An Entity of Type: work, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The frustration–aggression hypothesis, also known as the frustration–aggression–displacement theory, is a theory of aggression proposed by John Dollard, Neal Miller, Leonard Doob, Orval Mowrer, and Robert Sears in 1939, and further developed by Neal Miller in 1941 and Leonard Berkowitz in 1969. The theory says that aggression is the result of blocking, or frustrating, a person's efforts to attain a goal.

Property Value
dbo:abstract
  • Die Frustrations-Aggressions-Hypothese besagt, dass das Erleben von Frustration die Wahrscheinlichkeit von aggressivem Verhalten steigert. Sie geht davon aus, dass einer Frustration eine Aggression folgen muss und umgekehrt Aggression immer von Frustration ausgeht. Mit anderen Worten: Auf eine Wunschversagung muss eine Verstimmung, ein verbaler oder tätlicher Angriff folgen. Die Stärke der Aggression ist dabei in der Regel proportional zur Stärke der Frustration. Diese nimmt zu, je näher das angestrebte Ziel und je größer das erwartete Glücksgefühl ist. Abgeschwächt wird die Frustration – und damit die nachfolgende Aggression –, wenn der Verursacher einschüchternd ist, die Frustration unabsichtlich geschah oder durch eine antrainierte Hemmschwelle. (de)
  • The frustration–aggression hypothesis, also known as the frustration–aggression–displacement theory, is a theory of aggression proposed by John Dollard, Neal Miller, Leonard Doob, Orval Mowrer, and Robert Sears in 1939, and further developed by Neal Miller in 1941 and Leonard Berkowitz in 1969. The theory says that aggression is the result of blocking, or frustrating, a person's efforts to attain a goal. When first formulated, the hypothesis stated that frustration always precedes aggression, and aggression is the sure consequence of frustration. Two years later, however, Miller and Sears re-formulated the hypothesis to suggest that while frustration creates a need to respond, some form of aggression is one possible outcome. Therefore, the re-formulated hypothesis stated that while frustration prompts a behavior that may or may not be aggressive, any aggressive behavior is the result of frustration, making frustration not sufficient, but a necessary condition for aggression. The hypothesis attempts to explain why people scapegoat. It attempts to give an explanation as to the cause of violence. According to Dollard and colleagues, frustration is the "condition which exists when a goal-response suffers interference", while aggression is defined as "an act whose goal-response is injury to an organism (or an organism surrogate)". The theory says that frustration causes aggression, but when the source of the frustration cannot be challenged, the aggression gets displaced onto an innocent target. For example, if a man is disrespected and humiliated at his work, but cannot respond to this for fear of losing his job, he may go home and take his anger and frustration out on his family. This theory is also used to explain riots and revolutions, which both are believed to be caused by poorer and more deprived sections of society who may express their bottled up frustration and anger through violence. While some researchers criticized the hypothesis and proposed moderating factors between frustration and aggression, several empirical studies were able to confirm it as is. In 1989, Berkowitz expanded on the hypothesis by suggesting that negative affect and personal attributions play a major role in whether frustration instigates aggressive behavior. (en)
  • La théorie de la frustration–agression est une théorie de l'agression proposée par John Dollard, Neal E. Miller et al. en 1939, développée par Miller, (en) et al. en 1941 et (en) en 1969. Cette théorie explique que l'agression est le résultat d'un blocage, ou d'une frustration, interférant dans le but que s'est fixé un individu. (fr)
  • Teoria frustracji-agresji (hipoteza agresji frustracyjnej) – teoria, według której zachowania agresywne są poprzedzone przez frustrację. W pierwotnej swojej wersji (sformułowanej przez Johna Dollarda w 1939 i rozwijanej przez Dollarda i ) teorii każda frustracja prowadziła do agresji (lub podnosiła gotowość do zachowania agresywnego) i każda agresja poprzedzona była przez jakiś rodzaj frustracji. Siła frustracji (a w związku z tym gotowość do i siła zachowań agresywnych) może być modyfikowana przez różne czynniki: * Frustracja jest silniejsza, gdy cel, do którego dążymy, jest blisko i nie udaje się nam go osiągnąć (np. ludzie są bardziej zagniewani, gdy ktoś wpycha się im w kolejkę, kiedy stoją tuż przy okienku, niż wtedy, gdy są na końcu ogonka). * Frustracja jest silniejsza, gdy cel, który nam umyka, ma dla nas dużą wartość, a oczekiwania co do niego są wysokie (np. bardzo nam zależy na czymś, wkładamy wiele wysiłku w osiągnięcie tego i nie udaje się nam). * Frustracja jest silniejsza, gdy przeszkoda realizacji potrzeby jest nieoczekiwana, nagła, niewyjaśniona i niezrozumiała (między innymi dlatego dzieci bardzo się złoszczą, gdy zakazy, jakie się im daje, nie są uzasadnianie lub słyszą „Nie, bo nie”). * Frustrację należy odróżnić od . Czynniki sprzyjające wystąpieniu agresji to: bieda i bezrobocie (jest to jeden ze sposobów tłumaczenia związku między przestępczością a bezrobociem i biedą), ból (np. ból miesiączkowy, ból zęba, choroby mogą podnosić poziom irytacji i gotowość do agresji), przegęszczenie (tak między innymi tłumaczy się fakt, że w dużych miastach i bardzo przegęszczonych dzielnicach jest więcej przestępczości niż w małych miasteczkach i na wsiach), temperatura powietrza (tak próbuje się wytłumaczyć to, że kultury południowe są bardziej agresywne niż północne, w gorących pomieszczeniach ludzie zachowują się bardziej agresywnie, w gorące dni jest więcej demonstracji) itd. (pl)
  • Фрустрационная теория агрессии (теория фрустрации-агрессии) — теория агрессии, предложенная , Нилом Миллером, , и Робертом Сирсом в 1939 году и далее разработанная Нилом Миллером в 1941 году и Леонардом Берковицем в 1969 году. Теория гласит, что агрессия является результатом блокирования или фрустрирования усилий человека, направленных на достижение цели. В первоначальной формулировке в гипотезе утверждалось, что фрустрация всегда предшествует агрессии, и агрессия является неизбежным следствием фрустрации. Н. Миллер и Р. Сирс переформулировали гипотезу, предполагая, что, хотя фрустрация создает необходимость реагировать, агрессия является только одним из нескольких возможных результатов. Таким образом, переформулированная гипотеза гласит, что, хотя фрустрация побуждает к поведению, которое может быть или может не быть агрессивным, любое агрессивное поведение является результатом фрустрации, определяя фрустрацию недостаточным, но необходимым условием для агрессии. Гипотеза пытается объяснить, почему люди проявляют агрессию, пытается объяснить причину насилия. По словам Д. Долларда и его коллег, фрустрация — это «состояние, которое возникает, когда целевая реакция страдает от вмешательства», а агрессия определяется как «действие, целевой реакцией которого является нанесение вреда организму (или его замене)». Теория говорит, что фрустрация вызывает агрессию, но когда объект не может противостоять источнику фрустрации, агрессия перемещается на невинную цель. Например, если человек испытывает неуважение и унижение на работе, но он не может ответить на оскорбления из-за страха потерять работу, он может пойти домой и выместить свой гнев на свою семью. Эта теория также используется для объяснения беспорядков и революций, которые, как полагают, вызваны более бедными и более обездоленными слоями общества, которые могут выразить свое разочарование и гнев через насилие. В то время как некоторые исследователи подвергли критике гипотезу и предложили смягчающие факторы между фрустрацией и агрессией, несколько эмпирических исследований смогли подтвердить гипотезу изначальном виде. В 1989 году Л. Берковиц расширил гипотезу, предположив, что отрицательный аффект и личные качества играют основную роль в том, провоцирует ли разочарование агрессивное поведение. (ru)
dbo:wikiPageID
  • 31539062 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 36213 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1103805022 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Die Frustrations-Aggressions-Hypothese besagt, dass das Erleben von Frustration die Wahrscheinlichkeit von aggressivem Verhalten steigert. Sie geht davon aus, dass einer Frustration eine Aggression folgen muss und umgekehrt Aggression immer von Frustration ausgeht. Mit anderen Worten: Auf eine Wunschversagung muss eine Verstimmung, ein verbaler oder tätlicher Angriff folgen. Die Stärke der Aggression ist dabei in der Regel proportional zur Stärke der Frustration. Diese nimmt zu, je näher das angestrebte Ziel und je größer das erwartete Glücksgefühl ist. Abgeschwächt wird die Frustration – und damit die nachfolgende Aggression –, wenn der Verursacher einschüchternd ist, die Frustration unabsichtlich geschah oder durch eine antrainierte Hemmschwelle. (de)
  • La théorie de la frustration–agression est une théorie de l'agression proposée par John Dollard, Neal E. Miller et al. en 1939, développée par Miller, (en) et al. en 1941 et (en) en 1969. Cette théorie explique que l'agression est le résultat d'un blocage, ou d'une frustration, interférant dans le but que s'est fixé un individu. (fr)
  • The frustration–aggression hypothesis, also known as the frustration–aggression–displacement theory, is a theory of aggression proposed by John Dollard, Neal Miller, Leonard Doob, Orval Mowrer, and Robert Sears in 1939, and further developed by Neal Miller in 1941 and Leonard Berkowitz in 1969. The theory says that aggression is the result of blocking, or frustrating, a person's efforts to attain a goal. (en)
  • Teoria frustracji-agresji (hipoteza agresji frustracyjnej) – teoria, według której zachowania agresywne są poprzedzone przez frustrację. W pierwotnej swojej wersji (sformułowanej przez Johna Dollarda w 1939 i rozwijanej przez Dollarda i ) teorii każda frustracja prowadziła do agresji (lub podnosiła gotowość do zachowania agresywnego) i każda agresja poprzedzona była przez jakiś rodzaj frustracji. Siła frustracji (a w związku z tym gotowość do i siła zachowań agresywnych) może być modyfikowana przez różne czynniki: (pl)
  • Фрустрационная теория агрессии (теория фрустрации-агрессии) — теория агрессии, предложенная , Нилом Миллером, , и Робертом Сирсом в 1939 году и далее разработанная Нилом Миллером в 1941 году и Леонардом Берковицем в 1969 году. Теория гласит, что агрессия является результатом блокирования или фрустрирования усилий человека, направленных на достижение цели. (ru)
rdfs:label
  • Frustrations-Aggressions-Hypothese (de)
  • Théorie de la frustration-agression (fr)
  • Frustration–aggression hypothesis (en)
  • Teoria frustracji-agresji (pl)
  • Фрустрационная теория агрессии (ru)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:knownFor of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:knownFor of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License