| dbo:abstract
|
- Skomand (* um 1225; † um 1285) war ein mächtiger Stammeshäuptling des prußischen Stammes der Sudauer. Andere Namensvarianten sind Skumand, Komants, Gomants und Koommat. In Litauen wird er als Skomantas oder Komantas verehrt und gilt als identisch mit Skalmantas, dem angeblichen Stammesvater der Dynastie Gediminas. Sein prußischer Name Skomants weist auf üppigen Reichtum („skome, skomas“: Esstisch, Wohlgeschmack; „mants“: reich, Besitz, Vermögen). (de)
- Komantas or Skomantas (known in Ruthenian sources as Komat, in Latin Koommat, in German Skomand and Skumand; ca. 1225(?) – after 1285) was a powerful duke and pagan priest of the Yotvingians, one of the early Baltic tribes (according to historian S. C. Rowell and some other researchers, this duke of Sudovia seems to be identical to Skalmantas, the supposed progenitor of Gediminas' dynasty, the Gediminids). He was at the height of his power during the 1260s and 1270s. Skomantas is first mentioned by Peter von Dusburg during the Great Prussian Uprising (1260–1274) as a leader of the 1263 raid on Chełmno, a stronghold of the Teutonic Knights. He also led campaigns against Pinsk and other Slavic territories and therefore could not fully support the uprising. After the uprising Skomantas, with help from the Lithuanians, led 4,000 men against the Teutonic Knights. However, the Old Prussians and other Balts were losing their power. Skomantas' estate was devastated in 1280–1281 and he escaped with three sons, Rukals, Gedetes and Galms, to Black Ruthenia, controlled at that time by the Grand Duchy of Lithuania. However, he soon returned, was baptized in the Roman Catholic rite, and acknowledged the superiority of the Knights. Skomantas went on to lead armies on behalf of the Knights and was awarded lands within Prussia. His tribe lost the fight against the Knights and did not survive as an entity. (en)
- Skomantas, Skalmantas o Komantas, en sudovio *Gomants o *Komants, en ruteno Komat, en Latín Koommat, en alemán Skomand y Skumand; (n.1225(?) - m.1285) era un poderoso duque pagano y sacerdote de los yotvingios, uno de los clanes prusianos que se menciona en la crónica de Peter von Dusburg, durante el Gran Levantamiento Prusiano (1260–1274) contra los caballeros teutónicos. Peter von Dusburg menciona al caudillo sudovio como líder de la sublevación de 1263 en la tierra de Chełmno, la fortaleza de los Cruzados. También dirigió campañas contra Pinsk y otros territorios eslavos por lo que no pudo dar apoyo total a la sublevación contra la Orden Teutónica aunque las décadas de 1260 y 1270 fueron las que mostraron la fuerza de su poder. Durante el levantamiento Skomantas, con ayuda de los lituanos, lideró un ejército de 4.000 hombres contra los cruzados teutónicos, pero los prusianos y otros pueblos bálticos ya estaban perdiendo su poder. Sudovia fue devastada entre 1280 y 1281 y Skomantas escapó con tres de sus hijos, Rukals, Gedetes y Galms a Rutenia Negra, territorio controlado en aquel tiempo por el Gran Ducado de Lituania. No obstante, pronto regresó, fue bautizado por el rito de la Iglesia católica y reconoció la superioridad de los caballeros teutónicos. Skomantas puso sus ejércitos al servicio de la Orden Teutónica y fue recompensado con tierras en Prusia. El precio a pagar fue muy alto, su clan perdió la lucha contra los caballeros y tras la germanización no sobrevivió como pueblo ya que fue asimilado totalmente. (es)
- Skomand (lub Skumand, ur. 1225?, zm. 1285) – wódz i kriwe (kapłan) Jaćwingów w czasie powstania plemion pruskich w 1260. Wódz jaćwieskiego plemienia Sudawów z ziemi Krasima (okolice Skomacka Wielkiego koło Ełku).Walczył przeciw zakonowi krzyżackiemu w drugim powstaniu pruskim w latach 1260–1274. W roku 1263 oraz 1277 oblegał nieudanie Chełmżę. Po upadku powstania walczył samodzielnie do 1283 roku, kiedy to poddał się Krzyżakom razem z innymi wodzami. Przez brytyjskiego historyka, Stephena C. Rowella Skomand jest identyfikowany z legendarnym założycielem litewskiej dynastii Giedyminowiczów, Skalmantasem. (pl)
- Скуманд (Комант, Скоманд, Скаламенд) (нем. Skumand, лит. Gomants/Gomantas, Komants/Komantas, Skomantas; умер после 1285) — князь судавский (ятвяжский), один из руководителей сопротивления судовов и других пруссов против агрессии Тевтонского ордена в 1277—1283 годах. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Skomand (* um 1225; † um 1285) war ein mächtiger Stammeshäuptling des prußischen Stammes der Sudauer. Andere Namensvarianten sind Skumand, Komants, Gomants und Koommat. In Litauen wird er als Skomantas oder Komantas verehrt und gilt als identisch mit Skalmantas, dem angeblichen Stammesvater der Dynastie Gediminas. Sein prußischer Name Skomants weist auf üppigen Reichtum („skome, skomas“: Esstisch, Wohlgeschmack; „mants“: reich, Besitz, Vermögen). (de)
- Скуманд (Комант, Скоманд, Скаламенд) (нем. Skumand, лит. Gomants/Gomantas, Komants/Komantas, Skomantas; умер после 1285) — князь судавский (ятвяжский), один из руководителей сопротивления судовов и других пруссов против агрессии Тевтонского ордена в 1277—1283 годах. (ru)
- Skomantas, Skalmantas o Komantas, en sudovio *Gomants o *Komants, en ruteno Komat, en Latín Koommat, en alemán Skomand y Skumand; (n.1225(?) - m.1285) era un poderoso duque pagano y sacerdote de los yotvingios, uno de los clanes prusianos que se menciona en la crónica de Peter von Dusburg, durante el Gran Levantamiento Prusiano (1260–1274) contra los caballeros teutónicos. (es)
- Komantas or Skomantas (known in Ruthenian sources as Komat, in Latin Koommat, in German Skomand and Skumand; ca. 1225(?) – after 1285) was a powerful duke and pagan priest of the Yotvingians, one of the early Baltic tribes (according to historian S. C. Rowell and some other researchers, this duke of Sudovia seems to be identical to Skalmantas, the supposed progenitor of Gediminas' dynasty, the Gediminids). He was at the height of his power during the 1260s and 1270s. (en)
- Skomand (lub Skumand, ur. 1225?, zm. 1285) – wódz i kriwe (kapłan) Jaćwingów w czasie powstania plemion pruskich w 1260. Wódz jaćwieskiego plemienia Sudawów z ziemi Krasima (okolice Skomacka Wielkiego koło Ełku).Walczył przeciw zakonowi krzyżackiemu w drugim powstaniu pruskim w latach 1260–1274. W roku 1263 oraz 1277 oblegał nieudanie Chełmżę. Po upadku powstania walczył samodzielnie do 1283 roku, kiedy to poddał się Krzyżakom razem z innymi wodzami. (pl)
|
