| dbo:abstract
|
- رحلة فرام نانسن هي رحلة كانت بين عامي (1893-1896) من قبل المستكشف النرويجي فريتيوف نانسن للوصول إلى القطب الشمالي الجغرافي من خلال إستغلال التيار الشرقي والشرقي الغربي للمحيط المتجمد الشمالي. في مواجهة الكثير من الفشل من قبل المستكشفين القطبيين الآخرين، أخذ نانسن سفينته فرام إلى جزر سيبيريا الجديدة في المحيط المتجمد الشمالي الشرقي، تجمدت السفينة بالجليد، وانتظر الانجراف لحملها نحو القطب. بفارغ الصبر مع السرعة البطيئة والطابع الغير منتظم للانجراف، وبعد مرور 18 شهر (سنة ونصف)، غادر نانسن برفقة صديقة هيلمار يوهانسن، السفينة مع فريقه المكون من الكلاب والزلاجات التي صنعت خصيصاً للقطب. لم يصلوا إلى القطب، لكنهم حققوا رقماً قياسياً في أقصى الشمال بخط عرض شمال 86 درجة و13.6 درجة شمالاً قبل التراجع الكبير للخلف فوق الجليد والماء للوصول إلى بر الأمان في أرخبيل فرنسوا جوزيف. مع ذلك، استمرت فرام في الانجراف غربًا، وظهرت أخيرًا في شمال المحيط الأطلسي. نشأت فكرة الرحلة بعد اكتشاف عناصر من السفينة الأمريكية جانيت، التي غرقت قبالة الساحل الشمالي لسيبيريا في عام 1881، بعد ثلاث سنوات تم العثور عليها في الساحل الجنوبي الغربي لجرينلاند. من الواضح بأن حطام السفينة تم نقله عبر المحيط القطبي، وربما عبر القطب نفسه. استنادًا إلى هذا الحطام والحطام الذي تم استرداده من ساحل جرينلاند، طور عالم الأرصاد الجوية هنريك مون نظرية الانجراف عبر القطبية، الأمر الذي دفع نانسن إلى الاعتقاد بأن السفينة مصممة خصيصًا بحيث يمكن تجميدها في الثلج واتباع نفس المسار مثل حطام جانيت، وبالتالي الوصول إلى القطب. أشرف نانسن على بناء السفينة ببدن مستدير ومميزات أخرى مصممة لتحمل الضغط لفترة طويلة من الجليد. ونادراً ما تعرضت السفينة للمخاطر أثناء مكوثها الطويل، وخرجت سليمة بعد ثلاث سنوات. ساهمت الملاحظات العلمية التي أجريت خلال هذه الفترة بشكل كبير في النظام الجديد لعلم المحيطات، والذي أصبح فيما بعد المحور الرئيسي لعمل نانسن العلمي. أثبت انجراف فرام وزلاجات رحلة نانسن بشكل قاطع أنه لم تكن هناك كتل أرضية كبيرة بين القارات الأوراسية والقطب الشمالي، وأكدت الطابع العام للمنطقة القطبية الشمالية كبحر عميق مغطى بالجليد. على الرغم من تقاعد نانسن عن الاستكشاف بعد هذه الرحلة، إلا أن طرق السفر والبقاء التي طورها مع هيلمار يوهانسن أثرت على جميع البعثات القطبية، الشمالية والجنوبية، التي تلت رحلته خلال الثلاث عقود اللاحقة. (ar)
- L'expedició Fram de Nansen de 1893–1896 va ser un intent de l'explorador noruec Fridtjof Nansen d'arribar al pol nord geogràfic aprofitant el corrent natural est-oest de l'oceà Àrtic. Davant del gran desànim d'altres exploradors polars, Nansen va portar el seu vaixell Fram a les illes de Nova Sibèria a l'est de l'oceà Àrtic, el va deixar atrapar pel gel i va esperar que la deriva el portés cap al pol. Impacients per la velocitat lenta i el caràcter erràtic de la deriva, després de 18 mesos Nansen i un company escollit, , van abandonar el vaixell amb un equip de gossos samoiedes i trineus i van marxar cap al pol. No ho van assolir, però van aconseguir una latitud nord més llunyana rècord de 86°13,6′N abans d'una llarga retirada sobre el gel i l'aigua per assolir la seguretat a la Terra de Francesc Josep. Mentrestant, el Fram va continuar derivant cap a l'oest, emergint finalment a l'oceà Atlàntic Nord. La idea de l'expedició havia sorgit per uns objectes del vaixell nord-americà Jeannette, que s'havia enfonsat a la costa nord de Sibèria el 1881(veure expedició Jeannette), que van aparèixer tres anys més tard a la costa sud-oest de Groenlàndia. Òbviament, les restes havien estat transportades a través de l'oceà polar, potser a través del mateix pol. A partir d'aquesta i altres restes recuperades de la costa de Groenlàndia, el meteoròleg va desenvolupar la teoria de la deriva transpolar, que va portar a Nansen a creure que un vaixell especialment dissenyat es podria congelar a la banquisa i seguir el mateix camí que les restes del Jeannette, i per tant, arribar a les proximitats del pol. Nansen va supervisar la construcció d'un vaixell amb un casc arrodonit i altres característiques dissenyades per suportar la pressió prolongada del gel. El vaixell va ser amenaçat poques vegades durant el seu llarg empresonament i va sortir intacte després de tres anys. Les observacions científiques realitzades durant aquest període van contribuir significativament a la nova disciplina de l'oceanografia, que posteriorment es va convertir en el focus principal del treball científic de Nansen. La deriva del Fram i el viatge en trineu de Nansen van demostrar de manera concloent que no hi havia masses terrestres significatives entre els continents eurasiàtics i el Pol Nord, i van confirmar el caràcter general de la regió del polar nord com un mar profund i cobert de gel. Encara que Nansen es va retirar de l'exploració després d'aquesta expedició, els mètodes de viatge i supervivència que va desenvolupar amb Johansen van influir en totes les expedicions polars que van seguir en les tres dècades següents, tant a l'Àrtic com a l'Antàrtida. (ca)
- Die Fram-Expedition (1893–1896) unter der Leitung des norwegischen Polarforschers Fridtjof Nansen war eine Forschungsreise in die Arktis mit dem Ziel, den geographischen Nordpol mithilfe der natürlichen Eisdrift im Arktischen Ozean zu erreichen. Die Idee zu dieser Expedition entstand, nachdem im Eis eingeschlossene Überreste des im Juni 1881 vor der Nordküste Sibiriens gesunkenen US-amerikanischen Kriegsschiffs USS Jeannette drei Jahre später an der Südwestküste Grönlands entdeckt worden waren. Die anhand dieses Fundes entwickelte Theorie einer transpolaren Driftströmung bildete die Grundlage für Nansens Expeditionspläne, die er im Februar 1890 der präsentierte. Die erforderlichen finanziellen Mittel erhielt Nansen vom norwegischen Staat und von öffentlichen Institutionen und privaten Sponsoren. Das eigens für diese Forschungsreise erbaute Expeditionsschiff Fram hatte einige technische Besonderheiten, durch die es dem Eisdruck während der dreijährigen Eisdrift schadlos widerstand. Trotz Bedenken anderer Polarforscher fuhren Nansen und zwölf Begleiter mit der Fram zu den Neusibirischen Inseln im östlichen Arktischen Ozean und ließen sie dort im Packeis einfrieren. Angesichts der geringen Driftgeschwindigkeit und der Unvorhersehbarkeit der Driftrichtung verließ Nansen das Schiff nach 18 Monaten im März 1895, um gemeinsam mit Fredrik Hjalmar Johansen den Nordpol auf Skiern und mit Schlittenhunden zu erreichen. Dieses gelang ihnen zwar nicht, doch stellten sie mit einer Breite von 86° 13,6′ N einen neuen Nordrekord auf. Nach einem gefahrvollen Rückweg über Eis und offenes Wasser retteten sich Nansen und Johansen auf vorgelagerte Inseln von Franz-Josef-Land, von wo sie nach Norwegen zurückkehrten. Die Fram ihrerseits erreichte mit den übrigen Expeditionsteilnehmern nach langer Eisdrift den Nordatlantik. Die wissenschaftlichen Beobachtungen während der Expedition waren bedeutende Beiträge zu der damals noch jungen Forschungsdisziplin der Ozeanographie, die zum zentralen Inhalt von Nansens wissenschaftlichem Wirken wurde. Die Eisdrift der Fram und der Marsch nach Norden bewies, dass sich zwischen dem eurasischen Kontinent und dem Nordpol keine größeren Landmassen befinden und die Nordpolarregion im Wesentlichen durch vereiste Tiefsee gekennzeichnet ist. Bei dieser Expedition wurden Methoden zum Überleben und für den Transport in polaren Regionen entwickelt, die beispielhaft für alle nachfolgenden Forschungsreisen sowohl in die Arktis als auch in die Antarktis waren. (de)
- La expedición Fram (1893-1896), fue un intento del explorador noruego Fridtjof Nansen de llegar al Polo Norte geográfico aprovechando la deriva del hielo de la corriente natural este-oeste del océano Ártico. Al contrario que muchos otros exploradores polares que se desalentaban cuando sus barcos era atrapados por el hielo, Nansen navegó con su barco Fram (que en noruego, significa Adelante) a las islas de Nueva Siberia, en el este del océano Ártico, hasta que quedó atrapado en la banquisa, esperando que la deriva le llevase hacia el Polo. Impaciente con la lentitud y el carácter errático de la deriva, después de 18 meses, Nansen y uno de sus acompañantes, Hjalmar Johansen, dejaron la nave con un equipo de perros y trineos y se dirigieron hacia el polo. No lo lograron, pero alcanzaron un récord de latitud más al norte de 86°13,6 'N, antes de emprender una larga retirada a través del hielo y de las aguas abiertas para alcanzar la seguridad en la Tierra de Francisco José. Mientras tanto, el Fram continuó a la deriva hacia el oeste, saliendo finalmente en el océano Atlántico Norte casi en las mismas fechas, tras haber estado casi tres años inmovilizado. La idea de la expedición surgió después de que algunos restos de la nave estadounidense USS Jeannette, que se había hundido en la costa norte de Siberia en 1881, se descubrieran tres años más tarde frente a la costa suroccidental de Groenlandia. Los restos habían sido, obviamente, llevados a través del océano Ártico, quizá a través del mismo Polo. Sobre la base de este y otros restos recuperados en la costa de Groenlandia, el meteorólogo Henrik Mohn desarrolló una teoría de la deriva transpolar, lo que llevó Nansen a creer que un barco especialmente diseñado podría quedar atrapado en el hielo y seguir el mismo camino que los restos de la USS Jeannette, llegando por lo tanto a las cercanías del Polo. Nansen supervisó la construcción de un buque con un casco redondeado y otras características especialmente diseñadas para resistir una presión prolongada del hielo. El barco apenas estuvo en peligro durante su largo aprisionamiento y salió ileso después de tres años. Las observaciones científicas realizadas durante ese período contribuyeron significativamente a la nueva disciplina de la oceanografía, que posteriormente se convirtió en el foco principal de la labor científica de Nansen. El viaje a la deriva del Fram y el viaje en trineo de Nansen y Johansen demostraron de manera concluyente que no había una masa de tierra significativa entre los continentes euroasiático y el Polo Norte, y confirmaron el carácter general de la región polar norte como un mar profundo, cubierto de hielo. Aunque Nansen abandonó la exploración después de esta expedición, sus métodos de viaje y supervivencia, que desarrolló con Johansen, influyeron en todas las expediciones polares que les siguieron en las próximas tres décadas, al norte y al sur. (es)
- L’expédition Fram est une expédition maritime menée dans l'océan Arctique par le Norvégien Fridtjof Nansen à bord du navire Fram entre 1893 et 1896. Nansen et son équipage ont tenté d'atteindre le pôle Nord en utilisant la dérive de la banquise créée par le courant marin de l'océan Arctique. Fridtjof Nansen fonde son entreprise sur les conclusions qu'il tire de l'échec de l'expédition Jeannette (1879-1881), broyée par les glaces au large des îles de Nouvelle-Sibérie et dont des débris sont retrouvés quelques années plus tard sur la banquise au Groenland. Cette découverte amène certains scientifiques à formuler l'hypothèse de l'existence d'un courant marin transpolaire qui entraîne une dérive de la banquise. Nansen reprend cette théorie à son compte et se lance dans la construction d'un navire capable de résister à la pression des glaces pour lui permettre de se laisser porter par la banquise. Malgré le scepticisme de nombreux explorateurs polaires, Nansen utilise l'élan patriotique qui a cours en Norvège à la fin du XIXe siècle pour trouver des fonds et monter son expédition. À 29 ans, Fridtjof Nansen, qui vient d'achever la première traversée du Groenland à ski, n'est pas un novice des expéditions polaires. Avec l'architecte naval Colin Archer, il conçoit le Fram dont la spécificité réside dans une coque arrondie lui permettant d'être soulevé par la glace plutôt qu'écrasé. Le navire part de Christiania (aujourd'hui Oslo) à l'été 1893 avec douze hommes à son bord. Fridtjof Nansen mène son navire vers l'archipel de Nouvelle-Sibérie où il le laisse prendre par les glaces, en espérant que la dérive le mène vers le pôle. Après deux hivernages et de longs mois d'une dérive erratique, le navire s'est rapproché du pôle, mais pas assez rapidement au goût de Nansen. Il décide alors de se lancer à la conquête du pôle Nord en traîneau à chien et à ski, en compagnie de Hjalmar Johansen. En mars 1895, ils quittent le navire qui est laissé sous le commandement d'Otto Sverdrup. Nansen et Johansen n'atteignent pas le pôle mais réussissent à se porter jusqu'à une latitude de 86° 13' 6" N, le point le plus au nord (ou farthest North en anglais) jamais atteint jusqu'alors. Bloqués par l'état de la glace, ils entament alors une longue retraite jusqu'à la terre François-Joseph où ils sont contraints d'hiverner. Ils repartent ensuite vers le sud et rencontrent par hasard l'explorateur Frederick George Jackson, plus de quinze mois après avoir quitté le Fram. Jackson mène les deux hommes au cap Flora, son camp de base sur l'île Northbrook, d'où ils regagnent la Norvège. Pendant ce temps, le Fram a continué sa dérive vers l'ouest. Rarement mis en danger durant son long emprisonnement, le navire retrouve la mer libre à l'été 1896, après trois années de dérive. Nansen et Johansen d'un côté, le Fram et le reste de l'équipage de l'autre, rentrent en Norvège à peu près au même moment. Les retrouvailles ont lieu à Tromsø en août 1896. L'ensemble des hommes de l'expédition sont accueillis en héros tout au long de leur voyage de retour le long des côtes de Norvège jusqu'à Christiania. Les observations scientifiques menées durant ce voyage ont contribué de manière significative aux progrès de l'océanographie. La dérive du Fram et le voyage de Nansen en traîneau sur la banquise prouvent qu'il n'existe pas de masse terrestre notable au nord de l'Eurasie et confirment le caractère océanique des régions arctiques, couvertes d'une épaisse couche de glaces flottant sur l'océan. Les méthodes de voyage et de survie en milieu polaire utilisées par Nansen influencent considérablement toutes les expéditions polaires à venir. Le Fram est par la suite réutilisé lors des expéditions polaires d'Otto Sverdrup dans l'arctique canadien (1898-1902) et de Roald Amundsen à la conquête du pôle Sud (1910-1912). Depuis 1936, il est exposé au musée du Fram à Oslo. (fr)
- Nansen's Fram expedition of 1893–1896 was an attempt by the Norwegian explorer Fridtjof Nansen to reach the geographical North Pole by harnessing the natural east–west current of the Arctic Ocean. In the face of much discouragement from other polar explorers, Nansen took his ship Fram to the New Siberian Islands in the eastern Arctic Ocean, froze her into the pack ice, and waited for the drift to carry her towards the pole. Impatient with the slow speed and erratic character of the drift, after 18 months Nansen and a chosen companion, Hjalmar Johansen, left the ship with a team of Samoyed dogs and sledges and made for the pole. They did not reach it, but they achieved a record Farthest North latitude of 86°13.6′N before a long retreat over ice and water to reach safety in Franz Josef Land. Meanwhile, Fram continued to drift westward, finally emerging in the North Atlantic Ocean. The idea for the expedition had arisen after items from the American vessel Jeannette, which had sunk off the north coast of Siberia in 1881, were discovered three years later off the south-west coast of Greenland. The wreckage had obviously been carried across the polar ocean, perhaps across the pole itself. Based on this and other debris recovered from the Greenland coast, the meteorologist Henrik Mohn developed a theory of transpolar drift, which led Nansen to believe that a specially designed ship could be frozen in the pack ice and follow the same track as Jeannette wreckage, thus reaching the vicinity of the pole. Nansen supervised the construction of a vessel with a rounded hull and other features designed to withstand prolonged pressure from ice. The ship was rarely threatened during her long imprisonment, and emerged unscathed after three years. The scientific observations carried out during this period contributed significantly to the new discipline of oceanography, which subsequently became the main focus of Nansen's scientific work. Fram's drift and Nansen's sledge journey proved conclusively that there were no significant land masses between the Eurasian continents and the North Pole, and confirmed the general character of the north polar region as a deep, ice-covered sea. Although Nansen retired from exploration after this expedition, the methods of travel and survival he developed with Johansen influenced all the polar expeditions, north and south, which followed in the subsequent three decades. (en)
- Ekspedisi Fram oleh Nansen adalah sebuah upaya tahun 1893–1896 oleh penjelajah Norwegia Fridtjof Nansen untuk mencapai kawasan Kutub Utara dengan mengikuti arus timur-barat alami dari Samudera Arktik. Dalam menghadapi sebagian besar hambatan dari para penjelajah kutub lainnya, Nansen menumpangi kapal Fram menuju Kepulauan Siberia Baru di timur Samudera Arktik, membekukannya dalam , dan menunggu suatu hanyutan untuk membawanya menuju kutub. Diiringi dengan karakter lambat dan ringkih dari hanyutan tersebut, setelah 18 bulan, Nansen dan seorang pengikut pilihannya, , meninggalkan kapal dengan sekelompok anjing dan kereta salju dan pergi ke kutub. Mereka tak mencapainya, namun mereka meraih rekor bujur 86°13.6′N sebelum perjalanan panjang di sepanjang es dan perairan untuk mendapatkan penyelamatan di . Sementara itu, Fram melanjutkan perjalanan ke arah barat, dan akhirnya mencapai Samudera Atlantik Utara. (in)
- ナンセンのフラム号遠征（ナンセンのフラムごうえんせい、英: Nansen's Fram expedition）は、1893年から1896年に、ノルウェーの探検家フリチョフ・ナンセンが、北極海の東から西に向かう自然の潮流を利用して、地理上の北極点に到達しようとした試みである。他の極圏探検家達からは多くの否定的見解が述べられていたが、ナンセンは、その遠征船フラム号で北極海東部のノヴォシビルスク諸島に向かい、叢氷の中に船を凍結させ、そのまま漂流して北極点に到達するのを待った。漂流の緩りとした速度と不安定な性格に耐えられず、18か月後にナンセンと選ばれた隊員であるが船を降り、犬橇のチームと共に北極点を目指した。結局北極点には達しなかったが、それまでの最北端である北緯86度13.6分の記録を作り、その後2人は長期間氷と海を渡って、ゼムリャフランツァヨシファに無事帰還した。一方フラム号は西への漂流を続け、最終的には北大西洋に出てきた。 この遠征のアイディアは、アメリカの船USSジャネット号が1881年にシベリアの北海岸沖で沈没し、3年後にグリーンランド南西海岸沖で見つかったことから得られた。この難破船は明らかに北極海を渡って来ており、北極点そのものを通過した可能性があった。このことや、グリーンランド海岸で回収したほかのゴミから、気象学者のは極点を漂流する学説を考えだし、それがナンセンをして、特別に設計した船ならば、叢氷の中に閉じ込められたまま難破船ジャネット号と同じ経路を辿り、北極点の近くに達することができると考えるに至った。 ナンセンは丸い船腹など長期間氷の圧力に耐えられるようにデザインした船の建造を監督した。この船は長く氷に閉じ込められてもほとんど脅威を受けず、3年後には無傷で戻って来た。この期間に行われた科学的観測によって海洋学の新しい分野に大いに貢献し、その後はナンセンの科学的研究の重要課題になった。フラム号の漂流とナンセンの橇の旅によって、ユーラシア大陸と北極点の間には注目するような陸地がないことが証明され、北極点近くの領域は氷に覆われた深い海であることが確認された。ナンセンはこの遠征後に探検から身を引いたが、ヨハンセンと共に開発した旅や生存のための手段は、その後の30年間における北極や南極での遠征全てに影響を与えた。 (ja)
- La spedizione di Nansen sulla Fram fu un tentativo del 1893–1896 da parte dell'esploratore norvegese Fridtjof Nansen di raggiungere il Polo nord. Nonostante le critiche di altri esploratori polari, Nansen portò la sua nave Fram alle Isole della Nuova Siberia nel Mar Glaciale Artico orientale, la fece incagliare dal pack ed attese che la deriva la trasportasse verso il polo. Impaziente per la bassa velocità ed il carattere irregolare della deriva, dopo 18 mesi Nansen ed un compagno di sua scelta, Fredrik Hjalmar Johansen, abbandonarono la nave con un gruppo di cani e slitte dirigendosi verso il polo. Non lo raggiunsero, ma stabilirono un nuovo primato di a 86°13.6′N prima di compiere una lunga ritirata per rifugiarsi nella Terra di Francesco Giuseppe. Nel frattempo la Fram aveva continuato ad andare alla deriva verso ovest, entrando infine nell'oceano Atlantico. L'idea di una spedizione nacque quando, nel 1884, furono scoperti al largo della Groenlandia occidentale oggetti della nave statunitense , affondata al largo della costa siberiana nel 1881. Il relitto era stato quindi trasportato per tutto il mar glaciale artico, forse passando dal polo stesso. Basandosi su questo e su altri relitti recuperati lungo la costa della Groenlandia, il meteorologo sviluppò la teoria della deriva transpolare, che convinse Nansen del fatto che una nave speciale potesse venire intrappolata dai ghiacci e seguire lo stesso tracciato della Jeannette, avvicinandosi quindi al polo. Nansen supervisionò la costruzione di un vascello con scafo arrotondato ed altre caratteristiche studiate per resistere alla prolungata pressione del ghiaccio. La nave fu raramente minacciata durante la lunga prigionia e ne uscì indenne dopo tre anni. Le osservazioni scientifiche svolte in questo periodo portarono molto materiale alla neonata scienza dell'oceanografia, che poi divenne il fulcro del lavoro scientifico di Nansen. La deriva della Fram ed il viaggio in slitta di Nansen dimostrarono che non c'erano terre significativamente grandi tra il continente eurasiatico ed il polo nord, e confermò l'ipotesi secondo cui la regione artica fosse un mare coperto da spesso ghiaccio. Nonostante Nansen si sia ritirato dalle esplorazioni dopo questa avventura, i metodi di viaggio e sopravvivenza che sviluppò con Johansen influenzarono le successive spedizioni polari in Artide e Antartide per almeno 30 anni. (it)
- Норве́жская поля́рная экспеди́ция 1893—1896 годов (Первая экспедиция на «Фраме», норв. Første Fram-ekspedisjon) на корабле «Фрам» преследовала цели исследования высоких широт Арктики и достижения географического Северного полюса. Руководитель — Фритьоф Нансен. Экспедиция стала существенным прорывом в методах полярных исследований: впервые в мировой практике небольшая команда сознательно вморозила специально построенное экспедиционное судно в паковые льды с целью систематических комплексных исследований бассейна Северного Ледовитого океана. Нансеном и Ялмаром Йохансеном была предпринята попытка достижения Северного полюса на собачьих упряжках, в результате 6 апреля 1895 года они добрались до 86° 13.6’ с. ш., что было на тот момент абсолютным мировым рекордом. Первая полярная экспедиция XIX века, в ходе которой не было потеряно ни одного человека. (ru)
- Expedição Fram (1893–1896) foi uma tentativa do explorador norueguês Fridtjof Nansen de atingir o Polo Norte utilizando a corrente natural que atravessa o oceano Ártico, de leste para oeste. Apesar da opinião desfavorável da maioria dos especialistas em regiões polares, Nansen embarcou no Fram e navegou até às ilhas da Nova Sibéria onde se deixou aprisionar na banquisa, esperando que a deriva o levasse até ao Polo. Impaciente com a lentidão do avanço do Fram, e dando-se conta de que dessa maneira não chegaria a seu objetivo, Nansen decidiu, depois de 18 meses de deriva, deixar o navio e, juntamente com Hjalmar Johansen, partir a pé, levando cães e trenós. A dupla não conseguiu chegar ao Polo, mas os dois alcançaram o ponto mais a norte do planeta já atingido por um ser humano até então, à latitude de 86°13,6'N, antes de um longo regresso sobre o gelo para chegar à Terra de Francisco José. Durante este tempo, o Fram continuou a sua deriva para oeste e foi libertado do gelo no oceano Atlântico, perto de Spitzbergen. A ideia para a expedição surgiu após se terem encontrado algumas partes do navio norte-americano Jeannette, depois de este se ter afundado ao largo da costa norte da Sibéria, em 1881, na costa sudoeste da Gronelândia. Os destroços tinham sido levados através do oceano polar, talvez através do próprio polo. Com base nesta ideia, e nos destroços recuperados, o meteorologista Henrik Mohn desenvolveu uma teoria de deriva polar que levou Nansen a acreditar que um navio especialmente concebido poderia ser congelado no gelo e seguir o mesmo percurso que os restos do Jeannette, aproximando-se, assim, do Polo Norte. Nansen supervisionou a construção de um navio com o casco redondo e outras particularidades, desenhado para aguentar a pressão prolongada do gelo. O navio nunca esteve em perigo durante o prolongado período em que esteve preso no gelo e, após três anos de viagem, não tinha quaisquer problemas na sua estrutura. As observações científicas realizadas durante este período contribuíram significativamente para a nova disciplina, a oceanografia, a qual se tornou na principal área de estudos do trabalho científico de Nansen. A deriva do Fram e a viagem de trenó efectuada por Nansen mostraram que não havia muito terreno entre a Eurásia e o Polo Norte, e confirmaram que o polo era uma região inóspita coberta de gelo do mar. Embora Nansen se tenha retirado das explorações depois desta expedição, os métodos de viagem e de sobrevivência que ele tinha desenvolvido com Johansen influenciaram todas as expedições seguintes, a norte e a sul, durante três décadas. (pt)
- Норвезька полярна експедиція 1893—1896 років (Перша експедиція на «Фрам», норв. Første Fram-ekspedisjon) на кораблі «Фрам» мала на меті дослідження високих широт Арктики й досягнення географічного Північного полюса Керівник — Фрітьйоф Нансен. Експедиція стала істотним проривом в методах полярних досліджень: вперше у світовій практиці невелика команда свідомо вморозила спеціально побудоване експедиційне судно в пакові льоди з метою систематичних комплексних досліджень басейну Північного Льодовитого океану. Нансен і Ялмар Йогансен спробували досягти Північного полюсу на собачих упряжках. У результаті, 6 квітня 1895 року, вони дісталися до 86° 13.6' п. ш., що було на той момент абсолютним світовим рекордом. Це була перша полярна експедиція XIX століття, у ході якої не втратили жодної людини. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Норвезька полярна експедиція 1893—1896 років (Перша експедиція на «Фрам», норв. Første Fram-ekspedisjon) на кораблі «Фрам» мала на меті дослідження високих широт Арктики й досягнення географічного Північного полюса Керівник — Фрітьйоф Нансен. Експедиція стала істотним проривом в методах полярних досліджень: вперше у світовій практиці невелика команда свідомо вморозила спеціально побудоване експедиційне судно в пакові льоди з метою систематичних комплексних досліджень басейну Північного Льодовитого океану. Нансен і Ялмар Йогансен спробували досягти Північного полюсу на собачих упряжках. У результаті, 6 квітня 1895 року, вони дісталися до 86° 13.6' п. ш., що було на той момент абсолютним світовим рекордом. Це була перша полярна експедиція XIX століття, у ході якої не втратили жодної людини. (uk)
- رحلة فرام نانسن هي رحلة كانت بين عامي (1893-1896) من قبل المستكشف النرويجي فريتيوف نانسن للوصول إلى القطب الشمالي الجغرافي من خلال إستغلال التيار الشرقي والشرقي الغربي للمحيط المتجمد الشمالي. في مواجهة الكثير من الفشل من قبل المستكشفين القطبيين الآخرين، أخذ نانسن سفينته فرام إلى جزر سيبيريا الجديدة في المحيط المتجمد الشمالي الشرقي، تجمدت السفينة بالجليد، وانتظر الانجراف لحملها نحو القطب. بفارغ الصبر مع السرعة البطيئة والطابع الغير منتظم للانجراف، وبعد مرور 18 شهر (سنة ونصف)، غادر نانسن برفقة صديقة هيلمار يوهانسن، السفينة مع فريقه المكون من الكلاب والزلاجات التي صنعت خصيصاً للقطب. لم يصلوا إلى القطب، لكنهم حققوا رقماً قياسياً في أقصى الشمال بخط عرض شمال 86 درجة و13.6 درجة شمالاً قبل التراجع الكبير للخلف فوق الجليد والماء للوصول إلى بر الأمان في أرخبيل فرنسوا جوزيف. مع ذلك، استمرت فرام في ال (ar)
- Die Fram-Expedition (1893–1896) unter der Leitung des norwegischen Polarforschers Fridtjof Nansen war eine Forschungsreise in die Arktis mit dem Ziel, den geographischen Nordpol mithilfe der natürlichen Eisdrift im Arktischen Ozean zu erreichen. Die Idee zu dieser Expedition entstand, nachdem im Eis eingeschlossene Überreste des im Juni 1881 vor der Nordküste Sibiriens gesunkenen US-amerikanischen Kriegsschiffs USS Jeannette drei Jahre später an der Südwestküste Grönlands entdeckt worden waren. Die anhand dieses Fundes entwickelte Theorie einer transpolaren Driftströmung bildete die Grundlage für Nansens Expeditionspläne, die er im Februar 1890 der präsentierte. Die erforderlichen finanziellen Mittel erhielt Nansen vom norwegischen Staat und von öffentlichen Institutionen und privaten Spo (de)
- La expedición Fram (1893-1896), fue un intento del explorador noruego Fridtjof Nansen de llegar al Polo Norte geográfico aprovechando la deriva del hielo de la corriente natural este-oeste del océano Ártico. Al contrario que muchos otros exploradores polares que se desalentaban cuando sus barcos era atrapados por el hielo, Nansen navegó con su barco Fram (que en noruego, significa Adelante) a las islas de Nueva Siberia, en el este del océano Ártico, hasta que quedó atrapado en la banquisa, esperando que la deriva le llevase hacia el Polo. Impaciente con la lentitud y el carácter errático de la deriva, después de 18 meses, Nansen y uno de sus acompañantes, Hjalmar Johansen, dejaron la nave con un equipo de perros y trineos y se dirigieron hacia el polo. No lo lograron, pero alcanzaron un ré (es)
- Nansen's Fram expedition of 1893–1896 was an attempt by the Norwegian explorer Fridtjof Nansen to reach the geographical North Pole by harnessing the natural east–west current of the Arctic Ocean. In the face of much discouragement from other polar explorers, Nansen took his ship Fram to the New Siberian Islands in the eastern Arctic Ocean, froze her into the pack ice, and waited for the drift to carry her towards the pole. Impatient with the slow speed and erratic character of the drift, after 18 months Nansen and a chosen companion, Hjalmar Johansen, left the ship with a team of Samoyed dogs and sledges and made for the pole. They did not reach it, but they achieved a record Farthest North latitude of 86°13.6′N before a long retreat over ice and water to reach safety in Franz Josef Land. (en)
- Ekspedisi Fram oleh Nansen adalah sebuah upaya tahun 1893–1896 oleh penjelajah Norwegia Fridtjof Nansen untuk mencapai kawasan Kutub Utara dengan mengikuti arus timur-barat alami dari Samudera Arktik. Dalam menghadapi sebagian besar hambatan dari para penjelajah kutub lainnya, Nansen menumpangi kapal Fram menuju Kepulauan Siberia Baru di timur Samudera Arktik, membekukannya dalam , dan menunggu suatu hanyutan untuk membawanya menuju kutub. Diiringi dengan karakter lambat dan ringkih dari hanyutan tersebut, setelah 18 bulan, Nansen dan seorang pengikut pilihannya, , meninggalkan kapal dengan sekelompok anjing dan kereta salju dan pergi ke kutub. Mereka tak mencapainya, namun mereka meraih rekor bujur 86°13.6′N sebelum perjalanan panjang di sepanjang es dan perairan untuk mendapatkan penyel (in)
- L’expédition Fram est une expédition maritime menée dans l'océan Arctique par le Norvégien Fridtjof Nansen à bord du navire Fram entre 1893 et 1896. Nansen et son équipage ont tenté d'atteindre le pôle Nord en utilisant la dérive de la banquise créée par le courant marin de l'océan Arctique. (fr)
- La spedizione di Nansen sulla Fram fu un tentativo del 1893–1896 da parte dell'esploratore norvegese Fridtjof Nansen di raggiungere il Polo nord. Nonostante le critiche di altri esploratori polari, Nansen portò la sua nave Fram alle Isole della Nuova Siberia nel Mar Glaciale Artico orientale, la fece incagliare dal pack ed attese che la deriva la trasportasse verso il polo. Impaziente per la bassa velocità ed il carattere irregolare della deriva, dopo 18 mesi Nansen ed un compagno di sua scelta, Fredrik Hjalmar Johansen, abbandonarono la nave con un gruppo di cani e slitte dirigendosi verso il polo. Non lo raggiunsero, ma stabilirono un nuovo primato di a 86°13.6′N prima di compiere una lunga ritirata per rifugiarsi nella Terra di Francesco Giuseppe. Nel frattempo la Fram aveva continuato (it)
- ナンセンのフラム号遠征（ナンセンのフラムごうえんせい、英: Nansen's Fram expedition）は、1893年から1896年に、ノルウェーの探検家フリチョフ・ナンセンが、北極海の東から西に向かう自然の潮流を利用して、地理上の北極点に到達しようとした試みである。他の極圏探検家達からは多くの否定的見解が述べられていたが、ナンセンは、その遠征船フラム号で北極海東部のノヴォシビルスク諸島に向かい、叢氷の中に船を凍結させ、そのまま漂流して北極点に到達するのを待った。漂流の緩りとした速度と不安定な性格に耐えられず、18か月後にナンセンと選ばれた隊員であるが船を降り、犬橇のチームと共に北極点を目指した。結局北極点には達しなかったが、それまでの最北端である北緯86度13.6分の記録を作り、その後2人は長期間氷と海を渡って、ゼムリャフランツァヨシファに無事帰還した。一方フラム号は西への漂流を続け、最終的には北大西洋に出てきた。 (ja)
- Expedição Fram (1893–1896) foi uma tentativa do explorador norueguês Fridtjof Nansen de atingir o Polo Norte utilizando a corrente natural que atravessa o oceano Ártico, de leste para oeste. Apesar da opinião desfavorável da maioria dos especialistas em regiões polares, Nansen embarcou no Fram e navegou até às ilhas da Nova Sibéria onde se deixou aprisionar na banquisa, esperando que a deriva o levasse até ao Polo. Impaciente com a lentidão do avanço do Fram, e dando-se conta de que dessa maneira não chegaria a seu objetivo, Nansen decidiu, depois de 18 meses de deriva, deixar o navio e, juntamente com Hjalmar Johansen, partir a pé, levando cães e trenós. A dupla não conseguiu chegar ao Polo, mas os dois alcançaram o ponto mais a norte do planeta já atingido por um ser humano até então, à (pt)
- Норве́жская поля́рная экспеди́ция 1893—1896 годов (Первая экспедиция на «Фраме», норв. Første Fram-ekspedisjon) на корабле «Фрам» преследовала цели исследования высоких широт Арктики и достижения географического Северного полюса. Руководитель — Фритьоф Нансен. Экспедиция стала существенным прорывом в методах полярных исследований: впервые в мировой практике небольшая команда сознательно вморозила специально построенное экспедиционное судно в паковые льды с целью систематических комплексных исследований бассейна Северного Ледовитого океана. Нансеном и Ялмаром Йохансеном была предпринята попытка достижения Северного полюса на собачьих упряжках, в результате 6 апреля 1895 года они добрались до 86° 13.6’ с. ш., что было на тот момент абсолютным мировым рекордом. Первая полярная экспедиция XIX (ru)
|
