| dbo:abstract
|
- Das Übereinkommen von Tampere ist ein internationaler Vertrag, der 1998 in Tampere (Finnland) abgeschlossen wurde und von bisher 79 Staaten (Stand 2015) unterzeichnet wurde. Er regelt die rasche Zulassung von Fernmeldeausrüstung, die in Katastrophenfällen von Hilfsorganisationen in den betroffenen Staat gebracht werden soll. (de)
- The Tampere Convention (fully entitled The Tampere Convention on the Provision of Telecommunication Resources for Disaster Mitigation and Relief Operations) is a multilateral treaty governing the provision and availability of communications equipment during disaster relief operations, particularly as regards the transport of radio and related equipment over international boundaries by radio amateurs. It was concluded at the First Intergovernmental Conference on Emergency Telecommunications (ICET-98) in Tampere, Finland, in 1998, and went into effect on 8 January 2005. As of September 2014, there are 48 state parties to the agreement. The first treaty of its kind, the convention was conceived primarily as a means to influence party states to pursue a set of common expectations regarding freedom and access of persons providing emergency services in disaster situations. Hindrances to the deployment of telecommunications equipment and operators across borders have cost lives in past disasters. Issues pertinent to the jurisdiction of the Tampere Convention are discussed at the Global Amateur Radio Emergency Communications Conference (GAREC), which is held yearly at different international locations. (en)
- Konwencja Tampere (pełny tytuł: Konwencja Tampere o udostępnianiu zasobów telekomunikacyjnych do zapobiegania katastrofom i usuwania ich skutków) – wielostronny traktat ustalający reguły wykorzystywania telekomunikacji w działaniach ratowniczych, zwłaszcza w działaniach transgranicznych. Konwencja została przyjęta 18 czerwca 1998 roku przez delegatów 75 krajów (w tym Polski) na Międzyrządową Konferencję o Telekomunikacji Kryzysowej, która miała miejsce w Tampere w Finlandii. Po jej ratyfikowaniu przez 30 krajów konwencja weszła w życie 8 stycznia 2005 roku. Polska nie ratyfikowała tej konwencji. Konwencja Tampere wzywa państwa do ułatwienia udostępniania wsparcia telekomunikacyjnego w usuwaniu skutków katastrof, w zakresie budowy i eksploatacji środków świadczenia niezawodnych i elastycznych usług telekomunikacyjnych. Mają być usunięte bariery regulacyjne utrudniające łączność, takie jak: wymogi licencjonowania częstotliwości radiowych, ograniczenia importu wyposażenia telekomunikacyjnego czy utrudnień w ruchu zespołów ratowniczych. Konwencja opisuje procedury zamawiania i udostępniania wsparcia telekomunikacyjnego, respektujące prawa państw do kierowania i koordynowania na swoim terytorium działań prowadzonych w ramach Konwencji. Działania te mają być oparte na ewidencji zasobów (ludzkich i materialnych) do zapobiegania katastrofom i usuwania ich skutków oraz na planach identyfikujących kroki potrzebne do wykorzystania tych zasobów. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Das Übereinkommen von Tampere ist ein internationaler Vertrag, der 1998 in Tampere (Finnland) abgeschlossen wurde und von bisher 79 Staaten (Stand 2015) unterzeichnet wurde. Er regelt die rasche Zulassung von Fernmeldeausrüstung, die in Katastrophenfällen von Hilfsorganisationen in den betroffenen Staat gebracht werden soll. (de)
- The Tampere Convention (fully entitled The Tampere Convention on the Provision of Telecommunication Resources for Disaster Mitigation and Relief Operations) is a multilateral treaty governing the provision and availability of communications equipment during disaster relief operations, particularly as regards the transport of radio and related equipment over international boundaries by radio amateurs. It was concluded at the First Intergovernmental Conference on Emergency Telecommunications (ICET-98) in Tampere, Finland, in 1998, and went into effect on 8 January 2005. As of September 2014, there are 48 state parties to the agreement. (en)
- Konwencja Tampere (pełny tytuł: Konwencja Tampere o udostępnianiu zasobów telekomunikacyjnych do zapobiegania katastrofom i usuwania ich skutków) – wielostronny traktat ustalający reguły wykorzystywania telekomunikacji w działaniach ratowniczych, zwłaszcza w działaniach transgranicznych. Konwencja została przyjęta 18 czerwca 1998 roku przez delegatów 75 krajów (w tym Polski) na Międzyrządową Konferencję o Telekomunikacji Kryzysowej, która miała miejsce w Tampere w Finlandii. Po jej ratyfikowaniu przez 30 krajów konwencja weszła w życie 8 stycznia 2005 roku. Polska nie ratyfikowała tej konwencji. (pl)
|
