish (counting all its forms) as the most frequently recited prayer in current synagogue liturgy. (en)
- El Aleinu o Aleinu leshabeaj (en hebreo: עלינו לשבח) (en español: "Es nuestro deber alabar a Dios"), son las palabras iniciales de una oración judía, recitadas al final de los tres períodos de la plegaria diaria, que viene practicándose desde la Edad Media. La primera parte consiste en un rezo de agradecimiento por ser parte del pueblo de Israel (Am Yisroel) y por haber sido elegido para servir a Dios; la segunda parte es una expresión de esperanza por el advenimiento de la Era mesiánica. Aunque tradicionalmente se le atribuye a Josué esta costumbre, a menudo se le otorga el crédito al Rabino , un académico judío de Babilonia que vivió en el siglo III. (es)
- Aleinu (Ibrani: עָלֵינוּ) atau Aleinu leshabei'ach adalah sebuah yang ditemukan dalam siddur, buku doa Yahudi klasik. Doa tersebut dikutip pada akhir setiap tiga ibadah Yahudi harian. Doa tersebut juga dikutip setelah pemberkatan Bulan Baru dan setelah penyunatan dilakukan. Doa tersebut adalah doa kedua setelah Kaddish sebagai doa yang paling sering dikutip dalam liturgi sinagoge harian. (in)
- Aleinu (ebraico: עָלֵינוּ, "è nostro dovere") o Aleinu leshabei'ach ("[è] nostro dovere lodare Dio"), col significato "tocca a noi o è nostro obbligo o dovere lodare Dio" - è una preghiera ebraica che si trova nel siddur, il tradizionale libro di preghiere degli ebrei. Viene recitata alla fine di ognuno dei tre servizi liturgici quotidiani, detti Tefillot. È inoltre recitata dopo la benedizione della Luna Nuova e dopo la circoncisione. È seconda solo al Kaddish (contando tutte le sue forme) come la preghiera recitata più frequentemente nell'attuale liturgia di sinagoga. (it)
- Alenou ou Aleinou (hébreu: עָלֵינוּ, litt. "sur nous"; peut être rendu par "il nous incombe") est une prière juive présente dans le siddour et récitée traditionnellement pour clore chacun des trois offices religieux quotidiens. D'après la tradition juive, cette prière aurait été créée et récitée par Josué après avoir fait entrer les Enfants d'Israël en Terre d'Israël. Elle a plus probablement été composée par Rav, rabbin babylonien du IIIe siècle. Le Aleinou prie Dieu de permettre au peuple juif de Le servir et exprime l'espoir que le monde va reconnaître Dieu et abandonner l'idolâtrie. (fr)
- Het Aleenoe (Hebreeuws:עלינו) is een afsluitend gebed dat in de synagoge of anders met een minjan gezongen of uitgesproken wordt. Aleenoe betekent letterlijk vertaald: 'Het is onze plicht.' Het gebed is in de siddoer (Joods gebedenboek) terug te vinden. Dit gebed kenmerkt de Joden in de diaspora en hun vurige liefde voor God en voor hun verlangen naar het welzijn van geheel de staat Israël (We'al kol Jisrael). Dit is samen met het Sjema en het kaddiesj een van de belangrijkste gebeden in de Joodse samenleving. (nl)
- Алéну (алéну ле-шабéах) (ивр. עלינו) — заключительная молитва в ежедневной литургии большинства иудейских общин, носящая название по первому слову алену («на нас») или алену ле-шабеах («нам хвалить»). Одна из самых возвышенных молитв еврейской литургии. Неоднократно обвинялась в антихристианстве, вплоть до особого распоряжения (28 августа 1703) короля Пруссии Фридриха I об изъятии некоторых слов и благопристойном произнесении без отплёвывания. (ru)
|
| rdfs:label
|
- Alenu (de)
- Aleinu (en)
- Aleinu (es)
- Aleinu (in)
- Alenou (fr)
- Aleinu (it)
- Aleenoe (nl)
- Алену (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
