An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

In the Catholic Church, fabrica ecclesiæ (Latin for ''workshop of the church'') is a term meaning, etymologically, the construction of a church, but in a broader sense the funds necessary for such construction.

Property Value
dbo:abstract
  • Záduší (latinsky bona fabricae, německy Kirchenfabrik nebo Fabrikgut) byl majetkový fond sloužící zejména k financování nákladů na opravy a údržbu určitého kostela, ale také některých výdajů spojených s bohoslužbami (hlavně na pořízení svíček). Bylo vždy přísně odděleno od obročí, jehož výnos byl osobním příjmem duchovního. Záduší nebylo samostatnou právnickou osobou, nýbrž náleželo příslušnému kostelu (dnes bychom řekli farnosti, popřípadě filiálce). Součástí záduší byl zejména nemovitý majetek (zádušní lesy, pole a louky), ale například také zádušní krávy; z výnosu tohoto majetku (tj. zejména z jeho pronájmu) byly hrazeny potřeby kostela. V širším (přesnějším) smyslu pak je záduším veškerý zásadně nezcizitelný majetek kostela, který není součástí obročí, tj. také samotný kostel, jeho vnitřní zařízení, hřbitov, kostnice nebo bohoslužebné potřeby (liturgická roucha, liturgické nádoby apod.). (cs)
  • Fabrikgut (auch Kirchenfabrik, Kirchenärar oder Fabrica ecclesiae) ist das Kirchengebäude, aber auch das zur Bestreitung der Kosten des Gottesdienstes und für die Unterhaltung des Kirchengebäudes oder der Stifts- oder Klostergebäude bestimmte Vermögen einer Kirche, eines Stifts oder eines Klosters. Zur Zeit des Eigenkirchen- und Eigenklosterwesens stellte die Gesamtheit des Vermögens einer Kirche eine geschlossene Einheit dar, und der Kirchenherr konnte darüber frei verfügen. Erst mit dem Niedergang des Eigenkirchenwesens im 11. und 12. Jahrhundert wurde die Entstehung eines gesondert verwalteten Kirchenguts möglich. Die Gemeinde, die für den Unterhalt der Kirche und die Kosten des Gottesdienstes spendete, hatte ein Interesse daran, diesen Teil des Kirchenvermögens dem Zugriff des Pfründeninhabers zu entziehen. Daher wurde das aus verschiedenen Schenkungen, Stiftungen und Opfergaben bestehende Fabrikgut zunehmend gesondert verwaltet und erlangte im Laufe der Zeit eine erhebliche Selbständigkeit. Seit dem Beginn des 13. Jahrhunderts vermehrte sich das Fabrikgut durch Seelgerätstiftungen, Vermächtnisse, Schenkungen, Ablassgelder und Oblationen. Zur Verwaltung wurden seit dieser Zeit zunehmend sogenannte Pfleger bestellt. Zumindest in den Städten geriet das vom Pfarrvermögen weitgehend unabhängige Fabrikgut der Pfarrkirchen schon im Laufe des 14. Jahrhunderts zunehmend in die Verfügungsgewalt des Rates, der zugleich auf andere Bereiche des Kirchenwesens größeren Einfluss erlangte, insbesondere kirchenbauliche Aufgaben weitgehend unter eigene Kontrolle nahm und zu deren Finanzierung vor allem das aus Spenden der Gemeinde bestehende Fabrikgut heranzog. Bei ländlichen Pfarreien bestand das Pfarrgut nicht zuletzt aus landwirtschaftlichen Flächen, je nach der Gliederung der Feldmark des Sprengels als Pfarrhufe oder Pfarracker bezeichnet. (de)
  • In the Catholic Church, fabrica ecclesiæ (Latin for ''workshop of the church'') is a term meaning, etymologically, the construction of a church, but in a broader sense the funds necessary for such construction. This expression may also be used to designate the repairing and maintenance of churches, the daily expense of worship, and to the amount requisite for covering these expenses. In this particular connexion, the expression is first met with in the letter of Pope Simplicius to Gaudentius, Bishop of Aufina (19 November 475); however, even then it was not new, being borrowed from profane usage. (en)
  • La quarta pauperum è il principio stabilito dal diritto canonico che la quarta parte del reddito di un beneficio ecclesiastico deve essere destinato a sovvenire al bisogno dei poveri. Secondo un'antica tradizione dei giuscanonisti fin dal V secolo i papi Simplicio e Gelasio avrebbero disposto l'amministrazione vescovile di tutte le rendite e la loro suddivisione in quattro parti: * prima parte, la quarta episcopi per il mantenimento del vescovo e della sua «famiglia»; * seconda parte, la quarta cleri per il mantenimento del clero secolare; * terza parte, la quarta pauperum per le necessità dei poveri di Cristo; * quarta parte, la quarta fabricae sia i sacra tecta (cioè i costi di manutenzione degli edifici sacri), sia i luminaria ecclesiae, cioè le spese per i ceri e le altre relative al culto. In questo modo le proprietà ecclesiastiche trovavano una loro giustificazione morale ed economica.In effetti a seguito dell'incameramento dell'asse ecclesiastico fatto in epoca napoleonica e dopo le secolarizzazioni dei beni ecclesiastici, la situazione delle popolazioni povere in genere peggiorò, almeno fino all'affermarsi del Welfare state, perché le istituzioni laicali tardarono a svolgere quel ruolo svolto, sia pure tra tanti abusi, dalla quarta pauperum. (it)
  • Церко́вная фа́брика (лат. Fabrica ecclesiae) — часть церковного имущества, предназначенная для церковно-строительных и богослужебных целей. (ru)
  • Fábrica da igreja é a pessoa jurídica não colegial a que pertencem todos os bens e direitos destinados à conservação, reparação e manutenção duma igreja, e ao exercício do culto nela. Na catedral o administrador é o bispo com o cabido, e na igreja paroquial é o pároco, ajudado pelo conselho para os assuntos económicos, tam­bém denominado comissão fabriqueira, de cons­tituição obrigatória segundo o artigo 535 do Código de Direito Canónico. No caso das igrejas não paroquiais, o administrador é o reitor. Compete ao administrador da fábrica (fabriqueiro) administrar de acordo com a lei ca­nó­ni­ca e civil, e em particular manter em dia o inventário dos bens e prestar anual­mente contas ao bispo. A designação de "comissão fa­bri­quei­ra" tem a sua origem no Decreto 11.887 de 6 de Julho de 1926, que a dá como a reconhe­cida pelo Estado para gerir os bens do benefício paroquial e da fá­bri­ca da igreja paroquial. O nome tem persistido depois da Co­n­cor­data de 1940. As atribuições do fabriqueiro variaram conforme a época e o local e conforme o tipo de bens envolvidos. Podia ser encarregado do gerenciamento de propriedades rurais, de obras de reparo, construção e manutenção de edifícios religiosos como mosteiros, capelas, cemitérios, escolas e igrejas, controle de fundos e doações, organização e supervisão de festividades, ritos, procissões e solenidades, e servia como conselheiro do clero. Muitas vezes o cargo era compartilhado em colegiados permanentes, especialmente no caso das grandes igrejas (matrizes e catedrais), cujo patrimônio costumava ser considerável, exigindo esforços combinados em equipes para sua boa administração. Em comunidades pobres podia substituir um padre ausente na condução de ritos básicos como as novenas e batismos. Os fabriqueiros geralmente eram eleitos pela comunidade entre os cidadãos mais respeitáveis do lugar, e devido às responsabilidades assumidas, seu prestígio era muito aumentado, tornando-os incontestáveis lideranças. (pt)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 6719279 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 10741 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 980946554 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdfs:comment
  • Церко́вная фа́брика (лат. Fabrica ecclesiae) — часть церковного имущества, предназначенная для церковно-строительных и богослужебных целей. (ru)
  • Záduší (latinsky bona fabricae, německy Kirchenfabrik nebo Fabrikgut) byl majetkový fond sloužící zejména k financování nákladů na opravy a údržbu určitého kostela, ale také některých výdajů spojených s bohoslužbami (hlavně na pořízení svíček). Bylo vždy přísně odděleno od obročí, jehož výnos byl osobním příjmem duchovního. (cs)
  • Fabrikgut (auch Kirchenfabrik, Kirchenärar oder Fabrica ecclesiae) ist das Kirchengebäude, aber auch das zur Bestreitung der Kosten des Gottesdienstes und für die Unterhaltung des Kirchengebäudes oder der Stifts- oder Klostergebäude bestimmte Vermögen einer Kirche, eines Stifts oder eines Klosters. Bei ländlichen Pfarreien bestand das Pfarrgut nicht zuletzt aus landwirtschaftlichen Flächen, je nach der Gliederung der Feldmark des Sprengels als Pfarrhufe oder Pfarracker bezeichnet. (de)
  • In the Catholic Church, fabrica ecclesiæ (Latin for ''workshop of the church'') is a term meaning, etymologically, the construction of a church, but in a broader sense the funds necessary for such construction. (en)
  • La quarta pauperum è il principio stabilito dal diritto canonico che la quarta parte del reddito di un beneficio ecclesiastico deve essere destinato a sovvenire al bisogno dei poveri. Secondo un'antica tradizione dei giuscanonisti fin dal V secolo i papi Simplicio e Gelasio avrebbero disposto l'amministrazione vescovile di tutte le rendite e la loro suddivisione in quattro parti: (it)
  • Fábrica da igreja é a pessoa jurídica não colegial a que pertencem todos os bens e direitos destinados à conservação, reparação e manutenção duma igreja, e ao exercício do culto nela. Na catedral o administrador é o bispo com o cabido, e na igreja paroquial é o pároco, ajudado pelo conselho para os assuntos económicos, tam­bém denominado comissão fabriqueira, de cons­tituição obrigatória segundo o artigo 535 do Código de Direito Canónico. No caso das igrejas não paroquiais, o administrador é o reitor. (pt)
rdfs:label
  • Záduší (cs)
  • Fabrikgut (de)
  • Fabrica ecclesiae (en)
  • Quarta pauperum (it)
  • Fábrica da igreja (pt)
  • Церковная фабрика (ru)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License