| dbo:abstract
|
- Η κλίση των ρημάτων στην ιαπωνική γλώσσα είναι η ίδια για όλα τα υποκείμενα, πρώτο πρόσωπο («εγώ», «εμείς»), δεύτερο πρόσωπο («εσύ, εσείς») και τρίτο πρόσωπο («αυτός/αυτή/αυτό» και «αυτοί»), ενικός και πληθυντικός. Η ενεστωτική απλή μορφή (η βασική μορφή) όλων των ρήματα έχει ως κατάληξη το u. Στη σύγχρονη ιαπωνική γλώσσα, δεν υπάρχουν ρήματα που τελειώνουν σε fu, pu ή yu, μήτε υπάρχουν ρήματα που τελειώνουν σε zu εκτός από ορισμένες μορφές του する (όπως το 禁ず kin-zu), και το 死ぬ (しぬ, shinu· πεθάνει) είναι το μόνο που τελειώνει σε nu στη βασική μορφή. (el)
- Japanese verbs, like the verbs of many other languages, can be phonetically modified to change their purpose, nuance or meaning – a process known as conjugation. In Japanese, the beginning of a word (the stem) is preserved during conjugation, whilst the ending of the word is altered in some way to change the meaning (this is the inflectional suffix). Japanese verb conjugations are independent of person, number and gender (they do not depend on whether the subject is I, you, he, she, we, etc.); the conjugated forms can express meanings such as negation, present and past tense, volition, passive voice, causation, imperative and conditional mood, and ability. There are also special forms for conjunction with other verbs, and for combination with particles for additional meanings. Japanese verbs have agglutinating properties: some of the conjugated forms are themselves conjugable verbs (or i-adjectives), which can result in several suffixes being strung together in a single verb form to express a combination of meanings. (en)
- Esta página ofrece una lista de conjugaciones de verbos y de adjetivos japoneses. Casi todos ellos son regulares. La conjugación de los verbos japoneses es la misma para todos los sujetos, primera persona ("Yo", "Nosotros"), segunda persona ("tú") y tercera persona ("él/ella" y "ellos") singular y plural. Todos los verbos en infinitivo acaban en u. Existen solamente dos verbos irregulares (sin incluir los derivados de する: べんきょうする、ダンス を する), y en esta página se incluye una lista de sus diferentes conjugaciones. En el japonés moderno, no hay verbos que terminen en zu, fu, pu, o yu. (es)
- En japonais, le verbe n'est pas un élément obligatoire de l'énoncé.Il se place en fin de proposition, après le sujet et les compléments (le japonais est une langue SOV).La conjugaison ne varie pas selon la personne ni le nombre. Le verbe japonais possède en outre deux types de conjugaisons bien distinctes : les formes de base, où le verbe varie selon des facteurs divers (position au sein de la phrase ou de la proposition notamment), et les formes plus complexes, où le verbe varie selon le temps, le mode, la voix, l'aspect ainsi que d'autres traits grammaticaux. Ces dernières sont d'ailleurs construites, du point de vue historique, par suffixation des formes de base. On classe généralement les verbes en deux groupes, les ichidan (一段) et les godan/yodan (五段・四段), auxquels viennent s'ajouter deux verbes irréguliers, suru (する, faire) et kuru (来る/くる, venir). Outre les verbes basiques obéissant au modèle radical + terminaison, on trouve aussi les verbes composés qui, en principe, associent deux verbes, le premier étant sous sa forme suspensive. Par exemple le verbe « abattre » (un arbre) kiri‧taosu (de kiru, « couper », et taosu, « faire tomber » ou « mettre à plat »). Il existe entre deux et trois mille verbes composés d'usage courant. Référence : https://vvlexicon.ninjal.ac.jp. (fr)
- 活用（日语：活用 Katsuyō）指的是日語的詞型變化，而同個單語（單字）的不同詞型被稱為活用形。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Η κλίση των ρημάτων στην ιαπωνική γλώσσα είναι η ίδια για όλα τα υποκείμενα, πρώτο πρόσωπο («εγώ», «εμείς»), δεύτερο πρόσωπο («εσύ, εσείς») και τρίτο πρόσωπο («αυτός/αυτή/αυτό» και «αυτοί»), ενικός και πληθυντικός. Η ενεστωτική απλή μορφή (η βασική μορφή) όλων των ρήματα έχει ως κατάληξη το u. Στη σύγχρονη ιαπωνική γλώσσα, δεν υπάρχουν ρήματα που τελειώνουν σε fu, pu ή yu, μήτε υπάρχουν ρήματα που τελειώνουν σε zu εκτός από ορισμένες μορφές του する (όπως το 禁ず kin-zu), και το 死ぬ (しぬ, shinu· πεθάνει) είναι το μόνο που τελειώνει σε nu στη βασική μορφή. (el)
- Esta página ofrece una lista de conjugaciones de verbos y de adjetivos japoneses. Casi todos ellos son regulares. La conjugación de los verbos japoneses es la misma para todos los sujetos, primera persona ("Yo", "Nosotros"), segunda persona ("tú") y tercera persona ("él/ella" y "ellos") singular y plural. Todos los verbos en infinitivo acaban en u. Existen solamente dos verbos irregulares (sin incluir los derivados de する: べんきょうする、ダンス を する), y en esta página se incluye una lista de sus diferentes conjugaciones. En el japonés moderno, no hay verbos que terminen en zu, fu, pu, o yu. (es)
- 活用（日语：活用 Katsuyō）指的是日語的詞型變化，而同個單語（單字）的不同詞型被稱為活用形。 (zh)
- Japanese verbs, like the verbs of many other languages, can be phonetically modified to change their purpose, nuance or meaning – a process known as conjugation. In Japanese, the beginning of a word (the stem) is preserved during conjugation, whilst the ending of the word is altered in some way to change the meaning (this is the inflectional suffix). Japanese verb conjugations are independent of person, number and gender (they do not depend on whether the subject is I, you, he, she, we, etc.); the conjugated forms can express meanings such as negation, present and past tense, volition, passive voice, causation, imperative and conditional mood, and ability. There are also special forms for conjunction with other verbs, and for combination with particles for additional meanings. (en)
- En japonais, le verbe n'est pas un élément obligatoire de l'énoncé.Il se place en fin de proposition, après le sujet et les compléments (le japonais est une langue SOV).La conjugaison ne varie pas selon la personne ni le nombre. On classe généralement les verbes en deux groupes, les ichidan (一段) et les godan/yodan (五段・四段), auxquels viennent s'ajouter deux verbes irréguliers, suru (する, faire) et kuru (来る/くる, venir). (fr)
|
