| dbo:abstract
|
- Semyon Afanasievich Vengerov (Russian: Семён Афанасьевич Венгеров; 17 April [O. S. 5 April] 1855, Lubny, Poltava Governorate – 14 September 1920, Petrograd) was the preeminent literary historian of Imperial Russia. Vengerov was the son of Chonon (Afanasy) Vengerov and memoirist Pauline Wengeroff, a prominent Jewish family. His parents were of the few acculturated Russian Jews, and sent him to a Christian school, of which he once was expelled for refusing to kneel before an icon. As academic careers were barred to Jews, he converted to Orthodoxy after matriculating. He was the pater familias of an artistic clan that included his sisters Isabelle Vengerova, a co-founder of the Curtis Institute in Philadelphia, and Zinaida Vengerova, a noted literary critic, as well as nephew Nicolas Slonimsky, a Russian-American composer. Vengerov studiously researched the careers of "second-tier" Russian authors of the 19th and (especially) 18th centuries. His materials proved indispensable for several generations of Russian literary historians. His archives contain the largest private collection of Dostoyevsky's letters and manuscripts. He was a great admirer of Ivan Turgenev, the subject of his first major work of criticism (approved by Turgenev himself). Vengerov also presided over an influential Pushkin seminar and the (which he had helped found). In the early 20th century he issued a detailed overview of recent Russian literature and edited the grand Brockhaus-Efron edition of Pushkin's works (1907–16) in 6 large quarto volumes; D. S. Mirsky refers to this edition as "a monument of infinite industry and infinite bad taste". Vengerov's interest in academic biographism gained him a reputation of being a positivist compiler of biographical data. According to Mirsky, his works contain "a great mass of prefatory, commentatory, and biographical matter, most of which is more or less worthless". In Noise of Time, Osip Mandelshtam claimed that Vengerov had "understood nothing in Russian literature and studied Pushkin as a professional task". For Vengerov, the greatest merit of Russian literature was its essential didacticism: "For the Russian reader, literature has always been a holy thing; contact with it makes him purer and better, and he always relates to it with a feeling of real religiosity". (en)
- Semën Afanas'evič Vengerov (in russo: Семён Афанасьевич Венгеров?; Lubny, 17 aprile 1855 – Pietrogrado, 14 settembre 1920) è stato un critico letterario e bibliografo russo, professore di Letteratura russa all'università di Pietroburgo, ricordato soprattutto il "Dizionario critico-biografico degli scrittori e degli scienziati russi". Firma di Semën Afanas'evič Vengerov (it)
- Siemion Afanasjewicz Wiengierow (ros. Семён Афанасьевич Венгеров, ur. 5(17) kwietnia 1855 Łubnie – zm. 14 września 1920 Moskwa) – rosyjski historyk literatury i myśli społecznej, bibliograf. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Petersburskiego (1879) i Wydziału Historyczno-Filologicznego uniwersytetu w Jurjewie (ob. Tartu, 1880). Autor licznych monografii poświęconych dziejom literatury rosyjskiej, zwłaszcza twórczości klasyków. Był redaktorem działu literatury Słownika Encyklopedycznego Brockhausa i Efrona, redagował również serię „Biblioteka wydawnictwa Swietocz” (1906-08), wydając m.in. dzieła zakazane do czasów rewolucji 1905 r. Opracowywał zaopatrzone komentarzami wydania dzieł Puszkina, Byrona, Moliera, Szekspira, Schillera w serii „Biblioteka wielkich pisarzy” wydawnictwa Brockhaus i Efron. Przygotował pierwsze zbiorowe wydanie dzieł Wissariona Bielinskiego (11 t., 1900-17). Był organizatorem i pierwszym prezesem Rosyjskiej Izby Książki. Wiengierow jest autorem wielu podstawowych prac biobibliograficznych, które w większości, zakrojone na wielką skalę, pozostały nieukończone. Są to: Kritiko-biograficzeskij słowar' russkich pisatielej i uczenych (6 t., 1889-1904; doprowadzony do litery B, wyszła także niewielka liczba haseł zaczynających się na pozostałe litery alfabetu); Priedwaritielnyj spisok russkich pisatielej i uczenych i pierwyje o nich sprawki (2 t., 1915-1918, do hasła „Pawłow”); Istoczniki słowaria russkich pisatielej (4 t., 1900-1917, do hasła „Niekrasow”); nieukończona rosyjska bibliografia narodowa Russkije knigi (3 t., 1895-1899, do hasła „Wawiłow”); Russkaja poezija (7 zeszytów, 1893-1901) – najpełniejsza antologia i biobibliograficzny słownik poetów rosyjskich XIX w. Prace te, niezależnie od ich fragmentaryczności, zachowują do dziś znaczenie. Wiengierow pozostawił po sobie cenne archiwum biobibliograficzne – kartotekę z ok. 2 mln zapisów, 3 500 autobiografii i ok. 35 000 jednostek materiałów ikonograficznych. Spuścizna ta jest przechowywana w Instytucie Literatury Rosyjskiej Rosyjskiej Akademii Nauk. (pl)
- Семён Афана́сьевич Венге́ров (5 (17) апреля 1855, Лубны, Полтавская губерния, Российская империя — 14 сентября 1920, Петроград, РСФСР) — русский литературный критик, историк литературы, библиограф и редактор. (ru)
- Semjon Afanasievitj Vengerov (ryska: Семён Афанасьевич Венгеров), född 17 april (5 april enligt g.s.) 1855, död 14 september 1920 i Sankt Petersburg, var en rysk litteraturforskare. Vengerov blev 1897 privatdocent i rysk litteraturhistoria vid Sankt Petersburgs universitet, och då han avstängdes från denna befattning av undervisningsministern Nikolaj Bogolepov, flyttade han sin vetenskapliga verksamhet till och blev 1910 professor vid Sankt Petersburgs högre lärarinneseminarium. Vengerov inledde 1875 sin mångsidiga litteraturhistoriska forskarbana med en studie om Ivan Turgenev och blev 1882 redaktör för månadsrevyn "Ustoi". År 1889 påbörjade han sitt litteraturhistoriska uppslagsverk Kritiko-biografitjeskij slovar russkich pisatelej i utjennych. Hans 1885 författade ryska litteraturhistoria förbjöds av censuren. Vengerrov redigerade den nya upplagan av Vissarion Belinskijs skrifter och den litteraturhistoriska avdelningen i Brockhaus-Jefrons ryska encyklopedi. Om den ryska bibliografin inlade han stor förtjänst och författade många uppslagsverk av värde, däribland Istotjniki slovarja russkich pisatelej (1–3, 1900–1914). (sv)
- Семе́н Опана́сович Венге́ров (рос. Семён Афанасьевич Венгеров; * 5 квітня (17 квітня за новим стилем) 1855, місто Лубни, нині Полтавської області — † 14 вересня 1920, Петроград) — російський літературознавець, видавець, бібліограф. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Semën Afanas'evič Vengerov (in russo: Семён Афанасьевич Венгеров?; Lubny, 17 aprile 1855 – Pietrogrado, 14 settembre 1920) è stato un critico letterario e bibliografo russo, professore di Letteratura russa all'università di Pietroburgo, ricordato soprattutto il "Dizionario critico-biografico degli scrittori e degli scienziati russi". Firma di Semën Afanas'evič Vengerov (it)
- Семён Афана́сьевич Венге́ров (5 (17) апреля 1855, Лубны, Полтавская губерния, Российская империя — 14 сентября 1920, Петроград, РСФСР) — русский литературный критик, историк литературы, библиограф и редактор. (ru)
- Семе́н Опана́сович Венге́ров (рос. Семён Афанасьевич Венгеров; * 5 квітня (17 квітня за новим стилем) 1855, місто Лубни, нині Полтавської області — † 14 вересня 1920, Петроград) — російський літературознавець, видавець, бібліограф. (uk)
- Semyon Afanasievich Vengerov (Russian: Семён Афанасьевич Венгеров; 17 April [O. S. 5 April] 1855, Lubny, Poltava Governorate – 14 September 1920, Petrograd) was the preeminent literary historian of Imperial Russia. Vengerov also presided over an influential Pushkin seminar and the (which he had helped found). In the early 20th century he issued a detailed overview of recent Russian literature and edited the grand Brockhaus-Efron edition of Pushkin's works (1907–16) in 6 large quarto volumes; D. S. Mirsky refers to this edition as "a monument of infinite industry and infinite bad taste". (en)
- Siemion Afanasjewicz Wiengierow (ros. Семён Афанасьевич Венгеров, ur. 5(17) kwietnia 1855 Łubnie – zm. 14 września 1920 Moskwa) – rosyjski historyk literatury i myśli społecznej, bibliograf. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Petersburskiego (1879) i Wydziału Historyczno-Filologicznego uniwersytetu w Jurjewie (ob. Tartu, 1880). Autor licznych monografii poświęconych dziejom literatury rosyjskiej, zwłaszcza twórczości klasyków. Był redaktorem działu literatury Słownika Encyklopedycznego Brockhausa i Efrona, redagował również serię „Biblioteka wydawnictwa Swietocz” (1906-08), wydając m.in. dzieła zakazane do czasów rewolucji 1905 r. Opracowywał zaopatrzone komentarzami wydania dzieł Puszkina, Byrona, Moliera, Szekspira, Schillera w serii „Biblioteka wielkich pisarzy” wydawnictwa Brockhaus (pl)
- Semjon Afanasievitj Vengerov (ryska: Семён Афанасьевич Венгеров), född 17 april (5 april enligt g.s.) 1855, död 14 september 1920 i Sankt Petersburg, var en rysk litteraturforskare. Vengerov blev 1897 privatdocent i rysk litteraturhistoria vid Sankt Petersburgs universitet, och då han avstängdes från denna befattning av undervisningsministern Nikolaj Bogolepov, flyttade han sin vetenskapliga verksamhet till och blev 1910 professor vid Sankt Petersburgs högre lärarinneseminarium. (sv)
|
