An Entity of Type: Music107020895, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Ludwig van Beethoven composed his Piano Sonata No. 12 in A♭ major, Op. 26, in 1800–1801, around the same time as he completed his First Symphony. He dedicated the sonata to Prince Karl von Lichnowsky, who had been his patron since 1792. Consisting of four movements, the sonata takes around 20–22 minutes to perform.

Property Value
dbo:abstract
  • La Sonata per a piano núm. 12, en la bemoll major, op. 26 de Ludwig van Beethoven va ser composta entre 1800 i 1801. Està dedicada al Príncep Karl von Lichnowsky. Aquesta peça va ser especialment popular entre els romàntics; fins i tot Chopin, que poques vegades incloïa la música de Beethoven en els seus recitals, la va incloure en el seu repertori. L'obra reflecteix l'experimentació contínua de Beethoven amb la forma sonata per a piano; en lloc del moviment inicial de la sonata-allegro més convencional, comença la sonata amb un tema i variacions, un innovació que Mozart havia introduït unes dècades abans. Tradicionalment, l'inici del període mitjà de Beethoven s'associa amb la seva Simfonia Heroica, composta l'any 1803. No obstant, en les sonates per a piano ja s'observa, abans que en els altres obres seves, el nou estil romàntic. Aquest estil que es caracteritza per la presència de temes apassionats i contraposats, cadències i desenvolupaments extensos, modulacions inesperades i una major presència de scherzos, marxes fúnebres i temes amb variacions en detriment del minuet, ja pot apreciar-se en la Sonata per a piano núm. 8 i aquesta, la Sonata núm. 12. És per això que mentre la Simfonia núm. 3 inaugura un nou estil en les composicions de Beethoven en general, es considera que la Sonata núm. 12 ho fa, en particular dins del seu gènere, la sonata, un any abans. Dura aproximadament 20 minuts (ca)
  • Η Σονάτα για Πιάνο No. 12 σε Λα ύφεση μείζονα, Op. 26 (αγγλικά: Piano Sonata No. 12, γερμανικά: Sonate Nr. 12 in As-Dur) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη μεταξύ το 1800 και 1801, και αφιερωμένη στον Καρλ φον Λιχνόβσκι. Περίπου την ίδια εποχή, ο Μπετόβεν είχε συνθέσει και την πρώτη του συμφωνία. Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη: I. Andante con variazioni - 3/8 σε Λα ύφεση μείζονα, II. Scherzo, allegro molto - 3/4 σε Λα ύφεση μείζονα, Ρε ύφεση μείζονα και Λα ύφεση μείζονα, III. Maestoso andante, marcia funebre sulla morte d'un eroe - 4/4 σε Λα ύφεση ελάσσονα, Λα ύφεση μείζονα και IV. Allegro, Rondo - 2/4 σε Λα ύφεση μείζονα. Μία τυπική εκτέλεση του έργου διαρκεί περίπου 20 με 22 λεπτά. (el)
  • Die Sonate Nr. 12 in As-Dur ist eine Klaviersonate von Ludwig van Beethoven. Komponiert zwischen 1800 und 1801 ist sie in Beethovens Gesamtwerk als Opus 26 eingetragen. Widmungsempfänger ist der Fürst Karl von Lichnowsky, dem Beethoven viele seiner Werke zueignete. Aus musikalischer Sicht markiert die Sonate einen konzeptionellen Umbruch in Beethovens Klavierwerk. Standen die vorhergehenden Sonaten noch ganz im Zeichen klassischen Aufbaus, so schließen sich nun mit dieser und den zwei darauffolgenden Sonaten drei sehr experimentelle Klavierwerke an, in denen Beethoven formale Prinzipien des klassischen Sonatenaufbaus verwirft und mit noch nie Dagewesenem überrascht. (de)
  • La sonata para piano n.º 12 en la bemol mayor, Op. 26 fue compuesta por Ludwig van Beethoven entre 1800 y 1801. La obra está dedicada al príncipe Karl von Lichnowsky. Tradicionalmente se asocia el inicio del período medio de Beethoven con su Sinfonía Heroica de 1803, lo que ha llevado a identificarlo a veces como Heroico. Sin embargo, en las sonatas para piano del compositor se observa, antes que en sus demás obras, el nuevo estilo romántico. Este estilo, caracterizado por temas apasionados y contrapuestos, cadencias y desarrollos extensos, modulaciones inesperadas y una mayor presencia de scherzos, marchas fúnebres y temas con variaciones en detrimento del minué, ya puede apreciarse en las sonatas n.º 8 y n.º 12.​ Es por esto que mientras que la Sinfonía n.º 3 inaugura un nuevo estilo en las composiciones de Beethoven en general, se considera que la sonata n.º 12 lo hace, en particular dentro de su género, un año antes. Dura aproximadamente 20 minutos. (es)
  • La Sonate pour piano no 12 en la bémol majeur, opus 26, de Ludwig van Beethoven, fut composée entre 1800 et 1801, publiée en 1802 et dédiée au prince Carl de Lichnowsky, son mécène depuis 1792. Beethoven a donné le titre de Marche funèbre sur la mort d'un héros au troisième mouvement. Sa composition fut contemporaine de celle de la Première Symphonie. (fr)
  • Ludwig van Beethoven composed his Piano Sonata No. 12 in A♭ major, Op. 26, in 1800–1801, around the same time as he completed his First Symphony. He dedicated the sonata to Prince Karl von Lichnowsky, who had been his patron since 1792. Consisting of four movements, the sonata takes around 20–22 minutes to perform. (en)
  • Ludwig van Beethoven menulis Piano Sonata no. 12 di A♭ major, Op. 26 pada tahun 1800-1801 bersamaan ketika Beethoven menyelesaikan . Sonata ini didedikasikan kepada Pangeran Karl von Lichnowsky, yang telah menjadi donatur Beethoven sejak 1792. Sonata ini memiliki 4 gerakan, dan memakan waktu 20-22 menit untuk menampilkannya. (in)
  • ピアノソナタ第12番 変イ長調 作品26は、ルートヴィヒ・ヴァン・ベートーヴェンが作曲したピアノソナタ。第3楽章に葬送行進曲を配しているため『葬送』と通称される。 (ja)
  • 피아노 소나타 12번 내림가장조, 작품 번호 26는 루트비히 판 베토벤에 의해 쓰인 피아노 소나타로, “장송 행진곡”이라는 별칭을 갖고 있다. (ko)
  • Il nome associato alla dodicesima sonata per pianoforte di Beethoven deriva dalla Marcia Funebre sulla morte di un eroe che compone il terzo movimento (e il cui titolo è stato scelto dall'autore stesso). (it)
  • Pianosonate nr. 12 in As majeur, op. 26, van Ludwig van Beethoven, is een sonate voor piano. Het stuk is opgedragen aan Karl Alois Johann-Nepomuk Vinzenz en duurt circa 20 minuten. (nl)
  • A Sonata para piano n.º 12, Op. 26,tem várias características peculiares. Desde o tema com do primeiro movimento até o allegro final incansável, passando pela marcha fúnebre, fica claro que Beethoven tinha um sentimento especial por essa sonata. O primeiro movimento vem em forma de tema com variações. Pela primeira vez em suas sonatas para piano Beethoven utiliza essa forma para abrir uma sonata. O tema é composto por uma melodia suave e calma, onde Beethoven deixa abertas várias possibilidades rítmicas e melódicas para serem desenvolvidas nas 5 variações subsequentes. A primeira variação explora a parte harmônica do tema. A melodia é implícita, e a mão direita apresenta um "contra canto". Interessante, uma vez que o "contra-canto" vem em oposição a um "canto" que é implícito. A segunda variação traz na textura rítmica sua principal característica. Beethoven usa a técnica de alternância entre as mãos para dar forma a essa variação. O baixo traz a melodia, intercalada com acordes na mão direita. O tema vai se fragmentando aos poucos, se distanciando de sua forma original. Na variação seguinte a alternância entre a melodia e o acompanhamento permanece, mas não tão clara como na variação anterior. O clima é mais pesado, com a tonalidade menor. Beethoven ainda muda a articulação entre mãos, onde a esquerda tem um caráter um pouco mais percursivo do que a direita. As síncopes deslocam o "pulso" da música, outra característica encontrada em grande parte da obra de Beethoven. Na quarta variação, Beethoven explora as síncopes reminiscentes da variação anterior, diluindo ainda mais o tema. Uma variante interessante vem na mão esquerda, quando Beethoven introduz uma figura rítmica (duas semicolcheias seguidas de uma colcheia). Com esse motivo rítmico, o compositor traz o senso rítmico de volta, além de não deixar que a música fique muito diluída. A última variação, por definição a mais longa e tecnicamente mais difícil (pois funciona como uma coda), apresenta uma relação ritmica intrincada. Quiálteras, semicolcheias e fusas tingem de preto as ultimas páginas deste movimento. As notas repetidas, que vêm lá do início do tema, voltam com toda força, criando o acompanhamento dessa variação final. O segundo movimento é um Scherzo, que vem nos moldes dos scherzi das primeiras sonatas. melodia simples, alguma polifonia e um trio com uma atmosfera um pouco diferente. O interessante na confecção dessa sonata é que o scherzo vem logo depois do primeiro movimento. Na tradicional forma em uma sonata, a dança vem sempre em terceiro lugar, logo depois do movimento lento, como que para tirar o sentimento pesado que um movimento lento sempre traz. A leveza de um minueto ou scherzo prepara o ouvinte para o final brilhante. Não é o caso desta sonata. Aqui a leveza do scherzo vem logo depois de um sóbrio primeiro movimento e antes da marcha fúnebre. O fato é que colocando o scherzo como segundo movimento, Beethoven já começa a quebrar com o tradicionalismo da estrutura da sonata para piano. A marcha fúnebre, como toda marcha fúnebre, é lenta e carregada de notas pontuadas - que atribuem à música o ritmo marcial. Essa movimento vem com a inscrição "Marcha Fúnebre para a morte de um herói" e traz o caráter solene do início ao fim. Muitos especulam se essa sonata seria uma espécie de prelúdio à terceira sinfonia (Heróica) composta no ano seguinte. O movimento final aparece numa série interminável de semicolcheias. Como em todas as outras sonatas, o movimento final requer uma técnica apurada por parte do pianista. O turbilhão de notas não para até o final do movimento, por vezes na mão direita, vezes na esquerda e até mesmo em ambas. A forma é o rondó-sonata (A-B-A-C-A-B-A). (pt)
  • Соната для фортепиано № 12 ля-бемоль мажор, опус 26, была написана Бетховеном в 1799—1800 годах и впервые опубликована в 1802 году. Соната была обозначена как «большая соната» и посвящена князю Карлу Лихновскому. Ленц открывает опусом 26 начало второго периода в творчестве композитора, элементы которого, по его мнению, встречаются и в более ранних сонатах. Ленц очень высоко оценил сонату № 12, называя её «быть может, самой совершенной из фортепианных сонат Бетховена». Однако, другие исследователи творчества Бетховена — Улыбышев, Г. Бюлов, напротив, находили, что в сонате отсутствует целостность. Соната выделяется среди прочих произведений Бетховена нестандартными формами, не имеющими аналогов в его более ранних произведениях. Таковы, например, первая часть сонаты представленная в форме вариаций, отсутствие сонатного Allegro, траурный марш в третьей части. Всё это свидетельства неустанного творческого поиска композитора в процессе работы над сонатой. (ru)
  • Sonata fortepianowa nr 12 As-dur op. 26 Ludwiga van Beethovena powstała w latach 1800-1801 i zadedykowana została księciu Karlowi von Lichnowskiemu. (pl)
  • Соната для фортепіано №12, ля-бемоль мажор, op. 26 Л. ван Бетховена написана в 1800-1801 роках. Присвячена князю Карлу фон Ліхновському. Складається з 4-х частин: 1. * Andante con variazioni 2. * Scherzo, allegro molto 3. * Maestoso andante, marcia funebre sulla morte d’un eroe 4. * Allegro (uk)
  • 降A大調第12號鋼琴奏鳴曲,作品26,是貝多芬的鋼琴奏鳴曲,於1800-01年間創作及完成,本曲與他的第1號交響曲為同期作品。作品題獻予他其中一位贊助人。原稿及首版樂譜上均標示為「大奏鳴曲」(Grande Sonata)。 全曲的演奏時間約為20-22分鐘。 (zh)
dbo:soundRecording
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 2083119 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 7651 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1091393870 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:cname
  • Piano Sonata No. 12 (en)
dbp:description
  • Played by Artur Schnabel (en)
dbp:filename
  • Klaviersonate Nr. 12 B-Dur, op. 26 - I.Andante Con Variazioni.ogg (en)
  • Klaviersonate Nr. 12 B-Dur, op. 26 - III.Marcia Funebre - Andante maestoso.ogg (en)
  • Klaviersonate Nr. 12 B-Dur, op. 26 - II.Scherzo - Trio - Allegro molto.ogg (en)
  • Klaviersonate Nr. 12 B-Dur, op. 26 - IV.Allegro.ogg (en)
dbp:title
  • First movement (en)
  • Second movement (en)
  • Third movement (en)
  • Fourth movement (en)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbp:work
  • Piano Sonata No.12, Op.26 (en)
dcterms:subject
rdf:type
rdfs:comment
  • Η Σονάτα για Πιάνο No. 12 σε Λα ύφεση μείζονα, Op. 26 (αγγλικά: Piano Sonata No. 12, γερμανικά: Sonate Nr. 12 in As-Dur) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη μεταξύ το 1800 και 1801, και αφιερωμένη στον Καρλ φον Λιχνόβσκι. Περίπου την ίδια εποχή, ο Μπετόβεν είχε συνθέσει και την πρώτη του συμφωνία. Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη: I. Andante con variazioni - 3/8 σε Λα ύφεση μείζονα, II. Scherzo, allegro molto - 3/4 σε Λα ύφεση μείζονα, Ρε ύφεση μείζονα και Λα ύφεση μείζονα, III. Maestoso andante, marcia funebre sulla morte d'un eroe - 4/4 σε Λα ύφεση ελάσσονα, Λα ύφεση μείζονα και IV. Allegro, Rondo - 2/4 σε Λα ύφεση μείζονα. Μία τυπική εκτέλεση του έργου διαρκεί περίπου 20 με 22 λεπτά. (el)
  • Die Sonate Nr. 12 in As-Dur ist eine Klaviersonate von Ludwig van Beethoven. Komponiert zwischen 1800 und 1801 ist sie in Beethovens Gesamtwerk als Opus 26 eingetragen. Widmungsempfänger ist der Fürst Karl von Lichnowsky, dem Beethoven viele seiner Werke zueignete. Aus musikalischer Sicht markiert die Sonate einen konzeptionellen Umbruch in Beethovens Klavierwerk. Standen die vorhergehenden Sonaten noch ganz im Zeichen klassischen Aufbaus, so schließen sich nun mit dieser und den zwei darauffolgenden Sonaten drei sehr experimentelle Klavierwerke an, in denen Beethoven formale Prinzipien des klassischen Sonatenaufbaus verwirft und mit noch nie Dagewesenem überrascht. (de)
  • La Sonate pour piano no 12 en la bémol majeur, opus 26, de Ludwig van Beethoven, fut composée entre 1800 et 1801, publiée en 1802 et dédiée au prince Carl de Lichnowsky, son mécène depuis 1792. Beethoven a donné le titre de Marche funèbre sur la mort d'un héros au troisième mouvement. Sa composition fut contemporaine de celle de la Première Symphonie. (fr)
  • Ludwig van Beethoven composed his Piano Sonata No. 12 in A♭ major, Op. 26, in 1800–1801, around the same time as he completed his First Symphony. He dedicated the sonata to Prince Karl von Lichnowsky, who had been his patron since 1792. Consisting of four movements, the sonata takes around 20–22 minutes to perform. (en)
  • Ludwig van Beethoven menulis Piano Sonata no. 12 di A♭ major, Op. 26 pada tahun 1800-1801 bersamaan ketika Beethoven menyelesaikan . Sonata ini didedikasikan kepada Pangeran Karl von Lichnowsky, yang telah menjadi donatur Beethoven sejak 1792. Sonata ini memiliki 4 gerakan, dan memakan waktu 20-22 menit untuk menampilkannya. (in)
  • ピアノソナタ第12番 変イ長調 作品26は、ルートヴィヒ・ヴァン・ベートーヴェンが作曲したピアノソナタ。第3楽章に葬送行進曲を配しているため『葬送』と通称される。 (ja)
  • 피아노 소나타 12번 내림가장조, 작품 번호 26는 루트비히 판 베토벤에 의해 쓰인 피아노 소나타로, “장송 행진곡”이라는 별칭을 갖고 있다. (ko)
  • Il nome associato alla dodicesima sonata per pianoforte di Beethoven deriva dalla Marcia Funebre sulla morte di un eroe che compone il terzo movimento (e il cui titolo è stato scelto dall'autore stesso). (it)
  • Pianosonate nr. 12 in As majeur, op. 26, van Ludwig van Beethoven, is een sonate voor piano. Het stuk is opgedragen aan Karl Alois Johann-Nepomuk Vinzenz en duurt circa 20 minuten. (nl)
  • Sonata fortepianowa nr 12 As-dur op. 26 Ludwiga van Beethovena powstała w latach 1800-1801 i zadedykowana została księciu Karlowi von Lichnowskiemu. (pl)
  • Соната для фортепіано №12, ля-бемоль мажор, op. 26 Л. ван Бетховена написана в 1800-1801 роках. Присвячена князю Карлу фон Ліхновському. Складається з 4-х частин: 1. * Andante con variazioni 2. * Scherzo, allegro molto 3. * Maestoso andante, marcia funebre sulla morte d’un eroe 4. * Allegro (uk)
  • 降A大調第12號鋼琴奏鳴曲,作品26,是貝多芬的鋼琴奏鳴曲,於1800-01年間創作及完成,本曲與他的第1號交響曲為同期作品。作品題獻予他其中一位贊助人。原稿及首版樂譜上均標示為「大奏鳴曲」(Grande Sonata)。 全曲的演奏時間約為20-22分鐘。 (zh)
  • La Sonata per a piano núm. 12, en la bemoll major, op. 26 de Ludwig van Beethoven va ser composta entre 1800 i 1801. Està dedicada al Príncep Karl von Lichnowsky. Aquesta peça va ser especialment popular entre els romàntics; fins i tot Chopin, que poques vegades incloïa la música de Beethoven en els seus recitals, la va incloure en el seu repertori. L'obra reflecteix l'experimentació contínua de Beethoven amb la forma sonata per a piano; en lloc del moviment inicial de la sonata-allegro més convencional, comença la sonata amb un tema i variacions, un innovació que Mozart havia introduït unes dècades abans. (ca)
  • La sonata para piano n.º 12 en la bemol mayor, Op. 26 fue compuesta por Ludwig van Beethoven entre 1800 y 1801. La obra está dedicada al príncipe Karl von Lichnowsky. Tradicionalmente se asocia el inicio del período medio de Beethoven con su Sinfonía Heroica de 1803, lo que ha llevado a identificarlo a veces como Heroico. Sin embargo, en las sonatas para piano del compositor se observa, antes que en sus demás obras, el nuevo estilo romántico. Este estilo, caracterizado por temas apasionados y contrapuestos, cadencias y desarrollos extensos, modulaciones inesperadas y una mayor presencia de scherzos, marchas fúnebres y temas con variaciones en detrimento del minué, ya puede apreciarse en las sonatas n.º 8 y n.º 12.​ (es)
  • A Sonata para piano n.º 12, Op. 26,tem várias características peculiares. Desde o tema com do primeiro movimento até o allegro final incansável, passando pela marcha fúnebre, fica claro que Beethoven tinha um sentimento especial por essa sonata. O primeiro movimento vem em forma de tema com variações. Pela primeira vez em suas sonatas para piano Beethoven utiliza essa forma para abrir uma sonata. O tema é composto por uma melodia suave e calma, onde Beethoven deixa abertas várias possibilidades rítmicas e melódicas para serem desenvolvidas nas 5 variações subsequentes. (pt)
  • Соната для фортепиано № 12 ля-бемоль мажор, опус 26, была написана Бетховеном в 1799—1800 годах и впервые опубликована в 1802 году. Соната была обозначена как «большая соната» и посвящена князю Карлу Лихновскому. Ленц открывает опусом 26 начало второго периода в творчестве композитора, элементы которого, по его мнению, встречаются и в более ранних сонатах. Ленц очень высоко оценил сонату № 12, называя её «быть может, самой совершенной из фортепианных сонат Бетховена». Однако, другие исследователи творчества Бетховена — Улыбышев, Г. Бюлов, напротив, находили, что в сонате отсутствует целостность. Соната выделяется среди прочих произведений Бетховена нестандартными формами, не имеющими аналогов в его более ранних произведениях. Таковы, например, первая часть сонаты представленная в форме вар (ru)
rdfs:label
  • Sonata per a piano núm. 12 (Beethoven) (ca)
  • Klaviersonate Nr. 12 (Beethoven) (de)
  • Σονάτα για πιάνο No. 12 (Μπετόβεν) (el)
  • Sonata para piano n.º 12 (Beethoven) (es)
  • Piano Sonata No. 12 (Beethoven) (in)
  • Sonata per pianoforte n. 12 (Beethoven) (it)
  • Sonate pour piano no 12 de Beethoven (fr)
  • 피아노 소나타 12번 (베토벤) (ko)
  • ピアノソナタ第12番 (ベートーヴェン) (ja)
  • Piano Sonata No. 12 (Beethoven) (en)
  • Pianosonate nr. 12 (Beethoven) (nl)
  • XII Sonata fortepianowa Beethovena (pl)
  • Sonata para piano n.º 12 (Beethoven) (pt)
  • Соната для фортепиано № 12 (Бетховен) (ru)
  • 第12號鋼琴奏鳴曲 (貝多芬) (zh)
  • Соната для фортепіано № 12 (Бетховен) (uk)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License