| dbo:abstract
|
- Ο Ενρίκο Μίτσι (Enrico Mizzi) (20 Σεπτεμβρίου 1885 - 20 Δεκεμβρίου 1950) ήταν πολιτικός της Μάλτας, αρχηγός του εθνικιστικού κόμματος της Μάλτας από το 1926 και για λίγο διάστημα πρωθυπουργός της Μάλτας το 1950. (el)
- Enrico “Nerik” Mizzi (* 20. September 1885 in Valletta; † 20. Dezember 1950 in Valletta) war ein maltesischer Politiker und Premierminister. (de)
- Enrico Mizzi, también escrito Nerik Mizzi, (La Valeta, 20 de septiembre de 1885 - ib., 20 de diciembre de 1950) fue un político maltés, cofundador del Partido Nacionalista, que desempeñó el cargo de primer ministro de Malta desde septiembre hasta diciembre de 1950. (es)
- Enrico Mizzi (20 September 1885 – 20 December 1950) was a Maltese politician, leader of the Maltese Nationalist Party from 1926 and briefly Prime Minister of Malta in 1950. (en)
- Enrico Mizzi (20 septembre 1885 - 20 décembre 1950), plus connu sous le nom de Mizzi Nerik, était un homme politique maltais, chef du parti nationaliste et Premier ministre de Malte. (fr)
- Enrico Mizzi (La Valletta, 20 settembre 1885 – La Valletta, 20 dicembre 1950) è stato un politico maltese, capo del Partito Nazionalista dal 1926 e brevemente Primo ministro del paese nel 1950. (it)
- Enrico Mizzi (Valletta, 20 september 1885 - aldaar, 20 december 1950) was een Maltees rooms-katholiek politicus. Van september tot december 1950 was hij premier van Malta. Enrico Mizzi was de zoon van , de oprichter van de Partit Nazzjonalista (PN, d.i. Nationalistische Partij). Mizzi studeerde rechten en werd in 1915 in de Regeringsraad van de Britse kolonie Malta gekozen. In 1917 werd hij wegens opruiing (hij had anti-Britse pamfletten geschreven) tot 1 jaar gevangenisstraf, dwangarbeid en intrekking van zijn staatsburgerschap (wat onder andere inhield dat hij zijn beroep als advocaat niet meer uitoefenen). In 1918 kwam hij vrij en kreeg hij zijn staatsburgerschap terug. Na zijn vrijlating richtte hij de Cirkel Jong-Malta op en in 1919 werd hij tot secretaris van de Nationale Vergadering gekozen. In 1921 richtte hij de Democratische Nationalistische Partij (DNP) op, dat naar een onafhankelijk Malta streefde. In 1924 werd hij minister van Landbouw, Industrie en Commercie (tot 1927) in de regering-. In 1926 fuseerde zijn DNP met Unione Popolare Maltese (Maltese Volksunie) tot de Partit Nazzjonalista (naar de eerder door zijn vader, , opgerichte Partit Nazzjonalista). Van 1926 tot 1940 waren en Enrico Mizzi covoorzitters van de PN. In 1932 werd Mizzi minister van Landbouw, Visserijen en Posterijen, daarna was hij minister van Onderwijs (1932-1933). Op 30 mei 1940 werd hij op verdenking van pro-Italiaanse sympathieën door de koloniale administratie gearresteerd en verbannen naar Oeganda. Op 8 mei 1945 keerde hij naar Malta terug en kon hij zijn zetel in de Nationale Vergadering weer innemen. Na de verkiezingen van 1950 werd hij uitgenodigd om een minderheidsregering te vormen. In september 1950 werd hij premier. Hij overleed reeds in december 1950. Hij kreeg een staatsbegrafenis. (nl)
- Enrico Mizzi, Nerik Mizzi (ur. 20 września 1885 w Valletcie, zm. 20 grudnia 1950 tamże) – maltański polityk, prawnik, dziennikarz, premier Malty w roku 1950, od 1944 lider Partii Narodowej. Był synem Fortunato Mizziego, prawnika, założyciela Partii Antyreformistycznej i działacza niepodległościowego/prowłoskiego, oraz Marii Sofii Fogliero de Luny. W 1906 ukończył studia z literatury na Uniwersytecie Maltańskim. Następnie studiował na i na La Sapienzy, w 1911 kończąc prawo. W 1915 był współzałożycielem Maltańskiego Komitetu Patriotycznego i redaktorem naczelnym jej prasowego organu . Z powodu działalności antybrytyjskiej w 1917 skazano go na rok robót publicznych i odebranie licencji prawnika (ostatecznie karę złagodzono w 1918). W 1921 razem z Ugo Pasquale Mifsudem był współzałożycielem Partii Narodowej, powstałej z przekształcenia ugrupowania założonego przez jego ojca. Do 1926 do 1942 obydwaj byli jej współprzewodniczącymi. W 1919 został sekretarzem Zgromadzenia Narodowego. Zasiadał w parlamencie od 1921 do 1930, od 1932 do 1933 i ponownie od 1947 do 1950. Od 1924 do 1933 pełnił różne funkcje ministerialne, m.in. ministra przemysłu i handlu (1924-27), rolnictwa, rybołówstwa i poczty (1932) oraz edukacji (1932-33). Przewodniczył także Stowarzyszeniu Dante Alighieriego, reprezentującemu orientację prowłoską. Od 1926 do 1940 był też redaktorem naczelnym powiązanej z jego partią gazety . W 1940 został aresztowany przez brytyjskie władze kolonialne i uwięziony w fortecy ze względu na sympatie włoskie. W 1942 przeniesiono go wraz z 46 innymi maltańskimi więźniami do Ugandy. W 1942 został samodzielnym przewodniczącym Partii Narodowej, ale realnie zarządzał ugrupowaniem od 1945, kiedy to powrócił do kraju. Od 1947 do 1950 był liderem parlamentarnej opozycji. Po wyborach z 1950, które zaowocowały zawieszonym parlamentem, został we wrześniu 1950 wybrany na nowego premiera. Zmarł po 3 miesiącach kadencji z nieznanych przyczyn. Jego następcą na stanowisku szefa partii i premiera został George Borg Olivier. W 1926 poślubił Bice Vassalo, z którą miał syna . W 2010 założono fundację imienia Fortunato i Enrico Mizzich (pl)
- Энрико (Нерик) Мицци (мальт. Enrico Mizzi, 20 сентября 1885 года, Валлетта, Мальта — 20 декабря 1950 года, Паола, Мальта) — мальтийский государственный деятель, лидер Националистической партии Мальты, 7-й премьер-министр (26 сентября 1950 — 20 декабря 1950). (ru)
- Енріко Міцці (Enrico Mizzi) (20 вересня 1885, Біркіркара, Мальта — 2 травня 2010, Мальта) — мальтійський державний діяч, лідер Націоналістичної партії Мальти, 7-й прем'єр-міністр (26 вересня 1950 року — 20 грудня 1950 року) (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ο Ενρίκο Μίτσι (Enrico Mizzi) (20 Σεπτεμβρίου 1885 - 20 Δεκεμβρίου 1950) ήταν πολιτικός της Μάλτας, αρχηγός του εθνικιστικού κόμματος της Μάλτας από το 1926 και για λίγο διάστημα πρωθυπουργός της Μάλτας το 1950. (el)
- Enrico “Nerik” Mizzi (* 20. September 1885 in Valletta; † 20. Dezember 1950 in Valletta) war ein maltesischer Politiker und Premierminister. (de)
- Enrico Mizzi, también escrito Nerik Mizzi, (La Valeta, 20 de septiembre de 1885 - ib., 20 de diciembre de 1950) fue un político maltés, cofundador del Partido Nacionalista, que desempeñó el cargo de primer ministro de Malta desde septiembre hasta diciembre de 1950. (es)
- Enrico Mizzi (20 September 1885 – 20 December 1950) was a Maltese politician, leader of the Maltese Nationalist Party from 1926 and briefly Prime Minister of Malta in 1950. (en)
- Enrico Mizzi (20 septembre 1885 - 20 décembre 1950), plus connu sous le nom de Mizzi Nerik, était un homme politique maltais, chef du parti nationaliste et Premier ministre de Malte. (fr)
- Enrico Mizzi (La Valletta, 20 settembre 1885 – La Valletta, 20 dicembre 1950) è stato un politico maltese, capo del Partito Nazionalista dal 1926 e brevemente Primo ministro del paese nel 1950. (it)
- Энрико (Нерик) Мицци (мальт. Enrico Mizzi, 20 сентября 1885 года, Валлетта, Мальта — 20 декабря 1950 года, Паола, Мальта) — мальтийский государственный деятель, лидер Националистической партии Мальты, 7-й премьер-министр (26 сентября 1950 — 20 декабря 1950). (ru)
- Енріко Міцці (Enrico Mizzi) (20 вересня 1885, Біркіркара, Мальта — 2 травня 2010, Мальта) — мальтійський державний діяч, лідер Націоналістичної партії Мальти, 7-й прем'єр-міністр (26 вересня 1950 року — 20 грудня 1950 року) (uk)
- Enrico Mizzi (Valletta, 20 september 1885 - aldaar, 20 december 1950) was een Maltees rooms-katholiek politicus. Van september tot december 1950 was hij premier van Malta. Enrico Mizzi was de zoon van , de oprichter van de Partit Nazzjonalista (PN, d.i. Nationalistische Partij). Mizzi studeerde rechten en werd in 1915 in de Regeringsraad van de Britse kolonie Malta gekozen. In 1917 werd hij wegens opruiing (hij had anti-Britse pamfletten geschreven) tot 1 jaar gevangenisstraf, dwangarbeid en intrekking van zijn staatsburgerschap (wat onder andere inhield dat hij zijn beroep als advocaat niet meer uitoefenen). In 1918 kwam hij vrij en kreeg hij zijn staatsburgerschap terug. (nl)
- Enrico Mizzi, Nerik Mizzi (ur. 20 września 1885 w Valletcie, zm. 20 grudnia 1950 tamże) – maltański polityk, prawnik, dziennikarz, premier Malty w roku 1950, od 1944 lider Partii Narodowej. Był synem Fortunato Mizziego, prawnika, założyciela Partii Antyreformistycznej i działacza niepodległościowego/prowłoskiego, oraz Marii Sofii Fogliero de Luny. W 1906 ukończył studia z literatury na Uniwersytecie Maltańskim. Następnie studiował na i na La Sapienzy, w 1911 kończąc prawo. W 1915 był współzałożycielem Maltańskiego Komitetu Patriotycznego i redaktorem naczelnym jej prasowego organu . Z powodu działalności antybrytyjskiej w 1917 skazano go na rok robót publicznych i odebranie licencji prawnika (ostatecznie karę złagodzono w 1918). (pl)
|
