About: Liang Kai

An Entity of Type: person, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Liang Kai (Chinese: 梁楷; pinyin: Liáng Kǎi; c. 1140 - c. 1210) was a Chinese painter of the Southern Song Dynasty. He was also known as Madman Liang because of his very informal pictures. He was born in Shandong and worked in Lin An (later Hangzhou). He is known to have studied with the master Jia Shigu. He was awarded the rank of Painter-in-Attendance at the court of Jia Tai (1201-1204 CE, Southern Song Dynasty) where he was known for mastery in painting figures, landscapes, and other minor subjects. He was also awarded the Golden Belt, however he left it behind when he left his position at court to practise Chan Buddhism.

Property Value
dbo:abstract
  • Liang Kai (xinès : 梁楷; pinyin: Liáng Kǎi) fou un pintor xinès que va viure durant la dinastia Song del Sud; nascut cap al 1140 a , província de Shandong i va morir vers el 1210; Va residir a Lin'an, actualment Hangzhou. Fou pintor de la cort però va renunciar per a dedicar-se plenament al budisme chan cercant la il·luminació i practicant la meditació. Pintor de paisatges i figures, aquest artista va tenir com a mestre . Va desenvolupar la denominada tècnica “Xie Yi”(de vegades traduït com “estil d'esbós”) caracteritzat per un mínim de detalls. Existeixen alguns dubtes sobre l'autoria de diverses obres atribuïdes a Liang Kai, entre les quals figuren el retrat del poeta Li Bai, el “Borratxo celestial”, “El Sisè Patriarca tallant bambú” i la sèrie coneguda com els “Vuit Monjos Eminents” (d'un to més acadèmic). (ca)
  • Liáng Kǎi (梁楷; ? – ?) war ein chinesischer Maler, der während der Südlichen Song-Dynastie lebte. Seine Bilder waren so ungezwungen, dass er oft der „verrückte Liang“ genannt wurde. Von Liáng Kǎi stammt das berühmte Bild des chinesischen Dichters Li Bai. (de)
  • Liáng Kǎi (chino tradicional y simplificado : 梁楷, Wade–Giles: Liang K'ai;c. 1140 - c. 1210) (finales del siglo XII-comienzos del siglo XIII es un pintor chino, igualmente conocido bajo el apodo de Liang el loco. Nació en la provincia de Shandong y trabajó en (hoy Hangzhou). Habría sido discípulo del maestro Jia Shigu. En tanto que pintor, vivió, al igual que el pintor Mu Qi, entre la Corte y uno de los monasterios budistas, del budismo Chan chan, a orillas del lago del Oeste, durante los últimos años de la dinastía Song y los primeros años de la dinastía Yuan. Tanto la obra poética y pictórica de Su Shi (Su Dongpo) como la de Mi Fu, supusieron, como para tantos pintores eruditos, referencias esenciales .​ Cuando se hubo retirado a este monasterio investigó abiertamente la inspiración creadora en el alcohol,​ siguiendo una tradición bien establecida en los letrados. Entre algunas de las obras que le son atribuidas hoy "algunas fueron realizadas para la Corte imperial en un estilo que sugería la esencia del budismo libre de obstáculos; otras fueron ejecutadas en el estilo (...) "mera línea", (...) derivado de Li Gonglin; otras en el estilo abreviado, sumario, que los pintores budistas deben haber reivindicado como suyo​". Parecería que esta pintura chan tiende a destacar los valores espirituales de la imagen por procedimientos formales. Lo que la acercaría, en términos de procedimiento, a la pintura de paisaje, en los pintores letrados, que pretende expresar las ideas por efectos de estilo y por la elección formal en perfecto acuerdo con su proceso espiritual.​ (es)
  • Liang Kai (Chinese: 梁楷; pinyin: Liáng Kǎi; c. 1140 - c. 1210) was a Chinese painter of the Southern Song Dynasty. He was also known as Madman Liang because of his very informal pictures. He was born in Shandong and worked in Lin An (later Hangzhou). He is known to have studied with the master Jia Shigu. He was awarded the rank of Painter-in-Attendance at the court of Jia Tai (1201-1204 CE, Southern Song Dynasty) where he was known for mastery in painting figures, landscapes, and other minor subjects. He was also awarded the Golden Belt, however he left it behind when he left his position at court to practise Chan Buddhism. (en)
  • Liáng Kǎi (chinois : 梁楷) (fin du XIIe siècle-début XIIIe siècle) est un peintre chinois, également connu sous le surnom de Liang le fou. Il est né dans la province du Shandong et a travaillé à (aujourd'hui Hangzhou). Il aurait étudié avec le maître . (fr)
  • 양해(梁楷)는 영종조(寧宗朝) 화원의 대조(待詔)이다. 시여(賜與)받은 금대(金帶)를 원중(院中)에 걸어놓고 떠났다는 기행(奇行)의 주인공으로 '양풍자(梁風子)'라고 불리었다. 인물산수화(人物山水畵)에 뛰어나며 특히 감필체(減筆體, 필체를 적게 간략화하고, 사의를 목적으로 한 기법)로 된 인물화는 절품(絶品)으로 평가되고 있다. (ko)
  • Liang Kai (梁楷; ca. 1140–na 1210) was een Chinees kunstschilder die leefde tijdens de Zuidelijke Song. In zijn latere periode noemde hij zichzelf Liang de Gek (梁瘋子; pinyin: Liáng Fēngzi). (nl)
  • 梁 楷(りょう かい、拼音:Liáng Kǎi、リアン・カイ、生没年不詳)は、中国南宋の画家。 東平府須城県の出身。13世紀初の嘉泰年間に宮廷画家の最高位である画院待詔となった。金帯を賜与されたものの関心を示さず柱に掛けて帰ったといわれる。酒を好み、画院画家としては型破りな性格で、狂人を意味する梁風子と号した。細密な院体画を描く一方で、減筆体と称される粗放な人物画をよくした。牧谿・玉澗とともに日本の水墨画に大きな影響を与えた。 (ja)
  • Liang Kai (梁楷S, Liáng KǎiP; Shandong, 1140 – 1210) è stato un pittore cinese della dinastia Song Meridionale.Lavorò alla corte degli imperatori nella capitale Lin'An (l'attuale Hangzhou), dove si dice abbia studiato con il maestro Jia Shigu. (it)
  • Лян Кай (кит. упр. 梁楷, пиньинь Liáng Kǎi) — мастер фигуративной живописи, один из классиков «лапидарной кисти» (цзянь-би 減筆), монах школы чань. Будучи одним из величайших художников своего времени, оказал сильное влияние на развитие китайской живописи. Родился в уезде Цяньтан Линьаньской управы, а годы жизни попадают в период примерно с 1140 по 1220 годы. Благодаря тому, что он родился в семье чиновников, молодой Лян Кай беспрепятственно попал в Академию Живописи (Хуа-Юань 畫院), где стал одним из учеников Цзя Шигу 賈師古. По её окончанию был принят в штат и уже через несколько лет лично от императора получил высочайшую для живописца награду — «Золотой пояс». Однако — и именно с этого момента биография художника показывает его отход от академической живописной традиции — он не воспринял это, как нечто значимое для него, а просто повесил Золотой пояс во дворе императорского сада и удалился восвояси. Тем не менее, император простил его выходку, назначив его на пост дай-чжао («ожидающий императорских указаний» 待詔) — редактора докладов на высочайшее имя. Этот, «академический», период жизни Лян Кая характеризуется приверженностью классическому живописному стилю. Художник становится мастером жанра жэнь-у («люди и вещи» 人物) и продолжателем стиля Ли Лунмяня (Ли Гунлиня 李公麟), одного из знаменитейших живописцев эпохи Северная Сун, со свойственной ему линеарной техникой, которая характеризуется тонкими графическими линиями и детализированной проработкой внешности персонажей. Этот стиль, который называется си-би («тонкая кисть» 細筆), у Лян Кая приобретает самобытные черты. Для начала рассмотрим картину «Шакьямуни, спускающийся с горы» («Шицзя чу шань ту» 釋迦出山圖). Этот свиток полагается одним из лучших произведения Лян Кая с точки зрения его художественной композиции — господство плавного и изящного линеарного рисунка над уточненными узорами ветвей дополняется размывами одеяний буддийского пророка. Но помимо художественной характеристики произведения интересна и его концептуальная сторона. Шакьямуни в поисках просветления отправился в горы, чтобы там ввергнуть себя в суровую аскезу. После 6 лет блужданий на грани смерти, он обнаружил, что суровые аскетические испытания лишь изнуряют тело и затуманивают разум, это заставило его очень глубоко задуматься. Именно в таком состоянии изображает Лян Кай пророка, вселенская грусть и раздумья о достижении просветлении не могут оставить Шакьямуни, стоящего у скалы. А асимметрия, созданная Лян Каем вокруг фигуры Шакьямуни, наводит на мысль, что пророк уже почти достиг своей точки равновесия, но внешние силы (ветер, холод), отбрасывают его в сторону. «Древние истории о восьми прославленных монахах» («Ба гао сэн гуши ту» 八高僧故事圖) — состоящий из восьми полотен горизонтальный свиток, каждый из которых связан с чань-буддизмом. Эта картина выполнена в полихромной технике с употреблением ярких красок. Но примерно в 1205—1206 гг. Лян Кай, известный доселе неукротимым характером и склонностью к алкоголю (за что и получил прозвище «Сумасшедшего Ляна» Лян Фэн-цзы 梁瘋子), неожиданно для всего китайского придворного общества, разрывает всякие отношения с академической и столичной средой и отправляется жить в монастырь, основанный Му Ци 牧谿. Одновременно с этим происходит ломка и живописного стиля мастера, его категорический отход к стилю се-и («выражение идеи-сути» 寫意), на что наложило свой отпечаток увлечение мастера чань-буддизмом, так как, как указывает ПАПАПА, для работы в этом стиле требуется мастерство художественной техники и высокая концентрация с одновременной возможностью добавления красоты случайных эффектов. Однако если говорить точнее, то стилистика Лян Кая представлена скорее лишь одним из приемов, а именно — цзянь-би («сокращенная кисть» 減筆), который иногда также называют «лапидарной кистью». Этот прием характеризуется упругими гибкими линиями, которые напоминают траекторию полета брошенного предмета, образованными не графически тонким рисунком кисти, но растушеванным поворотом тугой кисти, выделяющей нажимом только часть рисунка. В рамках этого приема справедливо говорить о двух аспектах в работах Лян Кая: нервно-экспрессивный стиль, характеризующийся быстрыми, резкими мазками кисти и стиль пе-на («отброшенные отпечатки» 撇捺), которому свойственна предельная эскизность изображений. Нервно-экспрессивный стиль представлен у Лян Кая двумя работами, которые по праву считаются ярчайшими образцами жанра се-и. Обе работы написаны на темы деяний Шестого Патриарха Чань — Хуэйнэна. «Хуэйнэн, очищающий бамбук от листьев» («Люцзу чжо чжу ту» 六祖斫竹圖) — отсылка к высказыванию Шестого Патриарха: «Зеленый бамбук — это одно из тел Будды» (青青翠竹,盡是法身), что значит, что в каждом человеке есть природа Будды. Зритель застает Хуэйнэна с ножом в руке, усевшись на корточки, он очищает бамбук от листьев. «Хуэйнэн, разрывающий сутры» («Люцзу по цзин ту» 六祖破經圖) застает Шестого Патриарха, разрывающим сутры, что, по сути, является вульгарнейшим поступком для буддиста. Однако в этом кроется глубокий смысл: просветления можно достичь и без беспрестанного чтения буддийского канона. Нервность линий, резкость мазков и отсутствие текстуры на обеих картинах наводит зрителя на мысль о мгновенности, непостоянстве человеческих эмоций. Лицо Хуэйнуна выражает ярость, протест против традиционных буддийских устоев. С другой стороны, «Бессмертный» («Помо сяньжэнь» 潑墨仙人) и «Ли Бо, сочиняющий стихи» («Ли Бо син инь» 李白行吟) являют собой противовес нервно-экспрессивному стилю, выражая некую умиротворенность. Обе картины нарисованы в эскизной манере (стиль пе-на) словно намеренно небрежно проведенными линиями. Возникает такое чувство, что художника волнует только ритмика изображения, а вовсе не художественно-живописная сторона творчества. «Ли Бо, сочиняющий стихи» также относится к одной из лучших работ художника, выполненная буквально несколькими мазками, она показывает нам Ли Бо 李白, великого Танского поэта, который ходит из стороны в сторону (на что указывает легкий наклон тела и изображение ног). При этом в этой работе нет никакого постоянства движения кисти, то она сильным нажимом прорисовывает разрез глаз, то медленным и плавным, но легким движением прорисовывает контур накидки поэта. (ru)
  • Liáng Kǎi (梁楷) född mitten av 1100-talet, död tidigt 1200-tal, var en kinesisk konstnär som studerade med, och senare överglänste, sin mästare . År 1210 gavs han en position som hovkonstnär men tackade nej. Istället tillbringade "galningen Liang", som han kallade sig själv, sitt liv på att måla konstverk och dricka alkohol. Till sist pensionerade han sig själv och blev en zenmunk. Liang anses ha skapat zenskolan inom kinesisk konst. En av hans mest kända verk är "Budai", en Buddha som vandrar genom landskapet. De snabba, leende, penseldragen som utgör Budai förkroppsligar zenbuddhismens filosofi om plötslig upplysning. (sv)
  • Liang Kai (chiń. trad. 梁楷; pinyin Liáng Kǎi, ur. ok. 1140 w Shandongu, zm. ok. 1210) – chiński malarz z czasów dynastii Song, uznawany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli malarstwa chan. Osiągnął wysoką pozycję jako malarz pałacowy w cesarskiej Akademii Malarstwa na dworze w Lin’an (dzis. Hangzhou) cesarza (panował w latach 1195–1224), który nadał mu rangę Malarza na Służbie i odznaczył Złotym Sznurem. Tytuły jego wczesnych obrazów sugerują, że podejmował typowe tematy dla swej epoki (np. Konfucjusz śniący o czy Luohanowie). Z nieznanych powodów opuścił jednak dwór, zamieszkał w świątyni Liutong Si i od tego czasu zajmował się głównie malarstwem inspirowanym filozofią buddyzmu chan. Większość z zachowanych prac znajduje się w Japonii; ich autorstwo nie jest pewne, ale przypisywane mu dzieła odpowiadają zarówno stylem, jak i poziomem rzemiosła malarstwu chińskiego uczonego z tej epoki. Choć nie ma dowodów, by Liang Kai złożył śluby zakonne, jego najwybitniejsze dzieła należą do szkoły malarskiej chan. Łączą one prostotę formy, świeżość inspiracji, są zwięzłe i pozbawione śladów wirtuozerii. Artysta pokazywał tematy proste (np. czynności codzienne jak na obrazie Szósty Patriarcha rąbie bambus), szkicując je kilkoma dynamicznymi kreskami, kontrastującymi z białym, pustym tłem. O ile pierwszy obraz ukazuje cenioną przez chan koncentrację nawet na najbanalniejszych czynnościach, drugi obraz z kompletu — Szósty Patriarcha drący sutry — pokazuje mnicha w akcie obrazoburczym dla wysoko ceniących słowo pisane i mądrości starożytnych Chińczyków. Nawiązuje to do filozofii „bezpośredniego przekazu”, spontaniczności i nieprzywiązywaniu się do tradycji, na której opierała się nauka chan; obie postacie namalowane są równie prosto i dynamicznie. O jego obrazie przedstawiającym wielkiego poetę dynastii Tang Li Baia, Laurence Sickman i Aleksander Soper napisali, że dzieło to uosabia „szczyty, jakie można osiągnąć w skrótowym stylu monochromatycznym w tuszu, kiedy technikę tę stosuje geniusz”. * Li Bai. Muzeum Narodowe w Tokio * Szósty Patriarcha rąbie bambus. Muzeum Narodowe w Tokio * Pijany nieśmiertelny. Narodowe Muzeum Pałacowe w Tajpej * Budda Siakjamuni opuszczający góry. Muzeum Narodowe w Tokio (pl)
  • 梁楷,生于1150年,中国南宋画家。父亲梁端,祖父,曾祖梁子美皆为宋朝大臣。祖籍东平(今属山东),居钱塘(今浙江杭州)。工人物、佛道、鬼神,兼山水、花鸟。 梁楷性情豪放,不拘礼法,曾自号“梁疯子”,曾经被任命画院待诏,但将金带挂于院中,不受而去。善画山水人物,早期画工笔人物细密工致,“院人见其精描之笔,无不拜伏”,后来演变简括粗放,纵笔挥洒,被称作“折芦描”。粗放的“减笔”极富有创造性,粗粗几笔描画人物情态十分逼真。梁楷开创了中国画水墨写意画法的新局面,对后代写意画法的发展有很大的影响。其作品“潑墨仙人”展現了水墨之墨韻的精湛美感,是一種簡筆畫的表現形象方式。 (zh)
  • Лян Кай (梁楷, дати народження й смерті невідомі ) — китайський художник часів Південної Сун. (uk)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageID
  • 657082 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 4551 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1120695834 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:p
  • Liáng Kǎi (en)
dbp:s
  • 梁楷 (en)
dbp:t
  • 梁楷 (en)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
schema:sameAs
rdf:type
rdfs:comment
  • Liáng Kǎi (梁楷; ? – ?) war ein chinesischer Maler, der während der Südlichen Song-Dynastie lebte. Seine Bilder waren so ungezwungen, dass er oft der „verrückte Liang“ genannt wurde. Von Liáng Kǎi stammt das berühmte Bild des chinesischen Dichters Li Bai. (de)
  • Liang Kai (Chinese: 梁楷; pinyin: Liáng Kǎi; c. 1140 - c. 1210) was a Chinese painter of the Southern Song Dynasty. He was also known as Madman Liang because of his very informal pictures. He was born in Shandong and worked in Lin An (later Hangzhou). He is known to have studied with the master Jia Shigu. He was awarded the rank of Painter-in-Attendance at the court of Jia Tai (1201-1204 CE, Southern Song Dynasty) where he was known for mastery in painting figures, landscapes, and other minor subjects. He was also awarded the Golden Belt, however he left it behind when he left his position at court to practise Chan Buddhism. (en)
  • Liáng Kǎi (chinois : 梁楷) (fin du XIIe siècle-début XIIIe siècle) est un peintre chinois, également connu sous le surnom de Liang le fou. Il est né dans la province du Shandong et a travaillé à (aujourd'hui Hangzhou). Il aurait étudié avec le maître . (fr)
  • 양해(梁楷)는 영종조(寧宗朝) 화원의 대조(待詔)이다. 시여(賜與)받은 금대(金帶)를 원중(院中)에 걸어놓고 떠났다는 기행(奇行)의 주인공으로 '양풍자(梁風子)'라고 불리었다. 인물산수화(人物山水畵)에 뛰어나며 특히 감필체(減筆體, 필체를 적게 간략화하고, 사의를 목적으로 한 기법)로 된 인물화는 절품(絶品)으로 평가되고 있다. (ko)
  • Liang Kai (梁楷; ca. 1140–na 1210) was een Chinees kunstschilder die leefde tijdens de Zuidelijke Song. In zijn latere periode noemde hij zichzelf Liang de Gek (梁瘋子; pinyin: Liáng Fēngzi). (nl)
  • 梁 楷(りょう かい、拼音:Liáng Kǎi、リアン・カイ、生没年不詳)は、中国南宋の画家。 東平府須城県の出身。13世紀初の嘉泰年間に宮廷画家の最高位である画院待詔となった。金帯を賜与されたものの関心を示さず柱に掛けて帰ったといわれる。酒を好み、画院画家としては型破りな性格で、狂人を意味する梁風子と号した。細密な院体画を描く一方で、減筆体と称される粗放な人物画をよくした。牧谿・玉澗とともに日本の水墨画に大きな影響を与えた。 (ja)
  • Liang Kai (梁楷S, Liáng KǎiP; Shandong, 1140 – 1210) è stato un pittore cinese della dinastia Song Meridionale.Lavorò alla corte degli imperatori nella capitale Lin'An (l'attuale Hangzhou), dove si dice abbia studiato con il maestro Jia Shigu. (it)
  • Liáng Kǎi (梁楷) född mitten av 1100-talet, död tidigt 1200-tal, var en kinesisk konstnär som studerade med, och senare överglänste, sin mästare . År 1210 gavs han en position som hovkonstnär men tackade nej. Istället tillbringade "galningen Liang", som han kallade sig själv, sitt liv på att måla konstverk och dricka alkohol. Till sist pensionerade han sig själv och blev en zenmunk. Liang anses ha skapat zenskolan inom kinesisk konst. En av hans mest kända verk är "Budai", en Buddha som vandrar genom landskapet. De snabba, leende, penseldragen som utgör Budai förkroppsligar zenbuddhismens filosofi om plötslig upplysning. (sv)
  • 梁楷,生于1150年,中国南宋画家。父亲梁端,祖父,曾祖梁子美皆为宋朝大臣。祖籍东平(今属山东),居钱塘(今浙江杭州)。工人物、佛道、鬼神,兼山水、花鸟。 梁楷性情豪放,不拘礼法,曾自号“梁疯子”,曾经被任命画院待诏,但将金带挂于院中,不受而去。善画山水人物,早期画工笔人物细密工致,“院人见其精描之笔,无不拜伏”,后来演变简括粗放,纵笔挥洒,被称作“折芦描”。粗放的“减笔”极富有创造性,粗粗几笔描画人物情态十分逼真。梁楷开创了中国画水墨写意画法的新局面,对后代写意画法的发展有很大的影响。其作品“潑墨仙人”展現了水墨之墨韻的精湛美感,是一種簡筆畫的表現形象方式。 (zh)
  • Лян Кай (梁楷, дати народження й смерті невідомі ) — китайський художник часів Південної Сун. (uk)
  • Liang Kai (xinès : 梁楷; pinyin: Liáng Kǎi) fou un pintor xinès que va viure durant la dinastia Song del Sud; nascut cap al 1140 a , província de Shandong i va morir vers el 1210; Va residir a Lin'an, actualment Hangzhou. Fou pintor de la cort però va renunciar per a dedicar-se plenament al budisme chan cercant la il·luminació i practicant la meditació. (ca)
  • Liáng Kǎi (chino tradicional y simplificado : 梁楷, Wade–Giles: Liang K'ai;c. 1140 - c. 1210) (finales del siglo XII-comienzos del siglo XIII es un pintor chino, igualmente conocido bajo el apodo de Liang el loco. Nació en la provincia de Shandong y trabajó en (hoy Hangzhou). Habría sido discípulo del maestro Jia Shigu. (es)
  • Liang Kai (chiń. trad. 梁楷; pinyin Liáng Kǎi, ur. ok. 1140 w Shandongu, zm. ok. 1210) – chiński malarz z czasów dynastii Song, uznawany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli malarstwa chan. Osiągnął wysoką pozycję jako malarz pałacowy w cesarskiej Akademii Malarstwa na dworze w Lin’an (dzis. Hangzhou) cesarza (panował w latach 1195–1224), który nadał mu rangę Malarza na Służbie i odznaczył Złotym Sznurem. Tytuły jego wczesnych obrazów sugerują, że podejmował typowe tematy dla swej epoki (np. Konfucjusz śniący o czy Luohanowie). Z nieznanych powodów opuścił jednak dwór, zamieszkał w świątyni Liutong Si i od tego czasu zajmował się głównie malarstwem inspirowanym filozofią buddyzmu chan. (pl)
  • Лян Кай (кит. упр. 梁楷, пиньинь Liáng Kǎi) — мастер фигуративной живописи, один из классиков «лапидарной кисти» (цзянь-би 減筆), монах школы чань. Будучи одним из величайших художников своего времени, оказал сильное влияние на развитие китайской живописи. Родился в уезде Цяньтан Линьаньской управы, а годы жизни попадают в период примерно с 1140 по 1220 годы. (ru)
rdfs:label
  • Liang Kai (ca)
  • Liang Kai (de)
  • Liang Kai (es)
  • Liang Kai (it)
  • Liang Kai (fr)
  • Liang Kai (en)
  • 양해 (남송) (ko)
  • 梁楷 (ja)
  • Liang Kai (nl)
  • Liang Kai (pl)
  • Лян Кай (ru)
  • Liang Kai (sv)
  • Лян Кай (uk)
  • 梁楷 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:eponym of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License