| dbo:abstract
|
- La Guerra boja és el nom donat a una guerra que oposa entre 1485 i 1488 un partit principesc, feudal i aristòcrata, semblant a la , a Anna de Beaujeu, regenta de França després de la mort de Lluís XI de França i esperant la majoria del jove rei Carles VIII de França. És a l'origen de la unió de Bretanya a França, que sobrevindrà mig segle més tard. Del costat dels prínceps, es compten els ducs Renat II de Lorena, Francesc II de Bretanya, Lluís II d'Orleans - cosí del rei i futur Lluís XII de França - el príncep d'Aurenja (Orange), el comte i senyor d'Albret el comte d'Angulema. Odet d'Aydie, bastard d'Armanyac, comte de Comenge i governador de Guiena, i , sostingueren la revolta dels seus consells. Finalment, aquesta revolta contra la regenta va rebre el suport dels enemics estrangers del rei de França: Anglaterra, Catalunya-Aragó i Castella i Àustria-Borgonya. (ca)
- La Freneza milito estas la nomo donita al milito, kiu oponigis inter 1485 kaj 1488 feŭdan kaj aristokratan princan partion similan al la , al , regentino de Francio post la morto de la reĝo de Francio Ludoviko la Dekunua kaj atendante la plenaĝon de la juna reĝo Karolo la 8-a. Ĝi estis je la origino de la unuiĝo de Bretonio al Francio, kiu okazis duonjarcente poste. Flanke de la princoj, estis la dukoj Renato la 2-a de Loreno, Francisko la 2-a de Bretonio, Ludoviko la 2-a de Orléans — kuzo de la reĝo kaj estonta reĝo Ludoviko la 12-a de Francio — la , la grafo de , la grafo de . , bastardo de Armagnac, grafo de Comminges kaj guberniestro de Gujeno, kaj , subtenis la ribelon de siaj konsilistoj. Fine, tiu ribelo kontraŭ la regentino estis subtenata de la eksterlandaj malamikoj de la reĝo de Francio : Anglio, Kastilio-Aragono kaj Aŭstrio-Burgonjo. (eo)
- Guerre folle („verrückter Krieg“) ist der Name eines Aufstands, den französischen Historiker einer militärischen Auseinandersetzung Ende des Mittelalters gaben, bei der sich eine Koalition aus apanagierten und belehnten Fürsten gegen Anne de Beaujeu stellte, die Regentin des Königreichs nach dem Tod des Königs Ludwig XI. und während der Minderjährigkeit ihres Bruders, des Königs Karl VIII. Die Guerre folle dauerte von 1485 bis 1488. Auf der Seite der Fürsten findet man Ludwig von Orléans – den späteren König Ludwig XII. – die Herzöge René II. von Lothringen, Franz II. von der Bretagne, Jean IV. de Chalon-Arlay – Fürst von Orange –, die Grafen Alain d’Albret, Karl von Angoulême, Odet d’Aydie – Graf von Comminges und Gouverneur von Guyenne – sowie Philippe de Commynes. Darüber hinaus wurde die Revolte vom Ausland unterstützt, insbesondere von England, Spanien und Habsburg. Die Guerre folle ist der Anfang der Eingliederung der Bretagne in die Domaine royal. (de)
- Guerra loca (en francés, guerre folle), es la denominación de la guerra que enfrentó, entre 1485 y 1488, a una facción nobiliaria (continuación de la de 1465 y la Praguerie de 1440) contra el poder real, representado por Ana de Francia o de Beaujeu, regente tras la muerte de Luis XI (1483) en nombre de su joven hermano Carlos VIII de Francia. La victoria de la regente significó un nuevo fortalecimiento de la monarquía autoritaria y la de facto de Bretaña al reino de Francia, que no se culminó de iure hasta 1532. En el bando "feudal" o "noble" militaron príncipes como los duques Renato II de Lorena, Francisco II de Bretaña, Luis II de Orleans (futuro Luis XII de Francia), (príncipe de Orange), Carlos II de Albret (conde y señor de Albret), Carlos de Orleans (conde de Angulema). (bastardo de Armagnac, conde de Comminges y gobernador de Guyena), y , sostuvieron la revuelta en sus dominios. También intervinieron los enemigos externos de la monarquía francesa de los Valois: los Tudor de Inglaterra —Enrique VII, que acababa de imponerse a los York en la guerra de las Dos Rosas—, los Habsburgo —Federico III, archiduque de Austria y emperador del Sacro Imperio, cuyo hijo Maximiliano era duque viudo de Borgoña ya que la duquesa María de Borgoña había muerto en 1482— y los Trastámara de las coronas de Aragón y Castilla reunidas con los Reyes Católicos —desde 1482 implicados en la guerra de Granada. (es)
- La Guerre folle est le nom donné à une guerre qui oppose, entre 1485 et 1488, une coalition de seigneurs à Anne de France, régente de France. Menée parallèlement à la guerre de Bretagne, elle se termine par le traité du Verger qui prépare l'union de la Bretagne à la France. La Guerre folle s’inscrit dans une longue succession de conflits qui opposent la Royauté et les grands princes du royaume, dans la deuxième moitié du XVe siècle : Praguerie (1440), ligue du Bien public (1465), etc. Du côté des princes, on compte les ducs René II de Lorraine, François II de Bretagne, Louis II d'Orléans (cousin du roi et futur Louis XII de France), le prince d’Orange, le comte d'Albret, le comte d’Angoulême, Odet d’Aydie, bâtard d’Armagnac, comte de Comminges et gouverneur de Guyenne, et Philippe de Commynes. Ils sont par ailleurs soutenus par les ennemis étrangers du roi de France : l'Angleterre, la Castille-Aragon et l'Autriche-Bourgogne. (fr)
- The Mad War (French: la Guerre folle) was a late medieval conflict between a coalition of feudal lords and the French monarchy. It occurred during the regency of Anne of Beaujeu in the period after the death of Louis XI and before the majority of Charles VIII. The war began in 1485 and ended in 1488. The principal lords involved were Louis II of Orléans, the cousin of the King (and future Louis XII of France); Francis II of Brittany; René II, Duke of Lorraine; Alain d'Albret; Jean de Châlon, Prince of Orange; and Charles, Count of Angoulême. Other leading lords supported the revolt, including Philippe de Commines and Odet d’Aydie, Count of Commines and Governor of Guyenne. As a revolt against French royal authority, it was supported by the foreign enemies of the King of France: England, Spain, and Austria. Its principal outcome was the absorption of Brittany into the French kingdom. (en)
- 광기 전쟁(프랑스어: la Guerre folle)은 프랑스 군주와 봉건 영주들 사이에 벌어진 중세 후기의 분쟁이다. 루이 11세 사후와 샤를 8세의 집권 시기 이전인 안 드 프랑스의 섭정 기간에 벌어졌다. 이 전쟁은 1485년에 시작되어 1488년에 종전됐다. 반란에 동참한 대귀족에는 왕의 친척인 루이 2세 도를레앙(미래의 루이 12세), 프랑수아 2세 드 브르타뉴, 르네 2세 드 로렌, 알랭 달브레, 장 4세 드 샬롱아를레, 샤를 도를레앙이 있었다. 그외에 반란을 지지했던 귀족에는 코민 백작인 , 기옌 총독인 오데 데디가 있었다. 프랑스 왕실의 권위에 맞선 이 반란은 프랑스 군주의 외국의 적들인 잉글랜드, 스페인, 오스트리아의 지원을 받았다. 이 전쟁에 대한 주요 결과로는 브르타뉴가 프랑스 왕국으로 흡수되었다는 것이였다. (ko)
- Безумная война (фр. La Guerre folle) — позднесредневековый конфликт между коалицией феодалов и французской монархией. Война имела место во время регентства Анны де Божё в период после смерти Людовика XI и до взросления молодого короля Карла VIII. Война началась в 1485 и закончилась в 1488 году. Основными участниками были Луи II Орлеанский, двоюродный брат короля (будущий Людовик XII, король Франции), Франциск II Бретонский, Рене II, герцог Лотарингии, Ален д'Альбре, Жан де Шалон, принц Оранский, граф Карл д'Ангулем. Другие крупные феодалы поддержали восстание, среди них были Жан де Лескан, «арманьякский бастард» и известный дипломат и историк Филипп де Коммин. Восстание против французской королевской власти было поддержано внешними врагами короля Франции: Англией, Испанией и Австрией. Его главным итогом был окончательное поглощение Бретани Французским королевством. (ru)
- Szalona wojna (fr. La guerre folle), znana także jako wojna o dobro publiczne – późnośredniowieczny konflikt pomiędzy koalicją znaczących, dysponujących dużymi siłami zbrojnymi władców feudalnych a królem Francji. Wojna trwała w latach 1485–1488, podczas rządów regentki Anny de Beaujeu, pomiędzy śmiercią króla Ludwika XI a objęciem władzy przez małoletniego wówczas Karola VIII Walezjusza. Karol VIII został królem w wieku trzynastu lat, po śmierci swojego ojca, jednak do 1491 regencję sprawowała jego najstarsza siostra, Anna de Beaujeu, wraz ze swym mężem Piotrem II, księciem Burbonii (dopiero po ślubie z Anną Bretońską w 1491, Karol VIII objął samodzielne rządy). Do głównych władców feudalnych, którzy wystąpili przeciwko monarchii należeli: Ludwik II Orleański, kuzyn króla (przyszły król Ludwik XII), Franciszek II Bretoński, Rene II Lotaryński, , , Charles de Angoulême. Rewolta uzyskała wsparcie wielu osobistości, wśród których można wymienić Philippe'a de Comminesa. Ponadto, stanowiąc wystąpienie przeciwko władzy francuskiej, uzyskała poparcie zagranicznych mocarstw, od lat rywalizujących z Francją o wpływy w regionie: Anglii, Hiszpanii, a nawet dość odległej Austrii. Głównym efektem szalonej wojny było przyłączenie Bretanii do Królestwa Francji. Kwestią dyskusyjną jest to, czy omawiane wydarzenia można określić jako jedną wojnę. Wskazuje się, że szalona wojna była raczej długim pasmem konfliktów pomiędzy Królestwem Francji a wielkimi możnowładcami, które stanowiły swego rodzaju pokłosie powstania w 1465 (fr. ligue du Bien public) – sojuszu władców feudalnych, zawiązanego w obronie przed rozbudowującą się władzą centralną Ludwika XI. Kluczową postacią tej formacji politycznej, która walczyła o odzyskanie przez możnowładców utraconych przywilejów feudalnych, był Karol Zuchwały – syn księcia Burgundii Filipa III Dobrego (zm. 1467) i Izabeli (zm. 1471), córki króla Portugalii Jana I Dobrego. Walczył on o stworzenie własnego niezależnego państwa, umiejscowionego pomiędzy Francją a Świętym Cesarstwem Rzymskim. Nie urzeczywistnił swoich planów. 5 stycznia 1477 zginął w bitwie pod Nancy, w której siły rozbiły wojska burgundzkie. Wraz ze śmiercią Karola Zuchwałego – pod murami Nancy – wygasła książęca linia męska, co w konsekwencji doprowadziło do wchłonięcia Księstwa Burgundii przez Królestwo Francji. Niderlandy Burgundzkie przeszły natomiast w ręce Habsburgów. Możnowładcy francuscy, zaniepokojeni utratą swoich wpływów oraz możliwością podzielenia losów Karola Zuchwałego, zawiązali kolejną koalicję w celu walki z królem o swoje prawa i stan posiadania, co w efekcie doprowadziło do wybuchu tzw. szalonej wojny. (pl)
- 瘋狂戰爭（法語：Guerre folle）是法國歷史學家對中世紀晚期一場軍事衝突的稱呼，諸王子與封建領主結盟以反對法蘭西的安妮執政。戰爭在1485年到1488年。 作為反對法國王室的戰爭，叛軍得到法國的敵國如神聖羅馬帝國、卡斯提爾王國、英格蘭王國等國的支持。後來王室勝利，布列塔尼公國并入法蘭西王國。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 광기 전쟁(프랑스어: la Guerre folle)은 프랑스 군주와 봉건 영주들 사이에 벌어진 중세 후기의 분쟁이다. 루이 11세 사후와 샤를 8세의 집권 시기 이전인 안 드 프랑스의 섭정 기간에 벌어졌다. 이 전쟁은 1485년에 시작되어 1488년에 종전됐다. 반란에 동참한 대귀족에는 왕의 친척인 루이 2세 도를레앙(미래의 루이 12세), 프랑수아 2세 드 브르타뉴, 르네 2세 드 로렌, 알랭 달브레, 장 4세 드 샬롱아를레, 샤를 도를레앙이 있었다. 그외에 반란을 지지했던 귀족에는 코민 백작인 , 기옌 총독인 오데 데디가 있었다. 프랑스 왕실의 권위에 맞선 이 반란은 프랑스 군주의 외국의 적들인 잉글랜드, 스페인, 오스트리아의 지원을 받았다. 이 전쟁에 대한 주요 결과로는 브르타뉴가 프랑스 왕국으로 흡수되었다는 것이였다. (ko)
- 瘋狂戰爭（法語：Guerre folle）是法國歷史學家對中世紀晚期一場軍事衝突的稱呼，諸王子與封建領主結盟以反對法蘭西的安妮執政。戰爭在1485年到1488年。 作為反對法國王室的戰爭，叛軍得到法國的敵國如神聖羅馬帝國、卡斯提爾王國、英格蘭王國等國的支持。後來王室勝利，布列塔尼公國并入法蘭西王國。 (zh)
- La Guerra boja és el nom donat a una guerra que oposa entre 1485 i 1488 un partit principesc, feudal i aristòcrata, semblant a la , a Anna de Beaujeu, regenta de França després de la mort de Lluís XI de França i esperant la majoria del jove rei Carles VIII de França. És a l'origen de la unió de Bretanya a França, que sobrevindrà mig segle més tard. (ca)
- La Freneza milito estas la nomo donita al milito, kiu oponigis inter 1485 kaj 1488 feŭdan kaj aristokratan princan partion similan al la , al , regentino de Francio post la morto de la reĝo de Francio Ludoviko la Dekunua kaj atendante la plenaĝon de la juna reĝo Karolo la 8-a. Ĝi estis je la origino de la unuiĝo de Bretonio al Francio, kiu okazis duonjarcente poste. (eo)
- Guerra loca (en francés, guerre folle), es la denominación de la guerra que enfrentó, entre 1485 y 1488, a una facción nobiliaria (continuación de la de 1465 y la Praguerie de 1440) contra el poder real, representado por Ana de Francia o de Beaujeu, regente tras la muerte de Luis XI (1483) en nombre de su joven hermano Carlos VIII de Francia. La victoria de la regente significó un nuevo fortalecimiento de la monarquía autoritaria y la de facto de Bretaña al reino de Francia, que no se culminó de iure hasta 1532. (es)
- Guerre folle („verrückter Krieg“) ist der Name eines Aufstands, den französischen Historiker einer militärischen Auseinandersetzung Ende des Mittelalters gaben, bei der sich eine Koalition aus apanagierten und belehnten Fürsten gegen Anne de Beaujeu stellte, die Regentin des Königreichs nach dem Tod des Königs Ludwig XI. und während der Minderjährigkeit ihres Bruders, des Königs Karl VIII. Die Guerre folle dauerte von 1485 bis 1488. Die Guerre folle ist der Anfang der Eingliederung der Bretagne in die Domaine royal. (de)
- The Mad War (French: la Guerre folle) was a late medieval conflict between a coalition of feudal lords and the French monarchy. It occurred during the regency of Anne of Beaujeu in the period after the death of Louis XI and before the majority of Charles VIII. The war began in 1485 and ended in 1488. As a revolt against French royal authority, it was supported by the foreign enemies of the King of France: England, Spain, and Austria. Its principal outcome was the absorption of Brittany into the French kingdom. (en)
- La Guerre folle est le nom donné à une guerre qui oppose, entre 1485 et 1488, une coalition de seigneurs à Anne de France, régente de France. Menée parallèlement à la guerre de Bretagne, elle se termine par le traité du Verger qui prépare l'union de la Bretagne à la France. La Guerre folle s’inscrit dans une longue succession de conflits qui opposent la Royauté et les grands princes du royaume, dans la deuxième moitié du XVe siècle : Praguerie (1440), ligue du Bien public (1465), etc. (fr)
- Szalona wojna (fr. La guerre folle), znana także jako wojna o dobro publiczne – późnośredniowieczny konflikt pomiędzy koalicją znaczących, dysponujących dużymi siłami zbrojnymi władców feudalnych a królem Francji. Wojna trwała w latach 1485–1488, podczas rządów regentki Anny de Beaujeu, pomiędzy śmiercią króla Ludwika XI a objęciem władzy przez małoletniego wówczas Karola VIII Walezjusza. Karol VIII został królem w wieku trzynastu lat, po śmierci swojego ojca, jednak do 1491 regencję sprawowała jego najstarsza siostra, Anna de Beaujeu, wraz ze swym mężem Piotrem II, księciem Burbonii (dopiero po ślubie z Anną Bretońską w 1491, Karol VIII objął samodzielne rządy). (pl)
- Безумная война (фр. La Guerre folle) — позднесредневековый конфликт между коалицией феодалов и французской монархией. Война имела место во время регентства Анны де Божё в период после смерти Людовика XI и до взросления молодого короля Карла VIII. Война началась в 1485 и закончилась в 1488 году. Восстание против французской королевской власти было поддержано внешними врагами короля Франции: Англией, Испанией и Австрией. Его главным итогом был окончательное поглощение Бретани Французским королевством. (ru)
|
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
