| dbo:abstract
|
- Johan Michiel Dautzenberg, né le 6 décembre 1808 à Heerlen au Limbourg (Pays-Bas) et mort le 4 février 1869 à Ixelles (Belgique), est un écrivain néerlandophone qui a été successivement secrétaire, employé de bureau, enseignant, professeur privé et comptable. (fr)
- Johan Michiel Dautzenberg (6 December 1808, in Heerlen – 4 February 1869, in Elsene) was a Belgian writer. Professionally he was successively secretary, clerk, teacher, private tutor, and bookkeeper. He wrote poems on nature, songs, novels, poems concerning the Flemish movement. According to August Vermeylen, he was the first consciously Flemish writer. With his Beknopte prosodie der Nederduitsche taal (a study of Dutch prosody), he tried to convince his fellow poets to return to the classical metrics of poetry. His work shows a strong German literary influence, and he translated Loverkens by Hoffmann von Fallersleben. His first collection, Gedichten (Poems), appeared in 1850, and the following year the first edition of his Beknopte Prosodia der Nederduitsche Taal. Many poems, songs, and literary studies followed, including an ode to miners. In 1857, he and some friends founded the educational journal De Toekomst (The Future). He translated the Odes of Horace, which were published in 1923. A collection of his poems was published in 1869, after his death, by his son-in-law Frans de Cort as Verspreide en nagelaten gedichten. Translations of fifty Horatian odes were rediscovered in 1910 and subsequently published. Later still, 70 letters stored in the Plantin-Moretus Museum, Antwerp, were published. (en)
- Johan (of Jan) Michiel Dautzenberg (Heerlen, 6 december 1808 - Elsene, 4 februari 1869) was een Nederlands-Vlaamse schrijver. Hij was achtereenvolgens secretaris, klerk, (privé-)onderwijzer en boekhouder. De dichter Frans de Cort was zijn schoonzoon. (nl)
- Johan Michiel Dautzenberg, född 6 december 1808 i Heerlen, död 4 februari 1869 i Ixelles, var en nederländsk författare, verksam i Belgien. Dautzenberg fick 1838 anställning vid banken Société générale i Bryssel och stannade kvar där ända till sin död. Han var en bland dem som yrkade på en nära intellektuell anslutning till Tyskland och skrev själv tyska lika bra som flamländska. Dautzenbergs främsta verk är Gedichten (1850) samt Volksleesboek (1854) och Verhalen uit de geschiedenis van België (1856; tredje upplagan 1867), två prisskrifter, vilka han utarbetade i tillsammans med Prudens van Duyse. Han skrev även betydelsefulla artiklar i tidskriften "De toekomst" (1857–69). Efter hans död utkom Verspreide en nagelatene gedichten (1869; andra upplagan 1875). (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Johan Michiel Dautzenberg, né le 6 décembre 1808 à Heerlen au Limbourg (Pays-Bas) et mort le 4 février 1869 à Ixelles (Belgique), est un écrivain néerlandophone qui a été successivement secrétaire, employé de bureau, enseignant, professeur privé et comptable. (fr)
- Johan (of Jan) Michiel Dautzenberg (Heerlen, 6 december 1808 - Elsene, 4 februari 1869) was een Nederlands-Vlaamse schrijver. Hij was achtereenvolgens secretaris, klerk, (privé-)onderwijzer en boekhouder. De dichter Frans de Cort was zijn schoonzoon. (nl)
- Johan Michiel Dautzenberg (6 December 1808, in Heerlen – 4 February 1869, in Elsene) was a Belgian writer. Professionally he was successively secretary, clerk, teacher, private tutor, and bookkeeper. He wrote poems on nature, songs, novels, poems concerning the Flemish movement. According to August Vermeylen, he was the first consciously Flemish writer. With his Beknopte prosodie der Nederduitsche taal (a study of Dutch prosody), he tried to convince his fellow poets to return to the classical metrics of poetry. His work shows a strong German literary influence, and he translated Loverkens by Hoffmann von Fallersleben. (en)
- Johan Michiel Dautzenberg, född 6 december 1808 i Heerlen, död 4 februari 1869 i Ixelles, var en nederländsk författare, verksam i Belgien. Dautzenberg fick 1838 anställning vid banken Société générale i Bryssel och stannade kvar där ända till sin död. Han var en bland dem som yrkade på en nära intellektuell anslutning till Tyskland och skrev själv tyska lika bra som flamländska. (sv)
|
