| dbo:abstract
|
- El kumite (japonès: 組手), que literalment significa "mans agafades", és una de les tres seccions principals de l'entrenament del karate, junt amb el kata i el kihon. El kumite és la part del karate en què els karatekes s'entrenen per parelles, tot aplicant les tècniques apreses amb el kihon i el kata. El kumite pot servir tan per desenvolupar una tècnica o una habilitat (per exemple, per ajustar la distància que convé mantenir amb l'oponent), o també es pot aplicar en competició. (ca)
- Kumite (組手) znamená zápas a je jednou ze tří hlavních částí tréninku karate společně s kata a . Kumite je část karate, ve kterém se trénuje proti protivníkovi a ve kterém se používají techniky naučené z nebo kata. Kumite může být použito k rozvoji určitých technik nebo dovedností (např. správné odhadování a udržování správné vzdálenosti od protivníka), ale také je to soutěžní disciplína. (cs)
- Kumiteo (japane 組 手, laŭlitere "baraktantaj manoj") estas unu el la tri ĉefaj sekcioj de karateo-trejnado, kune kun katao kaj kihono. Kumiteo estas la parto de karateo en kiu persono trejnas kontraŭ kontraŭulo, uzante la teknikojn lernitajn de la kihono kaj katao. Kumiteo povas esti uzata por disvolvi apartan teknikon aŭ lertecon (ekz. efike juĝi kaj ĝustigi la distancon de la kontraŭulo) aŭ ĝi povas esti farita en konkurado. En 2021 karateo kun du subdisciplinoj katao kaj kumiteo unuafoje estis parto de la somera olimpiko. (eo)
- Kumite (japanisch 組手, „Begegnung der Hände“) bezeichnet eine Wettkampf- und Trainingsform in japanischen Kampfkünsten und -sportarten. Im Wettkampf ist das Kumite der Kampf zweier Gegner ohne vorherige Absprache der Techniken. Im Training können je nach Kampfsportart unterschiedliche Stufen des Kumites existieren, in denen die Angriff- und Abwehrtechniken je nach Stufe vorgeschrieben sein können. (de)
- Kumité (en japonés, 組手) significa literalmente "entrelazar las manos" o "combate" en japonés y, junto con el kata y el kihon, constituye un elemento fundamental dentro de la práctica del kárate. (es)
- Kumite (Japanese: 組手, literally "grappling hands") is one of the three main sections of karate training, along with kata and kihon. Kumite is the part of karate in which a person trains against an adversary. Kumite can be used to develop a particular technique or a skill (e.g. effectively judging and adjusting one's distance from one's opponent) or it can be done in competition. (en)
- Le kumite (組手) est le combat conventionnel du karaté. Le kanji kumi (組) signifie « groupe » et le kanji te (手) désigne la main, ce qui implique le fait de s’entraîner à deux et non pas de manière isolée. Le kumite se pratique à deux partenaires. Les attaques et les blocages peuvent être définis ou libres. Le combat libre est appelé ju kumite... Le kumite est la solution pour développer une connexion avec son partenaire, et ainsi, de créer en nous le vrai sens de l'honneur et du travail d'équipe. Si l'on compare cette pratique à un langage, alors les kihon sont le vocabulaire de base, les kata sont des phrases toutes faites et les « applications » (bunkai et entraînements à deux types kumite) sont des mises en pratiques dans le langage courant. (fr)
- Il kumite (in giapponese 組手) è una delle tre componenti fondamentali dell'allenamento nel karate, assieme a kata e kihon, e consiste nell'allenamento con un avversario. Il termine giapponese kumite viene tradotto con la parola "combattimento", però tale termine è incompleto, cioè privo degli elementi compresi nel concetto di kumite. Kumite si compone della parola kumi, che significa "mettere insieme", e della sillaba te, che significa mano. Per kumite si intende quindi l'incontrarsi con le mani: nel confronto reale come in quello di palestra è necessario un avversario. Lo scopo del vero combattimento è quello di abbattere l'avversario, quello del kumite è la crescita reciproca dei praticanti. Il kumite presuppone due fasi ben distinte: l'apprendimento delle tecniche dal punto di vista formale e la loro applicazione. L'importanza che riveste la forma (kata) in funzione del combattimento è quindi fondamentale, perché racchiude le basi del karate. La filosofia del karate-dō impone di migliorarsi continuamente per ricercare la massima padronanza tecnica e mentale, così da raggiungere equilibrio interiore, stabilità, consapevolezza. Per allenare il combattimento, nel senso del karate-do, vengono studiati alcuni tipi di kumite fondamentale: combattimento a cinque passi, a tre passi, a un passo, semilibero e libero. (it)
- Kumite, ook bekend als 'sparren', is een onderdeel van karate (en andere Japanse vechtsporten) waarin men met een partner traint of vecht. Kumite wordt op verschillende niveaus uitgevoerd. Het laagste niveau bestaat uit vijf onderdelen, waarbij de karateka vijf technieken uitvoert. Elke techniek is een aanvalstechniek die door een van beiden wordt uitgevoerd en bij de afronding hiervan door de ander wordt beantwoord met een tegenaanval. Deze methode zorgt ervoor dat de karateka afstand leert houden en maakt hem bekend met de gedachte aangevallen te worden. De volgende stap is met drie onderdelen. Deze methode kent hetzelfde patroon. Het is vooral bedoeld om de karateka in staat te stellen in een kortere tijd meer technieken te oefenen. De laatste fase van de sparringsoefeningen is het sparren met één onderdeel. Bij deze methode valt de ene karateka aan, die antwoordt met een bekende techniek. De nadruk ligt hier op snelheid en accuratesse. Beide karateka's kennen de voorgeschreven volgorde en er wordt geen onderling contact gemaakt, al worden de technieken uitgevoerd alsof dat wel zo is. Zo zijn ze in staat maximale snelheid en kracht te gebruiken. Het laatste aspect van kumite is 'vrij sparren' ofwel jiyu kumite. Bij jiyu kumite probeert de ene karateka de andere aan te vallen om punten te scoren. Het biedt de karateka de kans zichzelf op de proef te stellen. Het is een goede methode om vaardigheden te verfijnen en het is tevens de methode die bij sportkarate wordt gebruikt. Bij al deze fases horen rituelen voordat de kumite plaatsvindt. Bij de eerste drie fases buigen de karateka's, gaat degene die aanvalt in neerwaartse houding staan met lage blokkade. Ondertussen blijft zijn partner in 'yoi' (aandachtshouding) staan. Vervolgens zegt hij waar hij gaat aanvallen: gedan, chudan of jodan (laag, midden of hoog). Wanneer zijn partner dan oss(uitspraak:oes) zegt ter bevestiging dat hij klaar is, mag de karateka aanvallen. Bij jiyu kumite buigen de karateka's en gaat het gevecht van start zodra de scheidsrechter het teken geeft. (nl)
- 組手（くみて）は、主に二人で相対して行う空手の練習形式の一つ。決まった手順にしたがって技を掛け合う「約束組手」、自由に技を掛け合う「自由組手」、勝敗を目的にした「組手試合」、他に型の有効性を検証する型分解を分解組手と呼ぶ場合もあるが、これも約束組手の一種である。 日本由来の伝統的な柔術や柔道における乱取り(乱捕り、自由乱取り)に相当する。また柔道において「組み手」というと、立技の攻防の際に相手の道着の掴み方、あるいはそれに関わる技術(組み手 (柔道))を指す。相撲においても「組み手」というと、互いに組み合わせる腕の位置、四つ相撲の右四つ、左四つなどの型のことを指す。 (ja)
- Kumite (組手) (dosł. „spotkanie dłoni”) – walka w karate nosi nazwę kumite i jest najtrudniejszym rodzajem treningu. Ćwiczący sztuki walki zostaje powoli, systematycznie dopuszczony do walki, dopiero po gruntownym przygotowaniu psychofizycznym. Adept musi najpierw poznać różne kombinacje kopnięć, uderzeń, bloków, ogólnych zasad skutecznej obrony i ataku. Można wyróżnić kilka rodzajów kumite:
* kihon-ippon-kumite – atakujący (zwany tori) przeprowadza jeden uzgodniony atak z krokiem w przód, a broniący się (tzw. uke) wykonuje pojedynczy blok i uzgodnioną kontrę
* sanbon-kumite – tori przeprowadza trzy kolejne uzgodnione ataki do przodu, uke wykonuje trzy bloki (cofając się), a następnie uzgodnioną kontrę
* gohon-kumite – tori przeprowadza pięć kolejnych ataków do przodu, uke pięć bloków i kontrę
* okuri-ippon-kumite – tori atakuje na dwa sposoby, bądź po bloku i kontrze ze strony uke, tori nie odpuszcza i atakuje ponownie
* jiyu kumite – tori atakuje w dowolny sposób, uke broni się także dowolnie, ataki i obrony są ponawiane i przeprowadzane do skutku (lub przez określony czas, np. 1 minutę). Jedynie jiyu kumite oznacza klasyczny sparring. Zachodzą znaczące różnice w zależności od poszczególnych stylów. Na przykład w shōtōkan dopuszcza się atak na głowę i szyję zakładając, że uderzenia nie powinny dochodzić do ciała przeciwnika, ale muszą być dokładnie zatrzymane przed celem. Natomiast w części stylów pełnokontaktowych ubiera się walczących w hełmy z tworzywa sztucznego, rękawice i protektory, dopuszczając atak na głowę i korpus ręką i nogą z pełnym kontaktem.W innych (np. kyokushin) preferowany jest jeszcze twardszy styl walki. Walczy się bez ochraniaczy na korpus i głowę, wyłączając z ataku twarz (jednak można stosować kopnięcia okrężne w głowę), szyję, stawy, kręgosłup, genitalia. W gōsoku-ryū dopuszczalne są ataki na wszystkie strefy ciała (wyjąwszy krocze), dopuszczalne są podcięcia, walczy się w napięstnikach, ochraniaczach zębów i suspensoriach, ale ciosy na głowę muszą być kontrolowane. Liczne różnice w zasadach kumite pomiędzy stylami i federacjami są główną przeszkodą w zaistnieniu karate na igrzyskach olimpijskich. Dobre zrozumienie i opanowanie technik kihon oraz kata są niezbędne przed przystąpieniem do kumite.W kumite karate opiera się głównie na założeniu , czyli mówiąc krótko techniki kończącej. Chodzi o to, aby tak wykonać własną technikę, aby przeciwnik po jej wykonaniu nie był w stanie dalej walczyć, niezależnie od tego czy to będzie cios, kopnięcie czy blok. Można tego dokonać poprzez zastosowanie odpowiednich taktyk walki bądź sposobów wprowadzania przeciwnika w stan zwany kyo. Służą do tego odpowiednie strategie walki:
* (ataki bezpośrednie)
* (odpowiedzi na akcję przeciwnika)
* (strategie właściwe, łamanie balansu, kombinatoryka, prowokacje) Oprócz tego ważnymi elementami w kumite są dystans, oraz . (pl)
- Kumite (組手 Kumite? encontro de mãos) é nas modalidades modernas das artes marciais japonesas um dos componentes de treinamento e de competição, é a luta, o combate. No caratê, conjuntamente com o kihon e o kata forma a tríade básica de sua didática. É classificado conforme a finalidade pedagógica. Nem sempre foi parte das aulas porque os mestres consideravam arriscado praticá-lo sem necessidade real de luta. Ordinariamente, existem três tipos de treino com luta: jyu kumite, ou combate livre com controle; shiai kumite, combate de competição, semi-livre, com controle extremo dos golpes; e yakusoku kumite, combate combinado. (pt)
- Kumite (japanska: 組手, handgemäng) är det japanska ordet för sparring. Detta uttryck används flitigt inom många av de japanska kampsporterna, budokonsterna. Ursprungligen hade den ett pedagogiskt ändamål. Den har inte alltid varit en del av utbildningen, eftersom lärarna ansåg praktiken onödigt riskabel när det inte förelåg något behov av verklig strid. Oftast syftar ordet på mer eller mindre fri sparring, jiyū kumite (自由組手). (sv)
- Кумите́ (от яп. 組手 — букв. «переплетённые руки», схватка) — понятие японских боевых искусств, включающее в себя все разновидности боя на татами (тренировочный, соревновательный, аттестационный), является одним из основных разделов современного карате, наряду с ката и кихон. Зачастую кумите является одновременно и целью (соревнования, самооборона) и средством боевых искусств (отработка различных навыков и техник). Само по себе является конечной формой реализации всего технического и тактического арсенала практикующего, также его физической подготовки. Будока на начальном этапе обучения, с целью предотвращения травматизма, не допускается к свободному бою. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El kumite (japonès: 組手), que literalment significa "mans agafades", és una de les tres seccions principals de l'entrenament del karate, junt amb el kata i el kihon. El kumite és la part del karate en què els karatekes s'entrenen per parelles, tot aplicant les tècniques apreses amb el kihon i el kata. El kumite pot servir tan per desenvolupar una tècnica o una habilitat (per exemple, per ajustar la distància que convé mantenir amb l'oponent), o també es pot aplicar en competició. (ca)
- Kumite (組手) znamená zápas a je jednou ze tří hlavních částí tréninku karate společně s kata a . Kumite je část karate, ve kterém se trénuje proti protivníkovi a ve kterém se používají techniky naučené z nebo kata. Kumite může být použito k rozvoji určitých technik nebo dovedností (např. správné odhadování a udržování správné vzdálenosti od protivníka), ale také je to soutěžní disciplína. (cs)
- Kumiteo (japane 組 手, laŭlitere "baraktantaj manoj") estas unu el la tri ĉefaj sekcioj de karateo-trejnado, kune kun katao kaj kihono. Kumiteo estas la parto de karateo en kiu persono trejnas kontraŭ kontraŭulo, uzante la teknikojn lernitajn de la kihono kaj katao. Kumiteo povas esti uzata por disvolvi apartan teknikon aŭ lertecon (ekz. efike juĝi kaj ĝustigi la distancon de la kontraŭulo) aŭ ĝi povas esti farita en konkurado. En 2021 karateo kun du subdisciplinoj katao kaj kumiteo unuafoje estis parto de la somera olimpiko. (eo)
- Kumite (japanisch 組手, „Begegnung der Hände“) bezeichnet eine Wettkampf- und Trainingsform in japanischen Kampfkünsten und -sportarten. Im Wettkampf ist das Kumite der Kampf zweier Gegner ohne vorherige Absprache der Techniken. Im Training können je nach Kampfsportart unterschiedliche Stufen des Kumites existieren, in denen die Angriff- und Abwehrtechniken je nach Stufe vorgeschrieben sein können. (de)
- Kumité (en japonés, 組手) significa literalmente "entrelazar las manos" o "combate" en japonés y, junto con el kata y el kihon, constituye un elemento fundamental dentro de la práctica del kárate. (es)
- Kumite (Japanese: 組手, literally "grappling hands") is one of the three main sections of karate training, along with kata and kihon. Kumite is the part of karate in which a person trains against an adversary. Kumite can be used to develop a particular technique or a skill (e.g. effectively judging and adjusting one's distance from one's opponent) or it can be done in competition. (en)
- 組手（くみて）は、主に二人で相対して行う空手の練習形式の一つ。決まった手順にしたがって技を掛け合う「約束組手」、自由に技を掛け合う「自由組手」、勝敗を目的にした「組手試合」、他に型の有効性を検証する型分解を分解組手と呼ぶ場合もあるが、これも約束組手の一種である。 日本由来の伝統的な柔術や柔道における乱取り(乱捕り、自由乱取り)に相当する。また柔道において「組み手」というと、立技の攻防の際に相手の道着の掴み方、あるいはそれに関わる技術(組み手 (柔道))を指す。相撲においても「組み手」というと、互いに組み合わせる腕の位置、四つ相撲の右四つ、左四つなどの型のことを指す。 (ja)
- Kumite (japanska: 組手, handgemäng) är det japanska ordet för sparring. Detta uttryck används flitigt inom många av de japanska kampsporterna, budokonsterna. Ursprungligen hade den ett pedagogiskt ändamål. Den har inte alltid varit en del av utbildningen, eftersom lärarna ansåg praktiken onödigt riskabel när det inte förelåg något behov av verklig strid. Oftast syftar ordet på mer eller mindre fri sparring, jiyū kumite (自由組手). (sv)
- Le kumite (組手) est le combat conventionnel du karaté. Le kanji kumi (組) signifie « groupe » et le kanji te (手) désigne la main, ce qui implique le fait de s’entraîner à deux et non pas de manière isolée. Le kumite se pratique à deux partenaires. Les attaques et les blocages peuvent être définis ou libres. Le combat libre est appelé ju kumite... Le kumite est la solution pour développer une connexion avec son partenaire, et ainsi, de créer en nous le vrai sens de l'honneur et du travail d'équipe. (fr)
- Il kumite (in giapponese 組手) è una delle tre componenti fondamentali dell'allenamento nel karate, assieme a kata e kihon, e consiste nell'allenamento con un avversario. Il termine giapponese kumite viene tradotto con la parola "combattimento", però tale termine è incompleto, cioè privo degli elementi compresi nel concetto di kumite. Kumite si compone della parola kumi, che significa "mettere insieme", e della sillaba te, che significa mano. Per kumite si intende quindi l'incontrarsi con le mani: nel confronto reale come in quello di palestra è necessario un avversario. (it)
- Kumite, ook bekend als 'sparren', is een onderdeel van karate (en andere Japanse vechtsporten) waarin men met een partner traint of vecht. Kumite wordt op verschillende niveaus uitgevoerd. Het laagste niveau bestaat uit vijf onderdelen, waarbij de karateka vijf technieken uitvoert. Elke techniek is een aanvalstechniek die door een van beiden wordt uitgevoerd en bij de afronding hiervan door de ander wordt beantwoord met een tegenaanval. Deze methode zorgt ervoor dat de karateka afstand leert houden en maakt hem bekend met de gedachte aangevallen te worden. De volgende stap is met drie onderdelen. Deze methode kent hetzelfde patroon. Het is vooral bedoeld om de karateka in staat te stellen in een kortere tijd meer technieken te oefenen. De laatste fase van de sparringsoefeningen is het spar (nl)
- Kumite (組手) (dosł. „spotkanie dłoni”) – walka w karate nosi nazwę kumite i jest najtrudniejszym rodzajem treningu. Ćwiczący sztuki walki zostaje powoli, systematycznie dopuszczony do walki, dopiero po gruntownym przygotowaniu psychofizycznym. Adept musi najpierw poznać różne kombinacje kopnięć, uderzeń, bloków, ogólnych zasad skutecznej obrony i ataku. Można wyróżnić kilka rodzajów kumite: Jedynie jiyu kumite oznacza klasyczny sparring.
* (ataki bezpośrednie)
* (odpowiedzi na akcję przeciwnika)
* (strategie właściwe, łamanie balansu, kombinatoryka, prowokacje) (pl)
- Kumite (組手 Kumite? encontro de mãos) é nas modalidades modernas das artes marciais japonesas um dos componentes de treinamento e de competição, é a luta, o combate. No caratê, conjuntamente com o kihon e o kata forma a tríade básica de sua didática. É classificado conforme a finalidade pedagógica. Nem sempre foi parte das aulas porque os mestres consideravam arriscado praticá-lo sem necessidade real de luta. (pt)
- Кумите́ (от яп. 組手 — букв. «переплетённые руки», схватка) — понятие японских боевых искусств, включающее в себя все разновидности боя на татами (тренировочный, соревновательный, аттестационный), является одним из основных разделов современного карате, наряду с ката и кихон. (ru)
|
