| dbo:abstract
|
- Kammerspielfilm (alemany: cinema de cambra) és un gènere cinematogràfic en el context del cinema mut alemany de la República de Weimar que visqué el seu moment àlgid entre 1921 i 1925. Aquest estil es defineix pels seus retrats íntims i realistes de la vida de la classe mitjana baixa, molt influït per formes del teatre i la literatura psicologista i naturalista, i sovint és aparellat amb l'expressionisme com a gènere oposat. Es van realitzar molt pocs llargmetratges seguint aquests principis, si bé es consideren gairebé tots clàssics. (ca)
- Der Kammerspielfilm ist im engeren Wortsinn ein Subgenre des Stummfilms in Deutschland zur Zeit der Weimarer Republik und hatte seine Blütezeit zwischen 1921 und 1925. Er steht durch psychologische Ausformung von Figuren und Situationen in realistischer und naturalistischer Weise im Gegensatz zum expressionistischen Film. Im weiteren Wortsinn wird der Begriff Kammerspiel(film) auf solche Filme aus verschiedenen Zeiten und Ländern angewandt, in denen wesentliche Merkmale eines Kammerspiels auf der Bühne in Spielfilmen oder Fernsehfilmen verwendet werden, z. B. auf den Fernsehfilm Freunde (2021) oder die Fernsehserie Der Tatortreiniger (2011–2018). Max Reinhardt führte den Begriff des Kammerspiels als Gattungsbegriff für die psychologisch genauen, in intimen Rahmen spielenden Dramen von Henrik Ibsen oder August Strindberg in die deutsche Kulturwelt ein. Der Film übernahm die Grundabsicht des Kammerspiels, Abläufe des Innenlebens der Figuren, ihre Gefühle und Leidenschaften abzubilden; Siegfried Kracauer sprach deshalb vom Triebfilm. Kammerspielfilme spielen oft in kleinbürgerlichem Milieu; die Protagonisten tragen oft keine Eigennamen, um sie als universelle Vermittler der Probleme ihrer Klasse zu präsentieren. Im Gegensatz zum Pathos des expressionistischen Films verzichten die Schauspieler auf übertriebene Gestik und Mimik, ihr Spiel ist zurückhaltend und naturalistisch. Die Regisseure des Kammerspielfilms arbeiten deshalb oft mit nahen und halbnahen Einstellungen. Die realistisch abgebildeten Elemente der dinglichen Welt werden zu Sinnbildern psychologischer Situationen, etwa die Drehtür des Hotels in Murnaus Der letzte Mann (1924) als Symbol für die Zerstörung der sicher geglaubten Lebenssituation des Portiers. Der Einsatz von Zwischentiteln wird in den Kammerspielfilmen stark zurückgefahren oder es wird ganz darauf verzichtet, wie in Lupu Picks Sylvester (1923). Statt zur Vermittlung von Informationen dienen sie lediglich als dramaturgisches Mittel, psychologische Akzente zu setzen, wie etwa die Selbstanklage des Bahnwärters „Ich bin ein Mörder“, der einzige Zwischentitel in Scherben (1921). Lupu Picks Scherben gilt als Beginn des Kammerspielfilms. Das Drehbuch stammte, wie die meisten Bücher für Kammerspielfilme, von Carl Mayer. Mayer gab in seinen Drehbüchern bereits genaue Anweisungen für Einstellungswechsel, Kamerabewegungen und Lichtsituationen vor. In Filmen wie Scherben und Hintertreppe (1921) wird die Kamera vom statischen Beobachter zum beweglichen Chronisten der Befindlichkeiten der Protagonisten, gipfelnd in der Entfesselten Kamera Karl Freunds in Murnaus Der letzte Mann. (de)
- El Kammerspiel o Kammerspielfilm fue un movimiento cinematográfico dentro del cine mudo en la época de la República de Weimar, que tuvo su apogeo entre 1921 y 1925. Contemporáneo a la tendencia expresionista, se origina bajo la influencia de Max Reinhardt y su representación de cámara. El nombre deriva de un teatro, el Kammerspiele, inaugurado en 1906 por un importante director de escena, Max Reinhardt, para escenificar dramas íntimos para audiencias reducidas. Se hicieron pocas películas del estilo Kammerspiel, pero casi todas son obras clásicas del cine. Las Kammerspielfilme (la forma plural) formó un movimiento cinematográfico alemán del período del cine mudo de la década de 1920 que se desarrolló aproximadamente al mismo tiempo que el movimiento expresionista más conocido en el cine. El Kammerspiel fue conocido como el «drama de cámara» como resultado de la influencia de la forma teatral de la obra de cámara. Se caracteriza por su enfoque en la psicología del personaje y su falta de intrincado diseño de escenarios. Los elementos del mundo real representados de manera realista se convierten en símbolos de situaciones psicológicas, como la puerta giratoria del hotel en Der Letzte Mann de Friedrich Wilhelm Murnau de 1924, como símbolo de la destrucción de la vida del portero, que se creía seguro. Además, a diferencia de las películas expresionistas, las Kammerspielfilme rara vez usaron intertítulos para narrar la historia, llegando incluso a prescindir completamente de ellos, como en la película de 1924 de Lupu Pick, . En lugar de transmitir información, solo sirven como un medio dramatúrgico para poner acentos psicológicos, como la autoacusación del guardia del ferrocarril «Ich bin ein Mörder» («Soy un asesino»), el único intertítulo en , obra de Lupu Pick de 1921. Figuras prominentes del movimiento fueron Lupu Pick, Friedrich Wilhelm Murnau, Carl Mayer, Georg Wilhelm Pabst y Carl Theodor Dreyer. (es)
- Kammerspielfilm is a type of German film that offers an intimate, cinematic portrait of lower middle class life. (en)
- Le Kammerspiel (ou Kammerspiel film, en français film de chambre) est un courant de l'histoire du théâtre et du cinéma allemand des années 1920. Le nom signifie « jeu (au sens du jeu d'acteur) de chambre » et évoque la musique de chambre (Kammermusik). Issu des travaux du metteur en scène de théâtre Max Reinhardt, le Kammerspiel respecte le principe des trois unités : unité de lieu, unité de temps, unité d'action. Le Kammerspiel est un naturalisme intimiste et social qui s'oppose en partie à l'expressionnisme : ils partagent notamment la mise en valeur des éléments symboliques, l'intériorisation et le dépouillement de l'interprétation.
* Portail de l’Allemagne
* Portail du cinéma
* Portail de la réalisation audiovisuelle
* Portail du théâtre (fr)
- Il Kammerspiel è un movimento del teatro e del cinema (Kammerspielfilm) tedesco degli anni venti. (it)
- Kammerspiel (także Kammerspielfilm, niem. dramat kameralny) – gatunek filmowy wywodzący się z filmowego ekspresjonizmu oraz sztuk Maxa Reinhardta. Kammerspiel, wykorzystując niektóre rozwiązania artystyczne rodem z ekspresjonizmu, scenerią swych wydarzeń czynił jednak zwyczajną rzeczywistość. Bohaterami Kammerspielfilme było najwyżej kilka „wziętych z życia” postaci o nieznanych imionach, które w wyniku sytuacji kryzysowej zmierzały ku autodestrukcji. Większość Kammerspielfilme kończyła się tragicznie, co odpowiadało gustowi wyrafinowanej widowni kina artystycznego. Wśród czołowych dzieł Kammerspiel, do których scenariusze napisał znajdują się: Zamek Vogelöd (1921), Portier z hotelu Atlantic (1924) i (1925) Fridericha Wilhelma Murnaua, (1921) i (1922) Lupu Picka, Schody kuchenne (1921) i (1923) , wreszcie (1922) . (pl)
- Kammerspiel (do alemão, "teatro de câmara") consiste em um movimento do Cinema alemão que ocorreu na década de 1920. É característico deste movimento o pouco uso de diálogos e o foco na personalidade dos personagens. Dentre os diretores que fizeram parte deste movimento, destacam-se o Friedrich Wilhelm Murnau, e o Georg Wilhelm Pabst. (pt)
- Камершпі́ле (нім. Kammerspiel — камерна драма) — різновид драми, що склався у німецькому театрі, мистецтві й кіно на початку 1920-х, як своєрідний протест проти ірраціональності світоспоглядання експресіонізму. Характерними ознаками «камершпіле» є психологізм на межі з натуралізмом, намагання розкрити внутрішню сутність зазвичай нечисленних персонажів — представників середнього бюргерства і чиновництва, соціальний песимізм. «Камершпіле» характеризується єдністю місця й часу події у межах, як правило, нескладного сюжету, уповільненістю темпу, особливою увагою до дрібниць, яка набуває іноді символічного значення. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Kammerspielfilm (alemany: cinema de cambra) és un gènere cinematogràfic en el context del cinema mut alemany de la República de Weimar que visqué el seu moment àlgid entre 1921 i 1925. Aquest estil es defineix pels seus retrats íntims i realistes de la vida de la classe mitjana baixa, molt influït per formes del teatre i la literatura psicologista i naturalista, i sovint és aparellat amb l'expressionisme com a gènere oposat. Es van realitzar molt pocs llargmetratges seguint aquests principis, si bé es consideren gairebé tots clàssics. (ca)
- Kammerspielfilm is a type of German film that offers an intimate, cinematic portrait of lower middle class life. (en)
- Il Kammerspiel è un movimento del teatro e del cinema (Kammerspielfilm) tedesco degli anni venti. (it)
- Kammerspiel (do alemão, "teatro de câmara") consiste em um movimento do Cinema alemão que ocorreu na década de 1920. É característico deste movimento o pouco uso de diálogos e o foco na personalidade dos personagens. Dentre os diretores que fizeram parte deste movimento, destacam-se o Friedrich Wilhelm Murnau, e o Georg Wilhelm Pabst. (pt)
- Камершпі́ле (нім. Kammerspiel — камерна драма) — різновид драми, що склався у німецькому театрі, мистецтві й кіно на початку 1920-х, як своєрідний протест проти ірраціональності світоспоглядання експресіонізму. Характерними ознаками «камершпіле» є психологізм на межі з натуралізмом, намагання розкрити внутрішню сутність зазвичай нечисленних персонажів — представників середнього бюргерства і чиновництва, соціальний песимізм. «Камершпіле» характеризується єдністю місця й часу події у межах, як правило, нескладного сюжету, уповільненістю темпу, особливою увагою до дрібниць, яка набуває іноді символічного значення. (uk)
- Der Kammerspielfilm ist im engeren Wortsinn ein Subgenre des Stummfilms in Deutschland zur Zeit der Weimarer Republik und hatte seine Blütezeit zwischen 1921 und 1925. Er steht durch psychologische Ausformung von Figuren und Situationen in realistischer und naturalistischer Weise im Gegensatz zum expressionistischen Film. Im weiteren Wortsinn wird der Begriff Kammerspiel(film) auf solche Filme aus verschiedenen Zeiten und Ländern angewandt, in denen wesentliche Merkmale eines Kammerspiels auf der Bühne in Spielfilmen oder Fernsehfilmen verwendet werden, z. B. auf den Fernsehfilm Freunde (2021) oder die Fernsehserie Der Tatortreiniger (2011–2018). (de)
- El Kammerspiel o Kammerspielfilm fue un movimiento cinematográfico dentro del cine mudo en la época de la República de Weimar, que tuvo su apogeo entre 1921 y 1925. Contemporáneo a la tendencia expresionista, se origina bajo la influencia de Max Reinhardt y su representación de cámara. Figuras prominentes del movimiento fueron Lupu Pick, Friedrich Wilhelm Murnau, Carl Mayer, Georg Wilhelm Pabst y Carl Theodor Dreyer. (es)
- Le Kammerspiel (ou Kammerspiel film, en français film de chambre) est un courant de l'histoire du théâtre et du cinéma allemand des années 1920. Le nom signifie « jeu (au sens du jeu d'acteur) de chambre » et évoque la musique de chambre (Kammermusik). Issu des travaux du metteur en scène de théâtre Max Reinhardt, le Kammerspiel respecte le principe des trois unités : unité de lieu, unité de temps, unité d'action.
* Portail de l’Allemagne
* Portail du cinéma
* Portail de la réalisation audiovisuelle
* Portail du théâtre (fr)
- Kammerspiel (także Kammerspielfilm, niem. dramat kameralny) – gatunek filmowy wywodzący się z filmowego ekspresjonizmu oraz sztuk Maxa Reinhardta. Kammerspiel, wykorzystując niektóre rozwiązania artystyczne rodem z ekspresjonizmu, scenerią swych wydarzeń czynił jednak zwyczajną rzeczywistość. Bohaterami Kammerspielfilme było najwyżej kilka „wziętych z życia” postaci o nieznanych imionach, które w wyniku sytuacji kryzysowej zmierzały ku autodestrukcji. Większość Kammerspielfilme kończyła się tragicznie, co odpowiadało gustowi wyrafinowanej widowni kina artystycznego. (pl)
|
