| dbo:abstract
|
- En geometrio, plurlatero au poligono tradicie estas ebena figuro kiu kunligas de limhava ĉeno de rektosegmentoj fermanta en maŝo iĝi fermata ĉeno. Ĉi tiuj segmentoj nomiĝias ĝiaj lateroj, kaj la punktoj, kie du lateroj reciproke tuŝiĝas estas la verticoj de la plurlatero. (eo)
- In geometry, a polygon is traditionally a plane figure that is bounded by a finite chain of straight line segments closing in a loop to form a closed chain. These segments are called its edges or sides, and the points where two of the edges meet are the polygon's vertices (singular: vertex) or corners. The word polygon comes from Late Latin polygōnum (a noun), from Greek πολύγωνον (polygōnon/polugōnon), noun use of neuter of πολύγωνος (polygōnos/polugōnos, the masculine adjective), meaning "many-angled". Individual polygons are named (and sometimes classified) according to the number of sides, combining a Greek-derived numerical prefix with the suffix -gon, e.g. pentagon, dodecagon. The triangle, quadrilateral and nonagon are exceptions, although the regular forms trigon, tetragon, and enneagon are sometimes encountered as well. (en)
|
