| dbo:abstract
|
- Die Filmdramaturgie ist eine Teildisziplin der Ästhetik und widmet sich dem „Geheimnis des Erzählens“. Dramaturgie ist eine über Jahrhunderte tradierte praxisbezogene und praxisbasierte Wissenschaft, die sich der Anordnung und der Gestaltung erzählerischer Mittel widmet, um die Wirkung eines Werkes auf das Publikum zu bestimmen. Dramaturgie ist die Technik bestimmte Erzählmuster zu kreieren, um das Thema, die Handlung und die Prämisse eines Werkes optimal in Einklang und damit zur Geltung zu bringen. Der Begriff Filmdramaturgie bezieht sich einerseits auf die Praxis von Autoren, Dramaturgen, Redakteuren, Lektoren etc. und damit auf das Drehbuchschreiben bzw. das Strukturieren und kulturellen Bezüge von Geschichten in audiovisuellen und zeitbasierten Medien. Auf der anderen Seite liefert die Filmdramaturgie der Filmwissenschaft das theoretische Instrumentarium, das sie zur Analyse der Erzählstruktur von Filmen benötigt. (de)
- نموذج الأطوار الثلاثة أو الهيكل الثلاثي الفعل هو نموذج مستخدم في الرواية السردية التي تقسم القصة إلى ثلاثة أجزاء ( أفعال )، تسمى غالبًا الإعداد، المواجهة، والحل. شاعها سيد فيلد في كتابه سيناريو:أسس كتابة السيناريو عام 1979. وقد نُسب النموذج خطأً إلى كل من أرسطو وإليوس دوناتوس. (ar)
- La structure en trois actes (ou schéma tertiaire) est un modèle qui divise une fiction en trois parties (ou actes), souvent appelées l'exposition, la confrontation et la résolution. (fr)
- The three-act structure is a model used in narrative fiction that divides a story into three parts (acts), often called the Setup, the Confrontation, and the Resolution. It was popularized by Syd Field in his 1979 book Screenplay: The Foundations of Screenwriting. It has been falsely attributed to Aristotle who in fact argued for 2-act and 16-act plays. Aristotle split the play into two acts: δέσις (desis) and λύσις (lysis), which roughly translates to binding and unbinding, although the contemporary translation is "complication" and "dénouement". (en)
- La struttura restaurativa in tre atti è il modello più tradizionale di sceneggiatura cinematografica, dal punto di vista dell'organizzazione dei contenuti narrativi. In altre parole, costituisce una guida alla costruzione e all'organizzazione dei passaggi drammaturgici, allo scopo di narrare la storia in modo efficace. La teorizzazione della forma in tre atti deriva dalla nozione aristotelica secondo la quale ogni dramma ha un inizio, un mezzo e una fine, e le parti devono essere tra loro proporzionate. Il modello attuale si rifà al "dramma ben fatto" ipotizzato da Eugène Scribe negli anni venti del XIX secolo, che tramite il completo ritorno all'ordine mira a non lasciare nulla di irrisolto. La divisione in atti si basa sull'attivazione di meccanismi narrativi fondamentali, ossia una premessa alla storia che sia espressa in termini di conflitto; la storia progredisce sviluppando il conflitto centrale, sino alla sua risoluzione. L'avanzamento del plot è garantito dall'innesco di ulteriori meccanismi narrativi che intensificano il conflitto. Generalmente, nella sceneggiatura di un film di 120 pagine, il primo e il terzo atto sono lunghi circa 30 pagine ciascuno, mentre il secondo è lungo sessanta. La storia viene spinta da un atto al successivo tramite il montare dell'azione che si risolve in un finale d'atto - punto di svolta o plot point. (it)
- 三幕構成（さんまくこうせい、Three-act structure）は、脚本の構成である。三幕構成では、ストーリーは3つの幕 (部分) に分かれる。それぞれの幕は設定 (Set-up)、対立 (Confrontation)、解決 (Resolution) の役割を持つ。3つの幕の比は1:2:1である。 幕と幕はターニングポイントでつながっている。ターニングポイント (プロットポイント) は、主人公に行動を起こさせ、ストーリーを異なる方向へ転換させる出来事である。 一般に、映画の脚本は三幕構成になっている。国際的には、映画は三幕構成のモデルに基づいて制作されている。三幕構成のモデルは、小説、コミック、ゲーム、テレビドラマ、およびドキュメンタリーなど他の分野にも応用される。 三幕構成の枠組は1979年、映画に共通して見られる基礎として、シド・フィールドによって理論化された。フィールドの教本 Screenplay: The Foundations of Screenwriting は、世界22カ国語以上に翻訳され、数回の改訂を重ねている。 (ja)
- De drie-actstructuur is een model dat wordt gebruikt bij het schrijven en evalueren van verhalen met een scenario in drie delen of acts: setup, confrontatie en ontknoping. De drieledige structuur wordt met name in verband gebracht met het paradigma dat Syd Field, de vader van de moderne scenariotheorie, beschreef, een scriptmodel dat aan de basis zou liggen van succesvolle films. In essentie volgt het de klassieke opbouw zoals reeds voorgestaan door Aristoteles in zijn Poetica, waarbij een drama een begin, midden en einde heeft. Een scenario voor een fictiefilm bestaat uit zo'n 90 tot 120 pagina's, waarbij 1 pagina ongeveer overeenkomt met 1 minuut film. De klassieke indeling van een langspeelfilm is een drie-actstructuur, waarvan de Amerikaanse scenarist Syd Field de bekendste voorstander is: act 1 voor de setup, act 2 'confrontatie' of 'ontwikkeling' draait om het conflict, en act 3 of 'ontknoping' gaat over de oplossing van het conflict. Een van de vernieuwingen die de moderne scenariotheorie naast bestaande narratologische inzichten bracht, zijn de plotpoints. Deze plotpoints zijn belangrijke tijdstippen in de plot waarop gebeurtenissen het verhaal een andere wending geven: één aan het einde van de eerste act (plotpoint 1) en één aan het einde van de tweede act (plotpoint 2). Fields model wordt tegenwoordig door critici te rigoureus bevonden. Volgens prof. Cattrysse, schrijver van "Handboek Scenarioschrijven", moeten scenaristen Fields paradigma "niet zien als een dwangbuis of als de enig mogelijke formule. Plotpoints en narratieve wendingen moet je beschouwen als technieken, als middelen die je kunnen helpen om de vertelling op een bewuste manier te ordenen." (Cattrysse, 1995:91) (nl)
- Трёхактная структура — это модель, используемая в нарративе, которая делит историю на три акта. Эти три акта называются «завязка», «конфронтация» и «развязка». Эту структуру описывал ещё Элий Донат в IV веке нашей эры, а также Сид Филд в своей книге «Сценарий: основы сценарного мастерства». (ru)
- A estrutura de três atos é um modelo usado na ficção narrativa que divide uma história em três partes (atos), muitas vezes chamadas de Configuração, Confronto e Resolução. Foi popularizada por Syd Field em seu livro de 1979, Roteiro – Os Fundamentos do Roteirismo. Foi falsamente atribuída a Aristóteles, que de fato defendeu peças de 2 e 16 atos. Aristóteles dividiu a peça em dois atos: δέσις (desis) e λύσις (lysis), que se traduz aproximadamente em ligar e desligar, embora a tradução contemporânea seja "complicação" e "desenlace". (pt)
|
| rdfs:comment
|
- نموذج الأطوار الثلاثة أو الهيكل الثلاثي الفعل هو نموذج مستخدم في الرواية السردية التي تقسم القصة إلى ثلاثة أجزاء ( أفعال )، تسمى غالبًا الإعداد، المواجهة، والحل. شاعها سيد فيلد في كتابه سيناريو:أسس كتابة السيناريو عام 1979. وقد نُسب النموذج خطأً إلى كل من أرسطو وإليوس دوناتوس. (ar)
- La structure en trois actes (ou schéma tertiaire) est un modèle qui divise une fiction en trois parties (ou actes), souvent appelées l'exposition, la confrontation et la résolution. (fr)
- The three-act structure is a model used in narrative fiction that divides a story into three parts (acts), often called the Setup, the Confrontation, and the Resolution. It was popularized by Syd Field in his 1979 book Screenplay: The Foundations of Screenwriting. It has been falsely attributed to Aristotle who in fact argued for 2-act and 16-act plays. Aristotle split the play into two acts: δέσις (desis) and λύσις (lysis), which roughly translates to binding and unbinding, although the contemporary translation is "complication" and "dénouement". (en)
- 三幕構成（さんまくこうせい、Three-act structure）は、脚本の構成である。三幕構成では、ストーリーは3つの幕 (部分) に分かれる。それぞれの幕は設定 (Set-up)、対立 (Confrontation)、解決 (Resolution) の役割を持つ。3つの幕の比は1:2:1である。 幕と幕はターニングポイントでつながっている。ターニングポイント (プロットポイント) は、主人公に行動を起こさせ、ストーリーを異なる方向へ転換させる出来事である。 一般に、映画の脚本は三幕構成になっている。国際的には、映画は三幕構成のモデルに基づいて制作されている。三幕構成のモデルは、小説、コミック、ゲーム、テレビドラマ、およびドキュメンタリーなど他の分野にも応用される。 三幕構成の枠組は1979年、映画に共通して見られる基礎として、シド・フィールドによって理論化された。フィールドの教本 Screenplay: The Foundations of Screenwriting は、世界22カ国語以上に翻訳され、数回の改訂を重ねている。 (ja)
- Трёхактная структура — это модель, используемая в нарративе, которая делит историю на три акта. Эти три акта называются «завязка», «конфронтация» и «развязка». Эту структуру описывал ещё Элий Донат в IV веке нашей эры, а также Сид Филд в своей книге «Сценарий: основы сценарного мастерства». (ru)
- A estrutura de três atos é um modelo usado na ficção narrativa que divide uma história em três partes (atos), muitas vezes chamadas de Configuração, Confronto e Resolução. Foi popularizada por Syd Field em seu livro de 1979, Roteiro – Os Fundamentos do Roteirismo. Foi falsamente atribuída a Aristóteles, que de fato defendeu peças de 2 e 16 atos. Aristóteles dividiu a peça em dois atos: δέσις (desis) e λύσις (lysis), que se traduz aproximadamente em ligar e desligar, embora a tradução contemporânea seja "complicação" e "desenlace". (pt)
- Die Filmdramaturgie ist eine Teildisziplin der Ästhetik und widmet sich dem „Geheimnis des Erzählens“. Dramaturgie ist eine über Jahrhunderte tradierte praxisbezogene und praxisbasierte Wissenschaft, die sich der Anordnung und der Gestaltung erzählerischer Mittel widmet, um die Wirkung eines Werkes auf das Publikum zu bestimmen. Dramaturgie ist die Technik bestimmte Erzählmuster zu kreieren, um das Thema, die Handlung und die Prämisse eines Werkes optimal in Einklang und damit zur Geltung zu bringen. (de)
- La struttura restaurativa in tre atti è il modello più tradizionale di sceneggiatura cinematografica, dal punto di vista dell'organizzazione dei contenuti narrativi. In altre parole, costituisce una guida alla costruzione e all'organizzazione dei passaggi drammaturgici, allo scopo di narrare la storia in modo efficace. (it)
- De drie-actstructuur is een model dat wordt gebruikt bij het schrijven en evalueren van verhalen met een scenario in drie delen of acts: setup, confrontatie en ontknoping. De drieledige structuur wordt met name in verband gebracht met het paradigma dat Syd Field, de vader van de moderne scenariotheorie, beschreef, een scriptmodel dat aan de basis zou liggen van succesvolle films. In essentie volgt het de klassieke opbouw zoals reeds voorgestaan door Aristoteles in zijn Poetica, waarbij een drama een begin, midden en einde heeft. (nl)
|
