| dbo:abstract
|
- خوسيه ماورو دي فاسكونسيلوس (بالإنجليزية: José Mauro de Vasconcelos) (24 فبراير 1920، ريو دي جانيرو في البرازيل - 24 يوليو 1984، ساو باولو في البرازيل)؛ كاتِب مُتخصِّص في أدب الأطفال، سيناريست وروائي برازيلي. (ar)
- José Mauro de Vasconcelos (* 26. Februar 1920 in Rio de Janeiro; † 24. Juli 1984 in São Paulo) war ein brasilianischer Schriftsteller des 20. Jahrhunderts. (de)
- José Mauro de Vasconcelos (February 26, 1920 – July 24, 1984) was a Brazilian writer. (en)
- José Mauro de Vasconcelos (Río de Janeiro, 26 de febrero de 1920 - San Pablo, 24 de julio de 1984) fue un novelista brasileño, autor de obras destacadas como Mi planta de naranja lima (1968), (1962) y Vamos a calentar el sol (1974). (es)
- José Mauro de Vasconcelos (né le 26 février 1920 à Bangu, quartier populaire de Rio de Janeiro et mort le 24 juillet 1984, à 64 ans, à São Paulo) est un écrivain brésilien. Il est l'auteur de Mon bel oranger, inspiré de son enfance difficile et devenu un classique de la littérature enfantine, Allons réveiller le soleil, , ainsi que d'une quinzaine de romans et de récits. Sportif et voyageur, il a pratiqué de nombreux métiers, notamment dans le monde du cinéma et de la télévision. (fr)
- 조제 마우루 지 바스콘셀루스(포르투갈어: José Mauro de Vasconcelos, 1920년 2월 26일 ~ 1984년 7월 24일)은 브라질의 소설가로, 《나의 라임 오렌지나무》의 작가이다. (ko)
- José Mauro de Vasconcelos (ur. 26 lutego 1920 w Rio de Janeiro, zm. 1984 w São Paulo) – pisarz brazylijski. Syn Portugalczyka i Indianki. Jeden z najpopularniejszych za granicą pisarzy brazylijskich, w kraju nie uzyskał uznania. Studiował prawo, medycynę, filozofię, malarstwo. Był trenerem, handlarzem, rybakiem, nauczycielem i pielęgniarzem w dżungli. Znany z serii, opartej na motywach autobiografii, o chłopcu Zezé – Moje drzewko pomarańczowe, Rozpalmy słońce, Na rozstajach. Opowiada w niej z punktu widzenia dziecka o biedzie, dorastaniu, wyobraźni. (pl)
- José Mauro de Vasconcelos (Rio de Janeiro, 26 de fevereiro de 1920 — São Paulo, 24 de julho de 1984) foi um escritor brasileiro. José Mauro nasceu de família nordestina, que havia migrado para o Rio de Janeiro. Os pais tinham tão poucos recursos que ele, ainda criança, teve de se transferir para o Rio Grande do Norte, onde foi criado pelos tios em Natal. Ingressando na Faculdade de Medicina da capital potiguar, abandonou o curso no segundo ano, retornando ao Rio de Janeiro a fim de conseguir melhores oportunidades. Ali, trabalhou como carregador de bananas em uma fazenda do litoral do estado, instrutor de boxe, e há rumores de que teria se prostituído. Há uma estátua sua, do escultor Bruno Giorgi, no Monumento à Juventude, na antiga sede do Ministério da Educação. Em São Paulo, foi garçom de boate. Obteve uma bolsa de estudos na Espanha, mas não suportou a vida acadêmica. Abandonou os estudos depois de uma semana, preferindo correr a Europa. A atividade mais importante que exerceu foi junto aos irmãos Villas-Bôas pelos rios da região do Araguaia, conhecendo o ambiente inóspito e lutando pelos povos indígenas. Quando cresceu e se tornou adulto, lançou o seu primeiro livro, o romance Banana Brava, de 1942, onde reflete o mundo dos homens do garimpo. Mas a obra não alcançou bons resultados na época, apesar de algumas críticas favoráveis. Rosinha, Minha Canoa, de 1962, marca seu primeiro sucesso. No livro Meu Pé de Laranja Lima, de 1968, seu maior sucesso editorial, serve-se de sua experiência pessoal para retratar o choque sofrido na infância com as bruscas mudanças da vida. (pt)
- Жозе Мауру де Васконселус (порт. José Mauro de Vasconcelos; 26 февраля 1920 — 24 июля 1984) — бразильский писатель. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- خوسيه ماورو دي فاسكونسيلوس (بالإنجليزية: José Mauro de Vasconcelos) (24 فبراير 1920، ريو دي جانيرو في البرازيل - 24 يوليو 1984، ساو باولو في البرازيل)؛ كاتِب مُتخصِّص في أدب الأطفال، سيناريست وروائي برازيلي. (ar)
- José Mauro de Vasconcelos (* 26. Februar 1920 in Rio de Janeiro; † 24. Juli 1984 in São Paulo) war ein brasilianischer Schriftsteller des 20. Jahrhunderts. (de)
- José Mauro de Vasconcelos (February 26, 1920 – July 24, 1984) was a Brazilian writer. (en)
- José Mauro de Vasconcelos (Río de Janeiro, 26 de febrero de 1920 - San Pablo, 24 de julio de 1984) fue un novelista brasileño, autor de obras destacadas como Mi planta de naranja lima (1968), (1962) y Vamos a calentar el sol (1974). (es)
- José Mauro de Vasconcelos (né le 26 février 1920 à Bangu, quartier populaire de Rio de Janeiro et mort le 24 juillet 1984, à 64 ans, à São Paulo) est un écrivain brésilien. Il est l'auteur de Mon bel oranger, inspiré de son enfance difficile et devenu un classique de la littérature enfantine, Allons réveiller le soleil, , ainsi que d'une quinzaine de romans et de récits. Sportif et voyageur, il a pratiqué de nombreux métiers, notamment dans le monde du cinéma et de la télévision. (fr)
- 조제 마우루 지 바스콘셀루스(포르투갈어: José Mauro de Vasconcelos, 1920년 2월 26일 ~ 1984년 7월 24일)은 브라질의 소설가로, 《나의 라임 오렌지나무》의 작가이다. (ko)
- José Mauro de Vasconcelos (ur. 26 lutego 1920 w Rio de Janeiro, zm. 1984 w São Paulo) – pisarz brazylijski. Syn Portugalczyka i Indianki. Jeden z najpopularniejszych za granicą pisarzy brazylijskich, w kraju nie uzyskał uznania. Studiował prawo, medycynę, filozofię, malarstwo. Był trenerem, handlarzem, rybakiem, nauczycielem i pielęgniarzem w dżungli. Znany z serii, opartej na motywach autobiografii, o chłopcu Zezé – Moje drzewko pomarańczowe, Rozpalmy słońce, Na rozstajach. Opowiada w niej z punktu widzenia dziecka o biedzie, dorastaniu, wyobraźni. (pl)
- Жозе Мауру де Васконселус (порт. José Mauro de Vasconcelos; 26 февраля 1920 — 24 июля 1984) — бразильский писатель. (ru)
- José Mauro de Vasconcelos (Rio de Janeiro, 26 de fevereiro de 1920 — São Paulo, 24 de julho de 1984) foi um escritor brasileiro. José Mauro nasceu de família nordestina, que havia migrado para o Rio de Janeiro. Os pais tinham tão poucos recursos que ele, ainda criança, teve de se transferir para o Rio Grande do Norte, onde foi criado pelos tios em Natal. Ingressando na Faculdade de Medicina da capital potiguar, abandonou o curso no segundo ano, retornando ao Rio de Janeiro a fim de conseguir melhores oportunidades. Ali, trabalhou como carregador de bananas em uma fazenda do litoral do estado, instrutor de boxe, e há rumores de que teria se prostituído. Há uma estátua sua, do escultor Bruno Giorgi, no Monumento à Juventude, na antiga sede do Ministério da Educação. (pt)
|
