| dbo:abstract
|
- Sub ludopero oni komprenis en la 19-a jarcento serenan operon sukcede al la kantoteatraĵo. Malsame al la itala komika opero ludopero kaj kantoteatraĵo ne enhavas recitativojn, sed parolatajn dialogojn. Ludopero kutime estis opero kun komedia aŭ sentimentala agado kaj serena, plaĉa muziko, limiĝe al la serioza opero. La ludopero devenas de la franca komika opero (opéra comique) de la malfrua 18-a jarcento, specife varianto de la opero. Fluaj estas la limoj al malpli muzikenhava „farso kun kantado“, al muzikdrama vodevilo kaj al pli moderna opereto. Analoge al tio ekzistas la rolfakoj resp. de „ludotenoro“ aŭ „ludobaso“ por kantistoj kun pli malfortaj voĉoj kaj aktoraj, plej parte komediaj kapabloj. Ludoperojn ofte prezentis , en kies repertuaro ne ekzistis klara limigo inter dramo kaj opero. Kiel modelaj ekzemploj oni fote nomas verkojn de Albert Lortzing, ekz. Zar und Zimmermann, Der Wildschütz, Der Waffenschmied, aŭ de Otto Nicolai Die lustigen Weiber von Windsor. Ankaŭ Der Freischütz Carl Maria von Weber estas ludopero. Trakomponitaj operoj kiel Das Nachtlager in Granada de Conradin Kreutzer kaj Martha de Friedrich von Flotow ne apartenas al ĉi tiu ĝenro. (eo)
- Unter einer Spieloper verstand man im 19. Jahrhundert eine heitere Oper in der Nachfolge des Singspiels. Im Unterschied zur Opera buffa enthalten Spieloper und Singspiel keine Rezitative, sondern gesprochene Dialoge. Eine Spieloper war in der Regel eine Oper mit lustspielartiger oder sentimentaler Handlung und leichter, gefälliger Musik, in Abgrenzung von der ernsten Oper. Die Spieloper leitet sich von der französischen Opéra comique des späteren 18. Jahrhunderts her, einer spezifisch kleinbürgerlichen Ausprägung der Oper. Fließend sind die Grenzen zur weniger musikhaltigen „Posse mit Gesang“, zum musikdramatischen Vaudeville und zur moderneren Operette. Analog dazu gibt es die Rollenfächer beziehungsweise Stimmfächer des „Spieltenors“ oder „Spielbasses“ für Sänger mit leichterer Stimme und schauspielerischen, meist komödiantischen Fähigkeiten. Spielopern wurden oft von Wanderbühnen gegeben, in deren Repertoire es keine scharfe Abgrenzung zwischen Schauspiel und Oper gab. Als Paradebeispiele werden oft die Werke von Albert Lortzing genannt, wie Zar und Zimmermann, Der Wildschütz, Der Waffenschmied, oder Otto Nicolais Die lustigen Weiber von Windsor. Auch Carl Maria von Webers Peter Schmoll und seine Nachbarn, Abu Hassan, Die drei Pintos und Oberon sowie Heinrich Marschners und Der Bäbu gelten als Spielopern. Durchkomponierte Opern wie Conradin Kreutzers Nachtlager in Granada und Friedrich von Flotows Martha werden gewöhnlich nicht zu diesem Genre gerechnet. Der Begriff Spieloper ist im Deutschen seit dem späteren 19. Jahrhundert oft für einen „Nationalstil“ in Anspruch genommen worden. (de)
- In the 19th century, Spieloper ('opera play') was understood to mean a light opera genre, developed from Singspiel. Works typical of the genre include those by Albert Lortzing, such as Zar und Zimmermann, and Otto Nicolai's The Merry Wives of Windsor. A key difference between Spieloper and Singspiel on the one hand, and opera buffa on the other, is that the two former genres contain spoken dialogues instead of recitatives, which is why Conradin Kreutzer's Das Nachtlager in Granada and Friedrich von Flotow's Martha do not belong to this genre. Technically, a Spieloper is an opera with a comic plot and light, pleasant music, differentiating it from more serious opera. Similarly, there are special role types such as Spieltenor or Spielbass for singers with lighter voices and the ability to act in comedies. The Spieloper was also inspired by the French opéra comique of the late 18th century, a narrowly defined form of opera. The boundaries between Spieloper and a form of German drama "Posse mit Gesang" (melodramatic comedy with musical interludes) and operetta are not well distinguished. (en)
- シュピールオーパー（ドイツ語: Spieloper）とは、ジングシュピールから発展した喜劇的なオペラを意味するものだと19世紀には理解されてきた。 このジャンルの典型的な作品には、アルベルト・ロルツィングの『』, 1737年）をはじめとした作品や、オットー・ニコライの『ウィンザーの陽気な女房たち』（1849年）がある。 シュピールオーパー、ジングシュピールとオペラ・ブッファ違いは、前者にはレチタティーヴォの代わりに歌でない台詞が含まれていることである。そのために、コンラディン・クロイツァーの『グラナダの夜営』やフリードリッヒ・フォン・フロトーの『マルタ』はシュピールオーパーには含まれない。 技術的には、シュピールオーパーは喜劇的な筋や軽快な音楽を持ったオペラである。軽い声や喜劇を演じる能力のある歌手たちのために、Spieltenor（Spieltenor/Tenor Buffo参照）やSpielbass（Spielbass/Bassbuffo/Lyric Buffo参照）といった特別な役があった。 また、シュピールオーパーは18世紀後半のフランスのオペラ・コミックにも影響を受けた。シュピールオーパーと「Posse mit Gesang（音楽的間奏を伴うメロドラマ的喜劇）」という演劇形式、あるいはオペレッタとの境目はとくに目立ったものはない。 (ja)
|
| rdfs:comment
|
- シュピールオーパー（ドイツ語: Spieloper）とは、ジングシュピールから発展した喜劇的なオペラを意味するものだと19世紀には理解されてきた。 このジャンルの典型的な作品には、アルベルト・ロルツィングの『』, 1737年）をはじめとした作品や、オットー・ニコライの『ウィンザーの陽気な女房たち』（1849年）がある。 シュピールオーパー、ジングシュピールとオペラ・ブッファ違いは、前者にはレチタティーヴォの代わりに歌でない台詞が含まれていることである。そのために、コンラディン・クロイツァーの『グラナダの夜営』やフリードリッヒ・フォン・フロトーの『マルタ』はシュピールオーパーには含まれない。 技術的には、シュピールオーパーは喜劇的な筋や軽快な音楽を持ったオペラである。軽い声や喜劇を演じる能力のある歌手たちのために、Spieltenor（Spieltenor/Tenor Buffo参照）やSpielbass（Spielbass/Bassbuffo/Lyric Buffo参照）といった特別な役があった。 また、シュピールオーパーは18世紀後半のフランスのオペラ・コミックにも影響を受けた。シュピールオーパーと「Posse mit Gesang（音楽的間奏を伴うメロドラマ的喜劇）」という演劇形式、あるいはオペレッタとの境目はとくに目立ったものはない。 (ja)
- Unter einer Spieloper verstand man im 19. Jahrhundert eine heitere Oper in der Nachfolge des Singspiels. Im Unterschied zur Opera buffa enthalten Spieloper und Singspiel keine Rezitative, sondern gesprochene Dialoge. Eine Spieloper war in der Regel eine Oper mit lustspielartiger oder sentimentaler Handlung und leichter, gefälliger Musik, in Abgrenzung von der ernsten Oper. Der Begriff Spieloper ist im Deutschen seit dem späteren 19. Jahrhundert oft für einen „Nationalstil“ in Anspruch genommen worden. (de)
- Sub ludopero oni komprenis en la 19-a jarcento serenan operon sukcede al la kantoteatraĵo. Malsame al la itala komika opero ludopero kaj kantoteatraĵo ne enhavas recitativojn, sed parolatajn dialogojn. Ludopero kutime estis opero kun komedia aŭ sentimentala agado kaj serena, plaĉa muziko, limiĝe al la serioza opero. La ludopero devenas de la franca komika opero (opéra comique) de la malfrua 18-a jarcento, specife varianto de la opero. Fluaj estas la limoj al malpli muzikenhava „farso kun kantado“, al muzikdrama vodevilo kaj al pli moderna opereto. (eo)
- In the 19th century, Spieloper ('opera play') was understood to mean a light opera genre, developed from Singspiel. Works typical of the genre include those by Albert Lortzing, such as Zar und Zimmermann, and Otto Nicolai's The Merry Wives of Windsor. A key difference between Spieloper and Singspiel on the one hand, and opera buffa on the other, is that the two former genres contain spoken dialogues instead of recitatives, which is why Conradin Kreutzer's Das Nachtlager in Granada and Friedrich von Flotow's Martha do not belong to this genre. (en)
|
