| dbo:abstract
|
- Joan Mosc (en llatí Joannes Moschus), anomenat per Foci Joan fill de Mosc, de renom Εὐκρατᾶς (eukratas, "moderat", "abstemi" o el que sembla una corrupció de la idea, en llatí Eviratus "efeminat") fou un religiós bizantí. Inicialment monjo del monestir de Sant Teodosi a Jerusalem; després va viure amb els anacoretes al desert a la vora del riu Jordà, i després va anar al convent de Sant Saba. Va visitar també nombrosos monestirs a Síria, Egipte i Occident. Hauria mort vers el 620. Va escriure un llibre sobre els monjos de la seva època anomenat Λειμών o Λειμωνάριον, o Νέος παράδεισος («Els prats o Nou paradís»). En el llibre, que explica les formes de viure dels monjos fina a l'època de l'emperador Heracli, s'ataca l'heretgia dels acèfals. El llibre anava dedicat a Sofroni, el seu amic i deixeble que l'acompanyava en els seus viatges, i que després seria Patriarca de Jerusalem. Joan Mosc, a més de les seves pròpies observacions va incorporar textos d'altres autors que havien parlat d'aquest tema. L'obra conté fets meravellosos, i segons Foci estava escrit sense polir. Segons Joan Damascè, el llibre va ser escrit per Sofroni, que hauria permès que el text fos atribuït a Joan Mosc. Se li atribueix també una biografia de Joan l'Almoiner. (ca)
- Johannes Moschos auch Johannes Moschus (griechisch: Ιωάννης Μόσχος, bzw. latinisiert: Iohannes Moschus, * 540 oder 550 in Damaskus oder Kilikien; † um 620 in Rom) war ein byzantinischer Mönch und Schriftsteller. Gegen Ende des 6. Jh. bereiste Johannes Moschos als Wandermönch mit seinem Begleiter Sophronius den östlichen Mittelmeerraum (Syrien, Palästina, Sinai, Ägypten). Längere Zeit verbrachte er dabei auf dem Sinai und in Alexandria. Nachdem Jerusalem im Jahre 603 durch die Perser erobert worden war, begab er sich auf eine letzte lange Reise nach Rom, wo er starb. Eigene Reiseerlebnisse und außerordentliche Ereignisse, die er auf seinen Reisen von anderen Leuten erfahren hatte, sammelte Johannes im „Leimón“ (lat. „Pratum spirituale“). Die Geschichten sollten als erbauliche Exempla christlicher Tugend dienen. Das in griechischer Sprache verfasste Werk war im Mittelalter sehr beliebt und wurde mehrfach ins Lateinische übersetzt. Noch im Jahre 1423 fertigte Ambrogio Traversari aus Florenz eine Gesamtübersetzung an. Heute dienen die Erzählungen des Johannes Moschos in ihrer lateinischen Übersetzung als Anfangslektüre im schulischen Lateinunterricht. (de)
- Ο Ιωάννης Μόσχος (γεν. περίπου στα μέσα του 6ου αιώνα και εκοιμήθη στις αρχές 7ου αιώνα) ήταν Βυζαντινός μοναχός, ασκητής και περιηγητής, περισσότερο γνωστός ως ο συγγραφέας του έργου Λειμωνάριον (PG (του Migne) 87, 2852-3112). Το έργο αυτό συνέγραψε (ή ολοκλήρωσε) στη Ρώμη (κατ' άλλους στην Κωνσταντινούπολη), προς το τέλος του βίου του, στις αρχές του 7ου αιώνος. O Ιωάννης γεννήθηκε το 545/552 μ.Χ. πιθανότατα στη Δαμασκό της Συρίας, ενώ ως έτος κοιμήσεώς του θεωρείται το 619 μ.Χ., αν και αναφέρεται επίσης το 634 μ.Χ.. Μετά το πέρας των σπουδών του, ο Ιωάννης εκάρη μοναχός στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου της Βηθλεέμ, αργότερα δε έζησε ως ερημίτης στην περιοχή της κοιλάδας του Ιορδάνου, και ακολούθως εμόνασε στη Μονή του Αγίου Σάββα στην Ιερουσαλήμ. Έζησε σε μία περίοδο κατά την οποία οι περισσότερες πόλεις της Ανατολικής Μεσογείου, που είχαν αποτελέσει κέντρα ακμής του ελληνορωμαϊκού κόσμου, όπως η Αντιόχεια, η Τύρος, η Σιδώνα και η Βηρυτός παρήκμαζαν οικονομικά και πολιτικά, και συρρικνώνονταν και ως προς την έκταση και ως προς τον πληθυσμό. Η Τύρος, η Σιδώνα και η Βηρυτός στα χρόνια του Ιωάννη, μεταμορφώνονταν σταδιακά από εμπορικά κέντρα σε μεγάλα ψαροχώρια. Σε διάφορα σημεία, τα γραπτά του Ιωάννη απεικονίζουν την παρακμή και τη φθορά που περιέβαλλε τον άλλοτε ακμάζοντα κόσμο της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο Ιωάννης, πιθανώς λόγω της εγκράτειάς του έλαβε το προσωνύμιο Ευκρατάς (=Εγκρατής), όμως ο Χρήστου υποστηρίζει ότι το παρωνύμιο προέρχεται από το αφέψημα "εύκρατον", το οποίο έπιναν οι μοναχοί σε μοναστήρι που ο Ιωάννης Μόσχος ίδρυσε στην Καρχηδόνα - ο Μόσχος το 615/614 μ.Χ. έφυγε από την Αλεξάνδρεια λόγω της απειλής των Σασσανιδών Περσών, και πριν καταλήξει στη Ρώμη πιθανώς να ταξίδεψε στη Δυτική Αφρική. (el)
- Juan Mosco (Egas, Cilicia, c. 550 - Roma o Constantinopla, c. 634) fue un monje sirio, autor de obras hagiográficas sobre los padres del desierto y sobre san Juan el Limosnero. Su nombre procede del griego ho tou Moschou, hijo de Mosco. Era conocido por el sobrenombre de El Abstemio (ho eukratas). (es)
- John Moschus (Greek: Ἰωάννης Μόσχος, c. 550 – 619; name from the Ancient Greek: ὁ τοῦ Μόσχου, romanized: o tou Moschou, lit. '(son) of Moschos', was a Byzantine monk and ascetical writer. (en)
- Jean Moschus né entre 540 et 550 et mort en 619, est un moine de l'époque byzantine auteur d'écrits spirituels. (fr)
- Ioannes Moschos (Grieks: Ἰωάννης Μόσχος), gelatiniseerd Johannes Moschus (Damascus, ca. 550 – Rome, 619) was een Byzantijnse monnik, reiziger en auteur. Hij leidde een ascetisch leven en tekende tal van verhalen op over het christelijke monachisme. In de oosters-orthodoxe kerken is Moschos een heilige. Zijn feestdag op 11 maart deelt hij met Sofronios. (nl)
- Giovanni Mosco (Bisanzio, 550 – 634) è stato un monaco cristiano bizantino. (it)
- Иоанн Мосх (греч. Ιωάννης Μόσχος, от греч. ὁ τοῦ Μόσχου — «сын Мосха»; 550—619) — православный византийский монах и известный духовный писатель грузинского происхождения конца VI — начала VII века. (ru)
- Johannes Moschos (född i Damaskus vid mitten av 500-talet, död senast 619) var en bysantinsk munk som är ihågkommen för hans sammanställning av berättelser om munkars liv i den bysantinska delen av Främre Orienten. Han blev munk i den helige Theodosios kloster strax utanför Betlehem och företog tillsammans med sin lärjunge Sofronios omfattande resor från Kilikien och Antiochia i norr till Sinaihalvön, Egypten och Alexandria i söder. Under sina resor besökte de många kloster och även munkar och nunnor som levde avsides. Munkarnas liv och religiösa erfarenheter nedtecknades av Moschos som senare sammanställde sitt arbete i Rom, där han också dog. Hans kvarlevor fördes tillbaka till Theodosios kloster i Judeen av lärjungen Sofronios. Hans skrift Den andliga ängen är i svensk översättning av Olof Andrén utgiven 2002. (sv)
- Jan Moschos (ur. ok. 550, zm. 619) – bizantyński mnich i hagiograf, autor Łąki. (pl)
- Іоанн Мосх (грец. Ἰωάννης Μόσχος, c. 550 – 619; назва з дав.-гр. ὁ τοῦ Μόσχου, трансліт. o tou Moschou, латиніз. (son) of Moschos) -візантійський ченець і письменник-подвижник. (uk)
- João Mosco (em grego: Ιωάννης Μόσχος; em latim: Joannes Moschus - ca. 550 - 619), nome que deriva do em grego clássico: ὁ τοῦ Μόσχου; romaniz.: ho tou Moschou – trad.: “"filho de Mosco"”, foi um monge bizantino e um escritor asceta. (pt)
- 若望·莫斯克斯（Joannes Moschus，540年或550年於大馬士革－620年於羅馬），被称为莫斯克斯之子，又名 Εὐκρατᾶς（Everatas 或 Eviratus），拜占廷时叙利亚的修士及克修作家。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Juan Mosco (Egas, Cilicia, c. 550 - Roma o Constantinopla, c. 634) fue un monje sirio, autor de obras hagiográficas sobre los padres del desierto y sobre san Juan el Limosnero. Su nombre procede del griego ho tou Moschou, hijo de Mosco. Era conocido por el sobrenombre de El Abstemio (ho eukratas). (es)
- John Moschus (Greek: Ἰωάννης Μόσχος, c. 550 – 619; name from the Ancient Greek: ὁ τοῦ Μόσχου, romanized: o tou Moschou, lit. '(son) of Moschos', was a Byzantine monk and ascetical writer. (en)
- Jean Moschus né entre 540 et 550 et mort en 619, est un moine de l'époque byzantine auteur d'écrits spirituels. (fr)
- Ioannes Moschos (Grieks: Ἰωάννης Μόσχος), gelatiniseerd Johannes Moschus (Damascus, ca. 550 – Rome, 619) was een Byzantijnse monnik, reiziger en auteur. Hij leidde een ascetisch leven en tekende tal van verhalen op over het christelijke monachisme. In de oosters-orthodoxe kerken is Moschos een heilige. Zijn feestdag op 11 maart deelt hij met Sofronios. (nl)
- Giovanni Mosco (Bisanzio, 550 – 634) è stato un monaco cristiano bizantino. (it)
- Иоанн Мосх (греч. Ιωάννης Μόσχος, от греч. ὁ τοῦ Μόσχου — «сын Мосха»; 550—619) — православный византийский монах и известный духовный писатель грузинского происхождения конца VI — начала VII века. (ru)
- Jan Moschos (ur. ok. 550, zm. 619) – bizantyński mnich i hagiograf, autor Łąki. (pl)
- Іоанн Мосх (грец. Ἰωάννης Μόσχος, c. 550 – 619; назва з дав.-гр. ὁ τοῦ Μόσχου, трансліт. o tou Moschou, латиніз. (son) of Moschos) -візантійський ченець і письменник-подвижник. (uk)
- João Mosco (em grego: Ιωάννης Μόσχος; em latim: Joannes Moschus - ca. 550 - 619), nome que deriva do em grego clássico: ὁ τοῦ Μόσχου; romaniz.: ho tou Moschou – trad.: “"filho de Mosco"”, foi um monge bizantino e um escritor asceta. (pt)
- 若望·莫斯克斯（Joannes Moschus，540年或550年於大馬士革－620年於羅馬），被称为莫斯克斯之子，又名 Εὐκρατᾶς（Everatas 或 Eviratus），拜占廷时叙利亚的修士及克修作家。 (zh)
- Joan Mosc (en llatí Joannes Moschus), anomenat per Foci Joan fill de Mosc, de renom Εὐκρατᾶς (eukratas, "moderat", "abstemi" o el que sembla una corrupció de la idea, en llatí Eviratus "efeminat") fou un religiós bizantí. Inicialment monjo del monestir de Sant Teodosi a Jerusalem; després va viure amb els anacoretes al desert a la vora del riu Jordà, i després va anar al convent de Sant Saba. Va visitar també nombrosos monestirs a Síria, Egipte i Occident. Hauria mort vers el 620. Se li atribueix també una biografia de Joan l'Almoiner. (ca)
- Johannes Moschos auch Johannes Moschus (griechisch: Ιωάννης Μόσχος, bzw. latinisiert: Iohannes Moschus, * 540 oder 550 in Damaskus oder Kilikien; † um 620 in Rom) war ein byzantinischer Mönch und Schriftsteller. Gegen Ende des 6. Jh. bereiste Johannes Moschos als Wandermönch mit seinem Begleiter Sophronius den östlichen Mittelmeerraum (Syrien, Palästina, Sinai, Ägypten). Längere Zeit verbrachte er dabei auf dem Sinai und in Alexandria. Nachdem Jerusalem im Jahre 603 durch die Perser erobert worden war, begab er sich auf eine letzte lange Reise nach Rom, wo er starb. (de)
- Ο Ιωάννης Μόσχος (γεν. περίπου στα μέσα του 6ου αιώνα και εκοιμήθη στις αρχές 7ου αιώνα) ήταν Βυζαντινός μοναχός, ασκητής και περιηγητής, περισσότερο γνωστός ως ο συγγραφέας του έργου Λειμωνάριον (PG (του Migne) 87, 2852-3112). Το έργο αυτό συνέγραψε (ή ολοκλήρωσε) στη Ρώμη (κατ' άλλους στην Κωνσταντινούπολη), προς το τέλος του βίου του, στις αρχές του 7ου αιώνος. O Ιωάννης γεννήθηκε το 545/552 μ.Χ. πιθανότατα στη Δαμασκό της Συρίας, ενώ ως έτος κοιμήσεώς του θεωρείται το 619 μ.Χ., αν και αναφέρεται επίσης το 634 μ.Χ.. Μετά το πέρας των σπουδών του, ο Ιωάννης εκάρη μοναχός στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου της Βηθλεέμ, αργότερα δε έζησε ως ερημίτης στην περιοχή της κοιλάδας του Ιορδάνου, και ακολούθως εμόνασε στη Μονή του Αγίου Σάββα στην Ιερουσαλήμ. Έζησε σε μία περίοδο κατά την οποία οι περισ (el)
- Johannes Moschos (född i Damaskus vid mitten av 500-talet, död senast 619) var en bysantinsk munk som är ihågkommen för hans sammanställning av berättelser om munkars liv i den bysantinska delen av Främre Orienten. Hans skrift Den andliga ängen är i svensk översättning av Olof Andrén utgiven 2002. (sv)
|
