| dbo:abstract
|
- August Vermeylen (* 12. Mai 1872 in Brüssel; † 10. Januar 1945 in Ukkel) war ein flämischer Schriftsteller, Literaturkritiker, Kunsthistoriker und Politiker. Er veröffentlichte insgesamt 20 Bücher und saß von 1921 bis 1945 als Vertreter der Belgischen Arbeiterpartei im belgischen Senat. Vermeylen war mit Henry van de Velde bekannt und als er 1893 gemeinsam mit Prosper Van Langendonck, Cyriel Buysse und Emmanuel De Bom die Literaturzeitschrift Van Nu en Straks gründete, gestaltete van de Velde für die Zeitschrift die Titelschrift. Die Buchstaben waren schwer entzifferbar, in ein welliges Liniengefüge eingefügt, das das Programm symbolisierte. Sein möglicherweise bekanntestes Werk ist der Roman Der ewige Jude von 1906, der jedoch keine Rolle für den späteren nationalsozialistischen Propagandafilm spielte. (de)
- August Vermeylen (12 May 1872, in Brussels – 10 January 1945, in Uccle) was a Belgian writer and literature critic. In 1893 he founded the literary journal Van Nu en Straks (Of Today and Tomorrow). He studied history at the Free University of Brussels (ULB), and became a professor of literature and of art history at the ULB (1901–1923). In addition to many works of literary and art criticism, he wrote poetry and in 1906 a novel, De wandelende Jood (English: The Wandering Jew). A cultural organization, the Vermeylenfonds, was named after him. Politically, Vermeylen supported both the unitarian Belgian state (to the point of condemning the Flemish Pro-German activists during World War I) and an equal status for the Dutch language in that state. From 1921 to his death he was a senator for the Belgian Labour Party. In 1930, he became the first rector of the newly Dutchified Flemish Universiteit Gent (English: Ghent University). In 1938, he became vice-president of the Senate. In 1940, he was removed from all his official functions by the German occupation force. August Vermeylen was the father of the Belgian socialist politician, Piet Vermeylen. (en)
- August Vermeylen (naskiĝis en Bruselo la 12-an de majo 1872, mortis en Ukkel la 10-an de januaro 1945) estis flandra verkisto kaj arthistoriisto. Li studis en Bruselo, Berlino kaj Vieno. Li doktoriĝis en 1899 je la brusela universitato je historio kaj literaturo. Tie li iĝis docento pri arthistorio (en 1901) kaj de 1902 ĝis 1923 instruis pri la historio de la nederlandlingva literaturo. Poste li estis profesoro en nederlandlingva kaj moderna literaturo en Gent, kie li estis la unua rektoro de flandrigita universitato (1930-1932). Cetere li de 1921 ĝis 1945 estis socialista senatano. Vermeylen kunfondis la revuojn (1896-1901) kaj Vlaanderen (1903-1907) (kune kun Karel Van de Woestijne) kaj estis fondinto de la maldekstre orientita revuo Nieuw Vlaams Tijdschrift. Ekde 1919 li membris en la .Vermeylen grave influis la kulturan vivon de Flandrio antaŭ la Unua mondmilito. Kun antaŭzorgo li defendis la opinion de estonteco de Flandrio en Eŭropa interrilato, konstruita je kulturaj kaj ekonomiaj fortoj. (eo)
- August Vermeylen, né à Bruxelles le 12 mai 1872 et mort à Uccle le 10 janvier 1945, est un homme politique socialiste, historien de l'art et écrivain belge d'expression néerlandaise. Il est aussi le père du ministre d'État Piet Vermeylen. (fr)
- August Vermeylen (Bruxelles, 12 maggio 1872 – Uccle, 10 gennaio 1945) è stato uno scrittore belga. Nel 1893 fondò la rivista Di oggi e di domani. Professore di Storia dell'arte all'Università di Bruxelles, passò poi all'ateneo fiammingo di Gand, del quale fu anche rettore. Senatore socialista dal 1921. Saggista, critico e storico d'arte e di letteratura, si batté accanitamente con le opere, oltre che con la rivista, per la sprovincializzazione della cultura del suo paese. Tra le sue opere più importanti ricordiamo: Critica del movimento fiammingo, del 1895; Da Gezelle ai nostri giorni, del 1923; Considerazioni, del 1942; Storia della scultura e della pittura europea, dal 1921 al 1925, ripubblicata postuma col titolo Dalle catacombe al Greco.Da segnalare inoltre l'autobiografico L'ebreo errante, del 1906 e il romanzo Due amici, del 1943. (it)
- August Vermeylen (Brussel, 12 mei 1872 – Ukkel, 10 januari 1945) was een Belgisch Vlaamsgezind politicus voor de Belgische Werkliedenpartij, kunsthistoricus, letterkundige, hoogleraar en schrijver. (nl)
- August Vermeylen, född 12 maj 1872 i Bryssel, död 10 januari 1945 i Uccle, var en flamländsk filolog och författare. Vermeylen var 1902–1923 professor i modern filologi vid universitetet i Bryssel och därefter intill 1930 professor vid universitetet i Gent. Han sysslade väsentligen med flamländsk litteraturhistoria, men skrev även romaner. Bland hans verk kan nämnas Leven en werken van jonker Jan van den Noot (1899), Verzamelde opstellen (två band, 1904–05), De wandelende jood (1906) och Le mouvement flamand (1919). Åren 1921–45 var han senator för Belgiska Arbetarepartiet. Wikimedia Commons har media relaterad till August Vermeylen. (sv)
- Август Вермейлен (фр. August Vermeylen; 12 мая 1872, Брюссель — 10 декабря 1945, Уккел) — бельгийский писатель, литературный критик, филолог, искусствовед, педагог. Профессор Брюссельского университета, доктор наук. Политический и общественный деятель. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- August Vermeylen, né à Bruxelles le 12 mai 1872 et mort à Uccle le 10 janvier 1945, est un homme politique socialiste, historien de l'art et écrivain belge d'expression néerlandaise. Il est aussi le père du ministre d'État Piet Vermeylen. (fr)
- August Vermeylen (Brussel, 12 mei 1872 – Ukkel, 10 januari 1945) was een Belgisch Vlaamsgezind politicus voor de Belgische Werkliedenpartij, kunsthistoricus, letterkundige, hoogleraar en schrijver. (nl)
- Август Вермейлен (фр. August Vermeylen; 12 мая 1872, Брюссель — 10 декабря 1945, Уккел) — бельгийский писатель, литературный критик, филолог, искусствовед, педагог. Профессор Брюссельского университета, доктор наук. Политический и общественный деятель. (ru)
- August Vermeylen (12 May 1872, in Brussels – 10 January 1945, in Uccle) was a Belgian writer and literature critic. In 1893 he founded the literary journal Van Nu en Straks (Of Today and Tomorrow). He studied history at the Free University of Brussels (ULB), and became a professor of literature and of art history at the ULB (1901–1923). In addition to many works of literary and art criticism, he wrote poetry and in 1906 a novel, De wandelende Jood (English: The Wandering Jew). A cultural organization, the Vermeylenfonds, was named after him. (en)
- August Vermeylen (* 12. Mai 1872 in Brüssel; † 10. Januar 1945 in Ukkel) war ein flämischer Schriftsteller, Literaturkritiker, Kunsthistoriker und Politiker. Er veröffentlichte insgesamt 20 Bücher und saß von 1921 bis 1945 als Vertreter der Belgischen Arbeiterpartei im belgischen Senat. Sein möglicherweise bekanntestes Werk ist der Roman Der ewige Jude von 1906, der jedoch keine Rolle für den späteren nationalsozialistischen Propagandafilm spielte. (de)
- August Vermeylen (naskiĝis en Bruselo la 12-an de majo 1872, mortis en Ukkel la 10-an de januaro 1945) estis flandra verkisto kaj arthistoriisto. Li studis en Bruselo, Berlino kaj Vieno. Li doktoriĝis en 1899 je la brusela universitato je historio kaj literaturo. Tie li iĝis docento pri arthistorio (en 1901) kaj de 1902 ĝis 1923 instruis pri la historio de la nederlandlingva literaturo. Poste li estis profesoro en nederlandlingva kaj moderna literaturo en Gent, kie li estis la unua rektoro de flandrigita universitato (1930-1932). Cetere li de 1921 ĝis 1945 estis socialista senatano. (eo)
- August Vermeylen (Bruxelles, 12 maggio 1872 – Uccle, 10 gennaio 1945) è stato uno scrittore belga. Nel 1893 fondò la rivista Di oggi e di domani. Professore di Storia dell'arte all'Università di Bruxelles, passò poi all'ateneo fiammingo di Gand, del quale fu anche rettore. Senatore socialista dal 1921. Saggista, critico e storico d'arte e di letteratura, si batté accanitamente con le opere, oltre che con la rivista, per la sprovincializzazione della cultura del suo paese. (it)
- August Vermeylen, född 12 maj 1872 i Bryssel, död 10 januari 1945 i Uccle, var en flamländsk filolog och författare. Vermeylen var 1902–1923 professor i modern filologi vid universitetet i Bryssel och därefter intill 1930 professor vid universitetet i Gent. Han sysslade väsentligen med flamländsk litteraturhistoria, men skrev även romaner. Bland hans verk kan nämnas Leven en werken van jonker Jan van den Noot (1899), Verzamelde opstellen (två band, 1904–05), De wandelende jood (1906) och Le mouvement flamand (1919). Åren 1921–45 var han senator för Belgiska Arbetarepartiet. (sv)
|
