An Entity of Type: book, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The Vienna Coronation Gospels, also known simply as the Coronation Gospels (German: Krönungsevangeliar), is a late 8th century illuminated Gospel Book produced at the court of Charlemagne in Aachen. It was used by the future emperor at his coronation on Christmas Day 800, when he placed three fingers of his right hand on the first page of the Gospel of Saint John and took his oath. Traditionally, it is considered to be the same manuscript that was found in the tomb of Charlemagne when it was opened in the year 1000 by Emperor Otto III. The Coronation Evangeliar cover was created by Hans von Reutlingen, c. 1500. The Coronation Evangeliar is part of the Imperial Treasury (Schatzkammer) in the Hofburg Palace in Vienna, Austria (Schatzkammer, Inv. XIII 18).

Property Value
dbo:abstract
  • Das Krönungsevangeliar oder Reichsevangeliar ist eine karolingische Bilderhandschrift, die kurz vor 800 an der so genannten Palastschule Karls des Großen an der Aachener Königspfalz entstand und sich bis zum Jahr 1794 im Schatz des dortigen Marienstifts, dem heutigen Aachener Domschatz, befand. Sie ist das Hauptwerk einer Handschriftengruppe, die nach ihr auch als Gruppe des Wiener Krönungsevangeliars bezeichnet wird. Das Evangeliar ist mit vier ganzseitigen Evangelistenbildern und 16 Kanontafeln illuminiert. Es wurde mit goldener und silberner Tinte auf purpurgefärbtem Pergament geschrieben. Stilistisch haben die Handschriften der „Gruppe des Wiener Krönungsevangeliars“ in ihrer Zeit im nördlichen Europa keine Vorläufer. Die Virtuosität, mit der die spätantiken Formen realisiert wurden, müssen die Künstler in Byzanz, vielleicht auch in Italien erlernt haben. Im Vergleich mit den Werken der gleichzeitig und am gleichen Ort tätigen „Hofschule Karls des Großen“, die nach ihrer Leithandschrift auch als „Ada-Gruppe“ bezeichnet wird, fehlt den Buchmalereien der Palastschule insbesondere der horror vacui, die Angst vor der Leere des Raumes. Die bewegten Figuren der Evangelisten sind in der Haltung antiker Philosophen dargestellt. Ihre kraftvoll modellierten Körper, luftige und lichtdurchflutete Landschaften sowie Personifikationen und andere klassische Motive verleihen den Werken dieser Handschriftengruppe den atmosphärischen und illusionistischen Charakter der spätantiken Buchmalerei. Zu Lebzeiten Karls des Großen scheint die Gruppe des Wiener Krönungsevangeliars ein relativ isolierter Sonderfall der Buchmalerei gewesen zu sein, die im Schatten der Hofschule stand. Nach Karls Tod war es jedoch diese Malschule, die sehr viel stärkeren Einfluss auf die karolingische Buchmalerei ausübte, als die Ada-Gruppe. Der Legende zufolge fand Otto III. die Prachthandschrift bei der Öffnung des Grabes Karls des Großen im Jahr 1000. Seitdem war das auch künstlerisch bedeutendste Manuskript der Handschriftengruppe Bestandteil der Reichsinsignien und die deutschen Könige legten den Krönungseid auf das Evangeliar ab. Um 1500 wurde das Buch mit einem kostbaren Einband aus vergoldetem Silber versehen, eine Arbeit des Aachener Goldschmiedes Hans von Reutlingen. Während des Ersten Koalitionskrieges gelangte der Codex 1794 von Aachen aus nach Paderborn und 1811 nach Wien, wo er sich heute im Kunsthistorischen Museum in der Weltlichen Schatzkammer (Inv. XIII 18) befindet. (de)
  • El evangeliario de la coronación o evangeliario imperial es un manuscrito carolingio iluminado que se elaboró poco antes del año 800 en la llamada escuela palatina de Carlomagno en el palacio real de Aquisgrán y que se conservó hasta 1794 en el tesoro del Monasterio de Santa María de esa ciudad, actual tesoro de la Catedral de Aquisgrán. Es la obra principal de un grupo de manuscritos que también recibe el nombre de grupo de los Evangeliarios de la Coronación de Viena. El evangeliario está iluminado con cuatro imágenes a toda página de los evangelistas y 16 sacras o tablillas. Está escrito con tinta dorada y plateada en un pergamino de color púrpura. Estilísticamente, los manuscritos del grupo de los evangeliarios de la coronación de Viena no tienen predecesores en su época en el norte de Europa. El virtuosismo con el que se realizaban las formas de la antigüedad tardía debió ser aprendido por los artistas en Bizancio, quizá también en Italia.​ En comparación con las obras de la escuela de la corte de Carlomagno, activa en la misma época y en el mismo lugar y que también se denomina "grupo de Ada" por su manuscrito principal, las iluminaciones de la escuela de palacio carecen en particular del horror vacui, del miedo al vacío del espacio. Las figuras de los evangelistas se representan en la actitud de los filósofos antiguos. Los cuerpos fuertemente modelados, los paisajes aéreos e inundados de luz, así como las personificaciones y otros motivos clásicos, confieren a las obras de este grupo de manuscritos el carácter atmosférico e ilusionista de la iluminación de libros de la antigüedad tardía. En vida de Carlomagno, el grupo del evangeliario de la coronación de Viena parece haber sido un caso especial relativamente aislado de la iluminación de libros, a la sombra de la escuela de la corte. Sin embargo, tras la muerte de Carlomagno, fue esta escuela de pintura la que ejerció una influencia mucho más fuerte en la iluminación de libros carolingios que el grupo de Ada. Según la leyenda, Otón III encontró el magnífico manuscrito cuando abrió la tumba de Carlomagno en el año 1000. Desde entonces, el manuscrito, que es también el más importante artísticamente dentro del grupo de manuscritos, ha formado parte de las joyas del Reich y los reyes alemanes juraron la coronación del emperador del Sacro Imperio Romano Germánico sobre este Evangeliario. Alrededor del año 1500, el libro fue dotado de una preciosa cubierta de plata dorada, obra del orfebre de Aquisgrán . Durante la primera guerra de Coalición, el códice viajó de Aquisgrán a Paderborn en 1794 y luego a Viena en 1811, donde se encuentra ahora en el Museo de Historia del Arte de Viena en la cámara del tesoro (Inv. XIII 18). (es)
  • Les Évangiles du couronnement de Vienne est un manuscrit enluminé contenant les évangiles formant un évangéliaire comportant une reliure conçue par des orfèvres. Il aurait, selon la légende, été retrouvé dans le tombeau de Charlemagne. Il servait lors du serment des empereurs romains germaniques à Aix-la-Chapelle. Il fait partie du Trésor impérial de Vienne (XIII 18). (fr)
  • The Vienna Coronation Gospels, also known simply as the Coronation Gospels (German: Krönungsevangeliar), is a late 8th century illuminated Gospel Book produced at the court of Charlemagne in Aachen. It was used by the future emperor at his coronation on Christmas Day 800, when he placed three fingers of his right hand on the first page of the Gospel of Saint John and took his oath. Traditionally, it is considered to be the same manuscript that was found in the tomb of Charlemagne when it was opened in the year 1000 by Emperor Otto III. The Coronation Evangeliar cover was created by Hans von Reutlingen, c. 1500. The Coronation Evangeliar is part of the Imperial Treasury (Schatzkammer) in the Hofburg Palace in Vienna, Austria (Schatzkammer, Inv. XIII 18). (en)
  • L'Evangeliario dell'Incoronazione, conservato nel Kunsthistorisches Museum di Vienna, forse venne realizzato da artisti stranieri, greci o romani educati in scuole greche, ad Aquisgrana nel 793 circa. L'opera venne trovata da Ottone III, in occasione dell'apertura della tomba di Carlo Magno ad Aquisgrana nell'anno 1000, nel sepolcro imperiale. Rimase poi nel tesoro della cattedrale di Aquisgrana fino al 1794. Il testo, scritto con inchiostro d'oro e d'argento su pergamena purpurea, si struttura su un'unica colonna. All'inizio sono sedici cartaglorie, mentre in cima alle rispettive sezioni sono le figure degli evangelisti, incorniciati da una cornice d'argento con bordi dorati, scanalata e ornata con palmette. Queste figure sono abbastanza singolari rispetto alla miniatura immediatamente precedente, rappresentano una fase dell'arte della miniatura carolingia che viene fatta coincidere con la committenza del figlio di Carlo Magno, Ludovico il Pio, dove per la prima volta si cercò di penetrare l'arte antica anche riproducendone i caratteri stilistici. Negli evangelisti il colore denso e pastoso crea un volume reale, una vera plasticità evidenziata anche dai realistici panneggi, probabilmente ispirati a figure di filosofi seduti di opere ellenistiche che ancora circolavano in Oriente. La figura massiccia di Giovanni evangelista per esempio, avvolta in una tunica bianca e toga, siede su un trono all'interno di questa cornice mentre con la penna nella mano destra indica il libro ancora chiuso, che tiene nella sinistra. con sullo sfondo un bosco scuro in fiamme davanti al firmamento blu. (it)
  • Имперское напрестольное Евангелие или Коронационное напрестольное Евангелие (нем. Reichsevangeliar (Krönungsevangeliar)) — церемониальное напрестольное евангелие, является одним из экспонатов сокровищницы Хофбургского замка и реликвий Священной Римской Империи. Является наиболее древним из имперских клейнодов и входит в группу так называемых «Ахенских клейнодов», то есть тех, что хранились до 1795 года в Ахене. Во время коронации император на этом евангелии приносил клятву, коснувшись пальцами страницы с началом Евангелия от Иоанна. (ru)
  • Os Evangelhos da Coroação de Viena, em alemão Krönungsevangeliar ou Reichsevangeliar também conhecidos como os Evangelhos do Tesouro (Viena, Kunsthistorisches Museum , Schatzkammer, Inv. XIII 18) é um evangeliário iluminado do final do século VIII. Tradicionalmente, considera-se ser o mesmo manuscrito que foi encontrado na tumba de Carlos Magno, quando foi aberta no ano de 1000 por Otto III. As folhas do manuscrito são tingidas de púrpura, e o texto escrito em tinta dourada. O manuscrito está decorado com pinturas impressionistas num estilo carolíngio derivado da arte bizantina. Na margem da primeira página do Evangelho de Lucas encontra-se o nome grego Demetrius presbyter escrito em letras maiúsculas de ouro. Esta pode ser a assinatura do escrivão ou do iluminador e pode indicar que havia artistas bizantinos na corte de Carlos Magno. A tampa de ouro foi adicionada em 1500 pelo joalheiro Hans von Reutlingen de Aachen . (pt)
  • Віденські коронаційні євангелія, також відомі як Коронаційний Євангелістарій або Імперський Євангелістарій — це ілюмінований євангелістарій, створений наприкінці 8-го сторіччя при дворі Карла Великого в Аахені. Обкладинка Коронаційного Євангелістарія створена Гансом фон Ройтлінгеном бл. 1500 р. Коронаційний Євангелістарій є частиною Імперських регалій імператорів Священної Римської Імперії. Сьогодні він перебуває у Музеї історії мистецтв, в (нім. Kaiserliche Schatzkammer) в палаці Гофбург у Відні, Австрія (Schatzkammer, Inv. XIII 18). (uk)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 4445454 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 5567 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1104141531 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
georss:point
  • 48.20666666666666 16.365555555555556
rdf:type
rdfs:comment
  • Les Évangiles du couronnement de Vienne est un manuscrit enluminé contenant les évangiles formant un évangéliaire comportant une reliure conçue par des orfèvres. Il aurait, selon la légende, été retrouvé dans le tombeau de Charlemagne. Il servait lors du serment des empereurs romains germaniques à Aix-la-Chapelle. Il fait partie du Trésor impérial de Vienne (XIII 18). (fr)
  • The Vienna Coronation Gospels, also known simply as the Coronation Gospels (German: Krönungsevangeliar), is a late 8th century illuminated Gospel Book produced at the court of Charlemagne in Aachen. It was used by the future emperor at his coronation on Christmas Day 800, when he placed three fingers of his right hand on the first page of the Gospel of Saint John and took his oath. Traditionally, it is considered to be the same manuscript that was found in the tomb of Charlemagne when it was opened in the year 1000 by Emperor Otto III. The Coronation Evangeliar cover was created by Hans von Reutlingen, c. 1500. The Coronation Evangeliar is part of the Imperial Treasury (Schatzkammer) in the Hofburg Palace in Vienna, Austria (Schatzkammer, Inv. XIII 18). (en)
  • Имперское напрестольное Евангелие или Коронационное напрестольное Евангелие (нем. Reichsevangeliar (Krönungsevangeliar)) — церемониальное напрестольное евангелие, является одним из экспонатов сокровищницы Хофбургского замка и реликвий Священной Римской Империи. Является наиболее древним из имперских клейнодов и входит в группу так называемых «Ахенских клейнодов», то есть тех, что хранились до 1795 года в Ахене. Во время коронации император на этом евангелии приносил клятву, коснувшись пальцами страницы с началом Евангелия от Иоанна. (ru)
  • Віденські коронаційні євангелія, також відомі як Коронаційний Євангелістарій або Імперський Євангелістарій — це ілюмінований євангелістарій, створений наприкінці 8-го сторіччя при дворі Карла Великого в Аахені. Обкладинка Коронаційного Євангелістарія створена Гансом фон Ройтлінгеном бл. 1500 р. Коронаційний Євангелістарій є частиною Імперських регалій імператорів Священної Римської Імперії. Сьогодні він перебуває у Музеї історії мистецтв, в (нім. Kaiserliche Schatzkammer) в палаці Гофбург у Відні, Австрія (Schatzkammer, Inv. XIII 18). (uk)
  • Das Krönungsevangeliar oder Reichsevangeliar ist eine karolingische Bilderhandschrift, die kurz vor 800 an der so genannten Palastschule Karls des Großen an der Aachener Königspfalz entstand und sich bis zum Jahr 1794 im Schatz des dortigen Marienstifts, dem heutigen Aachener Domschatz, befand. Sie ist das Hauptwerk einer Handschriftengruppe, die nach ihr auch als Gruppe des Wiener Krönungsevangeliars bezeichnet wird. (de)
  • El evangeliario de la coronación o evangeliario imperial es un manuscrito carolingio iluminado que se elaboró poco antes del año 800 en la llamada escuela palatina de Carlomagno en el palacio real de Aquisgrán y que se conservó hasta 1794 en el tesoro del Monasterio de Santa María de esa ciudad, actual tesoro de la Catedral de Aquisgrán. Es la obra principal de un grupo de manuscritos que también recibe el nombre de grupo de los Evangeliarios de la Coronación de Viena. (es)
  • L'Evangeliario dell'Incoronazione, conservato nel Kunsthistorisches Museum di Vienna, forse venne realizzato da artisti stranieri, greci o romani educati in scuole greche, ad Aquisgrana nel 793 circa. L'opera venne trovata da Ottone III, in occasione dell'apertura della tomba di Carlo Magno ad Aquisgrana nell'anno 1000, nel sepolcro imperiale. Rimase poi nel tesoro della cattedrale di Aquisgrana fino al 1794. (it)
  • Os Evangelhos da Coroação de Viena, em alemão Krönungsevangeliar ou Reichsevangeliar também conhecidos como os Evangelhos do Tesouro (Viena, Kunsthistorisches Museum , Schatzkammer, Inv. XIII 18) é um evangeliário iluminado do final do século VIII. Tradicionalmente, considera-se ser o mesmo manuscrito que foi encontrado na tumba de Carlos Magno, quando foi aberta no ano de 1000 por Otto III. As folhas do manuscrito são tingidas de púrpura, e o texto escrito em tinta dourada. (pt)
rdfs:label
  • Krönungsevangeliar (de)
  • Evangeliario de la coronación (es)
  • Évangéliaire du couronnement de Vienne (fr)
  • Evangeliario dell'Incoronazione (it)
  • Evangelhos da Coroação de Viena (pt)
  • Vienna Coronation Gospels (en)
  • Имперское Евангелие (ru)
  • Коронаційний Євангелістарій (uk)
owl:sameAs
geo:geometry
  • POINT(16.36555480957 48.206665039062)
geo:lat
  • 48.206665 (xsd:float)
geo:long
  • 16.365555 (xsd:float)
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License