| dbo:abstract
|
- Providentissimus Deus, „O studiu Písma svatého“, je encyklika papeže Lva XIII. vydaná dne 18. listopadu 1893, která nabádá k pečlivému studiu Písma svatého za účelem jeho obrany proti kritice ze strany racionalismu. V encyklice je nejprve zmíněna historie zkoumání a studia Bible od doby církevních otců až po aktuální poměry. Dále pokračuje kritikou tzv. racionalismu a vyšší kritiky a navrhuje principy studia písma a popisuje, jak by se mělo písmo vyučovat v semináři. Dále zmiňuje otázku zjevných rozporů mezi některými pasážemi Písma a přírodními vědami a mezi jednotlivými pasážemi Bible navzájem a vysvětluje, jak by takové otázky měly být řešeny. Providentissimus Deus odpovídal na dvě otázky závaznosti Písma, který nabyly na aktuálnosti v 19. století: 1.
* Přírodním vědám, obzvláště evoluční teorii a geologii ve vztahu ke stáří Země (teorie prazemě daleko starší než 6000 let). Papež vycházel z premisy, že pravdivá věda nemůže být v rozporu s Písmem, pokud je schopná své poznatky a závěry zdůvodnit. 2.
* Historicko-kritické metoda zkoumání Písma, která otevřela otázku spolehlivosti (pravdivosti) Bible. Papež připustil možnost chyb apoštolů při sepisování tradicí nesené zvěsti, ale odmítl tehdy moderní teorii biblistů, že část Bible je bezchybná (neomylná) a část omylná. (cs)
- Die Enzyklika Providentissimus Deus („Der sehr vorhersehende Gott“) gehört zu den sogenannten Bibelenzykliken, sie wurde am 18. November 1893 von Papst Leo XIII. veröffentlicht. Ihr Thema ist der Umgang mit der Heiligen Schrift nach dem Verständnis der Römisch-katholischen Kirche. (de)
- Providentissimus Deus, Sur l'Étude des Saintes Écritures, est une encyclique publiée par le pape Léon XIII le 18 novembre 1893. C'est la première fois qu'un pape traite de la Bible, des études bibliques et de l'exégèse. (fr)
- Providentissimus Deus "Sobre el estudio de las Sagradas Escrituras", es una encíclica publicada por el Papa León XIII el 18 de noviembre de 1893. En ella, repasa la historia de los estudios de la Biblia desde el tiempo de los Padres de la Iglesia hasta el presente. Aborda los errores del Racionalismo y otras críticas y resalta los principios del estudio de las Sagradas Escrituras. Asimismo, es una guía sobre cómo las Sagradas Escrituras deben ser enseñadas en los seminarios. El Papa León XIII resaltó también las diferencias existentes entre la Biblia y la Física, especialmente la teoría de la evolución y las teorías geológicas sobre la edad de la tierra, las cuales renovaron la tradición bíblica de la creación teniendo lugar hace 6,000 años. También abordó las contradicciones entre los diversos capítulos de la misma y como estos pueden ser resueltos. De esta forma Providentissimus Deus responde a dos retos de la autoridad bíblica, los cuales empezaron durante el siglo XIX. El Papa León XIII escribió que la ciencia no puede contradecir a las escrituras cuando son adecuadamente explicadas. Los errores que los Padres de la Iglesia pudieron cometer no demuestra que se trate de errores en la Escritura, pues lo que está probado por la ciencia puede estar equivocado. El método histórico-crítico de analizar las sagradas escrituras cuestiona la confiabilidad de la Biblia. León XIII reconoce la posibilidad de errores introducidos por escribas en la Biblia, pero prohibió la interpretación de que solo algunas partes de las escrituras son inerrantes mientras que otros elementos son falibles. (es)
- Providentissimus Deus, "On the Study of Holy Scripture", was an encyclical letter issued by Pope Leo XIII on 18 November 1893. In it, he reviewed the history of Bible study from the time of the Church Fathers to the present, spoke against the errors of the Rationalists and "higher critics", and outlined principles of scripture study and guidelines for how scripture was to be taught in seminaries.He also addressed the issues of apparent contradictions between the Bible and physical science, or between one part of scripture and another, and how such apparent contradictions can be resolved. (en)
- Providentissimus Deus (Mengenai Penelitian Kitab Suci) adalah sebuah ensiklik yang diterbitkan atas perintah Paus Leo XIII pada tanggal 16 November 1893. Di dalamnya ia membahas kembali sejarah penelitian kitab suci dari masa Bapa-bapa Gereja hingga saat itu, berbicara melawan kesalahan-kesalahan kaum Rasionalis dan kaum "pengritik kelas tinggi" (para penganalisis asal usul sebuah teks), dan menjabarkan prinsip-prinsip dari penelitian Kitab Suci dan pedoman bagaiman Kitab Suci itu harus diajarkan di seminari-seminari. Ia juga membahas masalah-masalah kontradiksi yang terlihat jelas antara Kitab Suci dan ilmu pengetahuan yang bersifat fisik, atau antara satu bagian Kitab Suci dengan yang lainnya, dan bagaimana kontradiksi tersebut bisa diselesaikan. Providentissimus Deus menjawab dua tantangan terhadap kekuasaan Kitab Suci, dimana keduanya tumbuh berkembang selama abad ke-19. Ilmu-ilmu pengetahuan fisik, terutama teori evolusi dan teori geologi mengenai usia bumi, memberikan tantangan terhadap posisi tradisional Kitab Suci mengenai penciptaan dunia yang dianggap terjadi 6.000 tahun yang lalu. Paus Leo XIII menulis bahwa ilmu pengetahuan yang benar tidak bisa mengkontradiksi Kitab Suci ketika sesuatu hal dijelaskan secara tepat, bahwa kesalahan-kesalahan yang dibuat oleh Bapa-bapa Gereja tidak membuktikan kesalahan di dalam Kitab Suci, dan bahwa sesuatu yang kelihatannya berhasil dibuktikan oleh ilmu pengetahuan ternyata dapat menjadi sesuatu yang salah. Metode historis-kritis untuk meneliti Kitab Suci mempertanyakan kehandalan Kitab Suci itu sendiri. Paus Leo XIII mengakui adanya kemungkinan kesalahan yang dibuat oleh para penulisnya namun melarang adanya interpretasi bahwa hanya sebagian Kitab Suci yang sama sekali tidak ada salahnya, sementara beberapa unsur lainnya bisa memiliki kesalahan. (in)
- Providentissimus Deus è un'enciclica di papa Leone XIII, datata al 18 novembre 1893. È la prima volta che un Papa affronta i temi della Bibbia e degli studi biblici ed esegetici ad essa legati. I medesimi temi verranno ripresi dalle encicliche Spiritus Paraclitus di papa Benedetto XV e Divino Afflante Spiritu di papa Pio XII. Parlando alla Pontificia Commissione Biblica nel 1993, papa Giovanni Paolo II così si espresse a proposito dell'enciclica di Leone XIII, nel centenario della sua pubblicazione: « La Providentissimus Deus fu pubblicata in un'epoca segnata da forti polemiche contro la fede della Chiesa. L'esegesi liberale forniva a queste polemiche un sostegno importante, poiché essa utilizzava tutte le risorse delle scienze, dalla critica testuale alla geologia, passando per la filologia, la critica letteraria, la storia delle religioni, l'archeologia e altre discipline ancora… L'enciclica invita insistentemente gli esegeti cattolici ad acquisire una autentica competenza scientifica in modo da superare i propri avversari sul loro stesso terreno. “Il primo” modo di difesa, essa dice, “si trova nello studio delle antiche lingue dell'Oriente così come nell'esercizio della critica scientifica”… ». (it)
- Providentissimus Deus - encyklika Leona XIII o studium Pisma świętego z 18 listopada 1893 r. Celem dokumentu była obrona studiów biblijnych przed „błędnymi i nierozumnymi nowościami” oraz zachęcenie do ich rozwoju zgodnego z nauką Kościoła. Bezpośrednia polemika została poprzedzona obszernym zarysem historycznym o znaczeniu Biblii w życiu Kościoła, począwszy od ewangelicznej misji Chrystusa i Apostołów oraz o badaniach Pisma św. w starożytności (Ojcowie Kościoła), średniowieczu (scholastycy) i czasach nowożytnych. Encyklika była odpowiedzią papieża na rozwój nauk biblijnych w 2 poł. XIX w., w których coraz większe znaczenie zyskiwała . Analizowała ona księgi biblijne jako pisma powstałe w konkretnych okolicznościach historycznych, przez co odzwierciedlają kulturowe, społeczne i mentalne cechy danej epoki. Do badania Biblii zaczęto więc wykorzystywać osiągnięcia nauk historycznych, archeologii, literaturoznawstwa i na dużą skalę stosować metodę porównawczą. Ponadto rozwój nauk ścisłych i przyrodniczych stworzył nową wizję powstania świata, człowieka i społeczeństwa. Autorzy nastawieni racjonalistycznie i materialistycznie zaczęli negować nadprzyrodzony charakter Biblii i jej nieprzystawalność do nowoczesnego stanu wiedzy. Jako środek zaradczy papież widział odnowienie studiów biblijnych, proponując swego rodzaju syntezę dawnej egzegezy biblijnej, skupionej na duchowym sensie Pisma św. z nowymi metodami naukowymi, ale stosowanymi pod opieką Kościoła i w zgodzie z teologią i tradycją chrześcijańską. W encyklice papież przypomniał naukę Kościoła katolickiego, wedle której w Piśmie św. Starego i Nowego Testamentu oraz w Tradycji niepisanej jest zawarty depozyt Objawienia, danego ludziom przez Boga dla ich zbawienia. Wedle tej nauki Pismo św. jest zbiorem kanonicznych, uznanych przez Kościół ksiąg, napisanych pod natchnieniem Ducha Św., które ostatecznie „mają samego Boga za autora”. Papież nakłaniał do rozwoju biblistyki w seminariach i uniwersytetach oraz zachęcał wszystkich katolików, zwłaszcza zaś naukowców do badania i obrony Biblii przed atakami racjonalistów. Miała się opierać na następujących zasadach: 1.
* znajomość starożytnych języków wschodnich, 2.
* krytyczne badanie całego tekstu i wszystkich jego znaczeń (historycznych i nadprzyrodzonych), 3.
* uznanie, że Biblię należy intepretować jako tekst podający prawdy wiary i służący do zbawienia, a nie wykład z nauk historycznych i przyrodniczych, 4.
* zastosowanie tej samej zasady do korzystania z dawnych komentarzy, tj. odrzucenie nieaktualnych wątków przyrodoznawczych i historycznych, które tam się znalazły i nie należą do wykładu wiary, 5.
* badanie poprawności przekazów rękopiśmiennych, korygowanie kopii, oparcie się na tekstach najwiarygodniejszych, najbliższych oryginałowi. Ważna była deklaracja, że Kościół nie chce ograniczać swobody badań, lecz tylko zabezpieczyć je przed dowolnością i błędami. Ten program Leona XIII stał się podstawą rozwoju nowoczesnych katolickich studiów biblijnych, mimo że niejednokrotnie dochodziło do poważnych kryzysów między naukowcami a Kościołem w 1 poł. XX w. (zob. modernizm katolicki) (pl)
- Providentissimus Deus (Latijn voor De Voorzienigheid Gods) is een encycliek van paus Leo XIII van 18 november 1893, die handelt over de studie van de Heilige Schrift. In de encycliek beschrijft Leo de geschiedenis van de Bijbelstudie, vanaf de Kerkvaders tot zijn eigen tijd. Hij waarschuwt tegen het contemporaine rationalisme waarmee de Bijbel wordt bestudeerd en geeft richtlijnen voor de wijze waarop de Bijbel aan de seminaries dient te worden onderwezen. Leo gaat ook in op tegenstellingen tussen de wetenschap en de Heilige Schrift en op onderling tegenstrijdige passages binnen de Bijbel. De encycliek tracht een antwoord te formuleren op tal van nieuwe natuurwetenschappelijke ontdekkingen en theorieën, zoals de evolutieleer en nieuwe bewijzen over de ouderdom van de aarde, voortgebracht door de geologie. Leo poneerde als stelling dat ware wetenschap nooit in strijd kon zijn met de Heilige Schrift en opperde dat de wetenschap het weleens niet bij het juiste eind kon hebben. Een direct voortvloeisel uit deze encycliek was de oprichting van de Pauselijke Bijbelcommissie. (nl)
- Providentissimus Deus — Sobre o Estudo das Sagradas Escrituras — foi uma carta encíclica emitida pelo Papa Leão XIII em 18 de novembro de 1893. Nela, ele revisou a história do estudo da Bíblia desde os tempos dos Pais da Igreja até o presente, falou contra os erros dos racionalistas e dos "críticos mais elevados", e destacou os princípios do estudo das escrituras e diretrizes sobre como as escrituras deveriam ser ensinadas nos seminários. Ele também abordou questões de aparentes contradições entre a Bíblia e a ciência física, ou entre uma parte da escritura e outra, e como essas aparentes contradições podem ser resolvidas. (pt)
- Providentissimus Deus, «Об изучении Священного Писания», — очередная энциклика, опубликованная Папой Львом XIII 18 ноября 1893 года. В ней он рассматривал историю изучения Библии со времен отцов церкви до современности, выступал против ошибок рационалистов и сторонников историко-критического метода, а также изложил принципы изучения Священных Писаний и основополагающие принципы их преподавания в семинариях. Он также обратился к вопросам очевидных противоречий между Библией и естествознанием, а также между частями самого Священного Писания. Кроме того, он дал рекомендации относительно их разрешения. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Die Enzyklika Providentissimus Deus („Der sehr vorhersehende Gott“) gehört zu den sogenannten Bibelenzykliken, sie wurde am 18. November 1893 von Papst Leo XIII. veröffentlicht. Ihr Thema ist der Umgang mit der Heiligen Schrift nach dem Verständnis der Römisch-katholischen Kirche. (de)
- Providentissimus Deus, Sur l'Étude des Saintes Écritures, est une encyclique publiée par le pape Léon XIII le 18 novembre 1893. C'est la première fois qu'un pape traite de la Bible, des études bibliques et de l'exégèse. (fr)
- Providentissimus Deus, "On the Study of Holy Scripture", was an encyclical letter issued by Pope Leo XIII on 18 November 1893. In it, he reviewed the history of Bible study from the time of the Church Fathers to the present, spoke against the errors of the Rationalists and "higher critics", and outlined principles of scripture study and guidelines for how scripture was to be taught in seminaries.He also addressed the issues of apparent contradictions between the Bible and physical science, or between one part of scripture and another, and how such apparent contradictions can be resolved. (en)
- Providentissimus Deus — Sobre o Estudo das Sagradas Escrituras — foi uma carta encíclica emitida pelo Papa Leão XIII em 18 de novembro de 1893. Nela, ele revisou a história do estudo da Bíblia desde os tempos dos Pais da Igreja até o presente, falou contra os erros dos racionalistas e dos "críticos mais elevados", e destacou os princípios do estudo das escrituras e diretrizes sobre como as escrituras deveriam ser ensinadas nos seminários. Ele também abordou questões de aparentes contradições entre a Bíblia e a ciência física, ou entre uma parte da escritura e outra, e como essas aparentes contradições podem ser resolvidas. (pt)
- Providentissimus Deus, «Об изучении Священного Писания», — очередная энциклика, опубликованная Папой Львом XIII 18 ноября 1893 года. В ней он рассматривал историю изучения Библии со времен отцов церкви до современности, выступал против ошибок рационалистов и сторонников историко-критического метода, а также изложил принципы изучения Священных Писаний и основополагающие принципы их преподавания в семинариях. Он также обратился к вопросам очевидных противоречий между Библией и естествознанием, а также между частями самого Священного Писания. Кроме того, он дал рекомендации относительно их разрешения. (ru)
- Providentissimus Deus, „O studiu Písma svatého“, je encyklika papeže Lva XIII. vydaná dne 18. listopadu 1893, která nabádá k pečlivému studiu Písma svatého za účelem jeho obrany proti kritice ze strany racionalismu. V encyklice je nejprve zmíněna historie zkoumání a studia Bible od doby církevních otců až po aktuální poměry. Dále pokračuje kritikou tzv. racionalismu a vyšší kritiky a navrhuje principy studia písma a popisuje, jak by se mělo písmo vyučovat v semináři. Providentissimus Deus odpovídal na dvě otázky závaznosti Písma, který nabyly na aktuálnosti v 19. století: (cs)
- Providentissimus Deus "Sobre el estudio de las Sagradas Escrituras", es una encíclica publicada por el Papa León XIII el 18 de noviembre de 1893. En ella, repasa la historia de los estudios de la Biblia desde el tiempo de los Padres de la Iglesia hasta el presente. Aborda los errores del Racionalismo y otras críticas y resalta los principios del estudio de las Sagradas Escrituras. Asimismo, es una guía sobre cómo las Sagradas Escrituras deben ser enseñadas en los seminarios. El Papa León XIII resaltó también las diferencias existentes entre la Biblia y la Física, especialmente la teoría de la evolución y las teorías geológicas sobre la edad de la tierra, las cuales renovaron la tradición bíblica de la creación teniendo lugar hace 6,000 años. También abordó las contradicciones entre los div (es)
- Providentissimus Deus (Mengenai Penelitian Kitab Suci) adalah sebuah ensiklik yang diterbitkan atas perintah Paus Leo XIII pada tanggal 16 November 1893. Di dalamnya ia membahas kembali sejarah penelitian kitab suci dari masa Bapa-bapa Gereja hingga saat itu, berbicara melawan kesalahan-kesalahan kaum Rasionalis dan kaum "pengritik kelas tinggi" (para penganalisis asal usul sebuah teks), dan menjabarkan prinsip-prinsip dari penelitian Kitab Suci dan pedoman bagaiman Kitab Suci itu harus diajarkan di seminari-seminari. Ia juga membahas masalah-masalah kontradiksi yang terlihat jelas antara Kitab Suci dan ilmu pengetahuan yang bersifat fisik, atau antara satu bagian Kitab Suci dengan yang lainnya, dan bagaimana kontradiksi tersebut bisa diselesaikan. (in)
- Providentissimus Deus è un'enciclica di papa Leone XIII, datata al 18 novembre 1893. È la prima volta che un Papa affronta i temi della Bibbia e degli studi biblici ed esegetici ad essa legati. I medesimi temi verranno ripresi dalle encicliche Spiritus Paraclitus di papa Benedetto XV e Divino Afflante Spiritu di papa Pio XII. (it)
- Providentissimus Deus (Latijn voor De Voorzienigheid Gods) is een encycliek van paus Leo XIII van 18 november 1893, die handelt over de studie van de Heilige Schrift. In de encycliek beschrijft Leo de geschiedenis van de Bijbelstudie, vanaf de Kerkvaders tot zijn eigen tijd. Hij waarschuwt tegen het contemporaine rationalisme waarmee de Bijbel wordt bestudeerd en geeft richtlijnen voor de wijze waarop de Bijbel aan de seminaries dient te worden onderwezen. Leo gaat ook in op tegenstellingen tussen de wetenschap en de Heilige Schrift en op onderling tegenstrijdige passages binnen de Bijbel. (nl)
- Providentissimus Deus - encyklika Leona XIII o studium Pisma świętego z 18 listopada 1893 r. Celem dokumentu była obrona studiów biblijnych przed „błędnymi i nierozumnymi nowościami” oraz zachęcenie do ich rozwoju zgodnego z nauką Kościoła. Bezpośrednia polemika została poprzedzona obszernym zarysem historycznym o znaczeniu Biblii w życiu Kościoła, począwszy od ewangelicznej misji Chrystusa i Apostołów oraz o badaniach Pisma św. w starożytności (Ojcowie Kościoła), średniowieczu (scholastycy) i czasach nowożytnych. Miała się opierać na następujących zasadach: (pl)
|
