| dbo:abstract
|
- Gai Papiri Carbó (en llatí Caius Papirius Carbó) va ser un magistrat romà nascut el 164 aC. Era fill del pretor Gai Papiri Carbó (Caius Papirius Carbó). Formava part de la gens Papíria, i de la família Carbó, d'origen plebeu. Era contemporani i amic dels Gracs. Va seguir a Tiberi Grac del que aparentment era amic i a la seva mort va ser nomenat al seu lloc com triumvir agrorum dividendorum i una mica després, el 131 aC, va ser elegit tribú del poble, període en què va presentar dues lleis: una, sobre la possibilitat de què els tribuns fossin reelegits tantes vegades com es cregués convenient, llei a la que s'hi va oposar amb força Escipió Africà i va ser defensada també per Gai Grac. I la lex Papiria tabellaria, que establia la votació per majoria en l'aprovació o derogació de les lleis. Durant el seu tribunat va seguir ocupant el càrrec de triumvir agrorum dividendorum. La dificultat del repartiment de terres segons la llei Sempronia agraria, provocava constants conflictes. Un dia Escipió Africà, cap del partit aristocràtic va ser trobat mort al llit i es va sospitar que Carbó l'havia fet matar o almenys que hi tenia alguna cosa a veure. I aquesta acusació sembla que no s'hauria fet sense fonament. Després del tribunat va seguir mostrant-se com a amic i defensor dels Gracs fins a la mort de Gai Grac l'any 121 aC a mans de Luci Opimi, el cònsol, que va fer matar nombrosos amics dels Gracs. Al final del seu consolat Opimi va ser acusat de traïció pel tribú de la plebs Publi Deci. L'any 120 aC va ascendir Carbó al consolat, però ja s'havia canviat de partit i va portar la defensa d'Opimi. Va arribar a dir que la mort de Gai Grac havia estat un acte de justícia. Aquest canvi de postura va provocar el menyspreu tant dels patricis com dels plebeus, de manera que, com diu Ciceró, fins i tot el retorn al partit aristocràtic no li garantia la seva protecció. Els optimates no va poder oblidar que se sospitava que havia assassinat Escipió i esperaven el moment oportú per la venjança. L'any 119 aC l'orador Luci Licini Cras va presentar una acusació contra ell, però el càrrec exacte no es coneix. Quan Carbó va preveure que seria condemnat, es va suïcidar. Valeri Màxim afirma que va ser enviat a l'exili. Papiri Carbó era un home de gran talent, i Ciceró lloa la força de la seva oratòria, encara que el tracta de persona d'abominable. No hi ha dubte que Carbó era una persona sense principis, i que es va adherir al partit del que esperava obtenir els majors avantatges. (ca)
- Gaius Papirius Carbo († 119 v. Chr.) war ein römischer Politiker und Redner. Carbo unterstützte zunächst die Reformen des Tiberius Gracchus. Er arbeitete mit Gaius Gracchus an der Ausführung der Agrargesetze von dessen Bruder mit. Als Volkstribun (131 v. Chr.) brachte Carbo ein Gesetz zur geheimen Abstimmung bei der Inkraftsetzung und Aufhebung von Gesetzen ein; ein Vorschlag, den Tribunen die direkte Wiederwahl zu ermöglichen, wurde von Scipio Aemilianus bekämpft. Carbo wurde verdächtigt, mit dem plötzlichen Tod Scipios (129 v. Chr.) zu tun zu haben. In der Folgezeit wechselte er zu den Optimaten über und verteidigte als Konsul des Jahres 120 v. Chr. erfolgreich Lucius Opimius, den Mörder des Gaius Gracchus, als dieser wegen der Tötung von Bürgern ohne Gerichtsverfahren angeklagt wurde, und ging dabei sogar so weit zu behaupten, Gracchus sei zu Recht erschlagen worden. Doch die Optimaten brachten Carbo kein Vertrauen entgegen. Er wurde von Lucius Licinius Crassus angeklagt und beging 119 v. Chr. Selbstmord, als er merkte, dass er von den Optimaten keine Unterstützung erwarten konnte und seine Verurteilung sicher war. Gaius Papirius Carbo hatte einen gleichnamigen Sohn, siehe Gaius Papirius Carbo (Sohn). Die Quellen, die über Carbo informieren, sind Livius, Epit. 59; Appian, Bell. Civ. 1,18; Velleius Paterculus 2,4 und Valerius Maximus 3,7,6. (de)
- Gaius Papirius Carbo (c. 163 – 119 BC) was an ancient Roman statesman and orator. (en)
- Caius Papirius Carbo est un homme politique de la République romaine, proche des Gracques, consul en 120 av. J.-C. Il se suicide ou part en exil en 119 av. J.-C. (fr)
- Cayo Papirio Carbón (en latín, Caius Papirius Carbo) (164 a. C.-119 a. C.) fue un político y orador de la República de Roma, hijo del pretor del mismo nombre Caius Papirius Carbo. (es)
- Gaio Papirio Carbone (in latino: Gaius Papirius Carbo; ... – ...; fl. II secolo a.C.) è stato un oratore e politico romano. (it)
- ガイウス・パピリウス・カルボ（ラテン語: Gaius Papirius Carbo、生没年不詳）は、紀元前2世紀後期の共和政ローマの政治家。紀元前120年に執政官（コンスル）を務めた。弁論家として名を成し、グラックス兄弟側に立って活動したが、最後は彼らを裏切ったとみなされ訴追された。 (ja)
- Caio Papírio Carbão (m. 119 a.C.; em latim: Caius Papirius Carbo) foi um político da gente da República Romana eleito cônsul em 120 a.C. com Públio Manílio. Seu irmão, Cneu Papírio Carbão foi eleito cônsul em 113 a.C.. Teve um filho, , que foi tribuno da plebe. (pt)
- Gaius Papirius Carbo (c. 164 – 119 v. C.) was een oud-Romeins politicus en redenaar. Carbo werd rond 164 v.Chr. geboren als zoon van Gaius Papirius Carbo. Hij was een tijdgenoot en vriend van de Gracchi. Hoewel hij schijnbaar in de voetstappen van Tiberius Sempronius Gracchus trad, verschilden zijn motieven enorm met die van zijn nobele vriend en aan het einde van zijn leven toonde hij hoe weinig hij had gehandeld uit overtuiging of principe, door zijn voormalige vrienden in de steel te laten en zich te vervoegen in de rangen van hun vijanden. Na de dood van Tiberius Gracchus werd hij aangesteld als diens opvolger als triumvir agrorum dividendorum en spoedig daarop, in 131 v.Chr., werd hij tot tribunus plebis gekozen. Tijdens zijn ambtsjaar bracht hij twee nieuwe wetten voor: 1.
* een wet die toeliet om zo vaak als het nodig geacht werd te kunnen worden herverkozen als tribunus plebis (deze wet werd door Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor verguisd, maar door Gaius Sempronius Gracchus gesteund); 2.
* een lex tabellaria, die verordende dat het volk voortaan zijn stem in een geheime stemming moest uitbrengen bij de bekrachtiging en herroeping van wetten. Tijdens zijn tribunaat bleef hij zijn ambt van triumvir agrorum dividendorum behouden. De moeilijkheden verbonden met uitvoeren van de verdeling van het land volgens de Sernpronische lex agraria zorgde voor veel onrust in Rome en Scipio Africanus, de voorvechter van de optimates, werden op een ochtend dood aangetroffen in zijn bed. Onder de verschillende verdenkingen die toen de ronde deden omtrent de doodsoorzaak, was er een die stelde dat Carbo hem had vermoord of ten minste was betrokken geweest bij de misdaad. En dit gerucht was niet geheel zonder grond, als we het karakter van Carbo in rekening nemen. Na zijn tribunaat bleef Carbo in zijn handelen een vriend en aanhanger van de Gracchi. Na de moord op Gaius Gracchus, liet Lucius Opimius, diens moordenaar en consul in 121 v.Chr., een groot aantal vrienden van de Gracchi executeren. Maar toen hij zijn consulaat neerlegde, werd hij door de tribunus plebis beschuldigd van hoogverraad. En Carbo, die nu zelf tot het consulaat was verheven (120 v.Chr.), maakte een draai van honderdzestig graden en nam niet enkel de verdediging van Opimius op zich, maar aarzelde niet te verkondigen dat de moord op Gaius Gracchus een perfect gerechtvaardigde daad was geweest. Deze inconsistente houding leverde hem de verachting van beide partijen op, zodat, zoals Cicero zegt, zelfs zijn terugkeer naar de optimates zijn veiligheid niet zou kunnen verzekeren. De optimates zouden niet vergeten dat hij werd verdacht Scipio te hebben vermoord en schijnen een gelegenheid te hebben gezocht om hem uit de weg te ruimen. In 119 v.Chr. bracht de jonge redenaar Lucius Licinius Crassus een beschuldiging tegen hem in, waarvan de precieze inhoud niet bekend is, maar toen Carbo zijn veroordeling voorzag, maakte hij zelf een einde aan zijn leven. Valerius Maximus (III 7 § 6.) stelt echter dat hij werd verbannen. Carbo was een man met groot talent en zijn redenaarskunst wordt door Cicero zeer geprezen, hoewel hij anders de man leek te verafschuwen. Er kan geen twijfel over bestaan dat Carbo een persoon zonder principes was en dat hij zichzelf verbond aan de partij bij wie hij hoopte het meeste voordeel te kunnen halen. (nl)
- Gaius Papirius Carbo, död 119 f.Kr., var en romersk politiker och talare. Carbo var konsul 120 f.Kr. Under Gracchernas reformsträvanden stod han på folkpartiets sida, men övergick sedan till adeln, vilken dock misstrodde honom och lät anklaga honom, varefter han begick självmord. (sv)
- Гай Папи́рий Карбо́н (лат. Gaius Papirius Carbo; родился, по одной из версий, в 162 году до н. э., Рим, Римская республика — умер в 119 году до н. э., Рим, Римская республика) — древнеримский политический деятель и выдающийся оратор из плебейского рода Папириев Карбонов, консул 120 года до н. э. Был союзником братьев Гракхов, но позже перешёл на сторону их врагов. После консулата был привлечён к суду и покончил с собой. (ru)
- Гай Папірій Карбон (лат. Gaius Papirius Carbo) — римський державний діяч II ст. до н. е., консул 120 року до н. е. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Gaius Papirius Carbo (c. 163 – 119 BC) was an ancient Roman statesman and orator. (en)
- Caius Papirius Carbo est un homme politique de la République romaine, proche des Gracques, consul en 120 av. J.-C. Il se suicide ou part en exil en 119 av. J.-C. (fr)
- Cayo Papirio Carbón (en latín, Caius Papirius Carbo) (164 a. C.-119 a. C.) fue un político y orador de la República de Roma, hijo del pretor del mismo nombre Caius Papirius Carbo. (es)
- Gaio Papirio Carbone (in latino: Gaius Papirius Carbo; ... – ...; fl. II secolo a.C.) è stato un oratore e politico romano. (it)
- ガイウス・パピリウス・カルボ（ラテン語: Gaius Papirius Carbo、生没年不詳）は、紀元前2世紀後期の共和政ローマの政治家。紀元前120年に執政官（コンスル）を務めた。弁論家として名を成し、グラックス兄弟側に立って活動したが、最後は彼らを裏切ったとみなされ訴追された。 (ja)
- Caio Papírio Carbão (m. 119 a.C.; em latim: Caius Papirius Carbo) foi um político da gente da República Romana eleito cônsul em 120 a.C. com Públio Manílio. Seu irmão, Cneu Papírio Carbão foi eleito cônsul em 113 a.C.. Teve um filho, , que foi tribuno da plebe. (pt)
- Gaius Papirius Carbo, död 119 f.Kr., var en romersk politiker och talare. Carbo var konsul 120 f.Kr. Under Gracchernas reformsträvanden stod han på folkpartiets sida, men övergick sedan till adeln, vilken dock misstrodde honom och lät anklaga honom, varefter han begick självmord. (sv)
- Гай Папи́рий Карбо́н (лат. Gaius Papirius Carbo; родился, по одной из версий, в 162 году до н. э., Рим, Римская республика — умер в 119 году до н. э., Рим, Римская республика) — древнеримский политический деятель и выдающийся оратор из плебейского рода Папириев Карбонов, консул 120 года до н. э. Был союзником братьев Гракхов, но позже перешёл на сторону их врагов. После консулата был привлечён к суду и покончил с собой. (ru)
- Гай Папірій Карбон (лат. Gaius Papirius Carbo) — римський державний діяч II ст. до н. е., консул 120 року до н. е. (uk)
- Gai Papiri Carbó (en llatí Caius Papirius Carbó) va ser un magistrat romà nascut el 164 aC. Era fill del pretor Gai Papiri Carbó (Caius Papirius Carbó). Formava part de la gens Papíria, i de la família Carbó, d'origen plebeu. Papiri Carbó era un home de gran talent, i Ciceró lloa la força de la seva oratòria, encara que el tracta de persona d'abominable. No hi ha dubte que Carbó era una persona sense principis, i que es va adherir al partit del que esperava obtenir els majors avantatges. (ca)
- Gaius Papirius Carbo († 119 v. Chr.) war ein römischer Politiker und Redner. Carbo unterstützte zunächst die Reformen des Tiberius Gracchus. Er arbeitete mit Gaius Gracchus an der Ausführung der Agrargesetze von dessen Bruder mit. Als Volkstribun (131 v. Chr.) brachte Carbo ein Gesetz zur geheimen Abstimmung bei der Inkraftsetzung und Aufhebung von Gesetzen ein; ein Vorschlag, den Tribunen die direkte Wiederwahl zu ermöglichen, wurde von Scipio Aemilianus bekämpft. Carbo wurde verdächtigt, mit dem plötzlichen Tod Scipios (129 v. Chr.) zu tun zu haben. (de)
- Gaius Papirius Carbo (c. 164 – 119 v. C.) was een oud-Romeins politicus en redenaar. Carbo werd rond 164 v.Chr. geboren als zoon van Gaius Papirius Carbo. Hij was een tijdgenoot en vriend van de Gracchi. (nl)
|
