| dbo:abstract
|
- La depresión o cuenca de Tunka (del ruso: Тунки́нская котлови́на - Тункинская долина) es una depresión de Rusia de dirección este-oeste, de alrededor de 150 km de largo y 30 km de ancho, situada en el oeste de la república de Buriatia, al sur de Siberia oriental, no lejos de la frontera con Mongolia. La depresión de Tunka se encuentra entre el rift del lago Khövsgöl en el oeste y el rift Baikal en el este. Al norte se encuentra la cadena de los montes Sayanes, en contacto con la plataforma siberiana, mientras que al sur se extienden de este a oeste los montes Jamar-Dabán. La parte oriental de los montes Sayanes que bordea al norte la depresión de Tunka lleva el nombre de montes Tunkinski. La depresión de Tunka es contemporánea a la formación del lago Baikal. Su superficie se sitúa a una altitud media que va de los 1200 m en la zona oeste, a 600 m en la parte este. Está regada por el río Irkut que discurre de oeste a este. En origen era muy profunda, pero ha sido rellenada por enormes cantidades de sedimentos. Este relleno sedimentario, de origen lacustre y aluvial, es de entre el oligoceno y el cuaternario. El espesor de este relleno es de 1000 m de media y puede llegar a los 2500 m en la parte central de la cuenca. La depresión de Tunka está delimitada, al norte, por la falla norte-Tunka, falla aún activa de alrededor de 200 km de largo. Esta falla se prolonga hacia el oeste por la falla de Mondy y se une hacia el este con la falla de Sayán, al nivel de la punta sudoeste del lago Baikal. La falla norte-Tunka se ve claramente en la topografía de la región por un desnivel brusco de 2.000 m entre las cimas de la cadena Tunkinski (que culmina a más de 3.000 m de altura) y la superficie de la cuenca, de una altura media de alrededor de 1.000 m: desde el oligoceno, el desplazamiento vertical sobre la falla norte-Tunka alcanza más de 5.000 mm, aunque gran parte de este desnivel está enmascarado por los sedimentos que han llenado progresivamente la depresión. La actividad de la falla sur-Tunka es mucho menos evidente. El contacto entre la depresión y los montes Jamar-Dabán no es tan marcada. (es)
- La dépression ou bassin de Tounka en Russie est une dépression de direction est–ouest, d’environ 150 km de long sur 30 de large, située dans l'ouest de la Bouriatie, au sud de la Sibérie orientale, non loin de la frontière mongole. La dépression de Tounka se trouve entre le rift du lac Khövsgöl à l'ouest, le rift Baïkal à l'est. Au nord se trouve la chaîne des monts Saïan, en contact avec la plateforme sibérienne, tandis qu'au sud s'étendent d'est en ouest les monts Khamar-Daban. La partie orientale des monts Saïan qui borde au nord la dépression de Tounka porte le nom de . Une partie du territoire de la dépression appartient au parc national de Tounka. La dépression de Tounka est contemporaine de la formation du lac Baïkal. Sa surface se situe à une altitude moyenne allant de 1 200 mètres dans la zone ouest, à 600 mètres dans la partie est. Elle est drainée par la rivière Irkout, qui coule d'ouest en est. Elle fut jadis bien plus profonde, mais a été progressivement comblée par d'énormes quantités de sédiments. Ce remplissage sédimentaire, d'origine lacustre et alluviale, est d’âge oligocène à quaternaire. L’épaisseur de ce remplissage est de 1 000 mètres en moyenne et peut atteindre 2 500 mètres dans la partie centrale du bassin. La dépression de Tounka est limitée, au nord, par la faille nord-Tounka, faille toujours active d'environ 200 km de long. Cette faille se prolonge vers l'ouest par la faille de Mondy et rejoint vers l’est la faille de Saïan, au niveau de la terminaison sud-ouest du lac Baïkal. La faille nord-Tounka se voit clairement dans la topographie de la région par un dénivelé brusque de 2 000 mètres entre les sommets de la chaîne Tounkinski (culminant à plus de 3 000 mètres d’altitude), et la surface du bassin, d'une altitude moyenne d'environ 1 000 mètres. Depuis l'oligocène, le déplacement vertical sur la faille nord-Tounka atteint pas moins de 5 000 mètres, mais une grande partie de ce décrochage est masqué par les sédiments qui ont progressivement comblé la dépression. L'activité de la faille sud-Tounka apparait beaucoup moins clairement. Le contact entre la dépression et les monts Khamar–Daban n'est pas très marqué. (fr)
- Tunkin Depression is a volcanic field in Russia. The Tunkin Depression itself is a 200 kilometres (120 mi) tectonic depression, part of the Baikal Rift Zone, between Lake Baikal and Khövsgöl Nuur. The depression consists of a number of basins and is covered by alluvial sediments of the Irkut River. The basin is bordered by the Tunka Range to the north and by the Khamar-Daban mountains to the south. The history of the Baikal Rift begins in the Mesozoic, when intracontinental extension took place at the rift. In the Cenozoic, rifting proper commenced generating basins that were filled by sediments and basaltic volcanism. The causes of the rifting are unclear and may involve either tectonic effects of the , mantle plumes and asthenospheric processes. The volcanic field consists of numerous cinder cones and lava flows west of the western tip of Lake Baikal. The largest number of individual volcanoes is found close to the town of Tunka and is named the Khobok group. The highest of these volcanoes is Khara-Boldok or Ulyborskiy, which is 125–120 metres (410–394 ft) high. This cone further features a 90–85 metres (295–279 ft) wide crater. Four other groups of volcanoes are found in the Tunkin Depression. The Tunkin volcanic field has filled the Tunkin Depression with about 500 metres (1,600 ft) of volcanic products, which range from Miocene to Quaternary and include basaltic lava flows and tuffs. Subsidence is still occurring, and the volcanic cones are consequently lowering; one of the cones now rises only about 6 metres (20 ft) above terrain. The field has produced basalt, which in this field contains carbonatite, olivine or palagonite. The basalts range from alkali basalts to tholeiites. Volcanism may have protracted through the Pleistocene and Holocene; potassium-argon dating of some cones has yielded several ages, including 1.58 ± 0.14 million years ago and 700,000 ± 400,000 years before present. (en)
- De Toenka-vallei (Russisch: Тункинская долина; Toenkinskaja dolina) of Toenka-depressie is een vallei, direct ten westen van het Baikalmeer rond de rivier de Irkoet en haar zijrivier de in de Cisbaikal, in de Russische autonome republiek Boerjatië. Het laagland heeft een lengte van 200 kilometer en loopt langzaam op tot een hoogte van ongeveer 1200 meter. Aan de westzijde wordt de vallei begrensd door de hoge Toenka-Goltsy (onderdeel van de Oostelijke Sajan) en aan de oostzijde door de iets minder steile hellingen van het met bos begroeide massief Chamar-Daban. Er bevinden zich een aantal heetwaterbronnen en bergweiden. Sinds 1991 vormen de vallei en de omliggende berggebieden onderdeel van het , waardoor veel economische activiteiten nu verboden zijn en het gebied zich vooral is gaan richten op het toerisme, tot op heden zonder veel succes. De naam van de vallei is volgens een theorie afgeleid van het 18e-eeuwse woord toenken, de naam van een Mongoolse stam die leefde in de valleien van de rivieren Selenga en Irkoet. In de vroege middeleeuwen vormde de vallei onderdeel van het Mongoolse Rijk. Uit geologisch onderzoek is gebleken dat de vallei een paar miljoen jaar geleden werd gevuld door een groot meer, maar dat als gevolg van een geologische catastrofe de bergrug die de vallei van het Baikalmeer scheidde werd doorbroken en het water wegvloeide naar het Baikalmeer. Momenteel wordt de vallei doorstroomd door de Irkoet (zijrivier van de Angara). Ook loopt er een weg tussen de plaatsen en . Ten zuiden van de vallei ligt het Mongoolse . Nabij de vallei bevinden zich de vallei van de rivier de in de Oostelijke Sajan en de hoogste berg van Oost-Siberië; de Moenkoe-Sardyk (3491 meter). De toegedachte geneeskundige eigenschappen van de heetwaterbronnen in de vallei vormden tegen het einde van de 19e eeuw de basis voor twee kuuroorden; Arsjan en Nilova Poestyn, waar huidaandoeningen en aandoeningen aan de spijsvertering worden behandeld. In de jaren 50 maakte Arsjan een stormachtige ontwikkeling door toen bezoekers uit de hele Sovjet-Unie ernaartoe kwamen. Op haar hoogtepunt kwamen er elk jaar 70.000 mensen. Vanaf de jaren 60 werd het echter minder en het kuuroord is nu nog slechts een fractie van wat het ooit was. (nl)
- Dolina Tunkińska (ros. Тункинская долина) - znajduje się w południowo-zachodniej części Buriacji w Rosji i rozciąga się na obszarze 190 km. Dolina Tunkińska zaczyna się 40 km na zachód od południowego krańca Bajkału. Od południa sąsiaduje z pasmem Chamar-Daban (od strony doliny łagodne, zalesione stoki), a od północy z grzbietem Tunkińskich Golców (od strony doliny skaliste, strome skały), gdzie najwyższy szczyt osiąga wysokość 3300 m n.p.m. Przez dolinę płynie rzeka Irkut. W górnym biegu ma ona postać wartkiego strumienia, a następnie meandruje i płynie spokojnym nurtem. Jej głębokość na tym obszarze sięga do 1 m, a szerokość do 250 m. W dolinie znajduje się kilkaset gorących źródeł. W okolicy miejscowości znajduje się posterunek GAI i strażnica Tunkińskiego Parku Narodowego. (pl)
- La depressione o bacino di Tunka, in Russia, è una depressione in direzione est-ovest, di circa 150 km di lunghezza e 30 di larghezza, situata nell'ovest della Buriazia, nel sud della Siberia orientale, non lontano dalla frontiera mongola. La depressione è compresa tra le spaccature tettoniche del lago Hôvsgôl a ovest e del lago Bajkal a est. A nord si estende la catena dei monti Sajany, in contatto con la piattaforma siberiana, mentre a sud si estendono da est a ovest i monti Chamar-Daban. La parte orientale dei monti Sajany che costeggia a nord la depressione di Tunka prende il nome di monti di Tunka. Una parte del territorio della depressione appartiene al parco nazionale di Tunka. La depressione di Tunka è contemporanea alla formazione del lago Bajkal. La sua superficie si trova a un'altitudine media che va da 1200 metri nella zona occidentale a 600 metri in quella orientale. È attraversata in tutta la sua interezza dal fiume Irkut, che scorre da ovest a est. Una volta era molto più profonda, ma è stata gradualmente riempita da enormi quantità di sedimenti. Questo riempimento sedimentario, di origine lacustre e alluvionale, è durato dall'Oligocene al Quaternario. Lo spessore di questi sedimenti è mediamente di 1000 metri e può raggiungere i 2500 metri nella parte centrale del bacino. La depressione di Tunka è limitata, a nord, dalla faglia nord-Tunka, faglia tuttora attiva di circa 200 km di lunghezza. Questa faglia si prolunga verso ovest dalla faglia di Mondy e si congiunge verso est alla faglia dei Sajany, presso l'estremità sud-occidentale del lago Bajkal. La faglia nord-Tunka si delinea chiaramente nella topografia della regione con un improvviso dislivello di 2000 metri tra le sommità dei monti di Tunka (che culminano a oltre 3000 metri di altitudine) e la superficie del bacino, che ha un'altitudine media di circa 1000 metri. A partire dall'Oligocene, lo spostamento verticale della faglia nord-Tunka è stato di quasi 5000 metri, ma gran parte di questo innalzamento è stato mascherato dai sedimenti che hanno progressivamente colmato la depressione. L'attività della faglia sud-Tunka appare molto meno chiara. Il contatto tra la depressione e i monti Chamar–Daban, infatti, non è molto marcato. (it)
- Тунки́нская котлови́на (Тункинская долина) — система межгорных понижений тектонического происхождения в горах Восточного Саяна в Бурятии (большая часть) и Иркутской области, с юго-востока ограниченная хребтами Хамар-Дабана. (ru)
- Тункинська улоговина — вулканічне поле в Росії. Улоговина завдовжки 200 км, складова Байкальської рифтової зони, розташована між Байкалом і Хубсугулом. Депресія складається з шістьох басейнів (Бистринський, Торський, Тункінський, Туранський, Хойтогольський та Мондінський) і покрита алювіальними відкладеннями річки Іркут. З півдня обмежена горами Хамар-Дабан і відрогами , з півночі — , із заходу — південно-східним пасмом . Історія Байкальського рифту починається у мезозої, коли внутрішньоконтинентальне розширення перетворюється на рифт. У кайнозої рифтінг власне розпочав формування басейнів, які були заповнені осадами і базальтовим вулканізмом. Причини рифтінгу суперечливі і могли бути спричинені колізією тектонічних плит Євразійської та Індостанської, мантійним плюмом та астеносферними процесами.. Вулканічне поле складається з численних шлакових конусів і лавових потоків на захід від Байкалу. Найбільша кількість окремих вулканів знаходиться поблизу села Тунка і має назву група Хобок. Найвищим з цих вулканів є Хара-Болдок або Улиборський, заввишки 125—120 м та шириною кратера на 90–85 м. Також у долині знайдено ще чотири групи вулканів Тункинське вулканічне поле заповнило Тункинську улоговину вулканічними продуктами приблизно на 500 метрів, які варіюються від міоцену до четвертинного періоду і включають базальтові лавові потоки та туфи. Просідання все ще відбувається, і, отже, вулканічні конуси знижуються; один з конусів тепер піднімається лише на 6 метрів над місцевістю. Базальти що покрили долину мають діапозон від лужних базальтів до толеїтів, і містять карбонатити, олівін або палагоніт. Вулканізм, можливо, відбувався від плейстоцену до голоцену; датування за калію-аргоновую методикою показав: 1,58 ± 0,14 млн років тому та 700 000 ± 400 000 років тому. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Тунки́нская котлови́на (Тункинская долина) — система межгорных понижений тектонического происхождения в горах Восточного Саяна в Бурятии (большая часть) и Иркутской области, с юго-востока ограниченная хребтами Хамар-Дабана. (ru)
- La depresión o cuenca de Tunka (del ruso: Тунки́нская котлови́на - Тункинская долина) es una depresión de Rusia de dirección este-oeste, de alrededor de 150 km de largo y 30 km de ancho, situada en el oeste de la república de Buriatia, al sur de Siberia oriental, no lejos de la frontera con Mongolia. La actividad de la falla sur-Tunka es mucho menos evidente. El contacto entre la depresión y los montes Jamar-Dabán no es tan marcada. (es)
- La dépression ou bassin de Tounka en Russie est une dépression de direction est–ouest, d’environ 150 km de long sur 30 de large, située dans l'ouest de la Bouriatie, au sud de la Sibérie orientale, non loin de la frontière mongole. L'activité de la faille sud-Tounka apparait beaucoup moins clairement. Le contact entre la dépression et les monts Khamar–Daban n'est pas très marqué. (fr)
- Tunkin Depression is a volcanic field in Russia. The Tunkin Depression itself is a 200 kilometres (120 mi) tectonic depression, part of the Baikal Rift Zone, between Lake Baikal and Khövsgöl Nuur. The depression consists of a number of basins and is covered by alluvial sediments of the Irkut River. The basin is bordered by the Tunka Range to the north and by the Khamar-Daban mountains to the south. The history of the Baikal Rift begins in the Mesozoic, when intracontinental extension took place at the rift. In the Cenozoic, rifting proper commenced generating basins that were filled by sediments and basaltic volcanism. The causes of the rifting are unclear and may involve either tectonic effects of the , mantle plumes and asthenospheric processes. (en)
- La depressione o bacino di Tunka, in Russia, è una depressione in direzione est-ovest, di circa 150 km di lunghezza e 30 di larghezza, situata nell'ovest della Buriazia, nel sud della Siberia orientale, non lontano dalla frontiera mongola. L'attività della faglia sud-Tunka appare molto meno chiara. Il contatto tra la depressione e i monti Chamar–Daban, infatti, non è molto marcato. (it)
- De Toenka-vallei (Russisch: Тункинская долина; Toenkinskaja dolina) of Toenka-depressie is een vallei, direct ten westen van het Baikalmeer rond de rivier de Irkoet en haar zijrivier de in de Cisbaikal, in de Russische autonome republiek Boerjatië. Het laagland heeft een lengte van 200 kilometer en loopt langzaam op tot een hoogte van ongeveer 1200 meter. Aan de westzijde wordt de vallei begrensd door de hoge Toenka-Goltsy (onderdeel van de Oostelijke Sajan) en aan de oostzijde door de iets minder steile hellingen van het met bos begroeide massief Chamar-Daban. Er bevinden zich een aantal heetwaterbronnen en bergweiden. Sinds 1991 vormen de vallei en de omliggende berggebieden onderdeel van het , waardoor veel economische activiteiten nu verboden zijn en het gebied zich vooral is gaan ric (nl)
- Dolina Tunkińska (ros. Тункинская долина) - znajduje się w południowo-zachodniej części Buriacji w Rosji i rozciąga się na obszarze 190 km. Dolina Tunkińska zaczyna się 40 km na zachód od południowego krańca Bajkału. Od południa sąsiaduje z pasmem Chamar-Daban (od strony doliny łagodne, zalesione stoki), a od północy z grzbietem Tunkińskich Golców (od strony doliny skaliste, strome skały), gdzie najwyższy szczyt osiąga wysokość 3300 m n.p.m. W okolicy miejscowości znajduje się posterunek GAI i strażnica Tunkińskiego Parku Narodowego. (pl)
- Тункинська улоговина — вулканічне поле в Росії. Улоговина завдовжки 200 км, складова Байкальської рифтової зони, розташована між Байкалом і Хубсугулом. Депресія складається з шістьох басейнів (Бистринський, Торський, Тункінський, Туранський, Хойтогольський та Мондінський) і покрита алювіальними відкладеннями річки Іркут. З півдня обмежена горами Хамар-Дабан і відрогами , з півночі — , із заходу — південно-східним пасмом . Історія Байкальського рифту починається у мезозої, коли внутрішньоконтинентальне розширення перетворюється на рифт. У кайнозої рифтінг власне розпочав формування басейнів, які були заповнені осадами і базальтовим вулканізмом. Причини рифтінгу суперечливі і могли бути спричинені колізією тектонічних плит Євразійської та Індостанської, мантійним плюмом та астеносферними про (uk)
|
