dbo:abstract
|
- Sai Setthathirath II. oder Xetthathirat (Geburtsname: Sai Ong Hue oder Xai Ong Ve, voller Thronname Somdet Brhat Chao Maha Sri Jaya Setha Adiraja Dharmikaraja Chandrapuri Sri Sadhana Kanayudhi; * 1685 in Huế, Annam; † 1730 in Vientiane) war zwischen 1698 und 1706 König des laotischen Königreiches von Lan Xang. Nach dessen Spaltung in drei Teilreiche erhielt er den Thron im Königreich Vientiane. Sai Ong Hue war der älteste Sohn von Prinz Som Phu, dem Bruder von König Sulinyavongsa von Lan Xang (reg. 1638–1690). Dieser hatte, um eine mögliche Rivalität auszuschließen, Som Phu ins Exil nach Annam (Vietnam) geschickt, sodass Prinz Sai Ong Hue am vietnamesischen Hof in Huế aufwuchs. Sein überlieferter Name bezieht sich auf diese Stadt. Von den Vietnamesen wurde er an die Spitze einer Armee von 9000 Mann gestellt, die ihn als neuen König von Lan Xang einsetzen sollte, allerdings unter der Suzeränität von Annam. Sai Ong Hue ging ein Bündnis mit dem Fürsten der Phuan in Xieng Khouang ein, dessen Land er als Ausgangspunkt seines Feldzugs nutzen konnte. 1698 erreichte Sai Ong Hue sein Ziel, eroberte die Hauptstadt Vientiane, wo er später zum neuen König ausgerufen wurde, und tötete den zwischenzeitlich auf den Thron gekommenen Usurpator Nantharat. Er nahm den Namen Sai Setthathirath an, eine Bezugnahme auf den bedeutenden König gleichen Namens im 16. Jahrhundert. Da er eine historisch viel weniger bedeutende Rolle spielte als dieser, hat sich dieser Name aber anscheinend nicht recht durchgesetzt, sodass viele Quellen ihn auch noch während seiner Zeit als König als Chao Sai Ong Hue bezeichnen. Die Enkel Sulinyavongsas, Kingkitsarat und Inthasom, die eigentlich als Thronfolger in Betracht gekommen wären, flohen nach Sipsong Panna, um nicht auch ermordet zu werden. Wenngleich die enge Verbindung zu Vietnam ihn bei großen Teilen des laotischen Adels unbeliebt, wenn nicht verhasst machte, verlieh sie ihm eine Macht, sich dauerhaft auf dem Thron zu halten. Im Jahr 1705 ließ Sai Setthathirath die Buddhastatue Phra Bang und den Smaragd-Buddha von Luang Prabang nach Vientiane bringen, damit sich nach dem politischen auch das spirituelle Zentrum des Reiches hierhin verlagerte. Damit zog er den Zorn der dortigen Bevölkerung auf sich. Im Jahr 1706 kehrte Prinz Kingkitsarat mit einer Streitmacht, die ihm der Herrscher von Sipsong Panna zur Verfügung gestellt hatte, nach Luang Prabang zurück und nahm die Stadt ein. Sai Setthathiraths Halbbruder Chao Nong, den jener als Vizekönig (Uparat) in Luang Prabang eingesetzt hatte, floh. Anschließend rückte Kingkitsarat weiter gegen Vientiane vor, mit der Absicht, den Thron zu erobern, der ihm seiner Meinung nach zustand. Er belagerte die Hauptstadt, konnte sie jedoch nicht einnehmen. In dieser Situation sandte Sai Setthathirath um Hilfe des siamesischen Königs von Ayutthaya. Nach laotischen Aufzeichnungen soll es Phetracha gewesen sein, was jedoch unplausibel erscheint, da gemäß der thailändischen Geschichtsschreibung bereits ab 1703 Phrachao Suea auf dem Thron war. Entweder der Name oder die Jahreszahl muss also falsch sein. Der siamesische König sandte jedenfalls selbst eine große Armee nach Vientiane und drängte beide Seiten zu einer Teilung Lan Xangs in zwei neue Königreiche: Vientiane und Luang Phrabang. So wurde der einst mächtige nordöstliche Nachbar und Rivale Siams dauerhaft seiner Bedeutung beraubt. Sai Setthathirath konnte sich die Oberherrschaft über das Fürstentum der Phuan in Xieng Khouang und über Nakhon Phanom erhalten, musste im Jahr 1713 aber hinnehmen, dass mit Champasak im Süden noch ein drittes Königreich aus dem untergegangenen Lan Xang hervorging. Sai Setthathirath war mit einer Tochter aus dem Trinh-Clan in Hue verheiratet. Er starb 1730 in seinem Palast in Vientiane und hinterließ drei Söhne und eine Tochter: 1.
* Prinz (Sadet Chaofa Anga) Lankaya (Ong Long), der 1730 als König von Vientiane auf den Thron folgte und bis 1767 regierte 2.
* Prinz (Sadet Chaofa Anga) Bunya (Ong Bun), der als Bunsan König von Vientiane wurde (reg. 1767 bis 1779 und 1780 bis 1781) 3.
* Prinz (Sadet Chaofa Jaya), der 1730 zum Upayuvaraj (Vizekönig) ernannt wurde 4.
* eine Tochter, die 1699 mit dem Maha Uparat von Ayutthaya, Phrachao Sarasak (einem Sohn von König Phetracha), verheiratet wurde (de)
- Sai Ong Hué ou Setthathirath II (mort à Vientiane en 1730) nom complet Samdach Brhat Chao Maha Sri Jaya Setha Adiraja Darmikaraja Chandrapuri Sri Sadhana Kanayudha [Sethathirat II] fut de 1700 à 1730, roi du Lan Xang puis du royaume de Vientiane. (fr)
- Setthathirath II (died 1735), also called Ong Lo and Sai Ong Hue (also spelled Xai Ong Ve; Lao: ໄຊອົງເວ້), grandson of the great ruler Suliyavongsa, was the king of the Lao Kingdom of Lān Xāng. In Vietnamese records, he was called Triều Phúc (朝福). He spent most of his early years as a prince of the royal house in exile at Huế (now in Vietnam). His father Prince fled to Vietnam upon the placement by the nobles of his younger brother (Setthathirath II's uncle) Suliyavongsa was king of Lan Xang. Upon the 1694 death of King Suliyavongsa, a noble named Tian Thala ascended to the throne. Within six months, Tian Thala was deposed. In 1698 Setthathirath II attacked Vientiane, the capital of Lan Xang. In 1699, Nan Tharat became ruler and with the aid of Vietnamese forces, Setthathirath II ousted King Nan Tharat and secured the city. In 1700 he declared himself king under the name Sethathirat II, and in 1705 he moved the , the sacred religious statue and symbol of royalty, from Luang Prabang to Vientiane. Setthathirath II then sent his brother to take the northern city of from his cousin Prince Kitsarat (or Kitsarath), a grandson of King Suliyavongsa, who refused to recognize his authority. Kitsarat asks for assistance from the Siamese King and was granted independence from Lan Xang, creating the Kingdom of Luang Phrabang and converting Lan Xang into the Kingdom of Vientiane. In 1713, another grandson of Suliyavongsa, Prince or Nokasad, saw the opportunity to break away from Lan Xang to the South, and was also granted independence from Siam to form the Kingdom of Champasak, which further divided the Lao Kingdom. (en)
- Re Setthathirat II, (in lao: ເສດຖາທິຣາດ ທິ2) detto anche Sai Setthathirath II (altre traslitterazioni: Xai Xetthathirat II, Chai Chettathirath II), il cui nome regale fu Samdach Brhat Chao Maha Sri Jaya Setha Adiraja Darmikaraja Chandrapuri Sri Sadhana Kanayudha (Huế, 1685 – Vientiane, 1730), è stato il trentaduesimo ed ultimo sovrano del Regno di Lan Xang, la cui capitale era Vientiane, nell'odierno Laos centrale, ed il primo sovrano del Regno di Vientiane.Salì al trono dopo avere deposto e giustiziato il predecessore, il suo parente Nan Tharat, e durante il suo regno Lan Xang si frazionò nei Regni di Luang Prabang e di Vientiane. (it)
- Koning Somdetch Brhat Sadu Chao Jaya Setha Adiraja Sri Sadhana Kanayudha, beter bekend onder de naam Sai Setthathirat II, volgde koning Nan Tharat op als 31e en laatste koning van Lan Xang in 1698. Hij was de zoon van prins Som Phou en prinses Sumangala Kumari. Dit maakte hem zowel de kleinzoon van koning Uponyuvarat II als van koning Sulinya Vongsa. Hij groeide op in Hué (Vietnam), en keerde terug naar Lan Xang met een Vietnamees leger om de troon op te eisen van Nan Tharat. Hij slaagde hierin en installeerde zichzelf op de troon van Vientiane in 1698. De nobelen in Luang Prabang weigerden echter zijn heerschappij te erkennen, zij verdreven zijn broer die hij tot onderkoning in Luang Prabang had gekroond. In 1707 sloten ze vrede na een interventie door de koning van Ayutthaya, die hierin een uitstekende mogelijkheid zag om Lan Xang voor altijd zwak te maken. Hij verdeelde het koninkrijk in tweeën: Lan Xang Hom Khao (Koninkrijk Luang Prabang) en Lan Xang Vientiane (Koninkrijk Vientiane). Sai Setthathirat II werd de eerste koning van dit laatste koninkrijk in 1707. Hij regeerde als eerste koning van Vientiane onder de titel:Somdetch Brhat Chao Maha Sri Jaya Setha Adiraja Darmikaraja Chandrapuri Sri Sadhana Kanayudha vanuit Vientiane waar hij stierf in het koninklijk paleis in 1735. Hij werd opgevolgd door zijn zoon prins Ong Long. Voor zover bekend had hij 3 zoons en 1 dochter:
* Prins (Sadet Chao Fa Jaya) Unga Lankaya (Ong Long), hij werd koning van Vientiane in 1735
* Prins (Sadet Chao Fa Jaya) Unga Bunya (Ong Boun), hij werd koning van Vientiane in 1767
* Prins (Sadet Chao Fa Jaya) Guangnaya (Khuang Na)
* Prinses, naam onbekend (nl)
- 赛塔提拉二世(Setthathirath II,?-1735年),又名翁洛(Ong Lo)、賽翁會(寮語:ໄຊອົງເວ້,Sai Ong Hue),萬象王國第一代國王。越南史料稱之為朝福。 赛塔提拉二世早年曾在越南長期過著流亡生活。他的父親Som Phou是的兒子,在蘇里雅·翁薩繼位之後,Som Phou流亡越南北河的會元縣山渭崗(今越南乂安省昆光縣),居住多年。1694年,蘇里雅·翁薩逝世,貴族篡位。不久,被王子(Ong Lo)奪回王位。 瀾滄王國之人訪知賽翁在會元縣,報知該縣琴乙郎、琴當等,想要接回國內立為國王。乂安鎮守鄭𣔆報告了此此事,獲得鄭主鄭根的批准。1696年,賽翁被後黎朝冊封為哀牢王,在鄭主的支持下送回瀾滄王國即位。1699年,(Nan Tharat)在越南人的支持下奪取王位,但賽翁會驅逐了南·塔拉,並於1700年自立為王,稱赛塔提拉二世。1705年,他將勃拉邦佛從琅勃拉邦搬到萬象。 他在琅勃拉邦的堂兄弟吉薩拉拒絕承認赛塔提拉二世的統治。赛塔提拉二世任命弟弟(Sai Ong Viet)為琅勃拉邦副王,試圖奪取琅勃拉邦。吉薩拉尋求暹羅國王的幫助,擊敗了賽翁越,並且獲得獨立,建立琅勃拉邦王国。至此,瀾滄王國變成了萬象王國。 1713年,另一位堂兄弟諾加薩也在南邊宣佈獨立,建立占巴塞王國。 (zh)
- Сеттатірат II (лаос. ພຣະເຈົ້າໄຊອົງເວ້; пом. 1730) — останній правитель королівства Лансанг, засновник і перший володар королівства В'єнтьян. (uk)
|
rdfs:comment
|
- Sai Ong Hué ou Setthathirath II (mort à Vientiane en 1730) nom complet Samdach Brhat Chao Maha Sri Jaya Setha Adiraja Darmikaraja Chandrapuri Sri Sadhana Kanayudha [Sethathirat II] fut de 1700 à 1730, roi du Lan Xang puis du royaume de Vientiane. (fr)
- Re Setthathirat II, (in lao: ເສດຖາທິຣາດ ທິ2) detto anche Sai Setthathirath II (altre traslitterazioni: Xai Xetthathirat II, Chai Chettathirath II), il cui nome regale fu Samdach Brhat Chao Maha Sri Jaya Setha Adiraja Darmikaraja Chandrapuri Sri Sadhana Kanayudha (Huế, 1685 – Vientiane, 1730), è stato il trentaduesimo ed ultimo sovrano del Regno di Lan Xang, la cui capitale era Vientiane, nell'odierno Laos centrale, ed il primo sovrano del Regno di Vientiane.Salì al trono dopo avere deposto e giustiziato il predecessore, il suo parente Nan Tharat, e durante il suo regno Lan Xang si frazionò nei Regni di Luang Prabang e di Vientiane. (it)
- 赛塔提拉二世(Setthathirath II,?-1735年),又名翁洛(Ong Lo)、賽翁會(寮語:ໄຊອົງເວ້,Sai Ong Hue),萬象王國第一代國王。越南史料稱之為朝福。 赛塔提拉二世早年曾在越南長期過著流亡生活。他的父親Som Phou是的兒子,在蘇里雅·翁薩繼位之後,Som Phou流亡越南北河的會元縣山渭崗(今越南乂安省昆光縣),居住多年。1694年,蘇里雅·翁薩逝世,貴族篡位。不久,被王子(Ong Lo)奪回王位。 瀾滄王國之人訪知賽翁在會元縣,報知該縣琴乙郎、琴當等,想要接回國內立為國王。乂安鎮守鄭𣔆報告了此此事,獲得鄭主鄭根的批准。1696年,賽翁被後黎朝冊封為哀牢王,在鄭主的支持下送回瀾滄王國即位。1699年,(Nan Tharat)在越南人的支持下奪取王位,但賽翁會驅逐了南·塔拉,並於1700年自立為王,稱赛塔提拉二世。1705年,他將勃拉邦佛從琅勃拉邦搬到萬象。 他在琅勃拉邦的堂兄弟吉薩拉拒絕承認赛塔提拉二世的統治。赛塔提拉二世任命弟弟(Sai Ong Viet)為琅勃拉邦副王,試圖奪取琅勃拉邦。吉薩拉尋求暹羅國王的幫助,擊敗了賽翁越,並且獲得獨立,建立琅勃拉邦王国。至此,瀾滄王國變成了萬象王國。 1713年,另一位堂兄弟諾加薩也在南邊宣佈獨立,建立占巴塞王國。 (zh)
- Сеттатірат II (лаос. ພຣະເຈົ້າໄຊອົງເວ້; пом. 1730) — останній правитель королівства Лансанг, засновник і перший володар королівства В'єнтьян. (uk)
- Sai Setthathirath II. oder Xetthathirat (Geburtsname: Sai Ong Hue oder Xai Ong Ve, voller Thronname Somdet Brhat Chao Maha Sri Jaya Setha Adiraja Dharmikaraja Chandrapuri Sri Sadhana Kanayudhi; * 1685 in Huế, Annam; † 1730 in Vientiane) war zwischen 1698 und 1706 König des laotischen Königreiches von Lan Xang. Nach dessen Spaltung in drei Teilreiche erhielt er den Thron im Königreich Vientiane. Sai Setthathirath war mit einer Tochter aus dem Trinh-Clan in Hue verheiratet. Er starb 1730 in seinem Palast in Vientiane und hinterließ drei Söhne und eine Tochter: (de)
- Setthathirath II (died 1735), also called Ong Lo and Sai Ong Hue (also spelled Xai Ong Ve; Lao: ໄຊອົງເວ້), grandson of the great ruler Suliyavongsa, was the king of the Lao Kingdom of Lān Xāng. In Vietnamese records, he was called Triều Phúc (朝福). In 1713, another grandson of Suliyavongsa, Prince or Nokasad, saw the opportunity to break away from Lan Xang to the South, and was also granted independence from Siam to form the Kingdom of Champasak, which further divided the Lao Kingdom. (en)
- Koning Somdetch Brhat Sadu Chao Jaya Setha Adiraja Sri Sadhana Kanayudha, beter bekend onder de naam Sai Setthathirat II, volgde koning Nan Tharat op als 31e en laatste koning van Lan Xang in 1698. Hij was de zoon van prins Som Phou en prinses Sumangala Kumari. Dit maakte hem zowel de kleinzoon van koning Uponyuvarat II als van koning Sulinya Vongsa. Hij groeide op in Hué (Vietnam), en keerde terug naar Lan Xang met een Vietnamees leger om de troon op te eisen van Nan Tharat. Hij slaagde hierin en installeerde zichzelf op de troon van Vientiane in 1698. De nobelen in Luang Prabang weigerden echter zijn heerschappij te erkennen, zij verdreven zijn broer die hij tot onderkoning in Luang Prabang had gekroond. In 1707 sloten ze vrede na een interventie door de koning van Ayutthaya, die hierin (nl)
|