| dbo:abstract
|
- El Concili de Sàrdica fou una reunió dels bisbes de l'Església o concili ecumènic celebrat a Sàrdica (avui Sofia, Bulgària), a la Dàcia, probablement el 343. Fou un més del conjunt que s'havien anat convocant per debatre i ajustar la doctrina cristiana i altres problemàtiques causades per l'heretgia arriana. Convocat pels emperadors Constant I i Constanci II a petició del papa Juli I. Osi de Còrdova i altres bisbes occidentals, desitjosos d'assolir la pau i assegurar un judici final en el cas d'Atanasi d'Alexandria i altres bisbes tant condemnats com vindicats pels concilis d'Orient i Occident, tanmateix, desitjaven també resoldre definitivament la confusió suscitada entre les diferents formes doctrinals en funcionament; totes aquestes qüestions van crear un clima que feia necessari la celebració d'un concili general, amb especial interès per escollir un lloc que facilités que el concili tingués una representació prou àmplia dels bisbes. Atanasi, conduït des d'Alexandria pel prefecte Filadri el 339, fou cridat per l'emperador Constanci des de Roma, on havia després va tenir lloc la reunió amb Osi de Còrdova, que va ser comissionat per l'emperador i el papa per presidir el concili, i l'acompanyà fins a Sàrdica. Juli I fou representat pels sacerdots Arquídam i Filoxè i el diaca Lleó, de fet, els bisbes occidentals eren nombrosos, amb 96 representants, mentre que els orientals no eren tants. Per aquesta raó, els bisbes d'Orient van decidir actuar en bloc, per temor a possibles desercions. Eren reticents a reconèixer a Atanasi, i Asclepas, que havien estat excomunicats per sínodes orientals, i a causa d'això, es negaren a seure en concili amb els bisbes occidentals. Per calmar els ànims, Osi de Còrdova els oferí un compromís, convidant-los a presentar les seves queixes contra Atanasi en privat, prometent, a més, que si Atanasi era absolt, se l'enduria a Hispània. Això no obstant, l'acord no prosperar. Malgrat que el concili havia estat convocat expressament per reobrir el cas dels bisbes excomunicats, els bisbes orientals defensaren la seva postura amb l'argument fictici que el concili no podia revisar les decisions d'altres. Els bisbes orientals van decidir marxar, es retiraren de Sàrdica i es reuniren a Filipòpolis, on van redactar una encíclica i un nou credo, que daten falsament a Sàrdica. Per la seva banda, els bisbes occidentals, van examinar els casos dels bisbes Atanasi, Marcel i Asclepas, que foren declarats innocents, en considerar-se que no calia obrir investigacions, i a més es van presentar documents per refusar els càrrecs. A més, es va aprovar censurar els bisbes orientals per haver abandonat el concili, i diversos d'ells van ser deposats dels seus càrrecs o excomunicats. Amb l'abandó dels bisbes orientals, es discutí la qüestió d'un nou credo amb addicions al Concili de Nicea, i malgrat que es van arribar a formular i presentat al concili, els bisbes van decidir no afegir res, que va deixar als arrians sense pretextos per dir que fins aquell moment no havien estat clarament condemnats. Això no obstant, el text de l'intent de nou credo sí que fou inserit en una encíclica del concili dirigida a tots els bisbes de l'Església. Abans de dissoldre el concili, els bisbes promulgaren importants cànons, especialment en relació a la transferència i elecció als bisbats i llurs apel·lacions. Aquests i altres foren enviats a Juli I en una carta signada per la majoria dels assistents, però, tanmateix, el concili havia fallat completament en el seu propòsit. No s'havia garantit la pacificació de l'Església, i els bisbes orientals van seguir amb la seva actitud contrària i de rebel·lia per mantenir les seves posicions. (ca)
- Die Reichssynode von Serdica (auch Sardica oder Serdika) wurde von den Kaisern Constans und Constantius II. für 342 nach Serdica (das heutige Sofia) einberufen, um den religiösen Frieden im römischen Reich zu sichern. Etwa 170 Bischöfe trafen sich wohl ab Herbst 342 in der Stadt. Das Reichskonzil scheiterte und wurde von der Kirche nicht als Ökumenisches Konzil anerkannt. (de)
- The Council of Serdica, or Synod of Serdica (also Sardica located in modern day Sofia, Bulgaria), was a synod convened in 343 at Serdica in the civil diocese of Dacia, by Emperors Constans I, augustus in the West, and Constantius II, augustus in the East. It attempted to resolve the Arian controversy, and was attended by about 170 bishops. It was convened by the two augusti at the request of Pope Julius I. (en)
- El Concilio de Sárdica fue un concilio celebrado en 343 en la ciudad de Sárdica (la actual Sofía), en Tracia, y fue convocado por los Emperadores romanos Constante y Constancio II, a petición del papa Julio I. El objetivo del sínodo era conseguir la unidad entre los diversos bandos surgidos a raíz de las luchas arrianas, y concretamente para revisar la causa de san Atanasio, que, suplantado en el cargo de arzobispo de Alejandría por , había tenido que huir de su sede el año 339. (es)
- Le concile de Sardique ou synode de Sardique est une réunion d'évêques chrétiens convoqué en 343 par l'empereur Constant Ier, avec l'accord de son frère et co-empereur Constance II, sur les instances des évêques nicéens de son entourage, Jules Ier et Athanase d'Alexandrie. Le motif de ce synode était l'examen du conflit entre, d'une part, les évêques nicéens essentiellement occidentaux et, d'autre part, les évêques ariens surtout orientaux qui s'anathémisaient réciproquement. Cette réunion menée sous la houlette de l'occidental Ossius de Cordoue ne débouche sur aucun accord et si le synode est considéré comme un fiasco, son canon devient une pièce essentielle de la revendication de la primauté romaine. (fr)
- Konsili Serdika, atau Sinode Serdika (juga Sardica yang sekarang terletak di Sofia, Bulgaria), adalah sebuah sinode yang diadakan pada 343 di , di , oleh Kaisar dominatus Romawi Konstans, Augustus di Barat, dan Konstantius II, Augustus di Timur. Konsili ini berupaya untuk menyelesaikan Kontroversi Arian, dan dihadiri oleh sekitar 170 uskup., diselenggarakan oleh dua augusti atas permintaan Paus Yulius I. (in)
- Il concilio di Sardica (oggi Sofia) nella provincia romana dell'Illirico si tenne tra il 343 e il 344 e fu convocato dagli imperatori Costante I (augusto d'Occidente) e Costanzo II (augusto d'Oriente) su richiesta di papa Giulio I. (it)
- Het Concilie van Sardica (het huidige Sofia, Bulgarije) werd in 342 of 343 gehouden. De Orthodoxe Kerk erkent het niet als concilie. Daarvoor zijn twee redenen aan te wijzen. Ten eerste was het grootste gedeelte van het Oosten ariaans. Ten tweede besloot men hier dat de bisschop van Rome als paus uiteindelijk bepaalde of de synodes wel rechtvaardig en volgens de officiële leer waren. Het Oosten, waar men meer synodes hield dan waar ook, ging hier niet mee akkoord. (nl)
- Сардикійський собор — помісний собор християнської церкви, що відбувся в Сардиці (сучасна Софія). У Сократа Схоластика й Созомена цей Собор датується 347 роком, проте у XIX столітті дослідники дійшли висновку, що Сардикійський собор відбувся 343 або 344 року. Це датування було прийнято Олексієм Павловим і . Собор було скликано за спільним побажанням імператорів Константа й Констанція II на кордоні Східної та Західної Римських імперій. В роботі Собору взяли участь як західні (94 особи), так і східні (76 чоловік) єпископи, головував Осій Кордовський, друге місце на Соборі займав сардикський єпископ Протоген. Аріанська партія, що була присутньою на соборі, спробувала домогтись засудження Афанасія Великого, який також прибув на собор, проте західні єпископи, згодні з нікейським віровченням, виправдали Афанасія (серед захисників Афанасія був ). Аріани залишили Сардику та виїхали до , де відкрили свій особливий собор, на якому засудили святителя Афанасія та діяння Сардикійського собору. Решта, хто залишився на соборі, передусім засудили їх за залишення собору, потім позбавили сану звинувачувачів Афанасія, та зрештою, утримавши сповідання нікейське, відкинули слово «неподібний», ще ясніше підтвердили односутність і, написавши про це послання, розіслали їх усюди. Собором було прийнято 20 правил, що увійшли в Православній церкві до загального зводу церковного права. Правила були одразу складені двома мовами: латиною та грецькою. Рішення собору було присвячено питанням церковного управління та деякі з правил стосувались порядку управління винятково у західних церквах. Низка правил собору (3-5) надають право у разі виникнення суперечок між єпископами звертатись до папи римського для їх розв'язання. На Заході правила Сардикійського собору деякий час приписувались до Першого Вселенського собору для надання їм особливого авторитету. (uk)
- O Concílio de Sárdica foi um de uma série de concílios regionais (ou sínodos) reunidos para ajustar a doutrina e resolver as dificuldades da controvérsia ariana, realizado provavelmente em 343. Os imperadores romanos Constante I e Constâncio II chamaram este concílio. Outro concílio foi realizado em 347. (pt)
- Сардикийский собор — поместный собор христианский церкви, состоявшийся в Сардике (современная София). У Сократа Схоластика и Созомена этот Собор датируется 347 годом, но в XIX веке исследователи пришли к выводу, что Сардикийский собор состоялся в 343 или 344 году. Эта датировка была принята А. С. Павловым и Никодимом (Милашем). Собор был созван по совместному желания императоров Константа и Констанция II на границе Восточной и Западной Римских империй. В работе Собора приняли участие как западные (94 делегата), так и восточные (76 делегатов) епископы. Председательствовал Осий Кордовский. Второе место на Соборе занимал сардикский епископ Протоген. О причинах созыва Собора Иоанн Зонара пишет: Сардикийский Собор был в царствование Констанция, сына Константина Великого. Он, приставши к ереси ариан, употреблял усилия к извращению догматов и определений Первого Собора. Узнав о сем из донесения тогдашнего папы, брат его Констант, владычествовавший в старом Риме, письмом угрожал брату войною, если он не перестанет волновать Церковь и колебать православную веру. Присутствовавшая на соборе арианская партия попыталась добиться осуждения Афанасия Великого, также прибывшего на собор, но западные епископы, согласные с никейским вероучением, оправдали Афанасия (среди защитников Афанасия был Серватий Маастрихтский). Ариане оставили Сардику и удалились в Филиппополь, где открыли свой особый собор, на котором осудили святителя Афанасия и деяния Сардикийского собора. Об оставшихся в Сардике Сократ Схоластик сообщает, что они «прежде всего осудили их за удаление, потом лишили сана обвинителей Афанасия, и наконец, удержав исповедание никейское, отвергли слово „неподобный“, ещё яснее подтвердили единосущие и, написавши об этом послания, разослали их повсюду». Собором были приняты 20 правил, вошедших в Православной церкви в общий свод церковного права. Правила были сразу составлены на двух языках: латинском и греческом. Решения собора посвящены вопросам церковного управления и некоторые из правил касаются порядка управления исключительно в западных церквях. Ряд правил собора (3—5) предоставляют в случае споров между епископами обращаться папе римскому для их разрешения. На Западе правила Сардикийского собора некоторое время приписывались Первому Вселенскому собору для придания им особого авторитета. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Die Reichssynode von Serdica (auch Sardica oder Serdika) wurde von den Kaisern Constans und Constantius II. für 342 nach Serdica (das heutige Sofia) einberufen, um den religiösen Frieden im römischen Reich zu sichern. Etwa 170 Bischöfe trafen sich wohl ab Herbst 342 in der Stadt. Das Reichskonzil scheiterte und wurde von der Kirche nicht als Ökumenisches Konzil anerkannt. (de)
- The Council of Serdica, or Synod of Serdica (also Sardica located in modern day Sofia, Bulgaria), was a synod convened in 343 at Serdica in the civil diocese of Dacia, by Emperors Constans I, augustus in the West, and Constantius II, augustus in the East. It attempted to resolve the Arian controversy, and was attended by about 170 bishops. It was convened by the two augusti at the request of Pope Julius I. (en)
- El Concilio de Sárdica fue un concilio celebrado en 343 en la ciudad de Sárdica (la actual Sofía), en Tracia, y fue convocado por los Emperadores romanos Constante y Constancio II, a petición del papa Julio I. El objetivo del sínodo era conseguir la unidad entre los diversos bandos surgidos a raíz de las luchas arrianas, y concretamente para revisar la causa de san Atanasio, que, suplantado en el cargo de arzobispo de Alejandría por , había tenido que huir de su sede el año 339. (es)
- Konsili Serdika, atau Sinode Serdika (juga Sardica yang sekarang terletak di Sofia, Bulgaria), adalah sebuah sinode yang diadakan pada 343 di , di , oleh Kaisar dominatus Romawi Konstans, Augustus di Barat, dan Konstantius II, Augustus di Timur. Konsili ini berupaya untuk menyelesaikan Kontroversi Arian, dan dihadiri oleh sekitar 170 uskup., diselenggarakan oleh dua augusti atas permintaan Paus Yulius I. (in)
- Il concilio di Sardica (oggi Sofia) nella provincia romana dell'Illirico si tenne tra il 343 e il 344 e fu convocato dagli imperatori Costante I (augusto d'Occidente) e Costanzo II (augusto d'Oriente) su richiesta di papa Giulio I. (it)
- Het Concilie van Sardica (het huidige Sofia, Bulgarije) werd in 342 of 343 gehouden. De Orthodoxe Kerk erkent het niet als concilie. Daarvoor zijn twee redenen aan te wijzen. Ten eerste was het grootste gedeelte van het Oosten ariaans. Ten tweede besloot men hier dat de bisschop van Rome als paus uiteindelijk bepaalde of de synodes wel rechtvaardig en volgens de officiële leer waren. Het Oosten, waar men meer synodes hield dan waar ook, ging hier niet mee akkoord. (nl)
- O Concílio de Sárdica foi um de uma série de concílios regionais (ou sínodos) reunidos para ajustar a doutrina e resolver as dificuldades da controvérsia ariana, realizado provavelmente em 343. Os imperadores romanos Constante I e Constâncio II chamaram este concílio. Outro concílio foi realizado em 347. (pt)
- El Concili de Sàrdica fou una reunió dels bisbes de l'Església o concili ecumènic celebrat a Sàrdica (avui Sofia, Bulgària), a la Dàcia, probablement el 343. Fou un més del conjunt que s'havien anat convocant per debatre i ajustar la doctrina cristiana i altres problemàtiques causades per l'heretgia arriana. Convocat pels emperadors Constant I i Constanci II a petició del papa Juli I. Osi de Còrdova i altres bisbes occidentals, desitjosos d'assolir la pau i assegurar un judici final en el cas d'Atanasi d'Alexandria i altres bisbes tant condemnats com vindicats pels concilis d'Orient i Occident, tanmateix, desitjaven també resoldre definitivament la confusió suscitada entre les diferents formes doctrinals en funcionament; totes aquestes qüestions van crear un clima que feia necessari la cel (ca)
- Le concile de Sardique ou synode de Sardique est une réunion d'évêques chrétiens convoqué en 343 par l'empereur Constant Ier, avec l'accord de son frère et co-empereur Constance II, sur les instances des évêques nicéens de son entourage, Jules Ier et Athanase d'Alexandrie. (fr)
- Сардикийский собор — поместный собор христианский церкви, состоявшийся в Сардике (современная София). У Сократа Схоластика и Созомена этот Собор датируется 347 годом, но в XIX веке исследователи пришли к выводу, что Сардикийский собор состоялся в 343 или 344 году. Эта датировка была принята А. С. Павловым и Никодимом (Милашем). (ru)
- Сардикійський собор — помісний собор християнської церкви, що відбувся в Сардиці (сучасна Софія). У Сократа Схоластика й Созомена цей Собор датується 347 роком, проте у XIX столітті дослідники дійшли висновку, що Сардикійський собор відбувся 343 або 344 року. Це датування було прийнято Олексієм Павловим і . (uk)
|
