| dbo:abstract
|
- الشذوذ المغناطيسي في جنوب المحيط الأطلسي (بالإنجليزية: South Atlantic Anomaly) هي منطقة يقترب فيها حزام فان آلن الإشعاعي للأرض من سطح الأرض، حيث ينخفض إلى ارتفاع 200 كيلومتر، يؤدي هذا إلى زيادة تدفق الجسيمات النشطة في هذه المنطقة ويعرض الأقمار الصناعية التي تدور في مدارها لمستويات أعلى من المعتاد من الإشعاع، التأثير ناتج عن عدم تمركز الأرض وثنائي القطب المغناطيسي. (ar)
- L'Anomalia de l'Atlàntic Sud és una regió on els cinturons de radiació de Van Allen es troben a uns centenars de quilòmetres de la superfície terrestre. Com a resultat en aquesta regió la intensitat de radiació és més alta que en altres regions. La AAS (Anomalia de l'Atlàntic Sud) SAA (acrònim en anglès) és produïda per una "depressió" al camp magnètic de la terra en aquesta zona, ocasionada pel fet que el centre del camp magnètic de la terra està desviat del seu centre geogràfic en 450 km. Alguns pensen que aquesta anomalia és un efecte secundari d'una inversió geomagnètica. La "anomalia de l'Atlàntic Sud" és de gran importància per als satèl·lits i altres naus espacials que orbiten a centenars de quilòmetres d'altitud amb inclinacions orbitals de 35 ° i 60 °, ja que aquestes òrbites porten a aquests satèl·lits a través de l'anomalia de manera periòdica, exposant durant uns quants minuts a una forta radiació. L'estació espacial internacional, que orbita amb una inclinació de 51,6 °, va requerir un blindatge extra per a afrontar aquest problema. El telescopi espacial Hubble no efectua observacions en passar per aquesta regió. El mapa es mostra en coordenades geogràfiques. La imatge descriu: 1.
* El cinturó exterior de radiació Van Allen (dues bandes una a la part de dalt i una altra a la part inferior. 2.
* L'Anomalia de l'Atlàntic sud com una taca vermella a la part dreta de les imatges. 3.
* La banda de flux protons proper a l'equador geomagnètic. La forma de l'Anomalia varia amb el temps. L'Anomalia té una deriva. La taxa de desplaçament és molt propera a la rotació diferencial entre el nucli terrestre i la seva superfície, i s'estima en 0,3 i 0,5 graus per any. (ca)
- Die Südatlantische Anomalie (englisch South atlantic anomaly, SAA) ist ein Bereich erhöhter Strahlungsaktivität, die mit einer regionalen magnetischen Anomalie zusammenhängen dürfte. Ihr Zentrum liegt vor der Küste Brasiliens, ungefähr bei 40° West und 30° Süd. Der Van-Allen-Strahlungsgürtel umgibt die Erde in einem Abstand von mehreren hundert Kilometern. Im Bereich der Südatlantischen Anomalie kommt er ihr deutlich näher. Niedrigfliegende Satelliten mit einer Inklination zwischen 35° und 60° sind hier einer höheren Teilchenstrahlung aus Protonen und Elektronen ausgesetzt. Auch auf der Erdoberfläche ist die ionisierende Strahlung erhöht. Durch die im Jahr 2013 gestartete Satellitenmission SWARM der ESA soll die sich erweiternde und vertiefende Südatlantische Anomalie genauer als bisher erforscht und vermessen werden. Bereits Alexander von Humboldt beobachtete um 1830 die verringerte Stärke des Erdmagnetfeldes über dem südlichen Atlantik (siehe Bild rechts oben). Eine Ursache dafür ist, dass die Dipolachse des Magnetfeldes nicht durch das Geozentrum (Erdmittelpunkt) verläuft, sondern um 450 km in Richtung 140° östlicher Länge (ca. nach Neuguinea) verschoben ist – also entgegengesetzt zur geografischen Länge der Südatlantischen Anomalie. Die Südatlantische Anomalie wandert derzeit um 0,3° pro Jahr nach Westen. Die Geschwindigkeit liegt in der Größenordnung der differentiellen Rotation der Erde. (de)
- Hego Atlantikoko Anomalia (HAA) edo ingelesez South Atlantic Anomaly (SSA) Lurraren Van Allen erradiazio gerrikoak lurrazalera gehien hurbiltzen diren eremua da, lurrazaletik 200 kilometroko altueraraino jaisten direlarik. Honek partikula energetikoen fluxua handitzen du eskualde honetan eta eremu hau orbitatzen duten sateliteak ohikoa baino erradiazio maila handiagoaren eraginpean jartzen ditu. (eu)
- La anomalía del Atlántico Sur es la región donde los cinturones de radiación de Van Allen se encuentran a menor distancia de la superficie terrestre, unos 200 kilómetros. Como resultado, en esa región del océano Atlántico sur la intensidad de radiación solar es más alta que en otras regiones. La AAS o SAA (acrónimo en inglés) es producida por una «depresión» en el campo magnético de la Tierra en esa zona, ocasionada por el hecho de que el centro del campo magnético de la Tierra está desviado de su centro geográfico 550 km. Algunos piensan que dicha anomalía es un efecto secundario de una reversión geomagnética. El fenómeno es de gran importancia para los satélites y otras naves espaciales que orbitan a cientos de kilómetros de altitud con inclinaciones orbitales de entre 35° y 60°, ya que estas órbitas llevan a los satélites a través de la anomalía de manera periódica, exponiéndolos durante varios minutos a una fuerte radiación. La Estación Espacial Internacional, que orbita con una inclinación de 51.6°, requirió de un blindaje extra para afrontar este problema. El telescopio espacial Hubble no efectúa observaciones al pasar por esta región, salvo por algunas observaciones especializadas y poco frecuentes con la Cámara de Gran Angular 3 (WFC3). La imagen describe: 1.
* El cinturón exterior de radiación Van Allen (dos bandas: una en la parte de arriba y otra en la parte inferior). 2.
* La anomalía del Atlántico Sur como una mancha roja en la parte derecha de las imágenes. 3.
* La banda de flujo protónico cercano al ecuador geomagnético. La forma de la Anomalía varía con el tiempo. La anomalía posee una deriva. La tasa de desplazamiento es muy cercana a la rotación diferencial entre el núcleo terrestre y su superficie; se estima en 0.3 y 0.5 grados por año. (es)
- L'anomalie (magnétique) de l'Atlantique sud, en abrégé A(M)AS (en anglais South Atlantic Anomaly, SAA), est le fait que le champ magnétique terrestre a une valeur particulière dans cette région de la surface terrestre. (fr)
- Anomali Atlantik Selatan (bahasa Inggris: South Atlantic Anomaly; SAA), juga dikenal sebagai Anomali Magnetik Atlantik Selatan atau Segitiga Bermuda Luar Angkasa, adalah sebuah area di permukaan Bumi di mana medan magnet melemah yang membentang dari Afrika barat daya hingga Amerika Selatan. Di wilayah ini medan magnet melemah, memungkinkan partikel-partikel menukik lebih dekat ke permukaan. Medan magnet Bumi melindungi planet dari pemboman radiasi kosmik dan partikel bermuatan dari luar angkasa. Fenomena ini di interprestasikan sebagai adanya fluks geomagnetik di di bawah permukaan bumi, yang pada gilirannya menurunkan kekuatan medan lokal. Anomali ini terjadi karena sabuk radiasi Van Allen bagian dalam bumi berada paling dekat dengan permukaan planet, menyebabkan peningkatan fluks partikel energik. Di Anomali Ini menyebabkan gangguan teknis pada satelit-satelit yang mengorbit Bumi. (in)
- The South Atlantic Anomaly (SAA) is an area where Earth's inner Van Allen radiation belt comes closest to Earth's surface, dipping down to an altitude of 200 kilometres (120 mi). This leads to an increased flux of energetic particles in this region and exposes orbiting satellites to higher-than-usual levels of ionizing radiation. The effect is caused by the non-concentricity of Earth and its magnetic dipole. The SAA is the near-Earth region where Earth's magnetic field is weakest relative to an idealized Earth-centered dipole field. (en)
- 南大西洋異常帯（みなみたいせいよういじょうたい South Atlantic Anomaly, SAA）は、ヴァン・アレン帯における異常構造。南大西洋異常域、ブラジル異常帯などとも。 通常、内部ヴァン・アレン帯の最低高度は約1,000 km以上であるが、SAAにおいては高度300から400 km程度の熱圏にまで下がっている。そのため、同高度で比較すると放射線量が異常に多く検出される。SAAの成因としては、地磁気軸が地軸と11度傾斜していることがあげられる。この影響で、地球の磁場がブラジル上空で最も弱くなり、内部ヴァン・アレン帯がここで落ち込んで地球に最も接近する。このSAAは、1958年にアイオワ大学の物理学者ヴァン・アレンの研究によって発見された。また、スプートニク1号のデータからもこの領域での放射線レベルが予想以上であり、ここで故障が起きたことが確認された。1960年代から1970年代にかけてアメリカ空軍とアメリカ航空宇宙局（NASA）は22機の人工衛星を使って高度200から36,000 kmまでの間のヴァン・アレン帯のマップを作成したが、このデータベースは現在でも使われている。 人工衛星/宇宙船にとって、SAAの存在は放射線被曝の点で問題であり、コンピュータのトラブルが起きやすい領域である。国際宇宙ステーションも防護策を取っており、宇宙飛行士は、放射線被ばく量を抑えるために、この領域を通過中は船外活動を行わないようにスケジュール調整が行われている（1日に2 - 5回ここを通過する）。また、ハッブル宇宙望遠鏡は、この上空通過時に故障が頻発することから、この域内を通過する際は主要な装置を停止させる予防措置の運用が行われている。 (ja)
- L'Anomalia del Sud Atlantico o SAA (South Atlantic Anomaly) è una zona del campo geomagnetico caratterizzata da un valore di intensità magnetica inferiore rispetto al campo medio generato dal dipolo magnetico; la SAA comprende la maggior parte del Sud Atlantico e parti del Sud America, Sud Africa e Antartide. (it)
- De Zuid-Atlantische Anomalie (ZAA, Engels: South Atlantic Anomaly, SAA) is het gebied boven de zuidelijke Atlantische Oceaan waar de binnenste van de Van Allen-gordels het aardoppervlak het dichtst nadert, namelijk tot 200 kilometer. In andere gebieden rond de aarde liggen die gordels op hoogtes van 1000 tot 6000 kilometer, ver boven de meeste satellieten in relatief lage banen om de aarde, maar in de ZAA deukt de gordel in tot kleinere hoogtes. Daar is de concentratie van hoogenergetische geladen deeltjes hoger dan elders. De ligging van de ZAA, aan de oostkust van Zuid-Amerika tot de kust van Afrika, komt doordat het centrum van het aardmagnetisch veld niet samenvalt met het middelpunt van de aarde. De Zuid-Atlantische Anomalie is hinderlijk voor satellieten en andere ruimtevaartuigen met een baan op enkele honderden kilometers hoogte en baanhoeken tussen 35 en 60 graden: deze banen voeren satellieten periodiek door de Anomalie, waardoor ze steeds vele minuten lang worden blootgesteld aan hoge stralingsintensiteit. Het internationaal ruimtestation ISS, met een baanhoek van 51,6°, moest vanwege dit probleem extra worden beschermd. De ruimtetelescoop Hubble maakt tijdens het passeren van de ZAA geen opnamen, net als destijds (1996-2002) de meeste instrumenten van de deels Nederlandse satelliet BeppoSax. Er kunnen dan alleen metingen aan de ZAA gedaan worden, niet aan andere verschijnselen waarvoor de satellieten bedoeld zijn, als een instrument al aan kan blijven. Astronauten aan boord van het ISS zien mysterieuze flitsen als ze door ZAA reizen, ook met ogen dicht. Mogelijk komt dit door het Tsjerenkov-effect (Cerenkovstraling) van snelle deeltjes (zoals het Oh-my-God-deeltje) uit de kosmische straling in het oog. Dus door de ZAA kunnen satellieten maar ongeveer twee derde van de tijd werken. De ZAA verschuift naar het Westen met een snelheid van ongeveer 0,3 graden per jaar. Deze waarde ligt dicht bij het verschil tussen de rotatiesnelheid van de aardkern en die van de aardkorst, die op 0,3 tot 0,5 graden per jaar wordt geschat.Uit nieuwe onderzoeken blijkt echter dat het verschil in de rotatiesnelheid van de aardkern ten opzichte van de aardkorst veel kleiner zou zijn. Dus dit verschil blijft mysterieus. Omdat het aardmagneetveld zwakker wordt met zo'n 5% per eeuw, neemt de bescherming door de Van Allen-gordels ook af en komt de ZAA steeds lager boven het aardoppervlak te liggen. (nl)
- A Anomalia Magnética do Atlântico Sul, AMAS ou SAA (do inglês, South Atlantic Anomaly) é uma região onde a parte mais interna do cinturão de Van Allen tem a máxima aproximação com a superfície da Terra. O resultado é que para uma dada altitude, a intensidade de radiação é mais alta nesta região do que em qualquer outra. A AMAS é produzida por um "mergulho" no campo magnético terrestre nesta região, causada pelo fato de que o centro do campo magnético terrestre esta deslocado em relação ao centro geográfico por 450 km. A anomalia do Atlântico Sul afeta satélites e outras espaçonaves com órbitas a algumas centenas de quilômetros de altitude e com inclinações orbitais entre 35° e 60°. Nessas órbitas, os satélites passam periodicamente pela AMAS, ficando expostos durante vários minutos às fortes radiações que ali existem. A Estação Espacial Internacional, orbitando com uma inclinação de 51,6 °, necessitou de um revestimento especial para lidar com o problema. O Telescópio Espacial Hubble não faz observações enquanto está passando pela região. A AMAS sofre um deslocamento para a direção oeste, cuja velocidade de deslocamento é de 0,3 ° por ano. A taxa de deslocamento é muito próxima da rotaçãodiferencial entre o núcleo da Terra e sua superfície, estimada estar entre 0,3 ° e 0,5 ° por ano. (pt)
- Anomalia południowoatlantycka (ang. South Atlantic Anomaly, SAA) – obszar, na którym wewnętrzny pas Van Allena przebiega najbliżej powierzchni Ziemi. Pasy Van Allena położone są symetrycznie w stosunku do osi magnetycznej Ziemi, która jest nachylona w stosunku do osi obrotowej o kąt około 11,5°. Z tego powodu wewnętrzny pas Van Allena znajduje się najbliżej powierzchni Ziemi w południowej części Oceanu Atlantyckiego, a najdalej – na północnym Oceanie Spokojnym. Powoduje to w tym regionie zwiększenie strumienia cząstek wysokoenergetycznych. Jej centrum znajduje się u wybrzeży Brazylii. Na wysokości 500 km anomalia rozciąga się na obszarze od równika do 50°S i od 90°W do 40°E. Ze wzrostem wysokości obszar ten się zwiększa. SAA przesuwa się na zachód, z prędkością 0,3° w ciągu roku, co pozostaje w zgodności z badaniami, które wskazują, że wewnętrzne jądro Ziemi obraca się szybciej niż reszta planety, o około 0,3–0,5° rocznie. Anomalia południowoatlantycka ma duży wpływ na sztuczne satelity i statki kosmiczne krążące wokół Ziemi na wysokości kilkuset kilometrów ze względu na silne promieniowanie spowodowane przez protony uwięzione w wewnętrznym pasie Van Allena. Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, której orbita ma inklinację 51,6°, wymagała z tego powodu zainstalowania dodatkowych osłon. Wysoki poziom promieniowania uniemożliwia w tym rejonie zbieranie danych przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. (pl)
- Бразильская магнитная аномалия (БМА) — магнитная аномалия Земли в Южном полушарии, у берегов Бразилии и Южной Африки. В ряде источников Бразильскую и Кейптаунскую аномалии объединяют в Южно-атлантическую [магнитную] аномалию (ЮАА, ЮАМА). В физике космических лучей БМА играет очень важную роль, влияя на потоки высокоэнергетичных заряженных частиц в околоземном космическом пространстве. Из всех магнитных аномалий Земли наиболее значительное влияние на потоки частиц (космических лучей) оказывает БМА. В этой области величина магнитного поля на уровне моря такая, как на высоте порядка 1000 км вне аномалий. Поскольку БМА отрицательна и располагается на низких широтах, в этом районе происходит не только опускание зеркальных точек частиц[прояснить], но и провисание дрейфовых оболочек[прояснить] к Земле. Радиальные градиенты потоков частиц на расстояниях L < 2 радиусов Земли, соответствующих этой аномалии, очень велики (крутая внутренняя кромка радиационного пояса Земли), и указанное провисание дрейфовых оболочек приводит к значительному росту потоков частиц, связанному с увеличением L при переходе от границ к центру аномалии (на заданной высоте). В отличие от отрицательных магнитных аномалий на более высоких широтах (Кейптаунской и Беринговой), Бразильская аномалия оказывает сильное влияние на потоки частиц в гораздо более широком диапазоне питч-углов, практически полностью опустошая оболочки с L < 1,1 в течение одного дрейфового периода. Говоря проще, магнитосфера Земли как кожура апельсина защищает её от вредных воздействий извне, а БМА представляет собой глубокую вмятину на кожуре, все объекты на низкой орбите Земли (находящиеся как бы под кожурой), проходя через БМА (вмятину на кожуре), выходят из-под защиты магнитосферы и становятся беззащитными перед разрушающими потоками из космоса. Именно поэтому все аппараты приостанавливают свою работу, пролетая над БМА. Наблюдения орбитальным телескопом «Хаббл» из-за повышенного уровня радиации невозможны тогда, когда телескоп пролетает над этой аномалией. (ru)
- Південно-атлантична аномалія (англ. South Atlantic Anomaly, ПАА) — територія, де внутрішній радіаційний пояс Ван Аллена найближче підходить до поверхні Землі, спускаючись до висоти 200 км. Це призводить до зростання густини енергетичних часточок на цій ділянці та піддає штучні супутники Землі до вищих, ніж звичайні на цій висоті, рівнів радіації. Ефект спричинений неконцентричністю Землі та її магнітного диполю, а ПАА є ділянкою, де магнітне поле Землі є найслабшим у порівнянні з ідеальним дипольним полем з Землею у центрі. (uk)
- 南大西洋異常區(South Atlantic Anomaly)是地球上一片地磁最弱的區域，覆蓋範圍遍及南美洲南部及南大西洋海域。由於該區的地磁較其他地區弱，阻擋太陽粒子的范艾倫輻射帶在該區域上空形成一凹陷部份，容讓粒子可以到達更接近地球的位置，導致穿越該區域上空的人造衛星受粒子影響而出現運作異常。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الشذوذ المغناطيسي في جنوب المحيط الأطلسي (بالإنجليزية: South Atlantic Anomaly) هي منطقة يقترب فيها حزام فان آلن الإشعاعي للأرض من سطح الأرض، حيث ينخفض إلى ارتفاع 200 كيلومتر، يؤدي هذا إلى زيادة تدفق الجسيمات النشطة في هذه المنطقة ويعرض الأقمار الصناعية التي تدور في مدارها لمستويات أعلى من المعتاد من الإشعاع، التأثير ناتج عن عدم تمركز الأرض وثنائي القطب المغناطيسي. (ar)
- Hego Atlantikoko Anomalia (HAA) edo ingelesez South Atlantic Anomaly (SSA) Lurraren Van Allen erradiazio gerrikoak lurrazalera gehien hurbiltzen diren eremua da, lurrazaletik 200 kilometroko altueraraino jaisten direlarik. Honek partikula energetikoen fluxua handitzen du eskualde honetan eta eremu hau orbitatzen duten sateliteak ohikoa baino erradiazio maila handiagoaren eraginpean jartzen ditu. (eu)
- L'anomalie (magnétique) de l'Atlantique sud, en abrégé A(M)AS (en anglais South Atlantic Anomaly, SAA), est le fait que le champ magnétique terrestre a une valeur particulière dans cette région de la surface terrestre. (fr)
- The South Atlantic Anomaly (SAA) is an area where Earth's inner Van Allen radiation belt comes closest to Earth's surface, dipping down to an altitude of 200 kilometres (120 mi). This leads to an increased flux of energetic particles in this region and exposes orbiting satellites to higher-than-usual levels of ionizing radiation. The effect is caused by the non-concentricity of Earth and its magnetic dipole. The SAA is the near-Earth region where Earth's magnetic field is weakest relative to an idealized Earth-centered dipole field. (en)
- L'Anomalia del Sud Atlantico o SAA (South Atlantic Anomaly) è una zona del campo geomagnetico caratterizzata da un valore di intensità magnetica inferiore rispetto al campo medio generato dal dipolo magnetico; la SAA comprende la maggior parte del Sud Atlantico e parti del Sud America, Sud Africa e Antartide. (it)
- Південно-атлантична аномалія (англ. South Atlantic Anomaly, ПАА) — територія, де внутрішній радіаційний пояс Ван Аллена найближче підходить до поверхні Землі, спускаючись до висоти 200 км. Це призводить до зростання густини енергетичних часточок на цій ділянці та піддає штучні супутники Землі до вищих, ніж звичайні на цій висоті, рівнів радіації. Ефект спричинений неконцентричністю Землі та її магнітного диполю, а ПАА є ділянкою, де магнітне поле Землі є найслабшим у порівнянні з ідеальним дипольним полем з Землею у центрі. (uk)
- 南大西洋異常區(South Atlantic Anomaly)是地球上一片地磁最弱的區域，覆蓋範圍遍及南美洲南部及南大西洋海域。由於該區的地磁較其他地區弱，阻擋太陽粒子的范艾倫輻射帶在該區域上空形成一凹陷部份，容讓粒子可以到達更接近地球的位置，導致穿越該區域上空的人造衛星受粒子影響而出現運作異常。 (zh)
- L'Anomalia de l'Atlàntic Sud és una regió on els cinturons de radiació de Van Allen es troben a uns centenars de quilòmetres de la superfície terrestre. Com a resultat en aquesta regió la intensitat de radiació és més alta que en altres regions. La AAS (Anomalia de l'Atlàntic Sud) SAA (acrònim en anglès) és produïda per una "depressió" al camp magnètic de la terra en aquesta zona, ocasionada pel fet que el centre del camp magnètic de la terra està desviat del seu centre geogràfic en 450 km. Alguns pensen que aquesta anomalia és un efecte secundari d'una inversió geomagnètica. (ca)
- Die Südatlantische Anomalie (englisch South atlantic anomaly, SAA) ist ein Bereich erhöhter Strahlungsaktivität, die mit einer regionalen magnetischen Anomalie zusammenhängen dürfte. Ihr Zentrum liegt vor der Küste Brasiliens, ungefähr bei 40° West und 30° Süd. Durch die im Jahr 2013 gestartete Satellitenmission SWARM der ESA soll die sich erweiternde und vertiefende Südatlantische Anomalie genauer als bisher erforscht und vermessen werden. (de)
- La anomalía del Atlántico Sur es la región donde los cinturones de radiación de Van Allen se encuentran a menor distancia de la superficie terrestre, unos 200 kilómetros. Como resultado, en esa región del océano Atlántico sur la intensidad de radiación solar es más alta que en otras regiones. La AAS o SAA (acrónimo en inglés) es producida por una «depresión» en el campo magnético de la Tierra en esa zona, ocasionada por el hecho de que el centro del campo magnético de la Tierra está desviado de su centro geográfico 550 km. Algunos piensan que dicha anomalía es un efecto secundario de una reversión geomagnética. (es)
- Anomali Atlantik Selatan (bahasa Inggris: South Atlantic Anomaly; SAA), juga dikenal sebagai Anomali Magnetik Atlantik Selatan atau Segitiga Bermuda Luar Angkasa, adalah sebuah area di permukaan Bumi di mana medan magnet melemah yang membentang dari Afrika barat daya hingga Amerika Selatan. Di wilayah ini medan magnet melemah, memungkinkan partikel-partikel menukik lebih dekat ke permukaan. Medan magnet Bumi melindungi planet dari pemboman radiasi kosmik dan partikel bermuatan dari luar angkasa. (in)
- 南大西洋異常帯（みなみたいせいよういじょうたい South Atlantic Anomaly, SAA）は、ヴァン・アレン帯における異常構造。南大西洋異常域、ブラジル異常帯などとも。 通常、内部ヴァン・アレン帯の最低高度は約1,000 km以上であるが、SAAにおいては高度300から400 km程度の熱圏にまで下がっている。そのため、同高度で比較すると放射線量が異常に多く検出される。SAAの成因としては、地磁気軸が地軸と11度傾斜していることがあげられる。この影響で、地球の磁場がブラジル上空で最も弱くなり、内部ヴァン・アレン帯がここで落ち込んで地球に最も接近する。このSAAは、1958年にアイオワ大学の物理学者ヴァン・アレンの研究によって発見された。また、スプートニク1号のデータからもこの領域での放射線レベルが予想以上であり、ここで故障が起きたことが確認された。1960年代から1970年代にかけてアメリカ空軍とアメリカ航空宇宙局（NASA）は22機の人工衛星を使って高度200から36,000 kmまでの間のヴァン・アレン帯のマップを作成したが、このデータベースは現在でも使われている。 (ja)
- De Zuid-Atlantische Anomalie (ZAA, Engels: South Atlantic Anomaly, SAA) is het gebied boven de zuidelijke Atlantische Oceaan waar de binnenste van de Van Allen-gordels het aardoppervlak het dichtst nadert, namelijk tot 200 kilometer. In andere gebieden rond de aarde liggen die gordels op hoogtes van 1000 tot 6000 kilometer, ver boven de meeste satellieten in relatief lage banen om de aarde, maar in de ZAA deukt de gordel in tot kleinere hoogtes. Daar is de concentratie van hoogenergetische geladen deeltjes hoger dan elders. De ligging van de ZAA, aan de oostkust van Zuid-Amerika tot de kust van Afrika, komt doordat het centrum van het aardmagnetisch veld niet samenvalt met het middelpunt van de aarde. (nl)
- Anomalia południowoatlantycka (ang. South Atlantic Anomaly, SAA) – obszar, na którym wewnętrzny pas Van Allena przebiega najbliżej powierzchni Ziemi. Pasy Van Allena położone są symetrycznie w stosunku do osi magnetycznej Ziemi, która jest nachylona w stosunku do osi obrotowej o kąt około 11,5°. Z tego powodu wewnętrzny pas Van Allena znajduje się najbliżej powierzchni Ziemi w południowej części Oceanu Atlantyckiego, a najdalej – na północnym Oceanie Spokojnym. Powoduje to w tym regionie zwiększenie strumienia cząstek wysokoenergetycznych. (pl)
- A Anomalia Magnética do Atlântico Sul, AMAS ou SAA (do inglês, South Atlantic Anomaly) é uma região onde a parte mais interna do cinturão de Van Allen tem a máxima aproximação com a superfície da Terra. O resultado é que para uma dada altitude, a intensidade de radiação é mais alta nesta região do que em qualquer outra. A AMAS é produzida por um "mergulho" no campo magnético terrestre nesta região, causada pelo fato de que o centro do campo magnético terrestre esta deslocado em relação ao centro geográfico por 450 km. (pt)
- Бразильская магнитная аномалия (БМА) — магнитная аномалия Земли в Южном полушарии, у берегов Бразилии и Южной Африки. В ряде источников Бразильскую и Кейптаунскую аномалии объединяют в Южно-атлантическую [магнитную] аномалию (ЮАА, ЮАМА). В физике космических лучей БМА играет очень важную роль, влияя на потоки высокоэнергетичных заряженных частиц в околоземном космическом пространстве. Наблюдения орбитальным телескопом «Хаббл» из-за повышенного уровня радиации невозможны тогда, когда телескоп пролетает над этой аномалией. (ru)
|
