| dbo:abstract
|
- جيم كات (بالإنجليزية: Jim Kaat) هو لاعب كرة قاعدة أمريكي، ولد في 7 نوفمبر 1938 في زيلاند في الولايات المتحدة. (ar)
- James Lee Kaat (/kɒt/; born November 7, 1938) is an American former professional baseball player and television sports commentator. He played in Major League Baseball (MLB) as a left-handed pitcher for the Washington Senators / Minnesota Twins (1959–1973), Chicago White Sox (1973–1975), Philadelphia Phillies (1976–1979), New York Yankees (1979–1980), and St. Louis Cardinals (1980–1983). His 25-year playing career spanned four decades. Kaat was an All-Star for three seasons and a Gold Glove winner for 16 seasons. He was the American League (AL) leader in shutouts (5) in 1962, and the AL leader in wins (25) and complete games (19) in 1966. In addition to his 283 career wins, he has three 20-win seasons. Kaat won 190 games with the Senators/Twins (winning all but one with the latter), second most in club history and most since the team moved to Minnesota; he also has the most Gold Glove Awards of any Twin with 12. After a brief stint as a pitching coach for the Cincinnati Reds, he went on to become a sportscaster and for the next 22 years called games for the New York Yankees and the Minnesota Twins. Following a brief retirement in 2006, Jim Kaat was back in the broadcast booth calling Pool D for the 2009 World Baseball Classic in Puerto Rico, called games for NESN in 2009, and worked for the MLB Network from its inception in 2009 until August 2022. Kaat was elected to the National Baseball Hall of Fame by the Golden Days Era Committee in 2021 and enshrined in 2022. (en)
- James Lee Kaat (né le 7 novembre 1938 à Zeeland, Michigan) est un joueur américain de baseball ayant évolué au poste de lanceur pendant vingt-cinq saisons dans les ligues majeures, notamment pour les Twins du Minnesota. Comptant seize gants dorés, il est intronisé au Temple de la renommée du baseball en 2022. Devenu commentateur sportif des Twins du Minnesota, Jim Kaat reste pendant des décennies l'un des acteurs majeurs de la franchise. (fr)
- ジェイムズ・リー・カート（James Lee Kaat, 1938年11月7日 - ）は、アメリカ合衆国ミシガン州出身の元プロ野球選手（投手）。ニックネームは「Kitty」。 日本語メディアにおいてはジム・カットと表記されることもある。 (ja)
- James Lee Kaat (ur. 7 listopada 1938) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 25 sezonów w Major League Baseball, szesnastokrotny zdobywca Złotej Rękawicy. W 1957 podpisał kontrakt jako wolny agent z Washington Senators, w którym zadebiutował 2 sierpnia 1959 w meczu przeciwko Chicago White Sox zaliczając porażkę. W 1961, swoim pierwszym pełnym sezonie, zanotował bilans W-L 9–17 przy ERA 3,90, zaś rok później zaliczył najwięcej shutoutów w MLB (5), po raz pierwszy został powołany do Meczu Gwiazd i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę. 24 lipca 1963 w meczu z Cleveland Indians zaliczył complete game shutout i zdobył home runa. W 1965 był członkiem zespołu, który zdobył mistrzostwo American League i wystąpił jako starter w trzech meczach World Series (1–2 W-L, 14⅛ IP, 3,77 ERA), w których Twins (po zakończeniu sezonu 1960 Senators przenieśli siedzibę klubu do Minnesoty) przegrali z Los Angeles Dodgers 3–4. W sezonie 1966 zanotował najwięcej zwycięstw (25), zaliczył najwięcej pełnych meczów (19) w American League, a w głosowaniu do nagrody MVP zajął 5. miejsce, zaś przez magazyn został wybrany najlepszym miotaczem w lidze. 1 października 1970 w meczu z Kansas City Royals powtórzył osiągnięcie sprzed siedmiu lat, zaliczając complete game shutout i zdobywając home runa, co miało miejsce w historii klubu trzykrotnie. W sierpniu 1973 przeszedł do Chicago White Sox poprzez system transferowy zwany waivers. Grał jeszcze w Philadelphia Phillies, New York Yankees i St. Louis Cardinals, z którym w 1982 wygrał World Series. W późniejszym okresie był między innymi komentatorem meczów i World Series oraz ekspertem w programie w stacji ESPN, ponadto sprawozdawcą z meczów baseballowych na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w telewizji NBC. W 2009 został prezenterem programu na kanale telewizyjnym . (pl)
- 詹姆斯·李·卡特（英語：James Lee Kaat，1938年11月7日－），綽號「Kitty」，為美國職棒大聯盟的投手，生涯曾效力過參議員/雙城、白襪、費城人、洋基與紅雀等隊。 卡特生涯只入選過3次明星賽，但他拿下16座金手套獎。他3度拿下單季20勝，並在參議員隊搬家前拿下190勝，為隊史次高紀錄。 卡特在退休後轉任球評，2006年他一度退休，不過他在2009年又回鍋播報經典賽。2018年，他回到大聯盟繼續擔任播報工作。 2001年，卡特入選雙城隊名人堂。2014年，黃金世代委員會將卡特引薦至名人堂票選，但他僅差2票便能入選。2021年，黃金世代委員會再次引薦卡特，這次他終於成功入選名人堂。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- جيم كات (بالإنجليزية: Jim Kaat) هو لاعب كرة قاعدة أمريكي، ولد في 7 نوفمبر 1938 في زيلاند في الولايات المتحدة. (ar)
- James Lee Kaat (né le 7 novembre 1938 à Zeeland, Michigan) est un joueur américain de baseball ayant évolué au poste de lanceur pendant vingt-cinq saisons dans les ligues majeures, notamment pour les Twins du Minnesota. Comptant seize gants dorés, il est intronisé au Temple de la renommée du baseball en 2022. Devenu commentateur sportif des Twins du Minnesota, Jim Kaat reste pendant des décennies l'un des acteurs majeurs de la franchise. (fr)
- ジェイムズ・リー・カート（James Lee Kaat, 1938年11月7日 - ）は、アメリカ合衆国ミシガン州出身の元プロ野球選手（投手）。ニックネームは「Kitty」。 日本語メディアにおいてはジム・カットと表記されることもある。 (ja)
- 詹姆斯·李·卡特（英語：James Lee Kaat，1938年11月7日－），綽號「Kitty」，為美國職棒大聯盟的投手，生涯曾效力過參議員/雙城、白襪、費城人、洋基與紅雀等隊。 卡特生涯只入選過3次明星賽，但他拿下16座金手套獎。他3度拿下單季20勝，並在參議員隊搬家前拿下190勝，為隊史次高紀錄。 卡特在退休後轉任球評，2006年他一度退休，不過他在2009年又回鍋播報經典賽。2018年，他回到大聯盟繼續擔任播報工作。 2001年，卡特入選雙城隊名人堂。2014年，黃金世代委員會將卡特引薦至名人堂票選，但他僅差2票便能入選。2021年，黃金世代委員會再次引薦卡特，這次他終於成功入選名人堂。 (zh)
- James Lee Kaat (/kɒt/; born November 7, 1938) is an American former professional baseball player and television sports commentator. He played in Major League Baseball (MLB) as a left-handed pitcher for the Washington Senators / Minnesota Twins (1959–1973), Chicago White Sox (1973–1975), Philadelphia Phillies (1976–1979), New York Yankees (1979–1980), and St. Louis Cardinals (1980–1983). His 25-year playing career spanned four decades. Kaat was elected to the National Baseball Hall of Fame by the Golden Days Era Committee in 2021 and enshrined in 2022. (en)
- James Lee Kaat (ur. 7 listopada 1938) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 25 sezonów w Major League Baseball, szesnastokrotny zdobywca Złotej Rękawicy. W 1957 podpisał kontrakt jako wolny agent z Washington Senators, w którym zadebiutował 2 sierpnia 1959 w meczu przeciwko Chicago White Sox zaliczając porażkę. W 1961, swoim pierwszym pełnym sezonie, zanotował bilans W-L 9–17 przy ERA 3,90, zaś rok później zaliczył najwięcej shutoutów w MLB (5), po raz pierwszy został powołany do Meczu Gwiazd i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę. 24 lipca 1963 w meczu z Cleveland Indians zaliczył complete game shutout i zdobył home runa. W 1965 był członkiem zespołu, który zdobył mistrzostwo American League i wystąpił jako starter w trzech meczach World Series (1–2 W-L (pl)
|
